საქართველოს ნაკრების ერთა ლიგის D დივიზიონში გამარჯვებამ გულშემატკივრებს იმედი ჩაუსახა, თუმცა ზოგიერთი მიიჩნევს, რომ ამას სუსტ გუნდებთან მიაღწია.

რა თქმა უნდა, ამ მოსაზრებას აქვს არსებობის უფლება, მაგრამ გავიხსენოთ, რომ "ჯვაროსნებს" სუსტი მეტოქეების დამარცხებაც უჭირდათ. ჰოდა, შვეიცარიაზე უკეთეს გამომცდელს ვერც ვინატრებდით (თუ ეგ სანატრელია).

თავიდანვე ვიტყვი, რომ ჩვენი ეროვნული გუნდი მეტად რთულ ჯგუფში მოხვდა, თითქმის ყველა მოწინააღმდეგე უხერხული გუნდია. სხვებს თავი დავანებოთ და პირველ მეტოქეზე ვთქვათ - შვეიცარიაზე, რომელსაც 23 მარტს დავუპირისპირდებით.

ფიფას რეიტინგში მე-8 ადგილზე მყოფ ამ გუნდს არ ჰყავს სუპერვარსკვლავი, მაგრამ საოცრად ორგანიზებულად თამაშობს, მკაცრად მოქმედებს დაცვაში და თავისუფალ ზონებს მოწინააღმდეგეს არ უტოვებს, ხოლო თუ მეტოქის დაცვაში "ნაპრალი" აღმოაჩინა, უმალ გამოიყენებს. ერთა ლიგაზე A ჯგუფში ისლანდიას 6 გოლი გაუტანა, ბელგიას - 5, ხოლო ევროპის და მსოფლიოს უკანასკნელ პირველობებზე საერთოდ არ დამარცხებულა.

აქვე განახებთ შვეიცარიის ნაკრების ფეხბურთელების სატრანსფერო ღირებულებას:

მეკარეები

იან სომერი (გლადბახი) -   13 000 000 ევრო

ივონ მვოგო (ლაიპციგი)     - 3 000 000

ჯიონას ომლინი (ბაზელი) - 3 000 000

მცველები   

მანუელ აკანჯი (დორტმუნდი) -  40 000 000

ნიკო ელვედი (გლადბახი)            - 35 000 000

ფაბიან შერი (ნიუკასლი) - 7 000 000

ტიმ კლოზე (ნორვიჩი)       - 3 500 000

რიკარდო როდრიგესი (მილანი)  - 17 000 000

ლორის ბენიტო (იანგ ბოიზი)       3 500 000

კევინ მბაბუ (იანგ ბოიზი)  - 10 000 000

მიხაელ ლანგი (გლადბახი)           - 6 000 000

სტეფან ლიხტშტაინერი (არსენალი) - 1 500 000

ნახევარმცველები

გრანიტ ჯაკა (არსენალი) - 50 000 000

დენის ზაკარია (გლადბახი) - 17 000 000

რემო ფროილერი (ატალანტა)      - 16 000 000

ჯიბრილ სოუ (იანგ ბოიზი) - 9 000 000

კრისტიან ფასნაჰტი (იანგ ბოიზი) - 5 000 000

სტევენ ცუბერი (შტუტგარტი)      - 10 000 000

რენატო სტეფენი (ვოლფსბურგი) - 4 000 000

თავდამსხმელები           

ბრილ ემბოლო (შალკე)      12 000 000

ალბიან აიეტი (ბაზელი) -  6 000 000

მარიო გავრანოვიჩი (დინამო ზაგ)           3 000 000

ეს კი საქართველოს ნაკრების ფეხბურთელების სატრანსფერო ფასებია:

მეკარეები

გიორგი ლორია (მაგდებურგი) - 600 000 ევრო

როინ კვასხვაძე (ტორპედო) - 500 000

გიორგი მაკარიძე (სეტუბალი) - 400 000

მცველები

საბა კვირკველია (ლოკომოტივი) - 8 000 000

დავით ხოჭოლავა (შახტარი) - 3 000 000

გურამ კაშია (სან ხოსე) - 1 500 000

ჯიმი ტაბიძე (უფა) - 1 500 000

ლევან ხარაბაძე (ციურიხი) - 450 000

გიორგი ნავალოვსკი (დინამო ბთ) - 200 000

ოთარ კაკაბაძე (ლუცერნი) - 1 000 000

ნახევარმცველები

ნიკა კვეკვესკირი (ტობოლი) - 1 000 000

ჯაბა კანკავა (ტობოლი) - 1 000 000

ლაშა პარუნაშვილი (ესბიერგი) - 400 000

ვალერიან გვილია (გურნიკი) - 1 250 000

ოთარ კიტეიშვილი (შტურმი) - 1 000 000

ჯაბა ჯიღაური (გრენობლი) - 300 000

ვახტანგ ჭანტურიშვილი (ზლინი) - 450 000

ვალერი ყაზაიშვილი (სან ხოსე) - 2 000 000

ჯანო ანანიძე (კრილია სოვეტოვი) - 1 000 000

თორნიკე ოქრიაშვილი (უკლუბოდ) - 800 000

საბა ლობჟანიძე (რანდერსი) - 800 000

გიორგი მერებაშვილი (პლოცკი) - 300 000

თავდამსხმელები

გიორგი ქვილითაია (გენტი) - 3 000 000

ნიკა კაჭარავა (ანორთოსისი) - 700 000

ვატო არველაძე (კორონა) - 200 000

შვეიცარიის ნაკრების ფეხბურთელების საერთო ღირებულება 276 500 000 მლნ ევროს შეადგენს, როცა საქართველოს ნაკრების ფეხბურთელების ღირებულება 31 350 000 მლნ ევროს აღწევს.

თბილისში გამომგზავრებამდე ხმამაღალი განცხადებები შვეიცარიელებს არ გაუკეთებიათ, მხოლოდ მწვრთნელმა ვლადიმირ პეტკოვიჩმა თქვა, რომ ფავორიტები არიან, მაგრამ რთული შეხვედრა ელით. მცველ მიხაელ ლანგეს მიაჩნია, რომ უნდა მოიგონ, ნახევარმცველმა ზაკარიამ კი პროგნოზის გაკეთებისგან თავი შეიკავა.

აშკარად თვითდაჯერებულნი არიან და პირველ ორ მატჩში 6 ქულის აღების იმედი აქვთ. მათი ფეხბურთის ფედერაციის საიტი აღნიშნავს, რომ წამყვანი ფეხბურთელების - შერდან შაჩირის, ჰარის სეფეროვიჩის და ადმირ მეჰმედის არყოფნა საერთოდ არ დაეტყობათ, რამეთუ გრძელი სათადარიგოთა სკამი აქვთ.

პეტკოვიჩმა ბრძანა, რომ არ ჰყავს მეგავარსკვლავი, მაგრამ ჰყავს გოლის გამტანი უამრავი ფეხბურთელი. მოკლედ, ეს არ არის ვარსკვლავებით დაკომპლექტებული გუნდი - ეს გუნდი ვარსკვლავია.

რას ელიან ჩვენგან?

თავდამსხმელმა ბრილ ემბოლომ პეტკოვიჩის მოსაზრება გააჟღერა, რომ საქართველოს ნაკრები ღრმა დაცვაში ჩადგება და კონტრშეტევებზე ააგებს თამაშს. მათი სტრატეგია ბურთის ფლობა და მშვიდად შეტევა იქნება, ტაქტიკა კი ალბათ, 4-4-2.

და რას დაუპირისპირებს ამას ჩვენი გუნდის თავკაცი ვლადიმირ ვაისი?

მეორე ნომრად თამაშს? გააჩნია კი სხვა არჩევანი? აქვს რაიმე საიდუმლო გეგმა მომზადებული და თუ აქვს, შეუძლიათ თუ არა მის ფეხბურთელებს ამ გეგმის ასეთ რთულ ვიზავისთან განხორციელება? კითხვები უამრავია, რომლებზეც პასუხს მხოლოდ 23 მარტს მივიღებთ.

ზომიერი ოპტიმისტის პოზიციიდან ვიტყვი, რომ არც ჩვენი გუნდია "დიდი საჩუქარი", მით უმეტეს, საკუთარ მოედანზე, სადაც 55 ათასამდე გულშემატკივარი გულმხურვალედ დაუჭერს მხარს. საქართველოს ნაკრებს ბრძოლა რომ შეუძლია, ეს ვნახეთ. მართალია, სხვა კლასის გუნდებს სძლია, გიორგი ჩაკვეტაძესთან ერთად  და შვეიცარია სულ დონეა, ჩვენზე აღმატებული, მაგრამ ერთ მატჩში ყველაფერი შეიძლება მოხდეს.

ერთიცაა - "ჯვაროსნებს" ევროპირველობაზე ერთა ლიგიდან გასვლის ჩინებული შანსი აქვთ. ამდენად, წესით, გარკვეულწილად წნეხის გარეშე უნდა იასპარეზონ. დასაკარგი რა აქვთ?

და ძალიან საინტერესოა, ვინ დაიჭერს ბურთს, ვინ დაალაგებს და წარმართავს თამაშს, როგორ გამოიყენებენ ფლანგებს და ა.შ. აი, სწორედ ახლა გამოჩნდება ვაისის, როგორც მწვრთნელის კვალიფიკაცია და ფეხბურთელების შნო და მარიფათი.