მართლა დაწერა თუ არა ლექსი კომკავშირზე, ქმრის რომელი თვისება მოსწონს და რა შენიშვნებს აძლევენ შვილები - მომავალი ვიცე-სპიკერის განსხვავებული პორტრეტი
ვინმეს მოსწონს თუ არა, ფაქტია: ამ ადამიანმა ნაცებს, როგორც იტყვიან, კუდით ქვა ასროლინა; მეტიც, ორ წელიწადში ისეთი პარტია შექმნა, 8 ოქტომბრის არჩევნებზე უფრო სტაჟიან პოლიტიკურ ძალებს აჯობა, ხუთპროცენტიანი ბარიერი გადალახა და პარლამენტში 6 კაცით შევიდა... ბუნებრივია, მიხვდით: ირმაზე გელაპარაკებით, ინაშვილზე, რომელიც ჯერ კიდევ „ვარდების რევოლუციამდე“ გავიცანი. მაშინ ირმა „საზოგადოებრივ მაუწყებელზე“ სპეცგადაცემებს აკეთებდა... მას მერე ათასმა წყალმა ჩაიარა და... დღეს ასეთი რეალობაა: ირმა ინაშვილი, დიდი ალბათობით, მე-9 მოწვევის პარლამენტის ვიცე-სპიკერი გახდება... მართლა დაწერა თუ არა ლექსი კომკავშირზე, ქმრის რომელი თვისება მოსწონს, რა შენიშვნებს აძლევენ შვილები და რომელ მეგობარზეა ნაწყენი? - ამ თემებზე პატრიოტთა ალიანსის გენმდივანს საჯაროდ არასოდეს ულაპარაკია. ასე რომ, „ვერსია“ პოლიტიკაში წასული ჟურნალისტის, ირმა ინაშვილის არა-ჩვეულებრივ ინტერვიუს წარმოგიდგენთ.
- ირმა, თქვენობით ვილაპარაკოთ თუ შენობით?
- შენობით...
- ესე იგი, ისევ ის ირმა ხარ, როგორსაც აქამდე გიცნობდი? სხვათა შორის, ერთმანეთს ბოლოს, მგონი, 2013-ში შევხვდით და მას მერე შენში რამე შეიცვალა?
- (იღიმის) ადამიანებსა და კოლეგებთან, მით უმეტეს, კოლეგების იმ ნაწილთან ურთიერთობაში, რომლებთანაც ვმეგობრობდი, მაგალითად, შენთან არაფერი შეცვლილა და არც შეიცვლება. ვანო, იმის გამო, რომ ჩვენი შეხვედრა რამდენჯერმე გადაიდო, ბოდიშს კიდევ ერთხელ გიხდი - ეს საარჩევნო რიტმის ბრალი იყო და, საერთოდ, ძალიან რთული საარჩევნო კამპანია გავიარეთ...
- ჩვენში დარჩეს და, ვფიქრობდი, ჩემზე გაბრაზებულ-ნაწყენია-მეთქი...
- არა, არა, ძალიან გაფასებ და ჩვენს თაობაში ერთ-ერთი ნიჭიერი ჟურნალისტი ხარ - საოცრად შეგიძლია, ადამიანის სულიერი მდგომარეობა წარმოაჩინო, მისი ხასიათი, ბუნება გახსნა და ეს ნიჭია...
- მადლობა... ირმა, ხომ შეიძლება, ყველაფერზე ღიად ვილაპარაკოთ?
- რა თქმა უნდა...
- მაშინაც კი, როცა ჟურნალისტიკაში იყავი, ჭორებს ხშირად გივრცელებდნენ, მაგრამ ბოლო დროს თავს ყოფილი მეგობრებიც კი გესხმიან. ამის მიზეზი შენი წარმატებაა? ორ წელიწადში ისეთი პარტია შექმენი, რომელმაც 5-პროცენტიანი ბარიერი გადალახა...
- საქართველოში იმ ადამიანებს, რომლებიც სხვებს რაღაცით არ ჰგვანან, არასტანდარტულ ნაბიჯებს დგამენ და რაღაც წარმატებას აღწევენ, ყოველთვის ებრძვიან. ის, რომ 5-პროცენტიანი ბარიერი გადავლახეთ, ვიღაცისთვის შეიძლება, დიდი წარმატებაა, მე კი ვთვლი, რომ ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა. სხვათა შორის, 5 პროცენტისთვის ნამდვილად არ ვიბრძოდით და ამ 5 პროცენტს არც ახლა ვეგუები, რადგან ზუსტად ვიცი, ჩვენი მხარდაჭერა გაცილებით მაღალია.
- თუკი ასე ფიქრობ, ბედს რატომ შეეგუე? არადა, მახსოვს, აანონსებდი, 8 ოქტომბერს, როგორც კი საარჩევნო უბნები დაიხურება, საპროტესტო აქციებს დავიწყებთო...
- იმიტომ გავჩერდი, რომ არჩევნების თემასთან დაკავშირებით ხალხში საპროტესტო მუხტი ვერ ვიგრძენი. საერთოდ, ამ არჩევნებზე ძალიან ცუდი რამ მოხდა: არ მინდა, შეურაცხყოფა მივაყენო, გავაღიზიანო და ჩემზე გავაბრაზო, მაგრამ ამომრჩევლის ნაწილი გაიყიდა! ქვეყანაში სოციალური კრიზისი და სიდუხჭირე ისეთი დიდია, რომ ამ ადამიანებს არ განვიკითხავ, თუმცა მომავალზე ვფიქრობ, როგორ შეიძლება, არჩევნები დავიცვათ, თუკი ყველა, ვისაც უჭირს, არჩევნებზე 20 ან 50 ლარს აიღებს.
- ფული პატრიოტებსაც დაგერიგებინათ, ვინმემ დაგიშალათ?
- ჯერ ერთი, ფული არ გვქონდა; მეორეც, რომც გვქონოდა, არ დავარიგებდით!
- რა ვიცი, ხმა დადიოდა, ბევრი ფული აქვთო...
- ეს მეც გამიგია, მაგრამ ჩვენი ყველა შემოწირულობა საჯაროა და ის თანხა, რაც გვქონდა, მთლიანად მაჟორიტარულ და პროპორციულ არჩევნებზე დაიხარჯა! ის ხალხი არ ვართ, ვინც პარტიის ფულს ჯიბეში იდებს! პოლიტიკური საქმიანობისა თუ სააკაშვილის რეჟიმთან წინააღმდეგობის გამო ამქვეყნიური ბევრი სიკეთე დაგვითმია და გაგვიღია კიდეც, მაგრამ ახლა რომ გამოვსულიყავი და მეთქვა, გამოდით-მეთქი, ვერ ვიგრძენი, რომ საზოგადოება ამისთვის მზად იყო - არჩევნების შედეგები ყველა პარტიამ და საერთაშორისო ორგანიზაციამ აღიარა. თვით ნაცმოძრაობამაც კი, რომელიც ამბობდა, არიქა, კრამიტებს დავამტვრევ და „ოცნებას“ ხერხემალში გადავამტვრევო, არჩევნები აღიარა და გამოვიდა, რომ მარგინალი, სამყაროზე გაბოროტებული, ყველასა და ყველაფერზე გაბრაზებული ვარ და არაფერი მინდა.
- ისე, ზოგს მართლა ჰგონია, რომ ყველაზე გაბრაზებული ხარ. საჯარო გამოსვლებისას რატომ ჩხუბობ ხოლმე?
- თავს არავის ვადარებ, მაგრამ ყველა, ვისაც სიმართლის განცდა გაფაქიზებული აქვს, ტყუილსა და ცუდ საქციელზე ემოციურად რეაგირებს და ამას ხან სიბრაზით გამოხატავს, ხან ხმაურით, თუმცა ვანო, მერწმუნე, ასეთი ადამიანები ყოველდღიურ ცხოვრებაში უფრო სევდიანები, გულჩვილები და მიმტევებლები არიან, ვიდრე ისინი, ვინც მაღალ მატერიებზე „დაყენებული სახეებით“ ლაპარაკობენ.
- ვინაიდან მომავალი ვიცე-სპიკერი ხარ, ალბათ, პირფერობად არავინ ჩამითვლის, მაგრამ შინაურულ წრეში ხშირად მითქვამს, პირად ურთიერთობაში ირმა კარგი და განსხვავებულია-მეთქი. ისე, მგონია, რომ პიარის ხელოვნებასაც კარგად ფლობ. ჰოდა, რაღაცებს შეგნებულად აკეთებ თუ, უბრალოდ, შეცდომებს უშვებ? აი, მაგალითად, როცა თქვი, მაგრად ვილოცებ, ვეზიარები და წამოვალო, ვერ მიხვდი, რომ ყველაფერი ეს შეიძლება ქილიკის საგანი გამხდარიყო?
- (იღიმის) ვანო, ზოგიერთი საჯარო პირი - ჟურნალისტი თუ პოლიტიკოსი რაღაც განცხადებას მიზანმიმართულად აკეთებს, რადგან იცის, რომ ეს კონკრეტული ფრაზა ცნობადობას აუმაღლებს და დამატებით პოპულარობას მოუტანს. მე კი ასე არასოდეს ვფიქრობ და ყოველთვის იმას ვამბობ, რისი თქმაც იმ წუთას მინდა. წინასწარ არ ვალაგებ, ეთერში რა ვთქვა, რადგან ცოცხალი ეთერი ჩემთვის ცოცხალი აზროვნებაა... ყველა სიტყვაში, რასაც ვამბობ, გულწრფელი ვარ! მარხვა, ზიარება და აღსარება ჩემი ცხოვრების შემადგენელი ნაწილია და როცა ამაზე ვლაპარაკობ, არ ვფიქრობ, „დარტყმები“ წამოვა-მეთქი. იმ ადამიანებს, ვინც ტელევიზიით ამბობენ, არც ვმარხულობთ და არ ვეზიარებითო, არასოდეს განვიკითხავ და არც ჭკუის სწავლებას ვუწყებ, რატომ არ გწამთ, მოდით, მართლმადიდებლები გახდით, ეზიარეთ და იმარხულეთ-მეთქი. საერთოდ, ყველაფერში, მით უმეტეს, ისეთ საკითხში, როგორიც რწმენაა, ძალადობის წინააღმდეგი ვარ, მაგრამ როცა ვთქვი, ვიმარხულებ, ვეზიარები და წავალ-მეთქი...
- უკაცრავად, სად მიდიოდი?
- სად და, სიმართლისკენ. ახლა კი, დარწმუნებული ვარ, რომ ტყუილში ვართ, რადგან ეს იდეალური არჩევნები არ იყო. იმ სიტყვებით იმ იდეალური სიმართლისა და რეალობისკენ მივდიოდი, რომელიც მინდა, ამ ქვეყანაში ერთხელ და სამუდამოდ შედგეს.
- ისე, „ოცნებამ“ რატომ მოგატყუა?
- ჯერ ერთი, ამ შემთხვევაში, კლასიკურ ტყუილზე არ ვლაპარაკობ; მეორეც, „ოცნებასთან“ საერთო არაფერი მაქვს, რომ მომატყუოს ან არ მომატყუოს.
- ირმა, განა, არ ადასტურებ, შენ რომ არა, 2012-ში, „ოცნება“ არჩევნებს ვერ მოიგებდა?
- კი ბატონო, ამას ვადასტურებ, მაგრამ „ოცნება“ ამბობდა, თავისუფალ და სამართლიან არჩევნებს ჩავატარებო. თითქოს ვერ შევედავებით, რომ არჩევნები უსამართლო იყო, მაგრამ სინამდვილეში, სხვა სტილისა და სპეციფიკის არჩევნები ჩატარდა. გაანალიზება ამას სჭირდება და სწორედ ამიტომ ვთქვით, რომ შეიქმნება საგამოძიებო ჯგუფი, რომელშიც არასაპარლამენტო პარტიებიც შევლენ და შევეცდებით, იმას მივაგნოთ, რაც ამ არჩევნებში არასპეციფიკური იყო.
ისე, თავს არც თამარ მეფეს ვადარებ და არც დავით აღმაშენებელს, მაგრამ იმის თქმა, პირჯვარს გადავიწერ და ომში წავალო, სირცხვილად როდის ითვლებოდა? ეს სირცხვილად და არასტანდარტულად ახლა ითვლება.
- ლოცვა და ზიარება სირცხვილი არც ახლაა, მაგრამ უბრალოდ, 21-ე საუკუნეა და ყველაფერი, რასაც პოლიტიკოსი ამბობს, პიარტექნოლოგიების წყალობით, შესაძლოა, მისივე საწინააღმდეგოდ იქნას გამოყენებული. ავიღოთ, მაგალითად, ის კადრები, სადაც ჩანს, რომ ნაცაქტივისტებს აგინებ...
- ძალიან კარგს ვაკეთებ, რომ ვაგინებ, კიდევ შევაგინებ და პარლამენტარის სტატუსი ხელს ვერ შემიშლის, ისე მოვიქცე, როგორც საჭიროდ ჩავთვლი!
- მერე, საჯარო პირის თმენის ვალდებულებას რა ვუყოთ?
- ეს სხვა საკითხია... პარლამენტის წევრის სტატუსი ჩემს თავისუფლებას ვერ შებორკავს! პირველ რიგში, პიროვნება ვარ და მერე პარლამენტის წევრი. მერწმუნეთ, საქართველოს საზოგადოებას პარლამენტის ისეთი წევრი არ სჭირდება, რომელიც მონუსხული, დადუმებული, ურეაქციო და უემოციო იქნება! ასეთი უემოციო, უპოზიციო და უბიოგრაფიო დეპუტატები ვნახეთ. ვთვლი, რომ დღეს ქვეყანას სულ სხვა სტილის პოლიტიკოსები სჭირდება, პოლიტიკას კი - არასტანდარტული და შემოქმედებითი აზროვნება, თორემ ქართული პოლიტიკა ძალიან დახავსებულია - პოლიტიკა მარადმწვანე პოლიტიკოსებმა შეჭამეს და ახალ სახეებს არ უშვებენ.
- არ გეწყინოს და, ერთი ასეთი მარადმწვანე პოლიტიკოსი პატრიოტებშიცაა - ადა მარშანია თქვენი სიის მეორე ნომერია და დეპუტატიც გახდა...
- კი ბატონო, მაგრამ გრადაცია ამ მარადმწვანეობაშიც არსებობს. ზოგიერთ მარადმწვანე პოლიტიკოსს ქვეყნისთვის ზიანის მეტი არაფერი მოუტანია. რაც შეეხება ადა მარშანიას, მას და მის ოჯახს ქართულ-აფხაზურ ურთიერთობებში დამსახურება აქვთ. ადა ჩვენი თანამებრძოლი წინააღმდეგობის მოძრაობიდანაა. არადა, მაშინ ძალიან ბევრი ადამიანი იმალებოდა და ეშინოდა.
- ამ ლოგიკიდან გამომდინარე, გაუგებარია, ზაზა მიქაძე პატრიოტთა სიის მეხუთე ნომერი და, შესაბამისად, დეპუტატი რა ნიშნით გახდა? ადგილი გაყიდეთ?
- ასეთი რამ არ ყოფილა. საერთოდ, ადგილების გაყიდვა ჩვენი სტილი არაა და, სიმართლე გითხრა, არც არავის უღვაწია, მოსულიყო და დაფინანსება შემოეთავაზებინა. ასეთი რამ რომ ყოფილიყო, მივიღებდით - როცა საარჩევნო რეჟიმშია, პარტიას დაფინანსება სჭირდება და კარგი იქნებოდა, ერთი კი არა, ათი ზაზა მიქაძე გვყოლოდა, თუმცა ზაზა ჩვენთან ახლა არ გამოჩენილა, მრავალი წელია ვმეგობრობთ და ვთვლი, რომ სწორედ მისნაირი კომპეტენციისა და აზროვნების ახალი სახეები არიან საჭირონი.
- შეიძლება, კარგად აზროვნებს, მაგრამ პოლიტიკური გამოცდილება არ აქვს და პარლამენტში რა უნდა გააკეთოს?
- ბევრ მარადმწვანეს ჰგონია, რომ პოლიტიკური გამოცდილება აქვს, მაგრამ პარლამენტში უსარგებლოა. ზაზა მიქაძე ეკონომისტი და იურისტია, ბიზნესში დიდი გამოცდილება და ცნობილ საერთაშორისო კომპანიებთან ძალიან ახლო ურთიერთობა აქვს. საქართველოში ბევრი საინვესტიციო პროექტი განუხორციელებია და თავისუფალ ეკონომიკურ ზონებზე საინტერესო იდეებიც აქვს, რაც კანონპროექტების სახეს მიიღებს. მოკლედ, ზაზა ძალიან კარგი დეპუტატი იქნება.
- ღმერთმა ხელი მოუმართოს... ირმა, სოციალურ ქსელში ერთი გვერდი არსებობს - „თარხან ბრძენი და მშვენიერი ირმა“. მოდი, იმას, რომ მიშას ებრძოდი, თავი დავანებოთ. ქალი, დედა ხარ და როცა ასეთ რაღაცებს ნახულობ, როგორი რეაქცია გაქვს ხოლმე?
- (იღიმის) რომ გითხრა, მსიამოვნებს და მიხარია-მეთქი, მოგატყუებ და გულწრფელი არ ვიქნები, მაგრამ ამ წლების განმავლობაში მოთმინების უფრო მეტი უნარი გამომიმუშავდა. ის, რაც სოციალურ ქსელში ხდება, არც ჟურნალისტიკაა და არც „შავი პიარ“.
- აბა, რა არის?
- რა და, მიზანმიმართული წერტილოვანი დარტყმები კონკრეტულად ჩემზე, როგორც პარტიის ერთ-ერთ ლიდერსა და დავით თარხან-მოურავზე, როგორც პარტიის თავმჯდომარეზე. ბევრს ჰგონია, რომ თარხან-მოურავი პარლამენტის წევრი გახდა ან აჭარის უმაღლეს საბჭოშია და დარტყმების ეპიცენტრში ამიტომაცაა, მაგრამ ამ ხალხმა ვერ გაიგო, რომ თარხან-მოურავმა ქართული პოლიტიკისთვის უპრეცედენტო ნაბიჯი გადადგა, როცა თქვა, საპარლამენტო სიაში არ ვიქნები და ადგილს ჩემს თანამებრძოლ ირმა ინაშვილს ვუთმობ, რომელიც პარტიის პირველი ნომერი იქნებაო...
- დავით თარხან-მოურავმა აჭარის უმაღლესი საბჭოს წევრობა ზაზა ოქუაშვილს რატომ დაუთმო?
- აჭარის უმაღლეს საბჭოში მის ყოფნას აზრი მაშინ ექნებოდა, 7-8 კაცი რომ გაგვეყვანა, მაგრამ ახლა, ერთი თარხან-მოურავი რამეს ვერც უმაღლეს საბჭოს შესძენს და, როგორც თავმჯდომარე, ყურადღებას პარტიასაც დააკლებს, ამიტომ ზაზა ოქუაშვილს ვთხოვეთ, აჭარის უმაღლეს საბჭოში შესულიყო - იქ პარტიის პოლიტიკის განხორციელება-გასაჯაროებას ზაზაც ბრწყინვალედ მოახერხებს. დათო კი პარტიას ადგილობრივი არჩევნებისთვის მოამზადებს...
- ირმა, პირად საუბარში მითხარი, საპარლამენტო მუშაობის გამოცდილება არ მაქვს. დეპუტატობის, მით უმეტეს, ვიცე-სპიკერობის ხომ არ გეშინია?
- არა, რადგან იმდენი პარლამენტარი მყავს ნანახი და მათი იმდენი გამოსვლა მომისმენია, სიმართლე გითხრა, ჩემს თავზე წარმოდგენა ამიმაღლდა!
- ისე, ვიცე-სპიკერობა უკვე გაითავისე?
- კი, გავითავისე, თუმცა ამას ძალიან განვიცდი.
- რატომ?
- ჩემი ცხოვრება ისედაც მძიმე იყო და ახლა კიდევ უფრო მძიმე იქნება.
- მძიმე კი არა, პირიქით, ცხოვრება მშვენიერი გახდება. მახსოვს, წლების წინ სხვენში ცხოვრობდი. ჰოდა, ახლა, ვიცე-სპკერი რომ გახდები, კარგი შემოსავალი გექნება...
- ვანო, იცი, ცხოვრება უფრო მძიმე რატომ გახდება? - ჩემზე მეტი დარტყმა წამოვა. ახლა მირტყამენ, როცა არავინ ვარ და საპარლამენტო თანამდებობაზე რომ ხარ, გაათმაგებული შეტევის ეპიცენტრში ექცევი.
- შევატყვე, თვალები აგიცრემლიანდა. რატომ?
- (იღიმის) არ ვიცი... ამ შეტევების კი არ მეშინია, არამედ, ვგრძნობ, ეს დიდი პასუხისმგებლობაა. ზოგი თვლის, ეს მეკუთვნის და ამის ღირსი ვარო, მე კი სულ სხვა რაღაცას ვფიქრობ - ღირსი ვარ, ეს თანამდებობა დავიკავო?
- და ამ კითხვაზე საკუთარ თავს რას პასუხობ?
- პასუხი არ მაქვს, რადგან ამ მდგომარეობაში თავი ჯერ არ მინახავს...
- ვიცე-სპიკერი რომ გახდები, გინდა თუ არა, მინიმუმ, ჩაცმის სტილის შეცვლა მოგიწევს. ამისთვის ემზადები - ვთქვათ, ახალი კაბები შეიძინე?
- თუ თავისუფლად არ მაცვია, ვერ ვაზროვნებ.
- მესმის, მაგრამ დეპუტატს, მით უმეტეს, ვიცე-სპიკერს, პროტოკოლით, პარლამენტში ჯინსებით სიარული ეკრძალება...
- ამიტომ, ისე ჩავიცმევ, სტანდარტი, ეტიკეტი დავიცვა და თავიც თავისუფლად ვიგრძნო. მოძრაობა არ უნდა მიჭირდეს - ტანსაცმლის ტყვე არ უნდა ვიყო. ასეთი ტანსაცმელს ვერ იყიდი, უნდა შეაკერინო.
- ვის აკერინებ?
- (იცინის) ამას ჯერ ვერ ვიტყვი...
- ...ირმა, რამდენი წლის შვილები გყავს?
- 15 და 16.
- ესე იგი, პოლიტიკურ მოვლენებს თვალს, ასე თუ ისე, ადევნებენ. არ გეუბნებიან, დედა, გაჩერდი, ყველაფერს შეეშვი და მოგვხედეო?
- იყო პერიოდი, ეთერში რომ ვჩხუბობდი, არ მოსწონდათ და ნერვიულობდნენ. მეუბნებოდნენ კიდეც, ჯობია, უფრო მშვიდად ილაპარაკოო და როცა მშვიდი ლაპარაკი დავიწყე, მოეწონათ. საერთოდ, შვილებზე დიდი კრიტიკოსები არ მყავს და მათ შენიშვნებს ყურადღებას ყოველთვის ვაქცევ. სხვათა შორის, ჩემს ყველა გამოსვლას უყურებენ, ძალიან მაკრიტიკებენ და სასარგებლო რჩევებსაც მაძლევენ - ეს ახალი თაობაა, რომლისთვისაც საინტერესო უნდა იყო...
- შენი და შენი შვილების პოლიტიკური გემოვნება თანხვედრაშია?
- მაგალითად, ჩემს ქალიშვილს ძალიან არ მოსწონს, როცა პრორუსს მეძახიან და მეუბნება ხოლმე, დასავლეთის ვითომმომხრეები ძალიან აგრესიულები არიანო. მოკლედ, ჩემს შვილებს და, საერთოდ, მათ თაობას აგრესია და იარლიყების მიკერება არ მოსწონს.
- განა, არ შეგიძლია, შენი პრორუსულობის მითი დაამსხვრიო?
- (იღიმის) ეს მითი დამსხვრეულია - ქართულ პოლიტიკაში ასეთი იარლიყი აღარ თამაშობს! პროდასავლური პარტიები ამ იარლიყების მიკერებამ დაანგრია. შეიძლება, ვიღაცას უხარია, პარლამენტში სამი პარტიაა, დედა, რა კარგიაო, მაგრამ პირადად მე არ მიხარია და ძალიან განვიცდი, რომ პოლიტიკური სივრცის „ამოყირავება“ მოხდა. პოლიტიკური კლასი იარლიყების მიკერებას გადაჰყვა - იმდენს ამტკიცებდნენ, აი, პროდასავლურები ვართო, რომ ხალხს ყელში ამოუვიდა. დღეს მოთხოვნა „პრო“-ებზე კი არა, ეროვნულ ძალაზეა.
- სხვანაირად არ გამიგო და, ეროვნულობაც, „პრო“-ებისა არ იყოს, პირობითია..
- არა... როცა გეამაყება, რომ პროდასავლური პოლიტიკოსი ხარ, შენი სახელმწიფოებრივი და ეროვნული ხედვა უნდა ვიცოდე, მაგრამ ამ ხედვაზე კი არ მელაპარაკები, არამედ, მუდმივად მეჩხუბები და მარწმუნებ, პროდასავლური პოლიტიკოსი მე ვარ, შენ კი არაო. აი, პროდასავლური პოლიტიკოსი მე რატომ არ ვარ და პრორუსი რატომ ვარ? ვინმემ ერთი ციტატა მაინც მოიტანოს, სადაც ვამბობ, რომ ევრაზიული კავშირი მინდა და ნატო არა. ერთი ფაქტი მაინც მაჩვენონ, როცა რუსეთის დაზვერვის თანამშრომელს ვხვდები, როგორც ლევან ბერძენიშვილი ხვდებოდა და მიშა სააკაშვილმა ეს გაუსაჯაროვა. ვფიქრობ, იმაში საამაყო არაფერია, თუ ცრუ-ს აგენტი ხარ. ცრუ-ს აგენტობაც ისეთივე სამარცხვინოა, როგორც - ფსბ-სი და, საერთოდ, ამ აგენტობაზე ლაპარაკი უნდა დამთავრდეს!
- ირმა, ზოგს პატრიოტები პრორუსები შეიძლება იმიტომ ჰგონიხართ, რომ ხალხს გასაგები ენით არ ელაპარაკებით...
- ქართულ პოლიტიკაში ჩვენზე გასაგები ენით ერთი პარტიაც არ ლაპარაკობს - ჩვენ ყველაზე ხალხოსნური ენა გვაქვს.
- მიუხედავად ამისა, იგივე საგარეჯოში, როგორც მაჟორიტარობის კანდიდატმა არჩევნები წააგე!
- (იღიმის) ვანო, ეს იმის გამო არ მომხდარა, რომ ხალხს ჩემი ენა არ ესმის. ეს სხვა თემაა და სწორედ იმას უკავშირდება, არჩევნები რა სპეციფიკითაც ჩატარდა.
- წეღან უნდა მეკითხა და დამავიწყდა: არჩევნების ჩატარების შემსწავლელ კომისიას იურიდიული ძალა ხომ არ ექნება?
- ამ ეტაპზე დასკვნა უნდა დაიდოს და თუკი ისეთი ფაქტები, მტკიცებულებები იქნება, რაც გაფიქრებინებს, რომ საპარლამენტო კომისია უნდა შეიქმნას, ამ გზით მერე წავალთ. ისე, სამართლებრივი საფუძველი არასაპარლამენტო კომისიის დასკვნასაც აქვს, თუკი ამ დასკვნით ვაშინგტონში, სტრასბურგში წახვალ და ევროპარლამენტსა თუ კონგრესში, როგორც ვიცე-სპიკერი, ამ თემის პრეზენტაციას გააკეთებ. სხვა გზებიც არსებობს, რომლითაც ვიმოქმედებთ. საქართველოში საარჩევნო მანიპულაციები, ერთხელ და სამუდამოდ, უნდა დამთავრდეს!
- მათ, ვინც შენზე ქილიკობს, დაემუქრე, ყველას სახელსა და გვარს ვიმახსოვრებო.
- დიახ, დავემუქრე და ახლაც ვემუქრები.
- ანუ, ვიცე-სპიკერი რომ გახდები, ამ ადამიანების წინააღმდეგ რეპრესიებს დაიწყებ?
- ჩემი მთავარი საკანონმდებლო პაკეტი საინფორმაციო ველს შეეხება, რომლის ერთ-ერთი პუნქტიც სოციალური ქსელი იქნება.
- მაშასადამე, სოციალური ქსელების აკრძალვის მოთხოვნით გამოხვალ?
- არა, არა. პასუხისმგებლობა სოციალურ ქსელში ინფორმაციის გამავრცელებელზეც უნდა არსებობდეს და ისეთი გვერდის შემქმნელზეც, როგორიცაა „თარხან ბრძენი და მშვენიერი ირმა“. სოციალური ქსელი ჩვეულებრივი საინფორმაციო ველია და პასუხისმგებლობის საკითხი იქაც უნდა არსებობდეს. მოკლედ, ჩვენ კიბერ-პოლიციის შექმნაზე ვლაპარაკობთ, რომელიც შსს-ში ვითომ არსებობს, მაგრამ სულ სხვა ფუნქციები აქვს. როცა სოციალურ ქსელში მემუქრებიან, უკიდეგანო პირად შეურაცხყოფას მაყენებენ და ჩემს შვილებს ემუქრებიან, რომ დედას მოუკლავენ...
- ირმა, უნდა ჩაგეკითხო: შენს შვილებს დედის მოკვლით ახლა ემუქრებიან?
- ბოლო ორი თვეა - არა. სხვათა შორის, ძალიან აქტიურად მწერდნენ უკრაინიდან, სააკაშვილის ქართველი ჯარისკაცები და მემუქრებოდნენ, რომ ჩამოვიდოდნენ და მომკლავდნენ. ამის შესახებ საჯაროდ არასოდეს მილაპარაკია, თუმცა ინფორმაცია შსს-ს კიბერუსაფრთხოების სამსახურს მივაწოდე... სხვადასხვა თემაზე რამდენიმე გამოძიება მიდის, ჩვენებებიც მაქვს მიცემული, მაგრამ წლები გადის და შედეგი არაფერია. სულხან მოლაშვილი მოკვდა, აგარაკი კი ახლა დაუბრუნეს და რაზე ვლაპარაკობთ? ისე, მოლაშვილი გვარებს სიცოცხლეშივე ასახელებდა, თუმცა დღეს ბოკერია პარლამენტის წევრია! მოკლედ, გვინდა, ადამიანები სამართლიანობის აღდგენას სიცოცხლეშივე ეღირსონ და არა ისე, როგორც სულხან მოლაშვილის შემთხვევაში - ყველაფერ ამას შეეწირა და აგარაკი მერე დაუბრუნეს!
ერთი სიტყვით, სოციალურ ქსელში სიცოცხლის მოსპობის მუქარა ისეთივე დასჯადი უნდა იყოს, როგორც რეალურ ცხოვრებაშია. ვანო, გარწმუნებ, ასობით მუქარა მაქვს მიღებული. დღეს სოციალურ ქსელში მუქარისთვის არავის სჯიან, მაგრამ ყველა ამ ადამიანს ვიმახსოვრებ, სასაცილოა, ყველას რომ დავუარო და თავი მოვაჭრა, მაგრამ მომავალ ოთხ წელში შევძლებ, კანონები შეცვალო და მერე, ამ ადამიანებს ვუთხრა, იმის გაკეთება, რასაც აკეთებთ, არ შეიძლება-მეთქი.
- ...ირმა, ამ თემაზე, როგორც მახსოვს, ადრეც გვილაპარაკია, მაგრამ ყველაფერი კარგად რომ „ჩავაანალიზო“, კიდევ უნდა გკითხო: ჯერ კიდევ 2012 წლის პირველი ოქტომბერს არჩევნებამდე ვიღაცებს „ოცნების“ პროექტი ეგონე. 8 ოქტომბრის არჩევნებამდე კი ისიც მოვისმინე, პატრიოტებში ფულს ექსპერმიერი ღარიბაშვილი დებსო...
- ეს პირველად მესმის...
- მოკლედ, „ოცნებამ“ თავისიანად რატომ არ გაღიარა?
- დღევანდელი ხელისუფლება ისევ სააკაშვილის ლობისტების მძევალი მგონია და 8 ოქტომბრის არჩევნებიც ამის ნათელი მაგალითი იყო ანუ ნაცმოძრაობის ლობისტები ხელისუფლებას „აწვებოდნენ“, პარლამენტში მეორე ძალად ნაცმოძრაობა შესულიყო.
- სხვა რამ გკითხე და სიტყვას ბანზე ნუ მიგდებ...
- პასუხს აქედან ვიწყებ... რაღაც გადათამაშება მოხდა, ბოკერია ვითომ სააკაშვილს გაემიჯნა და, როგორც ლოკომოტივი, ჩახსნეს, მაგრამ ვეჭვობ, პირველ-მეორე ადგილებზე ბოკერიასა და ხელისუფლების მოლაპარაკება შედგა. ვინმეს უნდა თუ არა, პირველზე ისეც „ოცნება“ იყო, მაგრამ მეორეზე ნაცმოძრაობა ნამდვილად არ იყო - მას ნახევარი მილიონი ხმა არ მიუღია. მოკლედ, ლობისტების ზეწოლით, პარლამენტში მეორე ძალად ისევ ნაცმოძრაობა შეიყვანეს და ამით ხელისუფლებამ სცადა, პროდასავლურობის იმიჯი შეენარჩუნებინა - სააკაშვილის ლობისტები „ოცნებას“ მუდმივად ემუქრებიან, თუ ასე არ გააკეთებ, მთელ მსოფლიოში მტკიცებას დავიწყებ, რომ პრორუსი ხელისუფლება ხარო. „ოცნების“ მთავარი პრობლემა ისაა, რომ თავის ქმედებებში თავისუფალი არაა.
- შეიძლება, მაგრამ სხვა რამ გკითხე ანუ „ოცნებამ“ თავის დროზე თავის სახედ რატომ არ აგირჩია, ვთქვათ, სახალხო დამცველობა რატომ არ შემოგთავაზა?
- დაუწერელი კანონია: რაღაც რომ შემოგთავაზონ, შენ თვითონ უნდა იაქტიურო, თორემ თუ არ იაქტიურებ და არავის „შეუძვრები“, არაფერს შემოგთავაზებენ. ყველა ხელისუფლებას თუ პირველ-მეორე პირს მოსწონს, როცა „უძვრებიან“ და მერე, რამეს სთავაზობენ ან არ სთავაზობენ და „შემძვრალი“ „გამომძვრალი“ რჩება. მე და ჩემი გუნდის რომელიმე წევრს კი ხელისუფლებისთვის არც თანამდებობა გვითხოვია და ჩვენს შორის არც რამე შეთანხმება ყოფილა. ჩვენი გზები მაშინ გაიყო, როცა კოჰაბიტაციის ლობირება დაიწყეს. მანამდე, უბრალოდ, თანამებრძოლები ვიყავით - ბესელია, მანანა კობახიძე, ვოლსკი და უამრავი ადამიანი. ჩვენ ერთი მიზანი გვქონდა, ეს მიზანი შესრულდა - სააკაშვილი გატყდა, მაგრამ მერე აღადგინეს და როცა ეს პროცესი დაიწყეს, ჩვენი გზები მაშინ გაიყო, ჩვენ ჩვენი პარტია შევქმენით. სატელიტობა იმას ნიშნავს, რომ შეთანხმება გაქვს და ხელისუფლება ან მისი ბიზნესკომპანიები შენს პარტიას აფინანსებენ, ასევე ერთნაირი მესიჯბოქსი გაქვთ - ასეთი სატელიტი პარტიები ნანახი გვაქვს.
- ისეთი სატელიტური ოპოზიციური პარტიებიც არიან, რომლებიც ხელისუფლებას „ზრდილობისთვის“ აგინებენ...
- კი ბატონო, მაგრამ ვანო, გარწმუნებ, ბიძინა ივანიშვილის ან „ქართული ოცნების“ ვალი არ მაქვს, რომ ჩემს ფრაზეოლოგიასა თუ დამოკიდებულებაში მოზომილი ვიყო, ამიტომ, როცა სატელიტობაზეა ლაპარაკი, მეცინება და მგონი, თვითონაც ეცინებათ - საკონტაქტო პირიც კი არ არსებობს, რომლის საშუალებითაც ერთმანეთს დაველაპარაკებით.
- ანუ, ივანიშვილის პირადი ტელეფონის ნომერი არ გაქვს?
- ივანიშვილთან ტელეფონით არასოდეს მილაპარაკია. ხელისუფლების არც პირველი პირებისთვის დამირეკავს, თუმცა არასოდეს დამიმალავს, რომ ირაკლი ღარიბაშვილთან ვმეგობრობდი.
- ღარიბაშვილთან ახლაც მეგობრობ?
- დიახ, დღესაც ვმეგობრობ, თუმცა დისტანციურად - ერთმანეთს 2012 წლის მერე აღარ შევხვედრივართ. მეგობრებზე უარს არასოდეს ვამბობ.
- შენ და ღარიბაშვილი პოლიტიკამ დაგამეგობრათ?
- ჩვენ ბრძოლამ დაგვამეგობრა - ის პოლიტიკა არ იყო. სხვათა შორის, ღარიბაშვილს გაცილებით ადრე ვიცნობდი, ვიდრე ბრძოლის ველზე გამოვიდოდა - მის სიმამრს აფხაზეთის ომიდან ვიცნობ...
- რა ამის პასუხია და, რაკი გახსნილად ვლაპარაკობთ, იმასაც გეტყვი, რომ ერთი ვერსიით, „ციხის კადრები“ თითქოს გურამ დონაძემ მოგაწოდა...
- რა სისულელეა! გურამ დონაძეს 90-იანი წლებიდან ვიცნობ, როცა ჟურნალისტი იყო, მაგრამ რა საერთო უნდა მქონოდა? ვანო, შემიძლია, თავისუფლად გითხრა, რომ არ არსებობს ნაცმოძრაობის ერთი ლიდერიც კი, რომელსაც 2003 წლის ნოემბრის მერე შევხვედრივარ და ხელი ჩამომირთმევია, თორემ მანამდე ნებისმიერ მათგანთან ისეთი ურთიერთობა მქონდა, როგორც ჟურნალისტს, თუმცა ეს ხალხი არასოდეს მომწონდა და ვიცოდი, ჩვენს ქვეყანას ბოროტების მეტს არაფერს მოუტანდა!..
- ირმა, ტყუილი გითქვამს?
- რამდენჯერაც გინდა! ერთ-ერთი ტაქტიკური ტყუილი ის იყო, თითქოს „ციხის კადრები“ მერაბიშვილის მოადგილემ მომწონდა. ეს აბსოლუტურად დაგეგმილი ტაქტიკური ნაბიჯი გახლდათ, რომ ახალაიასა და მერაბიშვილის კლანები გაგვეხლიჩა. ასეც მოხდა და სწორედ ამის გამო ვერ მოახერხა ვერც ახალაიამ და ვერც მერაბიშვილმა ტელევიზიებში სპეცრაზმების შეყვანა. არადა, ეს გადაწყვეტილი ჰქონდათ...
- უკან ხშირად იხედები?
- კი...
- უი, მართლა: ცხოვრება უკან რომ დაბრუნდეს, კომკავშირზე ლექსს კიდევ დაწერ?
- ვაიმე... ამ ლექსის ისტორიას მოგიყვები: მამაჩემი დუშეთის მთავარი ექიმი იყო და ხშირად დავყავდით შატილში, ბარისახოში და ამ მოგზაურობის შთაბეჭდილებებზე ლექსებს ვწერდი. 1982 წელს, ერთ-ერთი ასეთი მოგზაურობის შემდეგ, ლექსი არაგველებზე დავწერე, რომელიც სკოლის კედლის გაზეთში დაიბეჭდა. მაშინ სკოლებში კომკავშირის ინსტრუქტორები ხშირად დადიოდნენ. ერთ-ერთმა ინსტრუქტორმა კედლის გაზეთში ეს ლექსი ნახა, თურმე, ძალიან მოეწონა, თბილისში წამოიღო და 1986 წელს, ჟურნალ „ნობათში“ გამოაქვეყნეს, თუმცა ლექსი აბსოლუტურად შეცვლილი იყო. სიმართლე გითხრა, ეს ჟურნალი დუშეთში რომ ჩამოიტანეს, მთელ კლასს გულწრფელად გაგვიხარდა - მაშინ ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ისე ვერ ჩააბარებდი, თუ პერიოდულ გამოცემებში რამე არ გქონდა გამოქვეყნებული. ლექსის შეცვლა დიდ ტრაგედიად და უბედურებად არ აღმიქვია, არც იმაზე მიფიქრია, რომ მომავალში ამ „ნობათს“ ვიღაც იპოვიდა... საბედნიეროდ, ჩემი კლასელები ცოცხლები არიან და ეს ისტორია ყველას ახსოვს! ოქტომბრელიც ვიყავი, პიონერიც და კომკავშირელიც, „არტეკშიც“ ვარ ნაყოფი და ამერიკელი სამანტა სმიტი „არტეკში“ ჩემთან ერთად ისვენებდა. თამარ ჩერგოლეიშვილმა გაიხსენა, რომ „არტეკში“ ისიც ნამყოფია, მაგრამ მერე რა მოხდა? რახან ყელსახვევი მეკეთა და პიონერი ვიყავი, რა, ცუდი ადამიანი ამიტომ ვარ? არაერთი გენიოსი ქართველი პოეტის, სხვათა შორის, გადაკეთებული ლექსი მახსოვს კომკავშირსა და პარტიაზე, რომელსაც საბჭოთა ცენზორები ინტერპრეტაციას უკეთებდნენ.
- ...რას ნანობ?
- ყველზე მეტად იმას ვნანობ, რომ ჩემს ოჯახს ყოველთვის ვაკლდი.
- ისე, მეუღლეზე არასოდეს ლაპარაკობ. რატომ?
- რატომ და, არ უყვარს, მასზე საჯაროდ რომ ვლაპარაკობ. არიან პოლიტიკოსებისა თუ ჟურნალისტების მეუღლეები, რომლებიც ეკრანზე უფრო ხშირად ჩანან, ვიდრე მათი მეორე ნახევრები. ჩემს მეუღლეში სწორედ ის მომწონს, რომ წინა პლანზე არაა - ძალიან ნიჭიერი მხატვარია, თავისი სამყარო აქვს და ჩემგან გამომდინარე, პოლიტიკაშიც ერკვევა, მაგრამ არ ცდილობს, საჯარო პირი გახდეს და ამას ვაფასებ...
- მეუღლეს დაუხატიხარ?
- კი...
- ზოგი იმასაც კომპრომატად თვლის, რომ შენი მამამთილი, ილია კევლიშვილი ტელევიზიაში პროფკავშირის თავმჯდომარედ მუშაობდა...
- ამ სტატუსით ჩემი მამამთილი ტელევიზიის არაერთ თანამშრომელს ეხმარებოდა. საერთოდ, ილია კევლიშვილი ძალიან საინტერესო ჟურნალისტია - საბჭოთა ეპოქაში სტერეოტიპები დაანგრია და „ბითლზი“ თუ აკრძალული ამერიკული მუსიკა პირველად მის გადაცემებში აჟღერდა. ეს გადაცემები რადიომსმენელს დღემდე ახსოვს.
- ბედნიერი ხარ, ირმა?
- კი, ბედნიერი ვარ - როცა დედა ხარ, უფლება არ გაქვს, თქვა, უბედური ვარო!
- შეგიძლია, საკუთარ თავს აპატიო?
- თუ ვინმეს არ ვპატიობ, საკუთარი თავია! ურთიერთობების ხისტად გაჭრა ვიცი - ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ მოვითმენ და მერე, ისე „ვჭრი“, რომ ადამიანს ვკარგავ. ეს კარგი არაა და ჯობია, უფრო მიმტევებელი იყო...
- ტრადიციულად, ბოლო კითხვა შენ უნდა დამისვა, ირმა...
- (იცინის) ჩემზე რას ფიქრობ?
- პატრიოტთა ალიანსის პოლიტიკური ხედვები არ მომწონს, თორემ სამეგობროდ კარგი ადამიანი ხარ! გაბრაზდი?
- არა, არა, მშვენიერია...
