მკვეთრი ფრაზები, დაპირისპირება ოპოზიციურ ძალებთან და ამერიკის საელჩოსთან გამართული აქცია – ტაქტიკა საკმაოდ კარგად იქნა შერჩეული, მაგრამ რას ემსახურებოდა ყველაფერი ეს? – პოლიტიკაში თავის დამკვიდრებას, პიარს თუ ბრძოლის დასაწყისს, ამას მომავალი აჩვენებს.
ახლა კი – ინტერვიუ, რომელიც პრესაგე.ტვ–მ „ქართული პარტიის“ პოლიტიკურ მდივანთან ეროსი კიწმარიშვილთან ჩაწერა.
განმარტებები გაკეთდა, მაგრამ თემა არ დახურულა, იქნებ კიდევ ერთხელ დააკონკრეტოთ რას ითხოვდით ამერიკის საელჩოსგან?
- „ქართული პარტია“ ორიენტირებულია ქართული საზოგადოების, ქართული სახელმწიფოს ინტერესების რეალიზაციაზე. ჩვენ საბჭოთა სახელმწიფოში დავიბადეთ და კარგად გვახსოვს საქართველოში ცეკას ინსტრუქტორების ჩამოსვლა, ეს იყო ამაზრზენი, შეურაცხმყოფელი და ქართული სახელმწიფოს არ არსებობის დემონსტრირება. ახლა, როცა ჩვენ ვცხოვრობთ დამოუკიდებელი სახელმწიფოში, ანალოგიური მიზნით არ უნდა ჩამოდიოდნენ სხვა ქვეყნის სახელმწიფო ჩინოვნიკები. ამის წინააღმდეგ ბევრი გვიომია მეც, სოზარსაც და ჩვენს მთელ თაობას. ჩვენი მიზანია, გავუკეთოთ რეალიზაცია იმ იდეას, რაზეც ილია ჭავჭავაძე ლაპარაკობდა - „ჩვენი თავი ჩვენვე გვეყუდნოდეს“.
დათო დარჩიაშვილზე, თინა ხიდაშელზე, დავით უსუფაშვილზე, კუბლაშვილზე, წიკლაურზე და ბევრ სხვა, ამ ადამიანებზე კარგად ვიცნობ ამერიკას და მყავს ბევრად მეტი მეგობარი, ვიდრე მაგათ ყველას ერთად აღებულს. მე მიცხოვრია აშშ-ი და ვიცი რითი აზროვნებს და როგორ აზროვნებს ეს ქვეყანა. აქედან გამომდინარე, ჩემი პოზიცია არის არა ანტიამერიკული, არამედ დამოუკიდებელი, თავისუფალი ქვეყნის პოზიცია, რომელმაც ცეკას ნომენკლატურის ჩანაცვლება სახელწიფოს მდივნის თანაშემწის მოადგილის დონის ინსტრუქტორებით არ უნდა აიტანოს. ეს არის ქართველი ხალხის ღირსების შეურაცხყოფა.
საოცარია ის ეიფორია, რომელიც, რომელიმე წვრილი ჩინოვნიკის საქართველოში ჩამოსვლა იწვევს. ამ დროს, სააკაშვილ-უგულავა-ბოკერიას რეჟიმის გაღრეჯილი, აღტკინებული და გაბედნიერებული ნომენკლატურის სახეები არაფრით განსხვავდება ბრეჟნევის ვიზიტის დროს, გაღრეჯილი მაშინდელი ნომენკლატურის სახეებისგან. აიღეთ ფოტოები და შეადარეთ თუ მართალს არ ვამბობ.
ჩვენ უნდა დავამთავროთ ის ეიფორია, რაც თან ახლავს რომელიმე ქვეყნის ლიდერის თუ, საშუალო და საშუალოზე დაბალი რანგის ჩინოვნიკების საქართველოში ჩამოსვლას, მათ მიერ, საქართველოსთვის გაწეულ რჩევებსა და აზრებთან დაკავშირებით. ხაზს ვუსვამ, ჩვენ რჩევები უნდა მივიღოთ, უამრავი რამ გვაქვს სასწავლი დასავლეთისგან, მაგრამ ჩვენმა „ენჯეოშნიკებმა“ დაარღვიეს მთავარი პრინციპი, ესენი პატრიოტიზმიდან და ქვეყნის ინტერესებიდან კი არ გამოდიან, არამედ საკუთარ თავს ხედავენ, როგორც ნაწილს სისტემისა, რაღაც გაურკვეველი ბრძოლისა, რაღაც გაურკვეველ ფასეულობთან დაკავშირებით.
პრინციპი, რაზეც დგას „ქართული პარტია“, ეს არის ჩვენი თვითმყოფადობა, ქართული უსაფრთხოება, ქართული პროგრესი, ანუ ქართული ინტერესები. რაც შეეხება არის თუ არა ამერიკა საქართველოს ურთიერთობა საქართველოს ინტერესებში? რა თქმა უნდა – არის, ისევე, როგორც რუსეთთან, ისევე, როგორც ევროკავშირთან, აზერბაიჯანთან, სომხეთთან თუ მსხვილ რეგიონალურ მოთამაშებთან.
საქართველოს ხელისუფლება როგორ უნდა ალაგებდეს ურთიერთობას ქვეყნებთან ამას ამერიკის საელჩოსთან რა კავშირი აქვს?
– ჩვენი აქციის მიზანია, ამერიკის ადმინისტრაციას ვუთხრათ – დროა გადატვირთო. ეს იქნება ჩვენი მთავარი პირდაპირი მესიჯი.
სააკაშვილი–ბუშის პოლიტიკის გადატვირთვა არ იყო, როცა ობამა წელიწადნახევრის განმავლობაში ხელს არ ართმევდა სააკაშვილს?
- ეს არანაირი გადატვირთვა არ ყოფილა. წელიწადნახევრის განმავლობაში ორჯერ ჩამოართვა ხელი, მაგრამ ხელის ჩამორთმევებით მე არ ვზომავ ამას. ამერიკის მხრიდან, შესაძლოა, ნელ-ნელა მკაცრდება ტონალობები სააკაშვილის მისამართით, მაგრამ არაფერი პრინციპულად არ იცვლება. ამ ყველაფრის მიმართ ძალიან სქელი ტყავი აქვს ამ რეჟიმს. უფრო მეტიც, ის დახმარებები, რომლებსაც ახორციელებს აშშ საქართველოს მისამართით, მთლიანად, ამ რეჟიმის გადარჩენის ხელშეწყობა იყო.
კონკრეტულად?
– ბევრ მაგალითს ჩამოვთვლი. ეს იყო ბუშის ადმინისტრაციის ირიბი თუ პირდაპირი მხარდაჭერა იმ ავანტურის შედეგების სალიკვიდაციოდ, რომელიც სააკშვილმა წამოიწყო. 2003 წლიდან დაწყებული სააკაშვილის ყველა გაუაზრებელ და აბსურდულ გადაწყვეტილებას თითქმის, უკონტროლო მხარდაჭერა ჰქონდა და ეს პოზიცია გახდა საფუძველი იმისა, რომ სააკაშვილმა 2007 წელს ჩაიდინა ის, რაც ჩაიდინა. შემდგომ, როცა სააკაშვილი რთულ გეოპოლიტიკურ, თუ შიდა პოლიტიკურ სიტუაციაში ჩავარდა, შეერთებული შტატებიდან კვლავ გაუგებარი მესიჯები მოდიოდა. ზუსტად ვიცი როგორი იყო ეს მესიჯები და მაშინ, ზუსტად ამით გამოვედი კომისიაზე.
ერთი მხრივ, თქმა იმისა, რომ შენ სამხედრო ავანტიურაზე არ უნდა წახვიდე და მეორე მხრივ, ნეოკონების წრეებიდან თვალის ჩაკვრის პოლიტიკა ყოვლად გაუგონარი რამ იყო. კონდოლიზა რაისი ერთს ეუბნებოდა სააკაშვილს, ხოლო მაკკეინი – მეორეს. მე მქონდა მოლოდინი, რომ ეს ინერცია დღემდე მოაღწევდა საქართველომდე. თუმცა, მესამე წელი მთავრდება ამერიკაში ადმინისტრაციის ცვლილებიდან და ობამას ადმინისტრაციას საქართველოს მიმართ ძალიან დიდი ინერცია გამოუვიდა.
სააკაშვილმა არ შეასრულა ქართულ-ამერიკული ქარტიის არცერთი პუნქტი, განსაკუთრებით დემოკრატიის, მედიის, თავისუფალი სასამართლოს თუ სამოქალაქო ინსტიტუტების მხარდაჭერის მიმართულებით. ფაქტობრივად, ჩვენ საქმე გვაქვს ამერიკის მხრიდან, სააკაშვილის ღია მხარდაჭერასთან. ისინი მხარს უჭერენ იმ ენჯეოებს, იმ სამოქალაქო ინსტიტუტების წარმომადგენლებს, რომლებიც სააკაშვილის პირდაპირი ინტერესჯგუფებს წარმოადგენენ, ისინი არსებობდნენ ბუშის დროს და არიან დღესაც. არაფერი არ იცვლება, დღესაც ის ადამიანები იღებენ დახმარებას, რომელსაც აშშ საქართველოსთვის გამოყოფს. და, ეს ხდება გააზრებულად თუ გაუაზრებლად, არა მზადყოფნით ობამას ადმინისტრაციისა თუ სპეციალური ჩანაფიქრით.
ჩვენ გამოვდივართ არა ანტიამერიკანიზაციის იდეით, არამედ ჩვენ გამოვდივართ სააკაშვილის რეჟიმის მხარდაჭერის შეწყვეტის მოთხოვნით, კონკრეტული ადმინისტაციის მიმართ, საქართველოსთან ურთიერთობების გადატვირთვის მოთხოვნით.
ადგილზე თანხა როგორ ნაწილდება ერთია, მაგრამ რომ არა ამერიკის ადმინისტრაციის დახმარება, როგორ ფიქრობთ რა მდგომარეობაში იქნებოდა ქვეყანა, რომელსაც ჰყავს უზარმაზარი არმია პენსიონერების, ღატაკების და ა.შ.
-ზუსტად მაგის თქმა მინდა, ის დახმარებები, რომელიც ევროკავშირმა გამოყო, აშშ-დან გამოიყო აბსოლუტურად არ გვაქვს წარმოდგენილი რამდენად ტრანსპარენტულად იხარჯება. არანაირი მტკიცებულება არ მჭირდება იმის სათქმელად, რომ აშშ-სა და ევროკავშირის დახმარებით სააკაშვილმა ააშენა 850 მილიონიანი სასახლე.
შეგახსენებთ ბასის განცხადებას, რომელმაც ხაზი გაუსვა ამერიკის მთავრობის მხრიდან, საქართველოსთვის გაწეული ფინანსურ დახმარებას, არ ფიქრობთ, რომ ეს გაფრთხილება იყო სააკაშვილისთვის და, რომ მას აუცილებლად მოკითხავენ ამ თანხებს?
-ჩვენ საქმე გვაქვს დინოზავრის, ან გნებავთ, სპილოს ტყავის მქონე ადამიანთან, რომელსაც არქეოლოგის პატარა პინცეტით ვერანაირ მგრძნობელობას ვერ განუვითარებ. სააკაშვილის რეჟიმთან უნდა გამოყენებულ იქნას უფრო ბასრი და მძიმე ინსტრუმენტები. შეწყდეს უნდა რეჟიმის პირდაპირი მხარდაჭერა იმ გზით, რა გზითაც დღემდე ხორციელდება. ვგულისხმობ უპირობო, ფინანსურ დახმარებას ისე, რომ არ არსებობს არანაირი დასაბუთება შესრულდა თუ არა კონკრეტული პროექტები. უნდა ხდებოდეს მიმდინარე პროექტების რევიზია და არა ინერციულობა. ეს პროექტები მოდის, მაგრამ დღესაც, ამ პროექტებს ერთი და იგივე ადამიანები ითვისებენ.
ჩვენ მივმართავთ არა მარტო ადმინისტრაციას, არამედ ამერიკის გადასახადის გადამხდელებს - თვალი გაახილეთ რაში იხარჯება თქვენი ფული, იმისათვის, რომ ხვალ ანტიამერიკულმა ტალღებმა და ანტიამერიკულმა განწყობებმა დაისადგუროს იქ, სადაც ის დღემდე არ არის? აი ეს არის ზუსტი მესიჯი, რაც ვუგზავნეთ ამერიკის გადასახადის გადამხდელებს. ჩვენი ოპოზიციის, თუ სააკაშვილის რეჟიმის, პირდაპირი მნიშვნელობით, „კრიკუნებისაგან“ განსხვავებით, იმ ადამიანებმა ძალიან კარგად იციან რა არის დემოკრატია და რას წარმოადგენდა ეს აქცია.
რაც შეეხება ჩვენს თალიბებთან შედარებას – ოქრუაშვილს აქვს თავისი ძალიან სპეციფიური მეტყველება, რომელიც არის ძალიან აგრესიული და სწორედაც, რომ არა მისი ნათქვამი, ჩვენი ნათქვამი შეიძლებოდა მართლაც კატის ჩხავილად დარჩენილიყო. როგორ ფიქრობთ, რატომ გაჩნდა ასეთი რეაქცია ჩვენზე? იმიტომ, რომ ჩვენ ვართ ძლიერი, სერიოზული და მთავარი ძალა ამ ქვეყანაში, რომელიც ქმნის პოლიტიკურ ამინდს. და მეორე – ქურდს ქუდი ეწვის. ჩვენ გავაკეთეთ დემარკაცია, ჩვენ დავანახეთ საზოგადოებას რა განსხვავებაა სააკაშვილსა და სააკაშვილზე უკეთეს „პროდასავლელ ოპოზიციას“ შორის – ეგენი ერთნი არიან. ჩვენ ამით ყველას დავანახეთ რეალობა – არის ქართველი ხალხი, არის სააკაშვილი და ოპოზიცია, რომელიც ცდილობს სააკაშვილი შეცვალოს, ოღონდ ამტკიცოს, რომ ჩვენ უფრო უკეთესი ვიქნებით თქვენთვის, ვიდრე სააკაშვილია. თანაც, ამას ხალხს კი არ ეუბნებიან, ვიღაც დონორს ეუბნებიან. აი ამ პოლიტიკას უპირისპირდება ქართველი ხალხი.
მათგან განსხვავებით, ჩვენ არავისისტები არ ვართ და ძახილი იმისა, რომ სადღაც სხვაგან არის ჩვენი ინტერესების სათავე, იგივეა, რომ ქურდს ქუდი ეწვის. იმ ფრაზის უკან, რომელიც სოზარმა გაღიზიანებულმა თქვა, უფრო მეტი რამ იმალება და იმიტომაც აენთნენ და იმიტომ აფორიაქდნენ ასე. „ალიანსის“ ლიდერები არა თუ დადიოდნენ რუსეთში, იყო კონკრეტული მოლოდინები და მოლაპარაკებები.
დააკონკრტეტეთ რა მოლოდინებზე და მოლაპარაკებებზე საუბრობთ
– მეტი ინფორმაცია არ ითქმება, იმიტომ რომ შედეგს ეს არ მოიტანს. მე არ მანერვიულებს იმის დაბრალება, რაც არ გამიკეთებია, ხოლო როცა მეუბნებიან, რომ შენ ხარ ესა და ეს (რაც მე გამიკეთებია), მე ვღიზიანდები. ეს ადამიანური რეაქციაა. ჩვენ დავინახეთ როგორ წამოიშალა ყოფილი „ალიანსი“ ამ პოზიციის დასაცავად.
ამ ბრალდებებით იმის დამტკიცება გინდათ, რომ თქვენგან განსხვავებით, „რვიანში“ შემავალი პარტიები სააკაშვილის რეჟიმს არ ებრძვიან?
– ვინც დღეს რჩება ამ რეჟიმთან გაურკვეველ უპერსპექტივო „რვიანის“ მოლაპარაკებაში, უახლოეს პერიოდში არ ჩამოაყალიბებს, არ გამოკვეთავს თავის პოზიციებს და არ გაემიჯნება „რვიანს“, „ქართული პარტია“ ცალკე დარჩება და ეყოფა იმას, რომ ქართველის ხალხის ინტერესების რეალიზაცია გააკეთოს. თუ ისინი უახლოეს დღეებში არ ჩამოყალიბდებიან, გამოდის, მაშინ, ისინი მხოლოდ ერთ მიზანს ემსახურებიან – შეინარჩუნონ ის მინიმალური კეთილდღეობა, კაბინეტი, საკრებულოს მანდატი, სახელმწიფოსგან დახმარება, ტელევიზიაში გამოჩენის უფლება და ა.შ. - რაც აქვთ.
საბოლოოდ, თქვენც ამისთვის არ იბრძვით?
– მე არ მოვსულვარ ოპოზიციაში დიდხანს დასარჩენად, მე მოვედი იმისათვის, რომ შევქმნა პოლიტიკური ძალა და დავამთავროთ ეს პროცესი უსწრაფესად. მე შევქმენი პოლიტიკური ძალა, რომელიც მოახერხებს იყოს მუდმივი ცვლილების რეჟიმში, იყოს დიდხანს წარმატებული პოლიტიკური ძალა, იყოს გამარჯვებული და ოპოზიციაში გადასვლის შემდეგ, ისევ შეძლოს უკან დაბრუნება. მე მაქვს ეს ამბიცია, რომ ჩვენ შევქმნით ისეთ პოლიტიკურ ძალას, რომელიც რამდენიმე პოლიტიკურ ძალას შორის დარჩება, როგორც ძლიერი სტრუქტურა მომავალში. ამიტომ, იმ ხალხის მოტივაციაზე კიდევ ერთხელ ვამბობ, ისინი თანახმა არიან მეორად როლზე და ნარჩენების აკრეფაზე.
ეროსი კიწმარიშვილი სად ხედავს მომავალში საკუთარ თავს?
– პოლიტიკაში. საქართველოში პოლიტიკის, როგორც სფეროს სოციალური აქტივობების ჩამოყალიბებაში, საზოგადოებრივი აქტივობების სფეროს ჩამოყალიბებაში. ეს უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ საქართველოში არ დაღვინდება და არ ჩამოყალიბდება მუდმივი, სტაბილური პოლიტიკური ბიზნესი. როცა იარსებებს პოლიტიკური ძალები, როცა ყველა დაპირისპირება, რომელიც წარმოიქმნება საზოგადოებაში იქნება რეალიზებული პოლიტიკური ხმების გზით. ის, რომ მე მივყვები გმირს, რომელიც წარმოდგენა არა მაქვს რას მთავაზობს, ეს უნდა დავამთავროთ და შევქმნათ სისტემა, სადაც მოგვწონს იდეები, რომელიც უკავშირდება სხვადასხვა სფეროს. უნდა შევქმნათ პოლიტიკური სისტემა, რომ წინა პლანზე წამოვიყვანოთ იდეების ჭიდილი და არა პერსონების მიმართ აღტაცება.
ჩვენ უნდა შევქმნათ ისეთი პირობები, როცა ნებისმიერ ძალას, თუნდაც დღეს იგი მიუღებლად გვეჩვენებოდეს, უნდა ჰქონდეს არსებობის უფლება. ეს იქნება ნეონაციონალისტური თუ ულტრამემარცხენე და არავინ არავის არასოდეს დაუსაბუთებელ აგენტების იარლიყს არ აწებებდეს. აგენტების, მოღალატეების ტერმინოლოგიას, ერთი მხრივ, ისე იყენებენ თითქოს, მისი მნიშვნელობა იყოს ძალიან სუსტი და მეორე მხრივ, ლეღვის ფოთოლზე ნერვიულობენ.
დღეს ისეთ ისტერიკას მართავენ პროამერიკულ თუ ანტიამერიკულ აქციებთან დაკავშირებით და ამ დროს, სააკაშვილის განცხადებაზე, რომელიც პირდაპირ აძლევს მითითებას ტრაქტორებს, რომ ხალხი უნდა გადათელონ, ამაზე არაფერს ამბობენ. სააკაშვილის ეს გამონათქვამი დელიკატური ფორმით არის ნათქვამი, სინამდვილეში წარმოიდგენეთ რას ეუბნებიან სპეცსამსახურის წარმომადგენლებს – არაფერზე უკან არ დაიხიოთ, ყველაფერი გეპატიებათ, ოღონდ მე შემინარჩუნეთ ყოფა. ეს რეფორმატორი ოპოზია კი ამ ყველაფერს ეძახის პროგრესს. თუ ეს არის პროგრესი, რომ საქართველოში ქართული სოფელი განადგურდეს, წაერთვეს საძოვრები, მომავალი, აიყაროს ეს ხალხი იქედან და მერე სააკაშვილმა ველოსიპედით იკატაოს ბიკინიანი გოგოების გარემოცვაში, ეს მინდვრები მხოლოდ მისი გასართობი ადგილები იყოს, ჩვენ ასეთი პროგრესის, რა თქმა უნდა წინააღმდეგები ვართ. ჩვენ ვართ იმ პროგრესის მომხრე, რომელიც დგას ამ სოფლის ღირსებაზე, ინტერესზე, ფუნდამეტზე, წინაპრების მოგონებაზე და ხსოვნაზე, ცოდნის განვითარებაზე. ეს არის ჩვენი განმასხვავებეილი ამ რეჟიმისგან.
როდესაც სააკაშვილის რეჟიმის ახასიათებთ ირაკლი ოქრუაშვილი მახსენდება, რომელიც ამ ხელისუფლების ნამდვილი სახე იყო...
– ოქრუაშვილი დაუპირისპირდა რეჟიმს. ის იყო ყველაზე წარმატებული სახელმწიფო მოხელე სააკაშვილის გარემოცვიდან და ყველაზე პოპულარული პოლიტიკოსი.
პოპულარული სატელევიზო დაჭერების გამო?
– არა, ოქრუაშვილი არ იყო სატელევიზიო დაჭერების ავტორი, ის იყო აგრესიული ცვლილებების მომხრე. ბევრჯერ მითქვამს, ოქრუაშვილის არის ის, რითაც დღემდე ამაყობს სააკაშვილი და, რომელიც სრულიად სხვა ორგანიზაციად გადააქცია – საპატრულო პოლიციას ვგულისხმობ. საპატრულო პოლიცია გააკეთა ირაკლი ოქრუაშვილმა, თუმცა საპატრულო პოლიცია დღეს პოლიტიკურ დაკვეთების შემსრულებლად აქციეს. ოქრუაშვილის დამსახურებაა, რომ უფეხსაცმოლო, დახეულ ბოტასებში ჩაცმული არმია გახდა ყველა თვალსაზრისით აღჭურვილი და ორგანიზებული. ირაკლი ოქრუაშვილმა ღირსება დაუბრუნდა ქართულ ჯარს. თქვენ რაც გახსენდებათ ცუდი, ნეგატიური ეს არის ზუსტად ის, რასაც დაუპირისპირდა ირაკლი ოქრუაშვილი, რის წინააღმდეგაც გამოვიდა 2007 წელს. ამას წინათ მან ინტერვიუში თქვა – თითოეული ადამიანის და პოლიტიკოსის ფუნქციაა თავისი წარსული მოქმედებების გადაფასება. მხოლოდ ამ გზით ხდება პროგრესი.
მან გადააფასა?
– მე არ ვიცი კონკრეტულად რა თემა შეიძლება იყოს გადასაფასებელი. ის, რომ ირაკლი ოქრუაშვილმა 2007 წელს მკვეთრად გამიჯნა თავისი თავი სრული კომფორტისგან, იმ ყოფისგან, რასაც დღესაც აგრძელებს სააკაშვილის გარემოცვის ასჯერ უფრო სუსტი წარუმატებელი ჩინოვნიკი. შესაბამისად, თუ რაიმე პრეტენზია შეიძლება ყოფილიყო მასთან, ეს პრეტენზიები მან თავისი ნაბიჯით ამ ხალხის წინაშე შეცვალა. ის დღესაც აგრძელებს ბრძოლას ამ რეჟიმის წინააღმდეგ.
არ ფიქრობთ, რომ ამერიკის საელჩოსთან აქციის გამართვა და ამერიკის წინააღმდეგ ოქრუაშვილის განცხადება თქვენი რუსეთთან კავშირებს უსვამს ხაზს?
– შენ თუ ვიღაცას ვიღაცის სასარგებლოდ ეჩხუბები, ამ პრინციპით არაფერი უნდა აკეთო ცხოვრებაში, იმიტომ რომ საბოლოო ჯამში, ყველა მოქმედება ვიღაცის საწინააღმდეგო და ვიღაცის სასარგებლოა. მთავრი რა პრინციპითაც „ქართული პარტია“ მოქმედებს, ჩვენი ქვეყნის ინტერესებია. ირაკლიმ თქვა კონკრეტული ორი რამ – პირველი, რა განსხვავებაა ჩემთვის, რუსეთი მართმევს ტერიტორიას თუ ამერიკა მართმევს თავისუფლებას? ჩვენ ვეწინააღმდეგებით ორივე პროცესს და კონკრეტულად, ამერიკასთან დაკავშირებით, ჩვენ ვამბობთ, ერთ რაღაცას, თუ ჩვენ გვინდა საქართველო საბურთაო, სავაჭრო საგნად გადაქცევა, ეს ჩვენთვის ქართველებისთვის არის მიუღებელი. ეს საქართველოს ინტერესებში არ ჯდება და უამრავი გადაწყვეტილება, რომელსაც ჩვენ ვაკვირდებით, წყდება სწორედ იმ პრიზმაში – დღეს საქართველომ დაკარგა თავისი საერთაშორისო მდგრადობა, რომლის შემდეგაც იწყება შემდგომი რღვევა.
მეორე- ამას ყველაფერს მოყვება პოზიტიური ცვლილებები. შეერთებული შტატების პირველივე რეაქცია ჩემთვის იყო სრულიად გასაგები და სრულიად პირდაპირი მესიჯი – რომ ეს ყველაფერი, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ, არანაირად არ გადის იმ ჩარჩოებიდან, რასაც ლიბერალური თუ დასავლური ფასეულობები ქვია. ძალიან კარგად გაიგეს მათ ეს ყველაფერი. ჩვენ ვაღწევთ რამდენიმე შედეგს: ერთი – ქართულ საზოგადოებას ვეუბნებით, რომ ჩვენ ვართ ის ძალა, რომელიც აი ამ პირობებში თქვენი ინტერესების რეალიზაციაზე იქნება მორგებული. მეორე – აშშ-ს ვეუბნებით, რომ ჩვენ ვართ ის ძალა, რომელსაც ანგარიში უნდა გაეწიოს პოლიტიკურ პროცესებში საქართველოში და იგნორირების, არშემჩნევის პოლტიკა არ არის სწორი.
ირაკლიმ როცა ახსენა ამერიკიდან ნიაღვარი მოდის, რომელიც ქართველ ხალხს წამლავსო, NDI-ს კვლევები არის სწორედ ის საწამლავი, რომელიც წამლავს ქართულ საზოგადოებას. წამლავს და ნერგავს უიმედობას.
დღეს სააკაშვილი გვეთამაშება წესები გარეშე, მსაჯიც თვითონ არის, მოთამაშეც, მაყურებელიც, დაცვაც და ყველაფერი თვითონ არის, ჩვენ კი მას ჩოგბურთს ვეთამაშებით. რეჟიმთან ურთიერთობის ენა არის ისეთი, როგორსაც ჩვენ ვთავაზობთ საზოგადოებას.
და როგორ გგონიათ, საზოგადოება აგყვებათ?
– ამიტომ შევქმენით ჩვენ ესეთი პარტია და ამიტომ არის დღეს ყველა გაკვირვებული, რომ „ქართულმა პარტია“ პრაქტიკულად, უმოკლეს ვადებში ჩანასახის მდომარეობიდან გამოვიდა და რეჟიმის ალტერნატივა გახდა. ჩვენ არაფერს ხალხს არ ვავალებთ გარდა ერთისა, რომ დაგვეხმარონ. ვიცით ის მოლოდინი, რაც ქართველ ხალხს აქვს, დარწმუნებული ვართ, რომ შეცვლა უნდათ, ვიცით, რომ მუხტი არსებობს, მაგრამ ბევრი წარუმატებლობის შემდეგ, არსებობს გარკვეული სკეპტიციზმი – ვინ მოახერხებს ამას? იქ ლაპარაკი აღარ მიდის მოსწონთ თუ არა ლევან გაჩეჩილაძე, ან სოზარ სუბარი ან ირაკლი ოქრუაშვილი. ხალხი ითხოვს, ოღონდ შეცვალონ. ამიტომ ჩვენი ამოცანაა, რომ ეს განწყობა კი არ დავადივერსიფიციროთ, არამედ გავაკეთოთ ყველაფერი, რომ ჩვენ ეს შევცვალოთ.
