საქართველოს ნაკრებმა ერთა ლიგაზე დაამტკიცა, რომ მთლად ასეთი დაბალი დონის გუნდებში ასპარეზობის ღირსიც არაა, გაცილებით მეტი შეუძლია, ამის პოტენციალი აშკარად გააჩნია და ამ დროს ზოგიერთი ნიშნისმოგებით, სრულიად უადგილო ირონიასა და გესლს აფრქვევს.
ასეთ ნაკრებებთან მოგება რა აღსანიშნავიაო, ამბობს მავანი და ის კი ავიწყდება, ამისთანებთან გამარჯვებაც რომ სანატრელი იყო.
"ჯვაროსანთა" ლიდერის, გიორგი ჩაკვეტაძის ქება-დიდება აღიზიანებთ. ეს ბიჭი ქართული ფეხბურთის იმედია და საოცარ კომენტარს წააწყდები ხანდახან. არადა, სხვა ვინაა მსგავსი, თანაც, მასზე ლამის ყოველდღე სტატიებს უცხოური გამოცემები წერენ და ჩვენ მხოლოდ თარგმანს გთავაზობთ, რადგან ყურადღება ამ შემთხვევაში ქართველი ბიჭის მიმართ ნამდვილად დიდია.
ქართულმა ფეხბურთმა თავისი "უძრაობის ხანა" გადალახა (საკლუბო ფეხბურთს არ ვგულისხმობ), ჩვენი ფეხბურთელები ევროპულ გუნდებში გადადიან. მართალია, ცოტას თუ დავარქმევთ მათგან საშუალო დონის ევროპულ კლუბს, მაგრამ მაინც წინსვლა და განვითარება უმოძრაობას სჯობს. ერთი ეტაპი დაძლეულია, ყინული გალღვა, ახლა მეორე ეტაპი იწყება და ეროვნული გუნდისთვის თითოეული ფეხბურთელი ღირებულია.
ამ ავბედითი, მოჯადოებული წრიდან გავდივართ, სხვა სიმაღლეზე გასვლას ვცდილობთ და ამაში ძალზე გვიშლის ხელს მოთამაშეთა ტრავმები. თითქოს დავითარსეთო. ერთ-ერთმა ყველაზე იმედისმომცემმა ფეხბურთელმა, ჯანო ანანიძემ ზედიზედ ორი ტრავმა მიიღო და ორჯერ გაუკეთეს ოპერაცია.
ამ ბიჭზე მინდა გაგესაუბროთ - არა როგორც ჟურნალისტი მკითხველს, არამედ როგორც გულშემატკივარი გულშემატკივარს, უშუალო, უბრალო ენით.
არ ელოდა ანანიძე, თუ "სპარტაკიდან" გაუშვებდნენ და გაოცებული დარჩა. მოუწია იჯარით "კრილია სოვეტოვში" გადასვლა, რამაც უკმაყოფილება გამოიწვია ქართველ მკითხველში - მაგას რუსეთის დატოვება არ უნდაო. განმარტა, ძალიან დიდი სურვილი მქონდა "ვიტესში" თამაშის, ამის გამო მზად ვიყავი ხელფასის მნიშვნელოვნად შემცირებაზე წავსულიყავი, მაგრამ არ გამომივიდა ეს ვარიანტიო.
მაინც უტევენ - ფულს ვერ ელევაო. ადამიანს წელიწადში 2-მილიონევროიანი გასამრჯელო რომ მისცე, ნეტა, თუ შეელეოდა? რას იზამ, ნათქვამია, სხვა სხვის ომში ბრძენიაო.
ვთქვათ სიმართლე, რომელიმე ევროპულ კლუბს ჯანოს მიმართ სერიოზული ინტერესი აქვს? და მზად არის ტრანსფერში თანხა გადაიხადოს? რაც არ არის, იმას ჯანო ვერ დათანხმდება.
რუსულ ფეხბურთზე და მეტადრე "სპარტაკზე" ნამდვილად არ ამომდის მზე და მთვარე, მაგრამ იმის აღუნიშნაობაც არ შეიძლება, რომ "სპარტაკი" ჯანოს ძალიან, ძალიან კარგად ექცევა. ვერ ამართლებს, აგერ, უკვე 11 წელია იმედებს და მაინც თავზე ყვებიან. აი, ვთქვათ და, თქვენ ხართ კლუბის პრეზიდენტი, გაქვთ განსაზღვრული ბიუჯეტი, საკმაო ანაზღაურებას უხდით ფეხბურთელს, რომელიც ვერ ვარგობს - როგორ მოიქცეოდით?
ამ გუნდში ის საკუთარი შვილივით მიიღეს, "სინ პოლკასავით", რაშიც ალბათ, ისიც დაეხმარა, რომ რუსული კარგად იცის და ადაპტაცია არ გაუჭირდა. კიდევ ერთი შანსი მისცეს, "კრილია სოვეტოვში" გაუშვეს იჯარით და "სპარტაკის" მწვრთნელმა ოლეგ კონონოვმა თქვა, ყურადღებით და იმედით დავაკვირდებითო.
ის სამარულ გუნდში სასურველ გარემოში მოხვდა. კლუბის განვითარების დირექტორი ალეკსანდრ შიკუნოვი ამბობს, რომ ყოველმხრივ ხელს შეუწყობენ, ხოლო გუნდის მწვრთნელი ის მიოდრაგ ბოჟოვიჩია, რომლის ხელმძღვანელობითაც ჯანო "როსტოვში" განათხოვრებულ არტიომ ძიუბასთან ერთად თამაშობდა. მაშინ ამ გუნდმა თავის ისტორიაში უდიდეს წარმატებას მიაღწია - 2014 წელს რუსეთის თასი მოიგო. შიკუნოვი ამბობს, რომ ჩემპიონატის განახლებამდე ორი თვეა, ანანიძის ტრავმიანობა არ აშინებს და ამ დროის განმავლობაში ფორმაში ჩადგება. იქნებ, ეს ვარიანტი სულაც არაა ცუდი.
მოკლედ, ჯანოს უკანასკნელი შანსი მიეცა. ის უკვე ბავშვი აღარაა, 26 წელს მოყრილია და თავის კარიერაში გარდამტეხი მომენტი დაუდგა.
შეძლებს კი ის ამ ბარიერის გადალახვას? ეს მარტო მასზე არაა დამოკიდებული, იღბალმაც ცოტა უნდა შეუწყოს ხელი, ტრავმა არ უნდა მიიღოს და ცოტა უფრო გაბედულადაც მართებს თამაში. ადრე უფრო თამამად თამაშობდა, დრიბლინგიც სხვანაირი ჰქონდა, შორიდან დარტყმაც, ახლა კი თითქოს შებოჭილია, შეზღუდული.
რუსეთის ნაკრების ყოფილმა ფეხბურთელმა ანდრეი არშავინმა მასზე თქვა, რაც თავი მახსოვს, სულ პერსპექტიულიაო. ბევრს ეს არ გვესიამოვნა, მაგრამ სიმართლე ასეთია და მინდა და დარწმუნებული ვარ, ქარული ფეხბურთის ყველა გულშემატკივარს სურს, რომ ჯანომ არაკეთილმოსურნეთა ჯინაზე დიდი ფეხბურთი ითამაშოს.
მიდი, ჯანო, დაამტკიცე რომ შენ ეს შეგიძლია! შენ ეს შეგიძლია!
