გლდანის №8 საპყრობილეში მყოფ 32 წლის მალხაზ არქანიას სცემენ, შეურაცხყოფენ, თავის დაწერილ ჩვენებას აჭმევენ და გაუპატიურებით ემუქრებიან, თუ ის არ აღიარებს 2008-2010 წლებში, დასავლეთ საქართველოში მომხდარ აფეთქებებში მონაწილეობას. ამის შესახებ თავად პატიმარი წერს, სახალხო დამცველის რწმუნებულისთვის მიცემულ ახსნა-განმარტებაში, რომელიც 22 ივნისითაა დათარიღებული.

”ობიექტივი” პატიმარ მალხაზ არქანიას დის, ნინო არქანიას თხოვნის საფუძველზე აქვეყნებს ექსვგვერდიან ახსნა-განმარტებას, რომელიც თავად მალხაზ არქანიას ხელითაა დაწერილი.

საქართველოს ადვოკატთა ასოციაციის ოფისში, პატიმრის დამ, მისი უფლებების დამცველმა ადვოკატმა, ლექსო არქანიამ და ადვოკატთა ასოციაციის თავმჯდომარემ, ზაზა ხატიაშვილმა პრესკონფერენცია გამართეს, რომელზეც ცნობილი გახდა, რომ მუქარა ადვოკატ ლექსო არქანიასთან მიმართებაშიც ხორციელდება - გამომძიებელი ლაშა ყოლბაია პატიმრის დისგან მოითხოვს, რომ მათმა ოჯახმა უარი განაცხადოს ამ ადვოკატზე. ამასთან, მსჯავრდებულისგან მოითხოვენ იმის დაწერას, რომ 22 ივნისს სახალხო დამცველის წარმომადგენლისთვის ახსნა-განმარტების მიცემა ადვოკატმა ლექსო არქანიამ აიძულა.

23 ივნისს, გლდანის №8 საპყრობილეში შესულ სახალხო დამცველის წარმომადგენელს პატიმარმა საქმის წარმოების გაგრძელებაზე უარი განუცხადა. როგორც პრესკონფერენციაზე აღნიშნეს, ეს უარი პატიმარზე განხორციელებული მორიგი მუქარისა და ზეწოლის შედეგი იყო.

”ობიექტივთან” საუბრისას სახალხო დამცველის საზოგადოებასთან ურთიერთობის დეპარტამენტის ხელმძღვანელი, ნინო ერემაშვილი ადასტურებს იმ ფაქტს, რომ 23 ივნისს მალხაზ არქანიამ საქმის წარმოების გაგრძელებაზე უარი თქვა.

ერემაშვილის თქმით, 24 ივნისს, ადვოკატთა ასოციაციაში გამართული პრესკონფერენციის შემდეგ, სახალხო დამცველის წარმომადგენლებმა პატიმარი კვლავ მოინახულეს, რომელთაც განუცხადა, რომ საქმის გაგრძელებაზე საბოლოო პასუხს 27 ივნისს იტყვის. ნინო ერემაშვილის განმარტებით, თუ პატიმრისგან საქმის წარმოების გაგრძელებაზე უარს მიიღებენ, მათ უფლება არ აქვთ არქანიას საქმეზე სამართალდამცველებს წერილობით მიმართონ, რაც იმას არ ნიშნავს, რომ პატიმრის ყოველდღიურად მონახულებას შეწყვეტენ.

არქანიას საქმის ირგვლის დეტალურადაა ინფორმირებული ადვოკატთა საერთაშორისო ობსერვატორია, რომლის წარმომადგენლები საქართველოში ზაზა ხატიაშვილის მოწვევით 4 დღით იმყოფებოდნენ, რა დროსაც ადვოკატ ლექსო არქანიასაც შეხვდნენ.

ზაზა ხატიაშვილი ადვოკატ ლექსო არქანიასთან მიმართებაში სამართალდამცველების მხრიდან გამოჩენილ აქტიურობას ადვოკატთა ინსტიტუციონალური დევნის კიდევ ერთ ფაქტად აფასებს. ამასთან, ხატიაშვილი სახალხო დამცველს და სამოქალაქო საზოგადოებას სთხოვს მათ ხელთ არსებული ყველა საშუალება გამოიყენონ იმისთვის, რომ 32 წლის პატიმარს ჰქონდეს სიცოცხლის და ხელშეუხებლობის გარანტია.

მაშ ასე, გთავაზობთ მალხაზ არქანიას მიერ დაწერილ ახსნა-განმარტების სრულ ტექსტს:

”მოგახსენებთ რომ 2011 წლის 5 თებერვალს დამაკავა შსს-ს ზუგდიდის სამმართველოს უფროსმა, რუსლან შომახიამ, სხვა თანამშრომლებთან ერთად, რომელთა სახელი და გვარი არ ვიცი. ჩემი დაკავება ენგურის ხიდთან მოხდა, როდესაც მე გალის რაიონიდან გადმოვდიოდი. დაკავებისას ”ჰიუნდაის” მარკის ”ჯიპში” ჩამსვეს, ჩემთვის გაურკვეველ ადგილას წამიყვანეს, სადაც ჩაის ბუჩქები იყო. მგზავრობისას თავზე რაღაც მქონდა გადაფარებული, კერძოდ, შავი ნაჭერი.

მანქანიდან გადამიყვანეს და შოთიკო სადუნიშვილის ჩვენება მაჩვენეს, სადაც ეწერა, რომ ვითომდა მე, თემურ არქანიასთან, მამუკა არქანიასთან, დენის ქიშმარიასთან და ავთო კაკალიასთან ერთად ვღებულობდი მონაწილეობას 2008 წლიდან 2010 წლამდე მომხდარ აფეთქებებში. აღნიშნულზე უარი განვაცხადე, რის გამოც ჩემს მიმართ ფიზიკური და სიტყვიერი შეურაცხყოფა განხორციელდა. კერძოდ, მაგინებდნენ უშვერი სიტყვებით, მაფურთხებდნენ სახეში, მემუქრებოდნენ იარაღის დამიზნებით. ისინი მირტყამდნენ რკინის ხელკეტით, ზურგის და ფეხების არეში. ჩემზე ფიზიკური და სიტყვიერი შეურაცხყოფა განხორციელდა, დაახლოებით 30-40 წუთის განმავლობაში.

შემდეგ წამომიყვანეს, რომლის სახელი არ ვიცი, თუმცა, მეტსახელად ეძახიან ბუხოს. იქვე ჩამიტარეს ჩხრეკა, რა დროსაც ჩემგან ამოღებულ იქნა 1 500 ლარი, ორი მობილური ტელეფონი, 80 რუსული რუბლი და ორი სიმბარათი. თუმცა, ამის გარდა ჩხრეკის ოქმში ჩაწერეს, რომ ჩემგან ამოიღეს ნარკოტიკული ნივთიერება, რომელიც მე არ მქონია და  არც მინახავს. იმდენად შეშინებული ვიყავი, რომ აღნიშნულ ოქმს ხელი მოვაწერე.

შემდეგ ქალაქის სამმართველოში, მეორე სართულზე ამიყვანეს და დერეფანში ცემა დამიწყეს. ჩემს ცემაში დამკავებელთან ერთად მონაწილეობდა პოლიციის თანამშრომელი, თემურ თორია, მეტსახელად ლოქო. შემდეგ შემიყვანეს ერთ-ერთ ოთახში, სადაც ცემა და მუქარა გაგრძელდა. ისინი ასევე მაფურთხებდნენ. ძირითადად მირტყავდნენ თირკმელების არეში, რის შედეგადაც ცუდად გავხდი და გონება დავკარგე.

ამ დროს მათ ძალის გამოყენებით დამალევინეს წყალი, რაშიც შემდგომ მივხვდი, რომ ნარკოტიკული ნივთიერება იყო გარეული. დაახლოებით ორი საათის შემდეგ ნარკოლოგიურში გადამიყვანეს, სადაც ზემოაღნიშნული წყლის გამო აღმომაჩნდა ნარკოტიკული ნივთიერება, რომელიც ცხოვრებაში არასდროს გამიკეთებია და არც ვიცი რანაირია.

შემდეგ გადამიყვანეს დროებითი მოთავსების იზოლატორში, სადაც ჩემზე ზეწოლა არ მომხდარა. მესამე დღეს ზუგდიდის რაიონულმა სასამართლომ ორთვიანი წინასწარი პატიმრობა შემიფარდა. ზუგდიდის №4 დაწესებულებაში როცა შემიყვანეს, პირმა რომელიც ჩემს ბადრაგირებას ახორციელებდა, საპყრობილის თანამშრომლებს უთხრა, რომ მე ნარკომანი, მანქანების გადამყვანი და არქანიას ნათესავი ვიყავი.

აღნიშნულის შემდეგ საპყრობილის თანამშრომლებმა ცემა დამიწყეს. ამის შემდეგ ჩემს მიმართ ფიზიკურ შეურაცხყოფას ადგილი არ ჰქონია. თუმცა, შემდეგ, ჩემს დასაკითხად მოვიდა სამხარეოს უფროსის მოადგილე, მეგის ქარდავა, რომელიც მანქანების თაობაზე მეკითხებოდა, რომლებსაც ვყიდულობდი და ვყიდდი; ასევე ნარკოტიკულ ნივთიერებაზე, რომელიც ვითომდა ჩემი ”ნასკიდან” იქნა ამოღებული. ამ შეკითხვებს თავი დაანება და დამიწყო კითხვა, ვიცნობდი თუ არა ვინმე ზვიად არქანიას, რომელიც მისგან გავიგე, რომ არის ძებნილი. მას ვუთხარი რომ მე არ ვიცნობდი ვინმე ზვიად არქანიას, რის გამოც ერთი დღით ”კარცერში” მომათავსეს.

მეორე დღეს ”კარცერიდან” ცემა და გინება დამიწყეს; თან მეკითხებოდნენ აზრზე თუ მოხვედიო. ამის შემდეგ საკანში ამიყვანეს, გასული იყო სადღაც 30 წუთი, ისევ შემოცვივდნენ და ცემა-ცემით გამომიყვანეს. ისევ ჩამიყვანეს ”კარცერში”, ხოლო ორი საათის მერე ისევ ცემით შემიყვანეს სხვა საკანში. აღნიშნული ფაქტის შემდეგ ჩემს მიმართ ზუგდიდის №4 საპყრობილეში ცემის ფაქტს ადგილი აღარ ჰქონია.

2011 წლის 19 მაისს ჩემთვის გაურკვეველი მიზეზით გადმომიყვანეს №8 საპყრობილეში, სადაც ამჟამად ვიმყოფები. №8 საპყრობილეში შემოყვანიდან მეორე დღეს დირექტორის კაბინეტში ამიყვანეს, სადაც დამხვდა მეგის ქარდავა, რომელმაც მითხრა, რომ დამეწერა აღიარებითი ჩვენება, ზუგდიდში მომხდარ ტერორისტულ აქტებთან დაკავშირებით. მე განვუმარტე, რომ აღნიშნულ დანაშაულებთან არანაირი შეხება არ მქონია, რაზეც მან  უთხრა ჩემთვის უცნობ ორ პირს, რომ ჩავეყვანე კარანტინში.

ჩაყვანის დროს ისინი მირტყამდნენ. ჩაყვანისას მათ მიმიყვანეს ერთ-ერთი საკნის კართან და შემახედეს სათვალთვალოში, სადაც დავინახე თუ როგორ აუპატიურებდა მამაკაცი მამაკაცს. თან მეუბნებოდნენ რომ კარგად მეყურებინა და დამემახსოვრებინა. მეუბნებოდნენ, რომ თუ არ დავწერდი აღიარებით ჩვენებას, იგივეს მიზამდნენ.

ამის შემდეგ მომცეს ფურცელი და პასტა, მითხრეს დამეწერა აღიარებითი ჩვენება თავის გადასარჩენად. ჩვენებაში დავწერე სხვადასხვა დროს, ტელევიზიაში გასული აფეთქების შესახებ და მივუთითე, რომ აღნიშნულში მონაწილეობა მქონდა მიღებული. 

ეს ნაწერი მეგის ქარდავას აუტანეს და ცოტა ხნის მერე მეც ამიყვანეს. რომ შემიყვანეს, მეგის ქარდავა ჩემს ნაწერს კითხულობდა და მითხრა, რომ ეს არ იყო ის ჩვენება, რომელიც მას სჭირდებოდა და მითხრა, რომ შემეჭამა ის ნაწერი. ვინც მეგისს მიჰყვებოდა, მაგან ძალით შემაჭამა ის ქაღალდის ნაწერი. მერე ეუბნება, რომ ისევ ჩავეყვანე ქვემოთ - ”მოტყ...., მაგის დედა ვატირე, ......... .....”.

ჩამიყვანეს ქვემოთ, შემაგდეს კარანტინში და კარები დახურეს. ამის შემდეგ იხსენება ტუალეტის კარი და გამოდის ორი ნიღბიანი მამაკაცი. ისინი მეცნენ, რომ ჩამეხადა შარვალი, მაგრამ მე წინააღმდეგობა გავუწიე. ერთი ეუბნება მეორეს - ”წესიერად დამიკავე, ეს ნაბიჭვ...  უნდა მოვტყ...”.

უცბად, გაიღო ”კარმუშკა”, საიდანაც იყურებოდა ორი პირი, ვინც მეგის ქარდავას ახლდა და ამასთან მიღებდნენ სურათს. ამ დროს საკანში დამაგდეს იატაკზე, შარვალჩახდილი და ერთი მეორეს ეუბნებოდა ”ჯერ პირში მივც.. და მოვტყ....”.

აღნიშნულზე მე დავიწყე თავის დარატყმა ბეტონზე. ამ დროს შემოვიდა გარეთ მყოფი ის ორი პირი; ერთ-ერთმა თავზე ფეხი დამადო, რომ არ ამეწია. ამ დროს უკვე ვიყავი შებოჭილი. მეორე პირმა მომადო თავის სასქესო ორგანო და გადამიღეს სურათი. შემდეგ შემეშვნენ. ორი ნიღბიანი საკნიდან გავიდა, ხოლო საკანში ქარდავას თანხლებით ის ორი ტიპი .... (სიტყვა ვერ გავარჩიეთ - ”ობიექტივი”). მათ მითხრეს, რომ თუ არ მივცემდი აღიარებით ჩვენებას, ისინი მართლა გამაუპატიურებდნენ და ზემოაღნიშნულ სურათებს ინტერნეტში დადებდნენ. გაუპატიურებისა და ცემის შიშით დამაწერინეს მათთვის სასურველი აღიარებითი ჩვენება, მოწმის სახით.

კითხვაზე გიპასუხებთ, რომ აღიარებითი ჩვენების დროს ჩემს მიმართ ფიზიკურ ზეწოლას ადგილი არ ჰქონია. თუმცა, როცა გამომძიებელი ლაშა ყოლბაია მოვიდა, მე მოვითხოვე ჩემს დაკითხვას დასწრებოდა ჩემი ადვოკატი. აღნიშნულის უფლება გამომძიებელმა არ მომცა. დაკითხვისას მის ჩამოყალიბებულ ჩვენებაზე მომაწერინეს ხელი. შუაღამისას დაახლოებით 4-5-ჯერ გადამიყვანეს სამკურნალო დაწესებულებაში, სადაც მამუკა არქანია და შოთიკო სადუნიშვილი იმყოფებოდნენ.

კითხვაზე გიპასუხებთ, რომ მამუკა და შოთიკო გავიცანი ერთ დღეს, 2010 წლის აგვისტოს დასაწყისში. ისინი ჩემმა ნაცნობმა თემურ არქანიამ გამაცნო. მათთან შეხება  2010 წლამდე არ მქონია და შესაბამისად, ვერ მივიღებდი მონაწილეობას ტერორისტულ აქტებში.

კითხვაზე გიპასუხებთ, რომ სამკურნალო დაწესებულებაში დამაპირისპირეს ზემოთაღნიშნულ პირებს, შოთიკო სადუნიშვილს და მამუკა არქანიას, რა დროსაც შოთიკო სადუნიშვილი ამტკიცებდა, რომ მე, თემურ არქანია, დენის ქიშმარია, ავთო კაკალია და მამუკა არქანია, ვითომ ვგეგმავდით აფეთქებებში მონაწილეობას.

გთხოვთ, თქვენი კომპეტენციის ფარგლებში მოახდინოთ შესაბამისი რეაგირება. ასევე გთხოვთ, ზემოაღნიშნული ახსნა-განმარტების ასლი გადასცეთ ჩემს ადვოკატს, ლექსო არქანიას. ასევე გთხოვთ, მომაქციოთ ყურადღება, ვინაიდან ჩემს სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება. ახნსა-განმარტება დაწერილია ჩემი ხელით, სწორია და ვაწერ ხელს. 22 ივნისი, 2011 წელი, მალხაზ არქანია”.