წერილები „ფუკუშიმას“ ატომური ელექტროსადგურიდან

წერილები „ფუკუშიმას“ ატომური ელექტროსადგურიდან

ელექტრონული მიმოწერა Tokyo Electric Power Company -ის (Tepco) თანამშრომელს, რომელიც „ფუკუშიმას“ ატომურ ელექტროსადგურზე მუშაობს და მის კოლეგას შორის კომპანიის ტოკიოს ოფისიდან, ნათელს ჰფენს იმ წარმოუდგენელ პერსონალურ ზიანს, რომელიც მიადგა იმ ადამიანებს, რომლებიც ბირთვულ რეაქტორებზე წესრიგის აღდგენისთვის იბრძვიან. ის ასევე გვიქმნის წარმოდგენას იმის შესახებ, თუ რამდენად დიდია სხვაობა იმ  პრობლემებს შორის, რომლებიც ერთის მხრივ ელექტროსადგურის თანამშრომლებს აქვთ და მეორეს მხრივ ცენტრალური ოფისის წარმომადგენლებს

 

ქვემოთ მოყვანილი წერილები, რომელთაგან ორს ხელს აწერენ „ფუკუშიმა დაინის“ თანამშრომლები (ეს ელექტროსადგური „ფუკუსიმა დაიჩის“ დანგრეულ რეაქტორებთან ახლოს მდებარეობს), მესამეს კი Tepco-ს ტოკიოს ოფისის თანამშრომელი, გასულ ოთხშაბათს დახურული წერილების სიით გაიგზავნა და Wall Street Journal-ის ჟურნალისტების ყურადღება მიიპყრო. Tepco-ს წარმომადგენელმა მიმოწერის ნამდვილობა დაადასტურა.

 

ქვემოთ ამ წერილების თარგმანია მოყვანილი. თანამშრომელთა სახელები წაშლილია.  ზოგიერთი ფრაგმენტის წაკითხვა იაპონურ ენაზეც შესაძლებელია.

 

წერილი 1

გწერთ ელექტროსადგურ „ფუკუშიმა დაინი“-დან. [სახელი წაშლილია] ადრე სადგურზე რამდენჯერმე შევხვედრივართ ერთმანეთს.

 

თქვენგან წერილის მიღება ძალიან გამეხარდა. იმ იმედით გწერდით, რომ ბევრი ადამიანი გაიგებდა იმას, თუ რა სიტუაციაა ადგილებზე.

 

გამამხნევა მხარდაჭერით სავსე ცნობამ [სახელი წაშლილია]. მართალია ჩვენ შუა ბრძოლაში  ვართ, მაგრამ ერთგვარი შვება მოგვგვარა იმის გაცნობიერებამ, რომ მხარს გვიჭერს ისეთი ადამიანი როგორიც თქვენ ხართ [სახელი წაშლილია].

 

მე უბრალოდ მსურდა გაეგოთ ადამიანებს, რომ ატომურ ელექტროსადგურზე უამრავი ადამიანია, რომელიც ავარიას ძალიან მძიმე პირობებში ებრძვის. მხოლოდ ეს არის ის, რაც მე მსურს.

 

ტირილს აზრი არა აქვს. თუკი ჩვენ ჯოჯოხეთში აღმოვჩნდით, ერთადერთი რისი გაკეთებაც ახლა შეგვიძლია, სამოთხისკენ ცოცვაა.

 

ძალიან  გთხოვთ, გახსოვდეთ იმ ფარული ძალის შესახებ, რომელიც ბირთვულ ენერგიას გააჩნია. მე ვიზრუნებ იმაზე, რომ სადგურის რეაბილიტაციას მივაღწიოთ.

 

მინდა გთხოვოთ მომავალშიც მხარდაჭერა აღგვითქვათ.

 

დიდი მადლობა.

ფუკუშიმას თანამშრომელი.

 

წერილი 2

 

თქვენი წერილი წავიკითხე.

 

სწორედ ასე წარმომედგინა ყველაფერი. მაგრამ სიტყვები არ მყოფნის, ცრემლები მახრჩობს.

 

თუმცა, ჩემი როგორც ტოკიოში მცხოვრები ადამიანისთვის, სადაც ელექტროენერგია არის, ტირილის დრო არ არის. ადამიანები ტოკიოში ხან ელექტროენერგიის გეგმიური გათიშვების წინ შფოთავენ და მარაგებს აგროვებენ, ხან მოდუნდებიან და შემდეგ ისევ იწყებენ ნერვიულობას რადიაციის გავრცელების გამო. ვფიქრობ ეს ყველაფერი უცნაურია.

 

ვგრნობ რომ მთელი ქვეყნის იმედგაცრუება და რისხვა Tepco-სკენ არის მიმართული. ვეჭვობ, რომ ამას Tepco-ს ტოპ-მენეჯერებიც გრძნობენ.

 

მაგრამ აქ ყველა უდიდეს პატივისცემას გამოხატავს და ქედს იხრის იმ ადამიანების ლოცვით, რომლებმაც მთავარი სიმძიმე იტვირთეს და მტრულ გარემოში წინა ხაზზე იბრძვიან.

 

შეიძლება ამას მე არ უნდა ვამბობდე, მაგრამ გემუდარებით გაუძელით.

 

ჩემი მხრიდან თქვენი დახმარების შესაძლებლობები შეზღუდულია, მაგრამ დრო მოვა და ჩვენ ყველანი რიგში დავდგებით ყველა თქვენგანის დასაცავად. ამის გწამდეთ.

 

თანამშრომელი ტოკიოდან.

 

წერილი 3

გმადლობ თქვენი მძიმე საქმიანობისთვის.

 

დარწმუნებული ვარ, რომ კრიზისულ შტაბში ძალიან ბევრი საქმე გაქვთ იმისთვის, რომ ფოსტა იკითხოთ, მაგრამ მსურს სადგურებზე მიმდინარე სიტუაციის შესახებ გაცნობოთ.

 

მიწისძვრის დღიდან ატომურ ელექტროსადგურზე აღდგენით სამუშაოებს ძილის და დასვენების გარეშე ვაწარმოებთ. ბიძგების შემდეგ თითქმის ორი კვირა გავიდა და სიტუაცია F1-ზე უკვე გაუმჯობესდა. იმედი გვაქვს, რომ გაგრილების ზომები შემდგომშიც იმუშავებს.

 

როგორც თქვენთვის ცნობილია, F1-ის და F2-ის თანამშრომლეთა უმრავლესობა ადგილობრივი მცხოვრებლები არიან და ისინი მიწისძვრისგან დაზარალდნენ. [ცუნამიმ] ბევრი თანამშრომლის სახლი გაანადგურა.

 

მე მომიხდა დარჩენა კრიზისულ გაზომვით ცენტრში მთელი იმ ხნის განმავლობაში, რაც მიწისძვრა მოხდა და ჩემს კოლეგებთან ერთად უწყვეტი ბრძოლა ძილის და დასვენების გარეშე. ჩემი მშობლიური ქალაქი ნამი-მაჩი, რომელიც სანაპიროზე მდებარეობდა, ცუნამიმ სრულად წალეკა. ჩემი მშობლებიც ცუნამიმ წალეკა და დღემდე არ ვიცი მათი ადგილსამყოფელი. სხვა სიტუაციაში როგორც კი შევძლებდი, მე მათი სახლისკენ გავიქცეოდი, მაგრამ ჩემთვის არ შეიძლება კატასტროფის ტერიტორიის დატოვება, რადგან აქ ევაკუაციის რეჟიმი მოქმედებს. თავდაცვითი ძალები იქ საძიებო სამუშაოებს არ ატარებენ. ასეთ ფსიქლოგიურ მდგომარეობაში მიწევს უკიდურესად მძიმე სამუშაოს შესრულება… ძალა აღარ მაქვს!

 

მიწისძვრა ბუნებრივი კატასტროფაა, მაგრამ ატომური სადგურებიდან რადიოაქტიური მასალების გამონაბოლქვის გაჟონვაში დამნაშავეა კომპანია Tepco.

 

ვფიქრობ, ადგილობრივი მოსახლეობა ისეთი გაღიზიანებულია, რომ უპირობოდ სჯერა რომ მიწისძვრა Tepco-ს გამო მოხდა.

 

ყველა იძულებული გახდა მშობლიური ადგილები მიეტოვებინა და არავინ იცის, როდის შესძლებს დაბრუნებას. ჩვენ არ ვიცით, ვისკენ მივმართოთ ჩვენი შეშფოთება და რისხვა. ასეთია რეალობა.

 

როდესაც სასწავლო წელი დაიწყება, ადგილობრივ ბავშვებს იმ სკოლებში გადასვლა მოუწევთ, სადაც მათმა მშობლებმა თავშესაფარი იპოვეს. ყველამ ყველაფერი დაკარგა: სახლები, სამუშაო, სკოლა, მეგობრები, ნათესავები. ვის შეუძლია ამის გადატანა? გემუდარებით გვიამბეთ იმის შესახებ თუ რა ხდება კომპანიაშიც და კომპანიის მიღმაც.

 

მე არ ვამბობ, რომ ატომური სადგურის თანამშრომლები ცუდები არიან! მე საერთოდ არ ვამბობ იმას, რომ ვინმე ცუდია! მაგრამ ატომური სადგურების თანამშრომელთა უმრავლესობა ადგილობრივი მცხოვრებლები არიან. ჩვენ ყველანი, მათ შორის მეც, კატასტროფის მსხვერპლნი ვართ.

 

მაგრამ ჩვენ ვცდილობთ საკუთარი ამოცანები შევასრულოთ ჯერ როგორც Tepco-ს თანამშრომლებმა და მხოლოდ ამის შემდეგ ვიფიქროთ საკუთარ თავზე, როგორც მიწისძვრის მსხვერპლზე.

 

მეორე სართულის თანამშრომლები განსაკუთრებულ რთულ ვითარებაში აღმოჩდნენ. მათ პირველი სართულის კოლეგების მხარდაჭერა მოუწიათ, რომლებიც აღდგენით სამუშაოებს ატარებდნენ და ამავდროულად საკუთარი გენერატორების უსაფრთხოების უზრუნველყოფა. სიტუაცია სამხედრო მოქმედებების ზონას გავს.

 

ყველა უკანასკნელი ძალით მუშაობს, როგორც ფსიქოლოგიური, ასევე ფიზიკური თვალსაზრისით. გთხოვთ ეს გაიგოთ.

 

კომპანია საკუთარი თავის გადასარჩენად შეიძლება გათავისუფლდეს ატომური ენერგეტიკისგან, მაგრამ ჩვენ ბოლომდე ვიბრძოლებთ. გემუდარებით, გთხოვთ მუდმივ მხარდაჭერას შტაბ-ბინიდან.

 

ფუკუშიმას თანამშრომელი.