პარლამენტის ვიცე-სპიკერი ორად გაყოფილ „ნაციონალურ მოძრაობასა“ და „ქართულ ოცნებას“ მკაცრად აკრიტიკებს და მათ ახალი კოაბიტაციის დაწყების ნიშნებს ამჩნევს. კანონმდებელი ამბობს, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ ორივე ფრთა „ქართულ ოცნებას“ პინკ-პონკს ეთამაშება, რომელსაც ეს პინკ-პონკი მოსწონს და სწორედ ესაა პოლიტიკური მატჩი, რომელშიც მონაწილეობა „პატრიოტთა ალიანსს“ არ სურს.

„ქართული ოცნება“ მოქმედებს თუ არა საკუთარი პოლიტიკური ინტერესების შესაბამისად და არიან თუ არა მეცხრე მოწვევის პარლამენტში საკუთარი კეთილდღეობის მოწყობისთვის მზრუნველი დეპუტატები, ამას for.ge-ს ინტერვიუდან შეიტყობთ, რომელიც ფრაქცია „საქართველოს პატრიოტების“ წევრ ირმა ინაშვილთან ჩავწერეთ:

თქვენ ამბობთ, რომ მმართველ გუნდს ისეთი ოპოზიცია აწყობს, როგორიც „ნაციონალური მოძრაობაა“. ასევე აცხადებთ, რომ „ქართულ ოცნებასა“ და „ნაციონალურ მოძრაობას“ შორის ახალი კოაბიტაცია დაიწყო. შეგიძლიათ, გვითხრათ, ეს რაში გამოიხატება?

- სრულიად კონკრეტულ ფაქტებს დაგისახელებთ, რომელიც იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ახალი კოაბიტაციის ფორმირება უკვე მოხდა, რაშიც საპარლამენტო ცხოვრების ყველა საფეხურზე „ნაციონალური მოძრაობის“ დაწინაურებასა და სტიმულირებას ვგულისხმობ. კერძოდ, ეს იქნება კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილეების პოსტების მათთვის გამოყოფა თუ საერთაშორისო დელეგაციებში ძირითად წევრებად მათი ყოფნა. ჩვენ კი, საერთაშორისო ორგანიზაციებში სათადარიგო წევრებად ვართ წარმოდგენილნი. სამარცხვინოა, რომ ჩვენი ფრაქცია როგორც სრულფასოვანი საპარლამეტო პარტია, ეუთო-ს დელეგაციაში წარმოდგენილი არ არის. მით უმეტეს, პარლამენტში ადა მარშანიას სახით ერთადერთი აფხაზი დეპუტატი გვყავს, რომელიც ნამდვილად იმსახურებს იმას, რომ ეუთო-ს წევრი იყოს და ორგანიზაციაში საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის უმნიშვნელოვანესი საკითხები გაახმოვანოს.

ამას გარდა, ასევე ვხედავთ, რომ „ქართულ ოცნებას“ სურს, პარლამენტის ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის დროებითი კომისიის ხელმძღვანელის მოადგილის პოსტი სერგი კაპანაძეს ჩააბაროს, ხოლო ჩვენ გვთავაზობენ, რომ კომისიის მდივნის თანამდებობა ადა მარშანიამ დაიკავოს. ხელისუფლებას ვეკითხები, ყველა კომისიაში, კომიტეტსა და საერთაშორისო ორგანიზაციებში წამყვან პოზიციებზე „ნაციონალური მოძრაობის“ ესა თუ ის ფრთა რატომ უნდა იყოს წარმოდგენილი და არა ჩვენ? - კომისიის მდივანი სერგი კაპანაძე იყოს, ხოლო ადა მარშანია მოადგილე იქნება. როცა ვამბობ, რომ „ქართულ ოცნებასა“ და „ნაციონალურ მოძრაობას“ შორის ახალი კოაბიტაცია დაიწყო-თქო, სწორედ ამ ნიუანსებზე ვსაუბრობ. ასევე, ჩვენს შორის მთავარი წყალგამყოფი „ნდობის ჯგუფის“ ფორმირების საკითხიც გახდა, ჩვენ კი, კანონი დავიცავით და ჩვენი კანდიდატურა დეკემბერში წარვადგინეთ, ანუ, მანამდე, სანამ „ნაციონალური მოძრაბა“ გაიყოფოდა. თავდაცვის კომიტეტს ეს საკითხი ცნობად მაშინვე უნდა მიეღო, მაგრამ როგორც ჩანს, „ნაციონალური მოძრაობის“ ორ ფრაქციად გაყოფას ელოდნენ. კვლავ „ნაციონალურ მოძრაობას“ აძლევენ შანსს, რომ მათმა ექვსკაციანმა ფრაქციამ ნდობის ჯგუფში წევრი წარადგინოს, რითაც „ქართულმა ოცნებამ“ ჩიხი და კრიზისი ხელოვნურად შექმნა. უმრავლესობამ „ნდობის ჯგუფის შესახებ“ კანონი უკვე დაარღვია და ხელოვნურად ბარიერი შემიქმნეს. „ნაციონალურ მოძრაობას“ ნდობის ჯგუფში საკუთარი წევრი უკვე არჩეული ჰყავს და ამ ჯგუფის წევრი ხელახლა რატომ უნდა დაასახელონ? - ბლოკირების მცდელობას ვხედავ, რომ ნდობის ჯგუფში ირმა ინაშვილი არ მოხვდეს.

თქვენი ეჭვი თუ ვარაუდი რას ეფუძნება? უმრავლესობას ნდობის ჯგუფში თქვენი ყოფნა რატომ არ აწყობს?

- ეს კითხვა ხელისუფლებას უნდა დაუსვათ. საინტერესოა, ნდობის ჯგუფში მათთვის უფრო სანდო „ნაციონალური მოძრაობის“ ყოფნაა თუ ირმა ინაშვილის.

თქვენს მიერ ჩამოთვლილი პრეტენზიების საპასუხოდ, უმრავლესობა საკანონმდებლო რეგულაციებზე აპელირებს და განმარტავს, რომ ვინაიდან, ნდობის ჯგუფის ერთ წევრს უმცირესობისა და უმრავლესობის გარეთ მყოფი პირები წარადგენენ, არსებული კვოტას ის მიიღებს, ვისაც მეტი ხმა ექნება. ანუ, იმისათვის, რომ თქვენ კვოტა აითვისოთ, თქვენ სალომე ზურაბიშვილის მხარდაჭერა გჭირდებათ. მცდელობა გქონდათ, რომ ზურაბიშვილის მხარდაჭერა მოგეპოვებინათ, ვინაიდან, მის ხმას გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს?

- სალომე ზურაბიშვილმა განაცხადა, რომ მხარს საკუთარ კანდიდატურას უჭერს და მას წარმატებას ვუსურვებ, მაგრამ მას ნდობის ჯგუფის წევრობა არ ეკუთვნის, რადგან ის მაჟორიტარი დეპუტატია და საარჩევნო სუბიექტს არ წარმოადგენს, რომელმაც ხუთპროცენტიანი ბარიერი გადალახა. კანონის გათვალისწინებით, ეს კვოტა „საქართველოს პატრიოტებს“ ეკუთვნით, როგორც საარჩევნო სუბიექტს. ამ თემას რეგლამენტი არ არეგულირებს, ამას როგორც ირაკლი სესიაშვილი განმარტავს. არსებულ ჩიხსა და კაზუსს „ნდობის ჯგუფის შესახებ“ კანონი არეგულირებს. ჩვენ იმის გამო რატომ უნდა ვაგოთ პასუხი, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ ორ ფრაქციად გაიხლიჩა? უმრავლესობამ ჩვენი უფლებამოსილება ჯერ კიდევ დეკემბერში რატომ არ ცნო? „ნაციონალური მოძრაობის“ დაშლას ელოდა და მას კიდევ ერთი შანსი მისცეს, რომ ახალი კანდიდატურა წარედგინა?

თქვენ თქვით, რომ „ქართული ოცნების“ მხრიდან ბლოკირების მცდელობას ხედავთ. ხელისუფლება თქვენს პოლიტიკურ ძალაში ანგარიშსგასაწევ კონკურენტს ხედავს?

- ამ კითხვას ისევ ხელისუფლებას დავუსვამდი. უმრავლესობამ რეგლამენტი აქამდე რატომ არ შეცვალა, რომ თითოეული პლენარული სხდომა პოლიტიკური განცხადებებით გაიხსნას? - როგორც მაჟორიტარი დეპუტატები, ასევე ჩვენ ვართ და უამრავი სათქმელი გვაქვს. სხვადასხვა თემა არსებობს, რაც პარლამენტის ტრიბუნიდან უნდა გახმოვანდეს, მათ შორის - ამომრჩევლისთვის მტკივნეული თემები. საშუალება არ გვეძლევა, რომ პლენარულ სხდომაზე ჩვენი სადეპუტატო უფლებამოსილება განვახორციელოთ. აბსურდული წესია, რომ განცხადებები მხოლოდ ოთხშაბათს გაკეთდეს და ისიც, ვინც ადრე მივა, გამოსვლით ის ისარგებლებს. კროსია თუ პარლამენტი? - პარლამენტი ის ორგანოა, სადაც მნიშვნელოვან საკითხებზე უნდა ვისაუბროთ და რეგლამენტი მე კი არ უნდა შევცვალო, არამედ უმრავლესობამ. მიგვაჩნია, რომ ყველა პლენარული სხდომის დილის ნაწილი პოლიტიკურ განცხადებებს უნდა დაეთმოს, მაგრამ უმრავლესობასთან ჩვენი ურთიერთობა საბავშვო ბაღს ჰგავს.

რატომ?

- იმიტომ, რომ დღის წესრიგში პრობლემებს მუდმივად ვაყენებთ და უმრავლესობა საკითხის შეცვლაში გვარწმუნებს, მაგრამ არაფერს არ ცვლის.

როცა პარლამენტის ტრიბუნასთან გამოდიხართ და აქეთ-იქეთ „ნაციონალურ მოძრაობას“ და „ქართულ ოცნებას“ აკრიტიკებთ, უმცირესობისა და „ნაციონალური მოძრაობისგან“ განსხვავებით, უმრავლესობა თქვენთან დაპირისპირებას თავს არიდებს. რატომ, თქვენი ეშინიათ, გერიდებიან თუ?

- ერთ დროს, თანამებრძოლები ვიყავით და ერთად ძალიან დიდ ბოროტებას ვუპირისპირდებოდით. ამ ბრძოლის პროცესში, ზოგიერთი ჩემი მეგობარი გახდა, ზოგიერთი კარგ ნაცნობად დარჩა, ზოგთან ურთიერთობა საერთოდ გაწყდა, მაგრამ პოლიტიკურ პროცესზე ვსაუბრობ და არა - პერსონებზე. იმ ტენდენციაზე ვსაუბრობ, რასაც პარლამენტის შიგნით ვხედავ და ამის კონკრეტული თემები დავასახელე. უფრო მეტად წარმოდგენილია „ნაციონალური მოძრაობა“ და ვკითხულობ, რატომ - „ქართული ოცნების“ უფრო მეტად თანამოაზრე, ეს ძალაა? - ესაა პოლიტიკური ფლირტი და კოაბიაციის ახალი ტიპი, როცა ქართულ ოცნებას“ „ნაციონალურ მოძრაობის“ ორ ფრთასთან ოპონირება აწყობს, რომელიც ხან ბოიკოტს აცხადებს, ხან საპროცედურო ომს. პარალელურ რეჟიმში, უმრავლესობა მათ ცხრა წელს ახსენებს და ეუბნება, რომ მკვლელები და მწამებლები არიან. „ქართულმა ოცნებამ“ მე რა უნდა გამახსენოს? - არც მკვლელი ვარ, არც მწამებელი, არც სახელმწიფოს ქონება მიმითვისებია და ჩემი საკუთარი სახლიც კი არ მაქვს. არც ბიზნესი მაქვს, ჩემი ოჯახის ყველა წევრი უმუშევარია და ჩემი შვილები ჩვეულებრივ სკოლაში სწავლობენ. არანაირი მატერიალური ღირებულების მოხვეჭაზე არ მიფიქრია და ამის არც სურვილი მქონია.

უმრალესობაში იმ ხალხს ვხედავ, რომლებიც პარლამენტში მხოლოდ პირადი კეთილდღეობისთვის სხედან. საქვეყნო პრობლემებზე უნდა ვილაპარაკოთ და როცა ეკა ბესელია ამბობს, რომ მას მოსწონს, როცა ირმა ინაშვილი „ნაციონალურ მოძრაობას“ უტევს და არ მოსწონს, როცა მას უტევს, მაპატიეთ, მაგრამ ბესელიას დღის წესრიგის მიხედვით ვერ ვიცხოვრებ. პარლამენტში იმიტომ არ ვარ, რომ იმაზე თვალი დავხუჭო, რასაც „ქართული ოცნება“ აფუჭებს და მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობის“ ორ ფრთაზე ვილაპარაკო. იმაზე ვსაუბრობ, რასაც საჭიროდ ვთვლი. ზოგადად, ჩვენი გუნდი საჯარო პოლიტიკის მომხრეა.

გიგი წერეთელმა ბიუროს სხდომაზე მიგვანიშნა, რომ საკადრო თემები შიდა კონსულტაციების საკითხია, მე კი ვფიქრობ, რომ ამ საკითხებზე მსჯელობა სწორედ პარლამენტის ბიუროზე უნდა მოხდეს. კულუარული პოლიტიკის მომხრე არ ვართ. ორშაბათის ბიუროს სხდომაზე, აბსოლუტურად კორექტულ ფარგლებში ვისაუბრე და თუ ვინმეს ის აღაგზნებს, არ სიამოვნებს და არ მოსწონს, რომ ინაშვილი პარლამენტშია, ბიუროს წევრია, რაღაც თემებზე ხმამაღლა საუბრობს, ან ჰაბიტუსს და ხმას მიწუნებენ, მაპატიეთ, მაგრამ ვერ გავქრები.

„ქართული ოცნება“ საპარლამენტო ბერკეტებს საკუთარი პოლიტიკური მიზნის შესაბამისად იყენებს?

- რა თქმა უნდა. ეს ყველაფერში გამოიხატება. მათ შორის ნებისმიერი კანონპროექტის მუშაობის პროცესზე, ასევე საკითხის კენჭისყრაზე გატანის დროს. როცა პარლამენტში საკონსტიტუციო უმრავლესობაა, ის იმას აკეთებს, რაც მას უნდა. პოზიტიური კანონპროექტები არის, რომელსაც მხარი უნდა დაუჭირო, მაგრამ სტრატეგიული კანონპროექტებია, რომელზეც აზრთა სხვადასხვაობა გვაქვს. ხშირ შემთხვევაში, ოპოზიციის აზრს არ ითვალისწინებენ და მაინც იმას აკეთებენ, რაც მათ სურთ. საკონსტიტუციო უმრავლესობის არსებობისას ის საფრთხეა, რომ ყოველთვის ის გააკეთო, რაც სწორად შენ მიგაჩნია. ფარულ მოსმენა-მიყურადებასთან დაკავშირებით პოზიცია ღიად დავაფიქსირეთ, რომ ამ ცვლილებებს მხარს არ ვუჭერდით. ქვეყანაში მძლავრი კიბერუსაფრთხოების სამსახური უნდა შეიქმნას, რომელიც დამოუკიდებელი იქნება, რომელიც სუს-ს დაქვემდებარებული არ იქნება. ე.წ. მოსმენების კანონპროექტთან დაკავშირებით რიგგარეშე სხდომაში მონაწილეობა არ მივიღეთ, რადგან არ გვსურდა, პოლიტიკური პინკ-პონკის მონაწილე ვყოფილიყავით. „ნაციონალური მოძრაობის“ ორივე ფრთა „ქართულ ოცნებას“ პინკ-პონკს ეთამაშება, რომელსაც ეს პინკ-პონკი მოსწონს და სწორედ ესაა პოლიტიკური მატჩი, რომელშიც მონაწილეობა ჩვენ არ გვინდა.

თქვენ სახელმწიფო საკონსტიტუციო კომისიის წევრიც ხართ. საუბარია იმაზე, რომ პრეზიდენტის უფლებამოსილება შეიზღუდება. გასაგებია, რომ „ქართულ ოცნებას“ მოქმედ პრეზიდენტთან კარგი ურთიერთობა არ აქვს, მაგრამ შესაძლოა, პრეზიდენტის პირდაპირი წესით არჩევა გიორგი მარგველაშვილს საერთოდ არ შეეხოს. თქვენი პოზიცია როგორია, ქვეყანას როგორი საპრეზიდენტო ინსტიტუტი სჭირდება - უფრო ძლიერი თუ სუსტი?

- მეჩვენება, რომ საკონსტიტუციო კომისიაში მიმდინარე პროცესი ძალიან ხელოვნურია და პრეზიდენტის უფლებამოსილების შეკვეცაც ხელოვნურად ხდება. როგორი მოდელი გვინდა, ამაზე უნდა ვიფიქროთ. უმრავლესობა ამბობს, რომ მათ კლასიკური ტიპის საპარლამენტო მოდელი სურთ, ჩვენ კი მომხრე ვართ, რომ შერეული საპარლამენტო მოდელი იყოს, რაც ჩვენი ტიპის ქვეყნისთვის გაცილებით უფრო ეფექტური იქნება. ფუნქციები გამიჯნული უნდა იყოს და სახელისუფლებო შტოებს შორის ურთიერთობა უნდა ბალანსდებოდეს. პროცესი, რაც მიდის, რომ პრეზიდენტი მთავარსარდალი რატომ უნდა იყოს ან მოსამართლეების წარმდგენი, ეს ნიუანსებია, რაც ნაკლებად საინტერესოა. ტენდენცია ჩანს იმის, რომ უმრავლესობას უნდა, პრეზიდენტის უფლებამოსილება რაც შეიძლება შეკვეცოს. ჩვენ არა მარგველაშვილზე, არამედ პრეზიდენტის ინსტიტუტზე ვსაუბრობთ და პრეზიდენტის ინსტიტუტი ან საერთოდ ამოიღონ, ან ეს ყველაფერი გონივრულობის ფარგლებში უნდა იყოს ჩამჯდარი.

რაც შეეხება საპატრიარქოს გარშემო განვითარებულ პროცესებს, საუბარია პოლიტიკურ მოტივებზე და მმართველი გუნდის აცხადებს, რომ მიმდინარე მოვლენებში შესაძლოა „ნაციონალური მოძრაობის“ ინტერესებიც იკვეთებოდეს, რადგან მათ ეკლესიის დასუსტება წლების განმავლობაში სურდათ. „ნაციონალური მოძრაობა“ საპირისპიროს ამტკიცებს. ე.წ. ციანიდის საქმეზე, თქვენი პოზიცია როგორია?

- ამ პროცესმა ეკლესიას დარტყმა და ზიანი უკვე მიაყენა. ქვეყანაში ყველაზე ავტორიტეტული ინსტიტუტი ეკლესიაა. თვითმატყუარა NDI-სა და IRI-ს მონაცემებითაც კი, საქართველოს ეკლესიისადმი ნდობა თითქმის ასპროცენტიანია. ამიტომ ცხადია, ეკლესიის დასუსტება და დისკრედიტაცია იმ ხალხის ინტერესში შედის ვისაც არ სურს, რომ ეკლესიას ასეთი ნდობა ჰქონდეს. დეკანოზ გიორგი მამალაძის საქმესთან დაკავშირებით კონკრეტულ შეფასებას არ გავაკეთებ, რადგან ძალიან ბევრი შეკითხვაა, პასუხები არ არის და მხოლოდ ეჭვები და ვარაუდებია, რის გამოც გამოძიების შედეგებს დაველოდებოდი. საფუძველი არ მაქვს, გამოძიებას არ ვენდო. არც იმის უფლება მაქვს, რომ გამოძიებას ზიანი მივაყენო და არასწორი შეფასება გავაკეთო, მაგრამ, ზოგადად, ეკლესიის წინააღმდეგ ბრძოლა ვინ დაიწყო? - ჯერ კიდევ 90-იანი წლების ბოლოს, „თავისუფლების ინსტიტუტმა“ მიზანმიმართული კამპანია წამოიწყო, მათ შორის გიგა ბოკერიასა და ლევან რამიშვილის თაოსნობით. მათი მიზანი იყო, ეკლესიის წინააღმდეგ კონკრეტული ქმედებები განხორციელებულიყო. წლების წინ, ტელევიზიაში „თავისუფალი ინსტიტუტის“ წარმომადგენლებმა პიარგეგმა მოიტანეს, რომლის მიხედვითაც, დოკუმენტური ფილმები უნდა მომზადებულიყო, სადაც მონასტრებში დედებისა და მამების არასწორი ცხოვრება აისახებოდა, თითქოს დედები ლესბოსელები არიან და მამები - მამათმავლები. ასევე აისახებოდა, რომ თითქოს, პატრიარქი სუსტია და სინოდს ვეღარ მართავს. ეს თემები ხომ გეცნობათ? ასევე საუბარი იყო, რომ თითქოს, სინოდში მექრთამე მეუფეები არიან და ამისი მხილება უნდა მომხდარიყო. მაშინ, ეს გეგმა იმის გამო არ განხორციელდა, რომ ამ გეგმის დეტალები გავასაჯაროვე და ბოკერია-რამიშვილმა გიჟად გამომაცხადეს. ე.წ. ფარული, რელიგიური თათბირების თემა რომ გასაჯაროვდა, ის სრული მასშტაბით ვერ განხორციელდა, მაგრამ ამ ხალხს ამ გეგმის განხორციელებაზე უარი არ უთქვამს და ამ წლების განმავლობაში, ეკლესიას ბევრი მხრიდან უტევდნენ. სწორედ „ნაციონალური მოძრაობა“ და ბოკერია ეკლესიის დისკრედიტაციას მიზანმიმართულად ეწეოდნენ და ეკლესიის წიაღში საკუთარ ხალხს ნერგავდნენ, დღეს კი, სამწუხაროდ, ამ სიბოროტის ყვავილებს ვიმკით.

საპატრიარქოში არსებულ პრობლემებზე მეუფეებიც საუბრობენ და ვინაიდან, საუბარია შესაძლო კორუფციულ ფაქტებზე და ა.შ. სახელმწიფომ როგორ უნდა იმოქმედოს? სახელმწიფოსა და ეკლესიის ფუნქციები კონკორდატით გამიჯნულია, მაგრამ იმისათვის, რომ ეკლესიაც დაცული იყოს შესაძლო დანაშაულისგან და სახელმწიფოც, გამოძიება უნდა იდგეს თუ არა სახელმწიფო ინტერესების სადარაჯოზე?

- სწორად ამბობთ, რომ კონკორდატი ეკლესიას სახელმწიფოსგან მიჯნავს. იქ, სადაც ცოცხალი ადამიანია, პრობლემა ყოველთვის არის და ეკლესიას არასოდეს არ უთქვამს, რომ არ შეიძლება, ეკლესიის წიაში პრობლემა იყოს. თუკი პრობლემაა, ის უნდა გამოსწორდეს. ვინ ამბობს, რომ არ შეიძლება, რაღაც ფინანსური დარღვევა იყოს? ეკლესიაც და საპატრიარქო ამბობენ, რომ ეს საკითხები აუტიდის სამსახურმა შეისწავლოს და შეფასებები გააკეთოს. იმის მცდელობაა, რომ ეკლესია წარმოჩინდეს, როგორც დახურული ინსტიტუტი, საიდანაც ინფორმაცია არ გამოდის და საკუთარ ნაჭუჭშია ჩაკეტილი. ეს ასე არ არის, რადგან ეკლესია ღია ინსტიტუციაა. თუ ინფორმაცია დაიბლოკება, შესაძლებლობაა, რომ მათ თავიდან მიმართონ და ინფორმაცია გამოითხოვონ. ეკლესიის ჩაკეტილობის წარმოჩენა ეკლესიის დისკრედიტაციის დიდი გეგმის ნაწილია.

თქვენ ე.წ. ციანიდის საქმის სამართლებრივი შეფასებისგან თავი შეიკავეთ, მაგრამ პოლიტიკურ ნაწილზე გკითხვათ. ამ საქმეში ხელისუფლების ინტერესი იკვეთება, რომ ქვეყანაში ეკლესიის სახით, ძლიერი ინსტიტუტი არ არსებობდეს?

- ვერ ვიტყოდი, რომ ეს ხელისუფლებას აწყობს. ძალიან აბსურდულია ვერსია, თითქოს, ეკლესიაში ეს ხაფანგები ხელისუფლებამ დააგო. თუკი ეს ასეა, ამან დარტყმა ხელისუფლებასაც მიაყენა და მმართველმა გუნდმა თავის თავს დაარტყა? მინდა, ობიექტური ვიყო და პროცესები ობიექტურად შევაფასო. ვერ ვხედავ იმას, რომ ეკლესიაში ხაფანგს ხელისუფლება აგებს, მაგრამ იმის გამოცდილება მაქვს, ამ ხაფანგებს „ნაციონალური მოძრაობა“ როგორ აგებდა და პირდაპირ ვამბობ, რომ ამ პროცესის უკან სააკაშვილები და ბოკერიები დგანან და მათ სასულიერო პირების ხელით მცდელობა ჰქონდათ, რომ მზაკვრული გეგმა განეხორციელებინათ.

თუკი ისევ ყველაფერს „ნაციონალური მოძრაობა“ გეგმავს, ხელისუფლება რას აკეთებს? ხელისუფლებას იმის უნარი არ აქვს, რომ მათ მიერ დაგებული ხაფანგები და მზაკვრული გეგმები აღკვეთოს?

- გამოძიება დაწყებულია და რა სულისკვეთებაც ჩანს, დამნაშავეები დაუსჯელები არ დარჩებიან, ვინც არ უნდა იყვნენ. ამ პროცესს ჩვენც უნდა დაველოდოთ, რომ სერიოზული დასკვნები შემდეგ გავაკეთოთ.