პრეზიდენტმა ილჰამ ალიევმა დიმიტრი კისელიოვთან ინტერვიუში აღნიშნა, რომ თანამედროვე სამყარო გარშემორტყმულია დაძაბული მოვლენებითა და ომებით. დაძაბულობა და კონფლიქტებია, როგორც მეზობლებში, ასევე რეგიონის ქვეყნებში. დღეს აზერბაიჯანი ამ დაძაბულობის ფონზე „სტაბილურობის კუნძულის“ როლს ასრულებს.
ინტერვიუში სახელმწიფოს მეთაურმა ყურადღება გაამახვილა საქართველოში, უკრაინასა და სხვა რეგიონებში განვითარებულ მოვლენებზეც. საქართველოში მომხდარის კომენტირებისას, ალიევმა აღნიშნა, რომ საქართველო აზერბაიჯანისთვის მნიშვნელოვანი პარტნიორი და ახლო მეგობარია.
„ჩვენი ხალხები საუკუნეების მანძილზე ცხოვრობენ მშვიდობითა და სიმშვიდით. ამიტომ, საქართველოში არასტაბილურობა ან არასტაბილურობის საფრთხე საზიანოა როგორც აზერბაიჯანისთვის, ასევე საქართველოსთვის. ამიტომ, ჩვენ ვმუშაობთ ჩვენი მხრიდან და ვდგამთ ყველა ნაბიჯს იმისთვის, რომ საქართველოში პოლიტიკური ვითარება იყოს სტაბილური, რათა საქართველო წარმატებულად განვითარდეს“.
შეგახსენებთ, რომ საქართველოც არის სახელმწიფო, რომელსაც აქვს კონფლიქტი თავის ტერიტორიაზე და რომლის მიწებიც რუსეთის მიერ ოკუპირებულია. სწორედ 2008 წლის აგვისტოში დაიწყო დასავლეთის წაქეზებით ომი რუსეთთან მისი ოკუპირებული მიწების გათავისუფლებასთან დაკავშირებით, მაგრამ შედეგი მტკივნეული იყო. რუსული ტანკები თბილისს რამდენიმე კილომეტრში მიუახლოვდნენ. შედეგად, აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი საქართველოს წაართვა.
ანალოგიური პროცესი შეიძლება ითქვას უკრაინაზეც. კიევის ხელმძღვანელობამ მოულოდნელად იგრძნო, რომ შეიძლება სწრაფად გახდეს ნატოსა და ევროკავშირის წევრი, მაგრამ შედეგი განსხვავებული იყო. ქვეყანაში არაერთხელ განხორციელდა სხვადასხვა „ფერადი რევოლუციები“, შეიცვალა ხელისუფლება. რუსეთთან ომმა ქვეყანა მძიმე სოციალურ, პოლიტიკურ და ეკონომიკურ მდგომარეობაში ჩააგდო. პროცესის დასასრული ჯერ არ ჩანს.
ამ ყველაფრის ფონზე ასევე, აღმოჩნდა ძალები, რომლებიც აზერბაიჯანის პროვოცირებას ახდენდნენ, როგორც შიდა, ისე გარედან. იყო მოწოდებები საქართველოს მაგალითის მიბაძვისა და მისი ოკუპაციის ქვეშ მყოფი მიწების გათავისუფლებისა. შიდა ოპოზიციამაც მთელი თავისი საქმიანობა ამ მიმართულებით ააგო და ხელისუფლება მკაცრად გააკრიტიკა. თუმცა, მათთვის ყველაზე დამაჯერებელი პასუხი იყო პრეზიდენტ ილჰამ ალიევის სიტყვები „ვიცი რა გავაკეთო, როდის და როგორ გავაკეთო“.
საქართველოს ხელისუფლებაც ახლაც სწორედ ამ განცხადების საფუძველზე მოქმედებს და ეწინააღმდეგება დასავლეთის გეგმებს რუსეთთან ომში ჩართვისა და მეორე ფრონტის გახსნის შესახებ. მოკლედ, თბილისი დასავლეთის მრავალრიცხოვან და ტოტალურ ზეწოლას ებრძვის.
ეს საკითხები ილჰამ ალიევმაც აღნიშნა ინტერვიუში:
„გარე გავლენის საკითხს რომ დავუბრუნდეთ, გაირკვა, რომ საქართველოში დასავლეთის მიერ დაფინანსებული ათასობით არასამთავრობო ორგანიზაცია მოქმედებს. ამ ორგანიზაციებში მომუშავე ან ხელფასს მიმღები ადამიანების რაოდენობა, ალბათ, ათიათასობით ან მეტიც არის. ჩვენ ვიცით, რას ნიშნავს ეს, იმიტომ რომ აქ, ჩვენს ქვეყანაში იყო პერიოდი, როცა გრანტებით იკვებებოდნენ და გრანტებით მოქცეულნი ოსტატურად იქცეოდნენ, მაგრამ ჩვენ ამას ხელი შევუშალეთ. ამიტომ, ნებისმიერი დაწესებულების მიერ გაცემული გრანტი, იქნება ეს აზერბაიჯანული თუ უცხოური, უნდა იყოს დარეგისტრირებული და შესაბამისმა ორგანოებმა უნდა განიხილონ გასცენ თუ არა ნებართვა“.
ცნობისთვის, დასავლეთი და მისი ორგანიზაციები ცდილობდნენ მსგავსი სცენარის განხორციელებას აზერბაიჯანში. მრავალი წლის განმავლობაში ისინი ადგილობრივი „ენჯეოების“ მეშვეობით ცდილობდნენ ოპოზიციის დაფინანსებას და ხელისუფლების წინააღმდეგ მის გადაქცევას, მაგრამ ეს მცდელობები წარუმატებელი აღმოჩნდა. აზერბაიჯანის მოსახლეობამ გამოხატა ლოიალობა მთავრობისა და პრეზიდენტის პოლიტიკის მიმართ. ამ სოლიდარობამ 44-დღიან ომშიც გამოიჩინა თავი. ილჰამ ალიევის გონივრული მართვის უნარის შედეგად აზერბაიჯანის ხალხმა წერტილი დაუსვა 200-წლიან სეპარატისტულ მოძრაობას და აღდგა ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა.
რუსულ გამოცემასთან ინტერვიუში პრეზიდენტმა კიდევ ერთხელ განაცხადა, რომ ის, რაც საქართველოში ხდება, სრულად შეესაბამება აზერბაიჯანის ეროვნულ ინტერესებს. სახელმწიფოს მეთაურმა ძალიან მკაფიოდ განაცხადა, რომ დასავლური ქვეყნები ცდილობენ მათზე დამოკიდებულნი გახადონ ადგილობრივი ორგანიზაციები ფინანსური დახმარების წყალობით. კონკრეტულად, შეერთებული შტატების ამჟამინდელი ხელმძღვანელობა დგამს ნაბიჯებს ამ მიმართულებით.
აღსანიშნავია, რომ პრეზიდენტი ილჰამ ალიევიც მშვიდობისმოყვარე ადამიანია და ცდილობს მშვიდობა უზრუნველყოს მსოფლიოში.
მაგალითად, სახელმწიფოს მეთაურმა ინტერვიუში იმედი გამოთქვა, რომ ორ გლობალურ ძალას - ნატოსა და რუსეთს შორის კონფლიქტი არ იქნება. მისი თქმით, მსოფლიო საზოგადოებამ და რეგიონის მოსაზღვრე ქვეყნებმა იციან ამ კონფლიქტის დამღუპველი შედეგები:
„მე მაინც იმედი მაქვს, რომ აშშ-ში ადმინისტრაციის ცვლილებას, საგარეო პოლიტიკის მიმართულებითაც მოყვება ცვლილება. ამის იმედს გვაძლევს ბატონი ტრამპის გამოცდილება მისი პირველი საპრეზიდენტო ვადის განმავლობაში, ისევე, როგორც მისი და მისი გუნდის წევრების მიერ წინასაარჩევნო კამპანიის დროს და მის შემდეგ გაკეთებული განცხადებები. ამიტომ, სცენარის წარმოდგენა, სადაც ნატო და რუსეთი დაიწყებენ ცხელ ომს, ტოლფასია გლობალური აპოკალიფსის წარმოდგენის. ცხადია, ამ ომით არც ერთი ქვეყანა არ იგრძნობს თავს უსაფრთხოდ, თუნდაც ის შორს იყოს ნატოს რეგიონიდან ან რუსეთის ტერიტორიებიდან. ვფიქრობ, პოლიტიკური სიბრძნე ვაშინგტონში, მოსკოვში და სხვა დედაქალაქებში საკმარისი იქნება ასეთი საშინელი სცენარის თავიდან ასაცილებლად“.
დღეს მსოფლიოს მრავალი ლიდერი საუბრობს რეგიონული და გლობალური პრობლემების გადაჭრაზე და აფიქსირებს მოსაზრებებს და წინადადებებს. მაგრამ მათი უმეტესობა ქაღალდზე რჩება. მათგან განსხვავებით, აზერბაიჯანის პრეზიდენტი არის წამყვანი პოლიტიკოსი, რომელსაც აქვს უნარი მარტივი ენით გამოხატოს პრობლემების ძირისა და არსის ანალიზი.
