გამორიცხული არ არის, საქართველოს მოქალაქეების უმრავლესობამ ვეღარც კი მოახერხოს უძრავი ქონების შეძენა. მიზეზი ისაა, რომ ფასები არანორმალურად იზრდება, ამ დროს კი ქვეყანაში ყველანაირმა ბუმმა და აჟიოტაჟმა ჩაიარა, რეალიზაღის მაჩვენებელიც მცირდება, მაგრამ ბაზარზე ვითარება პოტენციური მყიდველებისთვის სულ უფრო უარესდება. საქართველოს მოქალაქეები თანდათან ჩიხში ექცევიან.

საზოგადოების ნაწილი დახმარებას უკვე მთავრობას და პარლამენტს სთხოვს. ამ პრობლემით განსაკუთრებით შეწუხებულია ადგილობრივი მოსახლეობა, რადგან რთული ვითარება არა მხოლოდ დედაქალაქშია, არამედ მთელი ქვეყნის მასშტაბით არანორმალურად გაზრდილია ფასები.

მოქალაქე მარიამ ჭყონიამ პარლამენტს და პრემიერ-მინისტრს საკანონმდებლო წინადადებით უკვე მიმართა. როგორც იგი აღნიშნავს, ბოლო პერიოდში საქართველოში ბინების ფასმა კატასტროფულად მოიმატა, რითაც ზარალდებიან ადგილობრივები, რომლებიც ბინის შეძენას ვეღარ ახერხებენ. დედაქალაქთან ერთად საქმე ბათუმშიც საკმაოდ რთულადაა.

„ბათუმი, ფაქტობრივად, მაკლერების ბიზნეს ქალაქად იქცა, სადაც ფასები არის გაუკონტროლებელი. ამას ადასტურებს ფინანსთა სამინისტროს საგამოძიებო სამსახურში არსებული საქმეებიც მაკლერებზე, ბინის მეპატრონეებზე, რომლებიც ერთი და იგივე ბინას რამდენიმე მოქალაქეზე თაღლითურად ყიდიან. მოგიწოდებთ, მთავრობის, პარლამენტის მიერ შემუშავდეს კანონი, რომლითაც მოხდება ბინების ფასის რეგულირება, დასტაბილურება და კანონის ფარგლებში მოქცევა“, - აღნიშნულია საკანონმდებლო წინადადებაში.

განხლებული სტატისტიკური მონაცემებით, თბილისში 2023 წლის პირველ 6 თვეში უძრავი ქონების გაყიდვა შემცირდა, ფასი კი მაინც გაიზარდა. ამის პირველ მიზეზად გაძვირებული სამშენებლო მასალები სახელდება, თუმცა გასათვალისწინებელია ის გარემოებაც, რომ არა მხოლოდ ახალ აშენებულ ბინებზე გაიზარდა ფასი, არამედ ძველი უძრავი ქონების ფასიც საგრძნობლად მომატებულია.

სტატისტიკიდან ირკვევა, რომ 2023 წლის პირველ ნახევარში თბილისში 20 026 ბინა გაიყიდა, რაც წინა წლის პირველ ნახევართან შედარებით, 2%-ითაა შემცირებული.

თბილისში ახალ პროექტებში ტრანზაქციების 0.4%-იანი კლებაა. ძველ პროექტებში კი, 2022 წლის პირველ ნახევართან შედარებით, მაჩვენებელი 6%-ით შემცირდა.

მოსახლეობას არა მხოლოდ შეძენა უჭირს, არამედ შესაძლოა, ბინების ქირაობის პრობლემაც დადგეს დღის წესრიგში, რადგან ეს ყველაფერი საზოგადოების შემოსავალს ბევრად აღემატება. ანალიტიკოსი მერაბ ჯანიაშვილი მიიჩნევს, რომ მნიშვნელოვანია საბინაო პოლიტიკის არსებობა, რაც არსებულ სიტუაციას შეამსუბუქებს.

„მაშინ, როცა არ გვაქვს არანაირი საბინაო პოლიტიკა, ლოგიკურია, რომ ბინების ფასი იმაზე ბევრად მაღალია, ვიდრე მოსახლობის შემოსავალი. სტატისტიკური მონაცემების მიხედვით საშუალო ხელფასი ახლახანს ავიდა 1700-ლარზე და ამით რისი ყიდვაა შესაძლებლი? თუნდაც პატარა ფართის იყოს ბინა, 50-60 ათასი დოლარი მაინც ღირს.

არ არსებობს არანაირი შეღავათები არც ახლად დაქორწინებულებისთვის, არც მრავალშვილიანებისთვის ან სხვებისთვის. ბოლოს კოვიდის დროს ითქვა, რომ 5 წელი პროცენტს გადაუხდიდნენ მათ, ვინც პანდემიის პერიოდში შეიძენდა ბინას, თუმცა ესეც იმიტომ გაკეთდა, რომ არა ხალხისთვის გამარტივებულიყო უძრავი ქონების ყიდვა, არამედ სამშენებლო კომპანიებს დახმარებოდნენ.

ასეთი პოლიტიკის პირობებში სულ უფრო და უფრო მაღალი ფასი იქნება უძრავ ქონებაზე, ხოლო მოსახლეობის მხრიდან ხელმისაწვდომობა დარჩება დაბალი“, - აღნიშნა ჯანიაშვილმა.

წლის პირველ ნახევარში, თბილისში ძველი ბინების შემთხვევაში, საშუალო შეწონილი გასაყიდი ფასი 6%-ით გაიზარდა გარეუბნებში და ქალაქის ცენტრში, ფართო ცენტრში კი 3%-იანი ზრდა დაფიქსირდა.

ახალაშენებული ბინების შემთხვევაში საშუალო შეწონილ გასაყიდმა ფასმა 9%-ით მოიმატა გარეუბნებში და ფართო ცენტრში, ქალაქის ცენტრში კი 7%-იანი სხვაობა აღინიშნა.