"ჩვენ ნაბიჯი გადავდგით და ეს კომუნიკაციის ახალი არხია. როდესაც კომუნიკაციის ახალ არხზე ვსაუბრობთ, ვგულისხმობთ იმას, რომ ჟენევის ფორმატი არსებობს და ეს უნდა შენარჩუნდეს. ჟენევის ფორმატზე განსახილველი თემების გარდა, უამრავი საკითხი საჭიროებს მოგვარებას და სწორედ ამ პრობლემების გადაწყვეტას მოემსახურება ეს ახალი არხი. ამაზე რუსულმა მხარემ თავისი აზრი უნდა გამოთქვას. ყოველ შემთხვევაში, ჩვენი დიდი სურვილია, რომ კომუნიკაციის ეს ახალი არხი ამოქმედდეს. არანაირი წინა პირობა არ უნდა იყოს. სხვათა შორის, ძველი ხელისუფლება აცხადებდა, რომ მზად იყო, რუსეთთან დაეწყო დიალოგი წინა პირობების გარეშე "ნებისმიერ დროს და ნებისმიერ ადგილას", თუმცა ამას მაშინ მოსკოვიდან გამოხმაურება არ მოჰყოლია", - აცხადებს საქართველოს ყოფილი ელჩი რუსეთში, პოლიტოლოგი ზურაბ აბაშიძე გაზეთ "კვირის პალიტრისთვის" მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით "პოლიტიკაში მარადიული მტრობა არ არსებობს" / "დღეს ქართულ-რუსული ურთიერთობები არის უმწვავესი კონფრონტაციის სტადიაში".
"ოკუპირებული ტერიტორიები უმთავრესი საკითხია, სადაც პროცესები ჩიხშია მოქცეული. სხვა საკითხები - სავაჭრო-ეკონომიკური, კულტურული და ჰუმანიტარული ურთიერთობების აღდგენა და ხელშეწყობა - შედარებით იოლად მოსაგვარებელია, შემხვედრი ნაბიჯების გადადგმა ამ მიმართულებით უფრო იოლად შეიძლება. ომის თემა უმთავრესი საკითხია, რადგან სწორედ მასთან არის დაკავშირებული აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის აღიარება და ოკუპაცია. ამ თემის უკან გადაწევას არ ვაპირებთ. ამიტომაც ხაზს ვუსვამ - თუ დაიწყება დიალოგი, ჩვენ გველის ძალიან რთული გზა, რადგან რუსებს თავიანთი ხედვა, პოზიციები თუ პრინციპები აქვთ, ჩვენ კი - ჩვენი. რამდენად შესაძლებელია მათი დაახლოება, მომავალი გვაჩვენებს", - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ზურაბ აბაშიძე.
"რუსეთს საქართველო სჭირდება. მას სჭირდება სამხრეთ კავკასიაში საიმედო პარტნიორი. ჩვენ ერთნაირი პრობლემებიც გვაქვს: უსაფრთხოებასა და ტერორიზმთან დაკავშირებული საკითხების გარდა არსებობს იარაღით ვაჭრობასთან, ნარკოტიკებთან, ტრეფიკინგთან დაკავშირებული პრობლემები. კიდევ უამრავი საკითხის ჩამოთვლა შემიძლია და არა მგონია, განსაზღვრება, რომ რუსეთს საქართველო არ სჭირდება, ზუსტი იყოს. რუსეთისთვის მნიშვნელოვანია საერთაშორისო პრესტიჟიც. საერთაშორისო არენაზე რუსეთი საქართველოსთან მუდმივად წაგებული რჩება, გამოდის ოკუპანტის როლში და ეს ტერმინი დაფიქსირდა საერთაშორისო ორგანიზაციების დოკუმენტებში. საქართველოს ოკუპაციის თემა სადაც კი წამოიჭრება, რუსეთი საყოველთაო კრიტიკის ობიექტი ხდება. ამიტომ მოსკოვი ნამდვილად ვერ გვეტყვის - თქვენი ამბავი სულ არ მაინტერესებსო", - განმარტავს საქართველოს ყოფილი ელჩი რუსეთში.
"წინასწარ არაფრის დაპირება ან კომენტირება არ მინდა ოკუპაციის კანონთან დაკავშირებით. თუ რუსულ-ქართული დიალოგი დაიწყება და დავინახავთ, რომ ეს შედეგს იძლევა, რუსული მხრიდან მართლაც კეთილსინდისიერი დამოკიდებულებაა და ნდობა იზრდება, შეგვიძლია მოვისმინოთ ნებისმიერი საღი აზრი ამ კანონსა და სხვა თემებზე. მანამდე არ მსურს დაანონსება - ოღონდ ისინი დაგველაპარაკონ და ჩვენ ყველაფრისთვის მზად ვიქნებითო. ეს ასე არ არის. ილუზია რუსული პოლიტიკის კეთილსინდისიერებასთან დაკავშირებით არ მაქვს. მაგრამ საქმე ის გახლავთ, რომ დღეს ქართულ-რუსული ურთიერთობები არის უმწვავესი კონფრონტაციის სტადიაში. ჩვენ დღეს, ძირითადად, ერთმანეთის ლანძღვით ვართ დაკავებული. თუ დიალოგით ან თანამშრომლობით ეს კონფრონტაციული ურთიერთობები შეიცვლება პრაგმატული ტონალობით, შეგვიძლია ვთქვათ, რომ გარკვეულწილად შეიცვალა ქართულ-რუსული ურთიერთობის სტილი", განაგრძობს რესპონდენტი.
"ჩვენი დასავლელი პარტნიორები ყოველთვის გვიყიჟინებდნენ, გვთხოვდნენ, მოგვიწოდებდნენ, რომ რაღაცნაირად რუსეთთან საერთო ენა გამოგვენახა. მე მოვისმინე ჩვენი დასავლელი პარტნიორების პირველი შეფასებები ამ საკითხზე - ისინი მიიჩნევენ, რომ ქართულმა მხარემ სწორი ნაბიჯი გადადგა. ასევე, მათი აზრით, პროცესი რთული იქნება, მაგრამ დიალოგს ალტერნატივა არ აქვს. სხვათა შორის, ევროპელებს აქვთ გამოცდილება ამ კუთხით. გერმანიამ და რუსეთმა გასული საუკუნის განმავლობაში ორ მსოფლიო ომში ხოცეს ერთმანეთი, მაგრამ რაღაც ეტაპზე მიხვდნენ, რომ ამ მტრობას აქვს ალტერნატივა. დღეს გერმანია და რუსეთი ყველაზე დიდი პარტნიორები არიან. ეს მაგალითი საქართველო-რუსეთის ურთიერთობების ზუსტ ანალოგად ვერ გამოდგება, მაგრამ პოლიტიკაში მარადიული მტრობა არ არსებობს. თუ პოლიტიკური ნება იქნება, ამის შეცვლა შეიძლება და ისტორიაში ამის უამრავი მაგალითია", - ამბობს პოლიტოლოგი.
"ჩემი ფორმულა მაქვს - ყველას მიუძღვის პასუხისმგებლობის თავისი წილი, ჩვენც, რუსებსაც, აფხაზებსაც და ოსებსაც და ამ პასუხისმგებლობის მოცულობა დაახლოებით პროპორციულია ტერიტორიულ-გეოგრაფიული მასშტაბებისა. ეს, რა თქმა უნდა, ნახევრად ხუმრობით. ასე რომ, ვფიქრობ - ლომის წილი პასუხისმგებლობისა და შეცდომებისა რუსეთის მხარესაა, თუმცა არც ჩვენ ვაკლებდით ხელს. ეიფორიამ, რომელიც რუსეთში 2008 წლის ომის შემდეგ იყო - არიქა, დიდი სამხედრო მოწინააღმდეგე დავამარცხეთო, გადაიარა. უკვე კითხვაც უჩნდებათ, - ღირდა კი ამადო? შესაბამისი დასკვნაც გამოიტანეს, რომ არ ღირდა", - დასძენს ზურაბ აბაშიძე და შეკითხვას - "საქართველოს ახალი ხელისუფლების ინიციატივას რუსეთმა დიპლომატიური ურთიერთობის აღდგენის კონტრწინადადებით რომ უპასუხოს, როგორი იქნება თბილისის რეაქცია?" - პასუხობს:
"დიპლომატიური ურთიერთობების აღდგენის საკითხი არც კი განიხილება. ჩვენი მხრიდან ასეთი ნაბიჯის გადადგმა ნიშნავს იმას, რომ ვაკანონებთ არსებულ რეალობას აფხაზეთთან და ე.წ. სამხრეთ ოსეთთან დაკავშირებით და ოკუპაციას. ეს ჩვენი მხრიდან მათი ე.წ. დამოუკიდებლობის "გაპრავება" იქნება - რუსეთიც და მთელი საერთაშორისო საზოგადოებრიობა ამას ასე აღიქვამს. მოკლედ, ასეთ შემოთავაზებას ვერაფრით დავეთანხმებით. მაგრამ თუ დიალოგის პროცესი წინ წავა, სამართლიან შეთანხმებებს მივაღწევთ და ორმხრივ ურთიერთობებში გარღვევები იქნება, რაღაც ეტაპზე შეიძლება დადგეს დიპლომატიური ურთიერთობების აღდგენის საკითხი. ვიმეორებ - ჯერჯერობით ეს საკითხი არ განიხილება".
"დიპლომატიური ურთიერთობების გარეშეც შეიძლება გადაიდგას ნაბიჯები და რაღაც წინსვლა იყოს. პრინციპულად ხელის შემშლელი ფაქტორი დიპლომატიური ურთიერთობების არქონა არ არის, თუ იქნება ეფექტურად მოქმედი დიალოგის ფორმატი და არხი. არსებობს ასეთი პრეცედენტებიც. მაგალითად, ფრანკოს ესპანეთსა და საბჭოთა კავშირს დიპლომატიური ურთიერთობები არ ჰქონდათ, მაგრამ სავაჭრო ურთიერთობები აქტიურად ვითარდებოდა. ამ შემთხვევაში ჩვენ საუბარს ვაპირებთ მხოლოდ რუსეთთან და ამ პროცესში მხარეებად აფხაზებისა და ოსების საკითხი არანაირად არ განიხილება. თუმცა რომელიმე ეტაპზე თუ გაჩნდა პოზიტივი და საჭიროება, რომ აფხაზებმა და ოსებმა რაღაც ფორმატით ამ დიალოგში მიიღონ მონაწილეობა, ეს საკითხი განხილული იქნება", - დასძენს ზურაბ აბაშიძე.
