მოწოდებული ინფორმაციის გადამოწმება პირველად ბათუმის საკრებულოში ვცადეთ; პრესსამსახურის ხელმძღვანელმა, გურანდა აბულაძემ განგვიცხადა, რომ საკრებულო ვერ გააკეთებს კომენტარს იმაზე, მართლა აპირებენ თუ არა ყოფილი მე-6 საჯარო სკოლის შენობის დანგრევას. აბულაძემ აჭარის ა/რ. ფინანსთა და ეკონომიკის სამინისტროში გადაგვამისამართა. ამ უწყების პირველმა პირმა, ვაჟა ბოლქვაძემ სკოლის ადგილას მეჩეთის აშენების შესახებ ინფორმაცია კატეგორიულად უარყო:
აჭარის ა/რ. ფინანსთა და ეკონომიკის მინისტრის მიერ გაკეთებული კომენტარის შემდეგ, მურმან დუმბაძეს ხელახლა დავუკავშირდით და ვკითხეთ, რამდენად სარწმუნოა მის მიერ მოწოდებული ცნობა, მეჩეთის აშენების შესახებ, რაზეც მან გვიპასუხა: “ეს ინფორმაცია მე ძალიან სარწმუნო წყაროდან მაქვს; მეჩეთის აშენება იმ ხელშეკრულების ფარგლებში იგეგმება, რომელზე ხელმოწერასაც აპირებენ საქართველოსა და თურქეთის ხელისუფლების წარმომადგენლები“.
შეგახსენებთ, რომ 5–7 დეკემბერს, საქართველოში ოფიციალური ვიზიტით იმყოფებოდა თურქეთის დელეგაცია. 6 დეკემბერს, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილემ, ნინო კალანდაძემ, ტრადიციულ ბრიფინგზე განაცხადა, რომ თბილისში, თურქეთის კულტურისა და ტურიზმის სამინისტროს დელეგაცია იმყოფებოდა და რომ ვიზიტის ფარგლებში, ორ ქვეყანას შორის ეროვნულ ძეგლებთან დაკავშირებული სადავო საკითხები იქნებოდა განხილული – “საქართველოსა და თურქეთს შორის ერთობლივი ოქმის გაფორმება იგეგმება, რომელიც საქართველოში თურქულ, ხოლო თურქეთში ქართულ კულტურულ ძეგლებს უკავშირდება“.
ნინო კალანდაძემ აღნიშნა ისიც, რომ სამუშაო ჯგუფი ოქმს ხელმოსაწერად მოამზადებს, ხოლო მისი გაფორმება საქართველოში თურქეთის ტურიზმისა და კულტურის მინისტრის ვიზიტის დროს იგეგმება.
პრესა.გე–მ 7 დეკემბერს საგარეო საქმეთა სამინისტროს პრესისა და ინფორმაციის დეპარტამენტს ინტერნეტით გაუგზავნა განცხადება და საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 37–ე, 38–ე და 40–ე მუხლების საფუძველზე, ზემოხსენებული ოქმის ასლის მოწოდება სთხოვა. დეპარტამენტში განგვიმარტეს, რომ განცხადება კანცელარიაში უნდა ჩაგვებარებინა. მეორე დღეს, 8 დეკემბერს განცხადება კანცელარიაში ჩავაბარეთ, მაგრამ პასუხი დღემდე არ გაუციათ. საგარეო საქმეთა სამინისტროს ინფორმაციის დეპარტამენტი, რომელიც ამა თუ იმ მასალისთვის საჭირო კომენტარს ყოველთვის ოპერატიულად გვაწვდის, ვიმედოვნებთ, რომ ამჯერადაც ასე მოიქცევა და ორშაბათს მაინც მივიღებთ პასუხს ჩვენს განცხადებაზე.
ამასთან, ჩვენთვის გაუგებარია რატომ ცდილობენ ჩვენი კულტურული მემკვდირეობის თურქულად გამოცხადებას საქართველოს ხელისუფლების წარმომადგენლები (ნიკა ვაჩეიშვილი, ნინო კალანდაძე). პრესა.გე–მ იმ ძეგლების წარმომავლობის შესახებ ინფორმაცია, რომლის აშენება–რესტავრაციასაც თურქები ითხოვენ, მოიძია და მიმდინარე წლის 6 აგვისტოს გამოაქვეყნა სათაურით – ჩვენი კულტურული მემკვიდრეობა საფრთხეშია!!! ამ მასალაში შეგიძლიათ წაიკითხოთ იმ სპეციალისტების კომენტარები, რომლებიც საქართველოში მუსულმანური ძეგლების ისტორიას იკვლევენ. ისინი აღნიშნავენ და ასაბუთებენ, რომ ზემოხსენებული ძეგლები ქართული კულტურის ნიმუშებს წარმოადგენენ.
“ცნობილია, რომ ბათუმის მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი მართლმადიდებელი ქრისტიანია. მიუხედავად ამისა, ბათუმში უკვე ფუნქციონირებს საკმაოდ დიდი მეჩეთი, რომელიც შეესაბამება მუსლიმური მრევლის რაოდენობას და ამასთან, გამოხატავს სახელმწიფოს კეთილგანწყობას, თავისი მუსლიმი მოსახლეობის რელიგიური, კულტურული და ტრადიციული მემკვიდრეობის მიმართ.
ყოფილი “აზიზიეს მეჩეთის“ ადგილზე დღეს საცხოვრებელი კორპუსებია აშენებული და მათი დანგრევა ვერ მოხერხდება, ხოლო ბათუმის სხვა უბანში, ტერიტორიის გამოყოფა და იქ აღნიშნული მეჩეთის ასლის აგება, ფაქტიურად ახალი მეჩეთის აშენებას ნიშნავს, რაც ადგილობრივი მოსახლეობის დიდ პროტესტს გამოიწვევს. ჩვენ თავს ვალდებულად ვთვლით ამის შესახებ გაგაფრთხილოთ“.
არც პრესა.გე–ს და არც ამ მასალის ავტორს დღემდე არავინ დაკავშირებია და პოზიციის გამოხატვის სურვილი არ გამოუთქვამ, თუ არ ჩავთვლით, სტატიების ბოლოს, ფორუმებზე დატოვებულ ძალიან ბევრ კომენტარს. “რესპუბლიკური პარტიის“ აჭარის რეგიონალური ორგანიზაციის თავმჯდომარე, მურმან დუმბაძე პირველია, ვინც თურქეთ–საქართველოს შორის მიმდინარე მოლაპარაკებასა და მისი უწმინდესობის პოზიციას ღიად გამოეხმაურა.
ბოლო 10 წელია ჩვენი პარტიის ოფისი არის ამ ჯამეს გვერდით. ვერ ვიტყვი რომ ჯამე ცარიელია, მაგრამ ვერც იმას ვიტყვი, რომ ტევა არ არის. აქ უმეტესად დადიან ადგილობრივი მოხუცები, სტუმრად შემოსული თურქეთის მოქალაქეები და დადის ახალგაზრდობაც, თუმცა მათი რიცხვი გაცილებით მცირეა.
მურმან დუმბაძე ამბობს, რომ ბოლო 20 წლის განმავლობაში შექმნილ დოკუმენტებს შორის სახელმწიფოსა და ეკლესიას შორის გაფორმებული შეთანხმება, რომელიც “კონკორდატის“ სახელითაა ცნობილი, ერთ–ერთი საუკეთესოა.
“რესპუბლიკური პარტიის“ აჭარის რეგიონალური ორგანიზაციის ლიდერს მიაჩნია, რომ ამ დოკუმენტით სახელმწიფომ ზუსტად აღიქვა ეკლესიური სწავლება, ყოველგვარი წინაპირობების გარეშე აღიარა შიდასაეკლესიო მმართველობა და სცნო კათალიკოს-პატრიარქის იმუნიტეტი. აქედან გამომდინარე, მურმან დუმბაძე თვლის, რომ საკითხი ორ ნაწილად უნდა გაიყოს – წმინდა კანონიკური, საეკლესიო თვალსაზრისით და სახელმწიფო–საჯარო თვალსაზრისით.
ამასთან, თუ ქვეყნის ფარგლებს გარეთ კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლების აღდგენას აპირებენ, სახელმწიფოსა და ეკლესიას შორის გაფორმებული შეთანხმების საფუძველზე, საქართველოს ხელისუფლება ვალდებულია ეს საკითხი საქართველოს ეკლესიასთან შეათანხმოს. თუ სააკაშვილი ამ ეკლესიებს განიხილავს, როგორც ისტორიული მნიშვნელობის მატერიალური კულტურის ობიექტებს და სურს მისი გადარჩენა კაცობრიობისთვის, მაშინ რატომ იცვლება ის ერთი ერთში, ანუ ეკლესია მეჩეთში? მოგვცენ უფლება აღვადგინოთ ეს ძეგლები და მის სანაცვლოდ, ისევ თურქეთის ტერიტორიაზე ავუშენოთ მეჩეთი და არა საქართველოში. მაინტერესებს, ჩვენ, საჯარო-საერო პირებს, არ გვეკითხება, გვსურს თუ არა მეჩეთის მშენებლობა ბათუმში, როცა ამის არავითარი პრაქტიკული მოთხოვნილება არ არსებობს?!
რაც შეეხება ჯამეს აშენებას ქალაქ ბათუმში – ბათუმი როგორც ქალაქი არსებობდა სააკაშვილამდე, არსებობს სააკაშვილის დროსაც და იარსებებს სააკაშვილის შემდეგაც. საჯარო-სახელმწიფო გაგებით, ბათუმი თვითმმართველი ქალაქია, მას ჰყავს თვითმმართველი ორგანო - საკრებულო (თავისუფალ გარემოში არჩეული თუ დანიშნული წევრებით დაკომპლექტებული, ეს სხვა, პოლიტიკური საკითხია); ქალაქში რაც აშენდება ან დაინგრევა, ეს ბათუმელების გადასაწყვეტია, არაპირდაპირი დემოკრატიის, ამ შემთხვევაში ბათუმის მოსახლეობის წარმომადგენლების, ადგილობრივი დეპუტატების მეშვეობით და დედამიწის ზურგზე არავის არ ეკითხება, სად, რა და როდის აშენდება ქალაქ ბათუმში; მათ შორის არც საქართველოს უმაღლეს სახელმწიფო ხელისუფლებას და მით უმეტეს თურქეთის სახელმწიფო ხელისუფლებას. ამის თქმის უფლებას მაძლევს საქართველოს კონსტიტუცია.
არასოდეს ვყოფილვარ ჩასაფრებული პირი, მაგრამ 7 ნოემბრისა და 8 აგვისტოს შემდეგ მკვდრეთით აღმდგარ სააკაშვილზე არ ვმალავ, ნამდვილად ჩასაფრებული ვარ. ერთი სული მაქვს, მორიგ სისულეს, დანაშაულთან ერთად როდის ჩაიდენს.
მე მაქვს ინფორმაცია, რომ რუსთაველის ქუჩაზე, სადაც არის “ შერატონის“ სასტუმრო და იქვეა ბარბარეს ეკლესიაც, რამდენიმე ათეულ მეტრში, მე-6-ე სკოლის ყოფილ შენობას ანგრევენ და მის სანაცვლოდ მეჩეთის აშენება უნდათ. სააკაშვილი ცეცხლს ეთამაშება. ეს თუ გაბედა, და არა მარტო ამ ადგილზე, მაშინ ჩათვალეთ, რომ ის, რაც ვერ გააკეთა ვერცერთმა პოლიტიკოსმა, თუ პოლიტიკურმა პარტიამ, გააკეთებს ქართველი ხალხი – მე ვიცი მოქალაქეების განწყობა. სააკაშვილს მშენებარე მეჩეთის ადგილას დამარხავენ და ამ პროცესში მეც მივიღებ მონაწილეობას“.
