"საკაშვილი წარსულის პოლიტიკოსია“, - ეს ფრაზა „თავისუფალი დემოკრატების“ და კოალიცია „ქართული ოცნების“ ერთ-ერთმა ლიდერმა ირაკლი ალასანიამ დაამკვიდრა ქართულ პოლიტიკაში.
სააკაშვილი, უკვე, მართლაც იქცა საკუთარი წარსულის აჩრდილად, რადგან ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკაში გამოჩენამ მისი და მით უფრო „ნაცმოძრაობის“ უძლეველობის მითი საბოლოოდ დაამსხვრია.
სააკაშვილი წარსულია და უნდა წავიდეს, არა იმიტომ, რომ ასე უნდა ოპოზიციას, მიშა უნდა წავიდეს, რადგან ის წაგებული ომის მთავარსარდალია, უნდა წავიდეს, რადგან ქვეყანას დაუკარგა ტერიტორიები, უნდა წავიდეს, რადგან არჩევნების გამყალბებელია, უნდა წავიდეს, რადგან მოსახლეობის დიდი ნაწილი სიღატაკის ზღვარზეა და უნდა წავიდეს იმიტომ, რომ ქვეყანაში ავტორიტარიზმი სულ უფრო მეტად იკიდებს ფეხს. მიშა იმიტომაც უნდა წავიდეს, რომ ჩვეულ ფორმაში აღარ არის, შეცდომას შეცდომაზე უშვებს და პიარი, რომლითაც 8 წლის განმავლობაში მართავდა ქვეყანას, უკვე ყავლგასულია.
სააკაშვილი უნდა წავიდეს, რადგან საზოგადოებას მისი აღარ სჯერა და „ნაცმოძრაობა“ უკვე იმასაც ვეღარ ახერხებს, რომ დაშინებით მიიყვანოს ხალხი მასთან შესახვედრად. სააკაშვილი უნდა წავიდეს, რადგან კიდევ ერთხელ დაამტკიცა, რომ ძალასთან შეჭიდების უნარი არ გააჩნია. უნდა წავიდეს, რადგან უნდა შეეგუოს, რომ ერთხელ ყველაფერი მთავრდება. მიშა უნდა წავიდეს, რადგან მიშა მაგარი აღარ არის...
მიშა უნდა წავიდეს, მაგრამ მიშას წასვლა არ უნდა და ამიტომ, არაპროგნოზირებადი და საფრთხის შემცველია. არაპროგნოზირებადი და საფრთხის შემცველია ის უახლოესი სამი თვეც, რომელიც არჩევნებამდე გვაშორებს.
როცა სააკაშვილი არაპროგნოზირებადია, რთული გასაკეთებელია პროგნოზი, თუ რა რეალობაში მოუწევს ბრძოლა ძალას, რომელსაც პრეტენზია აქვს, რომ სააკაშვილი და მისი უმრავლესობა პოლიტიკიდან არჩევნების გზით გაისტუმროს.
ეს არის ყველაზე რთული სამი თვე, რომელიც საქართველოსთვის მთავარი გამოცდა იქნება. სამი თვის შემდეგ გამოჩნდება აქვს თუ არა ქვეყანას გადარჩენის შანსი და სანამ ეს იმედი კიდევ არსებობს, კითხვაც ბევრია. ბევრ კითხვაზე პასუხიც ბევრია, ზოგი მათგანი – ოპტიმისტური, მაგრამ მაინც ეჭვით რომ უყურებ...
არადა, სულ ერთი კითხვა შეიძლება დაისვას - „20 წლის შემდეგ, შესაძლებელია თუ არა საქართველოში ხელისუფლების ცვლილება არჩევნების გზით“?
პასუხად კი, ერთი მარცვალიც კმარა – „კი“.
ამ ერთი „კი“-სთვის ვსვამთ ირაკლი ალასანიასთან უამრავ კითხვას და მისგან უფრო ვრცელ პასუხებს ვისმენთ, ვიდრე - „კი“. თუმცა, მისი განწყობა გაფიქრებინებს, რომ ის ვრცელი განმარტებები, რომლებიც ასევე ვრცელ კითხვებზეა გაცემული, ამ ერთ მარცვალშია მოქცეული.
კითხვას NDI-ს მიერ, ახლახანს გამოქვეყნებული კვლევებით ვიწყებ, სადაც კვლევის შედეგები აშკარად აცდენილია რეალობას. ეს აჩენს ეჭვებს, რომ NDI-ს ადგილობრივი ოფისი ისე ვერ მუშაობს როგორც უნდა მუშაობდეს, მაგრამ კიდევ უფრო საინტერესოა, როცა აშშ-ს სახემწიფო მდივანი მიხეილ სააკაშვილს იუსტიციის სახლის მშენებლობისთვის წარმატებულ პრეზიდენტად მოიხსენიებს.
რჩება განცდა, რომ დასავლეთი ოპოზიციას კვლავ არ სწყალობს, თუმცა ირაკლი ალასანიას ამაზე სხვა პასუხი აქვს:
- თავიდანვე მინდა ჩემი და ჩვენი კოალიციის პატივისცემა დავადასტურო NDI-სა და IRI-ს მიმართ. ეს ორგანიზაციები საქართველოში, ამდენი წლის განმავლობაში, ძალიან ბევრ სასიკეთო საქმეს აკეთებენ, მაგრამ, რატომღაც, საზოგადოება ძირითადად, მათ კვლევებს იცნობს. არადა ისინი ძალიან სერიოზულად მუშაობენ სამოქალაქო სექტორთან, მუშაობენ პარტიებთან და ეს ხდება სწორედ იმიტომ, რომ ქართულ საზოგადოებას დაეხმარონ - ჩატარდეს კონკურენტული არჩევნები და ამ ქვეყანაში დემოკრატია შედგეს.
რაც შეეხება კვლევებს, ეს არის მეასეხარისხოვანი, რასაც ზოგადად ეს ორგანიზაციები აკეთებენ სხვადასხვა ქვეყანაში.
წარსულის გამოცდილება სხვას გვკარნახობს, რადგან კვლევების შედეგები ხშირად, არჩევნების ბედს განსაზღვრავს.
- მე ძირითადად ამ ორ ინსტიტუტზე ვლაპარაკობ. დღეს, როგორც ვხედავთ, არაერთი კვლევა კეთდება, და NDI-ს და IRI-ის მერე, რამდენადაც ვიცი, ოქსფორდმაც ჩაატარა კვლევა. ეს რეიტინგები, რა თქმა უნდა, ცვალებადია. თუნდაც NDI-ის კვლევებშიც ერთი თვის განმავლობაში საგრძნობი ცვლილებებია როგორც კოალიციის მხარეს, ისე „ნაციონალური მოძრაობის“ მხარესაც. ჩვენი მიდგომა ყოველთვის იყო ერთი და იგივე - ავტორიტარული სისტემის პირობებში, როდესაც ის ორგანიზაციები, ვისაც უკვეთავენ კვლევას, იმ მეთოდოლოგიით იმ ველზე ატარებენ კვლევას, პირდაპირ დასმულ შეკითხვაზე მოქალაქეების გულწრფელობა შეზღუდულია.
მე ყოველთვის მომაქვს მაგალითი –ლუკაშენკოს ბელორუსიაში დღეს რომ ჩაატარონ კვლევები, შედეგი იქაც ანალოგიური იქნება. ხალხი იქაც დაშინებულია. იქ კუდი არ არის, მაგრამ იქაც არის ძველი „კაგებე“, რომელიც უსმენს თითოეულ მოქალაქეს და სამსახურიდან გაუშვას თუ არა, მათი პოლიტიკური ლოიალობის მიხედვით იღებს გადაწყვეტილებას.
ჩვენს ირგვლივ რამდენი პედაგოგი, რამდენი თანამშრომელი, საჯარო მოხელე გაათავისუფლეს იმის გამო, რომ ის კრიტიკულად არის განწყობილი ხელისუფლების მიმართ. რამდენი ფაქტია, როდესაც სოციალური ქსელებით თუ ვინმემ „დაალაიქა“, ან რამე „დაპოსტა“ ჩვენს მხარდასაჭერად, იმ წუთში, საჯარო მოხელეს ეკონტაქტება კონსტიტუციური უსაფრთხოება. ეს არის რეპრესიული მანქანა, რეჟიმი რომლის მხრიდან ადამიანები ყოველდღიურ ცხოვრებაში განიცდიან ზეწოლას. ამიტომ, ვამბობთ, რომ ასეთი მეთოდოლოგიით ჩატარებული კვლევები არ იძლევა გულწრფელ სურათს.
რაც შეეხება თავად დასავლეთის დამოკიდებულებას, მე დღესაც ვგრძნობ, თუ როგორ იმედით უყურებენ ამერიკის შეერთებული შტატები, ევროკავშირი და სხვები ოქტომბრის არჩევნებს. თითქმის ყველა თვლის, რომ ეს იქნება პირველი კონკურენტული, არჩევნები საქართველოს ისტორიაში და კონკრეტულად იმ მიმართულებით მუშაობენ, სადაც ყველაზე მეტი დეფიციტი იგრძნობა - ეს არის დემოკრატია.
სანამ არ იქნება კონკრეტული საარჩევნო დარღვევა და ასე ვთქვათ, პოლიტიკური სისტემა არ დადგება კითხვის ნიშნის ქვეშ, მანამდე ღია დეკლარირებული განცხადებებიდან ისინი თავს იკავებენ, მაგრამ ფაქტია, რომ ისინი გადავიდნენ კონკრეტულ მუშაობაზე. მაგალითად, ჩვენ ვნახეთ ამერიკელებმაც და ევროპელებმაც როგორც იმუშავეს ხელისუფლებასთან თუნდაც „მასთ ქერის“ საკითხებზე, როგორ შეიქმნა ბოლოს და ბოლოს, ის უწყებათაშორისი კომისია, როგორ არის უკვე გადატანილი მთელი ყურადღება საარჩევნო სიების გასწორებაზე. ეს არის ის მუშაობა, რომელსაც ისინი ფარულად, ეკრანს მიღმა აკეთებენ.
გეთანხმებით, ეს აშკარად იგრძნობა, მაგრამ იმასაც ხომ ვხედავთ, რომ ხელისუფლება ნახევარფაბრიკატის სახით გვთავაზობს ყველა ამ ინიციატივას, თუნდაც - „მასთ ქერის“.
- დიახ, იდეალურად არ კეთდება, ისე, როგორც მთლიანობაში მისაღები იქნებოდა სამოქალაქო საზოგადოებისთვის, მაგრამ ვთვლი, რომ მაინც წარმატებული ნაბიჯი იყო ამ შეთანხმებაზე გასვლა. ჩემი ინფორმაციით, ეს შეთანხმება ხელისუფლებაზე ამერიკელების და ევროპელების სერიოზული ზეწოლის შედეგი იყო. მაგრამ, პირდაპირი ჩარევისგან ისინი თავს იკავებენ და არც უნდა ჩაერიონ.
კოალიციის მთავარი ამოცანა დღეს არის გრძელვადიანი სადამკვირვებლო მისიები, რომ მათ შეუფერხებლად და ობიექტურად მიეცეთ მუშაობის საშუალება რეგიონებში. განსაკუთრებით - შიდა ქართლში, სამეგრელოს რეგიონში, ანუ ოკუპირებულ ტერიტორიებთან მომიჯნავე ჩვენს რაიონებში, რადგან იქ ყველაზე მძიმე, ყველაზე დიდია უსაფრთხოების სამსახურების სამოღვაწეო არიალი. იქ ყველაზე მძიმედ არის წარმოგდენილი როგორც კონსტიტუციური უსაფრთხოების დეპარტამენტი და ახლა უკვე, თავდაცვის სამინისტროს უწყებები, რომლებიც პირდაპირ ექვემდებარებიან კლანურ დაჯგუფებებს, როგორიც არის ახალაიას კლანი.
როდესაც მამა არის რეგიონის პროკურორი, ერთი შვილი შს მინისტრი, ხოლო მეორე თავდაცვის სამინისტროს დე ფაქტო ხელმძღვანელი, ამ ყველაფრის ფონზე, ბუნებრივია, ჩვენი მთავარი ინტერესია მშვიდად მივიდეთ არჩევნებზე, რომ არ მოხდეს ის ესკალაცია, რისიც ყველას ეშინია. ამის მთავარი, ერთ-ერთი გარანტი არის საერთაშორისო სადამკვირვებლო მისიების ეფექტური მუშაობა და ხალხის სიმრავლე.
საზოგადოების ის სიმრავლე, რაც გორში, თბილისში, გურიაში და სხვაგან გამოჩნდა, არის მთავარი პრევენცია იმის, რომ სააკაშვილმა ქვეყანა ქვების სროლების პოლიტიკაში არ დააბრუნოს.
როდესაც შეხვედრა არის პატარა, ხოლო ამრევები უფრო მეტნი არიან, იქ რა თქმა უნდა, უფრო გასდით გამოწვევა, პირადი შეურაცხყოფა, რაზეც არის აგებული მათი პროვოცირების სისტემა.
ასე რომ, „ქართული ოცნება“, კოალიცია, ბიძინა ივანიშვილი, მე, ყველა ლიდერი გეგმაზომიერად, წყნარად გავყვებით იმ საარჩევნო კამპანიის სტრატეგიას, რომელიც ავირჩიეთ, - ეს არის ალტერნატივის შეთავაზება, შეხვედრები თითოეულ სოფელში, თითოეულ ოჯახთან ახსნა იმის თუ რეალურად რა ფინანსური და ეკონომიკური საფუძველი აქვს ჩვენს შეთავაზებას ჯანდაცვის, სოფლის მეურნეობის თუ ნებისმიერ სხვა პოლიტიკურ ხედვას და სტრატეგიას. ჩვენ არ წამოვეგებით არც ერთ პროვოკაციას, არ წამოვეგებით არც ერთ ზონდერ–ჯგუფებს თუ ქვის მსროლელი მაშველების დაგეგმილ პროვოცირებულ პროცესებს. ეს არის მტკიცე გადაწყვეტილება და ხალხს მოვუწოდებთ ჩვენი სიმრავლე, ერთმანეთის გვერდში დგომა, სოლიდარობა არის მთავარი, რაც იმ ძალადობის შემცირებისთვის იქნება საჭირო, რითიც სააკაშვილი ემზადება უპასუხოს გამოწვევებს საპარლამენტო არჩევნებზე.
ნათქვამია, სადაც ჭკუა არ არის იქ ძალას იხმარ. ბოკერიას გამონათქვამს გაგახსენებთ, როდესაც მან დასავლეთს პირდაპირ უთხრა - ჩვენ სხვის გარეშეც კარგად ვიქნებითო. არ ფიქრობთ, რომ ბოკერიას მხრიდან ამ მესიჯის გაშვება პოლიტიკურ ბრძოლაზე მეტს ნიშნავს? და მეორე მომენტი - ქვის სროლა და პროვოკაცია უმნიშვნელო დეტალებია იმ არსენალში, რაც ხელისუფლებას თქვენს წინააღმდეგ შეუძლია გამოიყენოს. უფრო მნიშვნელოვანი ალბათ, არჩევნების შედეგების გამოცხადება იქნება. ხელისუფლება, ალბათ, არ დათმობს პოზიციებს, რადგან შესაძლოა სააკაშვილმა მიიღოს გარანტიები, მაგრამ იმ ხალხისგან, რომელსაც უკან დასახევი გზა პრაქტიკულად მოჭრილი აქვს, მათგან რას ელოდებით და თქვენ რისთვის ხართ მზად? სად არის ის ზღვარი, რომელიც გათქმევინებთ, რომ არ ღირს ამ ფასად ხელისუფლებაში მოსვლა?
- პირველ რიგში, მე დარწმუნებული ვარ ერთ რამეში, რომ სააკაშვილი მართლაც წარსულის პოლიტიკოსია. ამაზე გარეთაც და შიგნითაც საზოგადოება შეთანხმებულია. მათ შორის, მის გუნდშიც განწყობა არის აბსოლუტურად ისეთი, რომ სააკაშვილი ვერ შეინარჩუნებს ხელისუფლებას. ამიტომაც მოხდა ეს გადაადგილებები. სააკაშვილი ცდილობს, ასე ვთქვათ, მოძალადეების ხელშეწყობით, ამ არჩევნებში უმრავლესობის მოპოვების შემთხვევაში, შანსი გაიჩინოს ან პრემიერობის, ან პოლიტიკაში დარჩენის, მაგრამ ეს არის აბსოლუტურად უიმედო მცდელობა.
მე გაგახსენებთ ობამას სიტყვებს, გაგახსენებთ კლინტონის სიტყვებს, გაგახსენებთ სხვა პოლიტიკური მოღვაწეების, ევროკავშირის წარმომადგენლების სიტყვებს, რომლებიც სააკაშვილს ეუბნებიან, რომ პირველად, ოცი წლის განმავლობაში, საქართველოში უნდა მოხდეს ხელისუფლების მთლიანად, ფორმალური შეცვლა. ეს ჩაითვლება ქვეყანაში შემდგარ დემოკრატიად.
რაც შეეხება ამ მოძალადეთა პარტიის წახალისებას, რომელთაც კონსოლიდაცია გაუკეთა თავდაცვის და შინაგან საქმეთა უწყებებში, მე გეტყვით იქ პროცესები როგორ მიმდინარეობს - საჯარო მოხელეების, პოლიციელების დიდი უმრავლესობა არის პატრიოტი ხალხი და მათ უნდათ, რომ ემსახურონ კანონს და არა რომელიმე პარტიას. ისინი უკიდურესად შეურაცხყოფილები არიან იმ გადაწყვეტილებით, რაც იქნა მიღებული შსს-ში, რადგან ეს უწყება, უკვე, პრაქტიკულად, ღიად გადაიქცა პოლიტიკური სისტემის და ძალადობის ინსტრუმენტად.
კონსტიტუციური უსაფრთხოების დეპარტამენტი, თავდაცვის სამინისტროში არსებული სხვადასხვა სადაზვერვო და კონტრსადაზვერვო უწყებები, მართალია მუშაობდნენ პოლიტიკურ პარტიებზე და ჩვენ ყოველდღიურად ვხედავდით დაჭერებს, დაშინებებს, გატაცებებს და ა.შ. მაგრამ ახლა, სამართალდამცავი სტრუქტურების შტო, უკვე ღიად აღმოჩნდა გამოცხადებული სააკაშვილის ხელისუფლების შენარჩუნების პოლიტიკურ ინსტრუმენტად. ეს შეუმჩნეველი ქართველ საზოგადოებას და, რა თქმა უნდა, საერთაშორისო თანამეგობრობას არ დარჩენია. აქედან გამომდინარე მაქვს ჩემი წარმოდგენა, როგორ ხდება კამპანიის განვითარება. წინასაარჩევნო კამპანია იქნება ძალიან ცხარე, განსაკუთრებით სამეგრელოს რეგიონში, შიდა ქართლის რეგიონში, აქ იჩენს სწორედ თავს ის, რაზეც თქვენ ილაპარაკეთ - რომ სააკაშვილმა შეიძლება გარანტია მიიღოს დასავლეთისგან, გარკვეულწილად და მას ექნება წასასვლელი, მაგრამ ეს ხალხი ამას ვერ მიიღებს და ამიტომ, იბრძვიან საკუთარი პოზიციების შენარჩუნებისთვის. მაგრამ რაც უფრო მეტს აფუჭებენ ამ გზაზე, მით უფრო იხერგავენ გზას.
სამწუხაროდ, ეს პროცესები ყველა ავტორიტარულ და ტოტალიტარულ სისტემაში არის ანალოგიური. ჩვენ ვხედავდით აფრიკაში და სხვა ქვეყნებში, რომ ყოველთვის გვიან იღებდნენ და იაზრებდნენ რეჟიმის წარმომადგენლები რომ შეცდომას შეცდომაზე უშვებდნენ და შესანარჩუნებელი სახე აღარ რჩებოდათ. სამწუხაროდ, საქართველოშიც ხდება ეს.
ფიქრობთ, რომ მათ უკვე გადალახეს ეს ზღვარი? თუ კიდევ აქვთ რაღაც შანსი?
- არა, რა თქმა უნდა, დიდ უმრავლესობას დღესაც აქვს შანსი, ვგულისხმობ უმაღლესი თანამდებობის პირებს, საშუალო, საშემსრულებლო დონეზე და არა უბრალო საჯარო მოხელეებს. საჯარო მოხელეს, ბუნებრივია, არავინ შეეხება. ამ რვა წლის განმავლობაში, მათ მიერ დაგროვილი გამოცდილება და პროფესიონალიზმი გადასაყრელი არა აქვს საქართველოს და პირიქით, ხელი უნდა შევუწყოთ და ამ უბრალო უწყებების დეპოლიტიზაცია უნდა მოხდეს. აქ არის საუბარი რამდენიმე ათეულ ადამიანზე, ვინც უარი თქვა ადამიანობაზე, უარი თქვა ქვეყნის ინტერესებზე და პირადი ინტერესების სამსახურში ჩააყენა სისტემა, რომელიც მათ შემთხვევით ჩაუვარდათ ხელში. ეს არის შემთხვევითი ადამიანები. ქვეყანაში სელექციის, კონკურენციის გამართული პოლიტიკური სისტემა რომ ყოფილიყო, ეს ადამიანები თანამდებობებზე ვერაფრით ვერ მოხვდებოდნენ.
როგორ ფიქრობთ, აქვთ თუ არა ამ ადამიანებს გავლენა სააკაშვილზე, თუ სააკაშვილზე არიან ჩამოკიდებულები?
- ისინი იღებენ გადაწყვეტილებებს, მაგრამ რეალური ვითარება დამოკიდებული იქნება და არის საზოგადოებაზე, მოქალაქეზე და ამას ესენი ხედავენ. ამას რომ არ ხედავდნენ ასეთი აგრესიული სისტემა არ იქნებოდა. მათ ნახეს საკუთარი კვლევები, მათ ნახეს საზოგადოების განწყობა და ამიტომაც დაიწყეს ესეთი აგრესიით ჩვენი კოალიციის გამოწვევა. მათ რომ გამარჯვების იმედი ჰქონდეთ, ბუნებრივია, ისინი სხვანაირად მოიქცეოდნენ.
რაც შეეხება სააკაშვილს... მე ვთვლი, რომ ყველა პროცესს ჩვენს ქვეყანაში, მათ შორის პიარ-პროცესებს, მთლიანად და თავიდან ბოლომდე მართავს სააკაშვილი. საკუთარი პერსონის და საკუთარი პოლიტიკური პიარის კეთების მიმართ მას ერთი წუთითაც არ მოუდუნებია ყურადღება. ეს არ გავს პრეზიდენტს, რომელიც ემზადება იმისთვის, რომ ხელისუფლება გადააბაროს სხვა პოლიტიკურ ძალას, ან თუნდაც, საკუთარ პოლიტიკურ ძალაში ხედავდეს ალტერნატივას. ეს არის მისი ბუნება, მისი რვაწლიანი მმართველობის შინაარსი და, აქედან გამომდინარე, არ ველი, რომ შეიცვლება. საზოგადოებაში კი ეს უკვე აბსოლუტურად საპირისპიროდ აღიქმება, რაც ჩვენმა კარდაკარმა, გამოკვლევამ და, ასე ვთქვათ, ყველანაირმა საზომმა აჩვენა. ამიტომ ვარ ძალიან ოპტიმისტურად განწყობილი, ვარ საბრძოლველად განწყობილი, მაგრამ ეს ბრძოლა იქნება კონკურენტუნარიან გარემოში. შეიძლება მომავალში ეს ასე არ იყოს, მაგრამ დღეს, „ქართული ოცნება“ მართლაც იქცა ერთადერთ, ალტერნატივად. არსებობს ორი ძალა, ეს არის რვაწლიანი მმართველობის შემდეგ იმ ფორმაში რა ფორმაშიაც არის „ნაციონალური მოძრაობა“ და არსებობს კოალიცია „ქართული ოცნება“, ბიძინა ივანიშვილი, როგორც ლიდერი. ამ ორ ძალაშია არჩევანი გასაკეთებელი. და მე დარწმუნებული ვარ, რომ საზოგადოების ძალიან დიდი ნაწილი სწორ არჩევანს გააკეთებს.
უკან დახევას და სწორ გადაწყვეტილებას გამბედაობა და ვაჟკაცობა სჭირდება. ამ რვა წლის განმავლობაში, სააკაშვილის მხრიდან, ჩვენ ვერ ვნახეთ ვერც ერთი ასეთი ვაჟკაცური და გაბედული ნაბიჯი, აღარაფერს ვამბობ გორის კადრებზე, როგორ ფიქრობთ, რაზე შეიძლება სააკაშვილი წავიდეს?
- ერთადერთი, რაშიც დარწმუნებული ვარ, რაც გაანეიტრალებს ყველანაირ ძალადობრივ მცდელობას, ეს არის ჩვენი სიმრავლე.
პირადად თქვენ, დიდი ხანია სამეგრელოში ხართ, სხვა რეგიონებშიც... მართალია, შეხვედრებზე ხალხის უპრეცენდენტო რაოდენობა გამოდის, მაგრამ შეგიძლიათ თამამად თქვათ, რომ შიში გატყდა? თუ ჯერ კიდევ ბევრი გაქვთ სამუშაო?
- შიში აღარ არსებობს, პრაქტიკულად, ეს თემა აღარც არის, რადგან საზოგადოიების 99%-მა გაიაზრა, რომ ეს არის ის არჩევანი, რომელიც მან უნდა გააკეთოს. იმის შიში, რომ ხალხი ისევ ნიჰილიზმით იქნება შეპყრობილი, რომ არ გამოვა არჩევნებზე და არ მიიღებს გადაწყვეტილებას, არ მაქვს. ახლა, მთავარია, კომისიები დავაკომპლექტოთ გაუტეხელი ხალხით და ამისთვის ვემზადებით. ეს პრობლემა ადრეც იყო ოპოზიციის დამკვირვებლებში და კომისიის წევრებში, მაგრამ ახლა ეს პრობლემა მოხსნილი იქნება. დამკვირვებლებსაც უფრო მეტი ფუნქცია და მოვალეობები აქვთ, ვიდრე ადრე ჰქონდათ. საერთაშორისო სადამკვირვებლო მისიებს ექნებათ შესაძლებლობა ყველა რეგიონში ობიექტურად დააკვირდნენ პროცესებს და ამ შემთხვევაში გაყალბების შანსი და მასშტაბებიც იქნება ძალიან მცირე. ეს ის შემთხვევაა, როდესაც მათ არ ექნებათ მუხტი, რომ სერიოზულად შეცვალონ არჩევნების ბედი.
თუმცა, მუშაობა კამპანიის ბოლო საათამდეა საჭირო. „ქართულმა ოცნებამ“, ლიდერებმა, ჩვენმა წევრებმა არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იფიქრონ, რომ რამე გარანტირებულია.
ხელისუფლება რეაქტიული სისწრაფით ცდილობს ბიძინა ივანიშვილის ფინანსური რესურსების თავისკენ გადმოქაჩვას. თავადაც იციან, რომ პერსპექტივაში, ყველა მათი მცდელობა უკუშედეგს გამოიღებს. თუმცა, ისინი ივანიშვილის ფინანსურ რესურსებს საკუთარ კამპანიას მოახმარენ, ხოლო საბოლოოდ ზარალის ანაზღაურება სახელმწიფოს მოუწევს. ეს სირთულეს თქვენც შეგიქმნით, თუ ხელისუფლებაში მოხვალთ...
- ეს კომპლექსური საკითხია. რვა წლის განმავლობაში ჩვენს ქვეყანაში იმდენი უსამართლობა დაატრიალა „ნაციონალურმა მოძრაობამ“, იმდენი ადამიანის ქონებას შეეხნენ, იმდენი საპროცესო გარიგება ძალადობით იქნა მიღწეული და შემდეგ ამოღებული ამ მოქალაქეებიდან, რომ ამ საკითხს კომპლექსურად უნდა მიუდგეთ. მე ვთვლი, რომ აუცილებელია შეიქმნას საარბიტრაჟო სასამართლო, კოლეგია, შეთანხმება უნდა მოხდეს პოლიტიკურ ძალებს შორის, რომ სასამართლო ყველა საკითხს და არა მხოლოდ ამ ბოლო თვეების განმავლობაში მომხდარს, საგულდაგულოდ განიხილავს და სამართლიანობას აღადგენს. სახელმწიფოს ბევრი კომპენსაცია ექნება გასაცემი ამ უსამართლო გადაწყვეტილებებზე, მაგრამ სხვანაირად ჩვენ სამართლიანობას ვერ აღვადგენთ. ამას დრო დასჭირდება და ბუნებრივია, კომპენსაციის გაცემაზეც, ის კოლეგია და სასამართლო ილაპარაკებს.
ვიღაცა ამ ფულს სახლში წაიღებს და მის ნაცვლად ხარკის გაღება სახელმწიფოს, ანუ, ისევ ჩვენს მოქალაქეებს მოუწევთ. მაინტერესებს, დაისჯებიან თუ არა კონკრეტული პირები და მოუწევთ თუ არა უკან დააბრუნონ მოპარული მილიონები?
- როდესაც ასეთ შეკითხვას მაძლევს ჟურნალისტი თუ მოქალაქე, მე ყოველთვის ხაზს ვუსვამ, რომ პირველივე დღეებიდან ჩვენი მთავარი ამოცანა იქნება პოლიტიკური ნების გამოვლინება, ხოლო ჩვენი სასამართლო იქნება აბსოლუტურად დამოუკიდებელი და მას ექნება შესაძლებლობა გადაწყვიტოს ვინ არის დამნაშავე.
არც ერთმა პრეზიდენტმა, პარლამენტის წევრმა თუ პრემიერმა არ უნდა გადაწყვიტოს ვინმეს ბრალეულობის საკითხი. ეს იყო მთავარი ბოროტება, რაც გაჩნდა სააკაშვილის ხელისუფლების დროს ჩვენს ქვეყანაში, როდესაც სასამართლო, პრაქტიკულად, ფეხქვეშ გათელა პროკურატურამ და ერთმა ადამიანმა - ზურაბ ადეიშვილმა. მე ვთვლი, რომ უდანაშაულობის სინდრომი უნდა მოისპოს იმით, რომ ყველამ საკუთარ დანაშაულზე აგოს პასუხი.
სააკაშვილის მთავარი დასაყრდენი ძალოვანი სტრუქტურები იყვნენ, როდესაც მან ამ სისტემას მერაბიშვილი გამოაცალა, ეს მეტყველებს იმაზე რომ, სააკაშვილი მერაბიშვილს აღარ ენდობა. თავად მერაბიშვილისთვის არ უნდა იყოს მყარი მომავლის განცდა სააკაშვილის გვერდით. რამდენად რეალურად გეჩვენებათ რომ მათ შორის სერიოზული ბზარი გაჩნდეს?
- „ნაციონალური მოძრაობისთვის“ არ არსებობს საფუძველი, რომ მყარი წარმოდგენა ჰქონდეთ თავიანთ პოლიტიკურ მომავალზე. ნაციონალური პარტია იქნება წარმოდგენილი პარლამენტში, მაგრამ იქნება უმცირესობაში, რომელსაც პოლიტიკურ გადაწყვეტილებებზე არ ექნება გავლენა.
პირდაპირ გკითხავთ – მიდის თუ არა მუშაობა თქვენი მხრიდან გადამობირებებზე, ან გაქვთ თუ არა შემოთავაზებები იქითა მხრიდან?
- ყველამ უნდა მიიღოს თავისი გადაწყვეტილება.
როცა გემი იძირება ვირთხები გარბიან... არის თუ არა ეს პროცესი დაწყებული „ნაციონალურ მოძრაობაში“?
- ეს მოხდება, მაგრამ ჩვენ ამას არ ვახალისებთ არანაირად, ეს ჩვენს ინტერესებში არ შედის. ჩვენ იმდენად მყარად ვართ დარწმუნებული იმ საქმეში, რასაც ვაკეთებთ, რომ თავისთავად ცხადია, საპარლამენტო არჩევნებში გამარჯვების შემდეგ, მე აბსოლუტურად ვერ ვხედავ „ნაციონალური მოძრაობის“ ყოფილი მინისტრების ადგილს ახალ მთავრობაში.
თავისი შეცდომებით, მიხეილ სააკაშვილი საკმაოდ ადვილი სამართავი გახდა, რასაც ვერ ვიტყვით ივანიშვილზე. ხომ არ ფიქრობთ, რომ დასავლეთი და განსაკუთრებით ამერიკის შეერთებული შტატები ამაში გარკვეულ საფრთხესაც ხედავდეს?
- აბსოლუტურად საწინააღმდეგოს ვთვლი. ჩვენს პარტნიორებს, ეს იქნება ამერიკა თუ ევროპა, ყველაზე მეტად რაც უნდათ და რის დეფიციტსაც გრძნობენ, ეს არის სტაბილური პარტნიორობა. სააკაშვილი იმპულსურია როგორც პიროვნება, არის გაუწონასწორებელი პოლიტიკოსი და არასტაბილური პარტნიორი. ამიტომ, ყველა დაინტერესებულია, რომ საქართველოში პოლიტიკური პროცესის სტაბილურობას, განაპირობებს პოლიტიკური ძალის და ბუნებრივია, ლიდერის სტაბილური ხასიათი და მისი თანმიმდევრულობა. დღიდან ჩვენი კოალიციის შექმნისა, კოალიციის ლიდერები, მათ შორის – ბიძინა ივანიშვილი, ძალიან ნათლად ვსაუბრობთ, თუ რა იქნება ჩვენი საგარეო პოლიტიკური სტრატეგია და როგორ ვქმნით რეგიონალური უსაფრთხოების სტაბილურ გარემოს. ჩვენ დავიწყებთ საუბარს არ მხოლოდ ჩვენს პარტნიორებთან, არამედ ჩვენს მოწინააღმდეგეებთანაც.
შეიძლება ქართულმა საზოგადოებამ სათანადო ყურადღება არ მიაქცია, მაგრამ მნიშვნელოვანი იყო ის შეთავაზება და გზავნილი, რაც აფხაზებმა ქართულ საზოგადოებას და არა კონკრეტულად მე ან ბიძინა ივანიშვილს გაუკეთა. მათ ქართულ საზოგადოებას უთხრეს, რომ ჩვენ გვაინტერესებს საერთო მომავალი. ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა, უყურადღებოდ არ დარჩენია საერთაშორისო თანამეგობრობას. ისინი ელოდებიან სტაბილურ პოლიტიკურ ძალას, სტაბილური ლიდერით ჩვენს ქვეყანაში, რაც ქართულ პოლიტიკას და ჩვენ საერთაშორისო ხედვებს აქცევს უფრო პროგნოზირებადს.
თუმცა ამ შეთავაზებასთან დაკავშირებით ჩნდება ლოგიკური კითხვა – აწყობს კი ეს ყველაფერი რუსეთს? ჩვენ ვხედავთ, რომ რიტორიკის დონეზე სააკაშვილი და პუტინი ერთმანეთთან დაპირისპირებული არიან, მაგრამ საჭირო დროს და საჭირო მომენტში, საკუთარი ძალაუფლების გასამყარებლად მათ ერთმანეთის დახმარებაც შეუძლიათ. რამდენად შესაძლებელია, რუსეთმა გარკვეული როლი ითამაშოს სააკაშვილის დასახმარებლად თუმდაც იმიტომ, რომ საქართველოსთან არსებული სტატუს-კვო იყოს შენარჩუნებული?
- იცით რა, მე ვერ ვიმსჯელებ რაც ფიქრობს რუსეთში პოლიტიკური გადაწყვეტილების მიმღებები, ერთი რამ აშკარად ჩანს, რომ, მიუხედავად ამ რიტორიკული დაპირისპირებისა, ყველაზე სერიოზული ინფრასტრუქტურული პროექტები ხელში აქვთ ჩაგდებული რუსულ ბიზნესებს. ეს იქნება ოქროს მადნეული, ეს იქნება თბილისის წყალმომარაგება, ეს იქნება ენგურჰესი და სხვა სტრატეგიული ობიექტები და აქედან გამომდინარე, სასაცილოდაც მეჩვენება ხანდახან „ნაცმოძრაობის“ პრეტენზიები ვინმეს მიმართ, რომ რუსეთთან აქვს ურთიერთობა. რეალურად, მათი ბიზნესინტერესები მთლიანად მიბმულია მათ ერთ-ერთ ლიდერზე, ბენდუქიძეზე, რომელიც თავის მხრივ მიბმულია რუსეთზე.
რაც შეეხება დაძაბულობას, რა თქმა უნდა, პოტენციური საფრთხე არსებობს, მაგრამ მე ვთვლი, რომ ამ შემთხვევაში, ამ არჩევნებში, პოლიტიკური მიზანშეწონილობიდან გამომდინარე, ვერ ვხედავ საფუძველს, რომ წინასაარჩევნო დაპირისპირებაში რუსეთის თემა ან კონფლიქტების თემა გახდეს გადამწყვეტი. მე მგონია, რომ რუსეთის ფედერაცია პოლიტიკურად ძალიან კარგად ხედავს, რომ მათთვის დასაყრდენი არც ერთი პოლიტიკური ძალა აქ არ არის, ან, თუ არის, იმდენად უმნიშვნელო და არაპოპულარულია, რომ მათ არასდროს არ ექნებათ ხელჩასაჭიდი და ჩემი აზრით, ისინიც შეეგუენ, რომ საქართველოში სტაბილურ, დამოუკიდებელ პოლიტიკურ ძალასთან მოუწევთ ურთიერთობა.
და ბოლოს, არსებობს მოლოდინი, რომ ზუგდიდში ირაკლი ალასანია დასახელდება მაჟორიტარად...
- მაჟორიტარების შერჩევის პროცესი დასასრულს უახლოვდება, ამაში ვმონაწილეობთ ყველა ლიდერი მაგრამ ყველა ლიდერის ადგილსამყოფელს კოალიციის ლიდერი ბიძინა ივანიშვილი გაუმხელს საზოგადოებას. ეს მისი პრეროგატივაა და დავუტოვოთ მას და ნუ დავასწრებთ მოვლენებს.
სამეგრელო რთული რეგიონია, თქვენ საწინააღმდეგო ხომ არაფერი გაქვთ?
- ჩემი სურვილი ნათელია, ყველა ფრონტზე ბრძოლაში ვარ შესული, ეს იქნება სამეგრელოში თუ ქართლში. თუმცა, მოვილაპარაკებთ კოალიციის ლიდერთან ერთად და გადაწყვეტილება მინდა წინასწარ სურპრიზის სახით დავტოვო.
წინასაარჩევნოდ სად უფრო ელოდებით სიტუაციის გამწვავებას, სამეგრელოში თუ შიდა ქართლში?
- საბოლოო ჯამში, - არსად, ყველგან თანაბრად გვიწევს ბრძოლა და ბოლომდე დახარჯვა. არ არსებობს არც ერთი უბანი, არც ერთი რაიონი, რომელიც სხვაზე უფრო იოლია, ყველგან ბოლომდე უნდა ჩავდოთ საკუთარი შესაძლებლობა და საზოგადოებაც ყველგან უნდა იყოს მობილიზებული.
