[მანანა ნოზაძე]

შემოდგომაზე „ბოლივუდი“ საქართველოში ორი ფილმის გადაღებას დაიწყებს. კულტურისა და ძეგლთა დაცვის მინისტრი ნიკა რურუა კმაყოფილია. მისი შეფასებით, ყველა პირობა არსებობს, რომ მსოფლიოში უდიდესი კინო-ინდუსტრია, კერძოდ, „ბოლივუდი“ საქართველოთი დაინტერესდეს.

ამის მიზეზად ნიკა რურუა საქართველოში კორუფციის არარსებობას ასახელებს. თურმე სწორედ არაკორუმპირებულობას მოუხიბლავს ჩვენი შორეული აღმოსავლელი მეზობელი და საქართველოში ჩამოსვლა მოუწადინებია. ინდოელებმა საკუთარ თავზე უკვე იწვნიეს ჩვენი სახელმწიფოს მხრიდან გასაოცარი მზრუნველობა, რის გამოც თავს საქართველოში უსაფრთხოდ გრძნობენ და „ვარდებიანი“ სახელმწიფოს მხრიდან ყველანაირად დაცულები არიან. 

პირველი ფილმი ცნობილი ინდური ბლოკბასტერის, განგსტერული ტრილერის „ბილა 1“-ის გაგრძელება იქნება, რომელშიც მთავარ როლებს ქართველი მსახიობები თემიკო ჭიჭინაძე და ზურაბ შარია შეასრულებენ.

ინდოეთის გარდა, ფილმს აზიის სხვადასხვა ქვეყნის კინოეკრანებზე უჩვენებენ. ეს კი  მინისტრ ვერა ქობალიას აზრით, როგორც ინდოეთიდან, ისე აზიის სხვა ქვეყნებიდან  საქართველოში ტურისტების ნაკადის გაზრდას გამოიწვევს. „ბოლივუდის“ მეორე ფილმი კი კომედიური ჟანრის იქნება, მისთვის სახელი ჯერ არ შეურჩევიათ.

რას ნიშნავს საქართველოში „ბოლივუდის“ შემოსვლა, ტრადიციული ქართული ფილმის მქონე ერი რატომ დავიდა „ჰოლივუდიდან ბოლივუდამდე“? თავის დროზე ხომ „ვარდებიანმა ხელისუფლებამ“ დიდი ზარ-ზეიმით დააანონსა, რომ თვით მეგა კინოინდუსტრიის წარმომადგენლები, ჰოლივუდელები საქართველოში „დავით აღმაშენებლის“ შესახებ ფილმს გადაიღებენ.

საქართველოში „ბოლივუდის“ აღორძინების შემდეგ რა პერსპექტივა აქვს ყველასგან განსხვავებულ და თვითმყოფად ქართულ კინოს?! ყველაფერ ამ საკითხებზე პრესაგე.ტვ ესაუბრა კინომცოდნე დავით ბუხრიკიძეს.

„ბოლივუდი“ ტურისტების მოსაზიდად სჭირდებათ?

- ჩემი აზრით, ეს უფრო ტურისტული პროექტია, ვიდრე - კინოპროექტი. ყველა ქვეყანაში მოღვაწეობენ კინოცენტრის, ეროვნული კინოპროდუქციისა და კინოწარმოების მხრიდან წახალისებული უცხოელები. ბოლივუდელებიც საკუთარი ხარჯებით შემოვლენ, რაც, პირიქით, სამუშაო ადგილს შექმნის. შემოქმედებითი ჯგუფი ისევ მათ ხარჯზე შეიქმნება. სულ სხვა არის, როცა აქაურები აფინანსებენ. მაშინ, გამოვა, რომ ჩვენს ხარჯზე ჩამოდიან ისინი. ამ შემთხვევაში, რა ხდება, ზუსტად ვერ გეტყვით, მაგრამ ბოლივუდის დაინტერესება რახან იყო, ალბათ, ისინი საკუთარი ხარჯებით ჩამოდიან და არჩევენ ფილმებს.

მეორეც, ეს არის ჩვენი ქვეყნის, ასე თუ ისე, პროპაგანდა. შესაძლოა, ფილმი არ გამოვიდეს მთლად მხატვრული ღირებულების, კარგი ხარისხის, ესთეტიკურად მნიშვნელოვანი დონის, მაგრამ, სამაგიეროდ, ისინი შეარჩევენ ჩვენი ქვეყნის კარგ პეიზაჟებსა და დასამახსოვრებელ ადგილებს. არ დაგავიწყდეთ, რომ ინდოეთში მილიარდ 200 მილიონი მოსახლეობაა და კინოში დადის ძალიან ბევრი ადამიანი.

ეს არ გახლავართ ჰოლივუდის ფილმი, აქედან გამომდინარე, რამდენად ღირებულია ბოლივუდის ფილმი?

- რა თქმა უნდა, ეს სრულიად მეორადი ღირებულების ფილმებია. მათ ადგილობრივ ბაზარზე აქვთ გათვლილი წარმოება, თუ როგორ უნდა გაიყიდოს. დისტრიბუციის პრობლემაც მოგვარებული აქვთ, რადგან ჩვენსავით ოთხი მილიონი კაცი არ ცხოვრობს ინდოეთში და ხუთი კინკილა კინოთეატრი არ აქვთ. შესაბამისად, კინოპროდუქციის წარმოება-გასაღების და დარბაზებში დემონსტრირების პრობლემა არ აქვთ და იმდენად დიდია მათთან ინტერესი ნებისმიერი ფილმიდან შეიძლება  მოგება ამოიღონ.

რა თქმა უნდა, ინდოეთში მოსახლეობის დიფერენცირება აშკარაა - ღარიბები და მდიდრები ცხოვრობენ, მაგრამ, პრინციპში, საშუალო ფენა კინოში მაინც დადის. ამიტომ, ამ სფეროში ჩადებული ფული, ფაქტობრივად, ყველა ფილმში გამართლებულია. განსხვავებით ჩვენგან, სადაც არაკომერციული პროექტები ჩავარდნილია.

არ გეჩვენება უცნაურად, რომ ქართულ ფილმს ნაკლებად აფინანსებს ხელისუფლება, ამ დროს კი  „ბოლივუდის“ წახალისებას ეწევა?

- ეს პრიორიტეტების ამბავია. ასეთნაირად ვიმსჯელოთ: რა თანხებია ჩადებული ჩვენს კინოწარმოებაში, როგორი პროექტებია და რა ფასებია უცხოეთთან მიმართებით. ეს, ალბათ, კინოცენტრსა და შესაბამის ორგანოებს დაანგარიშებული აქვთ და იციან.

ზოგადად, სად აჩვენებენ ბოლივუდის ფილმებს?

- აჩვენებენ მეორე და მესამე ტიპის ქვეყნებში, ძირითადად პაკისტანში, ირანში, თურქეთში. სხვათაშორის, ყოფილ საბჭოთა კავშირში, ინერციით, საბჭოთა კავშირის ბაზარი ინდოეთისთვის ძლიან კარგია. ასევეა, რუსეთშიც, ყაზახეთში, უზბეკეთში, შუა აზიის ქვეყნებში, სადაც ინდური ფილმები დიდი პოპულარობით სარგებლობენ.

დახვეწილ ევროპულ ქვეყნებში ბოლივუდის ფილმებს ირონიით უყურებენ?

- არა, ამ ფილმებს ირონიით არ უყურებენ. გერმანიაშიც არიან მოყვარულთა კლუბები. მაგალითად, მე ვიცი, ბერლინში ინდური კინოსა და ინდური კულტურის მოყვარულები, რომლებიც დღედაღამ უყურებენ ამ ფილმებს, მაგრამ ეს ძალიან მცირე პროცენტია. კინოთეატრებში ინდური ფილმები ძირითადად არ გადის. ჩვენს კინოზე ეს გავლენას არ მოახდენს. ეს არის ტურისტული პროექტი, რადგან ბოლივუდი დაინტერესდება საქართველოთი.

ადრე ჩვენი ხელისუფლება დავით აღმაშენებლის შესახებ ჰოლივუდის დონის ფილმს იღებდა. თუმცა ეს პროექტი ჩავარდა. ამ დროს კი ჩვენში აქტუალური გახდა ბოლივუდი.

- დიახ. მესმის, მაგრამ ეს ერთმანეთს არ ეწინააღმდეგება. პარალელურად შეიძლება მოვიყვანოთ ჰოლივუდის სხვა შემთხვევა, სადაც 1958 წელს „ბენ ჰური“ გადაიღეს. ამ დროს კი მისი გამოსვლის პარალელურად, უამრავი მელოდრამა გადაიღეს. ანუ ასი ფილმიდან შეიძლება ორი იყოს ისტორიული, ერთი კოსტუმირებული, 50 ტრილერი, 30 მელოდრამა, კომედია და ა.შ.

მაგრამ ჩვენთვის უფრო სასახელო არ იქნებოდა, ჰოლივუდის ფილმი გადაეღოთ და არა ბოლივუდის?

- რასაკვირველია, ეს იქნებოდა ძალიან კარგი. თუმცა ვფიქრობ, „დავით აღმაშენებლის“ შემთხვევაში, ძალიან ცუდი როლი ითამაშა მოუმზადებელმა სცენარმა და იმანაც, რომ ჩვენს ბიუჯეტში არ აღმოჩნდა ამდენი თანხები. თუ არ ვცდები, იქ 50 მილიონზე იყო საუბარი. მაგალითად, „კლეოპატრა“, რომელიც გადაღებულია 1970 წელს, დაჯდა ასი მილიონი. ასი მილიონი იმ პერიოდიდან დღევანდელობაზე რომ გადმოვიყვანოთ, დაახლოებით 800 მილიონი გამოვა. ისტორიული ფილმები ყოველთვის სოლიდურ ბიუჯეტს მოითხოვს. რა თქმა უნდა, შეეძლოთ, გამოეყენებინათ კომპიუტერული ტექნოლოგიები, მაგრამ კომპიუტერული ტექნოლოგიების შემთხვევაში, სასურველ დონეს ვერ მიაღწევდნენ. გარდა ამისა, სცენარისტების შემთხვევაშიც, გაურკვევლობა იყო - დათო ტურაშვილი იყო სცენარის ავტორი, მერე საქმეში უნდა ჩართულიყო სხვა სცენარისტი - აკა მორჩილაძე. რაღაც ეს პროექტი არ გამოვიდა. მერე პროდიუსერებმაც უარი თქვეს.

პერსპექტივაში გესახება, რომ საქართველოში ჰოლივუდის ფილმი გადაიღონ?

- არ ვიცი, უახლოეს პერსპექტივაში ასეთი რამ არ მესახება. თუკი, შესაძლოა, რაიმე ისევ დავით აღმაშენებლის ფილმს დაუკავშირდეს, მეჩვენება, რომ ეს შეიძლებოდა უფრო მოკრძალებული - 5 ან 10 მილიონიანი ბიუჯეტით გაკეთებულიყო. თავისუფლად შეიძლებოდა, იმ ფარგლებში, რითაც გადაიღეს „აგვისტოს ხუთი დღე“, გადაეღოთ ეს ფილმი და არანაკლებ კარგი გამოვიდოდა 20-25 მილიონად. ზოგიერთი ამბობს, რომ „აგვისტოს ხუთი დღე“ 35 მილიონი დაჯდა. იგივე თანხები რომ ჩაედოთ „დავით აღმაშენებელში“, არა მგონია, ცუდი გამოსულიყო.