ყოფილი პრეზიდენტის, სააკაშვილის დაკითხვაზე დაბარებასთან დაკავშირებით რამდენიმე არასამთავრობო ორგანიზაციამ გაავრცელა განცხადება, სადაც იმ შესაძლო საფრთხეებზე საუბრობენ, რაც შეიძლება გამოიწვიოს ექსპრეზიდენტის დაკითხვაზე დაბარებამ.

„ამ ეტაპზე არსებობს რამდენიმე გარემოება, რამაც შეიძლება სერიოზული ჩრდილი მიაყენოს ობიექტურ გამოძიებას. ვფიქრობთ, რომ პროკურატურამ უფრო მეტი ინფორმაცია უნდა მიაწოდოს საზოგადოებას, თუ რატომ წარმოიშვა მიხეილ სააკაშვილის დაკითხვის აუცილებლობა მაინცდამაინც ახლა და როგორ მოხდა, რომ რამდენიმე საქმეზე მისი დაკითხვა ერთსა და იმავე დროს გახდა საჭირო.

ვფიქრობთ, ამ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია, როგორც საშინაო, ასევე საგარეო კონტექსტის გათვალისწინება. საქართველო, ისევე როგორც მთელი რეგიონი განსაკუთრებული საგარეო საფრთხეების წინაშე იმყოფება. იმ ფონზე, როდესაც, ერთი მხრივ, ხდება ევროკავშირის ხელმძღვანელი პირების მიერ საქართველოსთან ასოცირების ხელშეკრულების ხელმოწერის დაჩქარების დაანონსება, ხოლო, მეორე მხრივ, კეთდება ნატო-ს გაფართოვების პროცესისადმი ახალი მიდგომების შესახებ განცხადება, მნიშვნელოვანია, რომ ყოფილი პრეზიდენტის დაბარება საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორების მიერ არ იქნას აღქმული, როგორც ხელისუფლების პოლიტიკურად მოტივირებული ქმედება და ეს ფაქტი უარყოფითად არ აისახოს საქართველოს ევროატლანტიკური ინტეგრაციის პროცესზე“, -ნათქვამია არასამთავრობოების განცხადებაში.

რამდენად შეიძლება დადგეს ამ საკითხის პოლიტიკური მიზანშეწონილობა დღის წესრიგში და ექსპრეზიდენტის დაკითხვა მიაყენებს თუ არა ჩრდილს ქვეყნის საშინაო და საგარეო ინტერესებს, ამ თემაზე ექსპერტი რამაზ საყვარელიძე გვესაუბრება.

ბატონო რამაზ, ვიცით, რომ საქართველოში წინასაარჩევნო პერიოდია, საგარეო მიმართულებითაც უახლოეს მომავალში ქვეყნისთვის სასიკეთო გადაწყვეტილებებს ველოდებით. ამ დროს კი სააკაშვილს დაკითხვაზე იბარებენ - პოლიტიკურ ჭრილში ეს რამენაირად დააზიანებს ქვეყანას?

- პოლიტიკურ ასპექტს რაც შეეხება, ეს არის ორი მხარე, შიდა პოლიტიკური და საგარეო პოლიტიკური. თვითონ ნაციონალები ბოლო ხანებში წინ სწევენ საგარეო პოლიტიკურ ასპექტს, ამბობენ, რომ არ მოგვცემენ მაპ-ს, ევროკავშირში გაწევრიანებაში შეგვეშლება ხელი და ა.შ. ეს არ არის დამაჯერებელი ერთი მარტივი მიზეზის გამო - ამას ამბობს დაინტერესებული მხარე. ჯერჯერობით იმ დონეზე საუბარი არ მომხდარა, რა დონეზეც წყდება ხელმოწერის საკითხი. ანუ, ერთი კონკრეტული მინისტრის, საგარეო საქმეთა მინისტრი იქნება ეს, თუ ევროპის პოლიტიკური წრეების წარმომადგენელი, მისი აზრი არ არის ევროკავშირის აზრი.

რაც შეეხება ოფიციალური გადაწყვეტილების მიმღებებთან ახლოს მყოფი პირების შთაბეჭდილებას, ჩვენ აპატურაის შეფასებაც მოვისმინეთ, რომელიც ამბობს, რომ ვინც დანაშაული ჩაიდინა, ყველა უნდა დაისაჯოს. მოკლედ, საუბარი იმაზე, რომ ეს ცხადი და რეალური საფრთხეა, ჯერჯერობით ნაადრევია.

რაკი ამ საფრთხეზე აქცენტს „ნაციონალური მოძრაობა“ აკეთებს, სავარაუდოა, რომ მათ თავდაცვა სურთ. თავდაცვის მოტივით გაკეთებულ განცხადებას კი გადამოწმება სჭირდება და „ნაციონალური მოძრაობის“ განცხადებები მოტივირებულია მათი საკუთარი პოლიტიკური ინტერესით, ამიტომ სხვა არგუმენტი, დამაჯერებელი, რომ ამ მიმართულებით საფრთხეა, არ გვაქვს.

რაც შეეხება საშინაო ფაქტორს? როგორც არასამთავრობოები ამბობენ, ქვეყნის ყოფილი პრეზიდენტის დასაკითხად დაბარება წინასაარჩევნო კონტექსტშიც შეიძლება იქნეს განხილული...

- ე.ი. უნდა დავასკვნათ, რომ თუ პრეზიდენტი წარსდგება სასამართლოს წინაშე, ხელისუფლების რეიტინგი აიწევა. იმით  მეტი ხმების მიღება უნდა თუ რაიმე სხვა მოტივით, ამას არ აქვს მნიშვნელობა, რეალურად ხალხის ინტერესის დაკმაყოფილებისკენ მიმართული ნაბიჯია. ყველა პარტია არჩევნების წინ ცდილობს, რაც შეიძლება კმაყოფილი იყოლიოს ხალხი. თვითონ „ნაციონალური მოძრაობა“ არ იქცეოდა თავის დროზე ასე? დასავლეთშიც პარტიების მოქმედება არჩევნების წინ და არჩევნების შემდეგ, არ არის ერთნაირი? ასე რომ, ეს ბუნებრივი ტენდენციაა.

ამ ბუნებრივი ტენდენციის გამო რატომ უნდა გავამტყუნოთ ხელისუფლება? ეს რომ ხალხის ინტერესების საწინააღმდეგოდ კეთდებოდეს, მაშინ ჩივილი შეიძლება, მაგრამ თუ ხალხიც იმითაა დაინტერესებული, რომ „სამართალმა პური ჭამოს“, მაშინ რა პრობლემაა, ეს არის გაუგებარი.

ღარიბაშვილის ამერიკაში ვიზიტამდე დასავლეთის ლიდერებთან შეხვედრებისას ყოველთვის გამოითქმებოდა-ხოლმე ეჭვები, ხომ არ ჰქონდა ადგილი პოლიტიკურ დევნას. ბოლო პერიოდში ეს თემა საერთოდ არც კი ყოფილა წამოწეული. თქვენი შეფასებით, დასავლეთი დარწმუნდა, რომ ამ მხრივ საქართველოში ყველაფერი რიგზეა, თუ ეს თემა მისთვის უბრალოდ, აღარ არის აქტუალური?

- უკრაინის ფონზე, შეიძლება ჩაითვალოს, რომ ეს თემა არ არის აქტუალური, ეს ერთი და მეორე - შეიძლება, გარკვეული დისკრედიტაცია განიცადა „ნაციონალური მოძრაობის“ ამ ერთნაირმა პედალირებამ ამ თემისა. მესამეც - პოლიტიკურ საკითხებზე ისეთი პედალირება, რასთანაც გვაქვს საქმე, საკმაოდ სახიფათოა. ანალოგიური მოტივით ხდებოდა უკრაინასთან პრეტენზიების წაყენება ტიმოშენკოს გამო. შედეგად ის მივიღეთ, რომ დაგვიანდა უკრაინის გაწევრიანება ასოცირების ხელშეკრულების ხელმოწერის აქტით და პროცესები დატრიალდა ისე, როგორც დატრიალდა.

თუ დასავლეთმა აქედან დასკვნა გამოიტანა, ეს დასკვნა უნდა იყოს ის, რომ ქვეყნის შიდა საქმეებში, თუ იქ არ არის აშკარა დარღვევა, არ უნდა ჩაერიოს. თან ნუ დაგვავიწყდება, რომ ტიმოშენკოს საქმეში ბრალმდებელი იყო სახელმწიფო. სააკაშვილის საკითხში ბრალმდებელი არის საზოგადოება - თუკი დავითვლით, რამდენი საჩივარი არის შესული სააკაშვილის ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ პროკურატურაში... აქ საზოგადოებაა პრეტენზიით, იქ იანუკოვიჩი იყო პრეტენზიით.

ვვარაუდობ, ეს ფაქტორი გათვალისწინებულია და აღარ უნდა დასავლეთს არაპოპულარული ნაბიჯების გადადგმა გაუგებარი ავტორიტეტის ლიდერებისთვის. მითუმეტეს, ტიმოშენკო იმიტომ იყო შერისხული, რომ იანუკოვჩი იყო რუსეთზე ორიენტირებული ფიგურა. პოლიტიკური მოტივია როგორც ერთ, ისე მეორე შემთხვევაში.

რატომ არის, რომ სააკაშვილი გამუდმებით იძახის, ივანიშვილი პუტინის პროექტია, პუტინის კაციაო. სწორედ იმიტომ, რომ დასავლეთის ეჭვი გააღვიძოს ივანიშვილის მიმართ. ანუ უნდა, რომ ტიმოშენკო-იანუკოვიჩის მოდელი გათამაშდეს საქართველოში.

როგორც ჩანს, ვერ არის დამაჯერებელი მისი ეს მტკიცება და ქართულ ხელისუფლებას, რომელმაც ამდენი ნაბიჯი გადადგა დასავლური მიმართულებით, აღარ უყურებენ როგორც რუსეთის სატელიტს, როგორც ამას სააკაშვილი აცხადებს.

რაც შეეხება სააკაშვილის ბოლო განცხადებებს, მან საკმაოდ უხერხულ თემებზე ისაუბრა „რუსთავი-2“-ის ეთერში. რაზე შეიძლებოდა ჰქონოდა გათვლა, ამ ყველაფრით რა შეიძლება მიიღოს?

- გინახავთ ოდესმე სააკაშვილის კარგად გააზრებული პიარი? ერთადერთი, რაც ამ ინტერვიუში იკითხებოდა, მან შეიძლება შემდეგ თქვას, რომ ყველა კითხვას პასუხი გასცა და საჭირო აღარ არის მისი დაკითხვაზე გამოცხადება. ის ამას იტყვის, როდესაც უცხოელები შეეკითხებიან თუ რატომ თქვა უარი დაკითხვაზე გამოცხადებაზე. იმიტომ, რომ ოდიოზურია, მოწმის სტატუსით რომ გიბარებენ ამაზე უარის თქმა. ერთადერთი ამას შემატებს, თორემ ბევრი რამ, რაც თქვა, მის საწინააღმდეგოდ მუშობს.

ჟვანიას ოჯახზე თქვა საზიზღრობები, თანაც უამრავი ტყუილი თქვა. ფული არ მაქვსო იწუწუნა და მერე გამოაცხადა, 100 000 ცალი 100$-იანი წიგნი მაქვს ბიბლიოთეკისთვის გადაცემულიო. გადაამრავლეთ, 10 მილიონი გამოდის. საიდან ჰქონდა ეს 10 მილიონი? მისსავე ნათქვამებში ჩნდება წინააღმდეგობები.

აღარ ვლაპარაკობ იმაზე, რომ მისი არც ერთი არგუმენტი დამაჯერებელი არ არის, რადგან პირადი საუბრები მოჰყავდა მაგალითად - „იმან მითხრა კერძო საუბარში“, „ამან მითხრა კერძო საუბარში“ - ისე რომ, იმ მეორე პირთან უნდა წახვიდე და გადაამოწმო რეალურად ითქვა თუ არა.

ასე რომ, მისი ეს ჩვენებები, პირობითად რომ დავარქვათ ასე, „რუსთავი-2“-ზე, როგორც მოწმის ჩვენებები დამაჯერებელიც არ იყო, რადგან ფაქტობრივად ჭორაობაზე იყო აწყობილი.

გარდა ამისა, პოლიტიკური განცხადებებიც გააკეთა, მაგალითად ივანიშვილმა მითხრა, ხმას თუ არ ჩაიკმენდავ დაგიჭერო და ა.შ...

- არის დამაჯერებელი? ასეთ დროს ადამიანმა დიქტოფონი უნდა ჩართოს! ვიღაცისთვის დამაჯერებლობაზე კი არ არის დამოკიდებული, არამედ არგუმენტაციას როგორ აკეთებს ის, ვინც ყვება ამას, რაიმე საბუთით თუ უბრალოდ ამბობს. ივანიშვილი იტყვის რომ არ უთქვამს, სად არის სიმართლე? დავუშვათ უთხრა კიდეც, ანალოგიური გამოთქმები, მერე რომ ამბობდა, სიტყვებზე ნუ გამომეკიდებითო, თვითონ სააკაშვილს არ ჰქონდა? თვითონ ეს გამოთქმა არ ნიშნავს, რომ ეს პოლიტიკური კურსია, აგებული პოლიტიკურ მოტივაციაზე?!

ბაროზოც მოიყვანა სააკაშვილმა მოწმედ, თითქოს, მან უთხრა რომ თუ საქართველოს მთავრობა მას დააპატიმრებს მას (ბაროზოს) ვერავინ დაარწმუნებს რომ ეს პუტინის კონტროლირებადი მთავრობა არ არის... საკუთარი საქმის საერთაშორისო მასშტაბში გადაყვანის მცდელობა ხომ არ არის?

- ესეც გადასამოწმებელია ბაროზოსთან და მეორე - რომელი ექსპერტი ბაროზოა რუსეთის საკითხებში? ცდილობს დაპატიმრებისგან თავი დაიცვას, სხვა მოტივი აქ არ იკითხება. საქართველოში ჩამოსვლაც მისთვის არავის არ აუკრძალავს, პირიქით, ბილეთსაც აუღებენ თუ გაჭირვებულია და თუ ძალიან ბევრი ფული დაეხარჯა წიგნებში.

მთელი ამ ხმაურით რა სარგებელი შიძლება ნახონ სააკაშვილმა და ნაციონალებმა? მითუმეტეს, რომ მათი აღარც საქართველოში სჯერა ვინმეს და აღარც დასავლეთში...

- არაერთხელ გაიჟღერა და თვითონ სააკაშვილის ინტერვიუც ასეთ კალაპოტში იყო ჩასმული, რომ აქ ხდება იგივე, რაც ხდებოდა უკრაინაში, იგულისხმება იანუკოვიჩი -ტიმოშენკოს სქემა. უნდათ, რომ ამ სქემში ჩასვან ნაციონალებმა თავანთი პრობლემატიკა და ირწმუნებიან, რომ, რა თქმა უნდა, მხოლოდ პოლიტიკურია მათი დევნა, თორემ მათ არანაირი დანაშაული არ მიუძღვით.

მათ პოლიტიკური დევნის მოტივი იმიტომ სჭირდებათ, რომ თუ არა პოლიტიკური დევნა, მაშინ გამოდის, რომ დანაშაულია ჩადენილი. სხვა ვარიანტზე ვერც გავლენ, მაშინ უნდა თქვან, რომ მთელი რიგი დანაშაულებისა მათ კისერზე ჰკიდია. ამიტომ გამოსავალი მხოლოდ ერთია - უნდა თქვან, რომ პოლიტიკურად სდევნიან.

ადრეც გვინასხავს, განსაკუთრებულად „ნაციონალურ მოძრაობაში“, რომ შეიძლება არსებობდეს პოლიტიკას ამოფარებული დამნაშავე. ამის გარჩევა უკვე ადვილი არ არის-ხოლმე შორიდან. მითუმეტეს, რომ სააკაშვილს ძალიან დიდი კონტაქტები ჰქონდა და პირველ ეტაპზე ამ მოდელმა იმუშავა. ფაქტია, რომ კრიტიკულები იყვნენ დღევანდელი ხელისუფლების მიმართ. მგონია, რომ ამ ეტაპზე ეს მოდელი უკვე მუხრუჭდება, მითუმეტეს უკრაინის მაგალითის გათვალისწინებით. მართლა პოლიტიკური დევნაც რომ იყოს, ვფიქრობ, დასავლეთიც გადახედავს თავის მიდგომას ჩაერიოს თუ არა სხვა ქვეყნის შიდა საქმეში - ეცდება, რომ ჯერ რუსეთს გამოგლიჯოს ეს ქვეყანა და მერე მიხედოს სხვა ყველაფერს.

თუკი რუსეთისკენ მიიწევს ეს ხელისუფლება, მაშინ რატომ ეჩქარება ევროპასთან ასოცირების ხელშკრულების ხელმოწერა? ცოტა ლოგიკური აზროვნება თუ ადამიანს აქვს, კითხვები გაუჩნდება ამ ყბადაღებული ბრალდებების მიმართ, თან სულ ერთსა და იმავეს რომ იმეორებენ.