19 ივლისს, 8-თვიანი ლოდინის შემდეგ, თბილისის საქალაქო სასამართლომ ე.წ. კაბელების საქმეზე დაკავებული თავდაცვის სამინისტროს თანამშრომლები გირაოს გარეშე, რამდენიმე დეპუტატის პირადი თავდებობის საფუძველზე გაანთავისუფლა. „სიმართლისთვის ბოლომდე ბრძოლას ყოველთვის აქვს აზრი“, - ასე შეაფასა ფაქტი „თავისუფალი დემოკრატების“ ლიდერმა, ირაკლი ალასანიამ.
სანამ დაცვის მხარე და დემოკრატები გამარჯვებას ზეიმობდნენ, ქვეყნის ყოფილი პრემიერი მხრებს იჩეჩავდა: - „რა უხარია ალასანიას, ვერ გავიგე?“ - და, ბიძინა ივანიშვილმა ამ კითხვას განმარტებაც მოაყოლა - „ყალბია ალასანია.“
ე.წ. კაბელების საქმე ჯერ არ დასრულებულა და როგორც იტყვიან, „თეთრი ... და შავი ... აბანოში გამოჩნდება“.
რაც შეეხება ალასანიას და მთელი მისი გუნდის სიხარულს, ვფიქრობ, გაუგებარი არც არაფერია - ეს იყო ალასანიას ღირსების საქმე და მან იმ დღეს, ბრძოლის პირველი რაუნდი მოიგო. ალასანია დიდი ხანია ირწმუნება, რომ ამ საქმეს ორი, პოლიტიკური და სამართლებრივი ასპექტი აქვს... როგორ არ უნდა დაიჯერო, როცა პროკურატურამ საპირისპირო ვერაფრით ვერ დაამტკიცა, ხოლო ის დარჩენილი რეპუტაცია, რაც ე.წ. ტრაქტორების საქმეს გადაურჩა, ახლა კაბელებს შეწირა.
კაბელების თემაზე საუბარი შორს წაგვიყვანს, თუმცა ირაკლი ალასანიასთან ინტერვიუ რომ ამ თემის გარეშე ვერ ჩაივლიდა, ესეც ცხადი იყო.
ასე რომ, ჩემმა რესპოდენტმა დღის განმავლობაში რამდენჯერმე ნათქვამი ფრაზა კიდევ ერთხელ გაიმეორა: - თავიდანვე ნათელი იყო და დადასტურდა, რომ ეს იყო პოლიტიკური დაკვეთა პროკურატურისთვის, რომელიც ხარვეზებით შეასრულეს. მტკიცებულებები, პრაქტიკულად, არ არსებობდა. ის მტკიცებულება, რომელზეც დააფუძნეს მთელი ბრალდება და დაკავების საფუძველი გახდა, პირველი ინსტანციის სასამართლომ, პრაქტიკულად, არც კი მიიღო, თუმცა შემდეგ ბიძინა ივანიშვილი ბინძურ გარიგებაში შევიდა სააპელაციო სასამართლოსთან და შეაცვლევინა ეს გადაწყვეტილება.
თქვენ ხშირად აპელირებთ რაღაც ფარულ შეხვედრებზე და მოლაპარაკებებზე, რამე ინფორმაციას ფლობთ თუ ეჭვებზე დაფუძნებულ ვარაუდებს გამოთქვამთ?
- ეს ეჭვი არ არის, ეს არის ფაქტი. როდესაც ეს გარიგება შედგა, იმ ღამეს, კანონში - მოსამართლეთა არჩევის წესის შესახებ - ინიციატიავა შეაჩერეს. მოგვიანებით კი, წულუკიანმა და შემდეგ, შედეგმა დაადასტურა ის ინფორმაცია, რაც ჩვენ გაგვაჩნდა.
თეა წულუკიანმა თქვენი ბრალდების საპასუხოდ თქვა, რომ ამ ინიციატივას კავშირი არ ჰქონდა ე.წ. კაბელების საქმესთან, ამიტომ გეკითხებით, რა მტკიცებულება გაქვთ, რომ საპირისპირო დაამტკიცოთ?
- მე მქონდა ინფორმაცია სააპელაციოს მოსამართლეებთან გარიგების შესახებ. ეს ინფორმაცია ჰქონდა დიპლომატიურ კორპუსს და ჟურნალისტებს. როდესაც ჟურნალისტებმა დამისვეს ეს კითხვა, მეც - დავუდასტურე. თუმცა, ეს არ არის მთავარი, აქ მთავარია ის, რომ ბრალდების მხარე არის აბსოლუტურად არაკომპეტენტური, ვერ ამტკიცებს ბრალდებას და რაც მთავარია, საქმეში დანაშაულის მოტივაცია ჯერაც არ არის გამოკვეთილი.
მთელს ამ პროცესში ყველაზე მნიშვნელოვანია ის, რომ ხუთივე უდანაშაულო ადამიანმა თავისუფლება მოიპოვა, ხოლო ეს ფაქტი ყველა ჩვენთაგანს გვაძლევს იმის იმედს, რომ სიმართლისთვის ბოლომდე უნდა იბრძოლო, არ უნდა დანებდე არც ერთ შემთხვევაში, ვინც არ უნდა იყოს მეორე მხარეს.
გარდა ამისა, ეს არის ბიძინა ივანიშვილისთვის პოლიტიკური მარცხი. ამ საქმემ გამოკვეთა უმთავრესი რამ - თუ საზოგადოება ერთად დავდგებით და არ მივცემთ სიმართლის დაჩაგვრის უფლებას ფორმალურ თუ არაფორმალურ მმართველს, ყოველთვის გავიმარჯვებთ ასეთ უსამართლობაზე.
შესაძლოა ბრძოლა მოიგეთ, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ ბიძინა ივანიშვილის ფრაზას - „რა უხარია ალასანიას ვერ გავიგე“ - თქვენი სიხარული ნაადრევი ხომ არ არის? - ომი ჯერ კიდევ მოსაგები გაქვთ...
- გეთანხმებით, ომი მოსაგები გვაქვს. ჩემს თავს გვერდზე გავწევ, მაგრამ წინ რთული პერიოდი ქვეყანას ელოდება - ბიძინა ივანიშვილი მთლიანად მაფიოზურ, არაფორმალურ მართვაზეა გადასული. პროკურატურას აკონტროლებს არაფორმალური ტიპი, ეკონომიკურ სისტემას კი აკონტროლებს თავისი ნათესავის მხრიდან, პრემიერ მინისტრს აკონტროლებს კულისებიდან და ამ ყველაფერმა მიიყვანა ქვეყანა კრიზისულ სიტუაციამდე. როდესაც მართვის ვერტიკალი არის არაფორმალური, ის ქვეყანა ვერ განვითარდება, რაც უნდა გენიოსები ისხდნენ მართვის სადავეებთან. აქედან გამომდინარე, ჩვენი მთავარი ამოცანაა, არაფორმალური მართვა შევცვალოთ - ქვეყანა ინსტიტუციებმა უნდა მართონ.
სანამ კოალიციაში იყავით, რატომ არ საუბრობდით ივანიშვილის არაფორმალურ მმართველობაზე?
- მე არაერთხელ მითქვამს ირაკლი ღარიბაშვილისთვის, რომ მას უნდა ემართა ქვეყანა და არა ბიძინა ივანიშვილს - კულისებიდან. ჩვენ ამაზე ვლაპარაკობდით შიგნით, თუმცა გარეთ არ გამოგვქონდა ეს ყველაფერი. როდესაც ეს ცხადი გახდა და ბოლო წვეთი იყო უდანაშაულო ადამიანების ციხეში ჩასმა, მე გავაკეთე ხმამაღალი განცხადებები, რასაც, პრაქტიკულად, კოალიციის დაშლა მოყვა. აქედან გამომდინარე, უსამართლო იქნება ჩვენი დადანაშაულება, რომ ხელს ვუწყობდით არაფორმალურ მართვას.
როდესაც მინისტრი იყავით, ბიძინა ივანიშვილი ერეოდა თქვენს სფეროში?
- სხვათა შორის, ჩემს სფეროში ღიად ვერ ერეოდა, რადგან ურთიერთობაც არ გვქონდა. უბრალოდ, პრემიერ მინისტრი გადაწყვეტილებას ვერ, თუ არ იღებდა, აყოვნებდა და ამიტომ, მე ვიღებდი ინიციატივას და პასუხისმგებლობას საკუთარ თავზე. რაც შეეხება სხვა სფეროებს - იმიტომ იყო გაჭედილი ყველაფერი და იმიტომ შემცირდა ინვესტიციები, რომ ყველა ელოდებოდა გადაწყვეტილების ვერდიქტს არაფორმალური მმართველისგან. ამან შეიყვანა ჩიხში ეს ქვეყანა, მაგრამ ყოველთვის რაღაც იწყება საიდანღაც და ჩვენ დავიწყეთ ამაზე ღიად საუბარი.
კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, იოტისოდენადაც არ მეპარება ეჭვი იმის მართებულობაში, რომ ჩვენ გავერთიანდით სააკაშვილის რეჟიმის წინააღმდეგ. მე არავის ვუკარგავ დამსახურებას, კოალიციის არც ერთ წევრს და მათ შორის, განსაკუთრებულ წვლილს ბიძინა ივანიშვილს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ჩვენ ეს ყველაფერი შევცვალეთ იმისთვის, რომ თავზე დამასვას ვინმე ფარცხალაძე, თავზე დამასვას მისი ნათესავი, ვინმე უჩა.
ისევ ბრალდებები და, ისევ კონკრეტიკის გარეშე...
- პროკურატურას ფარცხალაძე მართავს, ხოლო ნებისმიერმა ბიზნესმენმა იცის, რომ ბიზნესაქტივობებში უჩა მამაცაშვილის გარეშე არაფერი ხდება. ამაზე ჩემთან შეხვედრის დროს, არაერთხელ უსაუბრიათ ბიზნესმენებს. ინვესტორები როცა ჩამოდიან ამ ადამიანს ახვედრებენ - რატომ? ამიტომაც ფერხდებოდა ინვესტიციები... ამიტომაც არის ქვეყნის განვითარების წინაღობა არაფორმალური მართვა.
როდესაც ოპოზიციაში გადახვედით, ხელისუფლებაზე იერიში საგარეო პოლიტიკის მიმართულებით მიიტანეთ - მთავარი მესიჯი იყო ქვეყნის კურსის ცვლილება...
- არა, ჩვენ ვთქვით, რომ არსებობდა კურსის ცვლილების საფრთხე...
თუნდაც, მაგრამ შედეგებით თუ ვიმსჯელებთ, ეს ნიშაც დაკარგეთ, როდესაც თინა ხიდაშელი თავდაცვის მინისტრად დაინიშნა.
- აქ მთავარი ის იყო, რომ საფრთხის პრევენცია ჩვენ გავაკეთეთ, რატომ დაიწყო კარასინმა და აბაშიძემ საუბარი ნატოს სამხედრო ინფრასტრუქტურის განთავსების გეგმაზე, რა უფლება ქონდათ? ეს უფლება მათ ბიძინა ივანიშვილმა მისცა, როდესაც საზოგადოების მობილიზაცია დავიწყეთ და დავარტყით ამ ფორმატს. სწორედ, ეს იყო საზოგადოებრივი აქტიურობა, რომელმაც პრევენცია გაუკეთა მართლაც გაგრძელებულიყო კარასინთან და აბაშიძესთან ნატო-საქართველოს ბედზე საუბარი - ეს ერთი.
მეორე - ეს არის საფრანგეთში ჩემს მიერ გაფორმებული მემორანდუმი, რომლის შესრულებაზე არც უფიქრიათ. ეს თემაც ჩვენ წამოვწიეთ, საზოგადოების მობილიზება გავაკეთეთ და იძულებულები გახდნენ... მათ შორის, თინა ხიდაშელი ჩავიდა და მოაწერა ხელი, ოღონდ ჯერ არ ვიცი რას. თუმცა, საზოგადოებრივი აქტიურობით ჩვენ ვაიძულეთ და პრევენცია გავაკეთეთ იმისი, რომ რეალურად არ მომხდარიყო, არც კურსის და არც ჩვენი უსაფრთხოების ელემენტების ცვლილება.
საფრანგეთის თემაზე რაც უფრო მეტი განმარტება კეთდება, მით უფრო მეტ გაურკვევლობას ვაწყდებით - ხიდაშელს თუ დავუჯერებთ, საფრანგეთში რაღაც სურვილებით ჩასულხართ, რომელსაც ფორმა მინდია ჯანელიძემ მისცა, ხოლო ხიდაშელმა „შეასხა ფრთები“. ჰოდა, ახლა გაგვარკვიეთ, ბოლოს და ბოლოს, რითი წახვედით და რითი დაბრუნდით საფრანგეთიდან?
- საფრანგეთში გავაფორმეთ მემორანდუმი. თინა იურისტია და იგი არ იყო ყველაზე ბოლო იურისტი ჩვენს ჯგუფში, ამიტომ, მან ყველაზე კარგად უნდა იცოდეს, რომ მემორანდუმის გაფორმება არის ის წინაპირობა, რომელიც შემდეგ უკვე ითვალისწინებს ხელშეკრულების გაფორმებას. მემორანდუმი რომ არ გაფორმებულიყო, თინა ვერაფერს ვერ მოაწერდა ხელს.
ასე რომ, ჩვენი ზეწოლით, საზოგადოებაში აწეული თემით გაგრძელდა ეს თემა, მაგრამ ჯერ კიდევ სანახავია, რა მასშტაბებზეა ლაპარაკი.
თქვენ მოითხოვეთ ნდობის ჯგუფში ამ ხელშეკრულების განხილვა. ეს ნიშნავს, ბოლომდე არ ხართ დარწმუნებული, რომ ხელშეკრულება იმ შინაარსისაა, რომელზეც წინასწარი მოლაპარაკებები გქონდათ? შეგიძლიათ გარკვეული თემები მაინც დააკონკრეტოთ?
- ეს საიდუმლოა და ღიად ამაზე ვერასოდეს ვერ ვილაპარაკებ, მაგრამ მე ნათლად ჩამოვაყალიბე რაზეც იყო საუბარი - ჩვენი საჰაერო სუვერენიტეტის სრული კონტროლი, სრული დაფარვა და ამასთან ერთად, აქტიური თავდაცვის საშუალებები, რაც არამეგობრული ქვეყნის, მტრის სარაკეტო, საჰაერო თავდასხმასაც მოიგერიებს.
ჩვენ ვითხოვთ ნდობის ჯგუფის ფორმატში ამ თემის განხილვას, მაგრამ არ უნდა მოხდეს ამის გასაჯაროვება. საპარლამენტო კონტროლი უნდა მოხდეს იმაზე, თუ რას მოაწერეს ხელი, გააგრძელეს თუ არა ის, რაც მე დავიწყე. შეიძლება პატარა მასშტაბებზე გადავიდნენ, რათა რეალურად აზრიც არ ქონდეს და არ ღირდეს ხარჯის გაწევა. ასე რომ, ბევრი რამ არის შესასწავლი და უნდა შეისწავლოს კომისიამ.
„თავისუფალ დემოკრატებს“ რთულ ვითარებაში გიწევთ ხელისუფლების ოპონირება, ყველა ის თემა, რომელზეც თქვენ ახლა აპელირებთ, „ნაციონალურ მოძრაობას“ დიდი ხნის წინ ჰქონდა „მონოპოლიზირებული“. იგრძნობა, რომ საერთო თემებით ხელისუფლებასთან ოპონირება თქვენს რეიტინგს ვნებს...
- საიდან დაასკვენით, რომ ხელისუფლებასთან ოპონირება ჩემს რეიტინგზე ცუდად მოქმედებს? - ეს არის ბიძინა ივანიშვილის მთელი ჩანაფიქრი, რომ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ დაგვაკავშიროს, რათა ჩვენი დისკრედიტაცია მოახდინოს, მაგრამ მე მგონი, ამ ტყუილს საზოგადოება არ იჯერებს. მე კი შეგახსენებთ, რომ პირველივე დღეებში, როდესაც ჩვენ დავტოვეთ კოალიცია, „ნაციონალური მოძრაობის“ რიგებიდან შეივსეს საკუთარი უმრავლესობა და მაშინ, ამას დავარქვით „ნაციონალური ოცნება“. და მეორე - ბიძინა ივანიშვილი ზუსტად იმ მეთოდებს იყენებს, რასაც იყენებდა სააკაშვილი, ვგულისხმობ პროკურატურის როლს. ამ კუთხით, ჩემთვის, უდანაშაულოდ ხუთი ადამიანი იქნება ჩასმული ციხეში თუ ორმოცდაათი, ერთ სიბრტყეზე ვაყენებ. აქედან გამომდინარე, ჩემთვის მიუღებელია ბიძინა ივანიშვილის არასწორი მართვის სტილი, ისევე როგორც მიუღებელი იყო და ვებრძოდით სააკაშვილის მართვის სტილს. ამ ორ ძალასთან არაფერი საერთო „თავისუფალ დემოკრატებს“ არ გვაქვს.
კიდევ ხედავთ საფრთხეს, რომ ქვეყანამ კურსი შეიცვალოს?
- საფრთხე, რა თქმა უნდა, ყოველთვის არის. ვხედავ, როგორ გაეხსნა სივრცე რუსულ ფულს, რუსულ სპეცსამსახურებს, დააფინანსონ არასათავრობო ორგანიზაციები. არადა, ჩვენ გვყავს ისეთი პროფესიონალები, რომ ისეთი კონტრდაზვერვითი სამუშაოები ვაწარმოოთ, ამის აღკვეთა შევძლოთ. აქედან გამომდინარე, ვხედავ ამ საფრთხეს, მაგრამ მეორე მხრივ, ძალიან დიდი იმედი მაქვს ადამიანების და მოქალაქეების, ვისაც ბოლო 25 წელიწადი აქ უცხოვრია, რომ არ არსებობს მათ მხარი დაუჭირონ ჩვენი ქვეყნის საბჭოთა კავშირში და ევრაზიულ კავშირში დაბრუნებას.
როგორ წარმოგიდგენიათ მომავალი არჩევნები და თქვენი ადგილი ამ არჩევნებში?
- არჩევნების დროს, საგარეო პოლიტიკა და ქვეყნის ორიენტაცია იქნება ერთ-ერთი თემა, ოღონდ არა საკვანძო. ჩემი აზრით, საკვანძო თემა იქნება ეკონომიკა, ბიზნესის განვითარების ხელშეწყობა და ინვესტიციების მოზიდვა. ვინც რეალისტურად დაანახებს საზოგადოებას რომელი გეგმაც იმუშავებს ქვეყნის განვითარებაზე, ჩემი აზრით, ის მოიპოვებს მხარდაჭერას.
სამწუხაროა, რომ რესპუბლიკელებმა ფარ-ხმალი დაყარეს, ბედს შეურიგდნენ და აღარ იბრძვიან საარჩევნო სისტემის ცვლილებაზე, მაგრამ ამის მიუხედავად, შემდეგი არჩევნები არ იქნება არჩევნები როგორიც აქამდე, შევარდნაძის, სააკაშვილის დროს იყო, როდესაც ერთის წინააღმდეგ ხდებოდა ყველას გაერთიანება და დარაზმვა.
მე მინდა და ვხედავ, რომ ეს არჩევნები იქნება დიდწილად, სწორედ იმ ღირებულების ირგვლივ გაერთიანებული პოლიტიკური ძალების, რომლებიც შემდეგ, უკვე, პარლამენტში მრავალპარტიულობას და პლურალიზმს შეუწყობენ ხელს. ჩვენთან ერთად იქნებიან სხვა პოლიტიკური ძალები, რომლებთანაც გარკვეულ შეთანხმებაზე წასვლა მოგვიწევს და ეს არის სწორი.
არ ფიქრობთ, რომ 2016 წლის პარლამენტი რაღაცით 1995 წლის პარლამენტს დაემსგავსება?
- მე მგონი მაინც არ მოხდება მარგინალური ძალების მრავლად წარმოდგენა პარლამენტში. იქნება ალბათ, მაქსიმუმ, სამი-ოთხი ძალა, რომლებსაც მოუწევთ ღირებულებებით დაჯგუფება და ქვეყნის მართვაზე პასუხისმგებლობის აღება.
მათ შორის „ნაციონალურ მოძრაობას“ მოიაზრებთ? უფრო სწორედ, თვლით, რომ „თავისუფალ დემოკარტებს“ და „ნაციონალურ მოძრაობას“ საერთო ღირებულებები აქვთ?
- მე ვიყავი „ნაციონალური მოძრაობის“ ოპოზიციაში და ვთვლი, რომ ფუნდამენტალურად განვსხვავდებით „ნაციონალური მოძრაობის“ ღირებულებებისგან, განსაკუთრებით დემოკრატიული განვითარების და ინსტიტუციური მშენებლობის კუთხით. ჩემი აზრით, ის იყო ბუნებით არადემოკრატი ხელისუფლება. ბუნებრივია, ამაში თანხვედრა ვერ გვექნება. არის საკითხები, სადაც შეიძლება შეხების წერტილები ვიპოვოთ მათთანაც, ისევე როგორც „ქართულ ოცნებაში“ ძალიან ბევრია ისეთი ადამიანი, ისეთი პოლიტიკური ძალა, რომელთანაც გვაქვს საერთო ღირებულებები. ამიტომ, წინასწარ ვერავინ ვერაფერს ვერ იტყვის. ჩვენ არ ვაპირებთ არანაირ კოალიციაში შესვლას. ჩვენ არ ვართ არც „ქათული ოცნება“, რომელიც ვერ ასრულებს საკუთარ დანაპირებს და არც „ნაციონალური მოძრაობა“, რომელსაც ქონდა შანსი, ცხრა წელი ემართა ქვეყანა და ბოლოს, ვნახეთ როგორც დაასრულა. ჩვენ ვართ პოლიტიკოსები, ვისაც აღმასრულებელ ხელისუფლებაში საქმე გვიკეთებია, ვართ კონკრეტული ხალხი, კონკრეტული გეგმით.
იმის მიუხედავად, რომ თქვენს პარტიაში ბევრი ლიდერია, ირაკლი ალასანიას რეიტინგი მნიშვნელოვნად უსწრებს პარტიის რეიტინგს. რით ხსნით ამას და როგორე აფასებთ პარტიის შანსებს?
- ჩვენ უმრავლესობით ვაპირებთ მოსვლას პარლამენტში. პარტიას აქვს ჩემთან შედარებით დაბალი რეიტინგი, მაგრამ ეს იმის გამოა, რომ ჩვენ პრაქტიკულად, პარტია არ განვავითარეთ და ჩვენ ჩვენი პარტიის დაზარალების ხარჯზე, ვცდილობდით, რომ არ შეგვეტანა განხეთქილება კოალიციაში და ერთობა შეგვენარჩუნებინა, ვიდრე ზურგში დანა ჩაგვარტყეს. აქედან გამომდინარე, არ არის გასაკვირი, რომ პარტიის რეიტინგი არ არის ისეთი მაღალი, როგორიც ჩემი. მაგრამ, ეს არის ყველაზე მზარდი პარტია და ჩვენ ვთვლით, რომ ჩვენ ვიქნებით ყველაზე ძლიერი პარტია რომელიც შევა პარლამენტში.
როდესაც ბიძინა ივანიშვილმა ყალბი გიწოდათ, იქვე განმარტება გააკეთა რას გულისხმობდა - თქვენ პარტიის გაძლიერება მას შემდეგ გადაწყვიტეთ, რაც თავდაცვის სამინისტროს შემოწმება დაიწყო. ანუ, ივანიშვილმა თქვა, რომ თქვენ შანტაჟზე წახვედით. ქრონოლოგიურად, ფაქტები, თითქოს, ემთხვევა ერთმანეთს, თუმცა დეტალები თქვენ უკეთ იცით და ალბათ, უნდა განმარტოთ...
- მოიტყუა, იმიტომ, რომ პარტიის ლიდერად დაბრუნებამდე მე მას ერთადერთხელ შევხვდი, ეს იყო 14 ივლისი, ადგილობრივი არჩევნების დღე. მაშინ ვუთხარი, რომ ვაპირებდი პარტიის გაძლიერებას, ვინაიდან არჩევნებში, სავარაუდოდ, მე ვიქნებოდი საპრეზიდენტო კანდიდატი, ხოლო „თავისუფალი დემოკრატები“ იქნებოდა ძლიერი პარტია და ძლიერი პარტნიორი დანარჩენებისთვის. სწორედ, ამის თქმის მერე დაგეგმა პროკურატურის ეს უზნეო თავდასხმა თავდაცვის სამინისტროზე და ეს განახორციელეს ოქტომბრის თვეში. მისი მზაკვრული ჩანაფიქრი დაიბადა მაშინ, როდესაც მე მას გავანდე, აბსოლუტურად გულწრფელად, პარტნიორულად ის გეგმები, რაც მქონდა პარტიის გაძლიერების მიმართულებით.
თეა წულუკიანზეც მინდა გკითხოთ, მაგრამ რიტორიკული კითხვა რომ არ გამომივიდეს, ერთი სიტყვით გკითხავთ - რატომ ?
- მეც მოკლედ გეტყვით - ზოგიერთი ადამიანი თანამდებობაზე არა მხოლოდ იცვლება, იხრწნება კიდეც და სამწუხაროდ, ეს არის ფაქტი.