რესპუბლიკელ ლევან ბერძენიშვილს დავით უსუფაშვილი „სიმართლის ეტალონად“ მიაჩნდა, თუმცა, კანონმდებელი ახლა ამბობს, რომ ყოფილმა თანაპარტიელმა „ძალიან ბევრი ტყუილი იკადრა”, რის გამოც მას ეჭვები გაუჩნდა. ბერძენიშვილი უსუფაშვილის გადაწყვეტილებით გულნატკენია და მას წარმატებას არ უსურვებს, რადგან მიაჩნია, რომ ადამიანი, რომელიც საკუთარ თავს განუდგება, ის წარმატებას ვერ მიაღწევს.

თუ რატომ არ სურდა დავით უსუფაშვილს 8 ოქტომბრის არჩევნებისთვის „რესპუბლიკური პარტიის“ ლიდერობა და შემდეგ, თუ რატომ შეცვალა გადაწყვეტილება, ამას for.ge-ს ინტერვიუდან შეიტყობთ, რომელიც პარლამენტის ევროინტეგრაციის კომიტეტის თავმჯდომარე ლევან ბერძენიშვილთან ჩავწერეთ:

გასულ კვირას, ბორჯომში, ეროვნული კომიტეტის სხდომა გაიმართა, სადაც პარტიის შემადგენლობა გადახალისდა. თქვენ პარტიიდან წასული პირების გადაწყვეტილების შეფასებისგან თავს იკავებდით, თუმცა, საზოგადოებას აინტერესებს, რა მოხდა „რესპუბლიკურ პარტიაში“?

- ბორჯომში ეროვნული კომიტეტი შეიკრიბა, სადაც წასული წევრების მიმართვა დავაკმაყოფილეთ, ახალი წევრები მივიღეთ და ეროვნული კომიტეტის შემადგენლობაც შევავსეთ, საიდანაც თითქმის ნახევარი წავიდა. ითქვა, რომ წასვლა „თანაზომადი“ იყო, მაგრამ ასე არ ვფიქრობ. თუ ერთმანეთს თავმჯდომარეებსა და დამფუძნებლებს არ შევადარებთ, პარტიაში გაცილებით უფრო აქტიური, ძველი და ერთგული ხალხი დაგვრჩა, ვიდრე ვინც წავიდა, მაგრამ დანაკლისი დიდი იყო. ვინ რატომ წავიდა, ეს ჩვენთვის დღემდე გაურკვეველია, რადგან არც ერთმა არაფერი არ განმარტა. წინადადება ითქვა „მე ვთქვი და თუ ვინმემ ვერ გაიგო, ეს მათი პრობლემა არისო“ და რა უნდა გავიგოთ? - არაფერი არ გვითხრეს. მარჩიელობა არ გვინდა, მაგრამ რა და როგორ არის, კი ვხვდებით. ერთ-ერთ წამსვლელ წევრს ვკითხეთ, რატომ და სად მიდიხარ, შეთავსების პრობლემა რატომ გაქვს-თქო და ვერაფერი ვერ გვიპასუხა. როცა ითქმება, რომ იდეოლოგიური შეუთავსებლობის პრობლემაა, ეს იმას ნიშნავს, რომ 25 წელი არასწორად იცხოვრეს და საკუთარი ცხოვრების უმნიშვნელოვანეს ნაწილზე უარი თქვეს.

პარტიიდან წასული პირების განმარტებით, თქვენს შორის აზრთა სხვადასხვაობა პარტიის მომავალ საქმიანობასთან დაკავშირებით იყო. მათ შორის რადიკალურ ლიბერალურ მიმართულებასთან და ბიძინა ივანიშვილთან დაკავშირებით. თქვენ ფიქრობთ, რომ პოლიტიკური თვალსაზრისით, თქვენს მიერ დასახული რადიკალური მიმართულება მომგებიანი იქნება?

- მაპატიეთ, მაგრამ „რესპუბლიკური პარტია“ ევროპის ლიბერალურ პარტიაში ვინ გააერთიანა? - დავით უსუფაშვილმა. ეს პარტია ლიბერალური თუ არის, უსუფაშვილის გამოც არის და არა მხოლოდ ჩემს გამო. ლიბერალიზმი ასე მიუღებელი როდის მერე გახდა? ლიბერალი ილია ჭავჭავაძე იყო და ამას დავით უსუფაშვილმა რით ვერ გაუძლო?! აქ სხვა ლაპარაკია.

რა „სხვა ლაპარაკია“?

- ფაქტობრივად, უსუფაშვილის მოტივი ის იყო, რომ ის „რესპუბლიკურ პარტიაში“ უბრალო წევრი ვერ იქნებოდა. უსუფაშვილი პარტიას რვა წელი ხელმძღვანელობდა, შემდეგ საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე გახდა და როგორც ჩანს, ის საკუთარ თავს უბრალო წევრად და უბრალო ადამიანად აღარ განიხილავს. თუ პარტიაში რიგითი წევრები დამფუძნებლები და ყოფილი თავმჯდომარეები ვიყავით და ახალ თავმჯდომარეს ვაღიარებდით, როგორც ჩანს, მას ეს არ შეუძლია. ამას გარდა, მან თქვა, რომ „ცოტანი ვართო“, რაც სიმართლეა. ე.ი. მას „ბევრში“ ყოფნა მოუნდა და ამბობს, რომ უფრო მასშტაბური წარმატება სჭირდება და 2020 წლის არჩევნები უნდა მოიგოს. ასეთ შემთხვევაში ყოველთვის ამბობენ, რომ წარმატებას ვუსურვებო, მაგრამ მას წარმატებას არ ვუსურვებ, რადგან მას ეს წარმატება არ ექნება, რადგან ნაბიჯი, რომელიც მან გადგა, შეიძლება დაკვალიფიცირდეს როგორც განდგომა. სხვა მძიმე სიტყვების გამოყენება არ მინდა. ის საკუთარ თავს განუდგა და ასეთი ადამიანი წარმატებას ვერ მიაღწევს. ის რომ კვალიფიციურია, მაღალი დონისაა და დიდი დანაკლისია, ამაზე საუბარი არ ღირს. პოლიტიკური პარტიის მშენებლობისთვის ბევრი რამ არის საჭირო და თუ უსუფაშვილმა ყველაფერი „რესპუბლიკურ პარტიაში“ არ დახარჯა და ახალი ენერგია სხვაგან შემოინახა, მოახმარს, ძალიან გამიკვირდება. მგონი, ყველაფერი სცადა და თავისი ნიჭი გამოავლინა, მაგრამ ის მივიღეთ, რაც მივიღეთ. მას ისეთი ტიპის პერსონალური ქარიზმა არ აქვს, რომ ასეთი ნაბიჯის გადადგომის შემდეგ, თქვან, არიქა, ის გამოიცვალა და მანამდე 1,5 პროცენტიან ლიდერს ახლა 80 პროცენტი უნდა მივცეთო. ბევრი რამ სიბნელით მოცულია, რადგან შეიძლება, მისგან გულწრფელი საუბარი არ ხდება და ბევრი ტყუილიც არის. ბევრი ფაქტორი არ ვიცით.

დავით უსუფაშვილმა განაცხადა, რომ მას პარტიის დატოვებას დიდი ხანი უჩიჩინებდნენ. მის გარეშე, პარტია ჩაიძირება, როგორც ამის პროგნოზი გააკეთეს?

- „რესპუბლიკური პარტია“ არ ჩაძირულა და საკუთარ თავზე ისეთი წარმოდგენის არსებობა სწორი არ არის, რომ ის აქ არის და პარტია მოკვდება. პარტია არ ჩაიძირება და ამის სიტყვას გაძლევთ. უსუფაშვილი ამბობს, რომ ჩვენ ივანიშვილმა დაგვსაჯაო და ჩვენ ასე არ ვხედავთ, რადგან ჩვენ ამომრჩეველმა დაგვსაჯა, რადგან მათთან ჩვენი სიტყვა ვერ მივიტანეთ, რადგან ერთი ერთს ამბობდა, მეორე - მეორეს. უსუფაშვილი იმ პოზიციებს არბილებდა, რაც სხვა წევრებს ჰქონდათ. მოსახლეობა დაიბნა, განსაკუთრებით - ახალგაზრდობა, რომელსაც მე ვეუბნებოდი, რომ ნარკოპოლიტიკაში ლიბერალიზმის მომხრე ვარ, ვიღაცეები კი საწინააღმდეგოს აცხადებდნენ.

ანუ, ფიქრობთ, რომ არჩევნებზე პარტიის წარუმატებლობა პარტიის სტრატეგიამ განაპირობა?

- ჩვენ სათანადო ლიბერალური პოლიტიკით ვერ გამოვედით. ვერავინ ვერ იტყვის იმას, მოქალაქეებმა სათანადო ლიბერალებად არ ჩავთვალეს, თუ იმ მოქალაქეებმა არ დაგვიჭირეს მხარი, რომელთაც თქვეს, „რესპუბლიკური პარტია“ კოალიციაში რა საჭიროა, ისინი სხვებს უნდა დაემორჩილონო.

თქვენ ამბობთ, რომ პრობლემა იყო არა, იდეოლოგიური სხვაობა, არამედ სხვა რამ. რა - თანამდებობისკენ ლტოლვა? მინისტრების პოსტებზე რესპუბლიკელების ყოფნის დროს, for.ge წერდა, რომ თქვენს წარმომადგენლებს არჩევანის გაკეთება პარტიასა და დაკავებულ თანამდებობას შორის უნდა გაეკეთებინა. მათ შორის თინა ხიდაშელს. მსგავსი რამ მართლაც იყოს?

- მაშინ, ამასთან დაკავშირებით დაძაბულობა და ლაპარაკი იყო, მაგრამ საერთო შეთანხმება იყო და ჩვენი მინისტრები პოსტებზე დარჩნენ. საუბარი იყო, რომ ეს თანამდებობები მათაც დროზე უნდა დაეტოვებინათ. ირკვევა, რომ თურმე, პაატა ზაქარეიშვილი ჩვენს განცხადებებს განიცდიდა, რაც ჩემთვის ძალიან უცნაურია, რადგან მას ლამის, ბავშვობიდან ვიცნობ. არ მეგონა, თუ ის პროსამთავრობო საუბარს დაიწყებდა, მაგრამ ეს მისი ნებაა. ვთვლი, რომ ჩვენ სწორად ვმოქმედებდით დ კოალიციაში კოალიციურობას ვითხოვდით და არა შერწყმას და ერთპარტიულობას.

ჩვენს პარტიაში ვიღაცის ხელის ფათურის წინააღმდეგ ვიბრძოდით და გინდ, ეს ბიძინა ყოფილიყო და გინდ, ნუგზარი. ამას რა მნიშვნელობა ჰქონდა, ის ხელს საკუთარი კადრების სახით მაინც გვიფათურებდა. უსუფაშვილი ხელისუფლების სურვილმა წაიყვანა თუ სხვა რამემ, არ ვიცი.

„სხვა რამე“ რა შეიძლება იყოს, ფინანსები?

- „სხვა რამე“ შეიძლება ისეთი ტიპის ინფორმაცია იყოს, რაც მე არ მაქვს. შეიძლება, მას რაღაც ვიღაცამ უცხოეთში უთხრა, ან აქ. თუ იმ კაცს გაუჩნდება ფინანსები, რომელმაც ფინანსები საარჩევნოდ ვერ იშოვა, ყველაფერი გასაგები იქნება, რომ ის სხვა ტიპის საქმიანობას იწყებს. ერთი რამ ვიცი, ის პარტიასთან მართალი არ არის. ჩვენ არ მიგვაჩნია, რომ ის სწორია და მას წარმატებას არ ვუსურვებთ.

რამდენად მოსალოდნელია, რომ დავით უსუფაშვილი ე.წ. მესამე ძალის სათავეში ვიხილოთ?

- კარგია, რომ ის მოქმედებას იწყებს, მაგრამ მისი პოლიტიკური საქმიანობისადმი არანაირი ინტერესი არ მაქვს, რადგან მეჩვენება, რომ პოლიტიკაში ასეთ ადამიანებს პერსპექტივა არ აქვს, რადგან პოლიტიკაში მთავარი პრინციპი - სიტყვაა. 25-წლიან სიტყვას რომ გატეხ, მერე რა და როგორ უნდა ქნა? პარტიიდან მისი წასვლა შემთხვევითი არ იყო. პარტიისთვის მისი გადაწყვეტილება მტკივნეული იყო, მაგრამ პარტია ამას გაუძლებს, რადგან მეტისთვის გაგვიძლია. ბოლო-ბოლო, პარტია დაპატიმრებული იყო და ამასაც გავუძლებთ. ბორჯომის შეხვედრამ აჩვენა, რომ მუშაობის ძალაც გვაქვს და ენერგიაც. ამ სიტუაციიდან დანაკარგის გარეშე ვერ გამოვალთ, მაგრამ ეროვნული კომიტეტის იოლი სხდომა ჩავატარეთ, სადაც ის დაძაბულობა არ იყო, რაც პარტიაში ბოლო პერიოდში არსებობდა, რადგან ძალიან სერიოზული დაძაბულობა იყო.

პარტიაში დაძაბულ ფონს რა ქმნიდა? ვის გარშემო იქმნებოდა?

- დაძაბულობა ლიდერების გარშემო იქმნებოდა. წასულ და დარჩენილ ლიდერებს შორის დაძაბულობა იყო, რადგან განსხვავებული პოზიციები არსებობდა, თუმცა, ზოგიერთი მათგანის პოზიცია ახლა გავიგეთ. ამბობენ, რომ „მთელი პარტია“ წავედითო და თუკი „მთელი პარტია“ იყვნენ, მაშინ საკითხი რატომ არ დააყენეს და თავისი ხაზი რატომ არ გაიტანეს?

ამასთან დაკავშირებით აცხადებენ, რომ მათ პატივი სუბიექტივიზმს სცეს და იმას მოერიდნენ, რომ უხერხულ ვითარებაში დავით ბერძენიშვილი არ ჩამდგარიყო. გამორიცხავთ, რომ ეროვნული კომიტეტის სხდომა პარტიაში დარჩენილი პირებისთვის აღმოჩენილიყო მწვავე?

- ალბათ, იანგარიშეს, რომ ვერ იგებდნენ და წავიდნენ. თუ ამბობენ, ეს არ ვიკადრეთო, მათ ისეთი რამ იკადრეს, რომელსაც ეროვნულ კომიტეტის სხდომაზე ჩხუბი სჯობდა. ამ ხალხს პატივს ვცემდი, მაგრამ პატივისცემას მათ მიმართ ვერ ვაგრძელებ, ვინც თავის თავს, მეგობრებს, იდეალებს და ამდენი წლის მეგობრობას უარს ეუბნება. პერსონალურად ურთიერთობა არცერთთან არ მსურს და ვიღაცეები ლაპარაკობენ, ნახეთ, პარტიულობა მაღლა დააყენაო და არ იციან, რომ მაღლა დგას? - თუ პარტია და იდეოლოგიაა, ის ყველაფერზე მაღლა დგას. მეგობრობა არჩევანია, სისხლით ნათესაობა კი არ არის და მოსჯილი კი არ მაქვს. მეგობარი მანამდეა, სანამდეც ერთნაირად ვფიქრობთ. პოლიტიკამ ოჯახები გაყო, არათუ, სამეგობრო. ხმალაძე და უსუფაშვილი მაღალი კვალიფიკაციის ადამიანები რომ არიან, ამაზე ეჭვი არასოდეს არ მექნება, მაგრამ წასულ პირებს შორის ისეთებიც არიან, რომელთაც არც კვალიფიკაცია და არც კაცობა არ აღმოაჩნდათ. სახელებსა და გვარებს არ ვიტყვი, რადგან იტყვიან, ნაწყენი არისო და ნაწყენიც ვარ და გულმოკლულიც, მაგრამ გულგატეხილები არ ვართ. როგორც ჩანს, პარტიის დამფუძნებლებს იმუნიტეტი გვაქვს, რადგან პარტიიდან პირველად არ მიდიან. სხვათა შორის, ხმალაძე პარტიიდან პირველად არ წასულა და მეორედ მიდის. ერთმა ძველმა წევრმა იხუმრა, ეგ კიდევ დაბრუნდებაო.

ხმალაძემ აღნიშნა, რომ ის პარტიიდან მაშინ წავიდა, როცა დავით ბერძენიშვილმა „ედპ“-სთან გაერთიანების გადაწყვეტილება ერთპიროვნულად მიიღო...

- სად წავიდა, ის არ უთქვამს? „მრეწველებში“ რომ წავიდა, ის არ უთქვამს? დავით ბერძენიშვილს გაექცა, თოფაძეს ჩაეხუტა და ძალიან პრინციპულად ეს მიაჩნია? ხმალაძე ყოველთვის მუშაკი იყო და ის პოლიტიკოსი ნაკლებადაა, თუმცა, ზემაღალი კვალიფიკაციისა. მასთან საკამათო არაფერი მაქვს, უბრალოდ, გაუგებარია, რატომ წავიდა. მისი გადაწყვეტილება ვერც მაშინ მივხვდი და ვერც - ახლა.

თქვენ გგონიათ, რომ პარტიიდან წასულმა ადამიანებმა გადაწყვეტილება წინასწარ, ერთად მიიღეს?

- მათ შორის საუბრები რომ იყო და ეს იმ წერილშია ნათქვამი, რომელიც დავით უსუფაშვილმა მოგვწერა - „ფრაქციის წევრებს მე ვიკავებდი და ახლა უკვე ვეღარ დავაკავებო“. ათკაციანი ფრაქციიდან ექვსი წავიდა, ოთხი დარჩა. ნამდვილმა რესპუბლიკელებმა ყველაფერს გაუძლეს - წაგებას, პატიმრობას, მოგებას. თანამდებობის პირებიდან სამი მინისტრი გვყავდა, ერთი პარლამენტის თავმჯდომარე, სამი კომიტეტის ხელმძღვანელი და მათგან ჩემს გარდა, ყველა წავიდა. როგორც ჩანს, თანამდებობის დაკარგვა უმძიმესი ამბავია და შესაბამის სიტუაციას ეძებენ, მაგრამ სწორედ მაშინ გაირკვევა, საქმე რაშია. ეტყობა, ვიღაცას რესპუბლიკელები ხელს უშლიან თანამდებობა დაიკავოს. დავით უსუფაშვილი პარლამენტის კარგი თავმჯდომარე იყო, მაგრამ მისი საქმიანობის შედეგი ისაა, რომ ერთპარტიული პარლამენტი მივიღეთ და ამაში მისი წვლილიც არის.

ამ თვალსაზრისით, მისი წვლილი რაში გამოიხატება?

- პარლამენტის თავმჯდომარე რომ იყო, თავის პარტიაზე არ ფიქრობდა და ამბობდა, რომ სახელმწიფო უფრო მაღლა დგასო. გაირკვა, რომ სახელმწიფოსაც ვერ უშველა, რადგან ერთპარტიული პარლამენტი მივიღეთ და საკუთარი პარტიიდან ფეხი დაკრა და წავიდა. თუ ამ კაცის მომავალი წარმატებული უნდა იყოს, მაშინ რა გითხრათ. მას ახალი პარტიის შექმნის მცდელობა ექნება. როცა „ეროვნული ფორუმიდან“ პარტიების გაუქმების და ერთი პარტიის ჩამოყალიბების იდეა წამოვიდა, ჩვენ სასაცილოდ არ გვეყო, რადგან საკუთარ პარტიას რომელი კაცი გააუქმებს?! როგორც ჩანს, ეს სასაცილოდ მე არ მეყო და უსუფაშვილი კი ასეთი რაღაცის გაკეთებას აპირებს, რადგან თქვა, ხალხს დაველაპარაკებიო. ამ ქვეყანაში ახალი პარტიის შექმნის რა რესურსია? - ის უკეთესს ვის იპოვის, არ ვიცი, რადგან ეს მისი საქმეა. მისი დამსახურებების მიუხედავად, ის პარტიის წინაშე მართალი არ არის.

ოთხი წლის მანძილზე, თქვენ დავით უსუფაშვილზე ყოველთვის აღმატებით ხარისხში მესაუბრებოდით და მის გარდა, ძლიერ პოლიტიკოსს ვერ ხედავდით. მან ისე გაგანაწყენათ, რომ მის პოლიტიკურ მომავალს ვეღარ ხედავთ?

- როცა მას მომავალი ჩემს პარტიაში არ აღმოაჩნდა, სხვის პარტიაში რატომ უნდა ვუგულშემატკივრო? ეს დაახლოებით იცით რას გავს? - ფეხბურთის გუნდიდან კაცი სხვაგან რომ გადავა, იმას. ფიგუ ბარსელონაში „რეალი“-ს მაისურით რომ ჩავიდა, უსტვინეს. უსუფაშვილის სხვა მაისურით ვერ ვხედავ, რადგან მე პარტიის გულშემატკივარი ვარ და არა - დამკვირვებელი. ის ძალიან მაღალი დონის პროფესიონალია, რომელმაც მცდარი ნაბიჯი გადადგა. ადამიანებს შეცდომა ახასიათებთ, მისი ნაბიჯი შეცდომაა და ამაში ძალიან მალე დარწმუნდება.

თქვენ უსუფაშვილის შეცდომებზე აპელირებთ, თუმცა, სხვები თქვენს შეცდომებზე საუბრობენ. საზოგადოების ნაწილს მიაჩნია, რომ „რესპუბლიკური პარტია“ ძმებმა ბერძენიშვილებმა დაღუპეს. დავით ბერძენიშვილმა for.ge-სთვის მიცემულ ერთ-ერთ ინტერვიუში განაცხადა, რომ „ქართული ოცნების“ ქურქში „პატრიოტთა ალიანსი“ იყო გახვეული. ერთი მხრივ, კრიტიკა კარგია, მაგრამ როცა კოალიციის წევრი ხარ, კოალიციას გარედან უნდა დაუპირისპირდე?

- სიტყვის თავისუფლება და კრიტიკა კოალიციაში კი არა, ოჯახში უნდა იყოს. ვიღაცას კოალიციის მნიშვნელობა არ ესმის. რაზეც გავაკრიტიკეთ, გასაკრიტიკებელი რომელი არ იყო? ე.წ. მოსმენების კანონი თუ სხვა? - ლაპარაკი კოალიციურობაზე კი არ არის, არამედ იმაზე, ვინ არის პრინციპული და ვინ უპრინციპო. პარტია ჩვენ გავხლიჩეთ, ვინმე გავაგდეთ თუ ჩვენ წავედით? ამ შემთხვევაში არაფერ შუაში არ ვართ. პარტიაში განსხვავებული აზრი ხშირად იყო. ერთი პერიოდი უსუფაშვილმა გვითხრა, თქვენი საარჩევნო ლიდერი აღარ ვიქნებიო.

ეს როდის გითხრათ, 8 ოქტომბრის არჩევნების დროს?

- დიახ.

რატომ გითხრათ?

- არ ვიცით. მერე თქვა, არა, არა - ვიქნებიო, რაც არ ვიცით, რამ განაპირობა. მასთან უამრავი კითხვა გვაქვს. ბოლოს და ბოლოს გვითხრა, რომ პარტიაში 2006 წლიდან ჯაშუში გყავთო და ისე წავიდა, ისიც არ გვითხრა, ვისზე თქვა. უსუფაშვილთან მილიონი კითხვა დარჩა და შთაბეჭდილება რჩება, რომ მან ძალიან ბევრი ტყუილი იკადრა. ანუ, იმ კაცმა, რომელიც სიმართლის ეტალონად მიმაჩნდა, კითხვები დამიტოვა. მან თქვა, რომ დავით ბერძენიშვილი შეუვალიო, მაგრამ უკაცრავად და პარტიას თავმჯდომარე ჰყავდა და ის გვარად ბერძენიშვილი კი არა, სამნიძე იყო.

პოლიტიკურ კულუარებში საუბარი იყო იმაზე, რომ ძველებს ახლებთან მიმართებაში პრეტენზიები ჰქონდათ. მათ შორის ისიც ითქვა, რომ ხიდაშელ-უსუფაშვილსა და თქვენს შორის აზრთა სხვადასხვაობის მიზეზი თამარ კორძაია იყო. ეს ასეა?

- ჩემი ასარჩევი რომ იყოს, ისეთ პოლიტიკოსს ავირჩევდი, რომელიც პრინციპული იქნებოდა. ამიტომ, თქვენს მიერ დასახელებულ პიროვნებებს და თამარ კორძაიას ერთმანეთს არც შევადარებ, რადგან კორძაია ეტალონია იმისა, პოლიტიკოსი როგორი უნდა იყოს - პრინციპული, არ უნდა ტყუოდეს და საკუთარი პრინციპებისთვის იბრძოდეს. ქართული პოლიტიკისთვის თამარ კორძაია შენაძენია. თუკი ვინმე ასეთი გამოჩნდება, უნდა მოიწონოთ, მაგრამ პარტიაში ვიღაცეებმა მისი ასეთი სწრაფი აღმასვლა ვერ მოიწონეს და პარტიაში იყო პრობლემა, რომ კორძაია ახალი მოვიდა, რაღაც პოზიციები დაიკავა და ვიღაცეებს ეს არ მოეწონათ, მაგრამ ეს ჩვეულებრივი პროცესია.

ვიღაცეებს არ მოსწონთ, რომ მე ლექციაზე ბევრი ადამიანი მესწრება და ამბობენ, რომ ხალხი ბნელია და მათ ლევან ბერძენიშვილი ატყუებსო. ბევრ ხალხს რომ ვხედავ, მიხარია. ყველას თავისი სიხარული და წარმოდგენა აქვს. ყველა თავის კომფორტს ეძებს, მაგრამ ყოველთვის ვამბობდით, რომ პარტიას უნდა მისცე, რადგან ის არაფერს არ მოგცემს. ის შენი იდეებია და რა უნდა მოგცეს? - ამბობენ, რომ „რესპუბლიკური პარტია“ პარლამენტში შეიყვანეს, მაგრამ პარტიამ უსუფაშვილი პარლამენტის თავმჯდომარედ აქცია. ჩვენ არ ვიქნებით და პარტია ყოველთვის იქნება.

უსუფაშვილი წავიდა და პარტიის დანგრევის საქმეში მთელი სამყარო ჩაერია, მაგრამ პარტია ვერ დაანგრიეს, პირიქით, პარტიაში ახალგაზრდებს მოვიყვანთ. ვფიქრობდი, რომ უსუფაშვილი საარჩევნო ლიდერი არ უნდა ყოფილიყო, რადგან ვიცოდი, რომ რბილი საარჩევნო პოლიტიკით ვერაფერს ვერ მივაღწევდით. ჩვენ ისეთი ლიდერი გვჭირდებოდა, რომელიც პროცესს ენერგიულად წაიყვანდა. ისეთი ნაბიჯები გადაიდგა, რომელიც ეჭვს აჩენს, რომ პარტია მიზანმიმართულად ინგრევა.

ეს ეჭვი რას ეფუძნება?

- ზვიად ყვირალაშვილთან შეხვედრას და ხალხის გადაბირებას, მაგრამ ეს ზვიადის არჩევანია.

ანუ, თქვენ ვარაუდობთ, რომ უსუფაშვილს შესაძლოა პარტიის აქტივი გაჰყვეს?

- შეიძლება, რაღაც ნაწილი კიდევ გაჰყვეს, მაგრამ ეს პარტიას ვერ დაანგრევს. „რესპუბლიკური პარტია“ არ მოკვდება და ამის ნიშანი ბორჯომიდან მივეცით. სანამ ცოცხალი ვარ, „რესპუბლიკური პარტიის“ სიკვდილის ამბავს ვერ დავიჯერებ.