წინა ხელისუფლების დროს აშკარად შეინიშნებოდა არასამთავრობო ორგანიზაციებისა და ხელისუფლების მჭიდრო კავშირები - ბევრი არასამთავრობო ორგანიზაციის ხელმძღვანელი შემდეგ პოლიტიკურ ლიდერადაც გვევლინებოდა. საზოგადოებაში არსებობს განწყობა, რომ არასამთავრობო სექტორის მიერ ყოფილი ხელისუფლების მხარდაჭერა დღესაც გრძელდება. საზოგადოების ნაწილი თვლის, რომ რაღაც ფარული მიზნები და გეგმები იკითხება მრავალი არასამთავრობო ორგანიზაციისა თუ მედიის ერთიან პოზიციებში და მას არაფერი აქვს საერთო დემოკრატიასთან. რომ, დღესაც, ეს ჯგუფი, გიგი უგულავას დაკავებას საზოგადოებას სხვა რაკურსით აწვდის და არჩევნებამდე ერთი კვირით ადრე მის დაკავებაზე გადააქვს აქცენტი, რათა პოლიტიკური დევნის ელფერი შეძინოს ფაქტს, რომლის ანალოგიები დასავლეთში, თუნდაც ქვეყნების ყოფილი ლიდერების მიმართ კანონით ისჯება. რამდენად საფუძვლიანია საზოგადოების ეჭვები, ამ თემაზე ექსპერტი ნანა დევდარიანი გვესაუბრება.

ნაციონალები, არასამთავრობოების და მედიის ნაწილი, უგულავას დაკავებას სხვა რაკურსით გვთავაზობენ. საუბარია არა მის დამნაშავეობა-უდანაშულობაზე არამედ პოლიტიკურ მიზანშეწონილობაზე. ეს ერთი კონკრერტული მაგალითია, თუმცა რომ განვაზოგადოთ, რამდენად რეალურია ეჭვები, რომ სამოქალაქო სექტორზე ნაციონალური გავლენები შემორჩა?

- ეს არის მრავალჯერადად გადამოწმებული ფაქტი - ხშირად ვლაპარაკობთ შეერთებული შტატების მხარდაჭერაზე მიხეილ სააკაშვილის და „ნაციონალური მოძრაობის“ მიმართ. მათ უზარმაზარი რესურსი ჩადეს, ეს ძალა რომ ხელისუფლებაში მოეყვანათ და ძალიან ხშირად, ეს ხდებოდა იმ ფონის შედეგად, რასაც ქმნიდნენ მათ მორჩილებაში მყოფი მედია და არასამთავრობო სექტორი. მარტო 2003 წლის მოვლენები რომ გაიხსენოთ, ყველა პერსონა, ვინც იგულისხმება აქ სექტორში, იდგა რევოლუციის მხარდამჭერად. არადა, რა არასამთავრობო ორგანიზაციის საქმეა სახელმწიფო გადატრიალების მოწყობა?

შემდეგი ეტაპი იყო, იმ არასამთავრობო სექტორიდან, რომელსაც, განზოგადებულად, თავისუფლების ინსტიტუტს უწოდებენ (აქ მხოლოდ ეს ორგანიზაცია არ იგულისხმება, სხვა არასამთავრობოებიც იყვნენ ჩართული) უკვე კადრების გადადინება ხელისუფლებაში. მოხდა ისე, რომ გუშინდელი, ადამიანის უფლებებისთვის გულდამწვარი არასამთავრობოების წევრები გახდნენ იმ ტირანული სისტემის იდეოლოგები. მარტო გიგა ბოკერია რომ ავიღოთ მაგალითად, ესეც იკმარებდა.

ეს ნიშნავს, რომ ძველი ხელისუფლების გავლენები კვლავ იგრძნობა არასამთავრობო სექტორზე?

- მეტსაც გეტყვით, არასამთავრობო სექტორში ხომ იგრძნობა, ასევე იგრძნობა ახალი ხელისუფლების საკმაოდ დიდ ნაწილში. ხომ არ გვავიწყდება, რომ ეს ადამიანები მცირედი გამონაკლისის გარდა, დიდხანს თუ მცირე ხანს, მიხეილ სააკაშვილის თანამებრძოლები იყვნენ. მარტო ლევან ბერძენიშვილის მაგალითი რომ აიღოთ, მან მოახერხა ერთდროულად ყოფილიყო „რესპუბლიკური პარტიის“ ერთ-ერთი ლიდერი და მიხეილ სააკაშვილთან ერთად „ნაციონალური მოძრაობის“ თანადაფუძნებელი. მათ თუ ჰგონიათ, რომ ყველას ყველაფერი დაგვავიწყდა, ეს ასე ნამდვილად არ არის. დანარჩენებსაც რომ გადაავლო თვალი, მცირე გამონაკლისის გარდა, ყველანი იდგნენ ნაციონალების გვერდით.

მაგრამ, ძალიან მალე, „რესპუბლიკელებიც“ და ბევრი სხვაც „ნაციონალურ მოძრაობას“ გაემიჯნენ...

- „ძალიან მალე“ როდის იყო, დავაზუსტოთ...

ერთი წელიც კი არ იყო გასული „ვადრების რევოლუციიდან“...

- ამბობენ, რომ საკონსტიტუციო ცვლილებების გამო გაემიჯნენ - ციფრები და თარიღები ძალიან ჯიუტი რამაა - ვერ შეედავები. გავიხსენოთ, როდის გაატარეს საკონსტიტუციო ცვლილებები - როდესაც შეკრიბეს ვადაგასული პარლამენტი, სასწრაფო წესით გადანაწილდა ხელისუფლება და სულ სხვა სახე მიიღო ყველაფერმა. ეს იყო, თუ არ ვცდები, 2004 წლის თებერვალში. მაშინ „რესპუბლიკელები“ არ გამიჯვნიან მიხეილ სააკშვილს, რომ გამიჯვნოდნენ, „ნაციონალური მოძრაობის“ საარჩევნო სიაში ვერ მოხვდებოდნენ. ამის შემდეგ, მარტში იყო საპარლამენტო არჩევნები და მხოლოდ მაისში, როდესაც აჭარაში მოხდა ე.წ. ვარდების რევოლუცია, და როდესაც აღმოჩნდა, რომ ბერძენიშვილებს კი არა და, ვარშალომიძეს ჩააბარა სააკშვილმა აჭარა, მხოლოდ ამის შემდეგ გაემიჯნენ ისინი „ნაციონალურ მოძრაობას“. ამიტომ, ასეთი მცირედი სიცრუეები ყოველთვის იმისთვის ხმოვანდება, რომ თავში ჩაგიბეჭდონ, თითქოს დემოკრატიის ხარისხის შემცირების გამო გაემიჯნენ - სინამდვილეში გაემიჯნენ საკუთარი პოლიტიკური ინტერესების დაუკმაყოფილებლობის გამო.

რაც შეეხება ჩვენს ძირითად თემას - არასამთავრობო სექტორიდან კადრების ხელისუფლებში გადადინების ტენდენცია დღესაც შეინიშნება. არასამთავრობოთა ლიდერები თუ წევრები ინიშნებიან ჩინოვნიკების მრჩევლებად და ა.შ. ეკა გიგაურზეც არის საუბარი, რომ შესაძლოა, პრეზიდენტის ადმინისტრაციის ხელმძღვანელად დაინიშნოს - შეიძლება ითქვას, რომ ეს ჯანსაღი პროცესია?

- როგორ შეიძლება, ეს იყოს ჯანსაღი პროცესი. გაგახსენებთ, როგორ ხდებოდა შევარდნაძის ხელისუფლების ძირის გამოთხრა. როდესაც მიხეილ სააკაშვილი იყო შევარდნაძის მთავრობის იუსტიციის მინისტრი და ძირს უთხრიდა იმ მთავრობას - რაღაც ფოტოებს აფრიალებდა და ამბობდა ეს მექრთამე ჩინოვნიკების სახლებიაო. როდესაც სხდომიდან გამოვიდა, ჟურნალისტებმა სთხოვეს ფოტოები მიეწოდებინა რათა დაებეჭდათ გაზეთებში - სააკაშვილმა არ მისცა - ეს ისე, რაღაც სხვა ფოტოები მიჭირავსო. ეს კაცი იმთავითვე იყო რაღაც სპექტაკლებით დაკავებული, მაგრამ დავანებოთ სააკაშვილს თავი, მათი მეთოდოლოგია არის ასეთი - ისინი ჯერ ხელისუფლებაში აღწევენ რაღაც მანქანებით და შემდეგ შიგნიდან ანგრევენ მას. შევარდნაძის ხელისუფლების დასუსტება სწორედ ამ სქემით ხდებოდა და დღესაც, „ქართული ოცნების“ გაუბედავ ნაბიჯებზე რომ არის ლაპარაკი, მის რიგებში მყოფი ამ ადამიანების პირდაპირი დამსახურებაა - ისინი ეუბნებიან, ამისი დაჭერა არ შეიძლება, ამის გაკეთება არ შეიძლება, ქონების დაბრუნება არ შეიძლება.

ქონების დაბრუნების მომენტია ყველაზე მტკივნეული - ცნობილია, რომ დიდი ნაწილი ექსპროპრირებული ქონებისა, დღემდე არის ეკონომიკის სამინისტროს ბალანსზე. სულ რომ არავინ არ დაეჭირა ახალ ხელისუფლებას, მაგრამ ეს ქონება დაებრუნებინა ადამიანებისთვის, მათში გაჩნდებოდა სამართლიანობის შეგრძნება, მაგრამ არ უბრუნებენ.

ახლა რომ თავი მოაქვთ ადამიანის უფლებების დამცველებად და დემოკრატიის ქომაგებად, ის ვინ იყო, ადამიანებს რომ ჩამოსვამდნენ-ხოლმე საუკეთესო მარკის ავტომობილებიდან და შემდეგ ამ მანქანებით თვითონ და თავიანთი ცოლები დაგრიალებდნენ? - ეს იყო წესად ქცეული. ისე, როგორც ყველამ იცის, როგორ დაიტაცეს აჭარაში მთელი ქონება „აჭარის რევოლუციის“ შემდეგ.

ამ ლამაზი სიტყვების უკან, რომ თურმე „გიგი უგულავა არ უნდა დაეკავებინათ, რადგან ის წავიდა ბევრჯერ და უკან დაბრუნდა“... სარკოზის 100 ათასს ედავებიან, მეტს კი არა... უგულავას შემთხვევაში, თითქმის 50 მილიონამდეა ის, რაც ინახა და რაც არ უნახავთ? - ფაქტია, რომ პირდაპირ ჩვენი ჯიბიდან ამოღებული ფულიდან ხდებოდა ეს ყველაფერი - საპროცესო შეთანხმებებით ავსებდნენ ბიუჯეტს, ქონების წართმევით და გადაფორმებით - ეს ფული მიდიოდა მათი კოორდინატორების და მხარდამჭერების დაფინანსებაზე.

არჩევნებამდე, ვიდრე მეორე ტური არ ჩატარებულა და მერია არ გადახალისებულა, ეს ხალხი კვლავ ამ ფულით იკვებება და კიდევ ჩვენ გვემართლება.

არასამთავრობო სექტორი ადრე საიდანაც მოდიოდა, ეს ერთი ფენომენია, მეორეა, რომ 2012 წლის არჩევნების შემდეგ „ნაციონალური მოძრაობის“ მხარდამჭერთა მიერ გახსნილია ათეულობით, თუ არა ასეულობით არასამთავრობოები და ეკა ტყეშელაშვილი, რომელმაც არაერთი თანამდებობა გამოიცვალა, ახლა არასამთავრობო სექტორის სახელით გვესაუბრება. ასეთი სახელებისა და გვარების ჩამოთვლა შემიძლია, ძალიან დიდხანს გავაგრძელო.

დაიყვნენ ორ ნაწილად - ერთი ნაწილი გადანაცვლდა ამ, ვითომ არასამთავრობოში, რომელიც პირდაპირ პოლიტიკურ დაკვეთას ასრულებს, მეორე ნაწილი გადანაცვლდა ე.წ. მედიში - ასე იმიტომ ვუწოდებ, რომ „რუსთავი 2“ ცნობილი იყო რასაც ემსახურებოდა და სხვათა შორის, დღესაც უცნობია, მისი ნამდვილი მფლობელის სახელი (ოფიციალურად, თორემ ისე ყველამ ვიცით, ვისიც არის). ამ ე.წ. მედიამ აითვისა მთელი ინტერნეტ-სივრცე, სადაც ვრცელდება ათასი საზიზღრობა, რომელიც პირდაპირ პოლიტიკურ შეფერილობას ატარებს. ეს ის ხალხია, რომელსაც არ ერცხვინება არც თავისი წარსულის, არც იმის, რომ ცრუობს გაუთავებლად. ორი დღის წინ მოვისმინე სასამართლოს შენობასთას ჩაწერილი ინტერვიუ - „მე ირაკლი ჩხვირკვია, მაგათ ყველას კანონის ძალით დავიჭერ, ამას ვაფრთხილებო“ - თავს აძლევს უფლებას, ვინმე ჩხვირკვია, დაიმუქროს - ეს პირდაპირი მესიჯია, თუ მოხდა წარმოუდგენელი რამ და ეგენი (ნაციონალები) დაბრუნდნენ ხელისუფლებაში, მთელ საქართველოს საკონცენტრაციო ბანაკად გადააქცევენ.

მედიის რაღაც ნაწილი რომ გავლენების ქვეშაა ამაზე ბევრი თქმულა. როდესაც, მაგალითად, მედიის წარმომადგენელს ეპატიჟებიან შეწყალების კომისიის თავმჯდომარედ, ეს როგორ შეიძლება იყოს აღქმული საზოგადოების მიერ? - ხომ არ არის გარკვეული რევერანსი ამ ხელისუფლებისა საიმისოდ, რომ მანაც გარკვეული სიმპათიები დაიმსახუროს მედიაში და რაღაც ბალანსი მაინც შექმნას?

-კონკრეტული შემთხვევა ჩემთვის არაფრის მიმანიშნებელი არ არის - გუშინ იყო ალეკო ელისაშვილი, მან მოიგო საკრებულოს დეპუტატის მანდატი. შეიძლება, ვიღაცამ ჩათვალა, რომ რაკი ის ჟურნალისტი იყო, ისევ ჟურნალისტი თუ იქნება, არაფერი დაშავდება. ერთი, კონკრეტული ფაქტი არაფერზე არ მეტყველებს, თან მინდა გითხრათ, რომ შეწყალების კომისიის თამჯდომარეს ისეთივე ერთი ხმა აქვს, როგორც კომისიის დანარჩენ წევრებს და მეტი არაფერი - არ აქვს გადამწყვეტი ხმის უფლება და ა.შ. საინტერესო სხვა რამ არის - ვინ არიან კომისიის დანარჩენი წევრები და წარმოადგენენ თუ არა საზოგადოების სპექტრს? - მგონია, რომ არა და ასეა უამრავ ადგილას, სადაც კი რაღაც გადაწყვეტილება მიიღება.

თუ შენიშნეთ, ყველაზე მძიმე პრობლემა რაც აქვს ხელისუფლებას, არის ის, რომ გადაწყვეტილების მიღება ხდება ძალიან რთულად - შიგნითვე, კულუარებში ვიღაც აფერხებს ამ გადაწყვეტილებების მიღებას - მე ვხვდები და უკვე მოგახსენეთ, ვინც არიან ეს ადამიანები.

მთლიანობაში საკმაოდ ქაოსურ სურათს ვიღებთ, როგორ ფიქრობთ, ხელისუფლება მოახერხებს აქედან გამოსვლას ან საით მიდის სიტუაცია?

- გაიხსენეთ, ევროპასთან ასოცირების ხელშეკრულების შემდეგ რა ზეიმი ჰქონდათ ნაციონალებს, ამბობდნენ, რომ 80% ამ შეთანხმებისა, მათ მიერ არის გაკეთებული და მხოლოდ 20%-ია ამ ხელისუფლების დამსახურება. ასეთ შემთხვევაში ის, რაც ვერ გაკეთდება ამ ხელშეკრულების ფარგლებში და გამოიწვევს იმედგაცრუებას, 80% იქნება ნაციონალების დამსახურება და ეს მოხდება აუცილებლად.

ეს შეთანხმება გლობალური კვლევების ცენტრის ექსპერტებთან ერთად გავიარეთ დეტალურად. შემიძლია გითხრათ, რომ უახლოეს დროში არავითარ გაუმჯობესებას არ შეიძლება ველოდეთ, გრძელვადიან პერსპექტივაში, ისიც თუ წელებზე ფეხს დავიდგამთ, რეფორმებს გავატარებთ და ჩვენ თვითონ დავუახლოვდებით ევროპულ სტანდარტებს - კი, მაგრამ მხოლოდ გრძელვადიან პერსპექტივაში.

საინტერესო ციფრს გეტყვით - ევროკავშირმა დაუკვეთა კვლევა ექსპერტებს, რა ეკონომიკური შედეგებია მოსალოდნელი შეთანხმების ხელმოწერის შემდეგ - ისინი ამბობენ, რომ საქართველოს ექსპორტი მოკლევადიან პერსპექტივაში შეიძლება იყოს 9% და გრძელვადიან პერსპექტივში 12% - მაშინ, როცა 2014 წლის პირველი, ოთხი თვის განმავლობაში, მხოლოდ რუსეთის ბაზრის გახსნით, ექსპორტი გაიზარდა 38%-ით. ეს ძალიან კარგად იციან ნაციონალებმა, ისიც იციან, რომ როდესაც ქართლში მიხვდებიან, რომ მათი ვაშლის ევროპაში გატანა ფანტასტიკის სფეროა, როდესაც დანარჩენი მეწარმეები მიხვდებიან, რომ არანაირი უკეთესობა არ აქვთ, ეს იქნება უდიდესი იმედგაცრუება. ამიტომ იყვნენ გახარებულები ნაციონალები, რომ ორ წელიწადში საპარლამენტო არჩევნებია და ეს იმედგაცრუებული ხალხი მიბრუნდება მაგათკენ.

თუმცა არ უნდა დავივიწყოთ საკითხის მეორე მხარე - რუსეთს ნებისმიერ დროს შეუძლია, ისევ ჩაკეტოს ბაზარი, იმისათვის, რომ საკუთარი პოლიტიკური ინტერესები შეგვასრულებინოს...

 - ეს პოლიტიკური არა, ეკონომიკური ინტერესებია, მაგრამ ნახეთ, რა ხდება - როდესაც ლავროვი აცხადებს, რომ თუ ჩვენს ეკონომიკას რამე დაემუქრება, თავს დავიცავთო, ამბობენ, რომ ლავროვი დაგვემუქრაო. როდესაც ჯო ბაიდენი ამბობს, რომ ის ქვეყანა, რომელიც არ გააძლიერებს ლგბტ პირების უფლებების დაცვას, დაისჯებიან და არ მაინტერესებს თქვენი კულტურაო, ამას რატომღაც მუქარად არ აღიქვამენ - ორი განცხადება უნდა აიღო, ერთმანეთს შეადარო და მიხვდები, სად არის მუქარა და სად არ არის.

რუსეთს შეუძლია, ბაზარი გადაკეტოს და ერთადერთი ადამიანის, ზურაბ აბშიძის პირადი დამსახურებაა, რომ რუსეთი ასეთ კრიტიკულ ზომებზე მიდის. დიპლომატიური ურთიერთობა რუსეთთან არ გვაქვს და მაია ფანჯიკიძე რა განცხადებებსაც აკეთებს, ყველა ვისმენთ. რუსეთთან ურთიერთობის მოწესრიგების ნატამალი არ არის მის განცხადებებში. ერთადერთმა ადამიანმა, ზურაბ აბაშიძემ შეძლო რუსეთის დაწმუნება, რომ ასოცირების ხელშეკრულების ხელმოწერის შემდეგ რუსეთს არაფერი არ დაემუქრება. თუ ქართულმა მხარემ რაიმე ზღვარგადასული არ ჩაიდინა, არ მგონია, რუსეთმა ბაზარი გადაკეტოს. პირიქით, განცხადებებიც გაკეთდა, რომ ისინი საფრთხეს არ ხედავენ და ხელმოწერის დღეებში კიდევ რამდენიმე დამატებითი დასახელების პროდუქციაზე გახსნეს ბაზარი.

ამას როდესაც ვამბობ, ევროპის წინააღმდეგი კი არ ვარ - უბრალოდ ხელისუფლებამ გადაჭარბებული წარმოდგენები არ უნდა შეუქმნას საზოგადოებას. რაც შეეხება ნაციონალებს, მათ ტყულად უხარიათ, თუ ჰგონიათ, რომ ხალხს იმედები გაუცრუვდებათ და ისევ ნაციონალებისკენ გაიხედავენ, ეს ზღაპარია, ფანტასტიკის სფეროა, იმიტომ, რომ ყველას კარგად ახსოვს, რა ტეროტში ჰყავდათ მოსახლეობა 9-10 წლის განმავლობაში.

სხვა თემაა, რუსეთი როდის რას გადაწყვეტს და რა იდეოლოგიის მატარებელია დასავლეთი, მაგრამ საინტერესოა, თუ ამბობთ, რომ ნაციონალებს შანსი არ აქვთ, ამ თავიანთი პოლიტიკის წყალობით რას მიიღებენ, რისი იმედი აქვთ? - ძალიან აქტიურები არიან...

 - ისინი იმთავითვე აგრესიულები იყნენ, გაიხსენეთ, როგორ მოვიდნენ ხელისუფლებაში, ქვის, თოფის სროლით და ძალადობით. ვარდების რევოლუცუია დაარქვეს, თორემ ეკლების რევოლუცია იყო და არც ისეთი უმსხვერპლო ყოფილა. შემდგომ მათ მოღვაწეობას თუ გადავხედავთ, კიდევ უფრო მეტი სისხლი და ტეტორი იყო. იმედი აქვთ, გარედან მხარდაჭერის, გადატრიალების - როდესაც ადამიანები მშვიდობიანი პროტესტით გამოვიდიდნენ, ისე გადაუვლიდნენ-ხოლმე, რომ არც დაფიქრდებოდნენ. ახლა მხოლოდ ერთ ადამიანს დასჭირდა სამედიცინო დახმარება და ისტერიკა მოაწყო „რუსთავი2“-მა, როდესაც ორი მოკლული ადამიანი იყო მაღაზიის თავზე შემოდებული, მაშინ წარბი არ შეუხრია „რუსთავი2“-ს. თქვეს, რომ დენმა დაარტყა თურმე სახურავზე, ხელ-ფეხშეკრულ ხალხს.

ანუ ნაციონალური მოძრაობა ცდილობს, ძველი სქემით შეაღწიოს ხელისუფლებში და ჩამოშალოს ის?

- სწორედ ეს პროცესი მიმდნარეობს და ირაკლი ღარიბაშვილმა, პირველ რიგში, ამას შეხედოს ძალიან დიდი ყურადღებით და ამ კუთხით გააანალიზოს ვითარება.

საზოგადოების ერთი ნაწილი თვლის, რომ არასამთავრობოებსა და მედიას, ბუნებრივია გარკვეულ ნაწილზეა საუბარი, რაღაც არაოფიციალური კოალიცია აქვთ შექმნილი და ასე ცდილობენ საზოგადოებრივი აზრის შექმნასა და გატანას და ეს ყველაფერი ამ ხელისუფლების სასარგებლოდ არ მუშაობს - როგორ ფიქრობთ, გადაჭარბებული წარმოდგენები ხომ არ არის რაღაც ფარულ ალიანსებსა და გარიგებებზე?

- დააკვირდით: სამეულია, გიგაური, ლომჯარია, კოჟორიძე, რომლებიც გაცილებით ხშირად არიან არა მხოლოდ „რუსთავი2“-ის, არამედ სხვა ტელეკომპანიების ეთერებშიც, ვიდრე პოლიტიკური ლიდერები. ეს არაფერზე არ მეტყველებს? ერთხელ რაღაც უმნიშვნელო მოხდა და ვიღაცამ იხუმრა სოციალურ ქსელში, კოჟორიძეს ჯერ არ გაუკეთებია ამაზე კომენტარიო? - რაღაც კასტაა შექმნილი, რომელსაც მინდობილი აქვს აბსოლუტური ჭეშმარიტების ნიშა - რასაც ისინი იტყვიან ეს არის აბსოლუტური სიმართლე.

ეს არის ძალიან მარტივი თამაში - ყველას აქვს თავისი როლი - პოლიტიკურ ლიდერს - თავისი, დეპუტატს - თავისი, არასამთავრობო სექტორის წარმომნადგენელს - თავისი და ეს ყველაფერი აწყობილი სქემით მიმდინარეობს. მოხდება რაღაც - გაუშვებენ კორესპონდენტს ამ სამიდან ერთ-ერთ არასამთავრობოსთან, ან სამივესთან ერთად. როგორც წესი, ასე ხდება და მერე ისინი დაგვმოძღვრავენ-ხოლმე, თუ როგორ არის სინამდვილეში.

აშკარად ვერ იფიქრებ, რომ რეჟისორი ღარიბაშვილია, ვინ არის რეჟისორი?

- რა თქმა უნდა ღარიბაშვილი არა. ნიკა გვარამია, რომელიც გენერალური პროკურორის მოადგილე იყო, გახდა მედიასაშუალების ხელმძღვანელი. მისი კომპეტენცია და უნარი ამ თვალსაზრისით, კრიტიკას ვერ უძლებს. მისი მთელი კომპეტენცია და უნარი გამომჟღავნდა იმ უსაზიზღრესად დადგმულ სერიალებში, რომელიც მან გენპროკურორის რანგში წარმოგვიდგინა. სულ ეს არის - პროპაგანდის იარაღი ჩააბარეს კაცს, რომელმაც სიცრუისა და შეკერილი საქმეების გარდა არაფერი იცის.

რომელი ღარიბაშვილის რეჟისორობაზეა ლაპარაკი? ეს არის ძველი სქემა, ნაცმოძრაობის მაშინდელმა სახეებმა, არასამთავრობოებსა და მედიაში გადაინაცვლეს და იქიდან უთხრიან ძირს სახელმწიფოს.

ერთადერთი გზა რჩება ხელისუფლებას, იყოს ყურადღებით და ფრთხილად?

- სწორედ ამისკენ მიჰყავთ რომ იფრთხილოს და ნაბიჯი არ გადაადგმევინოს - ფრთხილად კი არ უნდა იყოს, უნდა იმოქმედოს საკუთარი კომპეტენციის ფარგლებში, ძალიან სერიოზულად გადახედოს საკადრო პოლიტიკას.

სააკაშვილი კარუსელებს ატრიალებდა თანამდებობებზე, რადგან ძალიან ვიწრო იყო იმ ადამიანების წრე, ვისაც ენდობოდა. ასე ყველას შეშვება ხელისუფლებაში და გადაწყვეტილებების მიღების დონეზე, აღმასრულებელ ხელისუფლებაში, არის სრულიად დაუშვებელი. იმიტომ კი არა, რომ ადამაინი პოლიტიკურად სხვანაირად ფიქრობს, არამედ იმიტომ, რომ ის კონკრეტული, პოლიტიკური გუნდის პოლიტიკურ ინტერესებს ემსახურება შენი ხელისუფლების წიაღში.