საზოგადოებრივი მაუწყებლის გენერალური დირექტორის მიერ გაცხადებულ არხის სამომავლო სტრატეგიას, უთანხმოება მოჰყვა „საზოგადოებრივ მაუწყებელში“, რომლის რეიტინგი 0,3%–ია, ეს მაშინ როდესაც მისი დაფინანსება სახელმწიფო ბიუჯეტიდან და კომერციული შემოსავლებიდან 50 მილიონამდეა. for.ge-სთან საუბრისას „გამომძიებელი რეპორტიორის“ ხელმძღვანელი ლია ტოკლიკიშვილი აცხადებს, რომ  თუ ის პროცესები, რაც ხდება, ხდება იმიტომ, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებელი აღარ არსებოდეს, ამის წინააღმდეგ მთელი საზოგადოება ამოიღებს ხმას.

for.ge ლია ტოკლიკიშვილს ესაუბრა.

არხის 102 გადაცემიდან გარდა „მოამბისა“, ყველა გაივლის „ფილტრს“ და თუ რას ითვალისწინებს „ფილტრი“ ამის შესახებ ვასილ მაღლაფერიძე არ საუბრობს. რაც შეეხება „გამომძიებელ რეპორტიორს“, ამ გადაცემას ეხება რეფორმა?

ლია ტოკლიკიშვილი:  შემიძლია ერთი რამ გითხრათ. მე, რომ „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ დამცველი ვარ, ეს რამდენიმე წლის წინ ვინმეს რომ გაეგო, სიცილით მოკვდებოდა. იმიტომ, რომ პირველი ვიყავი, ვინც „საზოგადოებრივ მაუწყებელზე“ ყოველთვის არგუმენტირებული კრიტიკით საუბრობდა. როდესაც სამი წლის წინ მე და მაია გოგოლაძე ამ მაუწყებელში მოვედით, ჩვენ არ გვიკითხავს, როგორი ტექნიკა გვექნებოდა, ვიკითხეთ იქნებოდა თუ არა აქ თავისუფლება, დამოუკიდებელი სარედაქციო პოლიტიკა. ჩვენი პროექტის ერთ-ერთი მხარდამჭერი იყო დოდო შონავა, ჩვენ შეგვპირდნენ, რომ გვექნებოდა სარედაქციო დამოუკიდებლობა.

შესრულდა ეს პირობა?

– ეს პირობა ნამდვილად იყო შესრულებული. ჩვენს ფილმებს, რომ გადახედოთ, დაცულია სრული ბალანსი. ჩვენ დავიწყეთ „ნაციონალური მოძრაობის“ შესახებ, ციხის ამბებზე, პოლიტიკურ პატიმრებზე, აფხაზეთში დაკარგული ტერიტორიების შესახებ, ანუ გავაკეთეთ ის ტელეგამოძიებები, რაც მაშინ გამოტოვა ყველა ტელევიზიამ. ვიცით, რატომ გამოტოვა. ვიცით იმ 9 წლის განმავლობაში რა დღეში იყო ტელემედია და ვის ჯიბეში იდო.

ამიტომ, პირველ რიგში ამ საქმეების გამოძიება დავიწყეთ, რომ ტელესივრცეში დარჩენილი ყოფილიყო ეს მართალი სიტყვა და ის არგუმენტები, რითიც უნდა გამყარებულიყო ქუჩებში და სამზარეულოებში მოარული ამბები. შევძელით, რომ პირდაპირ დოკუმენტურად და, მათ შორის, აღიარებითი ჩვენებებით დაგვესაბუთებინა რაც ხდებოდა ციხეებში. მაგრამ გავიდა დრო და მუდმივად „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ ვერ გააკეთებს გამოძიებას ობიექტური ჟურნალისტი, ჯგუფი. ჩვენც ასე დაგვემართა. გადმოვინაცვლეთ იმ რეალობებში, რაც დღეს ხდება.

უნდა გითხრათ, რომ 2015 წლის ევროკავშირის პრიზი, რომელიც ჟურნალისტური გამოძიებებისთვის ავიღეთ, შეეხებოდა კაზრეთის პრობლემებს. კაზრეთი კი ორივე ხელისუფლების სინდისზეა და ეს ყველამ კარგად იცის. ევროკავშირის მისიის ხელმძღვანელმა პირად საუბარში თქვა, რომ ის არის ამაყი, რომ „საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა“ ამ ქვეყანაში შეძლო, გაბედა და ასეთი გამოძიება მოქმედი ხელისუფლების პირობებში გააკეთა. მოქმედი ხელისუფლების პირობებში, მოქმედი ხელისუფლების ჩინოვნიკებისა და უწყებების შესახებ ძალიან ბევრი გამოძიება გავაკეთეთ.

როდესაც მაგდა პაპიძის შესახებ გავაკეთეთ ჟურნალისტური გამოძიება, ჩვენ მაგდა პაპიძის გამამართლებელი არგუმენტები კი არ დაგვიდევს, ჩვენ დავდეთ ის, რომ ამ გამოძიებაში პროკურატურას ძალიან ბევრი კითხვის ნიშანი ჰქონდა დატოვებული, რაც დაუშვებელი იყო. საქმე ეხება ადამიანის უფლებებს, თუ არ დასაბუთდა არის თუ არა მკვლელი, ამხელა ბრალდების წინააღმდეგ მდგარი ადრესატი, ყოველთვის უფლებაშელახული იქნება. ჩვენ ვთქვით, რომ პროკურატურამ, იმ კადრებით, რომელიც დღეს ჰყავს, ვერ მოერია ამ საქმეს, რომელიც ხელისგულზე დევს. ნებისმიერი სხვა დროის პროკურატურა ამას ნამდვილად დაამტკიცებდა და ასეთ სამარცხვინო საქმეს ასე არ დატოვებდა. როდესაც გავაკეთეთ ფილმი საფინანსო კომპანია „საქართველოს“ მიერ დაზარალებული აქციონერების შესახებ, დაპირისპირება მოგვიხდა „ეროვნულ ბანკთან“.

რა სახის დაპირისპირება მოგიხდათ „ეროვნულ ბანკთან“

– ჯერ არ მინდა საუბარი იმაზე, რა მოძრაობები დაიწყო იმის გამო, რომ ჩვენ „ეროვნული ბანკის“ შესახებ და წინააღმდეგ არ გაგვეკეთებინა ის ფილმი, და ის არგუმენტები არ გამოგვექვეყნებინა. ფილმის გადადება მოხდა რამდენჯერმე, ისევე როგორც მაგდა პაპის საქმის, მაგრამ მაინც მივაღწიეთ იმას, რომ ფილმი გავიდა. იგივე შემიძლია ვთქვა ძალიან ბევრ სხვა გამოძიებაზე, რომელიც სასამართლო სისტემას შეეხებოდა.

კორტავას მკვლელობის შესახებ გავაკეთეთ გამოძიება, სადაც ერთ-ერთს, გურეშიძეს არგუმენტებისა და მტკიცებულებების გარეშე ჰქონდა მისჯილი. ჩვენს გამოძიებაში ასახული სასამართლომ სცნო მტკიცებულებად და ამის შემდეგ გურეშიძეს 15 წლიანი პატიმრობიდან 9 წელი მოაკლო. ეს პატარა დამსახურებაა? ის პრიზი, რომელიც „ციხის საერთაშორისო რეფორმისაგნ“ მივიღეთ, მე არ მიმიღია, მიიღო „საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა“, ისევე როგორც ევროკავშირის პრიზი.

ჩვენ ამ გამოძიებებს „საზოგადოებრივი მაუწყებლისთვის“ ვაკეთებდით და არა რომელიმე დირექტორისთვის, ან მენეჯერისთვის, იმ იმიჯისთვის ვაკეთებდით, რომელიც აი ამ ტელევიზიას ჭირდება და რომელიც არასოდეს ჰქონია. არ დამავიწყდება, რატომ მქონდა ისეთი წარმოდგენა „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ მიმართ, რომელიც არგუმენტების მიხედვით მქონდა. მე ვიცოდი, რომ ამ ტელევიზიაში იხარშებოდა და კეთდებოდა ის ბინძური პოლიტიკა, რომლითაც შემდეგ „პრავდებოდა“ ის ათასგვარი სისასტიკე, რაც მაშინ ხდებოდა. ქუჩაში ბიჭების დახვრეტა იქნებოდა, თუ გირგვლიანის, გამცემლიძის, ვაზაგაშვილის და რობაქიძის მკვლელობა.

აბა ჩართეთ „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“ და ამოიღეთ არქივებიდან, რა გადაცემები გადაიცემოდა მაშინ და ახლა რა გადაიცემა. ახლა პოლიციასაც, სასამართლოსაც და პროკურატურასაც ჩვენ რაღაცა ფორმით, დოზირებულად, მაგრამ მაინც ვუპირისპირდებოდით, სიმართლის ნაწილს, მაგრამ მაინც ვამბობდით. „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ ისტორიაში, ახალი ფურცლის გადაშლა დავიწყეთ, ეტაპები ასე ადვილად არ დგება. ჩვენ დავიწყეთ ბრძოლით.

თუმცა, ტელევიზიაში არ იყო ჯანსაღი მდომარეობა...

– შიგნით რა ხდებოდა ამ ყველაფერზე ჯერ არ ვსაუბრობ, შიდა კორპორატიულ ეთიკას არასოდეს ვარღვევ. არ ვიცი ხვალ ვისთან ერთად მომიხდება მუშაობა, დარჩენა მომიხდება, თუ წასვლა. ერთი რამ უნდა ვთქვა - თუ აქ დამყარდა დიქტატორული რეჟიმი, როგორც წინა ხელისუფლების პირობებში, არავისი რეორგანიზაცია არ გვჭირდება, ჩვენ აუცილებლად წავალთ ასეთი „საზოგადოებრივი მაუწყებლიდან“, მაგრამ იქამდე არ წავალ, სანამ ეს ყველაფერი არ გახდება ცხადი და სანამ საზოგადოება არ გაიგებს, რომ ჩვენ ამიტომ მივდივართ აქედან და არა იმიტომ, რომ ჩვენ უხარისხო გადაცემებს ვაკეთებთ.

როდესაც ვასიკო მაღლაფერიძის ერთ-ერთი მრჩეველი, ნოდარ ჭიჭინაძე მაღალრეიტინგული ტელევიზიიდან ამბობს, რომ 5 ხარისხიან გადაცემას ვერ დამისახელებთო, იქ დაუსახელეს კიდეც ეს გადაცემები, ძალიან გული დამწყდა, რომ „გამომძიებელი რეპორტიორი“ არ დაუსახელეს. მაგრამ რაც დაუსახელეს, ნამდვილად ხარისხიანი დაუსახელეს. ის პროცესები, რაც ხდება, ხდება იმიტომ, რომ საზოგადოებრივი მაუწყებელი აღარ არსებოდეს, ეს სხვა საკითხია, ამაზე მთელი საზოგადოება ამოიღებს ხმას.

იმიტომ, რომ „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“ არ არის ერთი რომელიმე დირექტორის პროექტი, ეს არის ევროპული პროექტი და ევროპა დაგვიდგება გვერდით. გვერდით დაგვიდგება ყველა უფლებადამცველი ორგანიზაცია, რომ „საზოგადეობრივი მაუწყებელი“ არ დაიხუროს. ამ გადაცემის მეორე ავტორი, მაია გოგოლაძე ახლა არის გერმანიასა და ჰოლანდიაში, სადაც ხვდება ჩვენს კოლეგებს და ვნახოთ, რა რეაგირება ექნებათ მათ და როგორ გავა აქ მიმდინარე პროცესები ჩვენი კოლეგების საშუალებით, რას იტყვის ევროპის მაუწყებელთა კავშირი, რომელიც წევრიც არის „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“.

თუ მაუწყებელი არ იხურება, არამედ ხდება მოთვინიერება, რომ იქცეს ისეთ მაუწყებლად, როგორიც წარმოშობით და დაბადებით არის, ასეთ შემთხვევაში შემიძლია პროგნოზი გითხრათ, რომ აქ არ დაიხურება მუსიკალური და სამედიცინო სფეროს გადაცემა, ყველა ძალიან კარგია, აქ დაიხურება ჟურნალისტური გამოძიება, აქ დაიხურება ან შეკეთდება და შერემონტდება ნინო ზაუტაშვილის ძალიან აქტიური „რეალური სივრცე“, დოდო შონოვას „ეპიცენტრი“, თამუნა ჩიქოვანის „მთავარი“, ზვიად ავალიანის „არგუმენტები“.

რაც შეეხება რეიტინგებს...

- როდესაც რეიტინგებზე საუბრობენ, ჯერ ერთი, დიფერენცირება მოახდინონ. ჩვენს გადაცემას ძალიანაც მაღალი რეიტინგი ჰქონდა და გვერდით მოუდონ ის რეიტინგიები, რომელიც თვითონ ჰქონდათ, როცა გადაცემებს აკეთებდნენ სხვა მაუწყებლებში. ჩვენ ძალიან მაღალი რეიტინგი გვაქვს. ჩახედონ იმ კომენტარებს, გამოხმაურებებს და შედეგებს, რასაც ჩვენ ვიღებთ. ვერავითარ შემთხვევაში ვერ მივიღებ იმ კრიტიკას, რომ თუ დავუშვათ რომელიმე სხვა გადაცემას აქვს დაბალი რეიტინგი, ასევეა ჩვენს შემთხვევაშიც. ყველაფერი შეფარდებითია. კარგი რეიტინგი რომ მქონდეს, ამას ჭირდება კარგი მენეჯმენტი. ამ მაუწყებელში უნდა იყოს კარგი და სწორი მართვა. აქ შემოქმედებითი კრიზისი არ არის. როდესაც მოვედი, მეგონა, რომ აქ იყვნენ არაკვალიფიციურები, მაგრამ ასე არ არის.

რატომ გეგონათ, რომ არაკვალიფიციური ჟურნალისტები იყვნენ?

- იმიტომ, რომ მეც არ ვიყავი „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ მაყურებელი. რატომ არ ვიყავი? იმიტომ, რომ არ მაწვდიდნენ სწორად. აქ არის მართვის პრობლემა და არა იმის, რომ აქ ვიღაცა ცუდია და მე გარეთ ვიყავი კარგი ჟურნალისტი.

მთელი ეს პროცესი იმისკენ არის მიმართული, რომ თავისუფალ ტელევიზიას შეეხონ?

- მე ასე არ ვფიქრობ, მე მაქვს ეჭვი და ამის საფუძველი ნამდვილად მაქვს.

რა გაძლევთ ამ ეჭვის საფუძველს?

- როდესაც მედია სრულიად პოლარიზებულია, დღეს საქართველოში არის ორპოლუსიანი მედია, ერთ მხარეს არის „რუსთავი 2“ და მეორე მხარეს არის ის მედიური გაერთიანება, რომელიც ჩემი გონივრული ეჭვით პოლიტიკური გავლენებისგან ვერ იქნება თავისუფალი. ასეთ დროს „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“ კი არ უნდა შეაჩერო, პირიქით, უნდა დატოვონ ის გადაცემები, რომელსაც დააბალანსებენ, ამ მაუწყებელს ბალანსის ვალდებულება აქვს. მე, თქვენ და უამრავი სხვა ადამიანი იმიტომ ვიხდით ფულს, ამ ტელევიზიაში და არ „რუსთავი 2“-ში და GDS-ში, რომ ეს ტელევიზია იყოს ჩვენი ხმა. აქ არის გადაცემები, რომელიც ამ ხალხის ხმა არის, ამ ხალხის ჩახშობას, ძალიან დიდი პროტესტი მოჰყვება იმავე ხალხისგან.

ჩემზე აქტიურად ადევნებდით თვალს გენერალური დირექტორის არჩევნებს, ნინო ზაუტაშვილმა რამოდენჯერმე ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ტელევიზიას აქვს ნულოვანი რეიტინგი და მე ვიცი, როგორ უნდა გამოვასწორო სიტუაციაო. ზოგადად, რასაც ვუყურებთ, ამ ქვეყანაში პასუხისმგებლობის პრობლემა დგას. ადამიანები, და განსაკუთრებით ისინი, ვინც მრავალი წელია აქ მუშაობენ, პასუხისმგებლობას არ ინაწილებენ იმაში, რომ ამ ტელევიზიას ნულოვანი რეიტინგი ჰქონდა წლების განმავლობაში? აღარაფერს ვამბობ, ტექნიკაზე, რომელიც მოძველდა, კედლებზე, რომლებიც ჩამოინგრა, პარკეტზე, რომელიც აიყარა...

- ისეთ ქვეყენაში, როგორიც საქართველოა მედიები კარგ და ზიმზიმა ოფისებში არ კეთდება. ის მედიები, რომელიც კეთდება იმ ოფისებში, რომელიც ჩამოვთვალე, არ არის ის მედია, სადაც მე ვიმუშავებ, სადაც თავისუფლებაა. ის ბინძური მატარებელი რომელიც წარმოადგინეს, ასეა, თუ ისეა წინ მიდის და იმიტომ ვარ აქ, რომ წინ მიდიოდა. ხოლო ისინი, ვინც გაზიმზიმებულია, ვიღაცის სადგურებში დგანან. მედიები ასე არ იზომება. მე მიმაჩნია, რომ მედიაში მთავარი არ არის გქონდეს კარგი ოფისი.

გასაგებია, მაგრამ ზაუტაშვილის განცხადება, რომ ტელევიზიას აქვს ნულოვანი რეიტინგი, ამას თუ ინაწილებს მენეჯმენტი?

- დავიწყოთ იქიდან, რომ არ აქვს ნულოვანი რეიტინგი. საიდან მოგაქვთ ეს ციფრი?

ამას მე არ ვამბობ, ამას ზაუტაშვილი ამბობდა...

- ზაუტაშვილი ამბობდა იმიტომ, რომ ეს არის შედარებით. ბევრად უფრო მაღალი რეიტინგი აქვს „რუსთავი 2“, დანარჩენს თითქმის ერთნაირი რეიტინგი აქვს. ალბათ ზაუტაშვილმა იმიტომ თქვა, რომ ის არ იყო მართვაში. მართვაში მოსვლა ადამიანს ალბათ იმიტომ უნდა უნდოდეს, რომ ეს რაღაცეები შეცვალოს.

მაგრამ შეეძლო ეს პროტესტი ღიად დაეფიქსირებინა, იგივე სოციალური ქსელით?

- ჩემი პროტესტული ბუნების მიუხედავად, არასოდეს გამომითქვამს პროტესტი სოციალურ ქსელში. დამიჯერეთ, არსებობს შიდა კორპორატიული ეთიკა. ძალიან ბევრი ავწონ-დავწონე და იმიტომ ვსაუბრობ ახლა ამ პროცესებზე. ასევეა ალბათ ზაუტაშვილი, რომელთანაც მე ამ თემაზე არ მისაუბრია, მაგრამ დარწმუნებული ვარ. ის, რომ შიგნით რაღაცა პროტესტები სულ იყო, ამას დაგიდასტურებთ.

რა დოკუმენტი გამოაქვეყნა ახლა ია ანთაძემ? მე ახლა გეტყვით, როგორ შეგვხვდა ახალი ხელმძღვანელობა, ვასიკო მაღლაფერიძე, რომელსაც რამდენი წელია ვიცნობ, ძალიან კარგად შეგვხვდა და თქვა, რომ თქვენ გააკეთებთ ჟურნალისტურ გამოძიებას, ხომ გაქვთ ჩემი ვაჟკაცობის იმედიო, ასე დამთავრდა ჩვენი საუბარი.

მერე ია ანთაძე ვნახე, ძალიან გამიხარდა მისი ნახვა, ია ანთაძეს ვიცნობ, როგორც დამოუკიდებელი მედიის დედას, ასეთი პრეტენზიის მქონე ადამიანს. ვკითხე, აქ რა უნდოდა. მითხრა, რომ ვასიკომ მთხოვა ვიყო მისი თანაშემწეო. გულწრფელად ვკითხე, ხომ უყურებ ჩემს გადაცემას–თქო, მიპასუხა, რომ მე „საზოგადოებრივ მაუწყებელს“ არ ვუყურებო.

მით უმეტეს, თუ აპირებდა ამ არხზე მუშაობას, უნდა ჩაერთო ტელევიზორი და ენახა რა ხდებოდა. სხვათა შორის, მე იუთუბზე ვუყურებ იმას, რისი ნახვაც მინდა. იგვე ვებ-გვერდზე თუ 50-100 კაცია შესული, ითიშება. ვებ-გვერდის გაკეთება არ შეიძლებოდა? ჩნდება ეს კითხვები. ვერ ვიტყვი, რომ ჩვენც კარგი ოფისი გვაქვს, მაგრამ ჩვენ არ გვაფინანსებს სახელმწიფო 47 მილიონით. ერთი გადაცემა, რომელიც მომწონს ეს არის „წიგნის თარო“ და თურმე ნახევარფინალი წაეშალათ, აფეთქდა...

- მე მქონდა ტექნიკოსებთან საუბარი და თქვეს, რომ არ აფეთქებულა.  თანამშრომელმა სერვერზე არასწორი ოპერაცია ჩაატარა.

იქ ვიღაცას რაღაცა შეეშალა, ვიღაცას კვალიფიკაცია და უნარჩვევები არ ეყო, მაგრამ ამდენი ხანია აქ მუშაობს და ამ 1300 კაციდან, სულ ცოტა 300 მაინც არაკვალიფიციურია, რამე სანქციები იყო მათ მიმართ გატარებული?

- უფრო უარესს ვერაფერს გაიმეორებ, ვიდრე ის, რომ „საზოგადოებრივი მაუწყებელი“ ან გააჩერო, ან დახურო. დახურვა და გაჩერება არ არის მართვა, ეს არის მართვის უცოდინრობა.

„საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ არც ერთ თანამშრომელს, ის კი არა, რომ გაეშუქებინა, რაც მაშინ შეუძლებელი იყო, არამედ გამახნევებელი ზარიც არ ყოფილა ჩვენს თანამშრომლებთან, როდესაც presa.ge წაგვართვეს, საუბარია საკუთარ ქონებაზე... როგორ უყურებთ „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ მხრიდან თანხის ხარჯვას ბილბორდებზე, რომელიც ქალაქშია, იგივე სალომე ასათიანის ინტერვიუ, საღამო ლიზა ბაგრატიონთან ერთად. ვიცით, რომ ეს არ ჯდება იაფი...

- მე ვფიქრობ, რომ აბსოლუტურად ნორმალურია, პირიქით შეფუთვა და პრეზენტაცია სჭირდება ყველა გადაცემას. მიმაჩნია, რომ უფრო მეტი ბილბორდები და სარეკლამო მხადაჭერა უნდა იყოს, მაგრამ ეს არ უნდა იყოს რაღაცის ხარჯზე. არავის ეგონოს, რომ ის თანხა, რომელიც დაიხარჯა, მიდიოდა ჟურნალისტების ჯიბეში. არა, ჟურნალისტებს გვაქვს ყველაზე დაბალი ხელფასი, შეიძლება გაზეთებში არ აქვთ ისეთი დაბალი ხელფასი.

ამიტომ,  პრესკონფერენციაზე ვასიკო მაღლაფერიძეს სპეციალურად ვკითხე, სად მიდიოდა ეს თანხა? – მომეცით პირობა, რომ შეგვიშვებთ ბუღალტერიაში, დოკუმენტებთან, და ჩვენ ამ ყველაფერს გამოვიძებთ–თქო. პირობა მომცა, რომ შეგიშვებთო, მაგრამ ზუსტად არ ვიცი გვიშვებს თუ არა. იმიტომ, რომ მისი თანაშემწე სულ მეუბნება, რომ ახლა არ სცალია, ახლა შეხვედრაზე არისო. თუმცა, უკვე მივმართეთ წერილობით.

როდესაც შენობა ასეთი ავარიულია, იმ დროს როცა ჟურნალისტს არ აქვს ხელფასი, ზოგი 300 ლარზე ტირს, ზოგს კი, 7–8 ათასი აქვს, რამდენად სწორია თანხები  ბილბორდებში იხარჯებოდეს? არ ვარ წინააღმდეგი, რომ მაუწყებელი ევროვიზიას აფინანსებდეს, რადგან არის არგუმენტი, რომ საქართველოს ცნობადობას ზრდის, მაგრამ იყო შემთხვევა როდესაც დავურეკე ერთხელ ჭანტურიას, შემდეგ ასევე ბარათაშვილს, მაგრამ პასუხი ასეთი იყო, რომ ახლა არ მცალია ევროვიზიაზე ვარო. ესეც ხომ საზოგადოებრივი მაუწყებლიდან ფინანსდება...

- ასეთ შემთხვევაში ფიქრობთ, რომ სწორია სახლში წავიდეს ის ჟურნალისტი, რომელსაც 300 ლარი აქვს და ისიც არ ჰქონდეს, მაგრამ ის მენეჯერი, რომელსაც 8 ათასი აქვს ხელფასი, დარჩეს და გააგრძელოს თანამოაზრეობა?

ამაში გეთანხმებით, მაგრამ ეს ადამიანები რატომ არ ამბობენ ამას ხმამაღლა? ჩუმად არიან ის ბორდის წვერები, რომლებმაც გაორმაგებული ხელფასი აიღეს დეკემბერში, ამ ბორდს არავითარი პროტესტი არ გამუთქვამს, წინა ბორდიც ასე იყო და იმის წინაც. ბევრ ტელევიზიაში ვარ ნამყოფი, ყველაზე ცუდი გარემო არის „საზოგადოებრივ მაუწყებელზე“. ამ ტელევიზიას არც მონიტორინგის ეტყობა რამე, არც მეურვეობის და არც მონიტორინგის. მირჩევნია, სანამ იმ ბილბორდებს გამოკიდებენ, „გამომძიებელი რეპორტიორის“ ბილბორდი გამოკიდონ, მაგრამ მანამდე ჟურნალისტს ხელფასი გადაუხადონ, რეიტინგული გადაცემა წაახალისონ პრემიით და არა ის, რომ თვეში 40-50 ათასი ლარი იხარჯებოდეს ბილბორდებში და გენდირექტორის მოგზაურობაში. არავინ არ დაობს იმაზე, რომ აქ რაღაცა შესაცვლელია, საუბარია იმაზე, ეს გადაცემები უნდა დაიხუროს თუ არა, ფიქრობთ, რომ 102 გადაცემა ყველა კარგია? შარშანწინის წინ, ფეხბურთის ფედერაციამ ჩაატარა 16 გუნდის მწვრთნელის გამოკითხვა, 16-ვეს დაუსვეს კითხვა, საქართველოს ჩემპიონატში იყიდება თამაშები? 16-ვემ უთხრა - თამაშები იყიდება, მეორე კითხვა იყო - თქვენ გაგიყიდიათ თამაშები? 16-ვემ უთხრა, რომ მე არ გამიყიდია. 102-ვე გადაცემის ავტორი იტყვის, რომ მისი გადაცემა კარგი გადაცემაა, მაგრამ საბოლოო ჯამში მაყურებლის შესაფასებელია...

- მაგას არავინ არ ამბობს. ერთ-ერთ გადაცემაში ვუთხარი ია ანთაძეს, მე რომ მოვსულვიყავი მართვის სათავეში, რეფორმას აუცილებლად ჩავატარებდი, მაგრამ იცი როგორ ჩავატარებდი, შეფასების კრიტერიუმები უნდა დაიდოს. შეფასების კრიტერიუმები შეაფასონ და დადონ. რეიტინგებიც შედარებითია, უნდა დაიდოს.

„გამომძიებელ რეპორტიორს“ რომ იუთუბიზე გიყურებს მეტი ადამიანი და ტელევიზორის საშუალებით თითქმის არავინ, ეს ნიშნავს, რომ მათ „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ ჩართვა არ უნდათ...

- იცით, როცა უკვე საზოგადოება იტყვის, რომ აქ არის დიქტატორული რეჟიმი, მაშინ წავალ.

და არის ამის მცდელობა, რომ დამყარდეს დიქტატორული რეჟიმი?

-არ შემიმჩნევია. ყველაფერი რაც ვისაუბრე, ეს არის ჩვენი დაძაბულობა, მოლოდინი და იმ 7 სლაიდის შედეგად მიღებული ემოცია. მაგრამ თუ ეს ყველაფერი არ მოხადა, თუ ბორდმა კეთილგონივრული დამოკიდებულება გამოიჩინა და არ დაუჭირა მხარი ამას, რასაკვირველია, რეფორმას მხარი უნდა დაუჭიროს, მაგრამ არა ამას. თუ სამართლიანობის პრინციპი არ დაირღვა ასეთ შემთხვევაში, მე უკან წავიღებ ჩემს ემოციებს. მე იას ვუთხარი, რომ ყველანი ვართ ერთი დიდი წიგნის პერსონაჟები, მაგრამ გააჩნია ვინ როგორი პერსონაჟები ვიქნებით. ეს ისტორია აუცილებლად დაიწერება.