როდის განახლდება მოლაპარაკებები ხელისუფლებასა და რვიანს შორის,  რატომ და როდემდე გაწელავს ხელისუფლება მოლაპარაკებების პროცესის განახლებას, რა  არის რვიანის ბოლო ვადა, რატომ მიყიდა ხელისუფლებამ სტრატეგიული ობიექტები კრემლს, რომელი ოპოზიციური პარტიები იმართებიან რუსეთიდან და რომელი ოპოზიციური ძალების კრიტიკას არ მიიღებს გიორგი თარგამაძე? აი, ამ საკითხებზე “ახალი თაობა" ქრისტიან დემოკრატიული მოძრაობის ლიდერს, გიორგი თარგამაძეს ესაუბრა.

ბატონო გიორგი, თქვენი ინფორმაციით, როდის განახლდება ხელისუფლებასა და

რვიანს შორის ნოემბერში დაწყებული მოლაპარაკებები? მოლაპარაკებები ინდივიდუალური ფორმატის ფარგლებში გაგრძელდება და საერთოდაც, ეს ფორმატი რას გულისხმობს, ითქვა, რომ ამით ხელისუფლება რვიანშიი შემავალი პარტიების გადაბირებას შეეცდებაო...

- მოდით, მივყვეთ თანმიმდევრულად და თქვენს პირდაპირ კითხვას პირდაპირ პასუხს გავცემ, მოლაპარაკებებს ალტერნატივა არ აქვს. როგორც არ უნდა წარიმართოს  პროცესები ქვეყანაში, იქნება ეს პოლიტიკური ტემპერატურის აწევა, მათ შორის, ქუჩაში საპროტესტო მუხტის უფრო მეტად მობილიზება და საერთაშორისო ორგანიზაციების დამოკიდებულების გააქტიურება, ყველა ამ ნაბიჯს ავტომატურად მოლაპარაკების პროცესის განახლებამდე მივყავართ. სასურველია, რომ წინაპირობები თავად მოლაპარაკების პროცესის განახლებისა იყოს მაქსიმალურად ცივილიზებული, სწორედ ამისთვის ვაქტიურობთ ჩვენ, რვიანი, რომ ქვეყანას, რომელსაც პრეტენზია აქვს

ევროპულ ოჯახში ინტეგრირების, არ სჭირდებოდეს ისეთი ნაბიჯების გადადგმა, როდესაც მოლაპარაკებათა მაგიდასთან ხელისუფლების დასმას იძულებითი ხასიათი აქვს და არ წარმოადგენს მათი პოლიტიკური ნების გამოვლინებას. იცით, ზოგიერთებს ჰგონიათ, რომ პროცესები რაც უფრო მეტად იჭიმება, რვიანი დგება სირთულეების წინაშე, არადა, პირიქით არის ეს ყველაფერი. რაც უფრო მეტად გადის დრო და ქართველი თუ საერთაშორისო საზოგადოება ხედავს ხელისუფლების სრულიად არაადეკვატურ დამოკიდებულებას ამ პროცესის მიმართ, მათი არგუმენტებიც, თუ რატომ არ არიან ჩართული ამ პროცესში, თვალსა და ხელს შუა ილევა. ანუ ისინი ახდენენ საკუთარი თავის სრულ დისკრედიტაციას. შესაძლოა საზოგადოებაში ამ თვალსაზრისით ისედაც არც თუ ისე სახარბიელო მდგომარეობა ჰქონდათ, მაგრამ ჩვენს ამოცანას ხომ თავიდანვე წარმოადგენდა არა მხოლოდ ქვეყნის შიგნით, არამედ ქვეყნის გარეთაც ისეთი გარემოს ჩამოყალიბება, რომელიც ხელისუფლებას უბიძგებდა არსობრივად განსხვავებული საარჩევნო გარემოს ჩამოყალიბებას დათანხმებოდა. ჩვენ მთელს ამ პროცესში ვცდილობთ, რომ ვიყოთ მაქსიმალურად მოქნილი. ამიტომაც რვიანს თავად ამ განცხადებასთან დაკავშირებით არანაირი ხისტი პოზიცია არ გამოუვლენია და არ დაგვიწყია ყვირილი, რომ არანაირი ინდივიდუალიზმი. ძალიან მარტივად ვთქვით, რომ თუ ხელისუფლებას უფრო მეტ კომფორტს მოლაპარაკების პროცესის განახლებასთან დაკავშირებით უქმნის ის, რომ ჯერ ცალ-ცალკე დავილაპარაკოთ და არა არსებული ფორმატის ფარგლებში, ამისთვისაც მზად ვართ. უბრალოდ, მათაც გაიგეს ეს კარგად და მგონი საზოგადოებამაც, თუ რა იგულისხმება ამაში, ანუ ნებისმიერი ადამიანი, რომელიც რვიანიდან დაელაპარაკება ხელისუფლების წარმომადგენელს, იქნება აღჭურვილი თავად რვიანის მანდატით და დააყენებს საკითხებს და მიიღებს გადაწყვეტილებას გამომდინარე თავად რვიანის ერთობლივი პოზიციიდან. ასე რომ, ეს თემა, მე მგონი, ხელოვნურად გახდა რაღაც აჟიტირების საგანი ქართულ მედიაში.

თუმცა, მამუკა კაციტაძის კუბლაშვილთან შეხვედრაც უშედეგოდ დასრულდა, ანუ მოლაპარაკებათა პროცესი კვლავ ჩიხშია, რას აპირებს რვიანი?

- დიახ, ჯერჯერობით რაიმე დამაკმაყოფილებელი შედეგი ამ შეხვედრას არ მოჰყოლია. ჩვენ კარგად უნდა გვესმოდეს, რომ ამ პროცესს მთელი რიგი სირთულეები ახასიათებს. თუკი ჩვენ წარმოვიდგენთ, რომ ამ გარემოში მარტო ჩვენ და ხელისუფლება ვართ, ეს უკვე შეცდომა იქნება. ყველა ვხედავთ, რომ არიან სხვა პოლიტიკური მიდგომის მქონე ძალები, რომელთათვისაც აბსოლუტურად მიუღებელია ეს მოლაპარაკებათა პროცესი და თვლიან, რომ ჯერ უნდა წავიდეს ხელისუფლება და შემდეგ უნდა ჩატარდეს არჩევნები. შესაბამისად, ისინი თავიანთ გეგმებს უკავშირებენ გარკვეულ თარიღებს, დაპირებებს, აქციებს, რომლებმაც წერტილი უნდა დაუსვას თითქოს ამ ხელისუფლების არსებობას. აი, ამას შემოაქვს გარკვეული კორექტივები თავად ჩვენს მოლაპარაკებათა პროცესში და ეს კორექტივები უკავშირდება თავად მოლაპარაკების პროცესის განახლებასაც. რატომ? იმიტომ, რომ დღეს უკვე ხელისუფლება მაქსიმალურად ეცდება, უფრო მეტად გაჭიმოს მოლაპარაკებათა პროცესის განახლება.

დიახ, ითქვა კიდეც, რომ ხელისუფლება მოლაპარაკებების პროცესს არ განაახლებს, ანუ შემოდგომამდე გაწელავსო...

 - როცა ჩვენ დავიწყეთ მოლაპარაკებათა პროცესი, მაშინ ითქვა, რომ წლის პირველ ნახევარში უნდა ყოფილიყო მიღწეული გარკვეული შეთანხმებები პრინციპულ საკითხებზე და ეს წელი მთლიანად უნდა გამოგვეყენებინა ამ გადაწყვეტილებებისათვის იურიდიული ფორმის მისაცემად. ასე რომ, ეს თარიღები ბუნებრივად ჩამოყალიბებული და განსაზღვრულია.

ცნობილია, რომ ბოლო ვადა მაისის ბოლოა, რა იქნება შემდეგ?

- მე არ ვამბობ, რომ მაისის ბოლოა ბოლო ვადა. სხვათა შორის, მე ეს თარიღი არასდროს მითქვამს. მე ვამბობ, რომ წლის პირველ ნახევარში უნდა იქნას მიღწეული პრინციპული შეთანხმებები.

ირაკლი ალასანია ხაზგასმით აცხადებს, რომ “რვიანისთვის" მაისის ბოლო არის ბოლო ვადა და თქვენთვის, რვიანში შემავალი პარტიისთვის ეს ასე არ არის?

- თქვენ ახლა ელაპარაკებით გიორგი თარგამაძეს, როცა დაელაპარაკებით სხვებს მათ განცხადებებთან დაკავშირებით, მათ შეიძლება კორექტივები გააკეთებინოთ. მე ნებისმიერ ჩემს სიტყვას და განცხადებას კარგად ვწონი და ვიცი, ამას დროთა განმავლობაში რა პასუხისმგებლობები მოჰყვება. მე, თქვენთან არასდროს მითქვამს და არც არსად, რომ 31 მაისს დაიხურება ყველა კარი და დაისმება წერტილი ამ მოლაპარაკებებში. თუმცა, მე ყოველთვის ვამბობდი და ახლაც ვიმეორებ, რომ

მნიშვნელოვანია წლის პირველ ნახევარში მიღწეული იქნას რამდენიმე პრინციპული შეთანხმება.

აბა, რატომ აცხადებს რვიანის" სახელით ალასანია ასეთ რამეს, რვიანში ამ საკითხთან დაკავშირებით აზრთა სხვადასხვაობაა?

- ჩვენ შორის შეიძლება იყოს მცირე ტერმინოლოგიური განსხვავება, შინაარსობრივად განსხვავებას ჩემსა და ბატონ ირაკლის განცხადებებს შორის ვერ ვხედავ. მე, უბრალოდ, ყოველთვის ვერიდები რომელიღაც კონკრეტული თარიღის გამოცხადებას, რადგან შემდეგ უკვე არის საფრთხე, ვიქცეთ ამ თარიღების მძევლად, რის მაგალითსაც წარმოადგენს ბოლო სამი წლის ისტორია პოლიტიკური პარტიებისა და ოპოზიციის მარცხის ერთ-ერთი მიზეზიც ეს იყო. ქრისტიან-დემოკრატებს ასეთი შეცდომა არ დაგვიშვია და არც ახლა ვუშვებთ. 

როდემდე დაელოდება რვიანი ხელისუფლების შემხვედრ ნაბიჯებს, რა არის ბოლო ვადა?

- ჩვენ არ ვაპირებთ დაველოდოთ ხელისუფლების მხრიდან გადმოდგმულ ნაბიჯებს,

ჩვენ ვაპირებთ ქვეყანაში შევქმათ ისეთი გარემო, როდესაც ხელისუფლებისთვისაც ერთი მხრივ, კარგი გაგებით, სხვა გამოსავალი არ იქნება დარჩენილი და მეორე მხრივ, თავადაც დაინახავენ პირდაპირ ინტერესს ხელისუფლებაში არსებული ჯანსაღი ძალები, რომ გახდნენ ამ პროცესის მონაწილენი. ამის ნათელ ისტორიულ მაგალითს წარმოადგენს საქართველოში კომუნისტური ხელისუფლების ცვლილების პროცესი, არა შედეგი, არამედ პროცესი. მე კარგად მახსოვს დებატები, დაპირისპირება, რომელიც ამ გზისადმი ანტაგონისტურ დამოკიდებულებას უკავშირდებოდა, როდესაც გამსახურდიამ მიიღო გადაწყვეტილება თავად კომუნისტურ საბჭოთა საქართველოში საბჭოური კანონმდებლობით, საბჭოური საარჩევნო სისტემის ფარგლებში მიეღო მონაწილეობა და ასე დაემარცხებინა კომუნისტური მმართველობა. მაშინ არსებობდა საზოგადოებაშიც და განსაკუთრებით, მის პოლიტიკურად აქტიურ ნაწილში ბევრი კითხვა ამ გადაწყვეტილებასთან დაკავშირებით. ლამის მოღალატეობა დააბრალეს ამ პოლიტიკურ ძალებს და მრგვალ მაგიდას გამსახურდიას მეთაურობით, მაგრამ შედეგმა გვიჩვენა, რომ თუკი შენ ეხმიანები იმ შინაგან მოლოდინს, რომელიც არსებობს საზოგადოებაში და ახდენ ამის პოლიტიკურ ორგანიზებას, შენ იმარჯვებ. როცა ვლაპარაკობ შინაგან მოლოდინზე ჩვენი საზოგადოებისა, მე პირადად, გიორგი თარგამაძე, ღრმად ვარ დარწმუნებული და ამ რწმენას მარტო ის სოციუმი კი არ ახდენს, რომელშიც ხშირად ვმოძრაობ საქართველოს რეგიონებში იქნება თუ დედაქალაქში, არამედ ყველა კვლევა და სოციოლოგია და მთელი პასუხისმგებლობით გეუბნებით, რომ საქართველოს მოსახლეობა ცვლილებებს ელის სწორედ საარჩევნო პოლიტიკური პროცესით. საარჩევნო პოლიტიკურ პროცესში როგორი გარემოც არ უნდა იყოს, თუკი ჩვენ ვახერხებთ საზოგადოების დიდი ნაწილის დარწმუნებას, რომ ზუსტი იარაღით მოახდინო პოლიტიკური ცვლილება ხელისუფლებაში, ეს არის საარჩევნო ბიულეტენი, შემდეგ ეს ბიულეტენი ქმნის იმ უზარმაზარ ზვავს და ტალღას, რომლის წინ აღმდგომიც არავინ, არც ერთი ხელისუფლება არ არის. ვერ იყო ვერც კომუნისტური ხელისუფლება და ვერ იქნება ვერც ნაციონალური ხელისუფლება. 

რვიანის, ასე ვთქვათ, გეგმაა”ბე" რა არის, ანუ რას აპირებთ იმ შემთხვევაში თუ მოლაპარაკებები არ განახლდება?

- ჯერ გეგმააარ დაგვიმთავრებია. ჩვენი გეგმაა თანმიმდევრული პოზიციის შენარჩუნება, რათა ხელისუფლებამ ხელოვნურად არ გვიბიძგოს და არ წამოვეგოთ პროცესების კვლავ მხოლოდ ქუჩაში გადატანის ცდუნებას, ხაზს ვუსვამ მხოლოდ ქუჩაში, რადგან ქრისტიან-დემოკრატებს არასდროს გვქონია ხისტად ნეგატიური დამოკიდებულება პროტესტის მშვიდობიანი გამოხატვის ისეთ ფორმებთან, როგორიც არის მანიფესტაცია. ეს არის პოლიტიკური ბრძოლის იარაღი და ნებისმიერი საზოგადოებრივი აქტივობა, რომელიც ჯდება დემოკრატიული პოლიტიკური სისტემის ფარგლებში, ჩვენთვის არათუ მისაღები, არამედ აუცილებლად გამოყენებადია, მაგრამ პრობლემები იქმნება იქ, სადაც პოლიტიკური ბრძოლის ერთადერთ იარაღად მხოლოდ ქუჩას იტოვებ. ის ვინც ქუჩაში უფრო კომფორტულად გრძნობს თავს და არის გარკვეული ნაწილი ჩვენი საზოგადოების, რომელსაც ურჩევნია ყოველდღიურად, რამდენიმე თვის განმავლობაში ქუჩაში, მანიფესტაციაში მონაწილეობდეს, კი ბატონო, გავიდეს, მაგრამ ჩვენ ვეცდებით, რომ იგივე ადამიანი დავარწმუნოთ, რომ სამი თვე კი არ იდგეს ქუჩაში, არამედ ერთ დღეს მივიდეს არჩევნებში და მიიყვანოს ყველა, ვინც მის გარშემო არის. აი, ეს არის ქრისტიან-დემოკრატების ამოცანა. ჩვენი პარტია ხალხთან ვიმუშავებთ ბევრს და ამ შემთხვევაში რვიანთან ერთად, რათა საზოგადოებამ იცოდეს, რომელია ყველაზე ქმედითი იარაღი არსებული ვითარების შესაცვლელად. ეს არის ქუდზე კაცი და ამის პერიფრაზს გავაკეთებდი საარჩევნო ბიულეტენზე - კაცი არჩევნების დღეს. თუკი ქართულ საზოგადოებას ჩვენ ამაში დავარწმუნებთ, მე მინდა მოგცეთ გარანტია, რომ ვერანაირი საარჩევნო პოლიტიკური სისტემა, რომელიც დღეს ხელისუფლების ხელში არის, ამას წინ ვერ დაუდგება და თუ დაუდგება, ავტომატურად გამოუტანს განაჩენს საკუთარ თავს.

კეთილი, როგორ აფასებთ იმ ფაქტს, რომ ე.წ. რადიკალური ოპოზიცია ერთმანეთს, ასე ვთქვათ, ეჯიბრება და ასწრებს აქციებს და საერთოდაც, რა შეიძლება მოჰყვეს ამ დაანონსებულ აქციებს?

- ამაზე თავად ამ აქციის ორგანიზატორები მისცემენ ალბათ ახსნა-განმარტებას იმავე ადამიანებს, რომლებისთვისაც მხოლოდ ქუჩის გზითაა ხელისუფლების შეცვლა წარმოსადგენი. ყველა კარგად ხვდება, რომ ზოგიერთ შემთხვევაში საკმაოდ კურიოზულ და არასერიოზულ ხასიათს იღებს ამ თარიღების ერთმანეთის გადასწრებით დაანონსება. სიმართლე გითხრათ, ვერ ვხედავ, რა უნდა მოხდეს ისეთი, რომ ადამიანებმა, რომელთაც სურთ, რომ ქუჩის მეშვეობით გავლენა მოახდინონ პოლიტიკურ პროცესებზე, დაივიწყონ ყველაფერი, ის ლაძღვა-გინება, უმძიმესი ბრალდებების წაყენება და თვით ამ ადამიანების მიერ დროებით მორატორიუმის გამოცხადების შემთხვევაშიც ენდონ მათ და გაყვნენ ქუჩაში. სამწუხაროდ, ეს აღარ მოხდება. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი პოლიტიკური შანსი ამ პოლიტიკური ძალების ხელმძღვანელებმა უკვე ხელიდან გაუშვეს. რაც შეეხება იმას, თუ რა მოჰყვება მათ აქციებს, გეტყვით, რომ ნებისმიერ აქტივობას რაღაც შედეგი მოჰყვება, უბრალოდ, ეს არ იქნება ის შედეგი, რა მოლოდინებიც იქმნება. ანუ “მიშა წავა" არ იქნება, რადგან ჯერ ერთი, იგივე ნაბიჯებით მიშას წასვლის მცდელობები ჩვენ უკვე ვნახეთ. ეს ეტაპები უკვე გამოვიარეთ. ნათქვამია, მსუბუქი ყოფაქცევის გამოცდილების მქონე ქალს რძალი არ გაუბოზდებაო. ეს უხეში შედარება იმიტომ მოვიტანე, რომ ყველას კარგად უნდა გვახსოვდეს, რომ ეს ხელისუფლება თავად არის ძალადობრივი მეთოდებით მოსული სათავეში, ეს არ არის შევარდნაძის ბუნების მქონე ხელისუფლება, ეს არის ხელისუფლება, რომელსაც აქვს გამოცდილება ძალადობის გზით ძალაუფლების უზურპაციის და მეორე მხრივ, არსებობს უამრავი გარემოება, რომლებიც დღეს მძიმე ტვირთად აწევს და მათი მარტივად მოშორება მისი მხრიდან ვერ მოხერხდება. ჩვენ ან უნდა გავუწიოთ ამას ანგარიში, შევეგუოთ კი არა, მე ამ სიტყვას არ ვხმარობ, გავუწიოთ ამ პოლიტიკურ რეალობას ანგარიში და ისეთი ბრძოლის მეთოდები შევარჩიოთ, რომ მივიყვანოთ ეს პროცესი ჩვენი ქვეყნისთვის სასურველ დასასრულემდე. ან უნდა ვურტყათ კედელს თავი და სამწუხაროდ, თავის ტკივილი მარტო საკუთარ თავს და ხალხს გავუჩინოთ და ნაკლები თავის ტკივილი ჰქონდეს თავად ხელისუფლებას.

თუმცა, კონკრეტულ შედეგს თქვენი გზაც ვერ აყენებს...

- ჩვენს გზას მოჰყავს და დააყენებს კიდეც შედეგს. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, საარჩევნო პოლიტიკური ცვლილებები ეს არის ერთადერთი შედეგიანი გზა, რამაც ქვეყანაში არსებული სტატუსკვო შეილება შეცვალოს. ის გზა, რაზეც ჩვენ ვლაპარაკობთ, თუკი მხოლოდ ქუჩაზე იქნება ორიენტირებული, მხოლოდ შეასუსტებს ამ პერსპექტივას.

საუბრობენ იმის შესახებ, რომ ქართული პარტია რუსეთიდან იმართება, ანუ მათი სამოქმედო გეგმა კრემლში იწერება, თქვენი აზრით, ეს რამდენად რეალურია?

- დავიწყოთ იმით, რომ ის, რომ რუსეთს აქვს თავისი ინტერესები საქართველოში და წარმოადგენდა და მომავალშიც იქნება მნიშვნელოვანი პოლიტიკური აქტიორი კავკასიურ სცენაზე, ამ ფაქტორების უარყოფა მხოლოდ საქმეში ჩაუხედავ ადამიანს შეუძლია. ის რომ ამ თამაშში ყველანაირი სახის აქტიურობა შედის რუსეთის პოლიტიკური ელიტის შეიარაღებაზე, ესეც ფაქტია, რადგან საქართველოს დამოუკიდებლობის 20 წლიანი ისტორია მეტყველებს, რომ გამოყენებული იქნა როგორც სამხედრო, ასევე ეკონომიკური და პოლიტიკური ბერკეტები ჩვენი ქვეყნის მიერ არჩეულ პოლიტიკაზე ზემოქმედებისათვის. ეს გავლენები დღესაც ძალიან აქტიურია, თუმცა, ვფიქრობ, რომ გაცილებით მნიშვნელოვანი იქნებოდა, ყურადღება გაგვემახვილებინა რუსეთის აქტივების ზრდაზე ქართულ ეკონომიკაში, ვიდრე მკითხაობა იმაზე, რომელ პოლიტიკურ პარტიას რა ურთიერთობები აქვს რუსულ პოლიტიკურ ელიტასთან და კაცმა რომ თქვა, სამკითხაო ბევრიც არაფერი არ არის. მთელი რიგი პოლიტიკური პარტიები არათუ მალავენ, არამედ თავიანთ საარჩევნო პროგრამებში ნათლად გამოხატავენ საქართველოს მომავლის მათეულ ხედვას, რომელიც მჭიდროდ არის დაკავშირებული თანამედროვე რუსეთის ინტერესებთან. ჩვენ განსხვავებულ ფლანგს ვლიდერობთ. თავიდანვე ვამბობდით, რომ კეთილმეზობლური ცივილიზებული ურთიერთობა და რუსეთის ფაქტორის გათვალისწინება არის აუცილებელი, მაგრამ ეს ნიშნავს საქართველოს დამოუკიდებელი პოლიტიკის წარმოებას და შედეგების ამდაგვარად მიღწევას და არა რუსული პოლიტიკის ინტერესების და ქოლგის ქვეშ ჩვენი ინტერესების შებღალვას. ამ თვალსაზრისით ისედაც ნათელია ყველაფერი ქართულ პოლიტიკურ ფლანგზე, მაგრამ როცა ქართულ ოპოზიციურ ფლანგზე რუსეთის ინტერესებზე ვსაუბრობთ, მოდით, ხელისუფლებაზეც ბევრი ვილაპარაკოთ, რადგან ქართულ ეკონომიკაში, განსაკუთრებით ქართულ ენერგეტიკაში, აქტივების ძირითადი ნაწილი რუსული ორგანიზაციების ხელშია და აქ თავის მართლება ხელისუფლების მხრიდან, რომ იცით, ჩვენ გახსნილი ქვეყანა ვართ და ფულს ეროვნება არ აქვს და პოლიტიკური სუნი არ უდის, სასაცილოა, რადგან ფულს თუკი რაიმეს სუნი საერთოდ უდის, უდის პოლიტიკური სუნი. მით უმეტეს მაშინ, როდესაც საქმე გვაქვს სახელმწიფოსთან, სადაც ნებისმიერი მსხვილი ბიზნესის განხორციელება პირდაპირ კავშირშია რუსეთის პოლიტიკური ელიტის ინტერესებთან.

რატომ მიყიდა ხელისუფლებამ, მათივე თქმით, ოკუპანტს მთელ რიგი სტრატეგიული ობიექტები?

- ქვეყანა თმობს თავის ეროვნულ ინტერესებს, ზრდის რისკებს ქვეყნის შიგნით რუსული სახელმწიფო კაპიტალის დომინირების შედეგად და ამით რაღაცა ჯგუფები

კეთდებიან და ხეირობენ. რუსული ინტერესების მომძლავრებაში ქვეყნის შიგნით არანაკლებ როლს თამაშობს ხელისუფლება, რომელმაც ჩვენი ეკონომიკის წამყვანი დარგების საკონტროლო პაკეტები გადააბარა რუსული ინტერესების მატარებელ კომპანიებს. შეიძლება ზოგიერთი კომპანია კერძო იყოს, მაგრამ ეს სიკერძოვე არის ძალიან მოჩვენებითი ხასიათის, თითოეული მათგანის უკან დგას რუსეთის სახელმწიფო, სახელმწიფო კაპიტალი, რომელიც მხოლოდ ეკონომიკური ექსპანსიით არის დაკავებული საქართველოს ტერიტორიაზე, რასაც აუცილებლად მოჰყვება პოლიტიკური ინტერესების გააქტიურება.

კიწმარიშვილმა მოგიწოდათ, რომ “თავი გაანებოთ გაშიშვლებული რეჟიმის ლეღვის ფოთლის ფუნქციაში გადასვლას", ამაზე რას იტყვით, ისე, ცოტათი მაინც არ გაბრაზდით, ბატონო გიორგი?

- ხშირად დიდი მნიშვნელობა აქვს არა იმას, თუ რას ამბობენ, ანდაც როგორი ფორმით, არამედ იმას, თუ ვინ ამბობს. არიან ადამიანები, რომელთა მხრიდან ქრისტიან-დემოკრატების მიმართ საქებარი სიტყვების თქმამ შეიძლება გაცილებით მეტად დაგვაზარალოს, ვიდრე პირიქით. ამ ადამიანთა კატეგორიას მიეკუთვნება ბატონი ეროსი კიწმარიშვილი, რომელთანაც ჩვენ არასდროს გვქონია რაიმე საერთო ინტერესები და ღირებულებები, სხვათა შორის, ტელეიმედის პერიოდიდან მოყოლებული. როდესაც კიწმარიშვილის მთავარ ამოცანას წარმოადგენდა ტელეიმედის და მისი მფლობელის განადგურება, ამ სიტყვის, როგორც ხშირად უყვარს ხოლმე მას ხმარება, პირდაპირი მნიშვნელობით. მან ნაწილობრივ ამას მიაღწია კიდეც, თან ისე, რომ საზოგადოების ერთი მცირე, მაგრამ მაინც ნაწილი ჯერ კიდევ დაბნეულ სიტუაციაშია და ვერ განუსხვავებია ერთმანეთისაგან თეთრი და შავი. ვერ ვხვდები, ამ ეტაპზე რაში უნდა აწყობდეთ მათ ოპოზიციურ პოლიტიკურ ფლანგზე დამატებითი დაპირისპირების ფაქტორების შექმნა. მათ ისედაც უზარმაზარი პრობლემა აქვთ თავიანთ ფლანგზე. საერთო ენა ვერ გამოუნახავთ იმ ადამიანებთან, რომლებიც რასაც ლაპარაკობენ, თითქოს ერთი და იგივე ინტერესები აქვთ, რომ ქუჩის გზით რაღაცას უნდა მიაღწიონ და მუდმივ დაპირისპირებაში არიან და თავინათ ძალებს და ხალხს ასუსტებენ ამ მხრივ. ახლა დამატებით კიდევ რვიანის მიმართ ცეცხლის გახსნა რაში უნდა აწყობდეთ, სიმართლე გითხრათ, წმინდა პოლიტიკური თვალსაზრისით საერთოდ ვერ გამიგია და ეს რომ ვერ გამიგია და ამ მხრივ, მათ მხარეს უამრავ შეცდომას ვხედავ, გაუთვლელ და ზოგიერთ შემთხვევაში, უპასუხისმგებლო ნაბიჯებს. ამიტომაც არის, რომ ჩვენ ერთად არ ვართ. ანუ, პოლიტიკური კოორდინაციის ერთიან სისტემაშიც კი არ ვართ, თორემ ის, რომ ახლა არც პოლიტიკურად და არც ღირებულებების დონეზე ამ ადამიანებთან მე არასოდეს მქონია საერთო და სავარაუდოდ, არც მექნება, ეს ქართველი საზოგადოებისთვის ისედაც ნათელია.

ქართული პარტიის ლიდერები ასევე გაკრიტიკებენ იმის გამო, რომ კონსტიტუციის მიღებას ხმა მიეცით...

- იმ პოლიტიკური ძალებისგან, რომლებმაც 2006 წელს, მანამდე კიდევ 2004 წელს ხმა მისცეს სააკაშვილის მიერ ხელისუფლების სრულ უზურპაციას და მით უმეტეს, იმ ადამიანებისგან, რომლებიც სააკაშვილს ხელისუფლებას წარმოადგენდნენ, სანამ პანღურით არ გამოაგდებენ, ჩვენ რაიმდე სახის კრიტიკას, უბრალოდ, ვერ მივიღებთ.

დაბოლოს, იგეგმება თუ არა უახლოეს დღეებში ქრისტიან-დემოკრატების ხელისუფლების წარმომადგენლებთან შეხვედრა ინდივიდუალური მოლაპარაკებების ფორმატში და რა იქნება რვიანის ნაბიჯები?

- დღეს და ხვალ ასეთი ტიპის რაიმე შეხვედრა არ იგეგმება, თუმცა, არ გამოვრიცხავ, რომ ეს შეხვედრები შედგეს, რასაც მივესალმები კიდეც. ნებისმიერი ნაბიჯი, რომელიც მოლაპარაკებათა ფორმატის განახლებას ხელს შეუწყობს, ჩვენთვის მისაღებია. რვიანი საზოგადოებასთან უფრო აქტიურ კონტაქტზე გადავა და შეეცდება იმის ახსნას, რასაც ახლა მე თქვენი გაზეთის მეშვეობით ვცდილობ, ანუ, რატომ არის საარჩევნო გზა ყველაზე ოპტიმალური, შედეგსა და ცვლილებებზე ორიენტირებული. ასევე გვჭირდება სხვა აქტივობები, რომლებიც დაგეგმილია და ნაბიჯ-ნაბიჯ ამას განვახორციელებთ კიდეც.