როგორ მოხვდა ივანიშვილის პარტიაში, რა ხერხებით აპირებს ქართული პოლიტიკის გაკეთილშობილებას და რა ისტორიებს უმხელს პრესას პირველად მწერალი გურამ ოდიშარია

  ჟურნალისტი, რედაქტორი, მწერალი, ქართულ-აფხაზურ კონფლიქტში სახალხო დიმპლომატის სტატუსით ჩართული, აფხაზეთიდან დევნილი გურამ ოდიშარია, რომელიც სხვადასხვა პარტიებიდან მიღებულ შემოთავაზებებს პრინციპულად უარყოფდა, 11 დეკემბერს ჯერ ფილარმონიაში ვიხილეთ, შემდეგ ბიძინა ივანიშვილის პარტიის საინიციატივო ჯგუფში. რამ გადააწყვეტინა პოლიტიკაში წასვლა, როგორ აღმოჩნდა მილიარდერის პარტიაში, რა იქნება მისი პირველი ნაბიჯები წინასაარჩევნოდ და როგორ აპირებს ქართული პოლიტიკის ,,გაკეთილშობილებას'' - ,,ვერსია'' გურამ ოდიშარიას ესაუბრება:  

 - ახლა კიდევ ერთხელ გადავხედე ჩემ ნაწარმოებებს და მივხვდი, რომ მათიU უმეტესობა, ირიბად მაინც პოლიტიკას უკავშირდება. საერთოდ, ვფიქრობ, ამ სფეროსთან ყოველთვის ახლოს ვიყავი და მეც ამ ქვაბში ვიხარშებოდი, ოღონდ პოლიტიკოსი არ მერქვა.  

- ახლა მითხარით, მაინცდამაინც ივანიშვილის ქვაბში რატომ იხარშებით და რატომ იმ პარტიებთან არა, ვისგანაც ადრეც გქონდათ შემოთავაზება? თან, სხვებს არ წყალობდით წინასაარჩევნოდ, მიგაჩნდათ, რომ აფხაზეთის თემის წამოსაწევად ერთგვარ შირმად სჭირდებოდით. ამჯერად იგივე მიზეზზე არ ფიქრობთ?  

- ჩემ ცხოვრებაში რაღაც პერიოდი დამთავრდა, ახლახან 60 წლის გავხდი და ბოლო 20 წელი მთლიანად აფხაზეთის ომს დაემთხვა. მას მერე პერიოდულად მწვავდება-ხოლმე სიტუაცია, ქვეყანაში ნერვული ფონი მატულობს, არჩევნების წინ განსაკუთრებით და წლებია, ამის მომსწრე ვარ. დიახ, ხშირად მქონია შემოთავაზებები _ იყო დევნილთა პარტია, ,,ჩვენი აფხაზეთი'', ასევე, მინდია გულუას პარტია. აი, ივანიშვილის გვარი კი ყველამ იცოდა, მაგრამ ნანახი არ ჰყავდათ. მეც არც ვიცნობდი, არც დახმარებას ვიღებდი მისგან, ასე რომ, ეს თავისუფლებას მანიჭებს. ვერავინ იტყვის, ეს კაცი მოუსყიდიათ, ფული მიუციათ და მხარში ამოუდგებოდა, აბა, რას იზამდაო.  

- რეკომენდაცია გაგიწიათ ვინმემ, თუ როგორ შეხვდით ივანიშვილს? ლოგიკური იქნება, თქვენი გუნდში მიყვანა ირაკლი ალასანიას ერჩია - როცა აფხაზებთან სახალხო დიალოგის ფორმატში მუშაობდით, ის აფხაზეთის მინისტრთა საბჭოს თავმჯდომარე იყო, წესით, კარგად უნდა იცნობდეთ.  

- როგორც ვიცი, ბატონი ბიძინა იცნობდა ჩემ ნაწერებს, რამდენჯერმე ტელევიზიითაც ვყავდი ნანახი. მე ის ფილარმონიაში გამოსვლამდე რამდენიმე დღით ადრე გავიცანი და სიმართლე გითხრათ, არ ვიცოდი, მკითხველები მილიარდერებს შორისაც თუ მყავდა. მისი ტექნიკური სამსახურიდან დამირეკეს, უშუალოდ ივანიშვილის მოთხოვნით. ახლა უკვე ძალიან ბევრი გადაკვეთის წერტილი გვაქვს და შეიძლება, მალე მე და ბატონი ბიძინა ახლო მეგობრებიც გავხდეთ. მერე პარტიის სიაში ვნახე ჩემთვის პატივსაცემი რამდენიმე პიროვნება: ირაკლი ალასანია, პაატა ზაქარეიშვილი, რატი ამაღლობელი, რომელიც ასაკობრივი სხვაობის მიუხედავად, ჩემი მეგობარია. ვმეგობრობ ელისო ჩაფიძესთან, მანამდე ურთიერთობა მქონდა ირაკლი სესიაშვილთან. მიმაჩნია, რომ ამ ადამიანებსა და ბიძინა ივანიშვილს საქართველო აწი გაიცნობს. ივანიშვილის მიერ გაკეთებული საქმეების ჩამონათვალი ბოლომდე ახლაც არ ვიცით. ის ქართველი მილიარდერი და წარმატებული კაცია, ამას კი იმის ასახსნელად ვამბობ, რატომ მივედი სწორედ ივანიშვილთან.  

- იმიტომ, რომ ქველმოქმედია, თუ იმიტომ, რომ მილიარდერია?  

- იმიტომ, რომ სიკეთეს აკეთებს. მილიარდერი რომ ვიყო, მეც სიკეთეს გავაკეთებდი, მაგრამ ახლა მხოლოდ წერა შემიძლია და სხვა სამყაროს გადაშლა ადამიანისთვის. ცოტა ხნის წინ, ჩემთან თბილისელი ექიმი ქალი მოვიდა. მითხრა, თავის მოკვლა მინდოდა, მაგრამ თქვენი ,,დევნილთა უღელტეხილი'' რომ წავიკითხე, მივხვდი, ჩემზე უბედური ადამიანებიც არსებობენო. ეს არავისთვის მითქვამს, არ მინდა, თვითრეკლამად ჩამითვალონ. ვიცი ათამდე ადამიანი, ვინც ჩემ წიგნთან ერთად დაასაფლავეს. ერთი მოხუცის მეუღლემ მთხოვა, ჩემი ქმარი თქვენი წიგნის კითხვის დროს, სათვალით ხელში გარდაიცვალა და საფლავში ჩავატან, თუ არ გეწყინებათო.  

- ამ ისტორიების შემდეგ, როცა თქვენზე ექსპერტები და მთავრობის წარმომადგენლები ამბობენ, ჩვენთვის უცნობი მწერალიაო და ,,ქართულ ოცნებაში'' გაცვეთილ სახეებს ხედავენ, გული არ გწყდებათ? ახლა უკვე როგორც პოლიტიკოსს, საპირისპირო არგუმენტი არ გაქვთ?  

- მივეჩვიეთ, რომ ვინც პოლიტიკაში მოდის, ის მარტო საკუთარ კარიერას იკეთებს. ხალხს რაღაცას დაპირდება, მოატყუებს, მერე აღარც ახსოვს. მომავალ არჩევნებზე ისევ მოძებნის ამ ხალხს, ახლიდან დაპირდება ყველაფერს და ისევ ატყუებს. სამწუხაროდ, ესაა ჩვენი რეალობა. ახლა ახალ გზაჯვარედინზე ვდგავართ და ხალხი ნელ-ნელა ისევ იყოფა, ისევ დაპირისპირება იწყება _ ერთი ნაწილი ივანიშვილს აკრიტიკებს, ვინ არიან ეს ძველი სახეები, ეს იქ მუშაობდა, ეს აქ მუშაობდაო. მეორე ნაწილი _ ხელისუფლებას. მე ფსიქოტიპი ვარ ასეთი, ყველაფერში მიზეზთა მიზეზს ვეძებ. 

 - და ასე ჰუმანურად და აპოლიტიკურად აპირებთ საარჩევნო წლების გავლას? პოლიტიკური ხურდის დაბრუნების სწავლა არ გიცდიათ? 

- ვოცნებობ, პოლიტიკა ადამიანური გახდეს. ამის შემდეგ, არავინ იტყვის ადამიანზე, რომ ის გაცვეთილი სახეა. ჩემი შვილების თაობის კრიტიკის მიზეზს მართლა საკუთარ თაობაში ვეძებ. მე მათ საქართველო ისეთი არ დავახვედრე, როგორიც ეკადრებოდათ. დავახვედრე პრობლემებიანი, ტერიტორიებდაკარგული, სიძულვილით სავსე ქვეყანა. თუმცა საშინლად არ მომწონს, რასაც ჩვენზე ამბობენ _ ეს შევარდნაძის თაობაა, მუმიებს გვანანო, ჩემ თავზე არც ვიღებ, რადგან ვიცი, არ ვგავარ. არ მომწონს ხალხის თაობებად დაყოფა, საერთოდ, ხალხის დაყოფა და გამიჯვნა არ მომწონს, ამით მის ფრაგმენტაციას ახდენ და ეს ძალიან საშიში ტენდენციაა. ივანიშვილის გუნდში კი საუბარი ასეთ აგრესიულ ტონალობაში არ მიდის.  

- ივანიშვილმა პირველივე წერილში რომ გამიჯნა რიგი ოპოზიციური პარტიები და პერსონები, დაგავიწყდათ? ან პრესკონფერენციაზე რომ განაცხადა, სააკაშვილს საკუთარი დედაც არ მისცემს ხმასო, ეს ტონალობა მოგწონთ?  

- ოჰ, ეს არ ვიცოდი. მე ნინო ბურჯანაძის ტონალობა უფრო მახსოვს, აუცილებლად პასუხს მოვთხოვთ ყველასო და მერე ივანიშვილის _ კარგი ჩინოვნიკები და მოხელები გვყავს, არავის არ გავყრითო. ამ ორ ტონალობას შორის სხვაობა ხომ არის? პარტიების გამიჯვნას რაც შეეხება, ეს უკვე მისი პოლიტიკური ხედვაა. ეგრე, გამყრელიძეც ამბობს, ეს კოალიცია დაიშლებაო. ჯერჯერობით, სულ ორი ნაბიჯი გადავდგით და ახლა ვიწყებთ გუნდად შეკვრას. ჩემზეა დამოკიდებული, რამდენად ,,გაკეთდება'' ჩემგან პოლიტიკოსი. ჩვენთვის მთავარი ისაა, ახალი ხედვითა და გადაწყვეტილებებით დავძლიოთ ძველი პრობლემები. 

 - დამისახელეთ ერთი ახალი ხედვა, თუნდაც კონფლიქტების თემაზე. აცხადებთ, ,,დავიწყებთ და შეუქცევადს გავხდით ქვეყნის გამთლიანების პროცესს, რისთვისაც გავაღრმავებთ ნატოს-თან და ევროკავშირთან ინტეგრაციას''. ვიცნობ თქვენ მოსაზრებებს პოლიტიკის ბალანსირებასთან დაკავშირებით, შარტავა-ზაქარეიშვილთან ერთად, უფრო ნეიტრალიტეტისკენ იხრებითGდა თქვენი ხედვები წინააღმდეგობრივი არ არის?  

- წარმოიდგინეთ, რომ ესაა შეჯიბრი ნავებით. ყველანი ერთ ნავში ჩავსხედით, ჯერ ნიჩბის პირველი მოქნევაა და უკვე რომ ვთქვა, ამა და ამ სიჩქარით ამა და ამ პუნქტს მივაღწევთ და ყველას გავასწრებთ-მეთქი, სიცრუე არ იქნება? პოლიტიკა ხომ შეუძლებლის შესაძლებლობაა? 

- ამ ეტაპზე, შეუძლებელი ჩანს ბალანსირების პოლიტიკა და თუ ეს მხოლოდ სიტყვები არ არის, პრაქტიკაში როგორ წარმოგიდგენიათ?  

- ახლა მართლაც შეუძლებელია. საქართველო ერთი პატარა ქვეყანაა, ამიტომ მას დიდი დიმპლომატია უნდა ჰქონდეს. ჩვენ კი, თუნდაც აფხაზებთან მიმართებაში, სადაც სიტყვა და ლაპარაკი იყო საჭირო, იქ ხმალი ვიშიშვლეთ. ამის მერე დავიწყეთ ლაპარაკი, რამაც უკვე აღარ გაჭრა. ახლა ისევ სიტყვის დროა, მაგრამ ჯერ ჩვენ ჩამოვყალიბდეთ ახლა ქვეყნად და მათ მერე ველაპარაკოთ. ახალ ქვეყნად ქცევა კი ყოველთვის არჩევნების შემდეგ ხდება. ჯერჯერობით, დღის წესრიგში ქართველებს შორის ურთიერთგაგება დგას, რათა შიდაქართული გაერო არ დაგვჭირდეს, რომელიც ერთმანეთთან დაგვაკავშირებს და ტრენინგებს ჩაგვიტარებს, რომ ერთმანეთს წყალი არ შევასხათ.  

- ამ ფუნქციის აღება დღეს ვინმეს შეუძლია?  

- რა თქმა უნდა, საქართველოს მოქალაქეებს.  

- რომელიც ძალიან პოლარიზებულია? თქვენ მომხრეებს, ხელისუფლების, თუ იმ ხალხს, ვინც მუდმივად რადიკალურადა განწყობილი და არჩევნებზე არასდროს დადის?  

- ყველას, ყველას, ყველას!  

- ქუჩის აქციაზე ნამყოფი ხართ, ბატონო გურამ? - არა, არასდროს და ამაზე ჩემი დამოკიდებულება მაქვს. რუსთაველის გამზირზე, რომელიც ასე მიყვარს, ხალხი იკრიბება და პარლამენტი პრეზიდენტების გამშვები ორგანო გახდა. ასე სამი პრეზიდენტი შევცვალეთ, ბოლოს სააკაშვილი, რომელიც ასევე გადადგა და ვადამდელი არჩევნები დანიშნა. ჰოდა, რუსთაველზე შეკრებით ხელისუფლების შეცვლის წინააღმდეგი ვარ, რადგან ამის შედეგად, ხშირად არაპროფესიონალები მოდიან: დროშა მეჭირა, დეპუტატი უნდა ვიყოო, აქციაზე რამდენიმე კაცი გამოვიყვანე და მინისტრი ვიქნებიო.  

- ამასვე ფიქრობთ თქვენი კოალიციის იმ წევრებზე, რომლებიც ამ გზით მოსულ ხელისუფლებას დროშისტარით ხელში მოჰყვა? 

- კი, იქ იყვნენ, რა თქმა უნდა, მაგრამ ხელისუფლებაშიც არიან და იყვნენ პროფესიონალი და არაპროფესიონალები.  

- ანუ, ივანიშვილი რომ ამბობს, თუ საჭირო გახდა, ჩვენ ხმებს ქუჩაშიც დავიცავთო, აქციაზე არ გახვალთდა ტრიბუნაზეც არ ახვალთ?  

- ივანიშვილსაც ძალიან არ უყვარს აქციები, მაგრამ ხანდახან იმასაც აკეთებ, რაც ძალიან არ გინდა.  

- ეგ როგორ, ივანიშვილმა შეიძლება გაიძულოთ, აქციაზე გამოდიო?  

- არა, იძულება ჩვენთან არაა, ივანიშვილი მე არაფერს მაიძულებს, მან შეიძლება მთხოვოს. ასეთ შემთხვევაში, რა თქმა უნდა, დავფიქრდები და ყველაფერს სიტუაციის მიხედვით შევაფასებ. ღიად ვამბობ, რასაც ვფიქრობ, დაფარული თემები ჩვენთან არ არსებობს. აი, მაგალითად, სრული კარტბლანში იყო მასმედიისთვის არჩილ კბილაშვილის გამოსვლა სექსუალურ მომწიფებაზე. ჟირინოვსკი გამახსენდა, ზუსტად ასეთ ფრაზებზე აგებს-ხოლმე პიარს და მეორე დღეს გაზეთებში სათაურები ჩნდება, როგორ ვერ იტანს და აგინებს ჟირინოვსკი ქალებს და ა.შ.  

- ახლა პარალელი გაავლეთ? - ეწყინება ბატონ კბილაშვილს.  

_ არა, რას ამბობთ?! მათ რაიმე კავშირი კი არ აქვთ, უბრალოდ, ყველა ამაზე ლაპარაკობს, შეხვედრები მქონდა დასავლეთ საქართველოში და იქაც ყველას აჩიკოს ფრაზები ეკერა პირზე. ფედერიკო ფელინის იტალიური ფილმია ერთი, ,,ცხოვრება მშვენიერია'' ჰქვია. იქ ერთ კაცს თავისი ნაცნობის ცოლი მოსწონს და მისი ქმრის ნდობა რომ მოიპოვოს, მამაკაცობა დავკარგე, ქალთან აღარაფერი შემიძლიაო, ეუბნება. ქმარიც მშვიდად ტოვებს თავის ცოლს ამ კაცთან და თვითონ სხვაგან მიდის. ჰოდა, აღმოჩნდა, რომ შენაძლება ამ ოხერს და ეს ეშმაკური ტრიუკი ყოფილა. საერთოდ, ეს თემა ერთი კითხვის გამო წამოიჭრა, ივანიშვილთან ფულის გამო ხომ არ მიხვედითო და ამას მოჰყვა ყველაფერი. ერთი რამ ვიცი ზუსტად - ჩვენ ერთ ნავში ჩავსხედით. ახლა კიდევ მურმან ლებანიძის ლექსი განახსენდა, ,,ნუ ჩაუსხდებით ხელმწიფეს ნავში''...  

- თქვენ ჩაჯექით უკვე და თქვენზე რა გათვლა გაკეთდა, დევნილების სეგმენტი უნდა მოიცვათ?  

- მე ჩემი მკითხველი მყავს. არ ვიცი, რა გათვლას აკეთებენ, ალბათ, უფრო ადამიანური ფაქტორით შეხედა ივანიშვილმა ყველაფერს... ისე ბობოქრობდა სამოქალაქო ომის დროს დაპირისპირება, არავინ დაიჯერა, რომ გია აბესაძემ თავი იმის გამო დაიწვა, ქართველებს ერთმანეთი არ დაეხოცათ. ადამიანური ფაქტორი არც დღეს მუშაობს ჩვენ საზოგადოებაში. ჰოდა, ჩემ მეგობრებთან ერთად, შევდგი ფეხი პოლიტიკაში, რათა მას უფრო ადამიანური სახე შევძინო. თუმცა მოკვლა სიტყვითაც შეიძლება და მე ასეთებს ,,სიტყვით ქილერებს'' ვუწოდებ, მაგრამ ყველა იცვლება და მეც, ხანდახან დილით რომ ვიღვიძებ და სარკეში ჩემ ჭაღარას ვუყურებ, ვინაა ეს ადამიანი-მეთქი, ვფიქრობ.  

- კბილაშვილმა როგორც დაიმკვიდრა, კი ვნახეთ და თქვენ რა პირველი ნაბიჯებით აპირებთ პოლიტიკოსად თავის დამკვიდრებას?  

- ხალხთან უკვე მქონდა შეხვედრები, როგორც მწერალს, როგორც დევნილს, ამას აქამდეც ვაკეთებდი და ისევ გავაგრძელებ. ვაპირებ ახალი წერილების დაწერას, პირველ წერილს დავწერ სიძულვილის წინააღმდეგ, აუცილებლად დავწერ წერილს გია აბესაძეზე და, რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი არ იქნება იმ პათოსით, რომ სხვა ყველა ცუდია და მარტო მე ვარ კარგი. არსებულ ხელისუფლებაშიც არიან შესანიშნავი ადამიანები, პროფესიონალები. აი, ნახავთ, მე შევცვლი პოლიტიკას!