„უოტერგეიტის სკანდალის დროს შემსრულებლებიც, ანუ ჩამწერებიც დაისაჯნენ, ე.წ. სანტექნიკოსები, მაგრამ ამ ე.წ. სანტექნიკოსებმა იცოდნენ, რომ უკანონო საქმეს აკეთებდნენ, საქართველოში კი ოპერატიულმა მუშაკებმა იცოდნენ, რომ კანონს არღვევდნენ?!“ - აცხადებს for.ge-სთან საუბრისას პოლიტოლოგი სოსო ცინცაძე.

ფარული მოსმენების თემა ორგვარად შეიძლება შეფასდეს - ჩვენი სპეცსამსახურები გადაჭარბებით ზრუნავენ ჩვენს უსაფრთხოებაზე, ან ამეტებენ თავიანთ მოვალეობას. თქვენ როგორ აღიქვამთ მომხდარს?

- რასაკვირველია, ეს ძალიან დიდი სკანდალია, მაგრამ, როგორც ჩვენთან ხდება, ზოგიერთ მომენტში ეს ხელოვნურად პოლიტიზირებული სკანდალია, ვინაიდან ჩვენ ხელთ არ გვაქვს მთავარი, ეს მოსმენები ხდებოდა სასამართლოს დადგენილებით, თუ უკანონოდ?! თეორიულად, დავუშვათ, ყველა ჩანაწერთან მიმართებით არსებობს სასამართლო დადგენილება, მაშინ ეს ჩანაწერები კანონიერი გამოდის და ამის გამო პასუხი უნდა მოეთხოვოთ კანონმდებლებს, ვინც ისეთი კანონები მიიღეს, რასაც ასრულებს უშიშროების სამსახური. ამდენად, სანამ არ ვიცით ამ ჩანაწერების კანონიერება, მანამდე ვერ ვიტყვით, ეს კარგია, თუ ცუდი, ამ ეპითეტებისგან თავს შევიკავებ, რადგან პოლიტიკოსი არ ვარ. ოპოზიცია როგორც წარმოაჩენს ამას, ეს ბუნებრივია, რადგან ოპოზიციონერმა ხელიდან არ უნდა გაუშვას არც ერთი შანსი, რათა პოლიტიკური ზიანი მიაყენოს ოპონენტს, ანუ ხელისუფლებას. აქ ყველაფერი დამოკიდებულია იმაზე, როგორი იქნება გამოძიება, რომელიც უკვე დაწყებულია. იბარებენ ფიგურანტებს დაკითხვაზე, მაგრამ ეს მხოლოდ ნაწილია. თუ ეს ჩანაწერები არ არის ეს კანონიერი, მაშინ გამოძიება დგება რთული ამოცანის წინაშე, დაადგინოს, ვისი ინიციატივით მოხდა ამ ჩანაწერების გაკეთება, ვინ დაარღვია კანონი.

ის, რომ აღმასრულებელი ხელისუფლება ხშირად არღვევს კანონს, ეს მსოფლიო პრაქტიკაა. შორს რომ არ წავიდეთ, ელემენტარულად, ამერიკაში ომს აცხადებს კონგრესი, სენატი და წარმომადგენელთა პალატა. კონსტიტუციის თანახმად, პრეზიდენტს, მთავარსარდალს ერთი ჯარისკაცის გაგზავნის უფლებაც არ აქვს უცხო ქვეყანაში კონგრესის ნებართვის გარეშე. თუმცა რას გვიჩვენებს ისტორია? 1771 წლიდან 85-ჯერ პრეზიდენტებმა, „რესპუბლიკელებმაც“ და „დემოკრატებმაც“, კონგრესის ნებართვის გარეშე გაგზავნეს ჯარი უცხოეთში. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, კონგრესის ნებართვის გარეშე დაიწყო ვიეტნამის ომი, კორეის ომი, ამიტომ აქ უფრო აუცილებელია მშვიდი, პროფესიონალურ დონეზე გამოძიების ჩატარება და იმის დადგენა, თუ რა დონით დაირღვა კანონმდებლობა.

უოტერგეიტის სკანდალს შეეწირა აშშ-ის პრეზიდენტ რიჩარდ ნიქსონის თანამდებობა, მასაც ჰქონდა თეთრ სახლში, საკუთარ კაბინეტში უამრავი საუბარი დაფიქსირებული. როგორ გგონიათ, ვინც ისმენდა, მათაც უნდა მოეთხოვოს პასუხი, თუ მათი დამკვეთებით შემოიფარგლნენ?

- უოტერგეიტის სკანდალის დროს შემსრულებლებიც, ანუ ჩამწერებიც დაისაჯნენ, ე.წ. სანტექნიკოსები, როგორც მათ ეძახდნენ და, სხვათა შორის, მათ გახსნეს საქმე. იმ დროს დანიშნული საგანგებო პროკურორი ერთ-ერთ ამ სანტექნიკოსს 20-წლიანი ციხით დაემუქრა. ისიც შეშინდა და დაფქვა ყველაფერი.

ამის შემდეგ მრჩევლებიც დაუჭირეს ნიქსონს და ნიქსონიც უნდა დაეჭირათ, მაგრამ გადარჩა.

- რასაკვირველია, ნიქსონსაც ციხე ელოდა, მაგრამ ნიქსონი გადადგა და ფორდმა შეიწყალა. თუმცა ფორდს ნიქსონის შეწყალება ძალზე ძვირად დაუჯდა და შემდეგ არჩევნებში უკვე აღარ აირჩიეს იმის გამო, რომ ნიქსონი შეიწყალა. თუ უოტერგეიტის ანალოგიით ვიმსჯელებთ, საქართველოში ამ ჩანაწერების გამკეთებლები, ანუ შემსრულებლებიც დამნაშავენი გამოდიან, მაგრამ უოტერგეიტის დროს ამ ე.წ. სანტექნიკოსებმა იცოდნენ, რომ უკანონო საქმეს აკეთებდნენ, საქართველოში კი სახელმწიფო დაწესებულების ოპერატიულმა მუშაკმა იცოდა კი, როგორ არღვევდა კანონს? მან შეიძლება არც კი იცოდა, რომ ჩვენს პარლამენტს ოდესღაც მიღებული აქვს კანონი, რომლის ძალითაც ის ასრულებს თავისი ხელმძღვანელის დავალებას. უოტერგეიტის სკანდალის დროს ადამიანებს არ უსმენდა სახელმწიფო უწყება, არამედ უსმენდნენ კერძო პირები, ნიქსონის შტაბის უფროსი, რაც არც იყო საჭირო, ნიქსონი ისედაც იმარჯვებდა არჩევნებში კოლოსალური სხვაობით. საქართველოში უნდა დადგინდეს, რამდენად კანონიერი იყო მოსმენა და, თუ ასეთი კანონი არსებობს, მერე უნდა დადგეს საკითხი, ეს კანონი ან შეიცვალოს, ან გაუქმდეს, მოკლედ, პარლამენტმა იმსჯელოს ამაზე.

თუნდაც სასამართლოს ნებართვით უსმენდნენ პოლიტიკოსებს, სასულიერო პირებს, ჟურნალისტებს, საინტერესოა, ნუთუ ამდენი ხალხია საქართველოში, ამ მცირერიცხოვან ქვეყანაში, მოსასმენი?

- ჩვენ ზუსტად არ ვიცით, რამდენ ადამიანს უსმენდნენ. კი, ამბობენ, 35 ათასი, 38 ათასი, ანუ ტოტალურად უსმენდნენო, მაგრამ, სიმართლე გითხრათ, მეეჭვება, ჩვენს სახელმწიფოს დღეს იმის რესურსი ჰქონდეს, ტოტალურად ისმენდეს. სხვა რომ არაფერი, ეს გიგანტურ სახსრებს ითხოვს, მაგრამ 5 ათასს უსმენდნენ, თუ 10 ათასს, ამას მნიშვნელობა არ აქვს, თუკი უკანონოდ უსმენდნენ. ჩვენ ის კი არ უნდა ვიკვლიოთ, რამდენ ადამიანს უსმენდნენ უკანონოდ, მოსმენების ორი ფაქტიც, ხუთი ფაქტიც კი კანონის დარღვევაა და, უფრო მეტიც, კონსტიტუციის დარღვევაა. ადამიანის უფლებებს 12 კონვენცია მაინც იცავს, ეს არის პოლიტიკის ცხელი კერძი დღეს, თანაც დაემთხვა არჩევნებს, ბუნებრივია, რომ ცდილობენ, ეს თემა არჩევნებისთვის გამოიყენონ.

ოპოზიცია ცდილობს, ამ ჩანაწერების გამომზიურება კალაძის ინტერესებს დაუკავშიროს.

- ვერ ვიტყვი, ეს ვის ინტერესში იქნებოდა, მაგრამ არა მგონია, ხელისუფლების ინტერესში იყოს. კალაძის მასშტაბის გათვალისწინებით, საეჭვოა, ეს კალაძის ინტერესში ყოფილიყო. ეს ჩანაწერები 2014 წლიდანაა, ცხადია, მოსმენები იყო 2014 წლამდეც, უბრალოდ, მაშინ არ მზიურდებოდა. პირადად მე არა მგონია, ეს გამოძიება სენსაციით დამთავრდეს.