„არ ვუმიზნებ არანაირ პოლიტიკურ სტატუსს. ეს ჭორები საერთოდ ჩემზე პირველად ქართულ მედიაში თუ არ ვცდები, 2004 წელს გამოჩნდა... ყოველთვის ვამბობდი და ვამბობ, რომ მე პოლიტიკაში არ მივდივარ და თუ ამ ათი წლის მერე მე წავალ პოლიტიკაში, ე.ი. არ ყოფილა თქვენი საშველი, ყველა უნდა დამნებდეთ, იმიტომ, რომ მე რაღაც საოცარი განჭვრეტის და ათი წლით ადრე რაღაცის გათვლის უნარი მქონია. ამიტომ, როგორც ყოველთვის ვამბობდი, რომ მე არ მივდივარ პოლიტიკაში, ამას ვადასტურებ დღესაც“, - განაცხადა ბიზნესმენმა ლევან ვასაძემ „ტელეიმედში“ სტუმრობისას.

ვასაძე აცხადებს რომ მას პოლიტიკა არ აინტერესებს, თუმცა საკმაოდ თამამ პოლიტიკურ განცხადებებსაც არ ერიდება - იმავე გადაცემაში გააკრიტიკა ღვთისმშობლისადმი მიძღვნილ სიმპოზიუმზე დავით უსუფაშვილის გამოსვლა - „პარლამენტის თავმჯდომარე ასწავლის ქრისტიანობას პატრიარქს, რა უბედურებაა ეს“?! ასევე მიაჩნია, რომ „ნაციონალები და „რესპუბლიკელები“ იდეოლოგიური ძმები არიან“. საკუთარი პოზიცია დააფიქსირა ანტიდისკრიმინაციულ კანონთან დაკავშირებითაც და როგორც აღნიშნა, მას დიდი იმედი ჰქონდა, რომ პრეზიდენტი ამ „უმსგავსო კანონს“ ხელს არ მოაწერდა - „რა თქმა უნდა, დაძლევდნენ მის ამ ვეტოს, თუმცა მისი მომავლისთვის ეს ძალიან კარგი იქნებოდა. მან მას ხელი მოაწერა, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ გიორგი ჩემთვის მეგობარი და უახლოესი ადამიანი არ არის“, - აღნიშნა ვასაძემ.

პოლიტიკურ კულუარებში უკვე უამრავი გვარი სახელდება, ვინც ვასაძესთან ერთად ახალ პოლიტიკურ გუნდში შეიძლება მოიაზრებოდეს. რა თქმა უნდა, უფლება არ გვაქვს, არ ვირწმუნოთ ვასაძის, როდესაც აცხადებს, რომ პოლიტიკაში მოსასვლელად არ ემზადება, მაგრამ ისიც ჭეშმარიტებაა, რომ „არასოდეს თქვა არასოდეს“ - ამ თემაზე ექსპერტი რამაზ საყვარელიძე გვესაუბრება.

ბატონო რამაზ, ლევან ვასაძე კატეგორიულ უარს აცხადებს პოლიტიკაში შემოსვლის თაობაზე, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ საზოგადოებრივად აქტიური სახეა, ასეთი ეჭვები მაინც ჩნდება...

- ბევრი ცდილობს, საზოგადოებრივად აქტიური იყოს, მაგალითად, ექსპერტები, მაგრამ ისინი პოლიტიკაში მოსვლას არ გეგმავენ - მაგალითად, მე... ფსიქოლოგიის საკითხებში შემიძლია გავწიო ექსპერტობა, მაგრამ ვინ მაცდის...

თქვენ NDI-ს გამოკითხვებში არ ხვდებით, ვასაძე - გამოკითხულთა 16%-ს მოსწონს...

- NDI-სასაც ვერ გაიგებ, ზოგჯერ იმისთანა ჩანართებს აკეთებს-ხოლმე. მეორე მხრივ, ვასაძეც მართალია - მას იმდენჯერ შეეძლო შემოსულიყო ქართულ პოლიტიკაში, მსურველი აქამდე ამ ნაბიჯს გადადგამდა.

თუმცა ბოლო პერიოდში, კანონებთან თუ პოლიტიკურ პროცესებთან დაკავშირებით საკუთარ პოზიციებს აქტიურად აფიქსირებს და იმდენად აქტიურია, რომ მომხრეებიც კი შემოიკრიბა - ეს ნიშნავს რამეს?

- თუ გავითვალისწინებთ მის პოზიციებს, უნდა ითქვას, რომ ამ პოზიციებს ჰყავს მომხრეები. პოზიცია, რომ ანტიდისკრიმინაციული კანონი იყო ბევრისთვის მიუღებელი, დასამალი არ არის - ამას მოჰყვა უზარმაზარი პროტესტი და განცხადებები. პოზიცია, რომ „რესპუბლიკელებსა“ და ნაციონალებს შორის მსგავსებაზე შეიძლება ლაპარაკი, ასევე არსებობს და ამ პოზიციებსაც ჰყავს მხარდამჭერები. ლევანთან დაკავშირებით მოხდა ამ პოზიციების ერთიან სისტემაში დალაგება და ამ პოზიციების წარმოდგენა, ქართული, კავკასიური, თუ გნებავთ, ვაჟკაცური, ქართველობის იდენტობის თვალსაზრისით და ა.შ. ამ საკუთარი, ქართველური იმიჯის კონტექსტში ხშირად სვამს-ხოლმე საკითხს.

ამით გამოირჩევა ის იმათგან, ვინც ინტელექტუალიზაციას არ ახდენს ამ პოზიციების - ვასაძემ ეს პოზიციები გარკვეულ ინტელექტუალურ საფუძველს დააყრდნო.

ამდენად, განსხვავება არის, მაგრამ ეს ისედაც მხარდაჭერილი პოზიციებია, ყველა პოზიცია ვიღაცაში განსხეულების შემდეგ ხდება უფრო ხელშესახები და ახლა განსხეულებას პოულობს ვასაძეში.

არის თუ არა ეს ის ბეგრაუნდი, რაც მას გამოადგებოდა, თუ პოლიტიკაში შემოსვლას გადაწყვეტდა? -ბოლო ორ წელიწადში საკმაოდ ცნობადი სახე გახდა...

- პოლიტიკაში მოსასვლელად მას ზომაზე მეტი აქვს დაგროვილი - ცნობადობა ახსენეთ, მაგ თვალსაზრისითაც და იმ პოზიციის თვალსაზრისითაც, რომელსაც ბევრი ადამიანი უჭერს მხარს. მაგრამ თავისთავად, წინ რომ წამოიწია ვასაძის ფიგურამ, ამას თავისი ლოგიკა აქვს - ვასაძე არ მალავს-ხოლმე თავის პოზიციას, განცხადებებს თამამად აკეთებს. გარდა ამისა, მას მუდამ ერთი პოზიცია აქვს, არ შეუცვლია დამოკიდებულება ეკლესიის მიმართ, მათ მიმართ, ვინც ეკლესიის მიმართ კრიტიკულად არის განწყობილი. ამ მხრივ გამოთქვა შენიშვნები „რესპუბლიკელებზე“ და ნაციონალებზე.

ამ პოზიციის მხარდამჭერი დღეს ძალიან ბევრია. არა იმიტომ, რომ ლევან ვასაძემ თქვა, რომ ასეთი რამ ხდება, არამედ ნაციონალების მმართველობის 9 წელიწადმა მოსახლეობას გაუმძაფრა შეგრძნება, რომ ეკლესია დასაცავია, რადგან ხშირი იყო ეკლესაიაზე თავდასხმა. რომ მართლმადიდებლობაა დასაცავი, რომ ევროპაზე ორიენტაციით შეიძლება, ცუდი საქმეები აკეთო, რისი მაგალითიც ნაციონალებმა ხშირად შემოგვთავაზეს.

ასე რომ, ნაციონალების მმართველობის შემდეგ ბევრი რაღაცის მოთხოვნილება, სურვილი და მისწრაფება გაჩნდა და ამ ღირებულებების დაცვისკენ მისწრაფებებს ასახიერებს ვასაძე. ამ თვალსაზრისით, მისი პოპულარობა ნაციონალების დამსახურებადაც კი შეიძლება, მივიჩნიოთ.

იქამდე, ვიდრე ბიძინა ივანიშვილი პოლიტიკაში გამოჩნდებოდა, მისი გარემოცვა კატეგორიულად უარყოფდა მისი პოლიტიკაში მოსვლის მცირე შანსსაც კი. დღეს იგივე პოზიცია აქვს ვასაძესაც - ეს ნიშნავს, რომ ის პოლიტიკაში არ მოვა? უკვე ტრიალებს სცენარი, რა შემთხვევაში შეიძლება აღმოჩნდეს ვასაზე ის პოლიტიკური ძალა, რომელიც ხელისუფლების მიმართ უკმაყოფილების გაზრდის შემთხვევაში ივანიშვილის ხელისუფლებას ჩაანაცვლებს...

- თქვენ ახლა გარკვეული სცენარი წარმოდგინეთ, ოღონდაც გამოტოვეთ რამდენიმე ადგილი, რომელსაც ხშირად რთავენ-ხოლმე ჟურნალისტები. ანუ ივანიშვილის გუნდიდან გამოეყოს თუმცა ისედაც გამოყოფილია მარგველაშვილი, დაუხლოვდეს ვასაძეს და ა.შ - სცენარი ახალი პოლიტიკური ძალის მომზადებისა უკვე ამ შემადგენლობით...

მარგველაშვილთან მეგობრობიდან გამომდინარე, თუნდაც ჟურნალისტურ წრეებში თავისთავად, აქტუალური ვერსიაა..

- რა გითხრათ, გამორიცხული, რა თქმა უნდა, არ არის, რადგან პოლიტიკაში არაფრის გამორიცხვა არ შეიძლება, და კარგი მაგალითით შეგიძლიათ გამაჩუმოთ - როგორიცაა ივანიშვილის მაგალითი. მაგრამ ფაქტია, რომ ვასაძე დღემდე ცდილობს, დისტანცირება მოახდინოს პოლიტიკიდან და არ ქმნის ილუზიას, რომ ის შემოვა პოლიტიკაში. მიუხედავად იმისა, რომ ის პოლიტიკურ რეალობებს აფასებს - თვითონ შეფასებებიც ხშირად პოლიტიკური ხასიათისაა და ა.შ. გამორიცხული, რა თქმა უნდა, არაფერი არ არის.

როდესაც ახალი გუნდის შექმნასა და ვასაძის პოლიტიკაში შემოსვლის ალბათობაზე საუბრობენ, პირველ არგუმენტად მარგველაშვილთან მეგობრობა მოჰყავთ - ანუ ის პოლიტიკურ წრეებთან შორს არ არის. როგორ ფიქრობთ, მხოლოდ ეს ფაქტორი განაპირობებს იმ სცენარებს, რაც მისი პოლიტიკაში მოსვლის ალბათობასთან დაკავშირებით ტრიალებს?

- ვფიქრობ, საზოგადოების ვასაძეზე ორიენტაცია მაინც იმ მოსაზრებებთან და პოზიციებთან არის დაკავშირებული, რასაც ვასაძე იკავებს თავის განცხადებეში, როგორც მოქალაქე და ვიტყოდი, როგორც ანალიტიკოსი. და არა იმიტომ, რომ იგი მარგველაშვილის ბავშვობის მეგობარია.

ვასაძემ ამ ურთიერთობის გარეშე დაიკავა გარკვეული ადგილი ქართულ საზოგადოებაში. შეიძლება, მრგველაშვილი დაემატოს, როგორც ერთ-ერთი ფაქტორი, თორემ თუ კი პოლიტიკურ ძალად ჩამოყალიბდა ადამიანთა ჯგუფი, სადაც შევა კიდეც ვასაძეც და მარგველაშვილი, თუ დავუშვებთ ასეთი ჯგუფის შექმნას, იქ, ალბათ, კიდევ ბევრი ვინმე გამოჩნდება.

დაახლოებით ანეგდოტის დონეზე შემიძლია გითხრათ - იმაზეც იყო ლაპარაკი, რა კავშირშია კიტოვანი და ვასაძე ერთმანეთთანო - შეიძლება ასეთ ჯგუფში კიტოვანიც აღმოჩნდეს.

საკმაოდ ჭრელ საზოგადოებაზეა ლაპარაკი ამ კონტექსტში, თუმცა, როდესაც ვასაძესა და პოლიტიკაზეა საუბარი ღიად თუ დაფარულად, მოიაზრება ასეთი პოლიტიკური ჯგუფის პრორუსული ორიენტაციაც...

- „ნაციონალური მოძრობა“ ასევე ლაპარაკობდა ივანიშვილზე, რომ ის პრორუსული ორიენტაციის იქნებოდა, მაგრამ ვხედავთ, რომ რეალურმა პოლიტიკამ უკვე სხვა მიმართულებით წაიყვანა ის გემი, რომელიც ივანიშვილმა გამოჭედა. ანალოგიურად, მე მგონი, ბევრის მიმართ დადგება ეს პირობა - გააკეთოს არჩევანი და საქართველოში მყოფი ბევრი ფიგურა გააკეთებს იმ არჩევანს, რაც ყველამ გააკეთა - დასავლეთი.

რაც შეეხება ვასაძის სპეციფიკას, მას უდავოდ აქვს სპეციფიკა - პოლიტიკური პოზიცის სპეციფიკაზე ვლაპარაკობ - ამ სპეციფიკაში უნდა ვიგულისხმოთ ის, რომ დასავლეთზე ორიენტაციის ფონზე, ის კრიტიკულიც არის. რუსეთის მიმართაც არის კრიტიკული, მაგრამ ეს არ არის რუსოფობია.

ჩვენთან ძალიან ხშირად, რუსეთის მიმართ დამოკიდებულება ყალიბდება აბსოლუტურ გაბუტვად და ვნახეთ ეს მაგალითები. დასავლეთის მიმართ დამოკიდებულება ყალიბდება აბსოლუტურად ყველაფრის უკრიტიკოდ მიღებად - ამისი მაგალითებიც ვნახეთ - ნაცმოძრაობამ ორივე მაგალითი კარგად გვანახა. ამ ორივე უკუიდურესობიდან ვასაძე აშკარად დაშორებულია - არ ვარდება არც ერთში.

მაგრამ თუ რეალურ პოლიტიკას მიუახლოვდა, ის დასავლეთისკენ გადაიხრება ჩემი აზრით, ისევე, როგორც ივანიშვილი,სააკაშვილი და შევარდნაძე.

თქვენც აღნიშნეთ საუბრისას, ვასაძე ხშირად პატრიარქის, საპატრიარქოს დამცველის პოზიციაში გამოდის-ხოლმე. ლოგიკურად ჩნდება კითხვა, ხომ არ იკრებს იმ საზოგადოებას, რომელი საზოგადოების ნდობაც უსაზღვროდ მაღალია ეკლესიის, როგორც ინსტიტუტის მიმართ? გარკვეულ სოციუმზე ხომ არ არის გათვლილი მისი პოზიციები?

- თუ ვინმეს უნახავს და მე მინახავს, ლევანის და პატრიარქის ურთიერთობა, ნამდვილად არ ეტყობა ამ ურთიერთობას, რომ ეს რომელიმე ჯგუფის გამოა. აბსოლუტურად გულახდილად სცემს უდიდეს პატივს პატრიარქს, რასაც პატრიარქიც დიდი სიყვარულით პასუხობს.

რაღაც პოლიტიკური ეშმაკობა ამის იქით, მითუმეტეს, როდესაც ადამიანი აცხადებს, არ მოვდივარ პოლიტიკაშიო, მე მგონი, არ უნდა ვეძებოთ. ლევან ვასაძის შემთხვევაში, ეს მგონი, ძალიან ზედმეტია - ის სულით და გულით არის ორიენტირებული ქართულ ეკლესიაზე.

რით ახსნით მის გააქტიურებას მას შემდეგ, რაც ბიძინა ივანიშვილი მოვიდა ხელისუფლებაში? თანაც თუკი მისი პოპულარობა გარკვეულად, ნაციონალების ქმედებებმა განაპირობა - „ნაციონალური მოძრაობის“ დროსაც თავისუფლად შეეძლო პოზიციის გამოხატვა, თუმცა მაშინ მხოლოდ ვიდეორგოლები ვრცელდებოდა სოციალურ ქსელში მისი ლექსებით...

- გეთანხმებით, მაგრამ „ნაციონალური მოძრაობის“ პერიოდში მისი აქტიურობის შედეგიც ნაკლები იქნებოდა და აქტიურობის არანაირი საშუალებაც არ იქნებოდა. „ნაციონალური მოძრაობის“ დროს, როდესაც ცენტრალური არხების საინფორმაციო პროგრამები ერთ კაბინეტში იწერებოდა, როგორ გგონიათ, ვასაძის გრძელ ინტერვიუებს სადმე ჩასვამდნენ?

ანუ არ იმზადებს საფუძველს პოლიტიკაში მოსასვლელად?

- ჯერჯერობით ასეა, მაგრამ შეიძლება, დროთა განმავლობაში პოზიცია შეცვალოს - ახალგაზრდა კაცია.

ივანიშვილი ახსენეთ და ისიც გავიხსენოთ, ივანიშვილის პოლიტიკაში მოსვლის მოტივი რა იყო - რომელიც თვითონ თქვა - შევიწროება დაუწყო „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ იმ დონემდე, რომ იფიქრა სამშობლოს დაკარგავდა - იძულებული გახდებოდა, წასულიყო სამუდამოდ. ამიტომ აიღო გეზი პოლიტიკისკენ.

ასეთი იძულება ვასაძეს არ აქვს, თუ ვინმეს უნდა მისი პოლიტიკაში შემოსვლა, მაშინ რეპრესიები უნდა დაიწყოს მის მიმართ და შეაძლოა, გაბრაზებული ვასაძე შემოვიდეს კიდეც. თუმცა, თუ ნორმალურად იგრძნობს თავს, ვასაძეს, რომელიც ბიზნესშია ჩართული, შესაძლოა, ასეთი სურვილი საერთოდ არ გაუჩნდეს.

თუ ხელისუფლებით ხალხის უკმაყოფილება გაიზრდება და საზოგადოებაში გაჩნდება ახალი ლიდერის მოთხოვნილება, რომ ხელისუფლებას ძლიერი ოპონირება გაუწიოს, არის ვასაძე ის ფიგურა, რომელიც შეიძლება, ასეთ პოლიტიკურ ძალას ჩუდგეს სათავეში?

- როცა ასეთი მოთხოვნილება ჩნდება, შესაძლოა, ასეთ ფიგურად ბევრი ვინმე გამოჩნდეს - პარალელი შესაძლოა არაზუსტი იყოს, მაგრამ რაღაცით ესადაგება - აფხაზეთში რამდენჯერმე არჩევნები ისე მოეწყო, რომ აფხაზურმა მოსახლეობამ უარი უთხრა ხაჯიმბას და აირჩია სხვა. დღეს, როდესაც აფხაზი ხალხი უკმაყოფილო იყო მოქმედი პრეზიდენტით, ორჯერ უარყოფილ ხაჯიმბას გაჰყვა.

ასე რომ, უკმაყოფილება ძალიან დიდი სტიმულია იმისა, რომ ისეთი ფიგურები, რომლებიც მიუღებელნი იყვნენ ადრე, მისაღები გახდნენ - ხაჯიმბაზე ვამბობ, თორემ ვასაძე კიდევ უფრო უკეთეს პირობებშია იმ მხრივ, რომ არანაირი უარყოფითი პოლიტიკური წარსული არ აქვს.

რა თქმა უნდა, ასეთი პოლიტიკური პერსპექტივები შეიძლება გაჩნდეს, თუკი უკმაყოფილების მუხტი რაღაც ზღვარს მიაღწევს. უკმაყოფილება ყოველთვის წარმოშობს მერე ვიღაცაზე ორიენტაციას.