გიორგი შაქარაშვილის მკვლელობის საქმის პოლიტიკური მიზნებისთვის გამოყენება რომ ამორალური და მიუღებელია, ამაზე ქართული საზოგადოება თანხმდება. მაგრამ იგივე საზოგადოება შსს-სგან ელოდება, რომ საქმეში არ გაჩნდება კითხვის ნიშნები და შაქარაშვილის მკვლელების საქმე არ გახდება სანდრო გირგვლიანის საქმის ანალოგი, როდესაც სწორედ შს სამინისტრომ დაუშვა საქმის ფალისფიკაცია.

მხატვარი შოთა გლურჯიძე for.ge-სთან საუბრისას აცხადებს, რომ პოლიტიკურ ოპოზიციას და მასთან ასოცირებულ მედიას ნამდვილად არ ანაღვლებთ 19 წლის ფეხბურთელის მკვლელობა და ოჯახის განცდა. მათ აინტერესებთ პოლიტიკური შედეგი.

for.ge შოთა გლურჯიძეს ესაუბრა.

გიორგი შაქარაშვილის ოჯახი ცდილობს, რომ საქმეს პოლიტიკური ნაწილი მოარიდოს, თუმცა მედია და ოპოზიცია ცდილობს ამ სისხლის სამართლის საქმის პოლიტიკური მიმართულებით წაყვანას. ამ საქმეში არსებობს კითხვის ნიშნები და განსაკუთრებით ფოტოგრაფის ნაწილში, მაგრამ გამოძიების დასრულებამდე ვერსიების გამოკვეთა, ვიღაცის დადანაშუალება არის ამ საქმის პოლიტიკური ნაწილი, რაშიც ჩართულია ოპოზიციური მედიის ნაწილი. რატომ ვერ ვახერხებთ, რომ თუნდაც ტრაგედია მაინც არ ვაქციოთ პოლიტიკური დაპირისპირების საგნად?

შოთა გლურჯიძე: მორალი აღარ არის! როდესაც აუცილებელი არ არის მორალი, ამიტომ ყველაფერი დაშვებულია. როცა მორალური კრიტერიუმები არ არსებობს და როგორც აცხადებენ, ჭეშმარიტება არ არსებობს, ყველაფერი შესაძლებელია, აკეთებენ იმას, რაც უნდათ.

მაგრამ საქმის პოლიტიზირება და რაც შეიძლება მეტი უზუსტობის გაჩენა, რას აძლევს მედიას?

- როგორც ჩანს, რაღაცას აძლევს, ტყუილად ხომ არ გაირჯებიან. ფულის გარეშე ტყუილად არავინ არ გაირჯება. არ ვიცი, პოლიტ-ტექნოლოგი არ ვარ, ალბათ, სჭირდებათ საქმის დაძაბვა, შემდეგ უკვე სიტუაციის გასამწვავებლად, რაც აბსოლუტურად არ მიკვირს. მთელ მსოფლიოში ჩვეულებრივი ამბავი გახდა ცილისწამება და ტყუილების ტირაჟირება. იმდენად ჩვეულებრივი ამბავი გახდა, რომ უწმინდესს ცილს წამებენ და სხვებზე რა შეაჩერებთ?

რაც კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ აუცილებელია კანონმდებლებმა იმუშაონ ცილისწამების მუხლზე...

- კანონმდებლობა არ უშველის ამას. თუ ადამიანს ოჯახიდან არ აქვს იმისი შეგნება, რა არის ცილისწამება, რა სიმართლე, რისი გაკეთება შეიძლება და რისი არა, თუ არ აქვს ზნეობრივი თავშეკავებულობა, მაშინ აკეთებს, რაც უნდა. უზნეობას კანონი და ზედამხედველობა არ შველის. ზნეობრივი კატასტროფაა ის, რაც ხდება. ეს მარტო საქართველოში არ ხდება, აშშ-შიც იგივე ხდება.

არ ფიქრობთ, რომ ამ თემის პოლიტიზირებამ შეიძლება მძიმე შედეგამდე მიგვიყვანოს?

- უკვე მისული ვართ უმძიმეს შედეგამდე, რადგან არანაირი ზნეობრივი კრიტერიუმი არ არსებობს საზოგადოებაში და ყველაფერი მოსულა, არანაირი შემაკავებელი მექანიზმი არ არსებობს. მთავარი შემაკავებელი მექანიზმი არის სინდისი, რომელიც არ არსებობს - თანამედროვე საზოგადოება, დოქტრინა არ ცნობს მორალს და სინდისს, ამბობენ, რომ ეს მოგონილიაო, სინდისი არის ფარდობითიო. ანუ, თუ ჭეშმარიტება არ არსებობს ყველაფერი შეიძლება - ცილსიწამება წესი გახდა. ამიტომ, არაფერს განსაკუთრებულს ამაში არ ვხედავ. პროცესები იქით მიდის, რომ კიდევ უფრო მეტ ტყუილში, ცილისწამებაში და მანიპულაციაში ვიცხოვრებთ.

ყველანი დაძაბულები ვართ. იმიტომ, რომ მედია გამოყენებულია საზოგადოების მანიპულაციისთვის. არა იმისთვის, რომ სასარგებლო საგანმანათლებო ფუნქცია შეასრულოს, არა, პირიქით ძაბავს ვითარებას. ერთ-ერთი არხი ეს არის „ერთსულოვნება“ რომელიც ასეთი საქმით არ არის დაკავებული. ასეთ გარემოში ვცხოვრობთ. როგორც გითხარით ეს მარტო ქართული პრობლემა არ არის. ამერიკაშიც და ევროპაშიც იგივე ხდება.

იმ საზოგადოებებში, სადაც განმარტებული არ არის ფუნდამენტალური რელიგიური დოქტრინები, სადაც სინდისთან დიქტატურა არ არსებობს, ყველაგან ერთი და იგივე ხდება. ძალიან ღრმა ფესვები აქვს ამას, ამიტომ მარტო კანონმდებლობა არ შველის. პოლიტიკაში რომ უსინდისო ადამიანები მიდიან, ესეც ხომ ნათლად ჩანს, ხან ერთ პარტიაში არიან და ხან მეორეში, მარტო საკუთარი გამორჩენის და ვნებების დაკმაყოფილებისთვის არსებობენ პოლიტიკურ სივრცეში.

თითქოს, ქართული პოლიტიკისთვის აუცილებელი გახდა გახმაურებული მკვლელობა, რომელიც მერე ხდება პოლიტიკური ვაჭრობის საგანი პოლიტიკურ ძალებს შორის...

- ჩვენ ხომ მოვისმინეთ როგორ უკვეთავდა მიხეილ სააკაშვილი მკვლელობას. ამბობდა, რომ კარგი იქნება, თუ ორსული ქალი მოკვდება. წარმოიდგინეთ, რა მონსტრი და რა უზნეო უნდა იყოს ადამიანი, რომ ასეთი რამე წარმოთქვას - „ორსული ქალი თუ მოკვდება უკეთესი იქნება“. ამის შედეგია ის, რასაც ვაკვიდრებით.

ყველა ვთანხმდებით, რომ გიორგი შაქარაშვილის მკვლეობა არის ძალიან მძიმე დანაშაული, მაგრამ ამ თემის პოლიტიზირება და ტელეეთერებში გამოძიების წარმოება კიდევ უფრო მძიმე დანაშაულია. ვთანხმდებით, რომ საქმე უნდა იქნას გამოძიებული ისე, რომ არასწორი წერტილიც კი არ უნდა იქნას დასმული ამ საქმეში, რომელმაც შესაძლოა კითხვის ნიშანი გააჩინოს. სანამ ეს ტრაგედია მოხდებოდა, აქტუალური იყო გიორგი გაბუნიას მკველობის საქმე, მაგრამ ეს თემა ვერ გახდა მომგებიანი, რადგან ვნახეთ, რომ ისევ მათივე გეგმის ნაწილი იყო, ისევ დესტრუქციისთვის. დღეს არის შაქარაშვილის საქმე. როდესაც ვისმენთ, რომ „ოჯახი მალავს“, „ბიძა გაიყიდა“, მაგრამ „აგერ არის ნიკა გვარია“ და სხვები, რომლებიც იძიებენ ამ თემას, ამის მიზანი არის ამ საქმის არჩევნებამდე მიყვანა?

- მათი პოლიტიკური დღის წესრიგი დაახლოებით, იგივეა,  რაც ამერიკაში ბაიდენის. რამდენიმე დღის წინ ბაიდენმა გამოაცხადა, რომ არ ვცნობთ არჩევნების შედეგებსო. ანუ რევოლუციური სცენარით უნდა პროცესების განვითარება და ამ გზით ხელისუფლების მოპოვება. იცის, რომ არჩევნებში არანაირი შანსი არ აქვს. ასევე, არჩევნებში თითქმის არანაირი შანსი არ აქვს არსებულ პოლიტიკურ ოპოზიციას. შესაბამისად, ერთადერთი გამოსავალია სიტუაციის არევა, რომ კიდევ უფრო გაამწვავონ სიტუაცია. რას გამოიყენებენ ამისთვის, შაქარაშვილის ამბავს, თუ სხვა საქმეს, ამას უკვე მათთვის მნიშვნელობა არ აქვს.

ნებისმიერ მეთოდის გამოყენებას შეეცდებიან. ბევრი მკვლელობა გვინახავს, რაც მძიმეა, მაგრამ მეორე საკითხია დამნაშავე მხარე, რომელიც არის ამორალური, ცდილობს დაფაროს დანაშაული და თავისი შვილი, ან ნათესავი გადაარჩინოს, რაც ნორმად იქცა, რაც ასევე საშინელი უზნეობაა. თვითონაც არ მალავენ, რომ შსს-ში ჰყავთ თავისი ინფორმატორები, ეძებენ რაღაც „ქეისებს“, იქნებდა გამოგვადგესო. გეთანხმებით, მათ ნამდვილად არ ენაღვლებათ ამ ახალგაზრდა ბიჭის მკვლელობა და ოჯახის განცდა. მათ აინტერესებთ პოლიტიკური შედეგი.

ფაქტია, რომ შსს-დან ჟონავს საგამოძიებო მასალები და შემდეგ უკვე პირდაპირ ეთერში მიდის საქმის განხილვა, რაც არის მთავარი პრობლემა ამ საქმეში...

- იმიტომ, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ უდიდესი ნაწილი არის „ქართულ ოცნებაში“ და ხელისუფლების ყველა სტრუქტურაში. „ქართული ოცნება“ ძირითადად, „ნაციონალური მოძრაობის“ კადრებით არის დაკომპლექტებული. რეალურად, ხელისუფლება ისეთი ხალხით არის დაკომპლექტებული, რომელსაც ზნეობრივი მუხრუჭი აღარ აქვს. შესაბამისად, ბრძოლა მიდის ყოველგვარი წესების გარეშე. სამწუხაროდ, ეს გარემოება გვაქვს.

ოპოზიციის და მასთან ასოცირებული მედია საშუალებების დღის წესრიგი ვიცით, მაგრამ ეს აძლევს კი გამოძიებას იმის ფუფუნების საფუძველს, რომ საქმეში გააჩინოს კითხვის ნიშანი? ფოტოგრაფი ბრეგვაძის ნაწილი ავიღოთ, რომელიც შსს-ს პრეს-სამსახურის უფროსის ახლო ნათესავია. სამწუხაროდ, ამ ნაწილში გაჩნდა ძალიან ბევრი უზუსტობა, რამაც გააჩინა სამართლიანი კითხვის ნიაშანი...

- ნინო გიორგობანი ხომ ყოფილი ნაციონალია?! როგორც მე ვიცი, მაგათთან თანამშრომლობდა. ხელისუფლების ვალდებულებაა, რომ მაქსიმალურად გამოძიებული იქნას ეს საქმე და რაც მთავარია, მიუკერძოებულად. კრიმინალური ოპოზიცია არის „ქართული ოცნების“ ნაწილი. შეიძლება, ეს საქმე მურუსიძესთან მივიდეს. ანუ, შეიძლება მურუსიძემ განიხილოს - ადამიანმა, რომელმაც სანდრო გირგვლიანის მკვლელები გამოუშვა ციხიდან. ეს არის ადამიანი, რომელთანაც ყველაფრის ჩაწყობა და გაკეთება შეიძლება.

ასეთი მძიმე სიტუაცია გვაქვს, ორივე მხარე - ოპოზიციაც და ხელისუფლებაც დაბინძურებულია. ამაზრზენი ვითარებაა. ხელისუფლებაში მყავს რამდენიმე მეგობარი, მათ შორის თეა წულუკიანი, რომელსაც ყველაზე მეტად უტევენ. ვთვლი, რომ ზნეობრივი და პატრიოტი ადამიანია. ასეთმა დამიანებმა უნდა აიღონ ასეთ საქმეზე ზედემხეველობა, რომ მაქსიმალურად გამოირიცხოს კითხვები.

თქვენ იზიარებთ მეუფე იაკობის განცხადებას, რომ პოლიტიკოსები უნდა ჩამოშორდნენ ამ საქმეს?

- მეუფეს განცხადება ძალიან სასიამოვნოა, კარგად ჟღერს, მაგრამ მე ვერ წარმომიდგენია, ამ საქმეს როგორ უნდა ჩამოცილდეს პოლიტიკა, როდესაც პოლიტიკური პროცესი გახდა ეს საქმე და, რომელიც ხელისუფლების ყველა შტოს ეხება. პოლიტიკური პროცესია მურუსიძის დაბრუნება, ზარდიაშვილის არსებობა დღევანდელ ხელისუფლებაში, ამდენი „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრი საქართველოს პარლამენტში.