„გამჭვირვალობის კანონის“ ირგვლივ მოვლენები საინტერესოდ ვითარდება. ერთი მხრივ, ხელისულება ვა-ბანკზე მიდის, მაგრამ ვის წინააღმდეგ? რეალურად, პროცესებს თუ ჩავუღრმავდებით, აშკარაა, რომ კანონის ხელმეორედ ინიცირება იძულებითი ნაბიჯი იყო და ხელისუფლება შეგნებულად შევიდა ისეთ ბრძოლაში, როცა მოწინააღმდეგე მხარე გაცილებით ძლიერია, ვიდრე აქციაზე შეკრებილი რამდენიმე ერთეული „ენჯეო“ და რამდენიმე ასეული ადამიანი.

რა იმალება „გამჭვირვალობის კანონის“ მიღმა? რაზე მიდის მოლაპარაკებები გეოპოლიტიკურ კულისებში და რატომ ჩაანაცვლა ომში ჩართვის მცდელობები ქვეყანაში დესტაბილიზაციის მცდელობებმა? რას მოელიან მთავარი აქტორები საქართველოსგან და ვინ უზრუველყოფს მშვიდობას და როგორ? - ყველა ამ თემაზე for.ge ისტორიკოსს, ანალიტიკოს სოსო მანჯავიძეს ესაუბრა.  

პირველ ჯერზე, როდესაც ხელისუფლებამ კანონი უკან გაიწვია, ახსნა, რომ მათ დონორებისგან დაპირება მიიღეს, გასაჯაროვდებოდა, რისთვის და რაში იხდიდნენ მილიონებს. როგორც აღმოჩნდა, დონორების დაპირება დაპირებად დარჩა და ხელისუფლება იძულებული გახდა გადამჭრელი ზომები მიეღო. ბატონო სოსო, რეალურად, რისთვის ხარჯავენ დასავლური წრეები ამ რაოდენობის ფულს საქართველოში, რომელიც, როგორც ცნობილი ხდება საქართველოდან სხვა ქვეყნებშიც გაედინება? რამდენად მოელით, რომ ხელისუფლება იმ ზეწოლას, რომელიც დასავლეთიდან მოდის, ბოლომდე  გაუძლებს და უკან არ წაიღებს „გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონს? ამ კანონის უკან წაღება, რა თქმა უნდა, ხელისუფლებისთვის პოლიტიკური განაჩენი იქნება, მაგრამ გეოპოლიტიკური კონტექსტის გათვალისწინებით, ქვეყნისთვის როგორ დასრულდება ყველაფერი?

- ხელისუფლებისთვის განაჩენი იქნება, მაგრამ პირველ რიგში, ჩვენ უნდა გავიაზროთ რასთან არის დაკავშირებული ამ კანონის ინიცირება. ეს დაკავშირებულია გეოპოლიტიკურ ვითარებასთან. კერძოდ, საქართველოში არის ამ ენჯეობის დიდი ქსელი, რომლებიც არიან სინამდვილეში უცხოეთის სპეცსამსახურების ფილიალები, რომლებიც ასრულებენ მრავალ ფუნქციას, მათ შორის ერთ-ერთი არის ამა თუ იმ რეჟიმის მიმართ ძირგამომთხრელი საქმიანობა. მაგალითად, ეს არის ირანი, აზერბაიჯანი, სომხეთი, რუსეთი თუ ა.შ. საქართველო მათთვის ერთგვარი ჰაბია, რაზეც ღიად განაცხადეს აზერბაიჯანის მაღალი თანამდებობის პირებმა, რომ საქართველო მთავრობა არ უშლის ხელს აზერბაიჯანის წინააღმდეგ ძირგამომთხრელ საქმიანობასო. აქედან გამომდინარე, აზერბაიჯანს გადაკეტილი აქვს საზღვარი, რაც უდიდეს დისკომფორტს ქმნის მოსახლეობისათვის და ასევე ზიანს აყენებს ჩვენს ეკონომიკას. გარწმუნებთ, რომ არც აზერბაიჯანს არ სიამოვნებს, რომ საზღვარი არის დაკეტილი, მაგრამ ისინი საფრთხეს გრძნობენ - ეს უკვე გამოვიდა სააშკარაოზე.

ქვეყანაში საკმაოდ დიდი თანხები შემოდის უკონტროლოდ. არასამთავროებს კი აქვთ უფლება, უარი უთხრან სახელმწიფოს ანგარიშგებაზე. ფაქტობრივად, ისინი ხელშუვალნი არიან. აქედან გამომდინარეობს ის საოცარი მოვლენა, როდესაც სტოლტენბერგი, უეცრად, ლომჯარიას ენით ალაპარაკდა. წარმოიდგინეთ, ნატოს გენერალური მდივანი გამოეხმაურა საქართველოში კანონის მიღებას, რომელიც უზრუნველყოფს ელემენტარული ინფორმაციის მიღებას თანხების რაოდენობასა და მისი გახარჯვის მიზნობრიობაზე, რომ საქართველოს უსაფრთხოება იყოს დაცული. სტოლტენბერგის ფუნქცია არ არის არასამთავრობოების გამჭვირვალობაზე შეშფოთება, მით უმეტეს სხვა ქვეყანაში. მისი ფუნქცია არის სამხედრო პოლიტიკური მიზნების განხორციელება. გასაგებია, რომ სტოლტენბერგი შეშფოთდა სამხედრო პოლიტიკური მიზნების ხელის შეშლის გამო და ამიტომ ეძახიან ისინი კანონს რუსულს. ანუ, მათი აზრით, ამ თანხების ხარჯვა იმ მიმართულებით, რომელიც მათ სჭირდებათ, არ აწყობს მათ გეოპოლიტიკურ მოწინააღმდეგე რუსეთს და აქედან გამომდინარე, არქმევენ რუსულს. იმდენ პატივისცემას არ იჩენენ საზოგადოების მიმართ, რომ ახსნან თავიანთი პოზიცია ნორმალურად. სამწუხაროდ, ამასვე აკეთებს საქართველოს ხელისუფლება, რომელიც, სინამდვილეში, არ ამბობს რაზე მიდის ლაპრაკი აზერბაიჯანის ხელისუფლებასთან, რა პრეტენზიები აქვთ, რატომ აქვთ ასეთი ხისტი პოზიცია. რას ამბობენ ამასთან დაკავშირებით თურქები, რატომ აქვს ირანს ასეთი პოზიცია.

სანამ უკრაინის ომი დაიწყებოდა, „ქართულ ოცნებას“, წინამორბედებთან შედარებით, კარგად დალაგებული და კომფორტული ურთიერთობა ჰქონდა დასავლეთთან. თუმცა, უკრაინის ომმა რადიკალურად შეცვალა პროცესები. ხელისუფლება სისტემატურად ირწმუნებოდა, გლობალური ომის პარტია ჩვენი ომში ჩართვას ცდილობსო, მაგრამ კონკრეტიკის გარეშე არადამაჯერებელი იყო ეს ცნობები საზოგადოებისთვის. სხვათა შორის, სხვადასხვა წყაროებიდან გვქონდა ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ ირაკლი ღარიბაშივილის პრემიერობის დროს, ამერიკის ყოფილმა ელჩმა, კელი დაგნანმა საელჩოს სპეცრაზმელებთან ერთად, პირდაპირ რომ ვთქვათ, კაბინეტში ჩაკეტა პრემიერი და მოითხოვდა მისგან, ხელი მოეწერა დოკუმენტისთვის, რომ ცა გაეხსნათ  ქართველი მებრძოლებისთვის. პარალელურ რეჟიმში, იგივე სცენარით აიძულებდნენ თავდაცვის მაშინდელ მინისტრს ომში სამხედროების გაგზავნას, იგივე ხდებოდა ვეტერანთა დეპარტამენტშიც, მეტად აღარ დავკონკრეტდებით... თქვენ თუ გაქვთ ამის შესახებ ინფორმაცია?

- ეს ინფორმაცია არა მარტო მე, არამედ მთელმა თბილისმა იცის უკვე, ვინც ოდნავ მაინც თემაშია. ის კი არადა, ქალბატონი კელის ჟესტიკულაციაზე და ლექსიკაზეც კი დაწვრილებით საუბრობენ. რამდენად ობიექტურია ეს ინფორმაცია, არ ვიცი, მაგრამ კვამლი უცეცხლოდ არ არის და ისიც კარგად ვიცით, საჯაროდ რა ხდებოდა და ღარიბაშვილზე და ბურჭულაძეზე ზეწოლის ფაქტებიც გასაგებია, ვიცით კარგად. უბრალოდ, მანდ ქალბატონი კელი, მოდით, ვთქვათ, რომ გონებრივად კარგად ვერ იყო, რაც არაა გასაკვირი. სადაც ჯონ ბასი, რომელიც განსაკუთრებული კრეტინიზმით გამოირჩეოდა და მასთან ვისთან ჰქონია ურთიერთობა, ყველა დამიდასტურებს, დანიშნეს სახელმწიფო მდივნის თანაშემწედ ევრაზიის საკითხებში, იქ დეგნანი რა გასაკვირია.

მანდ ნიუანსი ის იყო, რომ მერე მოხდა ჩვენი ომში ჩართვის თემის დამუხრუჭება, რადგან საქართველოს ტერიტორიაზე უკვე იდგა რუსეთის არმიის არსებული შენაერთი თბილისიდან 40 კმ-ში და აფხაზეთში და საქართველო მათ წინააღმდეგობას ვერ გაუწევდა, ძალიან ხანმოკლე იქნებოდა ეს შეტაკება, მით უმეტეს, მოგეხსენებათ, რომ იარაღის მოწოდება საქართველოსთვის არ მომხდარა და არც ჯარის დაფინანსება. შესაბამისად, როგორ წარმოგვიდგენია რაღაცა მნიშვნელოვანი ზიანის მიყენება რუსეთისთვის. რა თქმა უნდა, ეს რუსეთისთვის იქნებოდა რიგითი უსიამოვნო შემთხვევა, მაგრამ ჩვენთვის იქნებოდა ეროვნული კატასტროფა. მარტივია, ე.წ. ჩვენს მოკავშირეებს საქართველოში არანაირი რეალური გადამზადების კურსები, ან იარაღის მოწოდება, მაღალტექნოლოგიური შენაერთების მომზადება, ან ავიაცია, ან რაღაცა მსგავსი არ ჰქონიათ. თანამედროვე ომს ხომ ვხედავთ რაც არის - ეს არის მაღალტექნოლოგიური ომი. ჩვენი სამხედრო ბიუჯეტი რომ ავიღოთ, კომიკურია და არა მარტო სამხედრო ბიუჯეტი, არამედ - შეიარაღებაც.

მაშინ, რას ემსახურებოდა ჩვენი ომში ჩართვის მცდელობა?

- არაფერს, უბრალოდ, რუსეთისთვის უსიამოვნების შექმნა უნდოდათ.

რუსეთის უსიამოვნო შეგრძნებები რა შვებას მისცემდა ან უკრაინას, ან იგივე დასავლეთს?

- თქვენ თუ ფიქრობთ, იქ ძალიან ჭკვიანი ხალხი იღებს გადაწყვეტილებებს, ძალიან ცდებით. ხომ ხედავდით უკრაინაზე რა საოცარ სიგიჟეებს ლაპარაკობდნენ მათი ანალიტიკოსები. ჩვენი ექსპერტების სახელი და გვარები ხომ ყველამ დავიმახსოვრეთ, რას ლაპარაკობდნენ, თუ გგონიათ ესენი თვითონ ფიქრობდნენ და იმას ლაპარაკობდნენ, ძალიან ცდებით, ესენი იქიდან იღებდნენ ინფორმაციას, იქაური ექსპერტებისგან. აი, ეს სამკუთხედი კრეტინიზმის - აშშ, უკრაინა და საქართველო ერთმანეთს აძლიერებდნენ სიგიჟეებში. რამდენმა გვირჩია აფხაზეთში შედითო! აქ, საქართველოში ბევრი ახლაც ამ ჭკუაზე არის. ამ არანორმალურებს ხომ ვერაფერი გამოაკეთებს, მაგრამ როდესაც დაიწყებ რეალურ ძალთა განლაგებაზე ლაპარაკს და ანალიზს აკეთებ, გონების მაგივრად რთავენ თავიანთ არაჯანსაღ ემოციებს და რაღაც სისულელეებს ლაპარაკობენ. ამიტომ, დეგნანისთვის ჩვენი ომში ჩართვა იქნებოდა მისი კარიერული წარმატება, რომ საქართველომ რაღაცა გააკეთა, მაგრამ შედეგი რა მოჰყვებოდა, ამაზე პასუხს აგებს ამერიკაში ვინმე, თუ რა? ჩვენ გადავრჩით, მაგრამ მილიონობით ადამიანია დაღუპული, იგივე ვიეტნამში  და ვინმემ პასუხო აგო? რა უნდოდათ ავღანეთში, ერაყში, ან ლივიაში რა უნდოდათ, ესაზღვრება ამერიკას, თუ რა? ქვეყანა ოთხ ნაწილად არის გაყოფილი და მილიონობით დაიკლო მოსახლეობამ, აყვავებული ქვეყანა გაანადგურეს. ჩვენ რა დაგვემართებოდა ხომ წარმოგიდგენიათ. კელი დეგნანის მცდელობა ჩაიშალა, ამიტომ ახლა ახალი გათვლებია.

ახალ გათვლებში, ალბათ, იგივეს უნდა ველოდოთ - არეულობა, დესტაბილიზაციის მცდელობა სახეზეა და თუ ეს ყველაფერი გაუვიდათ, ამ შემთხვევაში ვინ სარგებლობს, პირველ რიგში, ამ არეულობით? თუ გავითვალისწინებთ, რომ დასავლეთისთვის საქართველო რეგიონში ერთადერთი დასაყრდენია, მართლაც სიგიჟედ ჩანს აქ იარაღის ჟღარუნი, ეს არ ჯდება არანაირ ლოგიკაში...

- დასავლეთი არის ჰომოგენური. იქ არის ევროპელების გარკვეული ინტერესები, მათ მიაჩნიათ, რომ ეს კორიდორი მათთვის აუცილებელია, რათა რესურსები მიიღონ იგივე შუა აზიიდან, ირანიდან ა.შ. და რომ, შეიძლება, რბილი ძალის გამოყენებით, საქართველოში მათთვის სასარგებლო კონფიგურაცია დაალაგონ - ერთი წყება არის ასეთი პოლიტიკოსების. არიან ამერიკელი ქორები, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ ამერიკა გადის საქართველოდან და ქაოსი უნდა დატოვოს, რომ მერე მართოს. რუსეთისთვის ეს არა მარტო სამხედრო, არამედ მორალური თვალსაზრით, ძალიან მძიმე იქნებოდა, რომ კვლავ ეომება პატარა ქრისტიანულ ქვეყანას. თუ დიდი მსხვერპლი არ იქნებოდა, არა უშავს, პიარით გაბერავდნენ და ა.შ. ანუ, ეს მომგებიანი პროექტი იყო. უბრალოდ, ქალბატონ კელის ეს პროექტი არ გამოუვიდა. ახლა სხვა ვითრება დადგა.

პრობლემა ისაა, რომ საზოგადოებას ჰგონია, რომ იქ დიდი პასუხისმგებლობით და სხვებზე ზრუნვით განმსჭვალული სტრატეგები სხედან და პოზიტიურად ფიქრობენ, ეს ასე არ არის და ეს უნდა გვესმოდეს. უფრო ხშირად, ირაციონალური და მავნებლური გადაწყვეტილებები მიიღება, ვიდრე რაციონალური. მაგალითად, ირაციონალური იყო ავღანეთში და ერაყში შეჭრა. რისი გულისთვის და რა შედეგი მიიღეს - 7 ტრილიონი დაიხარჯა, გადაიმტერეს ყველა, ვისი გადამტერებაც შეიძლებოდა და რეგიონში არის ძალიან ცუდი მდგომარეობა. იგივეა ჩვენთან მიმართებაში.

ახლა რა გეგმა აქვთ?

- ახლა გეგმა არის სომხეთი, რომელსაც პირდებიან რომ დაეხმარებიან. არის ასეთი პროექტი - თურქეთის ახალი იმპერია, რომელიც სახმელეთო კორიდორით უკავშირდება აზერბაიჯანს, შემდეგ შუა აზიას და, ჯერჯერობით, იქნება კულტურული კავშირები რუსეთში შემავალ სეგმენტზე, რომელიც ებჯინება ჩინეთში სიძიანის პროვინციას, რაც ურების ავტონომიური ოლქია. ამაში უნდა მოვიაზროთ ირანის ჩრდილოეთი, რომელიც დასახლებულია აზერბაიჯანლებით. ანუ, სახეზეა ეთნიკური ფაქტორის წამოწევა.

თურქეთის ეს ინტერესი ბრიტანულ ინტერესებთან თანხვედრაშია. როცა ლაპარაკია ეს ბრიტანელების პროექტია და თურქეთი იერარქიულად ემორჩილება ბრიტანელებსო, ასე არაა. ეს ინტერესთა თანხვედრით გაკეთებული პროექტია, რომელსაც თან ახლავს უამრავი პრობლემა. ამ პროექტის მოწინააღმდეგეები არიან ფრანგები, ბერძნები, ირანელები, ინდოელები, მათ ეს არ აწყობთ, რადგან ამასთან დაკავშირებულია მთელი რიგი ეკონომიკური საკითხები, აბრეშუმის გზის საკითხი, რომელმაც უნდა გამოიაროს აქ და შესაბამისად, ირანი ამ შემთხვევაში რჩება ლოჯისტიკის გარეშე, რასაც ბევრი სხვა რამ ახლავს თან. აქედან გამომდინარე, არის წინააღმდეგობა ამ ზანგეზურის კორიდორთან დაკავშირებით.

ამ პროექტს უპირისპირდება სხვა პროქტი და ეს არის - ინდოეთის პორტიდან, სომხეთის გავლით, საქართველო, რომელიც შემდეგ იტოტება მერე ასაშენებელი ღრმაწყლოვანი პორტებისკენ და ჩრდილოეთის გზისკენ. იქ მიდის შავი ზღვისთვის კონტროლი და იმიტომ არის მნიშვნელოვანი ფრანგების ბრძოლა ოდესისთვის. აბა, საიდან მოელანდა ბატონ მაკრონს, რომ ოდესაში აუცილებლად უნდა შეიყვანოს ჯარები?! ეს ამ დიდი პროექტის საკვანძო ადგილია და შესაბამისად, გამოვარდა და თქვა, რომ ჩვენ იქ შევიყვანთ ჯარსო. ამ ორი დიდი პროექტის წინააღმდეგობებია და ევროპელები და განსაკუთრებით ფრანგები ეუბნებიან სომხებს, რომ ჩვენ თქვენ დაგიცავთო. როგორ უნდა დაიცვან ფრანგებმა თურქებისგან და აზერბაიჯანელებისგან სომხები, როდესაც მათ არ აქვთ ლოჯისტკური მხარე და ირანი კატეგორიულად წინააღმდეგია იქ ევროპელების გამოჩენების, ეს საიდუმლოა. თუმცა, ჩვენ ხომ ვნახეთ ფაშინიანის გამოსვლა და ვნახეთ დაპირებები. ამიტომ, სომხეთის დახმარება და ამ პროექტის განხორციელება შეუძლებელია, თუ საქართველოში არ იქნა ამის სრული პოლიტიკური მხარდაჭერა და არ იქნა მორჩილი ხელისუფლება.

ვინ არის მორჩილი ხელისუფლება? - აგერ გვყავს აგენტების სახით და ისევ იმას ვუბრუნდებით - რა არის ეს ფული? ეს არის მრავალწახნაგოვანი სქემა, რომელიც მოიაზრებს საქართველოში შესაბამის ცვლილებებს. ახლა იმით ფუთავენ, რომ ჩამოაგდებენ „ქართულ ოცნებას“ და მოვა „პატრიოტი“ გიგაური, „ეროვნული“ ხაზარაძე და მერე განახორციელებენ „სასიკეთო ცვლილებებს“.

რას მოასწავებს ის, რომ რუსეთი, ჯერჯერობით, გაყურსულია?

- რუსეთი თავლყურს ადევნებს და ცხადია, რომ მოქმედებს. რუსეთს, რა თქმა უნდა, კატეგორიულად არ აწყობს თურქული პროექტი, ეს ჯერ კიდევ შევარდნაძის დროიდან მოდის.

მაგრამ, რამდენად აწყობს ფრანგულ-სომხური და დასავლეთის შემოსვლა რეგიონში?

- ცხადია ფრანგული არ აწყობს. მას აწყობს რუსულ-ირანული ხაზი, რომელიც გაივლის სომხეთს და საქართველოს. აქ სხვა ასპექტებიც არის. რუსეთი, ამ ეტაპზე, ცდილობს, არ გაამწვავოს ურთიერთობა ერდოღანთან, რომელიც 9 მაისს მიემგზავება აშშ-ში და შეეცდება გაყიდოს თავისი გეოპოლიტიკური როლი იმისთვის, რომ კატასტროფული მდგომარეობა ეკონომიკაში გამოასწოროს. აქ ლაპარაკია რამდენიმე ასეული მილიარდის დახმარებაზე. სავაჭროდ მიდის, რაზეც რუსები არიან გაფაციცებულები და ვხედავთ, რომ რუსული დათვი იღრინება.

ობიექტურად რომ ვიმსჯელოთ, ეს ყველაფერი მიდის მსოფლიოს ხელახალი გადანაწილებისკენ, რაც ძალისმიერი მეთოდებით არ ხდება. კი, ყველა აჩვენებს თავის კლანჭებს, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, გადანაწილების პროცესი სრულდება მოლაპარაკაბებით.

ანუ, აქ არეულობის შემთხვევაში, რუსეთი რაღაც პოზიციას დაიკავებს და რა იქნება ეს, თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ საქართველოში არც ერთი მნიშვნელოვანი ცვლილება ამერიკა-რუსეთის მოლაკარაკებების გარეშე არ განხორციელებულა?

- რუსეთს თავის უსაფრთხოების დოქტრინაში უწერია, რომ თავის საზღვრებთან არეულობის შემთხვევაში გამოიყენებს თავის შეიარაღებულ ძალებს. გასაგებია, რა იგულისხმება არეულობაში - იგულისხმება ისეთი პოლიტიკური ძალის მოყვანა ხელისუფლებაში, რომელიც რუსეთთან მიმართებაში იქნება მტრული და განახორციელებს იმ ღონისძიბებს, რაც რუსეთს არ აწყობს. რა ღონისძიებაა ეს - მაგალითად, ბაევიკების ტრანზიტი ჩრდილოეთ კავკასიაში; ყოველგვარი კონტაქტების შეწყვეტა უსაფრთხოების და ტერორიზმის საკითხებში. ანუ, რუსეთისთვის ჩრდილოეთ კავკასია ერთ-ერთი მოწყვლადი ნაწილია. იმ შემთხვევაში, თუ საქართველოს ხელისუფლება მოქმედებს როგორც მტრული სახელმწიფო, ეს გაცილებით დიდი პრობლემაა, ეს იმგვარი პრობლემაა, რაც უკვე გვინახავს - პანკისის ხეობის რეიდები თვითმფრინავებით, რაც ახლა სულ სხვა სახეს მიიღებს და ეს ყველაფერი უნდა გვესმოდეს. მით უმეტეს ძალთა ბალანსი მსოფლიოში შეცვლილია და შესაბამისად, ამის ბერკეტები რუსეთს ბევრი აქვს. შესაბამისად, ეს პროცესი, რომელიც არის საქართველოში - „არა რუსულ კანონს“ და ა.შ. და სომხეთის საკითხი გადაბმულია. როგორც კი იქნება საქართველოში მსგავსი სცენარის განვითარება, ჩვენ უნდა ველოდოთ რუსეთის აქტიურ მოქმედებებს.

როგორი შეიძლება იყოს ეს აქტიური მოქმედებები?

- პირველი, ეს არის პირდაპირ სამხედრო ჩარევა, იმისდა მიხედვით, რუსეთისთვის ეს რამდენად მომგებიანი იქნება და რა ეტაპზე. მეორე არის უკვე მომხდარ მოვლენაზე რეაგირება, როდესაც შენზე არაა პასუხისმგებლობა. ყველა ცდილობს, რომ მასზე არ იყოს პასუხისმგებლობა, ისე დაალაგოს კონფიგურაცია და პირიქით, მთხოვნელის როლში იყოს ის ქვეყანა და მან თავისი კეთილი ნებით რაღაცა გააკეთოს. მესამე - იმ შემთხვევაში, თუ აქ მოახერხეს დესტაბილიზაციის მოწყობა და შეეცადნენ იმას, რომ მსგავსი ხელისუფლება მოიყვანონ, ცხადია, რომ ასეთ შემთხვევაში, რუსეთს გაუჩნდება სურვილი იმგვარად ივაჭროს ავტორებთან, იგივე თურქეთთან, ირანთან, იგივე მცირე ავტორებთანაც შეიძლება ივაჭროს, რომ საქართველოს აქტივების გაცვლა მოხდეს რაღაცაში. ჩვენ ხომ გვახსოვს 2008 წლის აგვისტოში ერდოღანის ვიზიტი მოსკოვში და რაზე იყო ლაპარაკი - საუბრის თემა იყო აჭარის რეგიონი. ძალიან ხშირად ვერ ვითვალისწინებთ რა აქტივების მფლობელები ვართ და ერთ-ერთი მთავარია ჩვენი საზღვაო ზოლი. შავი ზღვა არის სტრატეგიული ინტერესების განხორციელების არეალი.

რუსეთთან ვაჭრობაში შავი ზღვის ზოლის ნაწილი რამდენად შესაძლებელია თურქეთმა წაიღოს?

- რა თქმა უნდა, გადაინაწილებენ. აგერ, ზაქარეიშვილი გამოვიდა აქუბარდიასთან ერთერში და განაცხადა, რომ თურქეთს მივცეთ კონტროლი ჩვენს პორტებზე და აეროპორტებზეო. ამას ადამიანი რომ იტყვის, წესით და რიგით, ჩვენ რომ სუვერენული სახელმწიფო ვიყოთ, აქუბარდია და ზაქარეიშვილი ციხეში უნდა იყვნენ. ანუ, რას ამბობს ადამიანი - შემოიყვანო უცხო ქვეყანა და კონტროლი გადასცე სტრატეგიულ ობიექტებზე. ზაქარეიშვილი არც ისეთი ბრიყვია, რომ თავისი ინიციატივით ეთქვა ეს, საზოგადოებაში ასე მუშაობენ, საერთოდ... ანუ, მოვლენები ისე უნდა განვითარდეს, რუსეთმა რომ დათმოს, მომზადებული იყოს ეს ფანჯარა. რა მოხდა მერე, თუ თურქეთს შემოვიყვანთ, რა ცუდია?! აი, ეს გააჟღერა და ამ გაჟღერებასთან ერთად უნდა შემოწმებულიყო მისი ანგარიშები, მაგრამ ჩვენი უშიშროების ორგანოები საინფორმაციო ხასიათს ატარებენ, რეაგირების საშუალება არ აქვთ. ყველა თავის აგენტს იცავს.

შენ რომ რომელიმე ქვეყნის აგენტს ჩაავლებ ხელს და დააკავებ, პრაქტიკულად, ეს ომის გამოცხადებას ნიშნავს იმ ქვეყანასთან...

- რა თქმა უნდა, ძალიან ჭკვიანურად რომ მოიქცა „ვივა-მედელი“ მიხეილი და ერთხელ რომ ჩავავლეთ ხელი „გერეუს“ თანმშრომლებს, რა მივიღეთ? - სატვირთო თვითმფრინავებით გამოაძევეს ქართველები რუსეთიდან. ანუ, ეს საფრთხეც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ივაჭრონ ჩვენს ხარჯზე. გეოპოლიტიკურ დახლზე ისეთი ვაჭრობა მიმდინარეობს, რომლის შესახებ ადამაინებს წარმოდგენა არ აქვთ, თან იმდენად ცინიკურია, ეს ყველაფერი, რომ ტვინი გადაეწვებათ. დიდი სახელმწიფოები ყოველთვის ასე იქცეოდნენ, ინფორმაციულ ომებს ატარებდნენ და მერე ხდებოდა გადანაწილება. ჩვენ ვიმყოფებით გადანაწილების პროცესში მყოფ მსოფლიოში. ტრიგერი გადანაწილების არის შიდა არეულობა. ამიტომ, როდესაც სხვადასხვა ქათამაძეები, ხაზარაძეები, ზაქარეიშვილები, ბერძენიშვილები და სხვადასხვა დეგენერატები, რომლებსაც წარმოდგენა არ აქვთ რას აკეთებენ, შეპყრობილებივით დარბიან იქ, მათ ნაწილს ფული აქვთ ამაში აღებეული, იმიტომ, რომ ან უცხოელების აგენტები არიან, ან სასარგებლო იდიოტები, ან წილში არიან მაგ ფულის. ეს გადანაწილებები ხდება ასი ათასობით მსხვერპლის და ქვეყნის ორგანული დაჭრის ხარჯზე. ეს შეგნებული თუ შეუგნებელი, სხვადასხვა სახის აგენტურა, რომლებიც ფულს იღებენ და კუთხურ ნაციონალიზმს აღვივებენ სხვადასხვა ფორმით, ყველანი არიან ნომრიანი აგენტები და თან, სასარეგბლო იდიოტები. ამათი დაუყოვნებლივ აღკვეთა უნდა მოხდეს ოფიციალური საშუალებებით, იმიტომ, რომ ამ ადამიანების მოქმედება მომავალში იწვევს უზარმაზარ მსხვერპლს.

აფხაზეთი ავიღოთ, რა მოხდა? - 30 ათასი ქართველი დაიღუპა და რამდენი ოჯახი გაუბედურდა. არ გვახსოვს ცხინვალში როგორ დაიწყო? იგივე პროცესები წავა, თუ უშიშროების სისტემა არ იმოქმედებს დაუნდობლად.

რამდენად ეყოფა ხელისუფლებას ძალა, რომ მოერიოს ამ ყველაფერს და დანის პირზე გავიაროთ ისე, რომ არ დავზარალდეთ? აქვთ კი რესურსი, როგორც გონობრივი, ასევე ადამიანური?

- მათ უნდა ესმოდეთ, რომ თუ ამას დაუშვებენ, მათი დანდობა არ იქნება. რაც შეეხება რესურსს, ეს ნაცები ჩაბუდებული რომ არიან ხელოვნებაში, განათლებაში და ა.შ. ეს აგენტურა სასწრაფოდ უნდა გაუშვან.

ეს გასაგებია, მაგრამ როდესაც ვსაუბრობთ ამხელა მონსტრების შეჯახებაზე მსოფლიო მასშტაბით, რამდენად შევძლებთ დავუპირისპირდეთ ამ გარე საფრთხეებს?

- თუ ჩვენ არ დავუშვებთ ისეთ შეცდომას, მივყვებით რაციონალურ გადაწვეტილებას, შესაძლებელია. მაგალითად, დღეს დგას ის მომენტი, როდესაც რუსეთს ამიერკავკასიაში არეული საქართველო არ აწყობს. გარდა ამისა, რუსეთს არ აწყობს იმ პროექტის განხორციელება, რაზეც ვისაუბრეთ, არ აწყობს აქტიურად მტრული ხელისუფლების ჩამოყალიბება. თუ ჩვენ თვითონ არ გამოვიწვით ცეცხლი ჩვენზე, რასაც მუდმივად ჩალიჩობენ, ხან უკანალს მიუშვერენ, ხან თვითმფრინავს ხვდებიან და ხან გემს, რაც ჩვეულებრივი დაფინანსებული მოძრაობებია, გადავრჩებით. ეს ხომ სუიციდია, რის და ვის იმედზე ხარ ამას რომ აკეთებ?! აქვს ვინმეს ილუზია, რომ ვინმე სამხედრო ძალით დაგვეხმარება? მარტო ეს ასპექტი ავიღოთ - ვის იმედზე ხარ?

რაც უკრაინაში ხდება იმის ფონზე როგორ შეიძლება ვინმეს იმედი გქონდეს?!

- ვერ ითვალისწინებენ. ვიღაცებს გონიათ ომი რომ მიმდინარეობს, რუსეთი სუსტდება. რუსეთი გაძლიერდა და ამ ომმა გამოწვრთნა და მაღალტექნოლოგური არმია შექმნა. დღეს, დედამიწაზე ერთადერთი სახმელეთო ომია, სადაც მიმდინარეობს უახლესი შეიარაღების გამოცდა. რა მოხდება, როდესაც შეიარაღებული კოლაფსი მოხდება ფრონტის და პოლიტიკური დესტაბილიზაცია რეჟიმის, რასაც უმართავი პროცესი მოჰყვება, შემდეგ ეს ორი ძალა შეერთდება და ბელარუსი, უკრაინა და რუსეთი, ეს სამი სლავიანური, ახალი სამხედრო ტექნოლოგიებით შეიარაღებული სახელწიფო ახალ სამხედრო ალიანსს შექმნის? როგორი სასიამოვნო იქნება მათთან ლაპარაკი, ალბათ, გვესმის. ჩვენ ამ დროს, უკვე ამ გზაზე დამდგარ ჩვენს ჩრდილოურ სამყაროსთან არ უნდა მივიღოთ დაპირისპირება. ამათ კი სრული სერიოზულობით ჰგონიათ, რომ ჩვენი გულისთვის ვიღაცა თავს დაიყენებს თერმობირთვული ომის წინაშე. სიბრიყვის ასეთი მაღალი ხარისხი, უბრალოდ, მე მაშფოთებს. როგორ გგონიათ, ფრანგები, გერმანელები იტყვიან, რომ ქართველებს პრობლემები აქვთ და ატომური ბომბი რომ გვესროლონ, ჩვენ მაინც დავეხმარებითო?

მეორე თემაც არის, ამ ომის შედეგად, ევროპის კონტინენტზე სულ უფრო ღრმად იჭრება რუსეთი, რითაც საკმაოდ იზრდება და ძლიერდება. ჩვენზე რომ არაფერი ვთქვათ, ეს თვითონ ევროპისთვის რამდენად მისაღებია? ამ ფონზე, საერთოდ, უცნაურია, უკრაინისთვის გაწეულ დახმარებას რომ უთვლიან ერთმანეთს. პრაქტიკულად, გამოდის, რომ ევროპა მხოლოდ თვალს ადევნებს რუსეთის გაძლიერებას, რაც იმას ნიშნავს, რომ რეალურად, შეგუებული არიან საკუთარ ხვედრს - იქედან ამერიკა, აქედან რუსეთი?

- რა უნდა ქნან? ვერაფერს ვერ იზამენ. ან, როგორ არ ესმოდათ, რომ ასე დამთავრდებოდა, მე ეს მიკვირს? მათი განზრახვა რა იყო - რა თქმა უნდა, გაცილებით კარგად იყვნენ მომზადებული იმის გამო, რომ რუსეთის უაღრესად კორუმპირებულ რეჟიმში  მაღალ დონეზე ჰქონდა თავისი სადაზვერვო თამაშები. ფონი მოამზადეს ასევე უკრაინაში, რადგან იცოდნენ, რომ სამხედრო ოპერაცია დაიწყებოდა და ეგონათ, რომ ამ კატასტროფის, აბსოლუტური სიგიჟის შემდეგ, რაც რუსეთმა ჩაიდინა უკრაინაში, ეს გამოიწვევდა პუტინის რეჟიმის დესტაბილიზაციას, რუსეთში ნგრევის პროცესის დასაწყისს და მათთვის იმ პერსონების მოყვანას და მსოფლიოში ამ ყველაზე დიდ დაშლილ იპოთეკას დაეპატრონებოდნენ. ეს იყო განზრახვა, მაგრამ ვერ გაითვალისწინეს ბევრი რამ და მივიღეთ ის, რაც მივიღეთ.

როდესაც მსოფლიო ასეთი გამოწვევის წინაშე დგას და საზოგადოების ცნობიერება პატრიოტული თემებიდან გენდერულ თემებზე გადააწყვეს, ევროპა ომში რომ ჩაერთოს, ვინ უნდა წავიდეს საომრად?

- არავინ არ წავა. ეს უკრაინელები არიან რომ იღუპებიან, მეომარი ხალხია. ესენი სად უნდა წავიდნენ, შევხედოთ რას გვანან. საერთოდ, მამაკაცურ საწყისს ებრძვიან. 50 წელია ამოძირკვეს, მამალი აღარ ყივის გენდერული თემატიკის გარეშე არც გერმანიაში და არც საფრანგეთში, ხომ ვხედავთ? როგორ წარმოგიდგენიათ, ფრანგები შევლენ უკრაინაში და ომს დაიწყებენ?! პირველივე თვითმფრინავის გადმოფრენაზე გაცურავენ ინგლისისკენ. რომც დავუშვათ, რომ მამაცები არიან, შევარდნენ და შექმნეს პრობლემა, ბოლოს რა მოხდება? ამარცხებ ამ რუსეთს და გეუბნებიან ისინი, რომ გამოიყენებენ ატომურ იარაღს. კი, ჩვენი ექსპერტები ბუმბერაზები არიან და იციან, რომ არ გამოიყენებს რუსეთი ატომურ იარაღს, მაგრამ ერთი ზალპით რომ გაისროლოს სტრატეგიული რაკეტები, მთლიანად საფრნაგეთი უდაბნოდ გადაიქცევა. ასეთი რამდენი ჰყავთ ხომ იცით. არაფერს ვლაპარაკობ სახმელეთო ძალებზე, იმის მესამედმა რომ გაისროლოს, წარმოგიდგენიათ, რაც მოჰყვება ამას?! იქ, ბრიტანეთთან „პოსეიდონები“ ჰყავთ ჩალაგებული და არც მალავენ. ცხადია, თვითონაც განადგურდებიან, მაგრამ რუსეთს ერთი უპირატესობა აქვს, უზარმაზარია. სივრცეს დიდი მნიშვნელობა აქვს. ამერიკელები კი არ ჩაერევიან. საერთოდ, ამ ხალხს დაავიწყდა, რომ პატარა სამყაროში ვცხოვრობთ. თუმცა, ესეც საგიჟეთია რაზეც ჩვენ ვლაპარაობთ, რომ ამერიკელები არ ჩაერევიან, რადგან მთელი დედამიწის ეკოსისტემა განადგურდება ამ ადამიანური სიხარბის და სიბრიყვის გამო.