„რუსეთი მიხვდა, რომ უკრაინის და დასავლეთისთვის დაგებულ ხაფანგში თვითონ ჩაყო ფეხი და ახლა დასავლეთი ეხმარება ამ ხაფანგიდან ფეხის ამოღებაში - მას ეგონა, რომ ომით შეაშინებდა დასავლეთს, რითაც ის არ შეშინდა“, - ასე შეაფასა ანალიტიკოსმა, პაატა ზაქარეიშვილმა For.ge-სთან რუსეთ-უკრაინაში შორის არსებული დაძაბული ურთიერთობა.

აშშ-ის პრეზიდენტის, ჯო ბაიდენის თქმით, დიდი შანსია, რომ რუსეთი უკრაინაში თებერვლის თვეში შეიჭრას. რამდენად რეალურია ეს? როგორ ფიქრობთ, დასავლეთის პოზიციისა და უკრაინის შემართების ფონზე, რუსეთი უკან ხომ არ დაიხევს?

- რუსეთი აშკარად გაიჭედა თავის ხაფანგში, რომელიც დასავლეთს დაუგო. რუსეთს ორი ამოსავალი საყრდენი ჰქონდა: პირველი და მთავარი, დასავლეთი არ ჩქარობს და არც აქვს სურვილი, განიხილოს უკრაინის და საქართველოს ნატო-ში მიღება, ამას რუსეთი გრძნობს. დასავლეთი მიიჩნევს, რომ უკრაინა და საქართველო არ არიან მზად ნატო-ში გასაწევრიანებლად. საქართველო მოდის დემოკრატიიდან და არ ჩანს დასავლეთის სურვილი, იბრძოლოს საქართველოსთვის.

რუსეთი ფიქრობს, რომ დასავლეთი არის სუსტი და აქ გაიჭედა მისი ხაფანგი. რუსეთში ადამიანებზე აქვთ გათვლა, იგი ვერ ხედავს ინსტიტუტებს. მოინდომა, რომ შეეშინებინა ბაიდენი, აღმოჩნა, რომ იქ ბაიდენი არაა, დემოკრატია და ინსტიტუტებია. ამ დროს რუსეთს უცებ წინ დაუდგა ძალიან მაგარი ლითონის კედელი და მან ამ კედელს შუბლი მიარტყა. ამით დასავლეთმა უთხრა: „რადგან ამდენს გეფერებით, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ შენ ჩვენი ტოლი ხარ“. რა თქმა უნდა, დღეს პუტინმა შეიძლება ომი დაიწყოს, მაგრამ ეს ძალიან ძვირად დაუჯდება. რუსეთი ჭაობში ჩაეფლობა. მას ეგონა, რომ ომით შეაშინებდა დასავლეთს, რითაც ის არ შეშინდა. ახლა დასავლეთი წერილს გაუგზავნის, როგორ შეუნარჩუნოს რუსეთს სახე, გამოიყვანოს სიტუციიდან, რომ რუსეთი მთლად ჩაფლავებული არ იყოს. შეიძლება უთხრას, რომ უკრაინის საზღვართან ჯარი ჰყავდეს, ოღონდ გარანტია მისცეს იმის, რომ არ შეიჭრება.

ნატო-ს გაფართოებასთან დაკავშირებით დასავლეთი არ დაიხევს უკან, შეიძლება რუსეთს გაურიგდეს, რომ უკრაინა და საქართველო ჯერ მაინც არ არიან მზად ნატო-ში გასაწევრიანებლად და დიდხან ვერ გახდებიან ნატო-ს წევრი. მე მოვუწოდე საქართველოს პრეზიდენტს, ჩასულიყო უკრაინაში და იქიდან გაეკეთებინა განცხადება, რომ მოგვეცით მაპ-ი. დღეს კონტრ-შეტევაა საჭირო რუსეთის წინააღმდეგ, საჭიროა ითქვას, რომ ჩვენ გვჭირდება მაპ-ი.

ნებისმიერი ფორმით, რუსეთისთვის ომის დაწყება იქნება მისთვის ძალიან რთული. რუსეთში ეკონომიკა იმდენად სუსტია, რომ პოლიტიკურ განცხადებებზე ზემოქმედებს რუბლის კურსი, რაც რუსეთისათვის ძალიან დამაფიქრებელია, რამდენად უღირს მას ხანგრძლივ ომში ჩართვა. უკრაინაში ომი არ დამთავრდება 5 დღეში, როგორც ჩვენთან, იქ ხანგრძლივი ომი იქნება, ომი 2 თვე მაინც გასტანს. სიტუაცია აშკარად რთულია, რუსეთი მიხვდა, რომ უკრაინისა და დასავლეთისთვის დაგებულ ხაფანგში, თვითონ ჩაყო ფეხი და ახლა დასავლეთი ეხმარება ამ ხაფანგიდან ფეხის ამოღებაში.

როგორც ვიცით, უკრაინის მხარდამჭერი რეზოლუციის ტექსტი, რომელზეც ოპოზიცია და მმართველი გუნდი ვერ შეთანხმდა, პარლამენტს მხოლოდ „ქართული ოცნების“ სახელით წარედგინება. რითი აიხსნება ის ფაქტი, რომ რეზოლუციის ტექსტში სიტყვა „რუსეთი“ არ არის ნახსენები? რამდენად სწორი იქნება პარლამენტში ორი - მმართველი პოლიტიკური ძალისა და ოპოზიციის რეზოლუციების შეტანა? ეს დასავლეთისა და უკრაინის თვალში საქართველოს იმიჯს ხომ არ დააზიანებს?

- უკრაინას მხარდაჭერა არ სჭირდება, ის მხარდაჭერილია ძალიან მაღალ დონეზე, მთელი მსოფლიო უჭერს მხარს. პრობლემა უკრაინაში არ არის, პრობლემა საქართველოშია. რეზოლუციის მიღებით და უკრაინის მხარდაჭერით, ჩვენ საქართველოს ვუჭერთ მხარს. მსოფლიოს ვეუბნებით, რომ „ჩვენ თქვენთან ვართ“. სირცხვილის მომენტი ის არის, რომ ჩვენ არსად არ ვართ, შესაბამისად - საბოლოოდ ვართ რუსეთთან. ეს რეზოლუცია არის სამარცხვინო, რომ რუსეთს არ ახსენებენ.

საქართველო ისევეა დაზარალებული რუსეთისგან, როგორც უკრაინა. არ მესმის ეს პოზიცია, თუკი ჩვენზე ვამბობთ, რომ რუსეთი არის ოკუპანტი, რატომ ვერ ვამბობთ ამას უკრაინასთან მიმართებაში? ამით უარესს ვაკეთებთ, რადგან რუსეთი თვლის, რომ საქართველო იმდენად ბეჩავი გახდა, თუკი ხელს წამოვარტყამთ, ყველაფერი წესრიგში იქნება. რეზოლუზიციაში ჩვენი თავის დაცვა გვჭირდება და არა უკრაინის. ამიტომ, საჭიროა ორი რეზოლუცია. რა თქმა უნდა, ოპოზიციის მიერ მომზადენული ჩავარდება, მაგრამ გამოჩნდება რა უნდოდა ოპოზიციას.

ასევე, მინდა გკითხოთ, ეროვნულ-დემოკრატიული ინსტიტუტის (NDI) საზოგადოებრივი გამოკითხვის შესახებაც, NDI-ს საზოგადოებრივი გამოკითხვის მიხედვით, ძალიან მაღალია ის პროცენტი, რომელსაც არც ერთი პოლიტიკური პარტია არ სურს ხელისუფლებაში. თქვენ პირადად, რა გიჩვენათ NDI-ს ბოლო კვლევებმა?

- ეს კვლევა ჩვენი სარკეა. გამაოგნებელია „ქართული ონცების“ რეაქცია იმის მაგივრად, რომ თქვას, „აქ სერიოზული ნიშნებია და საჭიროა მუშაობა“, - მთლიანად უარყოფენ. ამით კიდევ უფრო აღიზიანებენ იმ ხალხს, ვინც მათი წინააღმდეგია. საზოგადოება არავის ენობა, არა მარტო „ქართულ ოცნებას“, არამედ ოპოზიციას. 60%-ზე მეტს ჩამოყალიბებული პოზიცია აქვს, რომ მას არ უნდა არც ერთი პარტია, რომელსაც დღეს ხედავს.

დღეს „ქართულ ოცნებას“ უნდა, რომ სულ ილაპარაკოს „ნაციონალურ მოძრაობაზე“, - ერთმანეთს აძლიერებენ. „ნაცმოძრაობა“ სუსტდება, მაგრამ „ქართული ოცნება“ ძლიერდება „ნაცმოძრაობის“ ასეთი უუნარობით და უპერსპექტივობით. რა თქმა უნდა, პრობლემა „ქართულ ოცნებაშია“, რადგან ის არაფერს აკეთებს, გარდა იმისა, რომ „ნაცმოძრაობას“ ბერავს და ბერავს. „ქართული ოცნება“ მკვდარ „ნაციონალურ მოძრაობას“ აყენებს კედელთან, იმის მაგივრად, რომ დამარხოს მიწაში.

რას არის გამოსავალი იმ ვითარებიდან, სადაც ახლა ვართ?

- ჩვენ გამოსავალში უკვე ვართ. მეტროში ბოლო სადგური რომ დაგავიწყდება რომელია, გაჩერდება მატარებელი, ყველა ჩავა და შენ ზიხარ მატარებელში, ასეა, - ჩვენ ჩამოვედით უკვე. ასე ცხოვრობს დედამიწის ზურგზე მოსახლეობის 80%, - არადემოკრატიაში. მოსახლეობის დანარჩენი 20% ცხოვრობს დემოკრატიაში. ვიღაცას რომ ჰგონია, სადღაც მივდივართ, ჩვენ ჩამოვედით უკვე, არადემოკრატიაში ვართ. რადგან ხალხი ამაზე არ შთოფავს, ქუჩაში არ გამოდის, არ აპროტესტებს, ე.ი. კმაყოფილია ამ სადგურით, რომელსაც ჰქვია არადემოკრატია, - ბოლო სადგურია, ჩამოვედით, კარები იხურება.