როგორი იქნება საქართველოში პოლიტიკური ვითარება და შეძლებს თუა რა ხელისუფლება და ოპოზიცია ევროსაბჭოს პრეზიდენტის შარლ მიშელის პირად წარმომადგენელთან ერთად შეთანხმების მიღწევას?! „რეზონანსთან“ ინტერვიუში ვახტანგ ძაბირაძე ამბობს, რომ დიდი ალბათობით ნიკა მელიას გათავისუფლებაზე და პლებისციტზე ორივე მხარე შეთანხმდება. გამორიცხავს, რომ ხელისუფლება რიგგარეშე არჩევნებს დასთანხმდეს, რადგან ეს არჩევნების ლეგიტიმაციას კითხვის ქვეშ დააყენებს. ასევე ოპოზიცია ხალხის ქუჩაში გამოყვანას ვერ ახერხებს და ხელისუფლებაზე ზეწოლის ეს დიდი ბერკეტი არა აქვს.

ძაბირაძე „ტვ პირველის“ მიერ გავრცელებულ აუდიოჩანაწერსაც ეხება, ამბობს, რომ პრემიერ ირაკლი ღარიბაშვილის მხრიდან ამ თემაზე დუმილი მასვე დააზიანებს და ადრე თუ გვიან ახსნა-განმარტება მოუწევს. ამიტომ სჯობს, რომ ეს ახლავე გააკეთოს, რადგანაც ოპოზიცია ამ თემას მუდმივად მის საწინააღმდეგოდ გამოიყენებს.

„რეზონანსი“: დღეს პრემიერმა ირაკლი ღარიბაშვილმა მთავრობის სხდომაზე ფარულ ჩანაწერებზე არ ისაუბრა. როგორ ფიქრობთ, პოლიტიკურად რამდენად მომგებიანი იქნება და რატომ აირჩია „ოცნებამ“ ეს ტაქტიკა?

ვახტანგ ძაბირაძე: როგორც ჩანს „ქართულმა ოცნებამ“ ამით ის გზა აირჩია, რომ თითქოს ამ ჩანაწერებს დიდად მნიშვნელობას არ ანიჭებენ და არაფერი არ ხდება. ამიტომაც ღარიბაშვილმა არანაირი განმარტება არ გააკეთა. თუმცა ალბათ პოლიტიკურად კარგი იქნებოდა გარკვეული განმარტება გაეკეთებინა და ამით საზოგადოების ინტერესი ნაწილობრივ მაინც დაეკმაყოფილებინა. ეთქვა მაინც, რომ ის ამ ჩანაწერებში პრემიერი ან შს მინისტრი არ ყოფილა. ოპოზიცია ამ თემას მის წინააღმდეგ მუდმივად გამოიყენებს და ეს ასევე მოლაპარაკების პროცესზე ძალიან ცუდად იმოქმედებს, თუ კი მაგიდასთან ისევ ღარიბაშვილი დაჯდება.

„რ“: ბერა ივანიშვილი ამბობს, რომ ეს არის 2011 წელს გაკთებული ჩანაწერები და მას სააკაშვილის ხელისუფლება უსმენდა. მისი ეს განცახდება ნიშნავს თუ არა იმას, რომ ხელისუფლებამ თავი დაიზღვია, რადგანაც ფიქრობს, რომ მსგავსი ჩანაწერები შეიძლება სხვაც იყოს?

ვ.ძ: მიხვდნენ, რომ უარყოფას აზრი არა აქვს და საზოგადოების გარკვეულ ნაწილზე გათვალეს. ვფიქრობ სწორი იყო, რომ აუთენტურობის უარყოფა არ დაიწყეს, რადგანაც მოლოდინია, რომ სხვა ჩანაწერებიც არსებობს. თუმცა აქვე კითხვები ჩნდება, თუკი ეს 2011-შია ჩაწერილი, სააკაშვილმა არჩევნების წინ მის გამოყენება რატომ არ სცადა? ან აქამდე რატომ ინახავდა და თუნდაც 2012 წელს რატომ არ გაასაჯაროვა. ასევე 2011 წლის ზაფხულში ივანიშვილის ოჯახს მითუმეტეს არასრუწლოვან ბერას რატომ უსმენდნენ, როცა ბიძინა ივანიშვილმა პოლიტიკაში შემოსვლის შესახებ წერილობითი განცხადება ოქტომბერში გააკეთა? აქ ბევრი კითხვა ჩნდება, რაზეც პასუხები ბუნდოვანია.

„რ“: როგორ ფიქრობთ ამ ჩანაწერებს საზოგადოებაზე აქვს იმ დონის ეფექტი, რომ ოპოზიციამ პოლიტიკური მიზნებისთვის გამოიყენოს?

ვ.ძ: საზოგადოებაში ამ აუდიო ჩანაწერებს არა აქვს დიდი ეფექტი და ეს არის მხოლოდ ორ ძალას შორის ბრძოლის ტაქტიკა, რომელიც საკუთარ ამომრჩევლებზეა გათვლილი. მას დიდი ვნებათაღელვა საზოგადოების დიდ ნაწილში არ გამოუწვევია. რა თქმა უნდა, აუდიო ჩანაწერს ვიღაცა კონკრეტული მიზნის მისაღწევად იყენებს. თუმცა ამას იმ დონის დამაზიანებელი ძალა არა აქვს, როგორიც შეიძლება იყო გათვლილი. მორალურად ბერა ივანიშვილის ქცევა რამდენად არის გამართლებული, ალბათ ამაზე დავა შეიძლება, მაგრამ აქ საუბარი იმაზეა, ანზორ ჩუბინიძე და ირაკლი ღარიბაშვილი იმ დროს თანამდებობის პირები იყვნენ თუ არა. აქ ამაზეა გათვლა, თორემ არასრუწლოვანი ივანიშვილი რამდენად სწორად იქცევა, ამას ვერ განვსჯით.

„რ“: ევროსაბჭოს პრეზიდენტის შარლ მიშელის წარმომადგენელს თბილისში ელიან. როგორ ფიქრობთ, არის თუ არა ხელისუფლება და ოპოზიცია კომპრომისისთვის მზად. ხელისუფლება პლებისციტზე და ნიკა მელიას გათავისუფლებაზე კვლავ ორჭოფობს, ოპოზიცია კი თავის მოთხოვნებში კვალვ კატეგორიულია-რა მოლოდინი გაქვთ?

ვ.ძ: ზუსტი პროგნოზის გაკეთება ალბათ რთული იქნება, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ოპოზიცია ხელისუფლებას ულტიმატუმის ენით არ უნდა ელაპარკოს. მოლაპარაკების დროს ასეთი რიტორიკით საუბარი, მითუმეტეს შედეგის მიღწევა წარმოუდგენელია. ამიტომაც ორივე მხარე რაღაცაზე უნდა შეთანხმდეს. მაინც მაქვს მოლოდნი, რომ მელიას და რურუას გათავისუფლებაზე შეთანხმდებიან. ასევე არაა გამორიცხული პლებისციტზეც კომპრომისი შედგეს, ოღონდ იმ დათქმით, რომ რიგგარეშე არჩევნები 2022 წელს იქნება, თუკი პლებისციტი ხელისუფლებამ წააგო.

ოპოზიცია ამ პროცესის პარალელურად პარლამენტში უნდა შევიდეს. დიდი მნიშვნელობა აქვს იმას ბრიუსელიდან რა სახის გზავნილი და ზეწოლა იქნება. თუკი ევროპული საბჭო ასოცირების ხელშეკრულების შესრულების გადახედვას დაიწყებს და საქართველოსთან დაკავშირებით გამოყოფილ დახმარებებს შეამცირებს, მაშინ ეს ხელისუფლებისთვის სერიოზული ზეწოლა იქნება. ამიტომაც „ოცნებაც“ მეტ დათმობაზე წავა. ვნახოთ, მოვლენები დროში როგორ განვითარდება ამას დიდი მნიშვნელობა აქვს.

„რ“: ხელისუფლებაში აცხადებენ, რომ საქართველოში არ არის ახლა იმ დონის სიტუაცია, რომ ევროპიდან ქვეყანა სანქციების საფრთხის ქვეშ იდგეს. მათი თქმით, 2012 წელს უარესი მდგომარეობა იყო, თუმცა მაშინ სააკაშვილის ხელისუფლებისთვის სანქციები არ დაუწესებიათ. როგორ ფიქრობთ, „ოცნებას“ მშვიდად ყოფნის საფუძველი აქვს?

ვ.ძ: რა თქმა უნდა, ახლანდელ სიტუაციას და 2012 წელს არსებულ პოლიტიკურ მდგომარეობას ერთმანეთს ვერ შევადარებთ. სააკაშვილი რომ არ წასულიყო და მარცხი არ ეღიარებინა, ქვეყანა სამოქალაქო ომის წინაშე იდგა. ახლა ამის მსგავსი 1%-იც არ არის. თუმცა ხელისუფლებას ერთი მნიშვნელოვანი გარემოება ავიწყდება. 2012 წლისგან განსხვავებით რეგიონში ახლა სრულიად სხვა სიტუაციაა. კავკასიაში გეოპოლიტიკური მდგომარეობა რადიკალურად შეიცვალა. დასავლეთისთვის მაშინ ჩვენი რეგიონი ადვილად შეღწევადი იყო. ახალა კი რუსეთი საკმაოდ მოძლიერებულია და გავლენები გაფართოვებული აქვს. შესაბამისად, ევროპისთვის ახლა საქართველოში არსებული შიდაპოლიტიკური სტაბილურობა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. ამიტომაც ამის დასარეგულირებლად უკან არაფერზე დაიხევენ და ყველა ბერკეტს გამოიყენებენ.

„რ“: როგორ ფიქრობთ თუკი ოპოზიცია დასახულ მიზანს ვერ მიაღწევს და შეთანხმება არ მოხდება, ქუჩაში ხალხის მასობრივ გამოყვანას შეძლებს?

ვ.ძ: ოპოზიცია ძალიან სუსტია და მოსახლეობის დიდი ნაწილში არაპოპულარული. ამიტომაც ვხედავთ, რომ ჩვენი მოსახლეობის დიდი ნაწილი მათ გევრდით არ უდგება. შესაბამისად, ოპოზიციას ეს ყველაზე ძლიერი ბერკეტი ხელისუფლებაზე ხალხით ზეგავლენა მოახდინოს არა აქვს. ვერ შეძლებს ხალხის გარეთ გამოყავნას და ქუჩაში მარტო დარჩება. თუ დაკვირდებით, ნახავთ, რომ ქვეყანაში ბრძოლა ორ ძალას შორის მიდის, რომლებიც ამას საკუთარი მედია საშუალებებით და პარტაქტივით აკეთებენ. ხელისუფლებისა და ოპოზიციისგან დანარჩენი საქართველოს მოსახლეობა თავისი პრობლემებით სრულიად ცალკე დგას. მედიაში მიმდინარე პროცესები და რეალობა სრულიად სხვაა. ამიტომაც ახლა ოპოზიცია ცდილობს დასახულ მიზანს რაც შეიძლება სწარაფად მიაღწიოს, რადგანაც იმ მხარდაჭერასაც დაკარაგვს, რომელიც ახლა აქვს.