„...ეს, რა თქმა უნდა, აბსურდული მიზეზი იყო, რომელიც იმ დროს დაიხვიეს ხელზე და იმ დროინდელმა პრემიერმა გამოიყენა იმისთვის, რომ ჩემს იმიჯზე დაერტყა. ამას სულ ვგრძნობდით, მაგრამ ჩემთვის იმდენად მნიშვნელოვანი იყო თავდაცვაში მიმეღწია ამ გარდატეხისთვის, ბევრ რამეს ვითმენდით“, - ამბობს თავდაცვის ყოფილი მინისტრი, ირაკლი ალასანია.

როცა მოთმინების ფიალა ივსება, ხელისუფლებიდან ან შენით მიდიხარ, ან გაიძულებენ წახვიდე. ის აიძულეს და წავიდა. მოთმინების ძაფი კი იმას გაუწყდა, ვინც აიძულა. თავად კვლავ მოთმინებით ელოდება მოახლოვებულ არჩევნებს, რომლის ჩასატარებლად, როგორც ჩანს, ხელისუფლებას მოთმინება 2016 წლამდე არ ეყოფა.

ეს ინტერვიუ, რომელიც უკვე ოპოზიციაში გადასულ ირაკლი ალასანიათან ჩავწერეთ, სწორედ მოუთმენლობაზეა. მოუთმელობაზე, რომელიც ასე კარგად ერგება ქართულ ხასიათს, და რომელიც მუდმივად ერთ წრეზე გვატრიალებს. 

თავდაცვის სამინისტროში, ასე ვთქვათ, მასობრივი წმენდა დაიწყო, რამდენად მიგიძღვით ამ პროცესში „ბრალი“?

- ეს პროცესი ძალიან დიდ ზიანს აყენებს თავდაცვის სამინისტროს იმიჯსაც და საფრთხის ქვეშ აყენებს იმ ძირეულ რეფორმებს, რომელიც ჩვენ დავიწყეთ 2012 წლიდან. ვგულისხმობ სტრუქტურის დეპოლიტიზაციას, მათ შორის -სამხედრო პოლიციის გასამხედროებას, რომელიც პირდაპირ დავუქვემდებარე გენერალურ შტაბს. ახლა იკვეთება, რომ ეს აბსოლუტურად შეიცვალა, საკადრო გადაწყვეტილებებს იღებს სამოქალაქო ხელმძღვანელობა. მაგრამ, რამდენადაც ჩვენთვის არის ცნობილი, ეს წმენდა მარტო სამხედრო პოლიციას არ ეხება, სამხედრო გენერალურ შტაბშიც მოხდა საკადრო გადაწყვეტილებები. G1-ში და G5-ში ის ადამიანები მოყვნენ წმენდაში, რომლებიც რეფორმის დაწყების და ბოლომდე მიყვანის საყრდენი იყვნენ, და მათ არანაირი შეხება ჩემთან კარიერულად არ ჰქონიათ. ისინი მსახურობდნენ მანამდეც შეიარაღებულ ძალებში, ჰქონდათ ყველაზე საუკეთესო დასავლური განათლება კონკრეტული მიმართულებებით. ამიტომ, ეს საფრთხის ქვეშ აყენებს რეფორმების მიმდინარეობას, რომელიც ჩვენ დავიწყეთ და, რაც სამწუხაროდ, პირდაპირ აისახება ჩვენს ურთიერთობაზე ნატოსთან.

ხმაურით მოხდა თქვენი თანამდებობიდან გადაყენება, რასაც წინ უძღოდა თქვენი ყოფილი თანამშრომლების დაკავება. ვის პოლიტიკას შეეწირნენ ისინი? - თქვენსას, რომელიც ქვეყნის კურსის ცვლილებაზე საუბრობდით, თუ ხელისუფლებისას, რომელიც საპირისპიროს ამტკიცებს და მას ზურგს უმაგრებენ, თუნდაც რესპუბლიკელები და თქვენი ყოფილი თანაგუნდელი, იუსტიციის მინისტრი?

- საფრთხე დასავლური ორიენტაციის და ინტეგრაციის მიმართ, რაზეც ჩვენ ვისაუბრეთ, ყოველდღიურად იზრდება. ბუნებრივია, ხელისუფლება, მთავრობა ამბობს, რომ ისევ ერთგულებს ამ კურსს, მაგრამ მინდა შედარება გავაკეთო - თავდაცვის სამინისტროში ახალი ხელმძღვანელობის მისვლის შემდეგ, თავდაცვის უწყების ხელმძღვანელების პირველი ვიზიტი შედგა ბრიუსელში. იქ ძალიან კარგი რიტორიკა გაჟღერდა, რომ ის, რაც ბოლო ორი წლის განმავლობაში გაკეთდა თავდაცვის სამინისტროში, არის ძალიან დიდი შედეგი და ამ შედეგზე დაყრდნობით აპირებს გააგრძელოს მოღვაწეობა, თუმცა სიტყვა და საქმე აბსოლუტურად განსხვავდება ერთმანეთისგან. ჩვენ აღვწერეთ ის პროცესი, რაც მიმდინარეობს ამჟამად თავდაცვის სამინისტროში, ეს არის უწყების აშკარა პოლიტიზაცია, როგორც ეს იყო „ნაციონალური მოძრაობის“ ხელისუფლების დროს. დღესაც ადამიანების საკადრო შერჩევა მხოლოდ და მხოლოდ, მათი ლოიალობის ხარისხის მიხედვით ხდება. ეს კი, ჩემი აზრით, იმ დასავლური დემოკრატიული მართვის სტილის, ინსტიტუციონალიზაციის წინააღმდეგაა მიმართული, რაც აუცილებელი პირობაა ნატოში და სამომავლოდ, ევროკავშირში გასაწევრიანებლად.

მეორე მიზეზი, რაც ჩემთვის მაშინვე იყო ცხადი და უახლოეს პერიოდში, ალბათ, უფრო ნათლად გამოჩნდება, ეს არის ფუნდამენტური განსხვავებები ჩემსა და ფიქტიურ პრემიერს შორის, ჩვენი ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობის ამაღლებაზე. მინდა გითხრათ, რომ უამრავი დოკუმენტი, მოთხოვნა მაქვს გაგზავნილი პრემიერისთვის, რომელიც აბსოლუტურად უპასუხოდ დარჩა და გადაწყვეტილებების მიღებას ჭიმავდა. ეს ეხება კონკრეტულად, ჩვენი ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობის ამაღლებისთვის გადასადგმელ ნაბიჯებს. ჩვენი გეგმები, რაც მაშინ დავსახეთ, არ შესრულდა უახლოეს პერიოდში. ამ ყველაფერს აქვს თავისი ვადები და საზოგადოებას დეტალურად ჩავაყენებ საქმის კურსში, თუ რაზე იყო ლაპარაკი, რა ვალდებულებები უნდა შესრულებულიყო და რა არ გაკეთდა ხელისუფლების მიერ. კიდევ ერთხელ ვიტყვი, ამ განხეთქილების ერთ-ერთი მიზეზი კოალიციისა და „თავისუფალი დემოკრატების“ ხელმძღვანელობას შორის იყო შეუთანხმებლობა საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის ამაღლების საკითხზე.

ერთია სურვილები, მაგრამ მეორე რეალობა. როდესაც უკრაინა ამ მდგომარეობაშია და ითხოვს, რომ თავდაცვითი შეიარაღება გადასცენ, დასავლეთი თავს იკავებს. რამდენად ჰქონდა საქართველოს შანსი, რომ მიეღო თავდაცვითი შეიარაღება, ამისთვის მხოლოდ ჩვენი სურვილი საკმარისი იყო?

- წელიწადნახევრის განმავლობაში, ერთ-ერთი ძირითადი მიმართულება სწორედ ის იყო, რომ დასავლური სამხედრო ბაზარი გახსნილიყო ჩვენი ქვეყნისთვის, და მე მინდა სრული პასუხისმგებლობით გითხრათ, რომ ეს ამოცანა შესრულებული იყო. ჩვენ შევთანხმდით კონკრეტულ ქვეყანასთან, კონკრეტულ თავდაცვის შესაძლებლობებზე, რაც წარმოუდგენელი იყო თუნდაც, წინა პერიოდში.

გერმანია-საფრანგეთზეა საუბარი?

- ჯერ არ დავასახელებ კონკრეტულ მიმართულებებს, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ ასევე მნიშვნელოვანია ის, რომ ამ შეთანხმებას თან სდევდა ფინანსურად ხელსაყრელი, ჩვენთვის მომგებიანი შეთანხმებები, რომელიც შესაძლებლობას მისცემდა საქართველოს, მწირი ბიუჯეტის მიუხედავად, თანამედროვე თავდაცვითი ტექნოლოგია მიეღო. დღეს კიდე უფრო მიმყარდება ეჭვი და გულდასაწყვეტია, რომ შედეგი, რომელიც რეალურად დაიდო, ამის ვერმიღწევის იმედი ჰქონდა დე ფაქტო პრემიერ მინისტრს, მაგრამ რადგან ეს შეთანხმება შედგა, ჩემს მიმართ ამ ნაბიჯის გადადგმის, ერთ-ერთი მთავარი განმაპირობებელი, მისი მხრიდან, სწორედ, ესეც იყო.

ნაციონალური მართველობის დროს, რუსეთის წინააღმდეგ მიმართული რიტორიკით ვაღიზიანებდით რუსეთს და ამან, პრაქტიკულად, რა შედეგიც მოუტანა ქვეყანას ვნახეთ. დღევანდელი ხელისუფლების როტორიკა და ნაბიჯები გათვლილი და დავარცხნილია. როგორ ფიქრობთ, ეს დიპლომატიური სიფრთხილეა, თუ ამის მიზეზები უფრო ღრმად უნდა ვეძიოთ? მოკლედ გკითხავთ, თვლით, რომ ქვეყანამ კურსი შეიცვლა?

- არა, მე ვერ ვიტყვი, რომ მოხდა კურსის შეცვლა, ღმერთმა დაგვიფაროს. მჯერა და ღრმა რწმენა მაქვს, რომ ქართული საზოგადოება ამას არ დაუშვებს.

მე ხელისუფლებაზე გეკითხებით.

- ხელისუფლებაც არის ჩვენს ხელში, უნდა ვაკონტროლოთ. პრაქტიკულად, ჩემი ოპოზიციაში გადასვლა იგივეა, რაც მაშინ, „ნაციონალური მოძრაობის“ წინააღმდეგ გადადგმული ნაბიჯი, როცა დავინახე, რომ საფრთეს უქმნიდნენ საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას, საფრთხეში აგდებდნენ უსაფრთხოების კუთხით ჩვენს ქვეყანას. მე გადავდგი ნაბიჯი, დავუპირისპირდი მათ და წავედი ოპოზიციაში. ჩემი ეს ნაბიჯი ამ შემთხვევაშიც ოპოზიციის გაძლიერებაა, მესამე ალტერნატიული ძალის გაჩენა, რომელიც ემსახურება იმას, რომ რაც არ უნდა წნეხის ქვეშ მოაყოლოს რუსეთმა თავისი აგრესიული ნაბიჯებით, ხელისუფლებას არ მივცეთ საშუალება, საგარეო პოლიტიკური ნაბიჯებით გადაუხვიოს ერის, ქართველი ხალხის არჩეულ კურსს. აქვე მინდა გითხრათ, ჩემი აზრით, რასაც დღეს ვხედავთ ქართულ პოლიტიკაში, ბუნებრივია, გვაძლევს იმის საფუძველს, ვთქვთ, რომ ვიღაცა საგანგებოდ უხსნის გზას პრორუსული განწყობების მატარებელ პოლიტიკურ თუ არასამთავრობო ორგანიზაციებს. მიმდინარეობს ამ ორგანიზაციების და სტრუქრურებისთვის დაფინანსების შეუფერხებელი მიწოდება, რაც არის რუსეთის ფედერაციის სპეციალური სამსახურების პირდაპირი გეგმა. მე, არაერთხელ, უსაფრთხოების კაბინეტთან შეხვედრისას მქონდა საკითხი დაყენებული - რატომ არ აქტიურობენ ჩვენი კონტრდაზვერვითი სამსახურები, რატომ არ სწავლობენ საიდან შემოდის თანხები, რა მიმართულებით და რა მიზნებით? ამაზე კონკრეტული პასუხი არც სპეცსამსახურების ხელმძღვანელებს და არც პრემიერს არ ჰქონდა. არაერთხელ შედგა ასეთი საუბარი. ვიღაცა საგანგებოდ უწყობდა ხელს, რომ საქართველოში გაჩენილიყო და პოლიტიკურ სპექტრში უფრო მძლავრად წარმოდგენილიყო პრორუსული, რუსეთის საგარეო პოლიტიკაზე და ვექტორზე ორიენტირებული ძალები.

გული მწყდება, ჩვენ ქვეყანაში გვყავს ძალიან კარგი კონტრმზვერავები, გამოცდილი სპეციალისტები და შინაგან საქმეთა სამინისტროს უსაფრთხოების სამსახურებში არიან სპეციალისტები, მაგრამ მათ არ ეძლევათ საშუალება და ინსტრუმენტი, რომ იმოქმედონ. და, ამას საგანგებოდ აკეთებს, ვიღაცა, ამაში მე ეჭვი არ მეპარება.

არასერიოზულია, როცა „ვიღაცაზე“ საუბრობთ. თქვენ ხომ იცით ვინც არის ეს ვიღაცა და ჩვენც ვიცით ვის გულისხმობთ. ეს არ არის თემა, რომელიც ეხება ორი პოლიტიკური ლიდერის კონკურენციას, საქმე ეხება ქვეყანას და მის მომავალს, ამიტომ, დააკონკრეტეთ, ვინ არის ეს „ვიღაცა“.

- ლოგიკა არის ერთაერთი, ვინც მართავს ხელისუფლებას და ეს არის დე ფაქტო პრემიერ მინისტრი ბიძინა ივანიშვილი.

ანუ, ამბობთ, რომ ივანიშვილმა გაუხსნა გზა საქართველოში რუსულ პროპაგანდას?

- ეს არის ჩემი შთაბეჭდილება, რადგან მე არ დავსწრებივარ საუბარს, როდესაც ის ესაუბრებოდ შსს-ს ამ საკითხზე, მაგრამ სრული შინაგანი რწმენა და ეჭვი მაქვს ამის, გამომდინარე იმ მოვლენებიდან, რაზეც ვისაუბრეთ.

სხვა გეგულებათ ვინმე მთავრობაში, ვისაც შეიძლება ჰქონდეს უფლება-მოსილება, გზა გაუხსნას რუსულ პროპაგანდას საქართველოში?

- არავის.

როგორც აღნიშნეთ, თქვენსა და კოალიციას შორის წყალგამყოფი აღმოჩნდა ხელშეკრულება - ხელმოწერის პროცესში დააკავეს თქვენი თანამშრომლები და თქვენ დაბრუნება მოგიხდათ საქართველოში. რა ბედი ეწია ამ ხელშეკრულებას? სხვათა შორის, მე ვიცი მთავრობის ზოგიერთი წევრის პოზიცია ამ ხელშეკრულებასთან დაკავშირებით - ჩვენ რომ ალასანიასთვის დაგვეჯერებინა, დღეს რუსეთთან ომში ვიქნებოდით ჩათრეულებიო.

- არ ვიცი, ვინ ამბობს ამას, მაგრამ, დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, რომ როდესაც არაერთხელ, უსაფრთხოების საბჭოზე განხილული იქნა ეს საკითხი, საბჭოს წევრების დიდი ნაწილი მეთანხმებოდა, რომ ეს არის სწორი გზა. მოდით, დავაკვირდეთ საქართველოს ბოლო ოცწლიან ისტორიას, იმ ომებს, რომელიც რუსეთის მხრიდან იყო ინიცირებული საქართველოს მიმართ. ყველას გვახსოვს ეს ბრძოლები, ეს იქნებოდა აფხაზეთი თუ ცხინვალის რეგიონში მიმდინარე პროცესები და 2008 წლის აგვისტოს ომი. ყველაზე მთავარი და სუსტი წერტილი საქართველოსთვის იყო საჰაერო თავდაცვა. საჰაერო თავდაცვის შესაძლებლობების გაზრდა აათმაგებს სახმელეთო ოპერაციების წარმატების შანსს. ეს ყველაფერი მე არ მომსვლია თავში, ეს არის დასაბუთებული სამხედრო ტაქტიკური და ოპერატიული აზროვნებით. ეს იყო ის პირველი და მთავარი, რასაც ჩვენი სამხედროები ითხოვდნენ. სწორედ ამის გამო, დავიწყე მუშაობა ჩემი საერთაშორისო კონტაქტებით, იმ ურთიერთობებით, რომელიც მქონდა და მაქვს საერთაშორისო ლიდერებთან, მათ შორის თავდაცვის უწყების ხელმძღვანელებთან. დავიწყეთ სამხედრო ბაზრის ძიება-კვლევა და წარმატებით მივაღწიეთ შეთანხმებას. დიახ, ეს შეთანხმება უკვე მიღწეულია და იმის მიუხედავად, რომ ბოლო წამში იყო სხვადასხვა მოსაზრებები, მე ამ შეთანხმებას ხელი მოვაწერე. აქედან გამომდინარე, მე ვუშვებ თეორიულად და დიდი სურვილი მაქვს, ეს შეთანხმება მივიდეს ბოლომდე. ამიტომ, ხელისუფლებას სამოქმედოდ დროს ვაძლევ. თუკი, ეს არ მოხდა, ეს იქნება პირდაპირი ნიშანი იმისი, რომ ამ ხელისუფლებას თავდაცვა არ აინტერესებს და შეგნებულად არ აძლევს საშუალებას ჩვენს ქვეყანას ჰქონდეს ისეთი ტიპის შეიარაღება, რომელიც არის მხოლოდ თავდაცვითი, მაგრამ აამაღლებს ჩვენს შემაკავებელ ფაქტორს. არავის ილუზია არ აქვს იმისი და ასე საკითხიც არ უნდა დადგეს, რომ ჩვენ დავამარცხებთ რუსეთის ჯარს. ჩვენი მთავარი ამოცანაა, რომ ავირიდოთ თავიდან დაძაბულობა და დაპირისპირება. ამის ერთ-ერთი მთავარი ინსტრუმენტი არის გვქონდეს ისეთი შეიარაღება, რომელიც მძიმედ დაუსვამს მოწინააღმდეგეს შენს ტერიტორიაზე შემოსვლას. ასეთი შეიარაღება კი არის თავდაცვა. პოტენციური საფრთხის თავიდან ასაცილებლად, რაც ვერ მოხდა უკრაინაში და ვერ მოხდა საქართველოში 2008 წელს, შესაძლებლობები გვჭირდება, რა თქმა უნდა, დიპლომატიასთან და პრევენციულ ზომებთან ერთად. მხოლოდ თავდაცვისუნარიანობის ამაღლება ვერ მოგცემს შედეგს, ეს ყველაფერი კომპლექსურად უნდა მოქმედებდეს. თუ ეს მთავრობაში ვინმეს არ ესმის და ეჭვი მაქვს, რომ ბევრს სხვა მოსაზრებები აქვს არა მხოლოდ ჩვენი ქვეყნის თავდაცვაზე, არამედ მომავალზე, ეს მათი პრობლემაა.

ქართულ საზოგადოებას ძალიან კარგად ახსოვს, ის, რაც გაგვიკეთა რუსეთმა და მე დარწმუნებული ვარ, რომ მომავალში ჩვენ ამ შეთანხმებებით და ნატოსთან სხვა შეთანხმებების გამოყენებით, თავიდან ავიცილებთ იმ საფრთხეებს, რაც მომატებულია ჩვენს რეგიონში.

არავინ არ ელოდა, მათ შორის მთავრობის ის წევრებიც, რომლებიც სკეპტიკურად უყურებენ ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოებას, რომ ჩვენ მივაღწევდით ისეთ შედეგს ნატოსთან, რომელზეც დღეს არის საუბარი. საქართველოს ტერიტორიაზე იწყება ნატოსთან ერთად, საქართველოს შეიარაღებული ძალების ერთობლივი საწვრთნელი ბაზის გახსნა. ეს წარმოუდგენელი იყო, რაღაც პერიოდის წინ. ნატომ გვაღიარა ჩვენ ყველაზე თავსებად ქვეყნად ნატოს არაწევრ ქვეყნებს შორის. ახლა, როცა ვფიქრობ, დე ფაქტო პრემიერ მინისტრი არ ელოდა ამ შედეგებს, რამაც ის შეაშინა, შეუქმნა დისკომფორტი და ეს კიდევ ერთხელ მეტყველებს, რომ მას საქართველოს და მის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებით ძალიან არასწორი ანალიზი აქვს.

თქვენი გამოცემის მეშვეობით, კიდევ ერთხელ მინდა ვუთხრა საზოგადოებას, თუ საქართველო არ იქნა დაცული და არ იქნა სამხედრო შესაძლებლობები, ვერც დემოკრატიის, ვერც ეკონომიკის გრძელვადიან განვითარებას ჩვენ ვერ მივაღწევთ. ამიტომ, უნდა გვახსოვდეს, ჯარი, რომელიც ჩვენი სახელმწიფოებრიობის და დამოუკიდებლობის საყრდენია, ყველას საზრუნავი უნდა იყოს.

ნატოს საწვრთნელი ცენტრისთვის ტერიტორია ჯერ ვერ მოინახა; თქვენი მინისტრობიდან გადაყენების მიზეზი გახდა თავდაცვითი შეიარაღების შესყიდვაზე შეთანხმების მიღწევა, ეს ყველაფერი ხომ არ მიუთითებს იმაზე, რომ თქვენი მცდელობები აუხდენელ ოცნებად დარჩება. როდის შეგიძლიათ გადაჭრით თქვათ, რომ ვადა უკვე ამოწურულია და ხელისუფლება არ აპირებს ამ კურსის გაგრძელებას?

- არ მინდა სპეკულაციები დავიწყო. მე მაქვს იმედი, რომ ყველაფერი ეს გაგრძელდება და ხელისუფლებას ვაძლევ დროის კრედიტს.

თავად ნატო და ის ქვეყნები, რომელთანაც თავდაცვითი საშუალებების შესყიდვაზე შეთანხმებას მიაღწიეთ, რამდენად მისცემს ხელისუფლებას დროის კრედიტს?

- დიდხანს არც ჩვენ და არც საზოგადოებას მოცდა არ მოგვიწევს. პრაქტიკულად, საუბარია რამდენიმე თვეზე.

როდესაც ნატოზე, დასავლეთზე და ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობის ამაღლებაზე ვსაუბრობთ, პარალელები უნდა გავავლოთ უკრაინასთან. პრაქტიკულად, აღმოსავლეთი უკრაინა ჩაბარდა რუსეთს. არის შიშები, რომ რუსეთი უფრო შორს წავა და რიგში დგანან ბალტიისპიერთის ქვეყნები, მოლდოვა და საქართველო. დასავლეთის, რბილად რომ ვთქვათ, თავშეკავებულობით ხომ არ ვუბრუნდებით მეორე მსოფლიო ომის წინა პერიოდს, პოლონეთამდე უნდა ჩავიდეს რუსეთი, რომ დასავლეთი უფრო ქმედითი გახდეს?

- რაც ხდება უკრაინაში, ცივი ომის დასრულების შემდეგ, ეს არის ყველაზე რთული კრიზისი და როგორ დასრულდება კრიზისი, ამაზე იქნება დამოკიდებული ჩვენი რეგიონის უახლოესი პერიოდის გეოპოლიტიკური ბედიც. მგონია, რომ ამ ყველაფერზე ნატოს პასუხი იყო აბსოლუტურად ადეკვატური - 30 ათასამდე იზრდება ნატოს სწრაფი რეაგირების ძალების რიცხვი აღმოსავლეთ ევროპაში, რომელიც ძალიან ახლოს იქნება ბალტიისპირეთთან. ის პასუხი, ანუ სამზადისი, რაც მე ვიცი შიგნიდან, ნატოს კუთხით, არის აბსოლუტურად სწორი და ადეკვატური. მათ ექნებათ საშუალება, საუკეთესო რუსული ქვედანაყოფები, რომლებიც თავმოყრილია დასავლეთის და სამხრეთ დასავლეთის სამხედრო ოლქებში, გაანეიტრალონ რამდენიმე დღეში. ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი დღეს უშუალოდ ჩაერთვებიან უკრაინის პროცესებში. თუმცა, ამერიკის განცხადება, რომ ის განიხილავს იარაღის მიწოდებას უკრაინისთვის, რომ ამერიკელი სამხედრო ინსტრუქტორები ჩავლენ და დაიწყებენ უკრაინელების გაწვრთნას, მეტყველებს იმაზე, რომ ისინი უკან არ იხევენ და მათთვის უკრაინის ტერიტორიულ მთლიანობასა და უკრაინის სამომოავლო ბედზე, როგორც ევროპის ნაწილზე, უკვე კითხვის ნიშნები აღარ არსებობს.

ანალოგიურია საქარველოს მიმართულებაც, თუ ჩვენ ჩვენ თვითონ არ მოვიჭერით გზა, რასაც მე გამოვრიცხავ, ნატოს კარი ჩვენთვის ღიაა და არა მარტო თეორიულად. ამ პროცესებმა, რაც დღეს უკრაინაში მიმდინარეობს, ერთი-ორად აამაღლა ჩვენი ნატოში გაწევრიანების შანსი.

ეკონომიკური კუთხით თუ შეხედავთ, რაც ობამას ადმინისტრაციამ და ევროპამ ერთობლივად გააკეთეს, ალბათ, ყველაზე გონივრული, გრძელვადიანი პროექტია რუსეთთან მიმართებაში - ეკონომიკა, ნავთობის ფასების დაცემა, პრაქტიკულად, ანადგურებს რუსეთის შესაძლებლობას ამ კრიზისიდან გამოვიდეს, თუკი, მან არ დაიწყო საერთაშორისოდ აღიარებული წესების პატივისცემა. აქედან გამომდინარე, იმის მიუხედავად, რომ ამ ტრაგედიას 5 ათასი ადამიანი შეეწირა, ნატოს და დასავლეთის რეაქცია არის სწორი, გათვლილი, ცივ გონებაზე გატარებული პოლიტიკა და მე მხარს ვუჭერ. თუმცა ვთვლი, რომ შესაძლოა, დაგვიანებულიც არის, შეიარაღება უფრო ადრე უნდა გადაეცათ უკრაინელებისთვის. თუ ეს განხორციელდა, რუსეთის შეიარაღებულ ძალებს ისეთი ზიანი მიადგებათ უკრაინის ტერიტორიაზე, საბოლოოდ ისინი იძულებულები იქნებიან უკან დაიხიონ.

გამარტივებული ხომ არ ჩანს თვითონ ამ პრობლემის არსი? თუ ელცინის რუსეთს გავიხსენებთ, დასავლური უმსხვილესი, მათ შორის, ენერგო კომპანიები თავისუფლად საქმიანობდნენ რუსეთში. პუტინმა კი თითქმის ყველა მათგანი, შეიძლება ითქვას, გაყარა. ანუ, დღეს, პრაქტიკულად, კვლავ გავლენების მოპოვებაზე მიდის ბრძოლა. უკრაინა კი, ეწირება ამ ყველაფერს. ამიტომ, ხომ არ არის შესაძლებელი დავუშვათ, რომ დასავლეთი გარიგებაზე წავიდეს რუსეთთან და უფეშქაშოს აღმოსავლეთ უკრაინა.

- მე ღრმად ვარ დარწმუნებული, ასე არ მოხდება. მე მაქვს კომუნიკაცია ამერიკის, ევროპის ლიდერებთან და ვიცი მათი განწყობა. ამიტომ, ასეთ მოვლენათა განვითარებას გამოვრიცხავ. თუმცა, თუ ისტორიულად ვიმსჯელებთ, გაიხსენეთ მე-20 საუკუნის დასაწყისი... დამოუკიდებელი საქართველოს იმ სამწლიან პერიოდში, დასავლეთმა, პრაქტიკულად, დაყარა ფარ-ხმალი და დამოუკიდებელ ქვეყნებს შესაბამისი მხარდაჭერა არ გამოუცხადა. ერთი საუკუნის შემდეგ ვითარება შეცვლილია.

მაგრამ, დღეს საფრანგეთს ზურგზე „მისტრალი“ აწევს, გერმანიას ენერგოდამოკიდებულება ბოჭავს...

- ეს, უკვე, დეტალებია. დიდ გადაწყვეტილებებში ეს დეტალები ყოველთვის იქნება, რამელსაც დათმობენ.

რა შეეხება კაბელების საქმეს. ამ თემამ თავისთავად გააჩინა ეჭვი, რომ პრობლემა გაცილებით ღრმაა, ვიდრე გარედან ჩანს. ეს არის პროექტი, რომელიც მნიშვნელოვანი იყო თვითონ ნატოსთვის? იქნებ ახსნათ, რა არის რეალურად „კაბელების საქმე“ - პოლიტიკა, ქვეყნის უსაფრთხოება, თუ კორუფცია?

- 10 თებერვალს, როდესაც კიდევ ერთხელ პროკურატურამ სასამართლოს სხდომის გადაწევა მოითხოვა, ჩემი აზრით, პროკურატურის ხელმძღვანელებმა ლუსტრირება გაუკეთეს საკუთარ თავს. შემიძლია დარწმუნებით გითხრათ, რომ ჯერ ერთი, იქ არანაირი კორუფციული გარიგება არ ჩანს, მოტივიც კი ვერ გამოკვეთეს ამდენი ხნის განმავლობაში. მეორე - ის თანხა, რომელზეც საუბარია, არც კი მისულა სერვისის მომწოდებლამდე, რადგან ჯერ უნდა მოხდეს პროექტის ჩაბარება.

რაც შეეხება თავად პროექტს, მარტივად რომ აგიხსნათ, ერთ-ერთი მთავარი პრობლემა, რაც საქართველოს ჯარს, შეიარაღებულ ძალებს თავდაცვის დროს ჰქონდა, ეს იყო საიმედოდ დაცული კომუნიკაციის ნაკლებობა, არა მარტო შეიარაღებული ძალების ქვედანაყოფებს შორის, არამედ იმ საბრძოლო თავდაცვითი ტექნიკის კოორდინაციას შორის, რომელიც აუცილებელია წარმატებული თავდაცვისთვის. ეს შევისწავლეთ ჩვენ და აქედან გამომდინარე, სწორედ ჯარის მოთხოვნა იყო, რომ ერთ-ერთი პირველი, რაც უნდა გაგვემართა, იქნებოდა, სწორედ, ეს კომუნიკაციის ქსელი ქვედანაყოფებს შორის.

კანონის სრული დაცვით ჩატარდა ტენდერი, მაგრამ როგორც აღმოჩნდა, იქ იყო „დელტა კომი“, რომელიც, როგორც აღმოჩნდა, კორუფციულ გარიგებებში იყო შესული რამდენიმე სახელმწიფო მოხელესთან და მათ უნდოდათ ამ პროექტის განხორციელება. სწორედ „დელტა კომის“ წარმომადგენლებმა აუტანეს ბიძინა ივანიშვილს ინფორმაცია, რომ მათ ვერ გაიმარჯვეს ამ პროექტში, მაშინ, როცა, თურმე, მათ უნდოდათ უფასოდ მომსახურებოდნენ თავდაცვის სამინისტროს. ბიძინა ივანიშვილს გაუხარდა, რადგან განწყობაც ისეთი ჰქონდა ჩვენს მიმართ. სულსწრაფად გამოვიდა და განაცხადა, რომ სამინისტრომ უარი თქვა უფასო მომსახურებაზე და ფასიან მომსახურებაში იხდიან ფულსო. შემდეგ, ეს ტყუილი აღმოჩნდა. თავად „დელტა კომმა“, როცა დისკუსია გაღრმავდა, აღიარა, რომ კოლოსალურ თანხებს იღებს შინაგან საქმეთა სამინისტროდან. თუმცა, დაკავებულების ადვოკატების მრავალგზის მიმართვის მიუხედავად, მათ არ აძლევენ კონკრეტულ ინფორმაციას რამდენს უხდის შსს „დელტა კომს“. ეს საქმე მთლიანად შეთითხნილია, რომ ჩემზე პოლიტიკური ზეწოლა მომხდარიყო, როგორც თავდაცვის მინისტრზე. სავარაუდოდ, მე უარი უნდა მეთქვა იმ მოლაპარაკებებზე, რომელიც მიმდინარეობდა თავდაცვითი შეიარაღების კუთხით და ასევე, მეორე მიზანი იყო ისიც, რომ მომავალში, როგორც ისინი თვლიდნენ, პოლიტიკური კონკურენტი ჩამოეცილებინათ. ჩვენ კი, პირიქით, თავს ვთვლიდით კოალიციის ნაწილად და არც ვფიქრობდით ამ ეტაპზე წამოსვლას. ჩვენი კოალიციაში ყოფნით, ვფიქრობდით, რომ საგარეო და უსაფრთხოების კუთხით, ბევრი მიმართულებით წავიყვანდით კოალიციას, მაგრამ, თურმე, ისინი კონკურენტებად გვთვლიდენ და კორუფციული ტალახის სროლით, შესაძლო მომავალი კონკურენტის იმიჯის შელახვა  უნდოდათ.

ამის მცდელობა ადრეც იყო ბიძინა ივანიშვილის მხრიდან. არ დაგიმალავთ, ერთხელ, მახსოვს, მთავრობის სხდომაზე გამოვიდა და თქვა, რომ თურმე, კვება ქართულ ჯარში ისევ „ნაციონალური მოძრაობის“ ფირმების მიერ ხდება, რაც იქვე არ დადასტურდა. ეს ტენდერები ელექტრონულად ხდება და თქვენც შეგიძლიათ ჩახედოთ, არავითარი წარმომადგენელი „ნაციონალური მოძრაობის“ არ იყო იქ და იქვე ვკითხე - როდესაც ჯანსაღ კონკურენციაში ვინმე გაიმარჯვებს, ჩვენ იმაზე უნდა ვიფიქროთ ის რომელი ფირმაა-თქო? გაიმარჯვა და გაიმარჯვა, ვინც არ უნდა იყოს, მთავარია ჯანსაღი კონკურენტული გარემო შექმნა. ეს კიდევ ერთი ტყუილი იყო რომელიც მან გააჟღერა ღიად. საბოლოო ჯამში, რამდენიმე დღის წინ მივმართე დე ფაქტო პრემიერს, რომ საჯაროდ, ტელევიზიების თანდასწრებით შევხვდები, ვიმსჯელოთ და ვიკამათოთ ამ საკითხებზე, რომ საზოგადოებამ გაიგოს ვინ არის მართალი და ვინ მტყუანი.

გამომრჩა მეთქვა, როგორც მახსოვს, დაახლოებით მაისში, ფიქტიურ პრემიერსაც და დე ფაქტო პრემიერსაც ვუთხარი, რომ წლის ბოლოსთვის ვაპირებდი ყრილობის ჩატარებას და სწორედ, ამის მერე დაიწყო გამოძიება. ყრილობის ჩასატარებლად, თავიდან, აგვისტო იყო შერჩეული და ალბათ, იმიტომ იჩქარეს. მოკლედ, ვუთხარი, რომ ვაპირებდი პარტიის გაძლიერებაზე ზრუნვას და ისიც ვუთხარი, რომ ძლიერი პარტნიორი კოალიციასაც გააძლიერებდა. მე საკმაოდ იზოლირებული ვიყავი პარტიული აქტიურობებიდან, რადგან მთელი ენერგია ჩადებული მქონდა თავდაცვაში. როგორც ვატყობ, პარტიაში ჩემი დაბრუნების გადაწყვეტილებამაც შეაშინა ისინი. მახოვს, შიგნიდანაც გამოდიოდა ხმები, რომ ძალიან არ მოწონდათ ეს ამბავი. თავად დე ფაქტო პრემიერმაც უცნაური თხოვნით მომმართა ბოლო შეხვედრისას, იქნებ, თავი შემეკავებინა პარტიის თავმჯდომარეობისგან. ეს ყველაფერი ჩემთვის მთლიან სურათში ხატავს იმას, რომ ეს იყო პოლიტიკური კონკურენტის იმიჯზე დარტყმის მიყენების მცდელობა.

მეორე - პოლიტიკური დამოუკიდებლობის ხარისხი, რაც მე მქონდა მთავრობაში, მაძლევდა საშუალებას მეკეთებინა საქმე, მიუხედავად იმისა, რომ ფიქტიური პრემიერ მინისტრი ინერტული იყო - კიდევ ერთხელ ვიტყვი, უამრავ წერილზე, რაც მიწერილი მაქვს ქვეყნის უსაფრთხოების საკითხებზე, ერთხელაც პასუხი არ მომსვლია. როდესაც ხელმძღვანელი შენს მიმართულებაზე ვერ იღებს პასუხისმგებლობას, შენ ხარ პასუხისმგებელი იმ დარგზე და ამიტომ, მე ვიღებდი ჩემ თავზე პასუხისმგებლობას. მე ვიღებდი დამოუკიდებელ გადაწყვეტილებებს და მათ შორის, ქვეყნის თავდაცვის და შეიარაღების პრინციპული გადაწყვეტილების მიღების შემდეგ, იმპლემენტაციას ვახორციელებდი. ესეც მათთვის იყო მიუღებელი, კონკრეტულად პირადად დე ფაქტო პრემიერისთვის, ივანიშვილისთვის და ამან ყველაფერმა განაპირობა სწორედ ის, რომ მოხდა ჩვენი და კოალიციის ლიდერების გახლეჩვა.

თუ გავიხსენებთ თვითონ კოალიციის შექმნის მიზეზებს, თავიდანვე აშკარა იყო თქვენ და „ქართული ოცნება“ ერთად ვერ ძოვდით. გასაგებია, რომ კოალიცია ეკლექტური იყო, მაგრამ ამის მიღმაც ჩანდა, ირაკლი ალასანიასა და ბიძინა ივანიშვილის პიროვნული შეუთავსებლობა. თქვენს შორის მუდმივად იყო რაღაც. რა იყო ეს რაღაც?

- მე ახლა ფსიქოანალიზს ვერ დავიწყებ.

ამას ფსიქოანალიზი არ სჭირდება, სავარაუდოდ, ეს იყო ბანალური მიზეზი, მაგრამ რა?

- სიმართლე გითხრათ, ყველა კოალიციაში შემავალი პარტიის მიმართ დღესაც მაქვს პატივისცემა იმისი, რაც ერთად გავაკეთეთ. ეს იყო ქვეყნისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ეტაპი, რაც 2012 წელს მოხდა. ასევე მე მინდა თავისი წილი დიდი მადლიერება დავაფიქსირო ბიძინა ივანიშვილის მიმართ. მისი როლი 2012 წლის არჩევნებში ყველაზე მაღალი იყო, თუმცა არა ექსკლუზიური. ჩვენ პოლიტიკურმა ძალებმა და საზოგადოებამ უდიდესი წვლილი შევიტანეთ იმაში, რაც მოხდა. ივანიშვილი კი იყო მთავარი მამოძრავებელი ძალა და ამის მე დღესაც მადლიერი ვარ. მაგრამ, შემდეგ, სამწუხაროდ, როგორც საქართველოში ხდება, როდესაც ადამიანების ჯგუფი უფრო წარმატებულად, უფრო რეიტინგულად გამოიყურება, ვიღაცაში ეს აგრესიას იწვევს.

ჩემთვის აბსოლუტურად სასაცილო და გაუგებარი იყო ის ბრალდება, რომელიც, ალბათ, იანვარში, ეგრევე, არჩევნების მერე წამოვიდა, რომ თურმე, მე ვაპირებდი მალულად პრეზიდენტობაზე კენჭისყრას. როგორ უნდა მოახერხო კოალიციის წევრმა პარტიამ ფარულად აწარმოო საპრეზიდენტო კამპანია? ეს, რა თქმა უნდა, აბსურდული მიზეზი იყო, რომელიც იმ დროს დაიხვიეს ხელზე და იმ დროინდელმა პრემიერმა გამოიყენა იმისთვის, რომ ჩემს იმიჯზე დაერტყა. ამას სულ ვგრძნობდით, მაგრამ ჩემთვის ის საქმე, რასაც ვაკეთებდი - თავდაცვაში მიმეღწია ამ გარდატეხისთვის - იმდენად მნიშვნელოვანი იყო, ბევრ რამეს ვითმენდით. მაგრამ, სამწუხაროდ, ორი წლის მერე, დაპირისპირება იმ ფაზაში გადავიდა, მიიღეს გადაწყვეტილება, ზურგში დანა ჩაერტყათ. როდესაც მნიშვნელოვან მოლაპარაკებებზე ვიყავი წასული, მოახერხეს და დაარღვიეს ერთობა კოალიციაში.

მაგრამ, მე ვარ ოპტიმისტურად განწყობილი, საქართველო ბევრად უფრო რთული ვითარებიდან გამოსულა. ახლა მთავარია მოვახერხოთ, რომ არ მოხდეს არჩევნებამდე მთავრობის და ხელისუფლების მთლიანად ჩამოშლა, რისი სიმპტომი აშკარად ჩანს. ამიტომ, ვთვლი, ერთადერთი გზა არის, რომ სასწრაფოდ მოხდეს სამთავრობო ცვლილებები. ჩემი აზრით, ქვეყანას სჭირდება მთავრობის ახალი ხელმძღვანელი და უკეთესი იქნება ეს თავად ბიძინა ივანიშვილი იყოს. მან აიღოს თავის თავზე პასუხისმგებლობა, რომელიც 2012 წელს ხალხისგან მიიღო. საქართველო ნაკლები ეკონომიკური და პოლიტიკური ზიანით უნდა მივიდეს 2016 წლის არჩევნებზე. შემდეგ, უკვე, საზოგადოება გადაწყვეტს ვის ჩააბარებს საქართველოს მომავალი განვითარების ბედს. მე მგონია, რომ ეს არჩევნები იქნება კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი ჩვენი ქვეყნის მომავალი განვითარებისათვის.

თქვენ რამდენიმე წუთის წინ თქვით, რომ ბიძინა ივანიშილმა გაუხსნა რუსულ პროპაგანდას გზა საქართველოში და ამ წუთას ამბობთ, რომ დაბრუნდეს. ეს ტაქტიკაა, რომ პასუხისმგებლობა აჰკიდოთ, როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე - გარეთ? სამიზნედ იქცეს და მერე... სადაც ვიწროა, იქ გაწყდეს?

- სხვა, ვინც არ უნდა დაინიშნოს, ღრმად მწამს, რომ მმართველობის სტილში არაფერი შეიცვლება, რადგან ბიძინა ივანიშვილი იქნება დე ფაქტო პრემიერ მინისტრი. მას აქვს პასუხისმგებლობა, რისგანაც გაქცევა უნდა და იმიტომაც წავიდა პოლიტიკიდან. ამიტომ, მგონია, სწორი იქნება ქვეყნისთვისაც, რომ მან აიღოს ეს პასუხისმგებლობა თავის თავზე.

ქვეყანაში მართვა უნდა გახდეს ლეგიტიმური. არაფორმალური ლიდერი მართავს ქვეყანას, რაც ჩემი აზრით, კიდევ უფრო დააზიანება ქვეყანას. თუ ასე გაგრძელდა 2016 წლამდე საქართველო კიდევ უფრო დაზიანებული მივა. როდესაც ის ღიად იქნება ხელისუფლებაში, ჩვენ საზოგადოებას მეტი ბერკეტი გვექნება გავლენა ვიქონიოთ მასზეც და მთავრობაზეც. ჩვენი სამოქალაქო აქტიურობით, პოლიტიკური აქტიურობით, არ დავაშვებინოთ შეცდომა და არ გადავახვევინოთ იმ გზიდან, რომელიც არის არჩეული.

რაც უნდა ვთქვათ, დღეს ბიძინა ივანიშვილის ავტორიტეტი საკმაოდ მაღალია. თქვენ გაქვთ რეალობა, როცა გიპირისპირდებათ ივანიშვილის ავტორიტეტი და ასევე, თქვენ გიპირისპირდებათ „ნაციონალური მოძრაობა“, მაგრამ ის ამას საკმაოდ ეშმაკურად ფუთვას. „ნაციონალური მოძრაობა“ ხელიდან არ უშვებს შანს, რომ თქვენ მეგობრებად, თანამოაზრეებად, ერთად მდგომ პოლიტიკურ ძალად არ მოგიხსენიოთ. კონკრეტულად თქვენ მკაფიოდ არ ემიჯნებით ძალას, რომლის მიმართ ლოიალობაში სდებენ ხელისუფლებას ბრალს და სწორედ, დიდწილად, ამან გამოიწვია ხელისუფლების რეიტინგის დაცემა. სად არის თქვენი ადგილი პოლიტიკაში და კიდევ უფრო მაინტერესებს, თქვენი დამოკიდებულება თვითონ „ნაციონალური მოძრაობის“ მიმართ...

- პირველ რიგში, მინდა გითხრათ, რომ ჩვენ ვართ ალტერნატივა და ოპოზიცია ხელისუფლების, ჩვენ არ ვართ ალტერნატივა და ოპოზიციის ოპოზიცია. აქედან გამომდინარე, მე საქმე მაქვს და ვუპირისპირდები ხელისუფლებაში მდგომ ძალას, რომელთანაც უთანხმოება მაქვს კონკრეტულ პოლიტიკურ მიმართულებაზე. ამიტომაც ვარ ოპოზიციაში. რაც შეეხება „ნაციონალურ მოძრაობას“ მე ერთხელ ვთქვი და გავიმეორებ, რეალურად მე მათი ოპონირება დავასრულე, როდესაც 2012 წელს დავამარცხეთ არჩევნებში.

თქვენ ფიქრობთ, რომ დამარცხდა „ნაციონალური მოძრაობა“, რომელიც დღემდე ხელისუფლებას დღის წესრიგს კარნახობს?

- დარწმუნებული ვარ, რომ დამარცხდნენ. ვერ ვხედავ შანსს, რომ მათ დაიბრუნონ ხელისუფლება შემდეგ არჩევნებში, მაგრამ ასევე მე მინდა გითხრათ, რომ ყველა პოლიტიკურ ძალას, მათ შორის „ნაციონალურ მოძრაობას“ უნდა ჰქონდეს სივრცე არსებობისთვის. მე ხაზგასმით მინდა ვთქვა, არანაირ პოლიტიკურ ალიანსს „თავისუფალი დემოკრატები“ არავისთან არ აპირებენ მომავალ საპარლამენტო არჩვნებში და აქედან გამომდინარე, ამაზე სპეკულაცია უნდა დასრულდეს. თუმცა, ამ ხმების გავრცელებას, როგორც ერთი მხარე, ასევე მეორე მხარე რატომღაც, საკუთარ ინტერესებში თვლის. ნათლად მინდა, კიდევ ერთხელ გითხრათ, რაც არაერთხელ უთქვამს ჩვენი პარტიის გენერალურ მდივანს, პოლიტიკურ მდივანს - ის, რომ დილიდან საღამომდე მე პოლიტიკურ ოპონენტს და მიუღებელ ადამიანს არ ვაკრიტიკებ, არ ვაგინებ, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ მათთან ვაპირებთ საერთო პოლიტიკური მომავლის აგებას. ჩვენი პარტიის ღირებულება, რომელსაც ჩვენ ვამკვიდრებთ, არის ის, რომ ზიზღის ენა პოლიტიკაში შეიცვალოს. ჩვენთვის მთავარია, საზოგადოებამ დაინახოს, რომ ამ პოლიტიკურ სივრცეში ოპერირების საშუალება და შესაძლებლობა ყველას აქვს.

სწორედ, ამ საზოგადოების ნაწილი თვლის, რომ უნდა მოხდეს რეჟიმის გასამართლება. გვინდა - არ გვინდა, რეალობა ასეთია.

- სწორედ, ერთ-ერთი პირველები ვიყავით ხელისუფლებაში მყოფი ხალხი, ვინც დავუპირისპირდით იმ რეჟიმს. სიმართლე გითხრათ, მაშინ, ვინც დღეს კოალიციის ლიდერები არიან, სწორედ, „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ იყვნენ ასოცირებულები. ამას ნიშნისმოგებით არ ვამბობ, უბრალოდ, ამას ვამბობ კოალიციის იმ ლიდერების გასაგონად, ვინც ამ ინფორმაციას ავრცელებს. ყველა პოლიტიკურ ძალაში არიან ჯანსაღი ადამიანები, აქტივისტები და ასევეა საჯარო სამსახურში. ყველა ხელისუფლების დროს იყვნენ დიდი ნაწილი საჯარო მოხელეების, რომლებიც აქცენტირებული იყვნენ თავიანთ საქმეზე. ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი გასვრილი არიან ყველა იმ სიბინძურეში, რომელიც მოდიოდა იმ დროინდელი ხელისუფლების ლიდერების მხრიდან. ის რაც ხდებოდა ციხეებში, ის რაც ხდებოდა 7 ნოემბერს, ის რაც ხდებოდა ზოგადად, ჩვენი ოპოზიციური მოძრაობის დროს, იყო გადაწყვეტილებები იმ ლიდერების, რომლებიც მაშინ მართავდნენ ქვეყანას და მათთან არა თუ საერთოს ვერაფერს ვხედავ, ჩემი აზრით, მათ ამაზე პასუხი უნდა აგონ. თუ ვინმეს კრიმინალი აქვს ჩადენილი, სისხლის სამართლის პასუხისგება უნდა დაეკისროს, ამაზე არც კი ვდავობთ. მაგრამ, ჩემი აზრით, პოლიტიკური ორგანიზაციის გამოცხადება დამნაშავედ, ეს არის ფაშისტური. „ნაციონალურ მოძრაობაში“, „ქართულ ოცნებაში“ არის ხალხი, რომელსაც მე პატივს ვცემ. ესენი არიან ადამიანები, რომლებსაც ისევე უყვართ ჩვენი ქვეყანა, როგორც ჩვენ. და საერთოდ, ცოტა ვართ ქართველები. საქართველო არ არის დიდი ქვეყანა, არ გვაქვს იმის ფუფუნება, რომ ერთმანეთს ხელი ვკრათ.

თქვენ განაცხადეთ, რომ პროპაგანდის გასანეტრალებლად რუსული არხები უნდა აიკრძალოს. თვლით, რომ აკრძალვით მიზანს მივაღწევთ?

- შეიზღუდოს უნდა აშკარად. არის არხები, რომლებიც მეტ-ნაკლებად ობიექტურია, მაგრამ ძირითადად, პროპაგანდის იმ ნიაღვარით, რომელიც მოედინება, ჩვენ კი არა, ევროპელები არიან შეშფოთებულები. პირდაპირ გეტყვით, ბრიტანეთის ლიდერობით დაიწყო სპეციალური სტრუქტურის შექმნა, რომელიც სწორედ, რუსულ მედია პროპაგანდას დაუპირისპირდება. ჩვენ კი, საქართველოში ამაზე არც ვზრუნავთ, არც ვფიქრობთ. ქვეყანას, რომელსაც ოკუპირებული აქვს შენი ტერიტორიის 20%, რომელიც შენს სტრატეგიულ პარტნიორს ეომება და პროპაგანდით ავრცელებს, რომ ეს ყველაფერი ხდება საერთო სიკეთისთვის, პოსტსაბჭოთა სივრცე ისევ ერთდ უნდა შევიკრათ, ბუნებრივია, ამას უნდა დავუპირისპირდეთ.

ნარკოტიკების დეკრიმინალიზაციაზე საინტერესოა თქვენი პოზიცია, რამდენადაც ამის მომხრე ხართ.

- ნათელი ჩამოყალიბებული პოზიცია მაქვს იმაზე, რომ კატეგორიულად ვეწინააღმდეგები ნარკოტიკების ლეგალიზების იდეას. მაგრამ, მე ვემხრობი სრულ დეკრიმინალიზაციას. ადამიანებს, მოქალაქეებს არ უნდა ჰქონდეთ იმ საფრთხის განცდა, რომ თუკი, ის მოიხმარს ნარკოტიკს, ამის გამო, ის ციხეში წავა, ამის გამო მას მოსთხოვენ ითანამშრომლოს სამართალდამცავ სტრუქტურებთან, ამის გამო მას მოუწევს ვალების აღება, რომ გაისტუმროს ჯარიმები. შეგვიძლია ათასობით მაგალითი მოვიყვანოთ, რომ როგორ გაუბედურდა ოჯახი იმის გამო, მისი წევრი ნარკოტიკის მოხმარების გამო იყო ციხეში. ამიტომ, სრული დეკრიმინალიზაცია უნდა მოხდეს, მაგრამ ეს უნდა მოხდეს კომპლექსურად. ამას სჭირდება პრევენციული მექანიზმის გაზრდა და რაც მთავარია, სოციალური ფსიქორეაბილიტაციის ცენტრების შექმნა. მათ მკურნალობა უნდა შევთავაზოთ და არა ციხე. თანამედროვე მსოფლიო გადავიდა ძალიან ახალ მეთოდებზე, რომელიც ჯერ ჩვენ არ გვაქვს, არადა ჩვენ ისეთი გეოლოკაცია გვაქვს მსოფლიოში, ყველაფრის ტრანზიტები აქ გადის. ამიტომ უნდა გავაძლიეროთ სამრთალდამცავი სტრუქტურა და უნდა მივცეთ მათ ინსტრუმენტები.

არჩევნები რომ დაინიშნოს შემოდგომაზე ხართ თუ არა მზად

- ჩვენ მზად ვართ. მაგ განცდით ვაყალიბებთ დღეს პარტიულ სტრუქტურებს, რომ შეიძლება არჩევნები ადრე დაინიშნოს.