„ესენი არიან ევროპარლამენტარები, ევროკავშირი ცალკე სტრუქტურაა. ევროპარლამენტარების ძირითადი საქმიანობა არის პოლიტიკური შეფასებების კეთება და ამაში ეჯობრებიან ხოლმე ერთმანეთს. რეალური პოლიტიკა ევროკავშირს მიჰყავს“, - ასე შეაფასა ანალიტიკოსმა, რამაზ საყვარელიძემ For.ge-სთან ინტერვიუში ცალკეული ევროპარლამენტარების მიერ საქართველოსა და ხელისუფლების მისამართით გამოთქმული კრიტიკა.

ევროპარლამენტმა მიიღო რეზოლუცია, სადაც საუბარია, რომ 2021 წლის 5 ივლისს ულტრამემარჯვენე აქტივისტები ძალადობრივად თავს დაესხნენ 50-ზე მეტ ჟურნალისტს, მედიის წარმომადგენელსა და მშვიდობიან მომიტინგეს, როდესაც ისინი „პრაიდის“ მარშს აშუქებდნენ, რომელიც საბოლოოდ გაუქმდა. მათი შეფასებით, საქართველოში მედიის მდგომარეობა და ჟურნალისტების უსაფრთხოება ბოლო წლებში მნიშვნელოვნად გაუარესდა. რას ნიშნავს თქვენთვის დღეს ეს ყველაფერი, როდესაც საქართველო ევროკავშირისგან ელოდება პასუხს?

- ესენი არიან ევროპარლამენტარები, ევროკავშირი ცალკე სტრუქტურაა. ევროპარლამენტარების ძირითადი საქმიანობა არის პოლიტიკური შეფასებების კეთება და ამაში ეჯობრებიან ხოლმე ერთმანეთს. რეალური პოლიტიკა ევროკავშირს მიჰყავს. სწორედ პოლიტიკური შეჯიბრის შედეგი არის კრიტიკულობა, მით უმეტეს დებატები გაიმართა ისეთ თემაზე, რომელშიც ერთმანეთს სულ ეჯიბრებოდნენ პარლამენტარები, აბა, რომელი უფრო დემოკრატი ვართო და ჰქონდათ განცდა, ვინც უფრო გააკრიტიკებდა საქართველოს, მაგალითად, მედიის საკითხში, ის უფრო დემოკრატი იქნებოდა.

ჩვენ ვიცით, თუ რა მდგომარეობა იყო მედიის კუთხით წინა ხელისუფლების დროს, როდესაც ასეთი კრიტიკა არ ისმოდა, როდესაც ტელევიზიებს არბევდნენ და ვხედავთ, რა მდგომარეობაა დღეს, როდესაც ასეთი კრიტიკა ისმის. ამიტომ, ეს ჩვენთვის არ არის დემოკრატიის დაცვის ნიშანი, უფრო იმის ნიშანია, რომ, როგორც ჩანს, დღევანდელი ხელისუფლება საკმარისად ეფექტურად ისევ ვერ მოქმედებს ამ ასპარეზზე.

თქვენ პირადად, როგორ ფიქრობთ, რა გადაწყვეტილებას მიიღებს ევროკავშირი? კანდიდატის სტატუსს მივიღებთ უკრაინასა და მოლდოვასთან ერთად, თუ როგორც ოპოზიცია ამბობს, ჩვენ ეს შანსი, სავარაუდოდ, ხელიდან გავუშვით?

- ახლახანს გამოქვეყნდა ანგელა მერკელის მოგონებები იმის თაობაზე, რითი ხელმძღვანელობდნენ 2008 წელს, როდესაც უარი უთხრეს ნატო-ში გაწევრიანებაზე საქართველოს. ერთ-ერთ არგუმენტად უთხრეს ის, რომ მაგალითად, უკრაინაში ძალიან მაღალია კორუფცია და ამიტომ, ამ ქვეყანას ვერ მიიღებენ და თუ უკრაინას ვერ მიიღებენ, რადგან ჩვენ ერთ პაკეტში განვიხილებით - მოლდოვა, უკრაინა და საქართველო - ვერც ერთს ვერ მიიღებენ. თუ მაშინ ასეთი პაკეტის პრინციპი იყო გადამწყვეტი, მგონია, რომ ახლა კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია ეს პრინციპი და უფრო მეტი შანსია, რომ ერთნაირი პასუხი გაეცემა სამივე ქვეყანას.

თქვენი აზრით, „ქართული ოცნება“ დასავლეთთან სათანადოდ მუშაობს თუ არა? ხელისუფლების წარმომადგენლების განცხადებებიდან თითქოს ჩანს, რომ „ნაციონალურ მოძრაობას“ ევროპელ პარტნიორებზე მეტი გავლენა აქვს, ვიდრე საქართველოს ხელისუფლებას...

- შესაძლოა სწორი იყოს, რომ საკმარისად ვერ მუშაობდეს „ქართული ოცნება,“ მაგრამ ჩვენი ამ შთაბეჭდილების უკან რა დგას, არ ვიცით. ბევრი რამის მიმართ ხშირად ვართ რომანტიკულები. რუსეთი ერთმორწმუნე არისო და საქართველო რუსეთზე დიდხანს ორიენტირებული ამიტომ იყო, ერთმორწმუნეობის გამო. ეს რომანტიკული დამოკიდებულებაა და პრაგმატიზმთან ამას საერთო არაფერი აქვს. ანალოგიურად, დემოკრატიაში ჩარევა მიგვაჩნია სწორად, ვისაც ევროპულ სტრუქტურებში სიტყვა ეთქმის. ესეც ხომ არ არის რომანტიკული დამოკიდებულება?! იგივე ხალხი ხმას არ იღებდა იმ დარღვევებზე, რაც მაშინ იყო საქართველოში, რის თაობაზეც მათ უდავოდ ჰქონდათ ინფორმაცია.

და რატომ? რა არის ამის მიზეზი?

- იქნებ ჩვენ ვართ ზედმეტად რომანტიკულები. ეს არის გასარკვევი, რა ინტერესი ამოძრავებდათ მაშინ, სავარაუდოა, რომ - ახლაც. ამაზე პასუხი უნდა გასცეს ხელისუფლებას, თუ უნდა მას უღრუბლო გზა. თუ არა და არის მეორე გზაც - შეიძლება ხელისუფლებაც ასე მუშაობს, რომ ეს რეპლიკები უმნიშვნელოდ ჩაითვალოს, ძირითადი მუშაობა მიდიოდეს იმ სტრუქტურებთან და ადამიანებთან, რომლებიც რეალურად იღებენ გადაწყვეტილებას. ამდენად, ამ უმნიშვნელო რეპლიკებზე გულს იფხანს ჩვენთან ოპოზიცია და მოიფხანოს. საბოლოო საქმე სხვანაირი იქნება და ამაზე ზრუნავს ხელისუფლება. ამ ფაქტის იქით შეიძლება სხვადასხვა ვერსიები იყოს.

როგორ ფიქრობთ, ევროკავშირისგან უარყოფითი პასუხის შემთხვევაში, რა მოხდება ჩვენთან, საქართველოში? შესაძლოა თუ არა ამას მოჰყვეს საპროტესტო აქციები?

- პირველი განცდა რაც გაჩნდება, ეს არის უსამართლობის განცდა, რადგან თუ დასავლეთი იმეორებს იგივეს, რასაც „ნაციონალური მოძრაობა“. საქართველოს მოსახლეობამ „ნაციონალურ მოძრაობას“ უარი უთხრა. დასავლეთი, რომელიც „ნაციონალური მოძრაობის“ არგუმენტებით შენ გეტყვის უარს, გამოდის, რომ დასვლეთი შენს მოსახლეობას არ სცემს პატივს და შედეგიც იქნება საპასუხო. მაშინ მთლიანი მოსახლეობის რეაქცია დასავლეთზე იქნება ურყოფითი. ამით გაკეთდება რუსეთის საქმე. ეს უკვე თქვეს „ქართული ოცნებიდან,“ თუკი დასავლეთი ამ ნაბიჯს გადადგამს, ამით საქართველოში რუსეთის გავლენა გაძლიერდება, ყოველ შემთხვევაში, რუსეთის მიმართ სიმპათია მაინც.