აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის საქმე აქტუალობას არ კარგავს და ეს გაგრძელდება იქამდე, ვიდრე კითხვებს დამაჯერებელი პასუხები არ გაეცემა. ამ ხმაურიანმა თემამ მოიცვა არა მხოლოდ ქართული და აზერბაიჯანული, არამედ მთელი, დასავლური საზოგადოება. რამდენიმე დღის წინ საქართველოში აკრედიტირებულმა დიპლომატიურმა კორპუსმა საქართველოს ხელისუფლებისგან ინფორმაციაც მიიღო მომხდარის შესახებ და ყველა დიდი ინტერესით ელოდება საქმის გამოძიებას. ექსპერტი ვაჟა ბერიძე for.ge-სთან საუბრისას იმედოვნებს, რომ არა მხოლოდ ჟურნალისტის საქმეს, არამედ პირველ რიგში, თითქოსდა, საქართველოში არსებულ იატაკქვეშა ორგანიზიაციასთან დაკავშირებით გამოთქმულ ეჭვებს უნდა გაეცეს მკაფიო პასუხი.

ვაჟა ბერიძე: მივესალმები დიპლომატიური კორპუსის კონტაქტს ჩვენი ხელისუფლების წარმომადგენლებთან, მათ შორის, ამ ფორმატშიც. კარგია, როდესაც ჩვენი მეგობრები და კეთილმოსურნე საზოგადოება ჩვენს ხელისუფლებასთან ურთიერთობს ოფიციალურადაც და სხვა არხებითაც, თორემ იქმნება შთაბეჭდილება, რომ ფაქტის მიმართ, ვგულისხმობ მუხტარლის გატაცებას, დაპატიმრებას თუ აღმოჩენას ბაქოში, ისეთი ინტერპრეტაცია მიეცა, რომ დასავლეთის პოზიციას არასამთავრობოები აფიქსირებდნენ.

ვგულისხმობ არასამთავრობოებს, რომლებსაც აქვთ თავიანთი ერთიანი ხედვა, ეს არის ერთი და იგივე ჯგუფი - დაახლოებით 20-30 არასამთავრობო, რომელსაც საქართველოში ეწოდება სამოქალაქო სექტორი. ის საკმაოდ რადიკალური იყო ხელისუფლების შეფასებისას და მოითხოვდა საქართველოს ხელისუფლებისგან როგორც საქმის გამოძიებას ასევე, დემარშს აზერბაიჯანის სახელისუფლებო სტრუქტურების წინააღმდეგ,

ხოლო ეს პოზიცია არასამთავრობოებისა, აღიქმებოდა, როგორც ჩვენი დასავლელი სტრატეგიული პარტნიორების, მათ შორის აშშ-ს პოზიცია, რადგან ვიცით, რომ ეს არასამთავრობოები მრავალი წლის მანძილზე და ძალიან დიდი თანხებით, ფინანსდებოდნენ ამერიკული „იუესაიდის“ და სხვა ფონდების მიერ.

აშშ-ს საელჩოს პოზიცია ჩემთვის გასაგები და მისაღებია და იმედი მაქვს, რომ ამ კონტაქტის შემდეგ ჩამოყალიბდება ერთიანი პოზიცია, ხოლო შედეგად, გათვალისწინებული იქნება, რომ აზერბაიჯანი ჩვენი კეთილი მეზობელი და სტრატეგიული პარტნიორია.

კარგად უნდა იქნას გაანალიზებული აზერბაიჯანული სააგენტო haqqin.az-ის მიერ გავრცელებული ინფორმაცია, იმასთან დაკავშირებით, რომ თბილისში მოქმედებს იატაკქვეშა ორგანიზაცია, რომლის მიზანია აზერბაიჯანის დღევანდელი ხელისუფლების დამხობა და დესტაბილიზაცია.

თავისთავად იგულისხმება, რომ ეს ხდება დემოკრატიის განვითარების დროშით - ამ ინფორმაციას უდავოდ სჭირდება სათანადო რეაგირება საქართველოს ხელისუფლების მხრიდან.

ეს ფაქტი ან უნდა იქნას დადასტურებული ოფიციალურ დონეზე, ან უარყოფილი. შესაბამისად, უნდა განიმარტოს, არგუმენტირებულია თუ არა, ასეთი ფაქტი. თუ ესენი არიან აზერბაიჯანის მოქალაქეები, რომლებიც საქართველოში ცხოვრობენ, ისინი არიან აბსოლუტურად კანონმორჩილნი და შესაბამისად, მოქმედებენ კანონის ფარგლებში და ღიად.

აზერბაიჯანული სააგენტო, რომელიც რომელიც ავრცელებს ამ ინფორმაციას, დაახლოებულია აზერბაიჯანის ხელისუფლებასთან და დროდადრო ბევრ, ძალზე მნიშვნელოვან განცხადებას აქვეყნებს, რომელიც ჩვენს სააინფორმაციო სივრცეშიც ვრცელდება-ხოლმე. ამას კი, უეჭველად სჭირდება რეაგირება, მაგრამ რატომღაც საქართველოს მხრიდან დუმილია და თითქოს, მიჩუმათდა ეს თემა. ამ ბოლო დროს, ჩვენი ხელისუფლების სტილად იქცა, რომ რაღაც თემები, რომელიც განმარტებას მოითხოვს, დარჩეს პასუხგაუცემელი, რაც არ მგონია, სწორი მიდგომა იყოს.

საქართველოს ხელისუფლების წარმომადგენლები, რაც არ უნდა წინააღმდეგობრივ განცხადებებს აკეთებდნენ აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით, ერთხმად უარყოფენ სპეცოპერაციაში ქართული მხარის მონაწილეობას. თუ ეს ასეა, რჩება სხვა ვერსია - საქართველოს ტერიტორიიდან რაღაც ჯგუფს უპრობლემოდ შეუძლია ადამიანის გატაცება?

- ბოლოდან დავიწყებ - ადამიანი იყო მოტაცებული თუ არა, ეს არ ვიცით. ეს არის ამ ადამიანთან დაახლოებული პირების განცხადებებიდან გამომდინარე, არასამთავრობოების მიერ ფაქტად მიღებული ამბავი. საზოგადოებას არ გვაქვს შესაძლებლობა, გადავამოწმოთ, მოიტაცეს თუ არა ეს ადამიანი. არც ჟურნალისტური გამოძიება ჩატარებულა მოტაცებასთან დაკავშირებით და ეს ყველაფერი ვერბალური შეფასების დონეზეა. თუმცა ფაქტია, რომ ერთ დღეს იყო თბილისში და მეორე დღეს აღმოჩნდა აზერბაიჯანის სასამართლოს წინაშე. ჩვენ მხოლოდ ამ ფაქტის შესახებ შეიძლება ვისაუბროთ.

რა თქმა უნდა, შეიძლება, მხედველობაში მივიღოთ ოფიციალური სტრუქტურების განცხადება, რომ ისინი არ იყვნენ დაკავშირებული ამ აქციასთან, მაგრამ ის, რომ ოფიციალური სტრუქტურების გვერდის ავლით ხდება საქართველოში მცხოვრები მოქალაქისთვის თავისუფლების აღკვეთა და გადაყვანა სხვა ქვეყანაში, თუ ეს ასე იყო, რა თქმა უნდა, ბრალეულობა და სერიოზული ნაკლოვანებაა შესაბამისი სტრუქტურების, რომლებმაც ეს არ უნდა დაუშვან.

მით უმეტეს, თუ ეს მოხდა ე.წ. მწვანე ზოლის მეშვეობით. შეიძლება, ვიღაც, სადღაც ტყე-ღრიდან გადაიპაროს არაოფიციალურად, რადგან ჩვენი საზღვრები საბჭოთა კავშირის საზღვრებივით არ არის, სადაც თითოეული სანტიმეტრი კონტროლდებოდა, მაგრამ თუ ოფიციალური გამშვები პუნქტის მეშვეობით ვიღაცამ მწვანე თუ ყვითელ ზოლში გაიარა, ეს მიუღებელია და ხელისუფლების შესაბამისი სტრუქტურების პასუხისმგებლობის თემა უეჭველად არის.

იგივე არ არის, მაგრამ მსგავსი ფაქტია - მუსტაფა ემრე ჩაბუქის შემთხვევაში თურქეთის ხელისუფლებამ ოფიციალურად მოითხოვა ამ ადამიანის დაკავება და გადაცემა...

სწორედ ამაშია საქმე, თურქეთმა ეს ოფიციალურად მოითხოვა, მაგრამ აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის გადაცემა არავის მოუთხოვია, ისე აღმოჩნდა ბაქოს სასამართლოს წინაშე...

- ჩვენ არ ვართ მონაკო ან ნიდერლანდები და არც შუაგულ ევროპაში ვცხოვრობთ - ჩვენი სამეზობლო სპეციფიურია. ჩვენთან ჯერ კიდევ არის დემოკრატია, მაგრამ სერიოზული ხარვეზები გაუჩნდა თურქულ დემოკრატიას. აზერბაიჯანში რამდენად არის დემოკრატია, რეჟიმი ავტორიტარულია თუ არა, ეს კიდევ ცალკე სამსჯელო თემაა - მაგრამ ჩვენ, არც მოქალაქეებმა და არც სახელმწიფომ თავი არ უნდა გამოვიდოთ, რომ ჩავებათ ბრძოლაში თურქული და აზერბაიჯანული დემოკრატიის გაუმჯობესების მიზნით.

ისინი ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორები არიან და ჩვენი სახელმწიფოებრივი ინტერესები და სუვერენიტეტი მნიშვნელოვნად არის გადაჯაჭვული ამ ქვეყნების სახელმწიფო ინტერესებთან.

თუ ევროკავშირი იღებს ფაქტად თურქეთთან ურთიერთობას, ნატო-ს შესაბამის ღონისძიებებშიც ისევ მონაწილეობს და ისევ წევრი ქვეყანაა, ჩვენ აბეზარი ბავშვივით არ უნდა მოვიქცეთ და თითის ქნევა არ უნდა დავუწყოთ არც აზერბაიჯანს, არც თურქეთს, რომლებიც ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორები არიან, ხოლო ჩვენი ეკონომიკა გადაჯაჭვულია ამ ორი ქვეყნის ეკონომიკებთან - ენერგორესურსების ალტერნატივა არ გაგვაჩნია, ჩვენი ეკონომიკა თუ სუნთქავს - თურქეთის ეკონომიკის წყალობით.

ამიტომ უმჯობესია, პრაგმატულები ვიყოთ, თანაც, ჩვენ ჩვენი პრობლემები გვაქვს დემოკრატიაში და ის, რომ კარგად დაფინანსებულ არასამთავრობოებს შეუძლიათ ნებისმიერი საკითხის წამოწევა, ზოგჯერ ჩვენი ინტერესების იგნორირებით, ეს სულაც არ ნიშნავს გონივრულობას და დემოკრატიის მაღალ ხარისხს - უპასუხისმგებლობა უფროა.

იმ 9 წელისადში არ მინახავს მათი აქცია აზერბაიჯანის საზღვართან, მით უმეტეს, რომ მაშინაც ბევრი ხარვეზი და გასაპროტესტებელი ფაქტი იყო მეზობელ ქვეყანასთან.

კონფრონტაცია მეზობელ ქვეყნებთან არც ჩვენთვის იქნება მომგებიანი და ამას არც ჩვენი დასავლელი პარტნიორები მოგვიწონებენ.

ნაციონალებმა უკვე მოითხოვეს ძალოვანი მინისტრების გადადგომა. ეს ოპოზიციურ განცხადებად უნდა მივიჩნიოთ თუ დასაშვებად მიგაჩნიათ, რომ თემას გაგრძელება შეიძლება, მოჰყვეს?

- კონტრკითხვებით მივმართავდი „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლებს: თვითონ რას აკეთებდნენ აზერბაიჯანში ადამიანის უფლებების დარღვევებთან მიმართებაში? ხომ არ ავიწყდებათ სტრატეგიული პარტნიორობა და ორი ლიდერის მეგობრობა? ორი პრეზიდენტის ბიზნესი და პლუს სააკაშვილის მეგობარი მეთიუ ბრაიზა აზერბაიჯანში?

და მეორე - თვითონ რომ იყვნენ ხელისუფლებაში რას გააკეთებდნენ?! წარმოვიდგინოთ, რომელიმე ნაციონალია შს მინისტრი - დავუშვათ, აზერბაიჯანულმა სპეცსამსახურებმა მოიტაცეს ადამიანი თბილისიდან და ბაქოში გაასამართლეს, რამდენად კონფრონტაციული იქნებოდა სააკაშვილ-ალიევის ურთიერთობა? საპასუხო ნაბიჯები რა იქნებოდა? - სანქციებს ხომ არ დაუწესებდნენ?! ან საინტერესოა, რას მოელიან აზერბაიჯანის მხრიდან?

ხომ არ გვავიწყდება, რომ აზერბაიჯანული გაზი და ნავთობი ამ ეტაპზე უალტერნატივოა საქართველოსთვის? - მაშინ იმსჯელონ ამ ყველაფერზე ჩვენს დასავლელ პარტნიორებთან, რადგან, როგორც ჩანს, ამ საკითხში გარკვევა დამოუკიდებლად არ შეუძლიათ.

თავიანთი პოლიტიკური მიზნებიდან გამომდინარე უტევენ ხელისუფლებას, რომელსაც ბევრი ნაკლი აქვს და ეს ფაქტიც ისედაც მისი პასუხისმგებლობის საკითხია.

სტრატეგიული მეზობლების გარდა არის ადამიანის უფლებები, საერთაშორისო სტრუქტურები და საზოგადოება - საკმაოდ მძიმე ბრალდებები ისმის აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის ადვოკატის მხრიდან, ის პირდაპირ ადანაშაულებს ქართულ სპეცსამსახურებს აზერბაიჯანულ მხარესთან თანამშრომლობაში. თუ ეს საქმე წავა სტრასბურგში, ამ შემთხვევაში რა შედეგი მოჰყვება საქართველოსთვის?

- ჩემთვის გასაგებია მუხტარლის ადვოკატის გაცხარება. ის, რომ ქართული სპეცსამსახურები საქმის კურსში იყვნენ, მხოლოდ განცხადებაა და არაფრით მტკიცდება. ჩვენ მხოლოდ შეიძლება, დავუშვათ, რომ ასე იყო.

და თუ დავუშვებთ, ასეთ ფაქტს, რას გვირჩევს ამ საქმის ნებისმიერი პროტესტანტი? სხვათა შორის, სამართლიანადაც აპროტესტებენ, მაგრამ როგორი უნდა იყოს ჩვენი რეაქცია? ჯერ ისიც კი არ ვიცით, აზერბაიჯანიდან გადმოსული მოქალაქეები კეთილსინდისიერად ცხოვრობენ და მოღვაწეობენ საქართველოში თუ აზერბაიჯანული მედიასაშუალების ინფორმაცია სწორია და აქ რაღაც იატაკქვეშეთის მსგავსია, რომელიც მიზნად ისახავს აზერბაიჯანის დესტაბილიზაციას? - ჯერ ამ კითხვას უნდა გავცეთ პასუხი და ნაკლებად უნდა გვაინტერესებდეს, რას იტყვის დაკავებული ადამიანის ადვოკატი.

თავისთავად, მძიმე ფაქტია, უკანონოდ არავის არ უნდა აღეკვეთოს თავისუფლება, არ უნდა იყოს გადაყვანილ-გადმოყვანილი სხვა ქვეყნის ტერიტორიაზე, მაგრამ გვაქვს პასუხი სხვა კითხვებზე, რომ კატეგორიულები ვიყოთ და დავეთანხმოთ რადიკალურ განცხადებებს ჩვენს ხელისუფლებასთან დაკავშირებით?!