სააგენტო “საქინფორმი”-ს რედაქტორი, მათი რედაქციისთვის “რუსთავი2”-ის გადაცემის ინიციატივით გამოდის, ამის შესახებ ნათქვამია წერილში, რომელსაც გამოცემის მთავარი რედაქტორი, არნო ხიდირბეგიშვილი ავრცელებს.
“გამოგვიცხადეს, რომ ქიბარ ხალვაშმა, რომელმაც სულ რაღაც 3 კვირაა, თავის მფლობელობაში დაიბრუნა ტელეკომპანია “რუსთავი 2”, გადაწყვიტა მისი გაყიდვა, თანაც – ერთ კვირაში. არა, ბინძური ლანძღვა-გინება ღია ეთერში რუსეთის პრეზიდენტის მისამართით, რომელსაც ერთი თვის წინ „რუსთავი 2“-ს ერთ-ერთმა პედერასტ – ტელეწამყვანმა მიმართა, აქ არაფერ შუაშია! ბიზნესმენ ხალვაშის გაგება ძალიან ადვილია, ვინაიდან „რუსთავი 2“-ის ფლობა კრაზანების ბუდეზე ჯდომას ჰგავს! თანაც, ის ბიზნესის თვალსაზრისითაც უკვე აღარ არის საინტერესო, რადგან ფულს აკრძალული – ანუ, დასჯასი მეთოდებით შოულობს – სკანდალური ფეიკებითა და ქსენოფობიით, ძირგამომთხრელი ანტისახელმწიფოებრივი პროპაგანდით, პორნოგრაფიითა და პოლიტიკური ოპონენტების პირად ცხოვრების სკაბრეზული ქექვით, ლგბტ თემის პოპულარიზაციით და იმავდროულად – მართლმადიდებლური და სხვა, ტრადიციულად ქართული ღირებულებების მომწამვლელი დევალვაციით.
და ეს “ყვითელიკანტორა“, რომელშიც გაუნათლებელი უმეცრები მუშაობდნენ, “საქართველოს პირველი ტელევიზიად” საღდებოდა, სანამ “უცებ“ არ აღმოჩნდა, რომ”მეფე შიშველია” და ამაზრზენია ამ თავის სიშეშვლეში!
„რუსთავი 2“-ის ლიკვიდაცია – იმ სახით, რომლითაც ის დღემდე არსებობდა – საქართველოს ცხოვრებაში ეპოქალური მოვლენაა, რომლის შედარებაც მხოლოდ 2012 წლის ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებთანაა შესაძლებელი (როდესაც ბიძინა ივანიშვილმა და ქართველმა ხალხმასააკაშვილი და მისი პარტია „ნაცმოძრაობა“ ძალაუფლებას ჩამოაშორეს).
ამით, დასავლეთის კონკრეტულმა ძალებმა – კერძოდ, ცნობილმა ამერიკულ და ბრიტანულმა ფონდებმა, ჯორჯ სოროსმა და სპეცსამსახურებმა – დაკარგეს საქართველოში ”ფერადი რევოლუციების”, ანუ სახელმწიფო გადატრიალებების მოწყობის ძირითადი ინსტრუმენტი, რადგან „რუსთავი 2“-ის რუპორისა და ტრიბუნის გარეშე ისინი არაფერს წარმოადგენენ.(ასევე კარგავენ ანტირუსული პროპაგანდისთვის გამოყოფილი მრავალმილიონიანი გრანტების „გასათეთრებელ“ გამართულადმომუშავე მანქანას);
ამ სიტუაციაში საუკეთესო გამოსავალი იქნებოდა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის რეალურად პირველი ქართული საინფორმაციო სააგენტოს „საქინფორმი“-სთვის გადაცემა, რადგან ამ შემთხვევაში საქართველო მიიღებს მძლავრ ინსტრუმენტს სახელმწიფო ინფორმაციული პოლიტიკის გატარებისთვის, რომელიც სახით ქართველი ხალხისკენ იქნება მიმართული, და არა დასავლეთსა ან ჩრდილოეთისკენ.”– ნათქვამია წერილში.
