გერმანიაში ლეგალურად დასაქმების პროგრამამ დიდი აჟიოტადი გამოიწვია. დასაქმების ხელშეწყობის სახელმწიფო სააგენტოს ინფორმაციით, „დროებითი დასაქმების მსურველი შრომითი მიგრანტის სარეგისტრაციო პორტალზე“ ერთ დღეში დარეგისტრირდა 53 274 ადამიანი, მათგან სააპლიკაციო ფორმა - „დროებითი დასაქმება გერმანიაში“ 35 121-მა შეავსო. ეს ნიშნავს, რომ მოსახლეობის ეკონომიკურად აქტიურ ნაწილს ქვეყნიდან გაქცევაზე უჭირავს თვალი.

გერმანიაში ლეგალურად დასაქმების მიზნით რეგისტრაცია 15 თებერვალს დაიწყო. საქართველოს მოქალაქეებს დროებითი ლეგალური დასაქმება 3 თვით შეეძლებათ. სეზონური სამუშაოები გერმანიაში 1-ლი აპრილიდან დაიწყება.

რეგისტრაცია სეზონურ სამუშაოებზე დასაქმებისთვის გაგრძელდება მანამდე, ვიდრე გერმანიის მხარე ითანამშრომლებს ქართულ მხარესთან და გერმანელი დამსაქმებლების მხრიდან შემოვა სამუშაო შეთავაზებები. ეს კი, წარმატებული თანამშრომლობის პირობებში წლები შეიძლება გაგრძელდეს.

საქართველოსა და გერმანიას შორის შეთანხმების სქემა ითვალისწინებს 90 დღის შემდეგ დასაქმებული მოქალაქეების საქართველოში სავალდებულო დაბრუნებას. სამუშაოს გაგრძელების შესახებ გერმანელ დამსაქმებელთან შეთანხმება არის ინდივიდუალური და მასზე არ ვრცელდება სახელმწიფოებს შორის ხელშეკრულებით გათვალისწინებული პირობები.

საქართველოსა და გერმანიას შორის დროებითი, ცირკულარული დასაქმების შესახებ შეთანხმება, დასაქმების მსურველს არ უკრძალავს პროგრამაში განმეორებით მონაწილეობას. შესაბამისად, 90-დღიანი ვადის ამოწურვის შემდეგ, საქართველოში დაბრუნებიდან 3 თვეში მას კვლავ შეუძლია გახდეს პროგრამის ბენეფიციარი.

შრომითი კონტრაქტის ვადის ამოწურვის შემდეგ გერმანიაში დარჩენის შემთხვევაში, პირის ყოფნა ევროკავშირის-შენგენის ქვეყნის ტერიტორიაზე ჩაითვლება არალეგალურად. შესაბამისად, ასეთი პირი გაძევებულ იქნება ქვეყნიდან (დეპორტი, რეადმისია) და აეკრძალება ევროკავშირის-შენგენის წევრი ქვეყნის ტერიტორიაზე შესვლა 5 წლამდე ვადით. ამასთან ერთად, შესაძლოა, დაეკისროს ჯარიმა 3000 ევრომდე ოდენობით. გარდა ამისა, დამატებითი სანქცია შეიძლება იყოს ასეთი პირისთვის მომავალში საზღვარგარეთ დასაქმების სახელმწიფო პროგრამებში მონაწილეობის უფლების შეზღუდვა.

სახელმწიფოს მიერ სამუშაო ძალის ქვეყნიდან გაყვანის სტიმულირება არასწორია, რადგან მოსახლეობის გადინება ნეგატიური პროცესია ქვეყნისთვის. თუმცა, ექსპერტთა აზრით, გერმანიის შემთხვევაში, ამ გადაწყვეტილებას ახლავს დადებითი ეფექტიც, თუნდაც ის, რომ ამით საქართველო გზას იკვლევს ევროკავშირისკენ.

„მძიმე რეალობაა, რომ ადამიანებს ნებისმიერ ფასად სურთ წასვლა ქვეყნიდან არსებული გაჭირვების გამო. ამ შემთხვევაში მათ სურვილს მთავრობაც ასტიმულირებს. ცხადია, სჯობს, რომ ადგილობრივ მიწას მიეჯაჭვო, შეიძლება დღეს სოფლიდან შემოსავლის მიღება ისე, რომ მშიერი არ იყო. მით უმეტეს, არავინ იცის, რამდენად შესრულებადი იქნება სამუშაო პროცესთან დაკავშირებით პირობები.

გარკვეული ნეგატიური ფაქტორის მიუხედავად, შრომითი ძალის მიგრაცია ჩვეულებრივი ამბავია და წინ გადადგმული ნაბიჯია საქართველოს, როგორც ღია ეკონომიკის მქონე სახელმწიფოს აღიარებისთვის. საბოლოო ჯამში, მთავრობის ეს გადაწყვეტილება იმდენს არ დაგვიშავებს, რამდენსაც გვარგებს, რადგან რეალურად ევროკავშირისკენ გვიხსნის გზას.

საბოლოოდ შედეგს როცა ვნახავთ, შევძლებთ მსჯელობას, რამდენად გაამართლა. რაც მნიშვნელოვანია, სოფლის წარმოებაზე ეს ვერ იმოქმედებს. დარჩებიან ისინი, რომლებიც რეალურად სოფელში არიან და წარმოების ზრდით არიან დაინტერესებული“, - განუცხადა „რეპორტს“ ეკონომისტმა პაატა აროშიძემ.

ორგანიზაცია „ერი და სახელმწიფოს“ დამფუძნებელი, ზვიად ტომარაძეც დაახლოებით იგივე აზრს იზიარებს:

„ხელისუფლებამ ქვეყნის ეკონომიკურ უსაფრთხოებაზე უნდა იზრუნოს და „ექსპორტზე“ საკუთარი მოსახლეობა კი არა, ადგილობრივი პროდუქცია გაიტანოს, ოღონდ მას შემდეგ, რაც ჯერ ადგილობრივ ბაზარს დააკმაყოფილებს და 85%-იან იმპორტს ჩაანაცვლებს! საქართველოს აქვს შესაბამისი ბიოკლიმატური პირობები, აგრარული პოტენციალი და სხვა კომპონენტები, რითაც შეუძლია 12 მილიონამდე ადამიანის გამოკვება. მხოლოდ ბოსტნეული რომ ავიღოთ, საქართველო აზერბაიჯანზე 10-ჯერ, ხოლო სომხეთზე კი 3-ჯერ ნაკლებს აწარმოებს. 2020 წლის იანვარ-ივლისში ქვეყანაში 1,812 მლნ დოლარის კიტრი და 4,092 მლნ დოლარის პომიდორი თურქეთიდან, ირანიდან და იორდანიიდან შემოვიდა.

ხელისუფლება რომელიც არ ზრუნავს სასურსათო უსაფრთხოებაზე, სურს იყოს მხოლოდ მომხმარებელი და არა მწარმოებელი სახელმწიფო, არის მავნებელი!“ - აღნიშნა ზვიად ტომარაძემ.