წინათ ადამიანებს ასე უბრალოდ არ კლავდნენ, მკვლელობა სამშობლოს ღალატის, წმინდანების შეურაცხყოფის, დედის გინების, ქართველობის უარყოფის გამო ხდებოდა, დღეს კი რის გამო იმეტებენ ადამიანები ერთმანეთს და რა ფაზაში გადადის ქართველი ერი?

მწერალი და პოეტი თემურ ჩალაბაშვილი ადრინდელ და ახლანდელ პერიოდს ადარებს ერთმანეთს და მიიჩნევს, რომ არასდროს არ ყოფილა წინა თაობებში ასეთი აგრესია. ყოველთვის იყო სიკვდილი, ადამიანების მოკვდინება, მაგრამ ასეთი მასობრივი ხასიათი და ასე არაფრის გამო მოკვდინება არ ხდებოდა.

„განა რა უნდა მომხდარიყო ისეთი ადამიანთა შორის, რომ დღევანდელი დღის მსგავსად ასე სასიკვდილოდ გაემეტებინათ ეს ანგელოზი ბავშვი?! კაცთა კვლა ყოველთვის იყო, ეს ეპოქალური სენი არ არის, მაგრამ ასე ფართო მასშტაბით და ასე არაფრის გამო, ასეთი პირადული განწყობით არასდროს არ ხდებოდა. მკვლელობა სამშობლოს ღალატის, დედის გინების, წმინდანების შეგინების, ტაძრის შეურაცხყოფის, ქართველობის უარყოფის გამო ხდებოდა, მაგრამ ასე შემთხვევითობით და ასე უბრალოდ ჩიტს არ კლავენ და ადამიანს როგორ იმეტებენ?!“ -აცხადებს თემურ ჩალაბაშვილი ჩვენთან საუბრისას.

ამასთან, მიიჩნევს, რომ ასეთი სისასტიკე საერთო ცოფით აიხსნება. განა რით აიხსნება, რომ ქუჩაში გამაბრუებლად დადიან მოტოციკლეტებით, ე.წ. ბაიკერები? საზღვარგარეთ ყველა ასე დადის, მაგრამ ასეთი გრუხუნით, საოცრად გაღიზიანებულები? პოეტის შეფასებით, ეს ადამიანური გაღიზიანებაა, რაც მოქმედებს სხვა ადამიანებზეც.

„ტრანსპორტში რომ ჩაჯდები, უკვე ნერვებმოშლილი მოდიხარ სახლში. კომპიუტერები განა საზღვარგარეთ არ აქვთ? მაგრამ საზღვარგარეთ ბავშვებს კომპიუტერთან დასხდომის განსაზღვრული საათები აქვთ, ისინი წიგნებსაც კითხულობენ, კინოსაც უყურებენ, მაგრამ ასე მასობრივად ჩართვა, გონების დაძაბვა და გამუდმებით კომპიუტერში ყურება, მე მგონი, დამღუპველია. ეს ერთი მიმართულებისკენ სწრაფვაა, რაც ადამიანებს ფიტავს და ანადგურებს, ეს საკუთარ თავთან დაშორებაა. საკუთარ თავს რომ კაცი დაშორდება, მერე მას რაღა უნდა მოსთხოვო?“, - მიიჩნევს თემურ ჩალაბაშვილი.

მწერალთა კავშირის თავმჯდომარე მაყვალა გონაშვილი ეჭვობს, რომ კონკრეტულად კორონავირუსს და სახლში ჩაკეტვას გამოეწვია ასეთი დიდი აგრესია. უბრალოდ, ბევრი რამ გადაიტანა ჩვენი შვილების თაობამ, მათ შორის, გაუცნობიერებლადაც. 20-25 წლის ახალგაზრდები დაბადებულნი არიან 2000-2003 წლებში, საკმაოდ მძიმე მდგომარეობა იყო მაშინ ქვეყანაში და ნურავინ ნუ ვიტყვით, რომ დედის განწყობა არ მოქმედებს მომავალ თაობაზე.

„დავუკვირდეთ, ჩვენი შვილების თაობაში ძალიან შეიმჩნევა დეპრესია, სევდა, ისეთი დაავადებები, რაც ჩემს თაობას არ ახსოვს. ეტყობა, ეს რამდენიმე ფაქტორმა გამოიწვია: ერთი, რომ ესენი მძიმე ეპოქის შემდეგ დაბადებული ბავშვები არიან, მეორე, ის, რომ ძალიან ბევრი ბავშვის დედა წასულია საზღვარგარეთ, ბავშვებს მონატრებული ჰყავთ დედა, ბებია, ოჯახური სითბო. მესამე, უმთავრესი, რაც, მე მგონი, შეუსწავლელია, ეს არის ახალი ტექნოლოგია-კომპიუტერული სამყარო, რომელმაც დიდი გავლენა მოახდინა ჩვენი შვილების თაობაზე და რაღაცები დაშალა ადამიანთა ურთიერთობაში. ძალიან ბევრი ბავშვი გადასულია თამაშზე და საშინელი მდგომარეობა აქვთ. რომც არ თამაშობდნენ ფულზე, მაინც მარადიულად კომპიუტერზე მიჯაჭვულობამ გამოიწვია სხვანაირი ფსიქიკური მდგომარეობა, უფრო ნაკლებად არიან მიწაზე, ბუნდოვანი გახდა მათი გონება. ხშირად მესმის ჩემს გარშემო ყველა ოჯახში, რომ ბავშვებს აქვთ სერიოზული ან დეპრესია, ან ფსიქიკური პრობლემები, ეს არ არის შემთხვევითი, მე მგონი, ეს უფრო გლობალურია, ვიდრე კონკრეტული ჩვენი მდგომარეობა“, - აცხადებს მაყვალა გონაშვილი for.ge-სთან საუბრისას.

ამასთან, განმარტავს, ჩვენდა სამწუხაროდ, რაც დაიბადა კაცობრიობა, ყოველთვის იყო აგრესიაც, სიკეთეც, ბოლოს და ბოლოს, იყო საუკუნეები, როცა დუელი იყო ერთ-ერთი დიდი გართობა. ე.ი. ადამიანში იყო მიდრეკილება უარყოფითისკენ. კაცობრიობის ისტორია ბრძოლების, დაუნდობლობის ისტორიაა. ამდენად, კონკრეტულად ეს არ არის ჩვენი ერის ნაკლი, ტრაგედია ყოველთვის ხდებოდა სხვადასხვა პერიოდში და არა მარტო საქართველოში.

„ეს იმდენად დიდი ტრაგედიაა, მაშფოთებს კიდეც ამ ტრაგედიის შოუდ გადაქცევა“, - აცხადებს მაყვალა გონაშვილი.

ისტორიულ მეცნიერებათა დოქტორის, პროფესორ ალექსანდრე დაუშვილის მოსაზრებით, მართალია, ზოგიერთები ამტკიცებენ, თითქოს ჩვენი ერი აგრესიული გახდა, მაგრამ ერი აგრესიული არ შეიძლება იყოს, მით უმეტეს, ქართველი ერი თვითონ არის აგრესიის მსხვერპლი. უბრალოდ, რთულ ეპოქაში ვცხოვრობთ, სოციალური კატაკლიზმები არსებობს, ოჯახებს ძალიან გაუჭირდათ, მშობლები ზოგი იქით არის გახიზნული, ზოგი აქეთ, ახალგაზრდების ნაწილს ყურადღება მოაკლდა და უამრავ ძალიან კარგ ახალგაზრდას შორის, რომლებიც ჩვენს გარშემო არიან, გვხვდებიან აგრესიული ახალგაზრდებიც.

„განა ყოფილა ეპოქა, აგრესიული არ ყოფილიყო ადამიანი? უნდა გავაანალიზოთ, რატომ გახდა ბოლო ხანს ზოგიერთი ახალგაზრდა ასეთი სასტიკი, ამას ფსიქოლოგების, სოციოლოგების შეფასება სჭირდება. ისტორიული განვითარება ჩვენთვის გამოწვევაა, საზოგადოებამ უნდა უპასუხოს ამ გამოწვევას. საზოგადოებამ რაღაც დავაკელით ახალგაზრდებს, სითბო, სიყვარული დავაკელით. ის მშობლები არიან ამაზე პასუხისმგებელნი, რომელთა შვილებიც ასე აგრესიულნი არიან, მათ რაღაც დააკლეს შვილებს. 90-იან წლებში სამოქალაქო ომი იყო, იმ დროს იყო ძალადობის ესკალაცია. სამოქალაქო ომი რომელიმე ქვეყანაში, გინდაც ამერიკაში, ხავერდოვანი ყოფილა? ისტორიული პროცესები ერთმანეთის მსგავსია, ეს პროცესები თავიანთ კანონებს სთავაზობენ ადამიანებს, არ აქვს მნიშვნელობა, ორი საუკუნის წინ ხდებოდა, თუ ორი საუკუნის შემდეგ ცალკეული მოვლენა. დღევანდელი ახალგაზრდობის ნაწილის სისასტიკე კი ძალიან ბევრ რამესთანაა დაკავშირებული, როგორც სოციალურ, ისე ეკონომიკურ და ფსიქოლოგიურ ფაქტორებთან. ისტორიამ განმეორება იცის, მაგრამ, როგორც დიდი ადამიანები ამბობენ, ისტორია მეორდება ფარსის სახით, ამიტომ არ შეიძლება ამ ტრაგედიების 90-იან წლებთან შედარება. 90-იანი წლები განაპირობა სულ სხვა ფაქტორებმა, ერთი საზოგადოებრივ-ეკონომიკური ფორმაცია დაინგრა და შენდებოდა ახალი, უნდა ჩამოყალიბებულიყო კაპიტალისტური ეკონომიკური ურთიერთობები, ამას თავისი მგლური კანონები ჰქონდა. საქართველომ მოიხადა ის პრობლემები, დღეს კი სხვა სიტუაციაა, ახლა მიმდინარეობს აღმშენებლობა, მაგრამ ამ აღმშენებლობაში ჩვენ გვაქვს ნეგატივიც. ამერიკის ისტორიას რომ გადავხედოთ, ასეთ დემოკრატიულ ქვეყანაში ერთი თვის წინ როგორი აგრესია გამოვლინდა?! მით უმეტეს, იქ სოციალური, ეკონომიკური, ინტელექტუალური ფონი უფრო მაღალია“, - აცხადებს ალექსანდრე დაუშვილი.