მონაცემები დაჯამებულია, პასპორტიზაციისთვის საჭირო თანხები და ვადები გამოთვლილი - საუბარი 102 მილიონსა და 14 თვეზეა, მაგრამ გაუგებარია, რისთვის ანგარიშობს ამ რიცხვებს “დიდი რვიანი”, თუკი ჯერ ხელისუფლებასთან თანაშრომლობის კონტურებიც არ ჩანს. აანონსებს უკვე დაანონსებული რევოლუციების თარიღებს, სკეპტიკურად უყურებს “ქართული დაუმორჩილებლობის” იდეას და სისხლისღვრისთვის მზადმყოფ რადიკალებს, პირველ რიგში, საკუთარი სისხლის დაღვრას ურჩევს - “ვერსიის” კითხვებს “ახალი მემარჯვენეების” ლიდერი, დავით გამყრელიძე პასუხობს:   

- მინდა დავაზუსტო, რომ ყველაფერი მაქსიმუმ 60 მლნ ლარი ჯდება და თუ ხელისუფლება და ოპოზიცია შეთანხმდა, საერთაშორისო თანამეგობრობა და დონორი ორგანიზაციები თანახმანი არიან, საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესებაში სერიოზული ინვესტიციები ჩადონ. ძნელია, დღესვე ითქვას, რას დამთმობს ხელისუფლება, მაგრამ წარმატებას უკვე მივაღწიეთ, რადგან ოპოზიციური კოორდინაციის წარმატებული პროექტი ვაჩვენეთ, “რვიანის” სახით. ეს იმ რეალობის გარღვევაა, რომ სააკაშვილის რეჟიმის გარდა, საქართველოში სხვა პოლიტიკური ძალა არ არსებობს, რომელსაც მსოფლიოსთვის უკეთესი რეალობის შეთავაზება შეუძლია.

ეს საერთო სურათს არ ცვლის, ამის ვალდებულება ისედაც არ გქონდათ?

- კოლექტიური ვალდებულება ნამდვილად არ გვქონია. ხელისუფლების  ჟონგლიორობამ, ვის ველაპარაკო, როცა ამდენი განსხვავებული აზრიაო, ამ ნაბიჯის გადადგმა გვაიძულა. დიახ, ეს მიღწევაა, რადგან აქამდე სააკაშვილი  ამბობდა, კარგი ბიჭი ვარ და ყველაფრისთვის მზად ვარ, მაგრამ მეორე მხარეს არავინაა, ვისთანაც კომპრომისის მიღწევა შეიძლებაო. ახლა ეს ეფექტური არგუმენტი და მყარი ალიბი აღარაა. სულაც არ მაქვს მოლოდინი, რომ პროცესი 9 მარტს ჩვენი გამარჯვებით დასრულდება, მაგრამ ამ დღიდან ხელისუფლების პოზიციების გაცხადება უნდა დაიწყოს.  

- ეს პროცესი, როგორც მახსოვს, თებერვალში უნდა დაწყებულიყო, შემდეგ 1 მარტს, ახლა ყველანი 9 მარტს ველოდებით და თავადაც აცხადებთ, რომ კონკრეტული პასუხის იმედი მაინც არ გაქვთ. ამასობაში, ზოგიერთებმა მოლაპარაკების “კუბოს” თავსახურიც დაახურეს. როდისაა პასუხის ბოლო ვადა? 

- ჯერ ერთი, კუკავა “კონსერვატორი” აღარაა, ეს პარტია კი პროცესში ისევ აქტიურადაა ჩართული. “რვიანის” ერთიანობას მისი წასვლით არანაირი საფრთხე არ ემუქრება. ვთვლი, რომ მას უფრო პოლიტიკაში თვითდამკვიდრების მომენტი ჰქონდა, განსხვავებული პოზიცია დააფიქსირა და ცოტა იჩქარა, როცა პროცესი ვადაზე ადრე დაასამარა. ცხადია, არც ჩვენი მოთმინებაა განუსაზღვრელი. საზოგადოებაზე მეტად “რვიანი” ჩქარობს, რადგან ეს საკითხი პარტიული საქმიანობის ერთადერთი პრიორიტეტი არაა. ახლა თქვენზე, ამომრჩეველზე უნდა ვმუშაობდეთ და ჩვენი პროგრამის უპირატესობაში გაჯერებდეთ. რაც შეეხება უკანასკნელ ვადას, პირველივე შეხვედრაზე შევთანხდით, რომ ყველაფერი მაისის ბოლომდე უნდა დასრულდეს.

რამდენი საინტერესო რამ ხდება ქვეყანაში მაისის ბოლოს...

- არ ვიცი, ვის რა მოლოდინები გააჩინა, მაგრამ მაისში გაზაფხულის  საპარლამენტო სესიები სრულდება, ამიტომ ეს ჩვენი მხრიდან ლოგიკური იყო.  მერე კონკრეტული შეთანხმება ვენეციის კომისიას გაეგზავნება და მისი კანონში ასახვა, ანუ იმპლიმენტაცია სექტემბერ-ოქტრომბერში მოხდება. თავის დროზე, შიმშილობაც იმიტომ დავიწყეთ, რომ ძალაში ბოლო წლების ერთ-ერთი ყველაზე მძიმე კონსტიტუციური ცვლილება შევიდა. მმართველმა პარტიამ ერთმანდატიანი მაჟორიტარული ოლქების გაზრდით იმის გარანტია შეიქმნა, რომ მანდატების 50 %-ი არჩევნების დაწყებამდე ექნებოდა.

რაც, ასევე, ძალიან არ გინდათ.

- ნამდვილად! რომ მინდოდეს, მაშინ ბურჯანაძესთან ერთად ვიქნებოდი. სისტემა თუ არ შეიცვალა, გამოდის, იმაზე ვვაჭრობთ, რამდენ მანდატს გადმოგვიგდებს ხელისუფლება. არა, ბატონო, ეს რომ გვდომოდა, მაშინ კუთვნილ მანდატებსაც არ დავხევდით და დღეს პარლამენტარის სტატუსით ვისაუბრებდი.

რა იქნება იმ შემთხვევაში, თუ მაისის ბოლოს ქვეყანაში არეულობა მართლად დაიწყება და იგივე სისტემის პირობებში ვადამდელი არჩევნების საჭიროება დადგება? ან თუ ხელისუფლება იმპლიმენტაციის დასრულებას ვერ მოასწრებს და არჩევნებზე ხალხის ნაწილს კვლავ ძველი მოწმობები ექნება?

- მაისამდე ისედაც არაფრის იმპლიმენტაცია არ ესწრება. ბიომეტრულ პირადობებს ყველა ვარიანტში, “რვიანისგან” დამოუკიდებლად, ზაფხულში გასცემენ. რეალურად, ხელისუფლებას ძალიანაც აწყობს არეულობა. ხშირად მეჩვენება, სააკაშვილი რუსულ “რულეტკას” თამაშობს, რომელიც ერთხელ გაუვარდება. ალბათ, ხელისუფლებაში არიან ადამიანები, რომლებიც ამბობენ, არაფერი დავთმოთო და ზოგიერთ პარტიას რევოლუციის ხანძარზე ნავთს უსხამენ. მეორე მხრივ, ვიცნობ რა “ქართული პარტიის” ლიდერებს, მგონია, ორ თარიღს დააანონსებენ - 9 აპრილს, ანუ სტარტს და 26 მაისს - ფინალს. თუ არადა, მზად ვარ, მცდარ პროგნოზზე პასუხისმგებლობა ავიღო.

ხალხი ილუზიებში არ უნდა იყოს, რომ რადგან ტუნისსა და ეგვიპტეში რევოლუციური პროცესი წარმატებით დასრულდა, საქართველოშიც ასე იქნება. არ შეიძლება, ერთსა და იმავე მანკიერ წრეზე ვიტრიალოთ და ყოველ გაზაფხულზე ახალი რევოლუცია ვაანონსოთ, რადგან ამით ხელისუფლებისთვის დამატებითი დივიდენდები მოგვაქვს. რეალურად, სააკაშვილი პოლიტიკურ სივრცეში კიდევ უფრო ძლიერი შემოვა.

“ქართული პარტიისა” და “სახალხო კრების” ლიდერებს მოვუწოდებ, ასეთი გამოსვლები საარჩევნო და არა ხელოვნურ თარიღებს დაუკავშირონ, რაც რევოლუციის გზას მეტ ლეგიტიმაციას შესძენს. ვადამდელი არჩევნები სახელისუფლებო პროექტია, ამიტომ ეს ყველამ უნდა გამორიცხოს,  ვისთვისაც მთავრობის ცვლილება მნიშვნელოვანია. 

ანუ, შეიძლება, ამ პროექტში ხელისუფლების ფლანგზე ბურჯანაძე და გაჩეჩილაძე განვიხილოთ?

- არ მინდა, ვინმეს რამე დავაბრალო. როცა ბურჯანაძე ამბობს, არჩევნები მხოლოდ ხელისუფლების წასვლის შემდეგ ჩატარდებაო, იმედია, იმას გულისხმობს, რომ ეს შეცვლილი საარჩევნო გარემოს პირობებში მოხდება. თუმცა, ყველამ იცის, რომ რევოლუციის შემდეგ არჩევნები ფორმალობა და შედეგის გაფორმებაა, როგორც ეს 2003 წელს მოხდა. 

“ქართული პარტიის” ლიდერების მსგავსად, ბურჯანაძესაც კარგად იცნობთ. თქვენთვის მისი გეგმებიც ასეთივე ადვილი გამოსაცნობია თუ  დაუმორჩილებლობის კომიტეტებში სიახლეს ხედავთ? 

- ობიექტურობა მოითხოვს, ვთქვა, რომ ხელისუფლებას, ამ ეტაპზე, ბურჯანაძის მიმართ მეტი შიში და აგრესია აქვს, რადგან მოსკოვსა და კრემლში ბურჯანაძის მხარეს აშკარად მეტი სიმპათიებია. გარდა ამისა,

დღეს ბურჯანაძე თავისივე პროექტის მძევალია, რადგან ულტრარადიკალურის გარდა, არც ერთი გზა არ დაიტოვა. თუმცა დაუმორჩილებლობა ჩვენი ეთნომენტალიტეტისთვის დამახასიათებელი არაა. როცა რუსთაველზე

სამოქალაქო ომი მიდიოდა, პლეხანოვსა და ვაკეში ხალხი ისე ქეიფობდა, თითქოს სხვა ქვეყანაში იყვნენ. ყოველდღიურ ცხოვრებაზე ხანგრძლივად უარის თქმა არ შეგვიძლია. მაინც მგონია, რომ რევოლუციას ხელისუფლების დანაშაული უფრო გამოიწვევს და თუ ასეთი საპროტესტო მუხტი მართლაც გაჩნდა, მაშინ ლიდერების მთელი რიგი დგას, ვინც ამას სათავეში ჩაუდგება. ნახავთ, ზოგი პარიზიდან ჩამოვა, ზოგიც თბილისში დახვდება და ერთმანეთის დასწრებას მოინდომებენ.   

ოქრუაშვილი და გელბახიანი კარგა ხანია, ამაზე ღიად საუბრობენ. როგორ გგონით, საზღვრის აქეთ აღმოჩენის შანსი მართლა აქვთ? 

- ისინი და არა მხოლოდ ისინი, ხელისუფლების უსწრაფესი ცვლილებით გულწრფელად არიან დაინტერესებულნი. ზოგიერთისთვის იმასაც კი არ აქვს  მნიშვნელობა, ეს ადამიანის სიცოცხლის ფასად მოხდება თუ - არა. დღესაც ისმის განცხადებები, რევოლუცია უსისხლოდ უნდა მოხდეს, მაგრამ თუ საჭიროGგახდა, სისხლიც დაიღვრებაო. 

გასაგებია, რომ “ქართული პარტიის” ლიდერებზე საუბრობთ.

- რადგან ვიღაცეებს სულსწრაფობა შეეყარათ, ჩვენი მოქალაქეების სიცოცხლეზე ასე იოლად არ უნდა ილაპარაკონ. თუ ადამიანის სიცოცხლე ჩალის ფასად უღირთ, თვითლიკვიდაციის მაგალითებიც არსებობს, შეუძლიათ, ბენზინი გადაისხან და თავი დაიწვან.    

ახლა გამყრელიძე ოქრუაშვილს მოუწოდებს, ბენზინი გადაისხას და თავი დაიწვას?

- ახლა ასე პირდაპირი მნიშვნელობით ნუ გავიგებთ. დღეს ოპოზიციას შორის კამათი მთავარი არ არის.

ისე, რატომ ფიქრობთ, რომ ხალხში რევოლუციურ გზას მშვიდობიანი მეთოდებით ბრძოლის გზაზე ნაკლები მომხრე ჰყავს? 

- ამას არა ინტუიტურად, არამედ კვლევებზე დაყრდნობით ვამბობ. მოსახლეობის დიდ უმრავლესობას სწორედ მშიდობიანი ცვლილებები სურს. თუმცა რევოლუციას უმრავლესობები არც ახდენენ, ამას აქტიური უმცირესობა სჭირდება. თუ კრიტიკული მასა, ანუ აგრესიულ უმცირესობაში მყოფთა რაოდენობა 20%-ი მაინც იქნება, მაშინ რევოლუციაზე ფიქრი რეალური ხდება. გარწმუნებთ, დღეს ეს კრიტიკული მასა არ გვყავს. 

მაგრამ თქვენ თავად წაიყვანეთ ხალხი რკინიგზაზე ჩაფლავებული მიტინგის შემდეგ, რადგან ეს ხალხი მზად იყო, რევოლუცია სამების ეზოში მაშინვე მოეწყო. კრიტიკული მასა ორ-სამ თვეში მაინც გაჩნდება და არ ფიქრობთ, რომ თქვენ და სხვა “ზომიერი” ლიდერები ამჯერად თამაშგარე მდგომარეობაში აღმოჩნდებით?

- მთავარია, ეს ყველაფრი მართლა თამაშს არ დაემსგავოს. თუ ვიღაცამ ამ პროცესით, უბრალოდ, ითამაშა და ყველაფერი ჩააფლავა, ან შედეგი ნგრევისა და არეულობის ფასად მიიღო, ეს ასე ადვილად არ ჩაივლის.

რევოლუცია ერთ დღეს რომ მოხდეს, მეორე დღეს ახალ საქართველოში არ გავიღვიძებთ. ამას ჩვენი მყიფე ეკონომიკა ვერ გადაიტანს და არც ხელისუფლება დაუშვებს. რევოლუციის უფლებას არც საქართველოს შიდა მდგომარეობა გვაძლევს. არის საფრთხე, რომ ჩვენი ბანკებისგან და ეროვნული ვალუტისგან აღარაფერი დარჩება, არაფერს ვამბობ, კრიმინალების გააქტიურებაზე. ამით ყველა ისარგებლებს და შეიძლება, რევანშისტული პროცესებიც დაიწყოს, სადაც მარტო გაჩეჩილაძე კი არ იქნება რევანშისტი, როგორც ეს ერთ-ერთ გამოსვლაში თქვა, არამედ მეზობელი მეზობელზე და უბნელი უბნელზე რევანშს განახორციელებს. ეს, შესაძლოა, ის ხანძარი აღმოჩნდეს, რომელსაც ან ვერ ჩავაქრობთ, ან მის გასანელებად ძალიან დიდი დრო დაგვჭირდება.

თუ ვიღაცას ძალაუფლებაში მოსვლა ეჩქარება, ისიც უნდა გაიაზროს, რა ცეცხლს ეთამაშება. ნურავინ იტყვის, რომ დათო გამყრელიძე მშიშარაა, მგონი, მწვავე სიტუაციებში ხშირად მიჩვენებია, რომ როცა სხვას ეშინოდა, მე მაშინაც არ  გავქცეულვარ და ზურგი არავისთვის მიჩვენებია. რასაც დღეს ვამბობ, ამას ლიდერის პასუხისმგებლობა მალაპარაკებს და არა შიში და გაუბედაობა.

და თუ რევოლუციური პროცესი მაინც დაიწყო, სად იქნება დავით გამყრელიძე თავისი პარტიული რესურსით?

- ბოლო პერიოდში ურთიერთჩათრევის მცდელობებს სულ უფრო ხშირად ვაწყდები. ვიღაცა ვიღაცას მოლაპარაკების მაგიდასთან ითრევს, ვიღაცას კი -  რევოლუციურ პროცესებში. ხშირად ქუჩის ტრიბუნიდან ჩემი და “მემარჯვენეების” სხვა ლიდერების სახელები და გვარებიც გამიგონია. ათრთოლებული ხმითა და ემოციური ტემბრით მოგვიწოდებდნენ ხოლმე, ახლა თქვენც აქ უნდა იყოთო. როცა რაღაც პროცესს იწყებენ, ეს საკუთარი ძალებით გააკეთონ. ხოლო თუ მასში ჩემი ჩართვაც სჭირდებათ, მე უნდა მომელაპარაკონ და არა მიტინგიდან დამიძახონ. დღესვე ვაცხადებ, არანაირ რევოლუციურ პროცესში მონაწილეობას არ მივიღებ, მაშინაც კი, თუ სხვა გზა არ გამოჩნდება, რადგან მწამს, რომ ეს უკეთეს შედეგს არ მოიტანს.