სპექტაკლის დამთავრების მერე ლამის აგინებენ ბიძინას და არა რუსულ კანონს იძახიან, დარწმუნებული ვარ 99 %-ს წაკითხულიც კი არ აქვს. არ ყოფილიყო ბიძინა, როგორი ანშლაგები იქნებოდა გაყინულ დარბაზში დავინახავდი, - ამის შესახებ ბიზნესმენი გია ბუაძე სოციალურ ქსელში წერს.
„ძალიან ბევრჯერ ფიქრობ გამოეხმაურო ამა თუ იმ მოვლენას, მაგრამ რომ გაგახსენდება, რომ შეიძლება ვიღაცა „ნაცი“ ან „ნაცმაცუნა“ შემოგიხტეს და ნერვები მოგიშალოს, ანებებ თავს შენი აზრის გამოხატვას, მაგრამ ამ ბოლო დროს განვითარებულმა მოვლენებმა გადამაწყვეტინა ამ სტატუსის დაწერა იმ უმადურ საზოგადოებაზე. მოკლედ, 26 წლის ბიჭი ვიყავი, როცა მოვხვდი მარჯანიშვილის თეატრში ფინანსურ დირექტორად. ის სცენისა და კინოს ოსტატები, რომლებსაც მხოლოდ კინოში ვუყურებდი, ჩემს თვალწინ მოღვაწეობდნენ, ჩამოთვლას არ დავიწყებ, ყველამ ვიცით 90-იან წლებში ვინ მუშაობდა მარჯანიშვილის თეატრში. უაღრესად რთული წლები იყო თეატრისთვის გაჭირვებით, მაგრამ რამდენიმე პრემიერას ვუშვებდით წლის განმავლობაში. აბსოლუტურად მოუწესრიგებელი იყო მთელი ინფრასტრუქტურა, რომელსაც თეატრის ბიუჯეტი რასაკვირველია არ ჰყოფნიდა და ათასი გზებით ვცდილობდით თეატრი შეგვენარჩუნებინა. ასეთივე მდგომარეობაში იყო კიდევ ორი აკადემიური თეატრი, ოპერა და რუსთაველი. 2000 წელს (მე უკვე აღარ ვიყავი) ამ მადლიანმა კაცმა ბიძინაჩვენმა ტრაქტორივით რომ შეუბერა და მისცხო, ყველა აკადემიური და არა მარტო გაარემონტა უმაღლეს დონეზე და უმეტეს ნაწილს თეატრის მუშაკებს ყოველთვიური ჯამაგირი დაუნიშნა, თან ბოდიში მოუხადა აქამდე ვერ გაქცევდით ყურადღებას ახლა მოგხედავთო, სამაგიეროდ რა ხდება დღეს? ლამის ტრადიციად იქცა, სპექტაკლის დამთავრების მერე ლამის აგინებენ ბიძინას და არა რუსულ კანონს იძახიან, დარწმუნებული ვარ 99 %-ს წაკითხულიც კი არა აქვს. არ ყოფილიყო ბიძინა როგორი ანშლაგები იქნებოდა გაყინულ დარბაზში დავინახავდი, ცოტა მადლიანები იქნებ ვიყოთ ა? თუ არ მოგწონს, რა არ მოგწონს ის მაინც თქვი ან გაჩუმდი მაინც“,- წერს ბუაძე.
