ევროპაში ზელენსკის ერთ სიტყვას რომ მეტი წონა აქვს, ვიდრე ერთად გადადნობილ ქართულ ოცნებას, ბიძინიანად, ამას უნდა ხვდებოდეს, წესით, - წერს “ლელოს” წევრი, სალომე სამადაშვილი, სოციალურ ქსელში.
სამადაშვილი მიიჩნევს, რომ საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის მინიჭება, უკრაინის პრეზიდენის მოსაზრებაზე იქნება დამოკიდებული.
“ევროპაში ზელენსკის ერთ სიტყვას რომ მეტი წონა აქვს, ვიდრე ერთად გადადნობილ ქართულ ოცნებას, ბიძინიანად, ამას უნდა ხვდებოდეს, წესით.
ევროკავშირის მოთხოვნებს არ ასრულებენ, გეოპოლოტოკური მოსაზრებით ეგება გავძვრეთო-ზოგს მაინც ეიმედება სტატუსის მიღება.
გეოპოლიტიკური მიზეზით მოგვცენ თუ არა სტატუსი, ამას რომ ზელენსკის დაეკითხებიან, ვინც ვერ ხვდება-ბრიყვია.
და თუ ბრიყვი არ ხარ, ეს გესმის და მაინც აგინებ იმ კაცს, მაშინ რატომ გწყინს 'რუსულ ოცნებას' რომ გეძახიან?” - წერს სამადაშვილი Facebook-ზე.
არ მოგვცემენ და ვინ წააგებს ??
ალბათ არც მოგვცემენ......................................................................არც გვინდა......
. .ვირს რო წინ ბალახს დაუკიდებენ ხოლმე, რომ გაიქცეს, ზუსტად ისეა ჩვენი საქმე ნაირნაირი დაპირებებით
მთელი ეს წლები ზუსტად მასე მიგვარბეინებენ თავიაანთ ჭკვაზე , მხოლოდ ხეირს ელოდებიან ჩვენგან და წინააღმდეგობა ჩვენგან არ მოსწონთ
ხან ნატოვო.... ხან ტასოვო .... ხან ესაო... ხან ისაო.......ათას მიზეზს გვიძებნიან რომ პასუხი--- არა ----არ გვითხრან და სუ მოლოდინის რეჟიმში რო ვყავდეთ და თავიააანთ დაკრულზე გვცაცეკონ.... ჩვენი ფუნქცია არის მხოლოდ ერთი რუსის ტრაკში უნდა ვიყოთ ეკალი
ვსოოო მორჩა და გათავდა .............ეგაა ჩვენი როლი და მნიშვნელობა მაგათთვის
......რა ატამი.............რის ატამი .......... რა ტყემალი ...
უკრაინა გაწყვიტეს და მაინც არ იღებენ ნატოში და ჩვენ ვინღა ვართ?
XVII საუკუნე
საბრალო საქართველო, ობოლი ბავშვივით,
გამვლელს და გამომვლელს მუხლებზე ეხვეოდა:
_ დამჩაგრეს, ბატონო, მიშველეთ უდედმამოს! _
თხოვდა ხან საფრანგეთს, ხან რუსეთს.
_ ლექსი იციო?! _ ჰკითხეს საქართველოს,
პატარა საქართველოს, პატარას, _ თვალცრემლიანს...
_ ვიციო! _ უპასუხა, ცრემლები მოიწმინდა;
პატარა საქართველოს პალე-როიალში
შოთა რუსთაველის ლექსი ათქმევინეს.
_ ყოჩაღ! _ მხარზე ხელი დაჰკრა საფრანგეთმა, _
ამ ბავშვს მომავალი დიდი ექნებაო!..
ბოლოს, როგორც იქნა, რუსეთმა იშვილა
პატარა საქართველო, ობოლი საქართველო,
მაგრამ მამობილი მკაცრი გამოადგა;
გაეპარებოდა ხოლმე მამობილსა
და დედის საფლავზე ტიროდა საქართველო.
აი ისევ იგეთი ჩათლახია ის ევროპ, ისევ იგეთი ...თან პლიუს გაფიდარსტდნენ კიდეც....
მთვარე ჩადიოდა,
მამალი ჰყიოდა,
კვამლი ადიოდა,
ვიღაცა ტიროდა,
ვიღაცა ჩიოდა,
ვიღაცას შიოდა,
ვიღაცას ციოდა,
და
დრო
გადიოდა.
ვითარცა ღვინო -
ქვევრიდან
ხაპში -
ხაპიდან -
დოქში -
დოქიდან
ჯამში -
ქართული სისხლი,
ქართული სული,
ქართული სიტყვა,
ქართული გული
გადადიოდა
კაციდან კაცში…
გადადიოდა,
გადადიოდა,
გადადიოდა -
და მოდიოდა,
და მოდიოდა,
და მოდიოდა,
და მოდიოდა,
ვითარცა მტკვარი…
გზადაგზა სვამდნენ,
ამღვრევდნენ,
ღვრიდნენ,
უღმერთოდ ჰრყვნიდნენ,
უგულოდ ჰყიდდნენ
და…
მიუხედავად ამისა, მაინც -
გამოიარა
რუსთველის გული,
გამოიარა
ვახტანგის გული,
გამოიარა
თამარის გული,
გამოიარა
სულხანის გული
და დღეს -
შოთაის ნაქონი სისხლით,
და დღეს -
ვახტანგის ნაქონი სისხლით,
და დღეს -
სულხანის ნაქონი სისხლი
............................................
........................................
..........................................
სამადაშვილს და ნაცებს კიდევ მარტო სკამი და თანამდებობა ელანდებათ