მმართველი გუნდის ერთ-ერთი ლიდერის, დავით ბერძენიშვილის მოსაზრებით, ივანიშვილმა სააკაშვილი დაამარცხა და ახლა, ღარიბაშვილის ხელმძღვანელობით, ხელისუფლებამ დემოკრატიული მოდერნიზაცია უნდა უზრუნველყოს. მისი თქმით, მთავრობამ და პარლამენტმა ერთ ხმაში არ უნდა იმღერონ და ახალ რეალობაში ავტორიტეტზე დამყარებული კოალიციის მმართველობის სტილი მეტი დემოკრატიულობის მატარებელ კოალიციად უნდა გარდაიქმნას.

„კოალიციას მეტი პასუხისმგებლობა აქვს და ნაკლები დრო, რის გამოც ძალაუფლება უნდა გადანაწილდეს“, ამბობს კანონმდებელი და დასძენს, რომ სააკაშვილი დამარცხებულია და მისი დავიწყება უნდა მოხდეს, ხოლო „ნაციონალური მოძრაობის“ შემთხვევაში იმის გათვალისწინება უნდა მოხდეს, რომ მათ თვითმართველობის არჩევნებზე 26 პროცენტი მიიღეს.

უმრავლესობაში მიმდინარე პროცესებზე, for.ge დავით ბერძენიშვილს ესაუბრა:

თავდაცვის სამინისტროს მაღალჩინოსნების დაკავება, ეს არის ბრძოლა კორუფციის წინააღმდეგ, თუ ბრძოლა შიდა სახელისუფლებო გუნდში?

- შიდა სახელისუფლებო გუნდში ბრძოლის განცდა არ გვაქვს, არც რესპუბლიკელებს, ვფიქრობ, არც „თავისუფალ-დემოკრატებს“ და არც სხვა სუბიექტებს. არანაირი პრაგმატული საფუძველი არ მაქვს, რომ ამაზე ვიფიქრო. ამასთანავე, კოალიციაში „თავისუფალი-დემოკრატები“ წონიანი შემადგენელი ნაწილნი არიან, განსაკუთრებით კი მთავრობაში. თავდაცვის სამინისტროს მაღალინოსნების დაკავების საქმე ძალიან მნიშვნელოვანია და პროკურატურა ძალიან მყარად უნდა იყოს, რადგან პროკურატურის ხელმძღვანელების მხრიდან ძალიან დიდი რისკია გაწეული.

კირვალიძის საქმეზე მწარე გამოცდილება გვაქვს, რომელიც პროფესიონალი და მაღალი კვალიფიკაციის მინისტრი იყო, მაგრამ ის ირაკლი ალასანიასგან განსხვავებით, კოალიციის მნიშვნელოვან სუბიექტს არ წარმოადგენდა. ამიტომ, ამ საქმეს კიდევ უფრო მეტი დატვირთვა აქვს. რა თქმა უნდა, საზოგადოებას პოლიტიკური შემადგენელი ნაწილის ძიების, თუ აღმოჩენის მოლოდინი აქვს, ამიტომ, პროკურატურაზეა დამოკიდებული ისინი რამდენად მყარად არიან ამ საქმეში. ალასანიას ვგულშემატკივრობ, რომ მას ხარვეზი არ აღმოაჩნდეს. ნებისმიერ უწყებაში შეიძლება რაიმე მოხდეს და როგორც წესი, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თითოეულ გადაცდომაზე პასუხისმგებლობა უწყების ხელმძღვანელს დაეკისროს. ამ საქმეზე სერიოზულია საზოგადოებრივი მოლოდინიც და კონტროლიც.

მთავარი პროკურატურის წარმომადგენლები ექვსი თვის მანძილზე თავდაცვის უწყებაში მოკვლევას აწარმოებდნენ, მაგრამ მათ მაღალჩინოსნები მას შემდეგ დააკავეს, რაც თავდაცვის მინისტრი საფრანგეთსა და გერმანიაში გაემგზავრა. ამასთანავე, 8 ნოემბერს „თავისუფალი-დემოკრატების“ პარტიული ყრილობაა დაგეგმილი, სადაც ირაკლი ალასანია პარტიის თავმჯდომარის პოსტზე უნდა აირჩიონ. გამიზნული იერიში მიიტანეს თუ არა წარმატებულ მინისტრზე და არსებობს თუ არა ბმა ყრილობასა და უწყებაში განვითარებულ მოვლენებს შორის?

- „თავისუფალი-დემოკრატების“ პარტიული ყრილობა დაანონსებულია და ალასანია პარტიის თავმჯდომარე გახდება. ის ისედაც პარტიის ლიდერია და ამ ფაქტებს ერთმანეთს არ დავუკავშირდებდი. ირაკლი აქ იქნებოდა თუ არა, მაღალჩინოსნების დაკავება ნებისმიერ დროს რომ მომხდარიყო, სხვა მიზეზიც მოიძებნებოდა, რის გამოც ვინმე რამეს მაინც იფიქრებდა.

ბოლო პერიოდში, კოალიციის შესაძლო დაშლის თაობაზე ბევრს საუბრობენ. ამ საფრთხის წინაშე დგახართ?

- ხათუნა სამნიძემ ეფექტურად თქვა, რომ კოალიციები იშლებიან, ან არ იშლებიან, კოალიციაში შემავალი გადაწყვეტილებებით და არა ჟურნალისტების თუ ექსპრტების მოსაზრებებით. „რესპუბლიკური პარტიის“, ასევე სხვა პარტიების ინტერესებში კოალიციის გაძლიერება შედის. რესპუბლიკელები პარტიული და ქვეყნის ინტერესებიდან გამოვდივართ, როდესაც იმაზე ვლაპარაკობთ, რომ ერთი ეტაპი დამთავრდა და მეორე ეტაპი დაიწყო. პარტიის პოლიტიკური დღის წესრიგის განცხადებაში ვითარება აღვწერეთ იმისა, რომ ჩვენი ხელისუფლების ერთი ნახევარი დამთავრდა, ეს მიმართული პერიოდი იყო სააკაშვილის ხელისუფლების დასამარცხებლად და დასაძლევად. ეს პერიოდი 2014 წლის ზაფხულში დამთავრდა, როდესაც თვითმმართველობის არჩევნები ჩატარდა და კოალიციამ სრული მანდატი აიღო.

ეს ორწლიანი პერიოდი მეტწილად კარგად, მაგრამ ბუნებრივია, ხარვეზებით გამოვიარეთ. ჩვენი სახელისუფლებო მანდატის ორი წელია დარჩენილი და ორიენტირებულნი მომავალზე უნდა ვიყოთ იმიტომ, რომ რესპუბლიკელებმა წარსული დავამარცხეთ და გავემიჯნეთ. ატყობთ იმას, რომ ხიდაშელის, უსუფაშვილის, ბერძენიშვილისა და ზურაბიშვილის განცხადებებში ნათქვამია, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ პოლიტიკის დღის წესრიგს არ ქმნის და კოალიციის მხრიდან ფსევდო მცდელობები უნებლიედ ნუ იქნება ხელშეწყობილი. მათ წარსულზე ნაკლებად ვსაუბრობთ, რადგან წარსულს მოვუგეთ. რესპუბლიკელები საქართველოში კომუნიზმის დამარცხებაში ვმონაწილეობდით და დავამარცხეთ კიდეც, მაგრამ უზენაეს საბჭოში კომუნისტები რომ ისხდნენ, მათ ხელს ვართმევდი და ზოგი მათგანი გადამიკოცნია კიდეც. „აღორძინება“ და რესპუბლიკელები ყველაზე მეტად დაპირისპირებული ძალა იყო, მაგრამ როგორც კი აბაშიძე მორჩა და წავიდა, ის სულ ორჯერ თუ მეყოლება გახსენებული. აბაშიძეს მოვერიეთ და დავივიწყეთ. შევარდნაძეს მოვერიეთ და დავივიწყეთ. სააკაშვილსაც მოვერიეთ და უნდა დავივიწყოთ. ხელისუფლებამ ასოცირების ხელშეკრულებას ხელი მოაწერა და ეს ჩვენი წარმატებაა, მაგრამ ახლა საჭიროა მისი უზრუნველყოფა. საქართველოს განვითარება და მისი პერსპექტივები სხვა ფორმულაზე არ გადის, თუ არა - დემოკრატიულ მოდერნიზაციაზე. სააკაშვილს მოდერნიზაცია დემოკრატიის ხარჯზე უნდოდა და წააგო. ჩვენი ამოცანაა, დემოკრატიული მოდერნიზაცია, რომელიც ჩვენი ხელისუფლების გამოწვევაა და ამ ორ წელიწადში, ამ თვალსაზრისით, სერიოზული რაღაცეები უნდა ვქნათ. ინსტიტუციონალიზმის გარეშე დემოკრატია შეუძლებელია იყოს. კარგია, რომ ჩვენი განცხადების კონტექსტში უშიშროების საბჭოს მრავალტანჯული სხდომა შედგა, სადაც, როგორც იქნა, პრემიერმა მონაწილეობა მიიღო და ეს სხდომაც პრეზიდენტის ავლაბრის რეზიდენციაში გაიმართა. „რესპუბლიკური პარტია“ ერთადერთი ძალა იყო, რომელიც ანტისაპრეზიდენტო ისტერიას არ აჰყვა. ჩვენ ვთქვით, რომ პრეზიდენტი არც მტერია და არც მეგობარი და მასთან უნდა ვითანამშრომლოთ, მისი გარიყვა კი არ უნდა მოხდეს. აღსანიშნავია, რომ ინსტიტუციონალიზაცია სხვა მიმართულებით გვჭირდება.

კერძოდ, რა მიმართულებით?

- სააკაშვილის ხელისუფლებისგან სოდ-ისა და კუდ-ის მიერ ქვემო ქართლისა და სამცხე ჯავახეთის რეგიონის სრული კონტროლი მემკვიდრეობით გვერგო. რესპუბლიკელების მიდგომაა, რომ ამ რეგიონებში ადგილობრივი პოლიტიკის წილი უნდა გაიზარდოს და სუსი მისი უშუალო ფუნქციებით უნდა დაკმაყოფილდეს. თუ სააკაშვილი ჯავახეთს სპეცსამსახურებით აკონტროლებდა, რესპუბლიკელებმა ის შევძელით, რომ ადგილობრივი ორგანიზაცია გავაძლიერეთ და საკრებულოს წევრებად ნამდვილად ჩვენი კანდიდატები დავასახელეთ. ვითხოვთ, რომ ასეთ რეგიონებში, რაც შეიძლება მეტი პოლიტიკა შევიდეს. სუსი და გუბერნატორების ინსტიტუტი იმ ნარჩენებისგან უნდა გათავისუფლეს, რაც სააკაშვილის დროს იყო. გუბერნატორი არ არის მერის და გამგებლის უფროსი. ასევე იმას ვითხოვთ, რომ არსებული პრობლემების დანახვას არ მოვერიდოთ, წარსულის პოლიტიკის დღის წერიგში არ დავრჩეთ და მომავლის დღის წესრიგი შევქმნათ.

კოალიციას ტექნოლოგიურ ინსტრუმენტებს ვთავაზობთ, კოალიციურად თუ როგორ უნდა იმართოს ქვეყანა. ეს უნდა მოხდეს არა სხვა შემადგენლობით, არამედ ამავე შემადგენლობით, მაგრამ არა ისე, როგორც აქამდე ხდებოდა, არამედ უკეთ. ეს არ არის სტანდარტული კოალიცია - ივანიშვილი პრემიერი აღარ არის, სააკაშვილიც აღარ არის პრეზიდენტი, თვითმართველობის არჩევნები ჩატარებულია. მოკლედ, გავაკებულია და მოწინააღმდეგე არ გვყავს. ამიტომ, ახალ რეალობაში ავტორიტეტზე დამყარებული კოალიციის მმართველობის სტილი მეტი დემოკრატიულობის მატარებელ კოალიციად უნდა გარდავქმნათ.

ანუ, რას გულისხმობთ?

- ანუ, ეს არის კოალიციური შეთანხმება, ან შეთანხმება კოალიციაში. კოალიციური შეთანხმება ეს არის სუბიექტებს შორის ფუნდამეტურ საკითხებზე ისეთი შეთანხმება, რომელიც ყველა დონეზე ქვეყანას საერთო პასუხისმგებლობით მართავს. ეს არის კოალიციის სუბიექტებზე პასუხისმგებლობების გადანაწილება არა თანაბრად, არამედ შესაბამისი წილების მიხედვით. მეორე ვერსია, რომელიც არის შეთანხმებები კოალიციაში, ეს უფრო რეალისტურია. ეს ნიშნავს იმას, რომ საბაზოდ კოალიციის მანიფესტი და საპროგრამო დოკუმენტები უნდა ავიღოთ, რაშიც ყველა ერთიანნი ვართ. რაც შეეხება მიმდინარე მოვლენებს, სადაც აზრთა სხვადასხვაობა იქნება, კოალიციაში შემავლი პარტიები საკუთარი იდეოლოგიის შესაბამისად მოიქცევიან. ამის მაგალითები სულ იყო და ეს სისტემურ ხასიათს მიიღებს. პირადად მე რეპრესირებულ პირებთან დაკავშირებით მომზადებული კანონპროექტის ჩაგდება მოვითხოვე და მთავრობას ვუთხარი, რომ ფინანსებს არასწორად ანაწილებს, რადგან როცა 13 მილიონს რეპრესირებულებისთვის ვერ პოულობ და ფული პრემიებისთვის გაქვს, ეს არასწორია. ამ ტიპის დავა ბევრი იქნება.

ანუ, იმას უნდა ველოდეთ, რომ მთავრობა და პარლამენტი ერთ ხმაში არ იმღერებენ?

- მთავრობამ და პარლამენტმა ერთ ხმაში არ უნდა იმღერონ. პარლამენტში მთავრობისა და დეპუტატების ოპონირება სწორედ რომ ევროპული სტანდარტია. აქაც ინსტიტუციონალიზმის საკითხთან მივდივართ. კოალიციაში გუნდი იმას არ ნიშნავს, რომ სავალდებულოა პირველი პირის მიერ მიღებული გადაწყვეტილება სხვების მიერ შესრულდეს.

თქვენ ამბობთ, რომ პარლამენტი და აღმასრულებელი ხელისუფლება ერთ ხმაში არ იმღერებს, მაგრამ ეს ფრაქცია „ქართული ოცნების“ პირობებში რამდენად წარმოგიდგენიათ, რადგან ამ ფრაქციის წევრები ყოველთვის პრემიერ-მინისტრის პოზიციას იზიარებენ და მათი მხრიდან მიმდინარე პოლიტიკურ საკითხებზე არც კრიტიკა ისმის?

- კამათი „რესპუბლიკურ პარტიაში“ მიმდინარეობს და გადაწყვეტილებებს ასე ვიღებთ. ჩვენს მიერ წარმოდგენილი განცხადება სამთვიანი შრომის შედეგია. პარტია „ქართული ოცნება“ ჩამოყალიბების პროცესშია, რომელსაც დიდი გამოწვევა აქვს - თან პარტია უნდა იყოს, თან ხელისუფლებას არ უნდა შეეზარდოს და თან, უნდა იყოს ხელისუფლების მთავარი საყრდენი ძალა. ის, რომ ისინი ღარიბაშვილის მიერ გაჟღერებულ პოზიციებს ამყარებენ, ესეც გასაგებია იმ თვალსაზრისით, რომ პარტია გადაწყვეტილებებს იღებს და შემდეგ მუშაობს. ჩვენი ინიციატივა, რომ თვითმმართველობები გუბერნატორის და სპეცსამსახურის მეურვეობისგან გავათავისუფლოთ, ყველაზე მეტად მომგებიანი პარტია „ქართული ოცნებისთვის“ იქნება, რადგან თვითმმართველობაში ლომის წილი მას აქვს. ამ წინადადებით, პარტია „ქართული ოცნების“ ადგილობრივი ლიდერები გაცილებით მეტს იგებენ, ვიდრე ჩვენ. ხანდახან, რესპუბლიკელებს საკითხი საკმაოდ სიმძაფრითაც დაგვისვამს, მაგრამ პასუსხისმგებლიანი ძალა ვართ, შესაძლოა, რისკიანიც, თუმცა ეს რისკები გათვლილი გვაქვს და ამიტომ, ვართ ორინტირებულნი ამ კოალიციაში უფრო მეტ წარმატებას მივაღწიოთ.

თქვენ თქვით, რომ „სააკაშვილსა მოვერიეთ და უნდა დავივიწყოთ“. დავიწყებაში, რას გულისხმობთ? თქვენს ამომრჩეველს ის ნაწილიც წარმოადგენს, რომელიც „ნაციონალური მოძრაობის“ დასჯას ითხოვს. მათ რას პასუხობთ?

- „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ შეკვრას ვინმე გვაბრალებს თუ არა, ეს ნაკლებად მაინტერესებს, რადგან რესპუბლიკელებს კომპლექსები არ გვაწუხებს. ჩვენ ნაციონალებთან ერთად 2003 წელს მოვიგეთ და სააკაშვილი-ბერძენიშვილი-ძიძიგური-დავითაშვილი ყველგან წამოწეული იყვნენ. შევარდნაძე-აბაშიძის დამარცხების შემდეგ, სააკაშვილთან თანამშრომლობა არ გავაგრძელეთ, რადგან ვნახეთ, რომ მას მოდერნიცზაცია დემოკრატიის ხარჯზე სურდა. სააკაშვილის რეჟიმთან დაპირისპირების ჩვენნაირი სტაჟი ბევრს არ აქვს. კომპლექსები არ მაწუხებს და ახალ კალენდარს არ ვიქმნით. თვითმართველობის არჩევნებზე „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ 26 პროცენტი მიიღო და ეს ორჯერ ნაკლებია, ვიდრე კოალიცია „ქართულმა ოცნებამ“ მიიღო. ჩვენ სახელისუფლებო მანდატი მივიღეთ, მაგრამ მათ ოპოზიციური მანდატი და ეს მოცემულობაა. დემოკრატიული მოდერნიზაცია ნიშნავს სუფთად ჩატარებული არჩევნების შედეგების მიღებას და შედეგების გათვალისწინებას. ესა თუ ის მიტინგი არ გვაშინებს, მათ შორის ნაციონალების. საფრთხეებს არ ვხედავ, რომ 15 ნოემბერს რაღაც საშინელებებს აპირებენ. ნებისმერ ოპოზიციურ ძალას საკუთარი ინტერესები აქვს, რომლის შესაბამისად ან პარლამენტში აქტიურობენ, ან მიტინგს აწყობენ. ისინი საკუთარი როლის და ადგილის შესანარჩუნებლად იბრძვიან, რაც ან გამოუვათ, ან არა. ამ პროცესს ძალიან მშვიდად ვუყურებ, რადგან, თუ ვინმე კანონს დაარღვევს, კანონი ამუშავდება. სიტყვებს ძალიან ფრთხილად უნდა მოვეკიდოთ. ეს გამოცდილების ამბავია. ვისაც ოპოზიციუური ცხოვრება არ გამოუვლია, მას კარგად არ აქვს გააზრებული, რომ მიტინგი არ შეიძლება წინასწარ იყოს შეფასებული როგორც განსაკუთრებული საფრთხე ქვეყნისთვის. იმედი მაქვს, რომ მომავალში საქართველოში დემოკრატია არ იქნება სამიტინგო, მაგრამ არაფერს გამოვრიცხავ. ჩემმა მეგობარმა მითხრა, რომ საფლავებშიც მიტინგებს გამართავთო. ამით მან შემახსენა, რომ ხელისუფლებაში ყოფნა არ ნიშნავს, რომ ოპოზიციაში არ აღმოვჩნდები.

თუმცა, თქვენგან განსხვავებით, ნაციონალებს პრემიერი განსაკუთრებით აკრიტიკებს. თავის მხრივ, უმცირესობა თქვენ მოგიწოდებთ, მთავრობის შემადგენლობა შეცვალოთ, რადგან მათი შეფასებით, აღმასრულებელი ხელისუფლება სუსტია, ქვეყანას კი პასუხისმგებლიანი და უნარ-ჩვევების მქონე მთავრობა სჭირდება. მთავრობის მუშაობით, თქვენ კმაყოფილი ხართ?

- მთავრობა ეფექტურია, მაგრამ რაღაცეები მომწონს და რაღაცეები არა.

რა არ მოგწონთ?

- ფინანსთა მინისტრის ქმედებები და სამინისტრო ძალიან არ მომწონს. პარლამენტში ბიუჯეტი შემოვა და ნახავთ რა ვითარებაა. ჯანდაცვის მინისტრი მომწონს, ხოლო თავდაცვის მინისტრი კარგია. ყველაზე უკეთ ზაქარეიშვილის ხედვები ვიცი, რომელიც ყველაზე კვალიფიციურია მათ შორის, ვინც შეიძლება პრემიერ-მინისტრს რაიმე ურჩიოს. როდესაც, ორი კვირის განმავლობაში, ორი სრულიად განსხვავებული ტერმინი ითქმევა, მათალია, არც ერთი არ არის - არიქა, ქვეყანა დაიქცა, მაგრამ ორივე არის ხარვეზიანი...

ირაკლი ღარიბაშვილის მიერ გაკეთებულ განცხადებებს გულისხმობთ, როდესაც ერთი მხრივ, მან „აფხაზების 25 წლიანი თვითგამორკვევის“ პროცესზე ისაუბრა და მეორე მხრივ აფხაზებს ავტონომია შესთავაზა?

- თვითგამორკვევას დაზუსტება დასჭირდა და პრემიერი ამ პროცესს საქართველოს ფარგლებში გულისხმობდა. ამასთანავე, შეთავაზება იყო ავტონომიის. ორივე ტერმინი ხარვეზიანი იყო. არც ერთი და არც მეორე ტერმინი პაატა ზაქარეიშვილის და მისი სამინისტროს მიერ მომზადებულ დოკუმენტში ნახსენები არ არის. ზაქარეიშვილის უწყებაში კვალიფიციური ადამიანები მუშაობენ და ამ კონრეტულ შემთხვევაში, როდესაც აფხაზებსა და ოსებზეა საუბარი, რა თქმა უნდა, უფრო მნიშვნელოვანია, უფრო ღრმად იყო ინფორმირებული და ინფორმაციის წყარო ის მინისტრი იყოს, რომელიც შენივე გადაწყვეტილებით ამ მიმართულების ხელმძღვანელია.

რაც შეეხება პრემიერს, ის ძალიან ეფექტურია და შრომისუნარიანია. მისი ძალა მრავალსაათიან ყოველდიურ მუშაობაში უფრო არის, ვიდრე დეკლარირებულ ტექსტებში. ნებისმიერ ადამიანს აქვს მინუსებიც და პლიუსებიც.

ღარიბაშვილის მინუსად რა მიგაჩნიათ?

- ღარიბაშვილი პარტიის თავმჯდომარეა, თან კოალიციის ლიდერია და მას ბევრი ტვირთი აქვს. ის მძიმე ტვირთს უმკლავდება, მეტწილად კარგად, მაგრამ არის საკითხები, სადაც მას მეტწილად მეტი პასუხიმგებლობა აქვს აღებული და დემოკრატია პასუხისმგებლობების გადანაწილებას ნიშნავს. ცოტა დრო გაქვს და მეტი პასუხისმგებლობა. ხანდახან, სწორ ხალხს არ ელაპარაკები და ამის ერთი მაგალითი მოვიყვანე. პასუხისმგებლობა გადასანაწილებელია.

კონკრეტულად, რა?

- ღარიბაშვილის პარტიის წილი განუზომლად მეტია, ვიდრე გნებავთ, არის რესპუბლეკელების და გნებავთ სხვისი. ცვლილებებს არ ვითხოვთ და ის წილი უნდა დავტოვოთ, რაც არის, მაგრამ გადაწყვეტილებების მიღების მექანიზმები უკეთესი უნდა იყოს და ამ გადაწყვეტილების რეალიზებაში უფრო თამამებები უნდა ვიყოთ. „ნაციონალური მოძრაობა“ წარსულში უნდა დავტოვოთ და მის დღის წესრიგს ნუ ვაცოცხლებთ. საუბარი იმაზე, რომ მიტინგს მოღალატეები ატარებენ, დაუშვებელია, რადგან ამ ხალხს ამომრჩევლის 26 პროცენტმა ხმა მისცა. არ შეიძლება, არაპირიდაპირი განწყობებით გამოხვიდე, რომ შენი მოსახლეობის ერთი მეოთხედი მოტყუვდა და მოღალატეებს ხმას აძლევს. რაც შეეხება მმართველობას, ხელისუფლება ნორმალურია და ის არის შემძლე გამოწვევებს გაუძლოს, მაგრამ ახალ რეალობას ახალი ინსტრუმენტები სჭირდება.

ივანიშვილმა სააკაშვილი დაამარცხა და ღარიბაშვილის ხელმძღვანელობით ხელისუფლებამ დემოკრატიული მოდერნიზაცია უნდა უზრუნველყოს. სუსი პოლიტიკის შემადგენელი ნაწილი არ არის და ადამიანებს უკანონოდ არ უნდა უსმინო. 24 ათასმა ფაილმა საზოგადოება შოკში ჩააგდო. განცდა არ გვაქვს, რომ განსაკუთრებული წნეხის და კონტროლის ქვეშ ვართ და ხალხმა ერთმენთთან ტელეფონით საუბარი დაიწყო. შინაგან საქმეთა სამინისტრო გაჯიქდა, პრემიერი გამოვიდა და თქვა, რომ თურმე, ორი „გასაღები“ არ უნდა იყოს და ამასაც დაზუსტება მოჰყვება. მან თქვა, რომ ჩვენი სასამართლოები პროკურატურის მიერ დასაბუთებულ მტკიცებულებებს იგნორირებენ და მოსმენის ნებართვას არ აძლევენო. ღარიბაშვილი არ ამბობდა, რომ სასამართლო არ მაინტერესებს და უკანონოდ მოვისმენო, მაგრამ როცა დახვეწილი არ არის ფრაზა, ოპონენტებს სათქმელი რომ არ ჰქონდეთ, საბაბს გამოიგონებენ, ნახე რას ლაპარაკობსო.

თქვენ ფიქრობთ, რომ პრემიერი უფრო მკაფიოდ უნდა საუბრობდეს?

- მეტი მუშაობა სჭირდება. მთავარი და არსებითია ის, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ დღის წესრიგი არ მაინტერსებს. არ გვჭირდება ლაპარაკი, რომ საქმე თუ არ არის მთლად კარგად, ეს იმის ბრალია, რომ ნაცებმა საქმე გააფუჭეს. ეს პერიოდი დამთავრდა. ხალხმა ხმა იმიტომ მოგვცა, რომ გაფუჭებული გამოვაკეთოთ. მთელმა დასავლეთმა სააკაშვილი დაარწმუნა - რომ წააგე და წადიო, მაგრამ მათ ინტერსებშიც შედის, რომ წაგებული ქვეყნიდან გაშვებული და დავიწყებული იქნას.

სააკაშვილის დაბრუნებას გამორიცხავთ?

- ხელისუფლებაში სააკაშვილის დაბრუნების ალბათობა ნულის ტოლია. მას ამის პერსპექტივა არ აქვს. სააკაშვილის რეიტინგი „ნაციონალურ მოძრაობაზე“ დაბალიც კი არის. პრაქტიკულად, სააკაშვილი მისი აქტიურობით მისსავე პარტიას ეგოისტურად ექცევა, რითაც ხელს უშლის მათ ნორმალურ ოპოზიციურ ძალად ჩამოყალიბებას. ბაქრაძე უფროსად დანიშნეს და ვერ უფროსობს. „ნაციონალური მოძრაობის“ სიმყარე გამოცდას კიდევ ელის. არ ვარ დარმწუნებული, რომ ამ ორი წლის მანძილზე სააკაშვილის ფაქტორის გამო ისინი სიმყარეს შეინარჩუნებენ. შესაძლებელია, ფრაგმენტაცია მოხდეს. სააკაშვილის საკუთარი აკვიატებების და გაუწონასწორებლობის გამო იმ ადამიანებს წირავს, ვინც მასთან ერთად იყვნენ, მაგრამ ახლა პოლიტიკაში ყოფნა მის გარეშე სურთ.

თუ სააკაშვილი გუნდის წევრებს ეგოისტურად ექცევა, ამაზე უმცირესობი წევრები რატომ არ რეაგირებენ?

- მათ შორის სხვაობა ხომ იგრძნობა? უმცირესობაში ზოგის რიტორიკა მკვეთრია, ზოგი კი „ოლიგარქ“ ივანიშვილზე საუბრობს. ზოგის ენა მოვლილი, კრიტიკული და კონსტრუქციულია, ზოგი კი პირიქით - აგრესიული. ჟვანიას გუნდი არის კვალიფიციური და მეტწილად ოპონირებაზე ორინეტირებული, ვიდრე იარლიყების მიწეპებაზე. რატომ ვერ ახერხებენ გათავისუფლებას? - ალბათ, პარტია არ ეთმობათ, ან ბორკილებისგან თავის დახსნა არ შეუძლიათ.

და ბოლოს... თქვენ თქვით, რომ ანტისაპრეზიდენტო კამპანიას რესპუბლიკელები არ შეუერთდით. საუბარია, რომ შესაძლოა, კოალიცია დაიშალოს და გიორგი მარგველაშვილი, თქვენ და „თავისუფალი-დემოკრატები“ გაერთიანდეთ. ამის ალბათობა არსებობს?

- პრეზიდენტი პოლიტიკური ლიდერი არ არის, პრეზიდენტი არის ინსტიტუტი. არც „თავისუფალი-დემოკრატების“ და არც რესპუბლიკელების გეგმებში არ შედის, რომ ვინმე და თუნდაც, პრეზიდენტი უპარტიო ადამიანი შემკვრელად დაინახონ, იმიტომ, რომ ამის საჭიროებას ვერ ვხედავთ. პრეზიდენტის გარკვეული ქმედებები არ მომწონებია და პირიქით.

მაგალითად, რა არ მოგეწონათ?

პრეზიდენტის სასახლეში თუ შესვლა გსურს, თქვი შევდივარ, რაც ნორმალურია. შენობების მიმართ განსაკუთრებული დამოკიდებულება არ მაქვს, არც სიყვარული და არც ზიზღი. სჯობდა, მას ეს თავიდან გადაეწყვიტა. მისი საკადრო პოლიტიკა ახლა უფრო დახვეწილია, ვიდრე თავიდან იყო. პრეზიდენტი ნელ-ნელა ჩრდილიდან გამოდის. მარგველაშვილი საპრეზიდენტო კანდიდატი სპეციფიკურ ვითარებაში გახდა და მისი ხმები ივანიშვილის ნდობამ განაპირობა. პირველ ხანებში, შესაძლებელია, მას ფსიქოლოგიურად ივანიშვილის მეურვეობიდან გამოსვლა უჭირდა. არ მგონია, ივანიშვილის მადლობელი ვინმე უფრო მეტად იყოს, ვიდრე „რესპუბლიკური პარტია“ არის და მგონი, ეს ივანიშვილმა კარგად იცის. რაც უფრო ნაკლებად დაისმევა კითხვა - კიდევ მართავს თუ არა ივანიშვილი ხელისუფლებას, ეს უკეთესი იქნება, მაგრამ ივანიშვილის დამსახურება ასჯერ მეტი იქნება, თუ ეს კითხვა გაქრება. კითხვა სრულიად იმ შემთხვევაში გაქრება, როდესაც ხელისუფლება ფორმალიზებული იქნება.