"როგორც ჩანს, თვალი უნდა გაუსწოროთ სიმართლეს და ვაღიაროთ, მსოფლიო მასშტაბით დასავლური ლიბერალური-დემოკრატია უკან იხევს. არა მხოლოდ იმიტომ, რომ დიდი ხანია ფუკუიამას „ისტორიის დასასასრული“ მხოლოდ ირონიულ ღიმილს იწვევს და აღარავის სჯერა „ვანკუვერიდან ვლადივასტოკამდე“ ერთი, უნივერსალური მსოფლიო წესრიგისა, არამედ იმიტომ, რომ დასავლეთი მსოფლიო კონკურენტუნარიანობას თვალსა და ხელს შუა, კარგავს. აღარ გამოიყურება ისე ძლევამოსილად, როგორც თუნდაც ამ საუკუნის დასაწყისში: როცა ტერორისტებმა 11 სექტემბრის დამზაფრავი შეტევა მიიტანეს და მიუხედავად ამისა, ყველა დარწმუნებული იყო - დასავლეთი ამ დარტყმას ღირსეული პასუხის გარეშე არ დატოვებდა, ხოლო მისი გლობალური კონკურენტუნარიანობა კი არ შესუსტდებოდა, არამედ, პირიქით -  უფრო გაძლიერდებოდა კიდეც. 

მაგრამ, სამწუხაროდ - ეს ასე არ მოხდა. ამ საუკუნეში დასავლეთის გლობალური უკანდახევის ყველაზე მკაფიო დემონსტრირება - ავღანეთის კრახია; გარდა ამისა, ასეთი უკანდახევის აშკარა ნიშანია ჩინეთის, როგორც ლიბერალური დემოკრატიის გამომწვევი ალტერნატივის, პოზიციების შეუქცევადად გამყარება, მათ შორის მისი ხარისხობრივად უფრო მაღალი მდგრადობაც პანდემიის მიმართ.  და ისიც, რაც ჩვენთვის განსაკუთრებით მტკივნეულია, რასაც არავინ არ ელოდა, ვიდრე 2008 წლის აგვისტომდე: რუსული იმპერიალიზმის აგრესიული დაბრუნება მსოფლიო პოლიტიკაში და დასავლურ ცივილიზაციასთან  მძაფრი მეტოქეობის განახლება, რაც სსრკ-ს დანგრევის შემდგომ სრულიად წარმოუდგენელად გამოიყურებოდა. დღეს მივიღეთ სიტუაცია, როცა ანტი-დასავლურად იმპერიული, ე.ი. პუტინისტური რუსეთი აქეთ არის გადმოსული გლობალურ შეტევაზე და ამის დასტურია გასული წლის ბოლოს მისი თავხედური ულტიმატუმი, რაც აგერ, ყაზახეთის მოვლენების დროს „რუსული საქმითაც“ განმტკიცდა; 
რუსეთმა ყაზახეთში მოახდინა მკაფიო დემონსტრირება, რომ ჰიბრიდული ომის სტრატეგიასა და ტაქტიკას საუკეთესოდ ფლობს და დიდი ძალისხმევის გარეშე ძალუძს,  პრო-დასავლური ე.წ. ფერადი რევოლუციების საპირწონედ მათი ისეთი „შებრუნებული“ იმიტირება, რაც  ლიბერალური დემოკრატიისგან „რუსულ სივრცეს“ ერთბაშად, ერთი ხელის დაკვრით,  „განკურნავს“!  

უნდა ვაღიაროთ, რომ ტრამპის პრეტენზიები „ლიბერასტობით“ დაძაბუნებული  ლიბერალური დემოკრატიის მიმართ უაღრესად საფუძვლიანია! სულ უფრო მეტად  და მთელს მსოფლიოში იქმნება სავალალო შთაბეჭდილება, რომ ბაიდენი არანაკლებ სამარცხვინო სახეა დაძაბუნებული სისტემისა, როგორიც ბრეჟნევი იყო თიხის ფეხებზე მდგარი კოლოსის - სსრკ-ს კოლაფსის ადრეული მაცნე. ცხადია, ლიბერალური დემოკრატია სსრკ-სავით არ დაინგრევა, მაგრამ მის ასეთ „დაჩმორებასა“ და "ლიბერასტულ" გადაგვარებას, როცა პუტინს შეუძლია მთელი დასაველეთის ასეთი უტიფრობით შანტაჟი, შეიძლება -  დანგრევაც კი ჯობდეს! ერთადერთი გამოსავალი კი ისაა, რაც თავის დროზე, "ცივი ომის" დროს, რეიგანის ფორმულის სახით მტკიცედ ითქვა - „მშვიდობა მნიშვნელოვანია, მაგრამ ღირსებაა მთავარი!“ ამ ფორმულასთან დასავლეთის დაბრუნება  ლიბერალიზმის "ლიბერასტობად" გადაგვარების შეჩერებასა ნიშნავს. თუარადა,  აგერ ხომ ვხედვათ - როგორც ჩვენში იტყვიან, „მოიდა ყოყოლი!“. 

„ყოყოლი“ კი აუცილებლად მოვა, თუკი, მაგალითად,  აშშ-ს საელჩო ამ ვრცელ რეგიონში მთავარი სტრატეგიული პარტნიორის - საქართველოს, ხელისუფლებას, არც მეტი, არც ნაკლები - დემოკრატიისათვის „ძირის გამოთხრას“ უსინდისოდ კვლავ დააბრალებს! უფრო გამაოგნებელი ოპორტუნიზმი ასეთ დროს, როცა მსოფლიო მასშტაბით სხვადასხვა ჯურის „ყოყოლები“ და ჩოყლაყებიც, გვიტევენ,  უბრალოდ წარმოუდგენელია"!