„კიდევ ფიქრობთ, რომ ამათ ეთერებში უნდა მივიდეთ და შოუები ვაკეთებინოთ, თანაც ადამიანების ნერვების ფასად?! მოვა ისევ სექტემბერი, „გამოგვიძახებს“ გაბუნია ან მისი მსგავსი, ხოდა ჩვენც არ დავაყოვნოთ, გავიქცეთ, ეს ხომ მაინც „რუსთავია“, - ასე მიმართა სოციალური ქსელის საშალებით კოლეგებს უმრავლესობიდან, პარლამენტის ვიცე-სპიკერმა, მანანა კობახიძემ, რომლის განცხადებით, „რუსთავი 2“-ის ირგვლივ განვითარებულ მოვლენებს, რასაც მეპატრონის მიერ სამართლიანობის აღდგენა ჰქვია, არ ნიშნავს, რომ ეს არის თავისუფალ მედიაზე ზეწოლა და  მით უფრო ხელისუფლების მხრიდან.

ემიჯნება თუ არა „რუსთავი 2“-ს და რატომ ცდილობს არხის ხელმძღვანელობა და „ნაციონალური მოძრაობა“, რომ სამართლებლივი ბრძოლა გადაიყვანონ პოლიტიკურ ჭრილში? ამ საკითხებთან დაკავშირებით for.ge მანანა კობახიძეს ესაუბრა.

თქვენს კოლეგებს უმრავლესობოდან მიმართავთ - „ძალიან დიდი ხანია, ეჭვი ხომ არავის გვეპარება, რომ „რუსთავი 2“ არ არის დამოუკიდებელი და მიუკერძოებელი ტელევიზია, ის იყო და არის „ნაციონალური მოძრაობის“ კონტროლს ქვეშ. დამეთანხმებით თუ არა, ეს თქვენი გადასაწყვეტია“ - საინტერესოა, ამ საკითხის გარშემო უმრავლესობაში განსხვავებული მოსაზრებებია?

მანანა კობახიძე: ვერ ვიტყოდი, რომ უმრავლესობაში განსხვავებული მოსაზრებებია. ჩვენ, ყველას გვაქვს მოსაზრება, რომ ნებისმიერი დავა უნდა გადაწყვიტოს სასამართლომ, ეს არის კერძო პირებს შორის დავა. ამ საქმის პოლიტიზირება და ზედმეტი აჟიოტაჟი აწყობს გარკვეულ პოლიტიკურ ძალას. კერძო დავა პოლიტიკურ ჭრილში გადაყავს თავად „რუსთავი 2“-საც, რაც სწორი არ არის.

როგორ ფიქრობთ, რატომ ცდილობს არხის ხელმძღვანელობა და „ნაციონალური მოძრაობა“, რომ სამართლებლივი ბრძოლა გადაიყვანონ პოლიტიკურ ჭრილში?

-ვინ იქნება მესაკუთრე და მფლობელი, ეს არანაირ კავშირში არ არის მედიის თავისუფლებასთან და სარედაქციო პოლიტიკასთან. ჟურნალისტის საქმიანობაში არავინ არ უნდა ერეოდეს, არც გვარამია და არც ხალვაში. შესაბამისად, ვინ იქნება მესაკუთრე და როგორ გადაწყვეტილებას მიიღებს სასამართლო, ეს არ უნდა აისახებოდეს ტელევიზიის მუშაობასა და საქმიანობაზე.

არავინ არ ცდილობს მათი საქმიანობის შეფერხებას. აჟიოტაჟის ატეხვა, რომ თურმე თავისუფალ მედიას ვინმე ერჩის და მითუმეტეს ხელისუფლება, ეს არის მტკნარი სიცრუე. ჩვენი ხელისუფლების ყველაზე დიდი მონაპოვარი არის თავისუფალი მედია. არავინ არ უშლის ხელს „რუსთვი 2“-ს თუნდაც იმ არაობიექტური ინფორმაციის გავრცელებაში, როგორც სურთ ისეთი ინფორმაცია გაავრცელეონ. უბრალოდ ერთი პრეტენზია გვაქვს, თქვან, რომ არის „ნაციონალური მოძრაობის“ ტელევიზია და აღარ მექნება პრეტენზია. ნუ იტყვიან, რომ არიან დამოუკიდებლები და თითქოს ბრძოლა მიდის თავისუფალ მედიაზე.

ანუ, თქვენ თვლით, რომ „რუსთავი 2“ არ არის დამოუკიდებელი ტელევიზია?

-ზუსტად ამას უსვამ ხაზს, რომ „რუსთავი 2“ არის პარტიული ტელევიზია. „რუსთავი 2“ და „ნაციონალური მოძრაობა“ არის ერთი მხარე.  არ სურთ იმის აღიარება, რომ დიახ „ნაციონალური მოძრობა“ არის დამკვეთიც, რეჟისორიც და დირიჟორიც, მაგრამ ყველამ ხომ ყველაფერი იცის. საერთად სად არიან ამ ტელევიზიის მესაკუთრეები? - ვინ არიან ეს ყარამანიშვილები? როგორ შეიძლება ადამიანს საკუთრების უფლებას ურღვევდნენ, მათ მიმართ მზაკრულ გეგმას ახორციელებდეს ხელისუფლება და ეს ადამიანები ხმას არ იღებდნენ.

მესაკუთრეების დუმილი ადასტურებს, რომ ისინი ფორმალური მესაკუთრეები არიან?

-რა თქმა უნდა. დაგვანახონ ეს ადამიანები; მაგრამ ეტყობათ, რომ არც აინტერესებთ ეს ამბავი. სამი წელია ყვირიან, რომ ხელისუფლება ერჩის „რუსთავი 2“-ს და მესაკუთრე ხმას არ იღებს - გაუგონარი რამ არის. ამით, ხომ ყველაფერი ცხადია და ნათელია!

კანონმდებლობა უკრძალავს პარტიას, რომ ჰქონდეს საკუთარი ტელევიზია?

-შეიძლება პარტიას ჰქონდეს თავისი ტელევიაზია და ამას არ კრძალავს კანონი. მაგრამ ხალხს ნუ ეტყვიან, რომ ისინი წარმოადგენენ თავისუფალ მედიას, საზოგადოებას ნუ დააბნევენ.

მაგრამ არც არავინ არ იბნევა. ვინ, ვინ და მედიის თავისუფლებაზე ვინ საუბრობს? - ბატონი გვარამია, რომელმაც ბოდიშიც კი მოიხადა და აღიარა, რომ ის, რაც „იმედთან“ დაკავშირებით მოხდა, იყო შეცდომა. ძალიან უხერხულია „იმედის“ საქმის რეჟისორს და ავტორს, რომ რეტენზია აქვს მედიის თავიუფლებაზე - საზოგადოებას ყველაფერი კარგად ახსოვს.

დაელოდონ სასამართლოს - თუ ადამიანი თვლის, რომ მისი უფლებები დაირღვა, მან სასამართლოში უნდა იჩივლოს, ქუჩაში ვერ გაარჩევს ამ საქმეს, ან კულუარულ გარჩევას ვერ მოაწყობს, როგორც ამას ისინი აწყობდნენ წარსულში. ერთადერთი ორგანო, სადაც ადამიანმა სამართალი უნდა იპოვოს, ეს არის სასამართლო და დელოდონ სასამართლოს.

დღეს სასამართლოში საქმის მოგება ძალიან ადვილია თუ შენ არგუმენტები და მტკიცებულებები გაქვს. იგივე გვარამიას მიამრთ რომ დადგა გამამრთლებელი განაჩენი, ხომ იყო კმაყოფილი? ე.ი. როცა სასამართლო მათთვის სასარგებლო გადაწყვეტილებას გამოიტანს, მაშინ ამბობენ, რომ სასამართლო დამოუკიდებელია; თუ სასამართლო მათთვის მიუღებელ გადაწყვეტილებას გამოიტანს - მაშინ ეს მოსამართლე არის მონა.

ძალიან კარგად უნდა იცოდეს ნიკა გვარამიამ, რომ ასეთი ფორმით და ასეთი ტერმინოლოგიით სასამართლოზე ზეწოლა დაუშვებელია. როგორც ადრე ზემოქმედებდნენ სასამართლოზე, ახლაც უნდათ, რომ ასეთი ფორმით მოახდინონ ზეწოლა, შანტაჟი, მუქარა - ეს მათი სტილია. ხან ამას აკეთებდნენ ჩუმად, ხან - ღიად.

საკუთრების დაბრუნების პროცესის პოლიტიკურ ჭრილში გადაყვანა და თქმა იმისა, რომ ეს არის მედიაზე ზეწოლა, ანუ გვრამიას გზავნილი როგორ ფიქრობთ, დასავლეთისკენ არის მიმართული, რომ დღეს ხელიუფლება ერევა მედიის საქმიანობაში?

-საქართველოში სიტყვის თავისუფლება დაცულია და დიახ, ეს არის ჩვენი ხელისიფლების მონაპოვარი. ის დრო არ არის, როდესაც ყველა ტელევიზიას სწორედ ხელისუფლება უკვეთავდა სიუჟეტებს. იცით, როგორი შეტევა იყო „მაესტროზე“ რომლის ინტერესებს მე ვიცავდი. შენობაც არ ჰქონდათ და რადიოდან მაუწყებლობდნენ. როგორც ჩემთვის გახდა ცნობილი, კერძო დავიდან გამომდინარე „მაესტროს“ წილებიც დაყადაღებული ყოფილა სასამართლოს მიერ, მაგრამ არავითარი შეფერხება მაუწყებლობას არ ჰქონია და ჩვეულებრივ მაუწყებლობენ.

მედიაზე ზეწოლა არის ის, რაც „იმედში“ მოხდა, როცა სპეცრაზმი შევარდა და ჟურნალისტებს ხელებს უგრეხავდნენ. როდესაც, კერძო პირი ამბობს, რომ ტელევიზია ძალად დაათმობინეს და ამიტომ სასამართლოში ჩივის, რა შუაშია აქ ხელისუფლება?!

თუ არაფერი დაუშავებიათ, მითუმეტეს, გვარამიას, რომელიც არც მესაკუთრეა და არც მფლობელი, რატომ ეშინია, სასამართლომ გაარკვიოს, რა მოხდა? თუ ხალვაში ვერ დაასაბუთებს, რომ მას წაართვეს ტელეკომპანია, ეს კარგი იქნება თვითონ „რუსთავი 2“-ისთვის - ნუ ეშინიათ სიმართლის დადგენის.

თუ სიმართლე მათ მხარეს არის, პირიქით, უნდა უხაროდეთ. ვერც ვერავის დააშინებენ და დააშანტაჟენებ. ძალიან სასაცილოა, როცა გვარამია დგას და ვიღაცას ემუქრება. წავიდა მუქარების დრო; მაგრამ რა სტილითაც მართავდნენ ქვეყანას, იმ მეთოდოლოგიით გვესაუბრებიან დღესაც.

რაც უნდათ და როგორც უნდათ, ისე  გააშუქონ, არ ვედავებით, ოღონდ ერთი რამ თქვან, რომ ეს არის „ნაციონალური მოძრაობის“ ტელევიზია. ჩემთვის „რუსთავი 2“ არის „რეალ-ტივი“ უფრო მაღალი სპეცეფექტებით.

„მოვა ისევ სექტემბერი, „გამოგვიძახებს“ გაბუნია ან მისი მსგავსი, ხოდა ჩვენც არ დავაყოვნოთ, გავიქცეთ, ეს ხომ მაინც „რუსთავია“ - ეს განცხადება ნიშნავს იმას, რომ თქვენ ბოიკოტისტენ მოუწოდებთ  კოლეგებს?

-არა. მე, ჩემს კოლეგებს მივმართე, უნდა ვიაროთ თუ არა პარტიულ ტელევიზიაში? რადგან, „რუსთავი 2“ არის პარტიული ტელევიზია და ჩვენ გვაქვს არჩევანის უფლება, ვიაროთ თუ არა პარტიულ ტელევიზიაში. დაარქვან ყველაფერს თავისი სახელი, სხვა პრეტენზია მე არ მაქვს. მე ვთვლი, რომ „რეალ-ტივიში“ არ უნდა ვიაროთ.

თუმცა, ფაქტია, თქვენს ამ განცხადებას, ემიჯნება უმრავლესობის წევრი, ანი მიროტაძე, რომლის განცხადებით, მზად არის, ყველა მედიასაშუალებასთან ითანამშრომლოს...

-ბუნებრივია, მათ აქვთ კრიტიკის უფლება და არავინ არ უკრძალავს, მაგრამ ვინაიდან, ეს ტელევიზია არის „ნაციონალური მოძრაობის“ კონტროლქვეშ, ჩემი სუბიექტური მოსაზრებაა, რომ ჩვენ მათ ეთერში არ უნდა ვიაროთ. თუმცა, არ მითქვამს ბოიკოტი. მე ვთქვი - იმ შოუებში, სადაც ისინი მხარეებად გამოდიან, უნდა ვიართ თუ არა - ეს კითხვა დაუსვი ჩემს მეგობრებს. მე არ მომიწოდებია, რომ ბოიკოტი გამოუცხადეთ „რუსთავი 2“-ს. სიტყვა ბოიკოტი არ მიხსენებია. თუმცა, გარწმუნებთ, რომ მდომოდა სიტყვა ბოიკოტის გამოყენება, ამას დავწერდი და მოვუწოდებდი ბოიკოტისკენ. მაგრამ მე ეს არ გამიკეთებია და სწორედ ამაშია საქმე, როგორ შეუძლიათ ჟურნალისტებს ფაქტის დამახინჯება.

კი ბატონო, ანის თავისი აზრი აქვს, მაგრამ მე არ ვიცი რას ემიჯნება? იმას ემიჯნება, რომ „რუსთავი 2“ ნაციონალების კონტროლის ქვეშ არის? არ მგონია, რომ ამას ემიჯნებოდეს.