გადაცემა „არგუმენტებში“ საპარლამენტო უმცირესობის წევრ სერგო რატიანსა და უმრავლესობის წევრ კობა დავითაშვილს შორის მომხდარ ინციდენტს საკმაოდ საინტერესო გაგრძელება მოჰყვა. სერგო რატიანმა საზოგადოების წინაშე ბოდიში მოიხადა, „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლები კი მმართველი გუნდის მხრიდან ძალადობაზე და ტერორზე ალაპარაკდნენ. კობა დავითაშვილმა ამ ინიცდენტის კომენტირებისას განაცხადა, რომ არც ბოდიშის მოხდას აპირებს და არც ნანობს თავის საქციელს, მაგრამ მზად არის ამისთვის პასუხი აგოს.

საინტერესო კი ამ ყველაფერში ის იყო, რომ დავითაშვილი თავად მისივე გუნდის წევრებმა, დავით უსუფაშვილმა და თინა ხიდაშელმა გააკრიტიკეს.

„თუ პარლამენტის წევრი ხარ, იმის უნარიც უნდა გქონდეს, რომ სამაგალითოდ მოიქცე. ჩვენ ხალხს წარმოვადგენთ და გაბრაზების უფლება არ გვაქვს. დღის განმავლობაში ვიღაცას იმდენჯერ მივყავარ იმ დონემდე, რომ ხან შეიძლება ჭიქის გატეხვა მომინდეს, მაგრამ ადამიანი თავს თუ ვერ იკავებ, ვნებების და ემოციების დასაკმაყოფილებლად შეგიძლია სხვა საქმე მოძებნო. ყველამ კეთილო ვინებოთ, ნერვები დავიოკოთ და ხალხს სიმშვიდის საშუალება მივცეთ. დეპუტატმა ხალხს უკეთესობის განცდა უნდა შეუქმნას და არ უნდა აფიქრებინოს, რომ ქვეყანა იქცევა“, - განაცხადა დავით უსუფაშვილმა.

ხიდაშელმა კი აღნიშნა, რომ როცა პარლამენტში გირჩევენ, ეს იმას ნიშნავს, რომ გაცილებით მეტი უნდა მოითმინო, ვიდრე სხვა მოქალაქეებმა.

„სირცხვილია, როცა დეპუტატები ასე იქცევიან. არ დავიწყებ საუბარს იმის შესახებ პირველად ვინ რა თქვა და რომელმა დაარტყა, არ აქვს მნიშვნელობა ამ ყველაფერს. მთავარი ის არის, რომ რაც გუშინ ეთერში მოხდა ეს იყო სირცხვილი. კარგად გამოჩნდა ხალხს ნერვები რა დღეში აქვს და თუ ნერვებს ვერ თოკავ, სახლში დარჩი და ცოტა დაისვენე“, - განაცხადა ხიდაშელმა.

ამის საპასუხოდ კობა დავითაშვილმა რამდენიმე ინტერვიუ მისცა ჟურნალისტებს და უკვე ღიად გააკრიტიკა მმართველი გუნდი. მან ხელისუფლების ქმედებებს „დოყლაპიობა“ უწოდა და ხიდაშელი - უსუფაშვილის მიმართაც არ დაიშურა კრიტიკა. დავითაშვილმა ხიდაშელს „კეთილი რჩევა“ მისცა, პედესტალიდან ხალხის დამოძღვრას და ასეთი ტონით საუბარს თავი დაანებოს.

„ხიდაშელმა განაცხადა, ჩვენი ხელისუფლება ყველა დამნაშავეს სჯისო, მაშინ უსუფაშვილი რატომ ელაპარაკება ბაქრაძეს, ვინც პარლამენტის შენობა განზრახ გაანადგურა? ამას გამოძიება კი არა, სამართლებრივი შეფასება უნდა. ვეკითხები პარლამენტის თავმჯდომარეს: რატომ არ არის ბატონ ბაქრაძეზე საქმე აღძრული, ვინ აფერხებს ამ პროცესს? ეს არ არის შერჩევითი მართლმსაჯულება?“, - ამბობს დავითაშვილი, თან დასძენს - „თუ ვინმეს ჰგონია, მშვიდად დაველოდებით, როგორ მორიგდება „ოცნება“ და „ნაცმოძრაობა“, ძალიან ცდება. „ნაცმოძრაობა“ უნდა ჩამოსცილდეს ხელისუფლებას.“

მედიაში უკვე გაიჟღერა ვერსიამ, რომ შესაძლოა დავითაშვილმა კოალიცია დატოვოს. თავად კობა დავითაშვილი ამ საკითხზე კომენტარს აღარ აკეთებს და ამბობს, რომ საპარლამენტო უმრავლესობასთან შეხვედრის შემდეგ გააკეთებს განცხადებას. შესაბამისად, ხვალ გახდება ცნობილი, დარჩება თუ არა კობა დავითაშვილი „ქართულ ოცნებაში“. მის საკითხზე საუბარი არც თინა ხიდაშელმა ისურვა, რომელმაც for.ge-ს განუცხადა, რომ ამ თემაზე კომენტარისგან თავს შეიკავებს.

აღნიშნული მოვლენების შეფასება პოლიტოლოგ რამაზ საყვარელიძეს ვთხოვეთ.

რამაზ საყვარელიძე: მე მგონია, ეს ყველაფერი უფრო იმის ანარეკლია, რომ ამ პოლიტიკურ გუნდს („ქართული ოცნების“ თითოეულ გუნდს ვგულისხმობ) გუნდური მუშაობის, უფრო სწორედ გუნდის გაფართოების გამოცდილება არ აქვს. რესპუბლიკელებში ვინც იყვნენ თავიდან, თითქმის, ამ პარტიის გაჩენიდან, ისევ ის ადამიანები არიან. ანალოგიური სიტუაციაა ალასანიას პარტიაშიც. ჯერჯერობით, „ქართულ ოცნებას“ საკმაო დრო არ გაუვლია, რომ ამ მხრივ მისი ხასიათი დავინახოთ. ის, რომ გაფართოებას არ ცდილობენ და არ აქვთ ლოზუნგი - „ვინც მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავის მტერიაო“, პოლიტიკური გამოცდილების, უფრო სწორედ კი ხელისუფლებაში ყოფნის გამოცდილების სიმცირით არის გამოწვეული. ამიტომ გაფართოების, მხარდამჭერთა მოპოვების და მათი დაცვის უნარი, უფრო მკვეთრად იკითხება „ნაციონალურ მოძრაობასთან“.

ერთნაირი ინციდენტი იყო, რატიანმა მოიხადა ბოდიში, მაგრამ მისი გუნდის წევრებიდან რატიანის მიმართ აგრესია არც ერთს არ გამოუხატავს. საერთოდ ვატყობთ, რომ ნაციონალები აბსოლუტურად უსამართლო სიტუაციაში ცდილობენ, ერთმანეთი მაქსიმალურად დაიცვან. ამიტომ არის, რომ მათ გუნდურობა უფრო გამოსდით და ახასიათებთ. ეს არც არის გასაკვირი, რადგან ეს ერთი პოლიტიკური პარტია იყო და ერთ პოლიტიკურ ორგანიზმში ამის გამოცდილება უფრო ჩნდება. კოალიცია მაინც კოალიციაა. მეორე მხრივ, თვითონ ეს პარტიები დიდი მასშტაბის პოლიტიკური აქტივობის გამოცდილებას (რაც ხელისუფლებაში ყოფნასთან არის დაკავშირებული) ახლა იძენენ.

შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ისინი ახლა იზრდებიან, როგორც პოლიტიკურ ძალა და ასეთი ფაქტები ამის ბრალია?

- უნდა გაიზარდონ. შეიძლება საერთოდ არ გაიზარდონ და ჩათვალონ, რომ მათი მოვალეობა მხოლოდ სიმართლის თქმაა, მაგრამ ცხოვრება მხოლოდ სიმართლით არ კეთდება. მოგეხსენებათ, ზოგჯერ თქმა სჯობს არა თქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების. სიმართლის თქმა ძალიან სახიფათო მიდრეკილებაა და დაუფიქრებლად სიმართლის თქმამ შეიძლება ესა თუ ის პოლიტიკური გუნდი მარცხამდეც მიიყვანოს. ამიტომ ამ გამოცდილებას ეს პოლიტიკური ჯგუფები, ალბათ, შეიძენენ, მაგრამ მე მგონი ამ დასკვნის გაკეთებაში მათ ჟურნალისტები და მათი კოლეგები უნდა დაეხმარონ, რადგან შეიძლება პოლიტიკური გუნდი თავისი წევრის მიმართ ძალიან მკაცრი ყოფილიყო, მაგრამ შიგნით, ანუ გუნდში.

ბატონო რამაზ, ამ გუნდს როგორც ჩანს, ახასიათებს შიდა კონფლიქტების გარეთ გამოტანა. ჩვენ გვახსოვს, ბიძინა ივანიშვილმა ირაკლი ალასანია ტელეეკრანებიდან რომ დატუქსა. ახლა კი ვხედავთ, რომ უსუფაშვილი და ხიდაშელი დავითაშვილს ტუქსავენ. ესეც მათ პოლიტიკურ გამოუცდელობას შეიძლება დავაბრალოთ?

- ასეთი ნაბიჯები ამ პოლიტიკური ფიგურების გუნდიდან გამოსვლას აადვილებს. შეიძლება შეიქმნას იმის პირობები (და მედიაში ეს ვერსია უკვე გაჟღერდა), რომ დავითაშვილი ისევ გამოეყოს თავის პოლიტიკურ გუნდს და ოპოზიციაში გადაინაცვლოს და ამას ხანდახან თავად პოლიტიკური პარტია უწყობს ხელს. სხვათაშორის, ადრე დავითაშვილის ოპოზიციაში გადასვლას „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ შეუწყო ხელი, ისევე როგორც რესპუბლიკელებისას. „ნაციონალურ მოძრაობასაც“ თავიდან არ ჰქონდა ასეთი მკაფიო სტრატეგია იმასთან დაკავშირებით, რომ მტერი არ უნდა გაიჩინოს. შემდეგ, დროთა განმავლობაში და მით უმეტეს, მარცხის შემდეგ ეს გრძნობა მათ გაუმძაფრდათ. ამიტომ „ნაციონალური მოძრაობა“ ძალიან განსხვავდება იმისგან, როგორიც იყო ის 2003-2004 წლებში.

გარკვეული მინიშნებები კეთდება იმაზე, რომ შესაძლოა კოალიცია დაიშალოს. დღეს თქვენ ხედავთ ამის შესაძლებლობას, თუ ეს პატარ-პატარა გაუგებრობები შეიძლება გუნდშივე იქნეს გარკვეული?

- მე მგონი, ჯერჯერობით, გაუგებრობების იქით პროცესი არ მიდის და არც წავა, რადგან რეალურად ჩვენ გვაქვს საქმე პარტიებთან, რომლებმაც წლების განმავლობაში იბრძოლეს და ყველა ეს ბრძოლა მათი რეიტინგის კიდევ უფრო დაბლა დაწევით მთავრდებოდა. ახლა პერსონალურად ივანიშვილის ავტორიტეტმა კოალიციაში შემავალი პარტიები მაღალრეიტინგულად აქცია. საკმარისია, ისინი ცალკე ამოძრავდნენ, რომ ასევე ცალ-ცალკე მოუწიოთ ზრუნვა რეიტინგის შენარჩუნებასა თუ მატებაზე. ამის გამოცდილება კი მათ ნაკლებად აქვთ. ასე ხდება სწორედ იმიტომ, რომ ისინი ხშირად ამბობენ იმას, რასაც ფიქრობენ და რაც სიმართლეა და არა იმას, რაც იმ კონკრეტული მომენტისთვის არის საჭირო.

კობა დავითაშვილმა მმართველი გუნდი გააკრიტიკა და მის მუშაობას „დოყლაპიობა“ უწოდა. მან საყვედურებით აავსო მმართველი გუნდი იმის გამო, რომ არ იწყებს პრეზიდენტის იმპიჩმენტისთვის საჭირო პროცედურები, რომ პარლამენტის შენობის განადგურების გამო არ აპატიმრებენ დავით ბაქრაძეს და ა.შ. როგორ ფიქრობთ, ამ საკითხებთან დაკავშირებით გუნდში აზრთა სხვადასხვაობაა, თუ დავითაშვილის ეს განცხადებები როგორც განაწყენებული კაცის პოზიცია ასე უნდა განვიხილოთ?

- მე მგონი ის პოზიცია, რომ რომელიღაც მანქანა არაეფექტურად მუშაობს, მხოლოდ კობა დავითაშვილს არ აღუნიშნავს. მოდით ამას პირობითად სამართლიანობის აღდგენის მანქანა დავარქვათ, რადგან იგი რამდენიმე კომპონენტს შეიცავს. გავიხსენოთ, იუსტიციის მინისტრმა თქვა, რომ მოსამართლეები ოპოზიციაში არიან. არაერთხელ გამოითქვა ეჭვი პროკურორების მიმართ და ა.შ. ასე რომ, კობა დავითაშვილმა მოარული განწყობილება ასახა, ოღონდ აქ განსხვავება ის არის, რომ მან პასუხისმგებლობა ხელისუფლებაზე გადაიტანა. მან იმ კონტექსტში კი არ ისაუბრა, რომ მოსამართლეები ნაციონალების მიმართ გულგრილები არ არიან, სხვადასხვა ადამიანური, თუ პოლიტიკური მიზეზებით კი არ ახსნა სასამართლოს მოქმედება, არამედ ხელისუფლების არაეფექტურობით ახსნა ამ მანქანის ცუდი მუშაობა, როდესაც ამას დოყლაპიობა უწოდა.

სამართლიანობის აღდგენის მანქანა რომ ცუდად მუშაობს, ამაზე ბევრი საუბრობს კოალიციაშიც და საზოგადოებაშიც, იმის გამო, თუ რა ბრალდებებით აკავებენ, თან ვერ აკავებენ, თან დაკავების დროს შეცდომებს უშვებენ და ა.შ. ასე რომ, ბრალდების საფუძველი კობას ჰქონდა. ამით ის შეიძლება მოსახლეობის გარკვეული ნაწილის განწყობას გამოხატავს და შეიძლება საზოგადოებაში ბევრი მხარდამჭერი გაუჩნდეს. ის პოლიტიკოსია და ისეთი ფორმულის მოცემას ცდილობს, რომელიც საზოაგდოების მიერ გაზიარებული იქნება. ამიტომ ამ ფორმულას უპოვა ისეთი ჭრილი, რაც მოსახლეობისთვის უფრო მისაღები იქნებოდა. მას რომ თავის თავზე ესაუბრა, მოსახლეობისთვის ეს მაინცდამაინც საინტერესო არ იქნებოდა. კობამ თავისი ისტორია მიაბა ამას, რომ „თუ სამართლიანობის აღდგენის მანქანა არ მუშაობს, მაშინ ჩემი მუშტი იმუშავებს“, ანუ, პროცესი ლინჩის მიმართულებით წავა, თუკი სამართალი არ იმუშავებს. ამას ბევრი ექსპერტიც ამბობს და პოლიტიკოსიც. საერთოდ, სასამართლო სისტემა მაგიტომ არის მოგონილი, რომ შურისძიების ფუნქცია შეესრულებინა და ხალხს შურისძიებისა, თუ დუელის ფორმით ერთმანეთი არ ეხოცა. თუ სასამართლო სისტემამ ეს ფუნქცია თავის თავზე არ აიღო, მაშინ ეს არქაული ფორმები აღდგება.

კობა დავითაშვილმა ასევე საპარლამენტო უმცირესობასა და უმრავლესობას შორის მიმდინარე მოლაპარაკებებიც ახსენა და თქვა, დამნაშავე ბაქრაძეს უსუფაშვილი რატომ ელაპარაკებაო. ამის პარალელურად ცნობილი გახდა, რომ საპარლამენტო უმცირესობა აპირებს მის მიერ ქვეყნის საგარეო პოლიტიკურ კურსთან დაკავშირებით ინიცირებული კანონპროექტი უკან გაიწვიოს. თქვენი აზრით, ეს მოლაპარაკებები სწორი მიმართულებით მიდის?

- კოჰაბიტაციის პროცესი ეტყობა თავის საქმეს შვება. კოჰაბიტაციის თემაზე საუბრისას ხმაში ირონია გამიჩნდა, რადგან რეალურად ეს არ არის კოჰაბიტაცია. ეს არის ხუთპროცენტიანი პარტიის (ბოლო კვლევებით სწორედ ასეთი რეიტინგი აქვს „ნაციონალურ მოძრაობას“) ბრძოლა გადარჩენისთვის. ისინი დაწყნარდნენ და ცდილობენ იპოვონ ისეთი ნიშა, რომ თან სახე შეინარჩუნონ და თან მოსალოდნელ საფრთხეს მაქსიმალურად აარიდონ თავი. ხელისუფლება მათ ამის საშუალებას აძლევს.

სწორედ ამის გამო საზოგადოებაში არის გარკვეული შენიშვნები და შეიძლება ითქვას, უკმაყოფილებაც კი, და სავარაუდოდ, სწორედ ამაზე გააკეთა მინიშნება კობა დავითაშვილმაც, რომ თავად ხელისუფლება აძლევს ასე მოქმედების საშუალებას „ნაცმოძრაობას“. თქვენი აზრით, რატომ ხდება ასე?

- კობა დავითაშვილმა ფაქტობრივად თავისი ისტორია ამ განწყობილებას მიაბა. ალბათ, ის შეხედავს პროცესებს, ნახავს რამდენი აღმოჩნდება მისი მხარდამჭერი, რა განწყობილებები წამოვა წინა პლანზე და შემდეგ გადაწყვეტს, მისთვის ოპოზიციონერობა უფრო მომგებიანი იქნება, თუ პარტიის დაჩაგრული წევრის როლი.