ალბათ, ფიქრობთ, რომ კატების შესახებ ყველაფერი იცით – შინაური ცხოველია... იჭერს თაგვებს... ზოგიერთი ამტკიცებს, კატა ვერაგი, ცბიერი, ეგოისტი არსებაა, რომელმაც, ძაღლისგან განსხვავებით, არც ერთგულება იცის და არც პატრონის სიყვარულიო. სინამდვილეში კატები სულაც არ არიან იმაზე მეტად ეჭვიანები, ვიდრე სხვა ცხოველები.

ცნობისმოყვარეობამ კატაც დაღუპაო, – ანუ, კატები ისეთი ცნობისმოყვარენი არიან, ამის გამო, ხშირად ეხვევიან შარშიო. ეს მთლად ასე არ არის. რა თქმა უნდა, ზოგიერთი კატა მართლაც ზედმეტად ცნობისმოყვარეა. მაგრამ, ამასთან, კატა არაჩვეულებრივად ფრთხილი, ყურადღებიანი და წინდახედული არსებაა. მათთვის უცხო სიტუაციას მაქსიმალურად არიდებენ თავს და ამჯობინებენ, თავი შორს დაიჭირონ. თუმცა, ეს გამონათქვამი 500 წლისაა. მან გარკვეული ტრანსფორმაცია განიცადა. თავდაპირველი ვარიანტი ასე ჟღერდა: „კატებს თავიანთი მოუსვენარი ხასიათი ღუპავთო“. კატა ძალიან ემოციური არსებაა და სტრესი მის ჯანმრთელობას სერიოზულ პრობლემებს უქმნის. ყველაზე დიდ სტრესს კატა თავისსავე თანამოძმესთან, სხვა კატასთან ჩხუბით იღებს.

ძვირფასი, კეთილშობილი ჯიშის კატები, რომის, სპარსული, მეინკუნი – ქუჩას ვერ იტანს. მათთვის იდეალურია სახლის გარემო. ისინი ბოლომდე დამოკიდებული არიან პატრონზე.

კატას ადამიანის ფიქრის „წაკითხვა“ შეუძლია – ამას ინტელექტი სჭირდება. ყველაზე გონიერი კატაც კი ვერ იქნება ინტელექტუალი.

წარმოშობა – ეგვიპტური, რა თქმა უნდა! პირველი შინაური კატა, ამას გათხრებიც ადასტურებს, სწორედ ეგვიპტელებს ჰყავდათ. თუმცა, კატის წინაპარი 5 ათასი წლით უფრო ადრე ცხოვრობდა, ვიდრე ეგვიპტელი კატუნიები. ანუ, შეგვიძლია, თამამად ვთქვათ, რომ კატები კაცობრიობასთან ერთად არსებობენ და ვითარდებიან...