უკრაინის ხელისუფლების შემდეგ, საქართველოს ანდრეი კასიანოვი საყვედურობს. საქართველოში უკრაინის საქმეთა დროებითი რწმუნებული ამბობს, რომ სტრატეგიული პარტნიორობის შესახებ დოკუმენტში დაფიქსირებულმა სახელმწიფოთაშორისო დიალოგის ძირითადმა მექანიზმებმა პოლიტიკის, ვაჭრობისა და ეკონომიკის, თავდაცვისა და უსაფრთხოების, ჰუმანიტარულ და კულტურულ სფეროებში, ჯერჯერობით ვერ ჰპოვეს პრაქტიკული განხორციელება. უკრაინელ დიპლომატს არ დაუკონკრეტებია, რას გულისხმობდა თავდაცვის მიმართულებით პრაქტიკულ თანამშრომლობაში, თუმცა ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე ამბობს, პირველი შემთხვევაა, როდესაც კასიანოვმა ასეთი ფრაზის თქმის უფლება მისცა თავის თავს ისე, რომ არ ახსნა, რას გულისხმობდა.

for.ge მამუკა არეშიძეს ესაუბრა.

უკრაინის ოფიციალური პირების შედეგ, საქართველოს პრეტენზიას უყენებს ანდრეი კასიანოვი. როგორც დიპლომატი აცხადებს, ჰქონდა მოლოდინები, რომ საქართველო უკრაინას უფრო ეფექტურ დახმარებას გაუწევდა, რაც მისი თქმით, სამწუხაროდ, არ ხდება. ბატონო მამუკა, რას ნიშნავს ეფექტური დახმარება, რაზეც დიპლომატი საყვედურობს საქართველოს ხელისუფლებას?

მამუკა არეშიძე: არ მესმის კასიანივის ეს ნათქვამი იმიტომ, რომ ხან ერთს ამბობს და ხან მეორეს. რამდენიმე დღის წინ თქვა, რომ საქართველომ ყველაფერი გააკეთა უკრაინის დასახმარებლადო. როგორც ჩანს, კიევიდან, შესაბამისი ჩინოვნიკების მხრიდან საყვედური მიიღო და შინაარსიც შეცვალა. კასიანოვის ეს განცხადება ძალიან გავს ზოგიერთი უკრაინელი ჩინოვნიკის განცხადების სტილს, როდესაც რაღაცას ამბობენ და არ ხსნიან. მაგალითად, ასეთი სტილი აქვს არახამიას. საერთოდ ვერ ვხვდები უკრაინელებს რატომ აქვთ ასეთი განსაკუთრებული პრეტენზია ჩვენს მიმართ, რას ელოდებოდნენ ამისთანა განსაკუთრებულს, გარდა იმისა, რომ ომში ჩავრთულიყავით. მაშინ თქვან პირდაპირ, რომ ომში უნდა ჩართულიყავითო!

თუ გადავხედავთ უკრაინის ხელისუფლების წევრების განცხადებას, ისინი პირდაპირ ამბობენ, რომ საქართველომ უნდა დაიწყოს საომარი მოქმედება აფახაზეთში და სამხრეთ ოსეთში...

- რა თქმა უნდა, უკრაინელი ჩინოვნიკები ღიად ამბობენ ამის თაობაზე, მაგრამ უკრაინელ დიპლომატებს ჯერ არ უთქვამთ. პირველი შემთხვევაა, როდესაც კასიანოვმა ასეთი ფრაზის თქმის უფლება მისცა თავის თავს ისე, რომ არ ახსნა, რას გულისხმობდა. გვახსოვს დანიელმა პირდაპირ თქვა, რომ კარგი იქნება, თუ მეორე ფრონტი გაიხსნება საქართველოშიო.

ბუნებრივია ჩანდება კითხვა, რატომ ეგონათ, რომ საქართველო ომს დაიწყებდა, რა მოცემულობა იყო ასეთი?

- ეჭვი მეპარება, რომ ეს მათი ნააზრევი იყოს. მე მაინც ვთვლი, რომ ეს იყო საერთო მიდგომა, ვიღაცა დაჰპირდა მათ, რომ საქართველოში მეორე ფრონტი გაიხსნებოდა. ვინ არის ეს ვიღაცა, ქართველია, ამერიკელია თუ ფრანგია, მე არ ვიცი.

შეიძლება ითქვას, რომ ზოგიერთი დასავლელი ლიდერის პოზიციამ გაათამამა უკრაინის ხელისუფლება?

- კატეგორიული ვარ ერთ რამეში და ვერ დავეთანხმები ვერც ხელისუფლების ზოგიერთ წარმომადგენელს და ვერც სხვას. გინდა თუ არა ომი დაიწყეთ - მიმაჩნია, რომ ეს არაა საერთო დასავლური მიდგომა. მაგრამ ცალკეული დასავლელი პოლიტიკოსის პოზიცია ნამდვილად არის, ისევე როგორც ცალკელული რუსი ჩინოვნიკების პოზიცია იყო საქართველოშიც მომხდარიყო ექსცესი და მათი განცხადებით მოესუფთავებინათ საქართველო და მოლდოვა, ანუ მოესუფთავებინათ პოსტსაბჭოთა სივრცე. კიდევ ერთხელ, ასეთი ცალკეული პოზიცია იყო და გეგმაც კი არსებობდა.

ამ გლობალური დაპირისპირების ფონზე, როდესაც დასავლეთშიც არ არის ერთიანი პოზიცია, შეიძლება ითქვას, რომ ბეწვის ხიდზე გავდივართ?

- შეიძლება შემცირდა ეს საფრთხე, მაგრამ რასაკვირველია, ბეწვის ხიდზე გავდივართ. დასავლეთთან მიმართებაში საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია აღსაქმელად ძალიან ხისტია. ოპოზიცია როგორ იქცევა, ესეც ნათელია. აქედან გამომდინარე, საერთოდ, ჩვენ ვართ ბეწვის ხიდის რეჟიმში. მე ვთვლი, რომ ომის საშიშროებამ მეტ-ნაკლებად გადაირა, მაგრამ სამოქალაქო დაპისიპირების საფრთხე მაღალია, რომელსაც ხელის შემწყობი ფიგურანტები ჰყავს ბარიკადების სხვადასხვა მხარეს. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ რუსეთს აწყობს მუდმივი ქაოსი საქართველოში. დასავლეთის პოლიტიკური ელიტის ნაწილს კი სხვა ტიპის ხელისუფლება აწყობს.

მაგალითად, როგორი ტიპის ხელისუფლება?

- ისეთი, რომელიც ბევრად უფრო მოქნილი იქნება და ლოიალური დასავლეთის მითითებების მიმართ. მართალი გითხრათ, არც სააკაშვილის ხელისუფლება აწყობთ, რომელმაც თავის დროზე ცუდ მდგომარეობაში ჩააყენა, მაგრამ ისეთი ხელისუფლება აწყობთ, რომელიც იქნება ბევრად უფრო დამთმობი, დამჯერი. არის თუ ასეთი პოლიტიკური ძალა, რომელზეც ფსონს დადებს დასავლეთი, ეს არ ვიცი, მაგრამ ყოველთვის გამოჩნდება, რომელიც ოღონდ ხელისუფლებაში მოვიდეს და ყველას დამჯერი იქნება.

გავიხსენოთ საქართველოს ისტორია - ან უნდა სტამბულის დამჯერი ვყოფილიყავით, ან თეირანის, ან კიდევ პეტერბურგის. რადგან არსებობს ეს მოცემულობა, აქედან გამომდინარე, სამოქალაქო დაპირისპირების საფრთხე ყოველთვის არსებობს. დონორები ყოველთვის გამოჩნდება. მახსენდება 2002 წელი და მახსენდება ცნობილი შეხვედრა ბელგრადში, რომელშიც საქართველოდან ოთხი პოლიტიკური პარტიის ლიდერი მონაწილეობდა. იმ შეხვედრაზე პირდაპირ იყო შეთავაზებული გეგმა - ჩვენ გვინდა მორჩილი საქართველო და ჰკითხეს, რომელი ხართ ამის გამკეთებელიო? ოთხიდან სამმა უარი თქვა, ერთმა, ვინც თანხმობა განაცხადა, გააკეთა კიდევაც.

დაახლოებით ასეთ სურთს ვხედავ ახლაც, რომ ასეთი ვარიანტი შეიძლება იყოს საქართველოში, რაც საქართველსთვის დღევანდელ ვითარებაში იქნება აბსოლუტურად დამღუპველი. არ მომწონს ის, რა დაპირისპირებაც არის საქართველოს ხელისუფლებასა და საერთაშორისო თანამეგობრობას შორის, არ მომწონს რა დაპირისპირებაც არის ქართულ პოლიტიკური ელიტის შეიგნით, საერთოდ არ მომწონს რადიკალური ოპოზიციის საქციელი, ეს ყველაფერი, საბოლოო ჯამში, მაინც უარყოფითად მუშაობს ქვეყანაზე. მოკლედ, საქართველოს მტრებმა შეძლეს იმის გაკეთება, რომ საქართველოში იყოს მუდმივი პოლიტიკური დაძაბულობა. ომში იქნება ჩართული საქართველო, თუ არა, ამას დღევანდელი მოცემულობიდან გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს. გეოპოლიტიკური ცვლილების პროცესში, როდესაც ქვეყანა მუდმივი შინაგანი დაპირისპირების რეჟიმშია, ეს არის უაღრესად ცუდი მოცემულობა.

ანტიდასავლურ და ანტიამერიკულ რიტორიკას, რომელსაც ვაკვირდებით, რამდენად მძიმე შედეგი შეიძლება მოჰყვეს?

- არ მიმაჩნია სწორად. ასეთი ფორმის დიპლომატიური ენა ჩემთვის მიუღებელია. მიმაჩნია, რომ ეს ქვეყნისთვის არის წამგებიანი. მიუხედავად იმისა, რომ აზრი, რაც არის ჩადებული, მესმის, მაგრამ გამოთქმის ფორმას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. პრაქტიკულად, მიდის ღია კონფრონტაცია - კონფრონტაცია შეიძლება იყოს, ოღონდ კულუარული. ერთმანეთში შეიძლება ილაპარაკონ, საყვედურიც შეიძლება მოისმინონ ჩვენი ხელისუფლების მხრიდან დიპლომატებმა, მაგრამ ამის სააშკარაოზე გამოტანა არ არის კარგი.

თან, სულ არის აპელირება იმაზე, რომ ეს რუსულ წისქვილზე ასხამს წყალს. ყველა მხარე ამას ამბობს და თუ იცი, მაშინ გაჩერდი, რა. მე მგონია, რომ შეიძლებოდა ამ ბრძოლის, თუ რასაკვირველია, ამას ბრძოლას დავარქმევთ, სხვა ფორმით მართვა. შეიძლებოდა ამ ამბის გარკვევა სხვადასხვა ფორმით, შეხვედრების მოწყობა გავლენის ჯგუფებთან და გარკვევა ამ სიტუაციის. ყველაფრის თქმა მე არ შემიძლია, მაგრამ საქართველოში არსებობენ ისეთი ადამიანები, რომლებსაც ნამდვილად შეუძლიათ დიპლომატიაში ამინდის შექმნა.