რა უკანასკნელი სურვილი აუსრულეს კობა დავითაშვილს - „ეს იყო კო­ბას ოც­ნე­ბა და რა ვიცოდი, რომ ასე მალე თუ დას­ჭირ­დე­ბო­და

რა უკანასკნელი სურვილი აუსრულეს კობა დავითაშვილს - „ეს იყო კო­ბას ოც­ნე­ბა და რა ვიცოდი, რომ ასე მალე თუ დას­ჭირ­დე­ბო­და"

პო­ლი­ტი­კო­სი, პარ­ლა­მენ­ტის ყო­ფი­ლი წევ­რი, კობა და­ვი­თაშ­ვი­ლი 49 წლის ასაკ­ში, 2 დე­კემ­ბერს გარ­და­იც­ვა­ლა. და­ვი­თაშ­ვი­ლი ათი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში ალა­დაშ­ვი­ლის კლი­ნი­კა­ში მარ­თვით სუნ­თქვა­ზე გახ­ლდათ. პო­ლი­ტი­კოსს უკა­ნას­კნე­ლი სურ­ვი­ლი აუხ­და და სო­ფელ ნი­აბ­ში 2006 წელს თა­ვი­სი­ვე აღ­დგე­ნი­ლი ტაძ­რის ეზო­ში დაკ­რძა­ლეს.

"ამბები.ჯი"-ს პო­ლი­ტი­კო­სის მე­უღ­ლე ინგა ბი­წა­ძე ესა­უბ­რა:

"ყვე­ლა­ნა­ი­რად ერი­დე­ბო­და ხალ­ხთან ურ­თი­ერ­თო­ბას. ბო­ლოს ორი წლის წინ გა­აპ­რო­ტეს­ტა მა­რი­ხუ­ა­ნას ლე­გა­ლი­ზა­ცია, ალ­ბათ ინ­ფარ­ქტიც მაგ დროს გა­და­ი­ტა­ნა, იმ­დე­ნად ნერ­ვი­უ­ლობ­და, არ ვიცი, რის ფა­სად უჯ­დე­ბო­და ყვე­ლა აქ­ტი­უ­რო­ბა. თა­ვი­სი მდგო­მა­რე­ო­ბის გამო, არა­ვის ეკონ­ტაქ­ტე­ბო­და, არას­რულ­ფა­სოვ­ნად თვლი­და თავს. სახ­ლში სულ ჩემი მო­სავ­ლე­ლი იყო და ერთი წუ­თი­თაც არ შე­გუ­ე­ბია ამას. ვერ პა­ტი­ობ­და სა­კუ­თარ თავს, ძა­ლი­ან თავ­მოყ­ვა­რე ადა­მი­ა­ნი იყო. სულ ბო­დი­შებს მიხ­დი­და, მაგ­რამ რა მა­გი­სი ბრა­ლი იყო.

კო­ბას დედ-მამა ცო­ცხა­ლი ჰყავს, მა­მამ­თი­ლი ონ­კო­ლო­გი­უ­რი ავად­მყო­ფია, უძ­ლებს რო­გორ­ღაც. ბავ­შვებ­თან ვერ ვტი­რი, არ მაძ­ლე­ვენ უფ­ლე­ბას, თვა­ლებ­ში მი­ყუ­რე­ბენ, ვერ იტა­ნენ ჩემს ტი­რილს, იძუ­ლე­ბუ­ლი ვარ გავ­ჩუმ­დე.

კას­პის რა­ი­ო­ნი სო­ფე­ლი ნი­აბ­ში, ეკ­ლე­სი­ის ეზო­ში დავკრძალეთ, რო­მე­ლიც 2006 წელს თა­ვად აღად­გი­ნა. ერთხელ სა­უბ­რი­სას ხუმ­რო­ბით თქვა, ჩემი სკო­ლის გვერ­დზე, დი­დუ­ბის პან­თე­ონ­ში მინ­და და­საფ­ლა­ვე­ბაო. ვუ­თხა­რი, მგო­ნი და­ხუ­რუ­ლია და მა­ხა­თა­ზე მიჰ­ყავთ გარ­დაც­ვლი­ლე­ბი, არ გინ­და, ნი­აბ­ში-მეთ­ქი. ეკ­ლე­სი­ა­ში ვინ და­მა­საფ­ლა­ვებს თორ­მე დიდი პა­ტი­ვი­აო. დიახ, იმ ეკ­ლე­სი­ის ეზო­ში და­ვა­საფ­ლა­ვეთ კობა. ეს იყო კო­ბას ოც­ნე­ბა, რო­მე­ლიც ხუმ­რო­ბის დროს თქვა და მა­ში­ნაც არ მი­ფიქ­რია, რომ ასე მალე დას­ჭირ­დე­ბო­და... ისე მე­ნა­ნე­ბა ვერ წარ­მო­იდ­გენთ, აღარ ვიცი, რა ვქნა..." - განაცხადა ინგა ბი­წა­ძემ.