[მანანა ნოზაძე]
„რესპუბლიკური პარტიის“ ერთ-ერთი ლიდერი დავით ზურაბიშვილი მიიჩნევს, რომ ოპოზიციურ „ექვსეულსა“ და ცნობილ ადამიანებს შორის ინტეგრაცია სულაც არ ნიშნავს, რომ ამ ადამიანებს ვინმე სათავისო ინტერესებისთვის იყენებს. უბრალოდ, ეს ყველაფერი ორმხრივ ინტერესშია, რათა ქვეყანაში დიქტატურა და ფაშისტური რეჟიმი არ არსებობდეს.
ოპოზიციური „ექვსიანი“ ცნობად სახეებთან ერთად აპირებს საარჩევნო გარემოსთვის ბრძოლასა და რეგიონებში გასვლას. ეს ხომ არ ნიშნავს, რომ „ექვსიანიც“ იყენებს ცნობილ ადამიანებს?
- რა თქმა უნდა, ცნობადი სახეების გამოყენება მოხდება, რადგან ეს ყველას ინტერესებშია. ჩვენ ვთანხმდებით მხოლოდ ინტერესებზე, ყველას გვაწყობს ნორმალური არჩევნები. ნორმალური არჩევნები რომ ჩატარდეს, საჭიროა, ხალხი მობილიზებული იყოს, პოლიციამ ვერ განახორციელოს რეპრესიები. ამაში ყველამ უნდა მივიღოთ მონაწილეობა. თუ ამ პროცესის გარდატეხა შევძელით და ხალხში ენთუზიაზმი გაიღვიძებს, ეს პატარა მიღწევა არაა.
როცა ამხელა ხალხის მხარდაჭერა გვექნება, შესაბამისად, საარჩევნო წინადადებებსაც წარვუდგენთ ხელისუფლებას. ეს უკვე სხვა ამბავია. მართალია, ახლა ხელისუფლება არ აპირებს ჩვენთან მოლაპარაკების მაგიდასთან დაჯდომას, მაგრამ მოუწევს.
რა იცით, რომ მოუწევს?
- აი, ნახავთ, რომ მოუწევს.
საერთაშორისო საზოგადოების იმედი გაქვთ?
- არა მარტო. თუ ჩვენი ხალხის მხარდაჭერა იქნება, საერთაშორისო საზოგადოების მხარდაჭერაც გაიზრდება. ხოლო საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესების საქმეში ხალხის მხარდაჭრა აუცილებლად იქნება.
თქვენი გზა რამენაირად ხომ არ ჰგავს ბურჯანაძის მიერ განვლილ გზას, როდესაც მან „სახალხო კრებაში“ დაიახლოვა ცნობილი სახეები?
- არა, ბურჯანაძისგან განსხვავებით, აქ სულ სხვა სიტუაციაა. ის იყო ერთი ორგანიზაციული ერთობა, ძალიან კონკრეტული მიზნისთვის შექმნილი - გამოვიდეთ, აქცია მოვაწყოთ და გავაგდოთ ხელისუფლება. აქ ამაზე ლაპარაკი არაა. აქ ყველა თავისი ინტერესის, პროფესიული სფეროს მიხედვით ერთიანდება. ვთქვათ, ვიღაც ჟურნალისტია, შესაბამისად, ჟურნალისტურ სფეროზე გააკეთებს აქცენტს, მეორეს შეუძლია უფლებადაცვით საქმიანობაში მიიღოს მონაწილეობა. შესაძლოა, გარკვეულმა ჯგუფმა იურთიერთოს უნვერსიტეტებთან, სხვამ რეგიონებზე იმუშაოს, ზოგიერთმა კი, მედიასთან. რა თქმა უნდა, კონკრეტულ პროექტებზეა საუბარი. შესაძლოა, აქციებიც დაიგეგმოს, კრეატიული იდეებიც იყოს. უბრალოდ, ეს გაკეთდება ერთი ეგიდით -სამოქალაქო მოძრაობა თავისუფალი არჩევნებისთვის. თორემ აქ მონაწილეობას მიიღებს აბსოლუტურად სხვადასხვა ხალხი, ეს არ იქნება ერთ სტრუქტურაში გაერთიანებული ვერტიკალის მქონე ხალხი.
ისე არ წარმოიდგინოთ, რომ ყველა ადამიანი საკუთარ საქმეს მოწყდება და ერთი საქმით დაკავდება, მაგრამ კონტექსტი უნდა იყოს ერთი, ერთიანი ეგიდით. სამოქალაქო საზოგადოებასა და პოლიტიკოსებს შეუძლიათ ძალიან დიდი როლი ითამაშონ. ეს არის ყველას ინტერესი, ვისაც არ სურს, რომ ქვეყანაში დიქტატურა და ფაშისტური რეჟიმი არსებობდეს. ბუნებრივია, აქ ინტეგრაცია არ არის მთავარი, არამედ, ერთ რაღაც პოლიტიკურ ჯგუფად ჩამოყალიბება, რათა მიზანში იყოს თანხვედრა.
ქდმ-მ და „ახლებმა“ დათმეს „რვიანი“ და ხელისუფლების შეთავაზება მიიღეს, როგორ ფიქრობთ რა იყო ამის მიზეზი?
– ასეთ დეტალებში არ ვიჭრები ხოლმე. ამ საკითხს ძალიან მარტივად ვუყურებ. ხელისუფლებამ თქვა, ჩამბარდით, დამნებდით, თორემ საერთოდ არაფერს გაგიკეთებთო. ასეთი ფორმით ვიღაც რომ გელაპარაკება, ეს უკვე აპრიორი ნიშნავს, რომ მაინც არაფერს გაგიკეთებს. ამ დროს კი ორმა პოლიტიკურმა ძალამ თქვა, მოდი, ჩავბარდეთ, დავნებდეთ და, რასაც გვიწყალობებს, იმით შემოვიფარგლოთო.
დანარჩენ, კონკრეტულ ინტერესებთან დაკავშირებით ვერაფერს მოგახსენებთ და ასე სიღრმეში ვერ წავალ.
მას შემდეგ, რაც „რვიანი“ დაიშალა, სულ უფრო ხშირად გვესმის „ექვსეულისგან“, რომ ახლა ბევრად უფრო თავისუფლები იქნებით და უფრო იოლად შეთანხმდებით ცალკეულ საკითხებზე. თუ ასე გიშლიდათ ხელს ეს ორი პარტია, რატომ აქამდე არ ჩამოიშორეთ?
– მათ ჩამოცილება-არჩამოცილებაზე საუბარი არ ყოფილა. ჩვენი სურვილი იყო, ინტეგრაცია. ის, რაც ახლა კეთდება, გვინდოდა, მომხდარიყო მაშინდელი „რვიანის“ ფარგლებში, მაგრამ არ უნდოდა ამ ორ პოლიტიკურ ძალას ეს ამბავი, მონახეს თავიანთი გზა და წავიდნენ იქ. ხოლო იქ რას მოიგებენ, ვნახავ. არა მგონია, დიდი მოგება ჰქონდეთ.
ასე თუ ისე, „რვიანმა“ ნებით თუ უნებლიედ, გარკვეული პერიოდის მანძილზე ერთად დგომა შეძლო და მაინც ვერაფერს მიაღწია. როგორ გგონიათ, მაინც რა იყო „რვიანის“ ანუ ახლანდელი „ექვსეულის“ მთავარი შეცდომა? ხალხი მას პასიურობას აბრალებს.
– „რვიანის“ შეცდომად თუ ჩავთვლით, ისაა, რომ საზოგადოება არ გახლდათ სათანადოდ ინფორმირებული იმ მნიშვნელობის შესახებ, რასაც ჩვენი წინადადებები და იმავე ბიომეტრიული მონაცემებით სიები, იგივე საარჩევნო სისტემა გულისხმობდა. მეორე სისუსტე იყო, მაგრამ ამას ობიექტური მიზეზი ჰქონდა – საზოგადოებასთან კომუნიკაცია, ხალხში გასვლა. საზოგადოებას ჰქონდა მოთხოვნილება, მეტი ინტეგრაცია ეხილა და სხვა სფეროებსაც შეხებოდა „რვიანი“. მაგრამ აქ იყო სწორედ ეს ორი პარტია, რომელიც ამბობდა, რომ ეს არ გვინდა და მხოლოდ საარჩევნო სისტემით შემოვიფარგლოთო.
ამჯერად, ამ ექვსეულში აზრთა თანხვედრა მეტია. ყოველ შემთხვევაში, ამ „ექვსეულში“ არის შესაძლებლობა, რომ გავფართოვდეთ...
„ექვსეული“ გაფართოვდეს?
– არა, პარტიების შემომატებას კი არ ვგულისხმობ, არამედ იმას, რომ მეტი სფერო მოვიცვათ. სხვა პოლიტიკოსებსაც შეუძლიათ მონაწილეობა მიიღონ ამ დიდ აქციაში, რასაც თავისუფალი არჩევნებისთვის ბრძოლა ჰქვია.
თუ მაინც გაყალბდა არჩევნები?
– ახლა ჩვენი მთავარი ამოცანაა, გამოფხიზლდეს ხალხი, დაძლიოს ნიჰილიზმი, გატყდეს შიშის სინდრომი, დავანახოთ ხალხს, რომ მათი დაშინება და დატერორება ასე ადვილი აღარ არის. ეს თუ შევძელით, გარწმუნებთ, უკეთეს საარჩევნო კანონსაც მივიღებთ და ხელისუფლებასაც სერიოზულ დათმობებზე წასვლა მოუწევს.
თუ გაყალბდა, საერთაშორისო ძალების ჩართვის იმედი ახლა მაინც არსებობს?
– მოდით რა, ჯერ აქამდე მივიდეთ, მიზანი ეს არის. ხოლო, თუ ეს ვერ გავაკეთეთ, მერე სულ სხვა მოცემულობა გვექნება. ამიტომ ნუ გადავახტებით ეტაპებს, ჯერ ეს არის გასაკეთებელი.
