ერთი კითხვა და ორი გან­სხვავებული პასუხი. "ყველა სიახლე" ახალ რუბრიკას გთავაზობთ. შევეცდებით, გაჩვენოთ "მედლის ორი მხა­რე", თქვენ კი გადაწყვიტეთ, მათგან რომელია თქვენ­თვის უფრო მისაღები. ამჯე­რად ჩვენი რუბრიკის თემა 2008 წლის აგვისტოს ომია. შეიძლებოდა თუ არა ომის თავიდან აცილება? - ამ კითხ­ვას უპასუხებენ საპარლამენ­ტო უმრავლესობის თავ­მჯდომარე პეტრე ცისკარიშ­ვილი და კოალიცია "ქართუ­ლი ოცნების" წარმომადგენე­ლი, კონფლიქტოლოგი პაატა ზაქარეიშვილი.

პეტრე ცისკარიშვილი: "თავიდან ავიცილეთ ის, რომ თბილისში არ ზის რომელიღაც რუსი სამხედრო გენერალი"

- 1801 წლიდან მოყოლებული, რუსეთი ცდილობს საქართველოს დაპყრობას. იქიდან მოყოლებული რამდენი ბრძოლა გამართულა, გადათვალეთ და მიხ­ვდებით რუსეთის მთავარი პოლიტიკურ-სტრატეგიული ამოცანა რა არის. აი, ამის შემდეგ იმსჯელეთ ომის თავიდან აცილება-არაცილებაზე. ჩვენ მარ­თლაც მოვახერხეთ და თავიდან ავიცილეთ ის, რომ საქართველო მთლიანად არ იქნა დაპყრობილი და ახლა თბილისში არ ზის რომელიღაც რუსი სამხედ­რო გენერალი. როგორც ჩანს, ზოგიერთს ეს სურს. სწორედ ეს ხალხი საუბ­რობს იმაზე, შეიძლებოდა იმის თავიდან აცილება თუ არა. ოთხი წლის გან­მავლობაში ბევრი რამ გახდა ცხადი, ბევრი ინფორმაცია გავრცელდა, მათ შო­რის კრემლის მეპატრონეებისგანაც. ბოლო ხანს არაერთხელ მოვისმინეთ მათგან თითქმის აღიარებითი ჩვენებები. პუტინმა და მედვედევმა ამ ომის გამო თავი არაერთხელ იმართლეს. არაერთხელ მოუხდათ განემარტათ ცივ­ილიზებული მსოფლიოსთვის, რატომ არიან ოკუპანტები, რა ესაქმებათ სხვა ქვეყნის ტერიტორიაზე, რატომ იქცა ეკონომიკურად ამ ქვეყნისთვის შავ ხვრელებად აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი? ისინი ამბობენ, რომ ეს ყვე­ლაფერი ჩვენთვისაც საკმაოდ მძიმეა, მაგრამ ეს მაინც გასაკეთებელი იყო, რადგან ამით ხელი შევუშალეთ საქართველოს ნატოში ინტეგრაციასო. რუ­სეთშიც კი ყველას ესმის, რომ რუსეთის ფედერაცია არის ოკუპანტი და ეს აღიარებულია მსოფლიოს წამყვანი ქვეყნებისა და საერთაშორისო ორგანიზა­ციების მიერ. ამას მოწმობს არაერთი რეზოლიცია. როდესაც ხარ ოკუპანტი, ვერ იქნები თანასწორი პარტნიორი სხვა ცივილიზებული ქვეყნებისთვის, ამი­ტომაც ბუნებრივია, რომ პოლიტიკური და დიპლომატიური თვალსაზრისით სერიოზული პრობლემები ექმნებათ. ეკონომიკურადაც გვარიანი პრობლემე­ბი აქვთ, ყველამ იცის აფხაზეთში და ცხინვალის რეგიონში ადგილობრივი მა­რიონეტული რეჟიმები რაოდენ კორუფცირებულია, მათი შენახვაც დიდი პრობლემაა კრემლისთვის. რუსეთისთვის ეს მოგებიანი სვლა არ იყო, მოგე­ბიანი შეიძლება იყო მხოლოდ იმიტომ, რომ რამდენიმე წლით მართლაც შე­ფერხდა საქართველოს ნატოში ინტეგრაცია.


პაატა ზაქარეიშვილი: "ეს იყო კრემლში დაწერილი სცენარი, რომლის ბრმა მო­თამაშედაც იქცა სააკაშვი­ლი"

- საქართველოს ომის აცილე­ბა შეეძლო ბოლო წუთამდე, ანუ მანამდე, ვიდრე ქართუ­ლი ჯარი შევიდოდა ცხინ­ვალში. ის მასირებული და­ბომბვაც კი, რომელიც 7 აგ­ვისტოს ღამით დაიწყო, შერ­ჩებოდა საქართველოს მთავ­რობას, ცხინვალის მიმართუ­ლებით მძიმე ტექნიკის გადაადგილების გადაწყვეტილება რომ არ მიეღო. თუმცა ომისკენ სვლა საქართველომ დაიწყო 2008 წლის 3 ივლისს, როდესაც წვერიახოს მთაზე სანაკოევის ესკორტს დაესხნენ თავს. დღემდე არავინ იცის, ვინ განახორციელა ეს თავდასხმა. საქართველოს ხელისუფლებამ, ისე, რომ არც გამოიძია, განაცხადა, ეს თავდასხმა განახორციელეს რუსმა სეპარ­ატისტებმაო და დაიკავა სარაბუკის მთა, რომლის დაკავებაც იყო ჟვანიასა და კოკოითის მიერ 2004 წლის ოქტომბერში ხელმოწერილი შეთანხმების დარღვევა. ამის შემდეგ დაიწყეს ოსებმა ქართული სოფლების ინტენსიური დაბომბვა. 8 აგვისტოს მოვლენები შეიძლება განვითარებულიყო ნებისმიერ დღეს 4 ივლისიდან მოყოლებული. აშკარად ჩანს, რომ რუსეთი ითრევდა სა­ქართველოს პროვოკაციაში, არწმუნებდა რა ქვეყნის ხელისუფლებას, რომ თმობდა ცხინვალის რეგიონს. ტალიავინის კომისიამ ხომ დაასკვნა, რომ საა­კაშვილის ხელისუფლების მიერ ცხინვალის დაბომბვისა და იქ ქართული ჯა­რის ნაწილების შესვლის შემდეგ გახდა საომარი მოქმედებები შეუქცევადი. დიახ, შემდეგ მედვედევმა აღიარა, რომ ეს ომი რუსეთს სჭირდებოდა საქარ­თველოს ნატოში გაწევრების შესაფერხებლად და ეს მართლაც ასეა, მაგრამ საქმე სხვა რამეა. მოსაზრება, რომ რუსეთს არ აინტერესებს ცხინვალის რეგი­ონი, პირველად 2006 წლის მაისში გავიგე. ეს ამერიკაში, ჩვენს საელჩოში, და­მოუკიდებლობის დღის აღსანიშნავ მიღებაზე თქვა ქართული წარმოშობის რუსმა დიპლომატმა, რომელიც დღეს საქართველოშია. სხვათა შორის, იქ ჩემ­თან ერთად იმყოფებოდა დავით დარჩიაშვილიც. რუსეთი დიდი ხანი მუშა­ობდა იმაზე, რომ ეს დაეჯერებინა საქართველოს ხელისუფლებას. რომ არა ჩვენი დოყლაპიობა, ავანტიურიზმი და ვოლუნტარიზმი, რუსებს დიდხანს მოუწევდათ ამ ხაფანგში სააკაშვილის შესატყუებლად ლოდინი. ეს იყო კრემლში დაწერილი სცენარი, რომლის ბრმა მოთამაშედაც იქცა სააკაშვილი