ის ქაოსი, რაც „ნაციონალური მოძრაობის“ ხელისუფლებიდან ნაწილობრივ წასვლამ დატოვა ქვეყანში, თითქოს, საპრეზიდენტო არჩევნების ჩატარების შემდეგ უნდა დალაგდეს, ყველაფერს თავისი სახელი დაერქვას, ძალთა რეალური ბალანსი გამოიკვეთოს და პოლიტიკაში ჯანსაღ პროცესებს ჩაეყაროს საფუძველი. არის თუ არა საზოგადოება მზად სწორი არჩევანის გასაკეთებლად, რა იქნებნოდა ქვეყნისთვის უკეთესი და როგორ საარჩევნო გარემოში მოუწევთ საპრეზიდენტო კანდიდატებს გამარჯვებისთვის ბრძოლა, ამ თემებზე ექსპერტი ნანა დევდარიანი გვესაუბრება.

საგარეო საქმეთა სამინისტრომ 2013 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებზე დაკვირვებასთან დაკავშირებით თანხმობა ნატო-სა და ევროსაბჭოს საპარლამენტო ასამბლეიდან და ეუთო-დან უკვე მიიღო. არსებობს მოლოდინი, რომ „ნაცმოძრაობა“ შეეცდება საარჩევნო პროცესი პროვოკაციებით წარიმართოს. შესაძლებლად თვლით თუ არა, რომ საერთაშორისო დამკვირვებლები სიტუაციაში რეალურად გაერკვევიან?

- ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს დამკვირვებელთა ვინაობას. 9 წელიწადი ხელისუფლებაში ყოფნა, მანამდე არაერთწლიანი „მოქალაქეთა კავშირში“ ყოფნის გამოცდილება, ეს ნიშნავს, რომ ნაციონალებს აქვთ სადამკვირვებლო ორგანიზაციებთან დიდი ხნის თანამშრომლობის გამოცდილება. ხოლო იმ პირებთან, ვინც ამ ორგანიზაციებს წარმოადგენენ - პირადი კონტაქტები.

მაგალითად, 2003 წელს, თითქმის, მთელი სადამკვირვებლო კორპუსი იყო მაშინდელი ოპოზიციის მხარეს. შემდეგ, ამ 9 წლის განმავლობაში, ეს კონტაქტები კიდევ უფრო გააღრმავეს. აქ უბრალოდ, მოწვევაზე კი არ არის ლაპარაკი, არამედ უნდა გადახედონ, ვინ მოდიან ამ ორგანიზაციებიდან.

როდესაც ჩამოდის სააკაშვილის მეგობარი და თან ყველასათვის ცნობილია, რომ ის არის სააკაშვილის მეგობარი აშშ-ს კონგრესში, მოდის საქართველოში სადამკვირვებლო მისიით, გასაგებია, რომ ის მის სასარგებლოდ ილაპარაკებს. ეს ძალზე ჩვეულებრივი ამბავია და არავის ეგონოს, რომ ისეთი პატიოსანია დასავლური პოლიტიკური სპექტრი, არავის ემხრობა. ეს ჩვენ ბევრჯერ გვინახავს ამ ბოლო დროს.

ხელისუფლებამ რა უნდა ქნას ასეთ შემთხვევში, მისიების სხვა წარმომადგენლები დაიმეგობროს?

- გზა ის არის, რომ უნდა გააცნობიერონ რა რთული ვითარებაა. ამ კოაბიტაცია-კოაბიტაციაში გადადგა ცსკ-ოს თავნჯდომარე. მოვალეობის შემსრულებელსაც ვადა აქვს გასული. ასეთი ვითარებაა და 10 თვე რომ ხელისუფლებაში ხარ და რაღაცეებს ერთი ნაბიჯით წინ ვერ გათვლი, ეს არაფერ კარგზე არ მეტყველებს.

ცსკ-ს თავმჯდომარის გადადგომა რამდენად ნეგატიურად შეიძლება აისახოს უცხოელი დამკვირვებლების დასკვნებში?

- თვითონ გადადგომის ფაქტი აისახება ზოგად მიმოხილვაში, იტყვიან, რომ ამან დაღი დაასვა პროცესს და ა.შ. ეს ცალსახად ასე იქნება, მაგრამ რეალურად, პროცესსაც შეეშლება ხელი, იმიტომ, რომ მთელი რიგი განკარგულებებია მისაღები, რასაც ერთპიროვნულად იღებს ცსკ-ოს თავმჯდომარე.

რაღაც-რაღაცეები, შესაძლოა, ელემენტარულად, ვადებში არ ჩაეტიოს, თუმცა ამბობენ, რომ ყველაფერი მოვაწესრიგეთო. მაგრამ როდესაც სიაში 3,7 მილიონი ამომრჩეველი გყავს დაფიქსირებული, ცოტა ძნელია სამართლიან და ნორმალურ არჩევნებზე ლაპარაკი. რატომღაც „ქართული ოცნების“ ჩათვლით არავინ არაფერს ამბობს ამ სიაზე, რომელიც აშკარად გაბერილია.

ძალიან მაინტერესებს, გასულ ოქტომბერში უცხოეთში მცხოვრებლებს ხმა რომ არ მიაცემინეს, იგივე რუსეთში, რას ფიქრობენ, ამ ადამიანებს ხმის მიცემის უფლება ისევ არ უნდა ჰქონდეთ?

არსებობდა მოლოდინი, რომ ახალი ხელისუფლება, პირველ რიგში, საარჩევნო სიებს მოაწესრიგებდა, რადგან ასაპარლამენტო არჩევნების წინ სწორედ ეს თემა იყო ყველაზე ცხელი. რითი შეიძლება აიხსნას დღევანდელი გულგრილობა ამ თემის მიმართ?

- ვფიქრობ, არხეინი დამოკიდებულებით. მაგრამ თუ „ქართულ ოცნებაში“ ვინმეს ჰგონია, რომ მთელი სახელმწიფო სტრუქტურა როგორც ადრე ნაციონალებზე მუშაობდა, დღეს მათზე იმუშავებს, ის შეცდომას უშვებს. დღეს არ არის ისეთი აგრესიული ხელისუფლება, რომ იმის გამო, რაკი ხელისუფლებაშია, ავტომატურად, ყველა ნაბიჯზე დაემორჩილებიან.

ყოველდღიურად ვხედავთ, რომ სულაც არ არის ასე და ძალიან ხშირად, მთელი რიგი სტრუქტურები სულ სხვა პოზიციას იკავებენ.

თვითმმართველობებში, როგორც ვიცით, უმრავლესობით კვლავ „ნაციონალური მოძრაობაა“ წარმოდგენილი, მათი მომხრეები აქტიურად მუშაობენ ამომრჩეველზე. რეგიონები ყოველთვის იყო პრობლემა ოპოზიციისთვის. როგორ ფიქრობთ დღეს „ნაციონალურ მოძრაობას“ რეგიონებში რა უპირატესობა შეიძლება ჰქონდეს?

- ისიც ცუდია, რომ ნაციონალებს ჰყავდათ უმრავლესობა, მაგრამ არანაკლებ ცუდია, რომ მთელ რიგ რაიონებში გადაიღება „ნაციონალური მოძრაობა“ და გახდა „ოცნება“. თბილისის მაგალითი აიღეთ, გუშინ შიხიაშვილი ნაციონალი იყო, დღეს - „ოცნებაა“.

რეგიონებში კიდევ უფრო მძიმე ვითარებაა, გახსოვთ, ალბათ, რა მოხდა რეგიონებში მარგველაშვილის წარდგენისას, ხალხი გაგიჟდა, როდესაც გაიგო, რომ თურმე მარგველაშვილს მხარს უჭერს მისაბიშვილი, რომელიც წლების განმავლობაში, რეგიონში  ნაციონალების სახე იყო. ეს, რა თქმა უნდა, სერიოზულ გავლენას მოახდენს არჩევნების შედეგებზე.

ყურადღება მიაქციეთ იმასაც, რომ ამ არჩევნებზე ნინო ბურჯანძე ერთნაირად მიუღებელია „ოცნებისთვისაც“ და ნაციონალებისთვისაც. ნათლად ჩანს, რომ ორივე ძალა ღიად ებრძვის - აქედან დასკვნის გამოტანა რთული არ არის - ადგილებზე, არჩევნების დროს, ძალიან ხშირად ხდება-ხოლმე გარიგება, ისე რომ, სულ არ სჭირდება არც ცსკ-ს და არც ვინმე სხვისი ჩარევა.

ანუ, არჩევნებიც კოაბიტაციის თანხლებით გვექნება?

- რა თქმა უნდა, იცით შტაბები როგორ მუშაობენ? - პარტიების შტაბებში სხედან და ითვლიან სად რამდენი ხმა აქვთ მიღებული, სად აწყობთ ჩაშლა, ან გასაჩივრება, ან სადმე დარღვევაა და არ აწყობთ გასაჩივრება, რადგან ის ხმები სჭირდებათ საერთო ყულაბაში. ეს ყველაფერი შტაბების მუშაობაზეა დამოკიდებული.

სასურველი იქნება, ტექნიკური ნაწილი სხვა დროს უფრო დეტალურად განვიხილოთ, საზოგადოებაში არსებობს აზრი, რომ ხელისუფლებამ ვერ შეასრულა ის დაპირებები, რისთვისაც მას ხმა მისცეს. ასეთი დამოკიდებულება როგორ გადაანაწილებს „ოცნების“ ამომრჩეველს, ნაციონალების თუ სხვა ოპოზიციური პარტიების სასარგებლოდ?

 - ნაციონალებისთვის ხმის მიცემა გამორიცხულია. ეს ის ხალხია, რომელმაც მიუხედავად ტერორისა, ყველაფერი გააკეთა და გაამარჯვებინა „ოცნებას“. მოტრიალდეს და ამომრჩეველმა ნაციონალებს ხმა ისევ მისცეს, ეს გამორიცხულია. ამიტომ, ადგება და სხვას მისცემს ხმას, ეს სხვა კი ნინო ბურჯანაძე იქნება.

თუმცა, რაც არ უნდა მოულოდნელი იყოს, ინფორმაცია მოდის, რომ რეგიონებში სულ უფრო ხშირად ახსენებენ ბაქრაძეს, თუმცა, ლოგიკურად, ხელისუფლებით უკმაყოფილო ამომრჩევლის სიმპათიები სხვა ოპოზიციური პარტიების, მაგალითად, ბურჯანაძის სასარგებლოდ უნდა გადანაწილებულიყო. როგორ ფიქრობთ, ამისი მიზეზი ივანიშვილის განცხადება ხომ არ არის თანამდებობიდად გადადგომის თაობაზე?

- ვიღაც შეიძლება, გაბრაზებულ გულზე ამბობდეს კიდეც, რომ მარგველშვილს კი არა, ადგება და სულაც ბაქრაძეს მისცემს ხმას, მაგრამ საარჩევნო ურნასთან რომ მივა, დარწმუნებული ვარ, ის ასე არ მოიქცევა. კიდევ ვამბობ, რომ ასეთი დაბნეულობა არის ამ მახინჯი კოაბიტაციური პროცესის შედეგი, როდესაც ხელოვნურად დატოვებულია ორი პოლიტიკური ძალა.

მასობრივად არჩევანი ბაქრაძის სასარგებლოდ მაინც არ იქნება გაკეთებული, რადგან ერთი წელიც არ არის გასული, იქიდან, რასაც აკეთებდნენ ნაციონალები. თუ ვინმეს სჯერა, რომ ბაქრაძე სხვანაირი და კეთილშობილია, ალბათ, ასე არ არის. მაინც არ მგონია გუშინდელ ნაციონალს ვინმემ მხარი დაუჭიროს.

ხელისუფლების რეიტინგზე უარყოფითად აისახა კოაბიტაციის თემა. „ოცნება“ უკვე ამბობს, რომ კოაბიტაცია 28 ოქტომბერს მთავრდება, ამომრჩევლის განწყობას დღევანდელი განცხადებები რამდენად შეცვლის?

- დავიწყოთ იქიდან, რომ 28 ოქტომბერს ხმებიც კი არ იქნება დათვლილი - უკვე შეცდომაა ამაზე ლაპარაკი. ამის გარდა კოაბიტაცია მარტო სააკაშვილს კი არა, გუშინდელ დამნაშავე პარტიასაც გულისხმობს - „ნაციონალურ მოძრაობას“.

როგორ დამთავრდება ეს ყველაფერი 28 ოქტომბერს, როდესაც პარლამენტში 40% ნაციონალები არიან, საკრებულოებში რაც ხდება ამაზე უკვე ვისაუბრეთ - მარგველაშვილი როგორც კი გაიმარჯვებს, ნაციონალები დაიძინებენ? - ამას პატარა ბავშვიც კი არ დაიჯერებს - მხოლოდ პრეზიდენტი შეიცვლება 27 ოქტომბრის მერე და მგონია, რომ სავარაუდოდ, მეორე ტური იქნება - კიდევ ორი კვირის შემდეგ უნდა ჩატარდეს არჩევნები, მერე ხმები უნდა დაითვალონ და გამოაქვეყნონ. ეს უკვე ნოემბრის შუა რიცხვები იქნება. ოქტომბერში კი არა, არც ნოემბერში არ დამთავრდება, თუ მარგველაშვილი გაიმარჯვებს. ბაქრაძის გამარჯვება, რომელიც რეალურად მეორე ადგილისთვის იბრძვის, არც კი მინდა დავუშვა.

თქვენი პროგნოზით, მარგველაშვილის გამარჯვების და ივანიშვილის პრემიერობიდან წასვლის შემთხვევაში რა პოლიტიკური გადათამაშება შეიძლება დაიწყოს ქვეყანაში?

- ეს იქნება ძალიან ხელსაყრელი და ნოყიერი ნიადაგი იმისათვის, რომ ნაციონალებმა ძალები მოიკრიბონ, ადგილობრივ არჩევნებზე იბრძოლონ პირველი ადგილისთვის, შემდეგ კი მომავალ საპარლამენტო არჩევნებზე გამარჯვებისთვის.

თუ ბაქრაძემ მეორე ადგილი აიღო, ეს იქნება მათთვის სტიმული, რომ ხელისულებაში სრულმასშტაბიანი დაბრუნებისთვის იბრძოლონ. ამიტომ, არ შეიძლება ერთი, ან მეორე ძალის წარმომადგენელი გახდეს პრეზიდენტი.

თუ გახდება პრეზიდენტი ბურჯანაძე, მაშინ ვიღებთ სამ პოლიტიკურ ძალას სახელისუფლებო შტოებში. ბურჯანაძეს ერგება საპრეზიდენტო ხელისუფლება, ადგილობრივი ხელისუფლება დარჩებათ ნაციონალებს, საკანონმდებლო-აღმასრულებელი „ოცნებას“, პროკურატურასა და სასამართლოსაც „ოცნება“ და ნაციონალები გაიყოფენ,  სავარაუდოდ ბურჯანაძის კადრებიც დაემატება - ჯანსაღი პოლიტიკური ცხოვრებისთვის ასეთი სცენარი კარგი იქნებოდა, მაგრამ რამდენად რეალური ჩანს ეს ყველაფერი ამ გადასახედიდან?

- საქმე ისაა, რომ ასეთ შემთხვევაში, პრეზიდენტი ძალიან კარგი დამაბალანსებელი იქნება ამ ორი ძალისათვის. ჩვენ ვხედავთ, ერთი-ერთზე შეტოვებულები რასაც აკეთებენ. ხალხის სასიკეთოდ აქედან არაფერი გამოვიდა. ცხადია, რომ კიდევ სჭირდებათ ვიღაც, ვინც ამ ორ ძალას დააბალანსებს და აიძულებს, რომ არ გააგრძელონ ისე, როგორც დღემდე გრძელდება.

თუ არჩევნები იქნება აბსოლუტურად ობიექტური, ყოველგვარი გაყალბების გარეშე, თუ საზოგადოებრივი განწყობები ზუსტად აისახა არჩევნების შედეგებზე, როგორი სცენარი წარმოგიდგენიათ რა შედეგი შეიძლება მივიღოთ?

- მარტო პრეზიდენტობის კანდიდატების რაოდენობას რომ შევხედოთ, მივხვდებით, რომ ძალიან სეგმენტირებულია საზოგადოების თვალსაზრისი. მეორე ტურის ჩატარებას იმიტომ ვვარაუდობ, რომ ხმები ძალიან დაიყოფა. მეორე ტური თუ იქნება, ვვარაუდობ, მარგველაშვილის და ბურჯანაძის გასვლას. ასეთ შემთხვევაში, მარგველაშვილსა და ბურჯანაძეს შორის ამომრჩეველს არჩევანის გაკეთება არ უნდა გაუჭირდეს.

ანუ აირჩევენ ვის?

- ყოველ შემთხვევაში, არ აირჩევენ მარგველაშვილს. შეხვედრებს ხომ ადევნებთ თვალს, არ არის პოლიტიკში დიდი ხნის შემოსული, ძალიან ცდილობს, მაგრამ არ გამოსდის იმ პულსის დაჭერა, ხალხი მისგან რას ელოდება - არის მხოლოდ ზოგადი ფრაზები. ჩემთვის რაც გამაღიზიანებელია, ყოველი შეხვედრისას ისმის, რომ აი, სახელმძღვანელოები დაგირიგდებათ უფასოდ და ა.შ. სააკაშვილი ყველა არჩევნების წინ არიგებდა სახელმძღვანელოებს, მარტო სახელმძღვანელოებს კი არა, ზურგჩანთებსაც და ამ ყველაფერს ბიუჯეტიდან აკეთებდა. ამას, სხვათა შორის, რევოლუციამდე საკრებულოს თავმჯდომარე რომ იყო, მაშინაც აკეთებდა. ეს ტყუილია და თანაც ძალიან ჰგავს ამომრჩევლის მოსყიდვას. გუშინდელი გადამდგარია განათლების მინისტრობიდან და უკვე ამბობს, რომ აი, მე თქვენ ეს გაგიკეთეთ. მან ხომ ეს ყველასთვის გააკეთა, მთელი მოსახლეობისთვის. შეიძლება ინიციატივა მისი იყო, მაგრამ ეს გააკეთა მთავრობამ ბიუჯეტიდან, ბიუჯეტი კი ხალხის ფულია. კარგია, რომ ეს გააკეთა, მაგრამ ამისი წამოძახება არ არის სწორი, იმიტომ, რომ უამრავი სხვა რამ არ გააკეთა „ქართულმა ოცნებამ“ თავისი დანაპირებიდან.

თუმცა როდესაც ბურჯანაძის პოლიტიკურ მომავალზე საუბრობენ, ყოველთვის აღნიშნავენ, რომ მის მინუსებში დიდი ადგილი უკავია 26 მაისს, რომ მომხდარზე პასუხისმგებლობა ეკისრება როგორც მაშინდელ ხელისუფლებას ისე ოპოზიციას...

- ამას ლაპარაკობენ მისი ოპონენტები, რომლებიც მეორე დღეს აცხადებდნენ, რომ ეს არის ბურჯანაძის ბრალი. ესენი არიან ნაციონალები და რესპუბლიკელები, სხვა მე არ მახსენდება. ისტორიას რომ გადავხედოთ, ეს იგივეა, 9 აპრილის ტრაგედია პირდაპირ მომიტინგეებისთვის რომ დაებრალებინათ. ჯერ ერთი, რა გააკეთა ბურჯანაძემ ანტიკონსტიტუციური? ყველა ადამიანს აქვს ჩვენი კონსტიტუციით, ნებისმიერ ადგილას შეკრების უფლება. ეს არის შეუზღუდავი უფლება, კონსტიტუციაში დაფიქსირებული. ის, რაც ამ ორმა ძალამ იძახა მეორე დღეს, სანქცირებული მიტინგი და ა.შ. პირადად მე სიტყვათა ასეთი კომბინაცია 1989 წლის აპრილის შემდეგ არ მომისმენია. ეს კომუნისტების დროს ითქვა, რომ სანქცია სჭირდებოდა მიტინგს.

ყველა ვინც ამბობს, რომ 26 მაისი არის ნინო ბურჯანაძის პასუხისმგებლობის საკითხი, ათეთრებს სააკაშვილის ხელისუფლებას და მერაბიშვილის პოლიციას, რომელმაც ისეთი სისასტიკე ჩაიდინა, რომლის ანალოგიც არ მახსენდება 9 აპრილის შემდეგ. მინდა შეგახსენოთ, ამერიკელების დასკვნას რომ აფრიალებენ, სხვათა შორის, კერძო ორგანიზაციის, ვანო მერაბიშვილის ვითომდა გასამართლებლად, იქაც წერია, რომ „სი-ესი“ გამოიყენა პოლიციამ, სწორედ ეს მხუთავი გაზი იყო გამოყენებული 9 აპრილსაც - მეტი რაღა უნდა ითქვას?

თუმცა არგუმენტად მოჰყავთ, რომ შეეძლო ბურჯანაძეს ეს ხალხი სხვა ადგილას გადაეყვანა...

- 9 აპრილსაც მივიდა პარტიარქი და ხალხს მიმართა, რომ სხვა ადგილას გადასუყლიყვნენ, ზუსტად იგივე მოხდა, ბურჯანაძემ სთხოვა ნონა გაფრინდაშვილს, იქნებ ვუთხრათ და ხალხი სხვა ადგილას გადავიყვანოთო. ნონამ უპასუხა, რომ ამას ვერ გავაკეთებ და რომ ვუთხრათ, მაინც არ დაიშლებიანო. თუ ვინმეს უნდა, რომ ხალხი გამოიყვანოს ბრბოდ, ეს არ გამოვა, რადგან ყველა ადამიანს ვინც იმ საპროტესტო აქციაზე იდგა, თავისი ძალიან სერიოზული მიზეზი ჰქონდა და ნონა გაფრინდაშვილი და ნინო ბურჯანაძე კი არა, პარტიარქიც კი ამ მხცოვან ასაკში რომ მისულიყო, ხალხი არ დაიშლებოდა. ხომ არ გვავიწყდება, რა ტერორის ქვეშ მყოფი ადამიანები იყვნენ იქ მისული?!

რაც შეეხება საგარეო პოლიტიკას, რომელიც ძირითადად პრეზიდენტის კომპეტენციაში გადადის - რუსეთი და დასავლეთი - მარგველაშვილი და ბურჯანაძე ვის რა უპირატესობა ექნებოდა?

- გაითვალისწინეთ რამდენი დრო, ვიზიტი და შეხვედრა დასჭირდება მარგველაშვილს იმისათვის, რომ მხოლოდ გაეცნოს ქვეყნების პოლიტიკურ ლიდერებს. მინდა გითხრათ, რომ უმაღლეს პოლიტიკურ დონეებზე ძალიან ხშირად საკითხი წყდება პირადი ნდობითა და ნაცნობობით, მაშინ, როცა ეს უპირატესობა ბურჯანაძეს უკვე აქვს. აღარაფერს ვიტყვი იმაზე, რომ მარგველაშვილს ურთიერთობის სწავლაც დასჭირდება - სად რა და როგორ უნდა ილაპარაკოს, ეს ძალზე მნიშვნელოვანია, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, როდესაც კონსტიტუციის ბოლო ვერსიით, პრეზიდენტი წარმოადგენს საქართველოს საგარეო ურთიერთობებში.

ეს თვისებები ბაქრაძესაც გააჩნია...

- მოდით, ბაქრაძის თვისებებზე ნუ ვილაპარაკებთ, კაცი, რომელიც ომის დროს გამოვა და იტყვის საყოფაცხოვრებო ნივთები აიღეთ და მტერს ისე გაუმკლავდითო, თითქოს სახელმწიფო ვალდებული არ არის დაიცვას საკუთარი მოსახლეობა, მის უნარ-ჩვევებზე ნუ ვილაპარაკებთ - არასერიოზულობაა.

ბაქარაძის დამოუკიდებლად მიღებული გადაწყვეტილება არ ახსოვს თვითონ მასაც კი. ისიც ნუ დაგვავიწყდება, ბოლოს და ბოლოს, დიდი დრო ხომ არ გასულა იქიდან, საკუთარი ოჯახის წევრების ტელეფონზე ნალაპარაკებიც ბიუჯეტიდან აქვს გასტუმრებული. ცოტა ხანს საგარეო საქმეთა მინისტრიც იყო და სააკაშვილმა სასწრაფოდ მოაცილა, იმიტომ, რომ არანაირი უნარი ამ დარგში მას არ გააჩნია...

როდესაც ყოფილი ხელისუფლების კორიფციულ საქმიანობას ვეხებით, ნინო ბურჯანაძისთვის ერთ ლარად გადაცემული აგარაკიც ახსენდებთ-ხოლმე...

- ათი თვეა ეს ხელისუფლებაა მოსული. თითო ლარად აქვს გადაცემული, საკონსტიტუციო სასამართლოს ყველა მოსამართლეს თავმჯდომარის ჩათვლით, ბინები ბათუმში. რატომ არ ატეხეს ერთი ამბავი, თუ ეს ასე დაუშვებელია. ჩვენ ვლაპარაკობთ ორგზის პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელსა და რამდენიმე გზის პარლამენტის თავმჯდომარეზე. თუ მას ერთ ლარად აგარაკი არ ერგებოდა, რატომ ერგებოდათ ნაკვეთები, სახლები, ბინები მხოლოდ საკონსტიტუციო სასამართლოს წევრებს კი არა, რანგით გაცილებით დაბლა მყოფ მოხელეებს, სააკაშვილის ოჯახის წევრებს და ახლობლებს? ეს ახალი ხელისუფლება ერთგან რომ ხედავს ამ ერთლარიან აგარაკს, სხვაგან რატომ ვერ ხედავს იგივე უბედურებას?!

ბოლო დროს ხშირად მესმის, საექსპერტო წრეებში, რომ პრეზიდენტი ბურჯანაძე და პრემიერი ივანიშვილი იქნებოდა ის ტანდემი, რაც დღეს ძალიან სჭირდება ქვეყანას. თქვენი პოზიცია როგორია?

- ვფიქრობ, რომ ეს ძლიან კარგი იქნებოდა. ძალიან არ მომწონს პრემიერის განცხადებები პოლიტიკიდან წასვლის შესახებ. მან უნდა შეასრულოს დანაპირები, ამის შემდეგ ექნება წასვლის უფლება, იქამდე ეს ბრძოლის ველიდან გაქცევას ჰგავს, ერთი გაქცეული მთავარსარდალი გვახსოვს სააკაშვილის სახით და მეორე არანაირად არ გვინდა. ეს არ იმოქმედებს მის იმიჯზე კარგად და ყველაფერი, რაც გაუკეთებია, წყალში გადაეყრება.