[მერაბ ბრეგაძე]

ექვსთვიანი განშორების შემდეგ გოგა ხაინდავა სამშობლოში დაბრუნდა. პოლიტიკოსი აქტიურად ჩაერთო მიმდინარე პროცესებში. „როგორია ევროპიდან დანახული საქართველო და აქ განვითარებული მოვლენები?“, – მასთან საუბარი ამ კითხვით დავიწყეთ.

გოგა ხაინდრავა: ეს არის დაბეჩავებული, გაუბედურებული, პრაქტიკულად პოლიტიკური რუქიდან წაშლილი და დიდ სირცხვილში მყოფი ქვეყანა. ოცდამეერთე საუკუნეში ადამიანები დამონებულები, ნებადაკარგულნი და ღირსებაშელახულები არიან.

მიზეზები სად უნდა ვეძიოთ?

– ჩვენივე წრეში, მსახურებისთვის, მონობისთვის, უღირსობისთვის საყოველთაო მზადყოფნაში. სრულიად დეგრადირებული ადამიანებისადმი მორჩილების მიზეზები, საკუთარ თავში უნდა ვეძიოთ.

რამ მიგვიყვანა აქამდე?

– პირველ რიგში, მასობრივმა ფარისევლობამ. რა თქმა უნდა, საბჭოური ცხოვრების სტილისადმი ტრფობამ – როდესაც ერთს ფიქრობ, მეორეს ლაპარაკობ და მესამეს აკეთებ. ოცდაათი ვერცხლის ფასმა მოიტანა ყოველივე უკუღმართობა. იგი ურჩევნიათ ყველაფერს – წარსულს, აწმყოს, მომავალს, საკუთარ შვილებს.

ვისზე მიანიშნებთ ფორმულაში – „ერთზე ფიქრობს, მეორეს ლაპარაკობს, მესამეს აკეთებს“...

– გახედეთ ჩვენს ცხოვრებას და იმ ადამიანებს, რომლებიც ოფიციალურ საქართველოს წარმოადგენენ. მიხვდებით, რა ფორმულაცაა. ჩვენი რეალობა ორ ნაწილადაა გაყოფილი – რაც საქართველოში მართლაც არსებობს და რაც ტელევიზორებში ხდება. ვასიკო ოდიშვილმა რომ თქვა – ცოტა ხანი რუსთავი ორის საქართველოში მაცხოვრეთო.

დაბეჩავებული, გაუბედურებული, შიმშილის ზღვარზე მდგარი ქვეყანა, მსოფლიო პრესაში წარმოდგენილია, როგორც პროგრესული, რეფორმირებული და აღმავლობის გზაზე მდგარი სახელმწიფო. ამ პიარში კი, მილიონობით თანხები იხარჯება.

ხელისუფლების პოლიტიკური ორიენტაცია ხაზგასმით რუსულია და ნათლად ჩანს შედეგებით, რაც მივიღეთ. ქვეყანა მთლიანად და ნაწილ–ნაწილ მიყიდეს ჩრდილოელ მეზობელს – ეკონომიკურად, ტერიტორიულად და სოციალურად. რეალურად ერთს ლაპარაკობენ, მეორეს ახორციელებენ.

დახლიდარი ბენდუქიძე მიმდგარია და საქართველოს კაპიკებად, ნაწილ–ნაწილ და ერთად ყიდის. ეკონომიკური და ფინანსური პოტენციალი რუსეთზე არის გადაცემული, ასევე - ქვეყნის ტერიტორიები. ყველაფერი ქართულის და ღირებულის წინააღმდეგ დაუნდობელი ბრძოლა მიმდიბარეობს. ეს დემოკრატიის დროშით ხდება. სინამდვილეში კი, ტირანია ჩამოყალიბდა.

ამ შედეგებით, კარგად ვხედავთ, რა პოლიტიკური ორიენტაციისა ქვეყნის სათავეში მყოფი კრიმინალური ბანდა. ვლაპარაკობთ ერთს, შედეგებს აბსოლუტურად საპირისპიროს ვღებულობთ.

თქვენ ერთ–ერთ გამოსვლაში ვაშაძეზე, მერაბიშვილზე და ბეჟუაშვილზე მიანიშნეთ...

– ამას რა მინიშნება უნდა? ადამიანი 25 წელი რუსეთის უშიშროების კადრია. ვაშაძე საგარეო საქმეთა სამინისტროს თანამშრომელი იყო და დღემდე რუსეთს ემსახურება. ერთ–ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი კომიტეტის წარმომადგენელი იყო საგარეო სამინისტროში – სტრატეგიული შეიარაღების კომიტეტში მუშაობდა. როგორ ფიქრობთ, რუსეთის საგარეო უწყების სტარტეგიული შეიარაღების კომიტეტში მომუშავე  კაცი, ამ ქვეყნის დაზვერვის თანამშრომელი არ იყო? საბჭოთა დროიდან მოყოლებული, ასეთი რამ როგორ წარმოგიდგენიათ?

ბეჟუაშვილი „კაგებე“-ს სამჭედლოდან გამოსული კაცია. კიევის დიპლომატიური აკადემია აქვს დამთავრებული, ისევე როგორც სააკაშვილს. ეს იყო „კაგებე“-ს კადრების დიდი საბადო. საბჭოთა დიპლომატია თუ ვინმეს დამოუკიდებლად მიაჩნდა და დღემდე ამის ილუზია აქვს, მისი ნებაა, გააგრძელონ თავის მოტყუება.

სააკაშვილზე ხომ საუბარიც ზედმეტია. რასაც ვამბობ, ფაქტებია და არა მოსაზრებები. ამიტომ, ხალხს ვუთხარი – თვალები გაახილონ, ყურები გამოიბერტყონ და ნახონ, რა ხდება ჩვენს გარშემო, ვის ხელშია ქვეყანა ჩავარდნილი.

რევოლუციურ მთავრობაში მაღალ თანამდებობას იკავებდით, მაშინ არ ჩანდა ეს ყოველივე?

– ნამდვილად არ ჩანდა. თანაც, ძალიან მალე აღმოვჩნდი ოპოზიციაში. მიუხედავად იმისა, რომ მთავრობის წევრი, სახელმწიფო მინისტრი ვიყავი. ვფიქრობ, ყველას კარგად ახსოვს ჩემი დაპირისპირება მერაბიშვილთან, ოქრუაშვილთან, ხელისუფლებაში ყოფნის დროს. სანამ ზურაბ ჟვანია ცოცხალი იყო, ამის განხორციელების შანსები კიდევ არსებობდა.

მერე, ალბათ, გახსოვთ, ჩემზე რა შეტევები იყო განხორციელებული. მაშინ რასაც ვამბობდი, პრაქტიკულად ყველაფერი გაცხადდა. წინასწარმეტყველი არ ვარ და ადამიანის შუბლის მიხედვით ვერ ვკითხულობ, რას წარმოადგენს. ამას დრო და კონკრეტული ქმედებები სჭირდება.

მერაბიშვილი, თავისი მოდგმიანად ასი წელი არ მადარდებს. მაღელვებს ის, რომ ბოროტმოქმედია, რომელიც პრაქტიკულად ანგრევს ქვეყანას, ხელს უწყობს რუს დამპყრობლებს ქვეყნის დამონებაში, არის მათი მსახური. ამიტომ ვსაუბრობ მხოლოდ მასზე, ბეჟუაშვილზე, ბენდუქიძეზე, სააკაშვილზე. თორემ მათი პიროვნება საერთოდ არ მაინტერესებს, არანაირი საქმე არ მაქვს და არც მექნება მათთან ასი წელი, გარდა სასამართლოსი, რომელიც დარწმუნებული ვარ, რომ შედგება - იქ მოწმედ გამოვალ. შესაძლოა, საქმის ძიების ნაწილშიც აღმოვჩნდე.  

ფოტორეპორტიორების გახმაურებულმა საქმემ რა შთაბეჭდილებები დაგიტოვათ?

– ძალიან ცუდი შთაბეჭდილება, რადგან მთელი სახელმწიფო მანქანა მოწოდებული იყო, რომ ადამიანები ფსიქოლოგიურად გაენადგურებინათ. მინდა გითხრათ, რომ პიროვნების ფსიქოლოგიურად განადგურება არანაკლები დანაშაულია, ვიდრე ფიზიკური ხელყოფა. ხშირ შემთხვევაში, ეს უფრო გრძელვადიანი და წამების მატარებელი პროცესია.

უამრავი ადამიანი იყო ამაში ჩართული. ყველაზე მეტად ამაზე მტკივა გული, რომ ამდენი ადამიანია მზად საკუთარი მატერიალური კეთილდღეობისთვის და ოცდაათი ვერცხლისთვის სხვა ადამიანი გაწიროს ისე, როგორც სამი უდანაშაულო კაცი გადადეს. ათობით და ასობით ადამიანი იმისთვის იყო მომართული, რომ ისინი ბოლომდე გაენადგურებინათ. ყველაზე დიდი უბედურება ეს არის.

მადლობა ღმერთს, მედიის ერთსულოვნებამ და სიმტკიცემ თავისი გაიტანა. დავინახეთ მედიის, ადვოკატების, სამოქალაქო საზოგადოების დიდი ერთიანობა. ასევე საერთაშორისო მხარდაჭერამ შესაძლებლობა მოგვცა, რომ მათი სოცოცხლე გადაგვერჩინა. ერთადერთი წარმატება ეს არის.

ბუნებრივია, სიხარულით ვერ შეხვდები, რომ ადამიანი ბომბეიდან ლონდონამდე გვირაბის გაყვანას და კენედის მკვლელობას თავზე იღებს, მაგრამ ის, რომ მათი სიცოცხლე და ღირსება გადავარჩინეთ, სერიოზული წარმატებაა. რაც მთავარია, ეს არის სერიოზული სილა, რომელიც ქართულმა საზოგადოებამ და პირველ რიგში, მედიამ, სააკაშვილს და მთელი ვიგინდარების გუნდს გააწნა.

ამ საქმიდან გამომდინარე, რამდენად მოსალოდნელია დაკავებების სერიის გაგრძელება?

– ამის შესახებ შსს პირდაპირ საუბრობს. უტიაშვილის განცხადებაა, რომ აუცილებლად იქნება დაპატიმრებები. ბუნებრივია, რეჟიმი აგონიაშია და ასეთი მდგომარეობა ყოველთვის სახიფათოა. ისინი ყველაფერზე წავლენ და, რომ წამსვლელები არიან, ვიცით უკვე.

დაპატიმრებები გაგრძელდება და აბსოლუტურად მოულოდნელ შედეგებს მივიღებთ. ვფიქრობ, საკმაოდ მძიმე ზაფხული გველოდება.

რა შეიძლება დაუპირისპიროს ამ პროცესს საზოგადოებამ?

– ღირსება და საკუთარი შვილების სიყვარული. ინსტიქტებამდე უნდა დავიდეთ. რადგან ისეთ მდგომარეობაში ვართ, რომ ბუნებრივი ინსტიქტებიც კი აღარ მუშაობს. ცხოველში ეს მოქმედებს. მაგალითად, დათვი თავის ბელს იცავს, ასევეა ნებისმიერი სხვა ცხოველი. ეს ინსტიქტი მაინც უნდა გავიხსენოთ. ჩემი საქმე თუ ხელიდან წასულია, შვილებს მაინც უნდა ვუშველო – ამ პრინციპიდან უნდა გამოვიდეთ, რომ შვილებს ცხოვრება ამ სიბინძურეში და სიმყრალეში არ მოუწოთ.

პირველ რიგში, თავგანწირვაა საჭირო, რადგან მის გარეშე ამ ბოროტების ძლევა შეუძლებელია. დარწმუნებული ვარ, ქართულ საზოგადოებაში ამის პოტენციალი არის. ამის მშევენიერი მაგალითებია ჩვენს გარშემო.

სად არის და რის გაკეთება შეუძლია ამ დროს პოლიტიკურ ოპოზიციას?

– ქვეყანაში პოლიტიკური ოპოზიცია არ არსებობს. არიან ცალკეული პიროვნებები, რომლებმაც საკუთარი თავი და ღირსება შემოინახეს, საზოგადოებას დაუმტკიცეს, რომ ბრძოლის და თავგანწირვის უნარი აქვთ, მზად არიან, საკუთარ თავზე დარტყმა მიიღონ. ეს ძალიან კარგი წინაპირობაა, რომ რაღაც დროის განმავლობაში ადამიანების ერთობა, საერთო ფრონტი შეიქმნას. საბრძოლველი ფრონტი და არა პოლიტიკური, რადგან ამ ქვეყანაში არანაირი პოლიტიკური პროცესი აღარ არსებობს.

ეს არის სამკვდრო–სასიცოცხლო ბრძოლის ეტაპი ბოროტებასთან, არენა მათთვის, ვისაც წინააღმდეგ წასვლის და თავგანწირვის თავი ექნება, დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოში ასეთი ხალხი არის. ამ გზით ბოროტების დამარცხება შესაძლებელი იქნება. ამის მერე გამოჩნდებიან ადამიანები, ვინც პოლიტიკას წარმართავენ ქვეყანაში.

ოქრუაშვილი–გაჩეჩილაძის დაპირისპირებაზე რას იტყვით, მათ ევროპულ შეხვედრებში იღებდით მონაწილეობას.

– მათ შორის დაპირისპირება არ არსებობს. არიან მაბეზღარა ადამიანები, ასევე გაბედული და გაუბედავი პიროვნებები. საქართველოში მათ შორის დაპირისპირება მიმდინარეობს. გაუბედავები ცდილობენ, რომ გაბედული ადამიანები ლაფში გასვარონ. მაგრამ ეს სცენარები გუშინდელი დღეა. აქ ახალი არაფერია და არავის აინტერესებს. თუ ვიმეს სურვილი დარჩა, ქალების წყევლა–კრულვაში მიიღოს მონაწილეობა და ამ სახით დაიმკვიდროს თავი ქართულ პოლიტიკურ ასპარეზზე, ეს მისი ნებაა.

იქნებ დააკონკრეტოთ ვის გულისხმობთ?

– ორი გვარი იყო ნახსენები თქვენს მიერ და აქ ნონა გაფრინდაშვილს ნამდვილად არ ვგულისხმობ.