ფრაქცია  - „რესპუბლიკელების“ თავმჯდომარე დავით ბერძენიშვილი მიიჩნევს, რომ საქართველოს ხელისუფლება დაბრძენდა, რუსეთის პროვოცირებაზე არ მიდის, ასოცირების ხელშეკრულებას ხელს აწერს და სადღაც-სადღაც სასიკეთო ამბებსაც აკეთებს. კანონმდებელის განცხადებით, ქართული მხარე რუსეთის ყოველ პროვოკაციას არ უნდა წამოეგოს და საქართველომ მოსკოვს დღის წესრიგის შექმნის საშუალება არ უნდა მისცეს.

რუსეთის პროვოკაციებსა და ქართული მხარის პასუხებზე, for.ge დავით ბერძენიშვილს ესაუბრა:

საოკუპაციო ხაზის გადმოწევასთან დაკავშირებით, პოლიტიკურ წრეებში ვნებათაღელვაა. უმცირესობა რეზოლუციის მიღებას ითხოვს, თქვენ კი, არ ჩქარობთ - რატომ?

- ამჟამად, ოკუპანტს რომელიმე სხვა ტერიტორია არ დაუკავებია და იმ ტერიტორიაზე გადმოვიდა, რომელიც მას უჭირავს. აღნიშნული ბანერი იმ ტერიტორიაზე დაიდგა, რომელიც ე.წ. სამხრეთ ოსეთის შემადგენლობაში იყო და რომელზეც პრეტენზია რუსეთს აქვს. „საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ“ კანონი ამბობს, რომ ოკუპირებულია ყოფილი სამხრეთ ოსეთის ტერიტორია, ნავთობსადენის მცირე მონაკვეთი და ბანერი იმ ტერიტორიაზეა მოქცეული, რომელიც 2008 წლის შემდეგ, რუსი ოკუპანტების მიერ კონტროლირებადია. ასე რომ, „ნაციონალურ მოძრაობას“ და საინფორმაციო საშუალებებს შეცდომა მოუვიდათ, როდესაც უაპელაციოდ განცხადება გააკეთეს, რომ არიქა, რუსებმა ტერიტორია კიდევ გადმოწიესო.  

რუსეთმა საქართველოს პროვოცირება, რატომ დაიწყო?

- რუსეთი საქართველოს პროვოცირებას პერმანენტულად ცდილობს, მაგრამ როდის?  - როდესაც, რაღაც მოვლენებია. ამჟამად, ოლიმპიური თამაშებია და სხვა ტიპის წარმატებებს არ ჩავუღმავდები.

საფრანგეთში გაფორმებულ ხელშეკრულებას გულისხმობთ?

- ამ საკითხს არ ჩავუღრმავდები. რაღაც ვითარებები არის, რომელიც შესაძლოა, რუსეთს აშფოთებდეს, რადგან საქართველოს პოლიტიკური სიძლიერე და საერთაშორისო მხარდაჭერა მის ინტერესებში არ შედის. აბაშიძე-კარასინის შეხვედრებს რუსეთის მხრიდან მაპროვოცირებელი ქმედებები წინ ყოველთვის უსწრებს და მას სხვა არსენალი დარჩენილი არ აქვს. რუსეთს ბანერებითა და მავთულხლართებით ყოფილი სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიის შემოსაზღვრა ერთიანად რომ უნდოდეს, ის ამას ორ თვეში დაამთავრებდა.

იმას გამო არ აკეთებს, რომ პროვოკაციებისთვის რესურსი დაიტოვოს?

- მოსკოვი პოლიტიკური მიზანშეწონოლობის შესაბამისად და ქართული წარმატების დროს რაღაც მონაკვეთებზე მავთულხლართებს გააჩენს, შემდეგ კი, გაჩერდება. მას ურჩევნია, რომ პროვოცირების შესაძლებლობები ჰქონდეს. ამ დროს კი, ქართული ხელისუფლება დაბრძენდა, პროვოცირებაზე არ მიდის,  ასოცირების ხელშეკრულებას ხელს აწერს და სადღაც-სადღაც სასიკეთო ამბებსაც აკეთებს.

თუმცა, ხელისუფლების ამ „სიბრძნეს“ ოპოზიცია სისუსტედ და უმაქნისობად მიიჩნევს...

- აღმოჩნდა, რომ წინა ხელისუფლების რიტორიკა არაკორექტული იყო, პოზიციები კი, ხშირად უპრინციპო. ჩვენ პრინციპულ პოლიტიკას კორექტული რიტორიკის თანხლებით ვაწარმოებთ. ვიცით, რომ საქართველო რუსეთთან ცალკე აღებული დაპირისპირების შემძლე არ არის და ქვეყანა ევროინტეგრაციის გზაზე მდგომია, რათა  საკუთარი ინტერესები დაიცვას. ევროატლანტიკური სივრცისკენ ჩვენი ვექტორი წინააღმდეგობაში რუსეთის სახელმწიფო ინტერესებთან და აგრესიულ პოლიტიკასთან მოდის, რაც მოცემულობაა. რუსეთის ყოველ პროვოკაციას ისე არ უნდა წამოვეგოთ, რომ რაც მას უნდა, ის გავაკეთოთ. დღის წესრიგს ქართული მხარე ქმნის და ამის საშუალება რუსეთს არ უნდა მივცეთ. ეს ამბები პარასკევს მოხდა, შაბათ-კვირას პოლიტიკური ცხოვრების ინტენსივობა შემცირებულია და როდესაც, ორშაბათს ამერიკის სახელმწიფო დეპარტამენტი განცხადებას აკეთებს, ეს იმას ნიშნავს, რომ ამ გამოწვევაზე მყისიერი პასუხი გაიცა. ყველაზე დიდი გავლენიანი სახელმწიფო გრძელ პროცედურებს არ დაელოდა და განცხადება იმიტომ გააკეთა, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ კარგად იმუშავა.

რეზოლუციის მიღებას საქართველოს პარლამენტი რატომ აგვიანებს?

- საქართველოს პარლამენტი ხელისუფლების შემადგენელი ნაწილია და რადგან რეაგირება მყისიერია, ეს გასამყარებელია. რეზოლუცია მისაღებია, საჭიროა და მისი გაუბრალოება არ უნდა მოხდეს. პარლამენტმა რეზოლუციები ყოველ კვირას არ უნდა მიიღოს. ოპოზიცია რეზოლუციის მიღებას ითხოვს, მაგრამ ფაქტებს ვერ პასუხობს. შეუძლებელია, სერგო რატიანმა და დავით დარჩიაშვილმა არ იცოდნენ, რომ ბანერი რუსების კონტროლირებად ტერიტორიაზე დგას. ტყუილი ნომერი ორი - შეუძლებელია, ოპოზიციამ არ იცოდეს, რომ ის ნავთობსადენი ოკუპანტის კონტროლირებად ტერიტორიაზე გუშინწინ კი არ მოექცა, არამედ 2008 წლის შემდეგ. ფაქტებზე პასუხები არ არის და ადგილი აქვს ან ტყუილს, ან უცოდინრობას. ორივეს წამალი კი ფაქტია.

თუკი ბანერი ოკუპანტების კონტროლირებად ტერიტორიაზე განთავსდა და ნავთობსადენის გარკვეული ნაწილიც ამავე მონაკვეთზე მდებარეობს, ეს მთავრობის წევრებმა არ იცოდნენ, რომ მათ მედიის წარმომადგენლების კითხვებზე კომპეტენტური პასუხები გაეცათ და ის არ ეთქვათ, თურმე, მილი ღმარადაა?

- საკითხზე უშიშროების საბჭოს მდივნის მოადგილემ, ივლიანე ხაინდარავამ ძალიან კვალიფიციური პასუხი გასცა, რომელიც საპრეზიდენტო ხელისუფლების სახელით საუბრობდა და არა „რესპუბლიკური პარტიის“. ერთ-ერთ ტელეკომპანიაში მან სრულფასოვნად ისაუბრა. ამას გარდა, პაატა ზაქარეიშვილის ჩართვები ვნახე, რომელიც ამ თემებზე ძალიან კვალიფიციურად საუბრობს. როცა მთავრობა კარგად ვერ იქცევა, რაღაცეებს მწარედაც ვამბობ, მაგრამ ამ ვითარებაში მთავრობის მიმართ რაიმე არსებითი ხასიათის პრეტენზიები არ მაქვს. ცალკეული კონტექსტების ამოგლეჯვა შეიძლება და ჩემი ჩათვლით უნაკლო არავინ არ არის. ასეთ ვითარებაში, სწრაფ რეაგირებას ვერც ერთი საერთაშორისო ფორუმი ვერ მოახდენდა.

ლიტვის ძალიან მხარდამჭერ გადაწყვეტილებას ყურადღება მივაქციე და ჩანს, რომ ისინი იმ ტექსტით თვლიან, რომ რუსეთმა ეს ტერიტორიები ახლა დაიკავა.

თუკი ეს ასე არ არის, საგარეო საქმეთა სამინისტრო პარტნიორების ინფორმირებას უფრო აქტიურად რატომ არ ახდენს?

- ძირითადად ახდენს, ლიტვის მხარდამჭერა დიდია და მათი ინფორმაციის წყარო მხოლოდ საგარეო უწყება არ არის და ქართული მედიაცაა. საქართველოს ხელისუფლება მზადაა, მნიშვნელოვანი გადაწყვეილება ოპოზიციის თანამონაწილეობით მიიღოს. პასუხისმგებლობა ხელისუფლებას აქვს, რომელიც ძირითადად ადეკვატურად იქცევა. ოპოზიციაც ადეკვატურად უნდა მოიქცეს, მაგრამ ოპოზიციის ქმედებები ვითარებას არ შეესაბამება, რადგან პრობლემების ნაწილი, რაც გვაქვს, მათი ძალიან სერიოზული შეცდომის შედეგია. ეს ის თემაა, სადაც „რესპუბლიკური პარტია“ ძალიან მყარადაა. საქართველოში ერთადერთი პარტია ვართ, რომელმაც 2008 წლის 8 აგვისტოს პოზიცია გამოხატა, რომ ომის თავიდან აცილება შესაძლებელი იყო და ცეცხლი უნდა შეწყვეტილიყო, სხვებმა კი, მორატორიუმი გამოაცხადეს და წაგებული ომის პრეზიდენტის გადადგომა მოითხოვეს. ვითარებას თავიდანვე არ დავემალეთ.

ამ ვითარებაში ოპოზიცია ადეკვატურია, თუ ისინი შექმნილ სიტუაციაში პოლიტიკური დივიდენდების მოპოვებას ცდილობენ?

- არ ვფიქრობ, რომ მათ სამშობლო არ ადარდებთ, მაგრამ მათი ერთი ნაწილი ფიქრობს, რომ რაც უფრო მკვეთრი რიტორიკა იქნება, 2008 წელს დაშვებულ საკუთარ შეცდომებს გაამართლებენ.  

ოპოზიცია რუსეთთან დათბობის პოლიტიკის გამო გაკრიტიკებთ. ფაქტია, რომ საერთაშორისო დღის წესრიგში საქართველოს საკითხი აქტუალური ადრე უფრო იყო,  ახლა რა ხდება?

- ამერიკის სახელმწიფო დეპარტამენტის გამოხმაურება ძალიან მკაფიო დასტურია იმისა, რომ დღის წესრიგში ვართ. ევროკავშირთან სამეზობლო პოლიტიკა ექვსმა ქვეყანამ დაიწყო და მაშინვე ორი ქვეყანა პროცესს გაემიჯნა. სომხეთმა პარაფირებამდე ვერ მიაღწია, მოლდოვას უვიზო მიმოსვლა აქვს და წინ არის, ახლა ვიზა-ლიბერალიზაციის კონტექსტში საქართველოს წინ წამოწევის პროცესი მიმდინარეობს და რა ვქნათ? „ნაციონალური მოძრაობა“ გვთავაზობს, რომ სანამ უკრაინასთან ერთად ყველაფერს არ მივიღებთ, მას არ უნდა მოვშორდეთ. როცა ყოფილმა პრეზიდენტმა ქვეყანას ზურგი შეაქცია და მის პარტნიორებს საქართველოს პასპორტი თავზე გადაახია, ის ჩემთვის დამთავრდა. როდესაც, რომელიღაც ქვეყნის ჩინოვნიკობისთვის ასეთ რამეს სჩადიხარ, ეს გადღაბნილი ვითარებაა, რომელსაც ნაციონალები ან გაუმკლავდებიან, ან ვერა. ნაციონალებს გაცილებით მეტი შიდა პრობლემა აქვთ, ვიდრე ამ პროცესებში მათი სრულფასოვანი მონაწილეობა.

შესაძლებლობა მოგვეცა, რომ ვიზა-ლიბერალიზაცია უფრო ადრე მოგვეცეს, ვიდრე უკრაინას და ამას უნდა მივაღწიოთ. მოლდოვა კარგად მოიქცა და ჩვენ კი არ გამოგვხედა, რას შვებითო. რაღაც ნაწილში წინ ჩვენ ვართ, რაღაცაში  - ისინი. უკრაინის პარტნიორები უნდა ვიყოთ, მაგრამ ეს ჩვენი ინტერესებიდან გამომდინარე უნდა მოხდეს. საქართველო ევროკავშირს რაც უფრო მიახლოვდება, ეს უკრაინის დახმარება იქნება. დამოკიდებულება, რომ უკრაინასთან ერთად არაფერი მივიღოთ ჯერ, ეს უკრაინის მხარდაჭერა არაა. მათი ლიდერები უკრაინაში მეორე რანგის ჩინოვნიკები არიან და მათ საკუთარი დარდი აქვთ. „ნაციონალურ მოძრაობაში“ დაწყებული დეზინტეგრაციის პროცესი დამთავრებული არ არის. ოკუპირებული ტერიტორიების დამოუკიდებლობა ოთხმა ქვეყანამ აღიარა და უკან ორმა წაიღო, ეს ხომ პოზიტივია? ამ თვალსაზრისით წინსვლაა, თორემ, რომ მეკითხებოდეთ, ეკონომიკაში რა ხდება და სხვა ტიპის პრობლემები არ არისო, ამაზე ბევრი რაღაცის თქმა შემიძლია, მაგრამ ამ ამბავში უბრალოები ვართ.