...19 ივნისს, ღამე, «ფეისბუქზე» «დავასტატუსე», «რვიანის» დიდი «გახუთიანება» იწყება-მეთქი. ღმერთმანი, «გახუთიანებაში» მობილური ოპერატორების კოდის შეცვლას ვგულისხმობდი, მაგრამ ჩემმა პოლიტიკოსმა თუ პოლიტიკასაყოლილმა «ფრენდებმა» «რვიანისა» და «ხუთიანის» კომბინაცია პოლიტიკურ გზავნილად ჩათვალეს და კითხვები დამაყარეს, აბა, ვანო, რამე ახალი ჭორი იცი? არ დაგვიმალო, რომელი პარტიები ტოვებენ «რვიანსო»... მოკლედ, ჩემი ერთობ აპოლიტიკური «სტატუსი» დიდი პოლიტდებატების საბაბი გახდა. ჰოდა, მეც მეტი რაღა მინდოდა, გეზი «ფორუმელ» გუბაზ სანიკიძისკენ ავიღე. ისე, მას შემდეგ, რაც ბატონმა გუბაზმა განაცხადა, 26 მაისის ღამეს ბადრი ბიწაძეს ქვემო ქართლის ტყეებში მივაკითხეო, კულუარებში ათასი ხმა გავარდა, ესაო, ისაო, «რვიანს» სანიკიძის საქციელი არ ესიამოვნაო... მოკლედ, იშლება თუ არა «რვიანი», რას ნიშნავს ეროვნული კანიბალიზმი და რატომ არ უნდა ვუთხრათ გამარჯობა «ნაცმოელ» მეზობელს? «ქართული სიტყვა» «ეროვნული ფორუმის» ერთ-ერთ ლიდერ გუბაზ სანიკიძეს წარმოგიდგენთ.
ბატონო გუბაზ, პოლიტიკურ დიეტაზე ხომ არ ხართ?
- არ ვაპირებ!..
რა ვიცი, რაც გაამხილეთ, რომ 26 მაისის ღამეს ქვემო ქართლის ტყეებს თავშეფარებულ ბადრი ბიწაძეს მიაკითხეთ, ათასი ჭორი გავრცელდა...
- გულწრფელად რომ გითხრათ, ამ ამბის გახმაურება არ მინდოდა, მაგრამ რადგან პრესაში ინფორმაციამ გაჟონა და ჟურნალისტებმა შეკითხვები დამისვეს, ვეღარ დავმალავდი.
გახმაურება რატომ არ გინდოდათ?
- ისეთი უბედურებები მოხდა, რომ ამის თქმა საჭირო არ იყო. ჯერ ერთი, ის გავაკეთე, რაც საჭიროდ ჩავთვალე და დღესაც ვთვლი, რომ სწორად მოვიქეცი. მეორეც, პოლიტიკა გასაგებია, მაგრამ ჩემთვის არის ჩემი ბიოგრაფია, ჩემი ცხოვრება, სადაც ჩემს თავს გარკვეულ უფლებას ვაძლევ და როცა ვნახე კადრები, რომ საავადმყოფოში ნინო ბურჯანაძე სრულიად მარტო იყო, მოვალე ვიყავი, მასთან მივსულიყავი და ნაკლებად მაინტერსებს, ვინ რას ლაპარაკობს. არავისი საქმე არაა ჩემი და ნინოს ურთიერთობა.
შეიძლება, მაგრამ თქვენმა ზემოხსენებულმა ნაბიჯმა «რვიანში» ერთგვარი უსიამოვნება ხომ არ გამოიწვია?
- არავითარი, რას ლაპარაკობთ?! «რვიანში» სერიოზული ხალხია და კარგად ესმით, რა და როგორ იყო...
ბატონო გუბაზ, 26 მაისის მერე, ბადრი ბიწაძე აღარ ჩანს. ამბობენ, რომ საქართველოს ტერიტორია დატოვა...
- ეს არ ვიცი...
სადღაც წავიკითხე, შოთა უტიაშვილი, პრინციპში, ადასტურებდა, რომ ბიწაძემ საქართველოს საზღვარი გადაკვეთა. მოკლედ, რისი კითხვა მინდა, ხომ არ გეჩვენებათ, რომ «სახალხო კრებას» ხელისუფლების რომელიმე კლანთან ჰქონდა კავშირი და სწორედ ამ კლანმა უზრუნველყო ბიწაძის გაუჩინარება? სხვათა შორის, «მაისის მიტინგებზე» ცალკეული ლიდერები აცხადებდნენ, პოლიცია ჩვენს გვერდითააო...
- არ მგონია, ასე იყოს. ჩვენ, საერთოდ, შეთქმულების მსხვერპლნი ვართ. გამოვრიცხავ, რომ იმ საპატივსაცემო ადამიანებს, ვინც «სახალხო კრებაში» არიან, ხელისუფლებასთან რამე კავშირი ჰქონოდათ...
კარგი... საუბრის თემას შევცვლი და მითხარით, რა შეცვალა 26 მაისის ტრაგედიამ არა ხელისუფლებისთვის, ან ოპოზიციისთვის, არამედ, მთლიანად ქართული პოლიტიკისთვის?
- ბევრი რამ და, როგორც დავით მაღრაძემ თქვა, 26 მაისს სააკაშვილის ხელისუფლება გუშინდელ დღედ გადაიქცა.
მე მხოლოდ ხელისუფლებაზე კი არა, ზოგადად, ქართულ პოლიტკაზე გკითხეთ...
- ქართული ოპოზიცია დღესაც 26 მაისის შოკშია, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ყველამ სწორი დასკვნები უნდა გავაკეთოთ და პირველი დასკვნა ისაა, რომ შიდა ოპოზიციური დაპირისპირება უნდა მოისპოს. ჩვენთან განსხვავებული აზრი ქვეყნის ღალატად და პირად მტრობად ითვლება. არადა, განსხვავებული აზრი ჩვეულებრივი მოვლენაა და ოპოზიციამ თავის თავში იმის ძალა მაინც უნდა იპოვოს, რომ შიდა ოპოზიციური დაპირისპირებები შეწყდეს...
ერთიანობა გადასარევია, მაგრამ ტკვარცალებენ, «რვიანი» იშლებაო და ამის მიზეზად ხელისუფლებასთან ე.წ. ინდივიდუალური მოლაპარაკების დაწყებას ასახელებენ. «რვიანში» დაპირისპირება მართლაა, გუბაზ ბატონო?
- არავითარი დაპირისპირება, მსგავსი არაფერი იკვეთება. საერთოდ, უნდა მივეჩვიოთ სწორ და ზუსტ შეფასებას, ანუ «რვიანი» პოლიტიკური ბლოკი კი არა, თემატური ერთობაა და ყველა ვარიანტში ასეთ ერთობად დარჩება. ალბათ, იცით, რომ საფუძველი სამოქალაქო მოძრაობას ეყრება და ყველა პარტია - «რვიანში» შემავალი თუ არშემავალი, თვითონ მიიღებს გადაწყვეტილებას, ამ სამოქალაქო მოძრაობას შეუერთდეს თუ არა.
ამბობთ, ოპოზიციამ შიდადაპირისპირება უნდა დაძლიოსო, მაგრამ «რვიანმა» სხვა პარტიებისთვის კარი ჩაკეტა და გაფართოებაზე უარი განაცხადა. ეს მორიგი ოპოზიციური დაპირისპირების საბაბი ხომ არ გახდება?
- ვანო, ეს საკითხები ძალიან მარტივად გვარდება.
მაინც, როგორ მარტივად?
- «რვიანი» იმ მარტივი მიზეზით ვერ გაფართოვდება, რომ საერთო პოზიცია დიდი ხანია, ჩამოყალიბებულია და მოლაპარაკების მაგიდასთან ამ ერთიანი პოზიციით გამოვდივართ...
ეს მესმის, მაგრამ ვთქვათ, რომელიმე რადიკალმა მსოფლმხედველობა შეიცვალა და ხელისუფლების შეცვლა არჩევნების გზით გადაწყვიტა. ასეთ დროს რა ხდება?
- ამას ოფიციალური მხარე უნდა ჰქონდეს, თორემ «რვიანში» შემოსვლის სურვილი ჯერ არავის გამოუთქვამს. სამოქალაქო მოძრაობა კი, სხვა თემაა და ამ მოძრაობაში მონაწილეობას ვერავინ ვერავის დაუშლის, თან ჩვენ ამ მოძრაობაში მასპინძლები ნამდვილად არ ვართ.
სამოქალაქო მოძრაობა, ალბათ, ქუჩის აქციებსაც გულისხმობს...
- დიახ...
შესაბამისად, ამ აქციებში მონაწილეობა შესაძლოა, ე.წ. რადიკალურმა ჯგუფებმაც მიიღონ...
- დიახ, შეიძლება...
ჰოდა, ამ რადიკალურმა ჯგუფებმა საქმე, შესაძლოა, ისე მოაწყონ, რომ ხელისუფლებას 26 მაისის მოვლენების განმეორების საბაბი მისცენ...
- არა, ჩემო კარგო. სამოქალაქო მოძრაობას თავისი შეთანხმება ექნება, რომ ხელისუფლების შეცვლა არჩევნებით უნდა მოხდეს და ვინც ამ პრინციპს გაიზიარებს, იქ ყოფნის უფლებაც ექნება.
მაშასადამე, რადიკალურად განწყობილებს ამ სამოქალაქო მოძრაობის აქციებში მონაწილეობას აუკრძალავთ?
- და მე რადიკალურად არ ვარ განწყობილი?
«რადიკალიზმში» ე.წ. რევოლუციურ სულისკვეთებას ვგულისხმობ...
- ვანო, მოდით, აქციებს ჯერ თავი დავანებოთ, რადგან მანამდე ბევრი საქმეა გასაკეთებელი. ჩვენ ყოველთვის ფინიშით ვიწყებთ, არადა, სტარტით უნდა დავიწყოთ და აქციები, შეიძლება, საჭირო არც გახდეს, რადგან მანამდე ქმედებების მთელი კომპლექსია. აქედან მთავარი საზოგადოების ინფორმირებულობაა, თუ რას მოვითხოვთ...
ეს ხომ ყველამ იცის?
- არავინაც არ იცის... ხალხს კარგად ვერ ავუხსენით, თუ რას ნიშნავს საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესება. იცით, ვანო, როგორაა? ხალხის საკმაოდ დიდი ნაწილი ფიქრობს, ესენი საარჩევნო გარემოს იმიტომ ითხოვენ, რომ პარლამენტში დეპუტატებად გავიდნენო, მაგრამ ასე არაა. საარჩევნო გარემოს გამოცვლას იმიტომ ვითხოვთ, რომ სააკაშვილის ხელისუფლება არჩევნებით გავუშვათ. მოკლედ, ახლა ამ ეჭვის გაქრობაზეა ლაპარაკი...
და ეს ეჭვი როგორ უნდა გააქროთ? ამასწინათ, «გაყალბების» ერთ «მამამთავარს» ველაპარაკებოდი, რომელმაც ირონიულად მითხრა, ხელისუფლება, რა დათმობაზეც უნდა წავიდეს, არჩევნებს მაინც გააყალბებსო...
- თუ ასეა, მაშინ ბიომეტრია დათმონ! თუ არჩევნებს ყველა ვარიანტში გააყალბებენ, მაშინ ამომრჩეველს რატომ არ გვათვლევინებენ?
ეგ არ ვიცი, ამომრჩეველს რატომ არ გათვლევინებენ, მაგრამ საპატრიარქო ბიომეტრიული პირადობის მოწმობებს ეწინააღმდეგება და მორწმუნეებმა ხელმოწერების შეგროვებაც კი დაიწყეს... ეს «რვიანის» მიზნების რეალიზებას ერთგვარად ხელს შეუშლის, არა?
- ერთ რამეს გეტყვით, რა?! ბიომეტრია ჩვეულებრივი სურათია, თუმცა ბევრს ჰგონია, რომ ეშმაკის სურათია და, თურმე, იოანეს წინასწარმეტყველებაა, რომ ბიომეტრიული პასპორტები კაცობრიობას დაღუპავს, მაგრამ სასულიერო პირებს პირადობის მოწმობები ხომ აქვთ, ან უცხოეთში რომ მიდიან, პასპორტებიც ხომ აქვთ?! მორჩა და დამთავრდა! არ ვიცი, ეს ხელმოწერების შეგროვება «რვიანს» ხელს შეუწყობს თუ შეუშლის, მაგრამ ყველაფერი ეს ჩემთვის ცოტა გაუგებარია! საერთოდ, საზოგადოებაში ეკლესიის მიმართ არაერთგვაროვანი დამოკიდებულებაა, ანუ ზოგი ეკლესიისგან პოლიტიკურ პროცესებზე დამოკიდებულების გამოხატვას კატეგორიულად მოითხოვს, მაგრამ არსებობს კონკორდატი, რომლის მიხედვითაც, ეკლესია საერო საქმეებში ისევე არ ერევა, როგორც სახელმწიფო არ უნდა ჩაერიოს ეკლესიის საქმეებში...
მოკლედ, ბატონო გუბაზ, ჩათვალეთ, რიგითი ობივატელი ვარ და დამაჯერეთ, რომ «რვიანის» მოთხოვნა, ანუ საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესება ერთადერთი სამართლიანი გზაა...
- საქართველოში 3 მილიონ 700 ათასი ამომრჩეველი არაა და მეტი როგორღა უნდა დაგარწმუნოთ?
სიმართლე გითხრათ, ვერაფერი გავიგე, მაგრამ თქვენი ანგარიშით, საბოლოო ვადა, როცა ხელისუფლება დათმობაზე წამოვა და, ვთქვათ, ამომრჩევლებს დაგათვლევინებთ, როდისაა?
- ეს გაცხადებული და, სხვათა შორის, ხელისუფლების წარმომადგენლებთანაც შეთანხმებულია, საერთაშორისო შუამავლებთანაც და ყველაფერი ეს ამ წლის ბოლოს უნდა დასრულდეს.
ღმერთმა ქნას, მაგრამ თუკი ხელისუფლება არაფერს დათმობს, მაშინ რა მოხდება?
- იცით, როგორ არის? ისევ ფინიშზეა ლაპარაკი, ანუ თუ სექტემბერ-ოქტომბერში საზოგადოების მნიშვნელოვანი ნაწილი ისევ იტყვის, არ გამოვა არჩევნებით წასვლაო, არაფერი შეიცვლება.
ესე იგი, ყველაფერი საზოგადოების ბრალა?
- არა, ყველას ბრალია. ოპოზიციური პარტიებიც საზოგადოებაა, ჩემო კარგო. ამიტომ, ქართული საზოგადოების მთავარი პრობლემა ის სკეპტიციზმია, რაც საარჩევნო გარემოსთანაა დაკავშირებული, ანუ საქართველოში არასოდეს არც ერთი ხელისუფლება არჩევნებით არ გამოიცვლებაო. აფხაზეთის დე ფაქტო ხელისუფლება უკვე არჩევნებით იცვლება.
მაშასადამე, აფხაზური საზოგადოება უფრო გაზრდილია?
- ასე გამოდის და ნურავის ეწყინება...
ეს იქნებ, პოლიტიკოსების ბრალია?
- არაა, ჩემო კარგო, ჩემი ბრალი, მაგრამ რადგან დღეს პოლიტიკოსთაAლანძღვა-გინებაა მოდური, კი ბატონო, ხალხს აქვს უფლება, გვლანძღოს. გაიძახიან, აი, ოპოზიცია ერთმანეთს ჭამსო, მაგრამ გეკითხებით, საზოგადოების რომელი სეგმენტია შეკრული? მწერლები, კომპოზიტორები თუ სპორტსმენები ერთმნეთს ებრძვიან. დღეს ქართულ საზოგადოებას საერთო ზეამოცანა არ აქვს.
ოდესმე ჰქონდა?
- როგორ არ ჰქონდა - ეროვნული მოძრაობა, მაგრამ მერე ავურიეთ. დამოუკიდებლობა გვაქვს და ახლა უნდა დავადასტუროთ, გვაქვს თუ არა თავისუფლება, ანუ გვაქვს თუ არა უნარი, რომ წარმატებას, თუნდაც ნაბიჯ-ნაბიჯ დამოუკიდებლად მივაღწიოთ, თუ როგორც აქამდე ვიყავით, ისევ რუსეთის ან ამერიკის იმედზე უნდა ვიყოთ?!
ბატონო გუბაზ, იქნებ, ერი დაბერდა და ყველაფერი ამის ბრალია?
- არ არსებობს!
ეგებ, სააკაშვილი მართალია, როცა ამბობს, მენტალობის გამოცვლაა საჭიროო?
- სააკაშვილს უნდა, მენტალობა უარესობისკენ გამოცვალოს და ამის სურვილი არ მაქვს. ჩვენთან სამოქალაქო საზოგადოება მაღალ დონეზე არაა, სხვისი ჭირი, - ღობეს ჩხირიო. შეიძლება, პოლიტიკოსები არ ვარგოდნენ, მაგრამ გადავხედოთ, ესპანეთსა თუ საბერძნეთში რა ხდება, ყველაფერს ხალხი აკეთებს...
28 მაისს ხალხი საქართველოშიც გამოვიდა და ძალადობა გააპროტესტა...
- კი ბატონო და ეს უნდა გაგრძელდეს...
და რატომ არ გრძელდება?
- იმტომ, რომ ზეამოცანა არ არსებობს.
ეს ზეამოცანა ხალხს ვინ უნდა მისცეს?
- ხალხმა თვითონ უნდა დაისახოს, რომ ასე ცხოვრება აღარ შეიძლება და რაღაც გამოსაცვლელია. როგორ უნდა გამოიცვალოს? - რევოლუციით ან არჩევნებით და არჩევანი ამ ორს შორის უნდა გაკეთდეს...
ბატონო გუბაზ, ახლა, ქუჩაში რომ გავიდეთ და ხუთი ადამიანი გავაჩეროთ, ხუთივე თუ არა, ოთხი აუცილებლად იტყვის, რომ ასეთი ცხოვრება არ მოსწონს, ანუ ხალხს ზეამოცანა აქვს...
- ეს შეფასებაა. ახლა, ადამიანმა ქმედებაზე უნდა იფიქროს, თუ როგორ უნდა გამოცვალოს...
შეიძლება, ფიქრობს კიდეც, მაგრამ საზოგადოება დაშინებულია, ჩემო ბატონო...
- კანონს ვერ მიიღებ, რომ მშიშარა ადამიანები მამაცად აქციო!
პრობლემა იქნებ, ისაა, ცალკეული პოლიტელემენტები ხალხს თახვსა და სოროებში შემძვრალს რომ ეძახის? გახსოვთ, რამდენიმე წლის წინ, ერთ-ერთ ინტერვიუში ხალხის მისამართით გარკვეული საყვედური თქვენც წამოგცდათ, რასაც დიდი აჟიოტაჟი მოჰყვა...
- ვანო, ეს ხალხზე არ მითქვამს და თუ არ მივეჩვიეთ ტექსტის სწორად აღქმას და გაგებას, არაფერი გამოგვივა. მე მათზე ვთქვი, ვინც თავის ხმას 20 ლარად ჰყიდის. ის ხალხიც კი არ მიგულისხმია, ვინც «ნაცმოძრაობას» მხარს სულით და გულით უჭერს...
მედალს მეორე მხარეც აქვს - იქნებ, ის 20 ლარი ამ ადამიანებისთვის გადარჩენის ერთადერთი საშუალებაა?
- გაჭირვება გამართლება არაა. გამიჭირდა და ამიტომ ყველაფერს გავყიდიო, ეგრე არაა, ჩემო კარგო.
ბატონო გუბაზ, რა ამის პასუხია და, 26-მა მაისის ტრაგედია რომ არ მომხდარიყო, საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესების პროცესი უფრო მალე დამთავრდებოდა?
- ვფიქრობ, რომ თუ ყველა ერთად სწორ ნაბიჯებს გადავდგამთ, ეს პროცესი დაჩქარდება. არც ისე იყო მაღალ დონეზე, მაგრამ 26 მაისმა მაინც მნიშვნელოვნად შეარყია სააკაშვილის საერთაშორისო ავტორიტეტი...
კარგი, რა, ანალოგიური შეფასებები 2007 წლის 7 ნოემბრისა და აგვისტოს ომის მერეც კეთდებოდა...
- არა... ეს მიტინგის დაშლა არ იყო. სააკაშვილმა თავისი ხალხი დახოცა. ეს საკუთარი ხალხის ეგზეკუცია იყო, რაც მიზნად დაშინებასა და ტერორს ისახავდა, მაგრამ პირიქით მოხდა - ვერავინ შეაშინეს და ხალხი უფრო რადიკალურადაა განწყობილი! «ნაცმოძრაობა» ქართველი ხალხის ბუნებას არ იცნობს - რაც უფრო შეეცდები, რომ ქართველებზე ფიზიკური ძალა განახორციელო, მით უფრო დიდ წინააღმდეგობას გაგიწევენ და ამას ჩვენი ისტორია მოწმობს. დღეს ისინიც რადიკალურად არიან განწყობილნი, ვინც რადიკალიზმით არ გამოირჩეოდნენ.
ეს რადიკალიზმი «რვიანს» ხელს ხომ არ შეუშლის?
- ეს რადიკალიზმი სწორ კალაპოტში უნდა გადავიყვანოთ.
გადაიყვანეთ, ბატონო, ვინმე გიშლით?
- ერთი კაცის კვალობაზე რაც შემიძლია, ვცდილობ, ჩემო კარგო, მაგრამ სააკაშვილის ხელისუფლების გაშვება საერთო ეროვნული ინტერესია. ისე, კონკრეტულად ვერ გეტყვით, მაგრამ სამოქალაქო მოძრაობაში, რომელზეც წეღან ვლაპარაკობდით, წინასწარი მონაცემებით, ჩართვას ძალიან ბევრი ადამიანი აპირებს.
ამ მოძრაობის გეგმა როგორი იქნება?
- მორალური ზემოქმედება, ანუ ის, რაც იერიშით არ გამოგვივიდა, ალყით უნდა გამოვიყვანოთ. ახლა საქართველოში მარათონი დაიწყო, სტარტსაც ბევრი დაიწყებს, მაგრამ ფინიშამდე ძალიან ცოტა მიაღწევს.
«ალყაში» რას გულისხმობთ? მაგალითად, პრეზიდენტის რეზიდენციისა და სხვა სახელმწიფო უწყებების პიკეტირებას თუ ალყა, უბრალოდ, ფიგურალური ნათქვამია?
- ალყა ხელისუფლების მორალურ იზოლირებას ნიშნავს.
და ამ «მორალური იზოლირების» თეზისები როგორია?
- როგორი და, - მაგალითად, ქუჩაში «ნაცმოძრაობის» წევრს არავინ უნდა მიესალმოს.
ესე იგი, «ნაცმოძრაობის» წევრობა არაპატრიოტობაა?
- ისინი ქვეყანას აქცევენ...
ეს თქვენი შეფასებაა, თუმცა მათ გულწრფელად სჯერათ, რომ...
- (სიტყვას მაწყვეტინებს) რა სჯერათ, კაცო?! იმ ათ «ჟვერს», 26 მაისს 12 წლის ბავშვს რომ ურტყამდა, სჯერა, რომ საქართველოს იცავდა? რას მეუბნებით? ის «ახვრები» საქართველოს იცავდნენ? მხეცები არიან და სამხეცეთად აქციეს ეს ქვეყანა! რა ჰგონიათ, რომ ის ბავშვი რუსეთი იყო და ეს «პატრიოტები» ქვეყანას იცავდნენ, ის «ახვრები», ისინი?!
ადამიანები სახელმწიფო სტრუქტურებში მუშაობენ და სამოქალაქო მოძრაობაში როგორ უნდა ჩაერთონ?
- ეს თვითონ უნდა გადაწყვიტონ... საქართველო ვანოს და მიშას ხელფასზე გაყიდული ქვეყანაა! კაცო, ქვეყნები იღუპებიან, ზოგი - ომში, ზოგი - ცეცხლში, ჩვენ კი ვანოსა და მიშას ხელფასით ვიღუპებით! ადამიანი გეუბნება, კი, მართალი ხარ, მაგრამ მე რომ ხელფასი მაქვს, რა ვქნაო? ამიტომ, ეს ქვეყანა უნდა გაქრეს? ქუჩაში ნებისმიერ გამვლელ-გამომვლელს იმდენივე ვალდებულება აქვს, რამდენიც - მე და ეს მოძრაობა იარსებებს თუ არა, თითოეული ჩვენგანის გადასაწყვეტია!
ფართომასშტაბიანი სამოქალაქო მოძრაობის დასაწყებად ცუდი სეზონია - ხალხი დასასვენებლად ემზადება...
- არაფერიც, რა?! ეს «სეზონებიც» მოგონილია. მახსოვს, ეროვნული მოძრაობის დროს ზაფხულობით ისეთი მუხტი იყო, რომ ყველაფერი ინგრეოდა. სულ «ვაი-უბედურებაში» რომ ვართ, არ გვინდა აქედან გამოვიდეთ? რევოლუცია საკუთარ აზროვნებაში უნდა მოხდეს. რაღაცაში პრინციპულები ხომ უნდა ვიყოთ, კაცო?! არის რამე საკითხი, რაშიც პრინციპულები ვართ?.. სამოქალაქო პროტესტი დილიდან საღამომდე, დილიდან მეორე დილამდეა. სადარბაზოებში «ნაცმოძრაობის» აგიტატორებს მოკაკვულები ხვდებიან, მოკაკვული არ უნდა შეხვდნენ, ქართველები მხრებში ცოტა გავიშალოთ, თორემ გაჭირვებამ დაჩიავება და გადაგვარება იცის!
«რვიანის» ინიციატივები ქვეყნის გადარჩენის ბოლო შანსია?
- შანსები ყოველთვისაა! საქართველო პარადოქსული ქვეყანაა - რაც უფრო მძიმდე მდგომარეობაში ვარდება, მით უფრო მეტი პერსპექტივა უჩნდება. ასეთი პერსპექტიული ქვეყანა დედამიწაზე მეორე არ მეგულება, რა?! ჩვენ ძალიან ნიჭიერი ხალხი ვართ, მაგრამ ვერ ვიყენებთ და თუ ატყობთ, ეროვნულ კანიბალიზმზე ვართ გადასულნი!
«ეროვნული კანიბალიზმიც» ხელისუფლების «დამსახურებაა»?
- ხელისუფლება შედეგია. ხომ არ დაგვავიწყდა, 2003-04 წლებში რა ტაშ-ფანდური იყო? ხომ გვქონდა ცრუ მოლოდინები? გიჟისგან ჭკვიანურს ველოდით, მაგრამ ეს ჩვენი პრობლემაა, რადგან გიჟი ჭკვიანურს არასოდეს გააკეთებს... 2004-05 წლებში სააკაშვილს დავით აღმაშენებელს არ ვადარებდით? ისე, საქართველოში პოლიტიკასა თუ თანამდებობიდან წასვლის მექანიზმი არ არსებობს. ეს ჩვენ თუ ვერ შევიმუშავეთ, არც მიშას აქვს შემუშავებული...
ბატონო გუბაზ, რეზიუმე რომ გავაკეთოთ, ფინიშამდე როგორ უნდა მივიდეთ, ანუ «რვიანის» ინიციატივები ინიციატივებად ხომ არ დარჩება?
- არა. წარმატების მისაღწევად ოთხი რამეა საჭირო: სწორი მოთხოვნა, ამ სწორი მოთხოვნისთვის ხალხის მხარდაჭერა, ოპოზიციური კრიტიკული მასის ერთობა და საგარეო მხარდაჭერა. ამ ოთხიდან ორი უკვე მოპოვებულია - სწორი მოთხოვნა და ამ სწორ მოთხოვნაზე საგარეო მხარდაჭერა. კიდევ ორია საჭირო - ამ იდეის გარშემო ოპოზიციის დიდი ნაწილის ერთობა და საზოგადოების მხარდაჭერა.
ოპოზიციის დიდი ნაწილის ერთობა უფრო რთული მისაღწევია თუ საზოგადოების მხარდაჭერა?
- საზოგადოების მხარდაჭერა, ანუ თუ ამ პროცესს საზოგადოების მხარდაჭერა ექნება, პოლიტიკური პარტიებიც იძულებული გახდებიან, რომ მხარი დაუჭირონ, რადგან პოლიტიკური პარტიები მაინც ელექტორატზე მუშაობენ...
არსებობს მოსაზრება, რომ «რვიანი», უფრო სწორად, «რვიანში» შემავალი 7 პარტია «ქრისტიან-დემოკრატების» ჩაძირვას ცდილობს, რადგან ისინი საერთაშორისო თანამეგობრობის თვალში «ნაციონალების» მემკვიდრეებად ითვლებიან...
- ამას კატეგორიულად უარვყოფ!
ესე იგი, არ ეჭვობთ, რომ «ქრისტიან-დემოკრატები» ხელისუფლებისგან მოგზავნილები არიან?
- არა, არ ვეჭვობ!
