მას შემდეგ, რაც უკრაინის მოვლენების პარალელურად დასავლეთმა საქართველოსკენ ნაბიჯი გადმოდგა, ქართულ საზოგადოებაში აქტიურად განიხილება რუსეთისგან მოსალოდნელი საფრთხეები, მათ შორის ე.წ. მეხუთე კოლონის შექმნისა და გააქტიურების თემა. არის თუ არა მსგავსი საფრთხე, ძნელი სათქმელია, მაგრამ „ევრაზიული ინსტიტუტის“ წევრებისა და მათ მოწინააღმდეგეებს შორის მომხდარი ინციდენტი შემდეგ ე.წ მეხუთე კოლონის საფრთხეზე საზოგადოების ფოკუსირება მაინც ხდება.

ზოგიერთმა პოლიტიკურმა პარტიამ ეს თემა ქვეყნის უსაფრთხოების რანგში აიყვანა, ხოლო ნატო-ს მოწინააღმდეგეებს „ევრაზიული ფონდის“ ფილიალის წევრები უწოდა, რომელსაც დუგინი ხელმძღვანელობს.

„ევრაზიული კავშირის პროპაგანდის მიზნით შექმნილი ორგანიზაციების პროვოცირებულ ღონისძიებებს კი არ უნდა დავუპირისპირდეთ, რითაც მათი პროპაგანდის ხელშემწყობები ვხდებით, არამედ ხელისუფლებას უნდა მოვთხოვოთ, მტრული სახელმწიფოს სპეცსამსახურის მიერ დაფინასებული ორგანიზაციების საქმიანობის კონტროლზე აყვანა და მათი ფინანსური ინექციების გაკონტროლება. ეს მარტივად რომ ვთქვათ, ეროვნული უსაფრთხოების ამოცანებიდან გამომდინარე, სახელმწიფოს უმთავრესი მოვალეობაა“, - განაცხადა ედპ-ს ლიდერმა ბაჩუკი ქარდავამ.

რამდენად სერიოზული საფრთხეა საქართველოში პრორუსული ძალების გააქტიურება, ამ თემაზე ექსპერტი გია ხუხაშვილი გვესაუბრება.

ბატონო გია, ბოლო დროს საკმაოდ ხშირად საუბრობენ რუსეთის მიერ ე.წ. მეხუთე კოლონის შექმნასა და გააქტიურებაზე საქართველოში. თქვენი შეფასებით, რამდენად სერიოზული საფრთხეა?

- დავიწყოთ იქიდან, რომ მეხუთე კოლონა როგორც ასეთი, ყოველთვის მუშაობდა საქართველოში და არც არასოდეს შეუწყვეტია მუშაობა. თუმცა ვფიქრობ, რომ ძალიან გაბერილია ეს თემები და ძალიან დიდ ყურადღებას ვაქცევთ. არანაირი საფუძველი, არანაირი ნიადაგი იმისთვის, რომ მეტ-ნაკლებად სერიოზული პრობლემები შექმნან ამ ძალებმა, საქართველოში ჩემი აზრით, არ არსებობს.

მაინც და მაინც, მეხუთე კოლონის დაძახებაც არ მიმაჩნია სწორად ადამიანებზე, რომლებიც შესაძლოა, ჩვენთვის მართლაც ძალზე მიუღებელ რაღაცას ამბობენ. კი, გასაგებია, კატეგორიულად მიუღებელია, მაგრამ ადამიანები პოლიტიკის მიმართ თავიანთ აზრს გამოთქვამენ, არ მოსწონთ ნატ-ო და ევროკავშირი, მაგრამ საქმე ისაა, რომ ჩვენ ევროკავშირში გვინდა შესვლა ფასეულობათა სისტემის გამო, გვინდა იმის გამო, რომ ტოლერანტულები ვიყოთ, სხვისი აზრის მიმართ მისაღებია თუ არა ის, აგრესიულები არ ვიყოთ.

პარადოქსია, მაგრამ ამ ადამიანების მიმართ ასეთი აგრესია არ მეტყველებს იმ ფასეულობებზე - მათ აქვთ თავისი აზრი, ჩემთვისაც ძალიან მიუღებელი, მაგრამ ცემა-ტყეპაზე გადასვლა არ მესმის რას ნიშნავს - ეს არის დასავლური ფასეულობები?!

ეს ადამიანები პირიქით იქცევიან - აგრესიული დროშის აღება დემოკრატიული ფასეულობების დასაცავად, ვფიქრობ, ყოვლად მიუღებელია. მითუმეტეს, რომ საერთოდ არ არსებობს ასეთი პრობლემა - 100 კაცი რომ შეიკრიბება, რაღაცას იტყვის და ამას ასეთი ამბები მოუწყო - გაუგებარია.

თვითონ რუსეთის მცდელობა თუ იგრძნობა, რომ პრორუსული ძალები გაააქტიუროს საქართველოში?

- ჯერჯერობით ამას ვერ ვხედავ, არ არსებობს ნიადაგი, ყოველ შემთხვევაში, აქტიური მოქმედებები რუსეთის მხრიდან საქართველოს მიმართ ამ ეტაპზე არ ჩანს. მეტსაც გეტყვით, არ ვფიქრობ, რომ ახლა რუსეთს ჩვენთვის სცალია. მათ აქვთ ოპერატიული, ტაქტიკური პრობლემა, რომლის გადაწყვეტისთვის გადაჯგუფებით არიან დაკავებულები. რა თქმა უნდა, არ გამოვრიცხავ, რომ რუსეთის მხრიდან აქტიურობა გაიზარდოს, მაგრამ ჯერჯერობით, ეს არ ჩანს.

ლაპარაკი იყო გიორგი აბაშიძის საქართველოში ჩამოსვლაზე, იგივე ვალერი ხაბურძანიას გააქტიურებაზე და ა.შ. ეს ყველაფერი მხოლოდ შეთქმულების თეორიაა?

- ვფიქრობ, რომ შეთქმულების თეორიაა. გიორგი აბაშიძის პოლიტიკა ვის გაუგია საქართველოში, როდის იყო გიორგი აბაშიძე პოლიტიკური ფიგურა? - ამ თეორიებით რომ ადამიანი პოლიტიკური ფიგურა გავხადოთ, არასერიოზულია. რამდენადაც ვიცი, არც პოტენციალი და არც საამისო ამბიცია არ აქვს ამ ადამიანს.

ხაბურძანია ცოტა სხვა ისტორიაა, მას შეიძლება ასეთი ამბიცია ნამდვილად აქვს. მან მოსინჯა სიტუაცია, მიხვდა, რომ მაინც და მაინც ბევრი არაფერი არ გამოუვიდოდა და ჩაწყნარდა. მითუმეტეს, რომ ამ ადამიანებს არანაირი პოტენციალი არ აქვთ და არც რესურსი, მგონია, რომ ჩვენ თვითონ ვქმნით მათგან ფიგურებს ჩვენი ბევრი საუბრით. სინამდვილეში არაფერი არ ხდება - ქარიშხალია ჭიქაში.

თვითონ „ნაციონალურ მოძრაობას“ ხომ არ აწყობს თეორია, რომ ე.წ. მეხუთე კოლონა მოქმედებდეს საქართველოში. ისინი ამ თემაზე საკმაოდ აქტიურად საუბრობენ...

- „ნაციონალურ მოძრაობას“ რა აწყობს და არა, ესეც უკვე ნაკლებად საინტერესოა. „ნაციონალური მოძრაობა“ წლების განმავლობაში ყოველთვის თვითონ იყო „მეხუთე კოლონა“. წლების განმავლობაში რუსეთის ინტერესთა წისქვილზე ვინც ასხამდა წყალს, სწორედ „ნაციონალური მოძრაობა“ იყო. იმიტომ, რომ პოლიტტექნოლოგიებით, ამოცანების გადასაწყვეტად, დაპირისპირებულ ძალებზე ბევრად უფრო მეტი დივიდენდის მოპოვება შეიძლება, ვიდრე - ე.წ. მეგობრების.

მოგიყვანთ უკრაინის მაგალითს, გავიხსენოთ, ვინ არის რუსეთის მთავარი მოკავშირე უკრაინაში, ეს არის ე.წ. მემარჯვენე სექტორი - თავისი აშკარად გამოხატული ნაციონალური პოზიციებიდან, ფაქტობრიოვად, თავისი აგრესიული ქმედებებით რუსეთის ბუნებრივი მოკავშირეები ხდებიან - ერთგვარი სიმბიოზური პროცესია.

ასეა „ნაციონალური მოძრაობაც“ - თვითონ არის რუსეთის მოკავშირე, არა პირდაპირი, არამედ იმ გაგებით, რომ ისინი თავისი ქმედებებით აკეთებენ რუსულ საქმეს.

დავუშვათ, არ არსებობს „მეხუთე კოლონის“ ამოქმედების საფრთხე. რა ტიპის საფრთხეებია მოსალოდნელი რუსეთიდან, იმის გათვალისწინებით, რომ ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულებას ხელს ვაწერთ დაჩქარებული ტემპით და შესაძლოა, შემოდგომაზე მაპ-ის თემაც გააქტიურდეს?

- პირდაპირი აგრესიის საფუძველს ვერ ვხედავ. რუსეთს უკვე საკმაოდ აქვს მიტაცებული საქართველოს ტერიტორიები და ამ პოლიტიკის გაგრძელების შანსებს ვერ ვხედავ. თუმცა, საზღვრის ფიქსაცია შეიძლება მოხდეს. არ არის გამორიცხული, რომ ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რუსეთთან მიერთების საკითხი დადგეს, რეფერენდუმის სახით, ყირიმული სცენარით.

კიდევ თეორიული შანსია, რომ სხვადასხვა ეთნიკური უმცირესობებით დასახლებულ რეგიონებში დაიწყოს გარკვეული აქტივობები, მაგრამ ნაკლებად სავარაუდოა, გარკვეული მიზეზების გამო, რომელზეც არ მინდა ახლა საუბარი. ასე რომ, ბევრი არაფერი არ არის ამ პერიოდში მოსალოდნელი, მითუმეტეს, ასოცირების ხელშეკრულება არ არის რუსეთისთვის ძალიან მტკივნეული.

რაც შეეხება მაპ-ს?

- მაპ-ის თემა საკმაოდ ბუნდოვანია. ეს თემა შეიძლება იყოს რუსეთისთვის უფრო სერიოზული და მეტი აგრესია იყოს მოსალოდნელი, მაგრამ მგონია, რომ მაპ-ზე საუბარი დასავლეთის მხრიდან ცოტა შინაარსს მოკლებულია.

ისინი არ ლაპარაკობენ ამ თემაზე იმიტომ, რომ მართლა რაღაცის მოცემას აპირებენ - ეს ჩემი სუბიექტური აზრია. ისინი რუსეთთან ჩვენთვის უცნობი პოლიტიკური ვაჭრობის კონტექსტში უფრო ლაპარაკობენ, ვიდრე რეალურად აპირებენ ჩვენთვის ღია კარში შეპატიჟების ინიცირებას. ეს კარი 10-15 წელია ღიაა და რუსეთთან მუდმივად ვაჭრობის კონტექსტში უფრო ვხედავ ყოველთვის, ვიდრე რეალურად მოძრაობის კონტექსტში.

თუმცა ყველაფერი შეიძლება მოხდეს. ვხედავთ, რომ სამყარო იცვლება, ძალიან დიდი დინამიკა აკრიფა ყველაფერმა, რაღაც ცივი ომისმაგვარიც კი დაიწყო, ამას (მაპ-ს) არ გამოვრიცხავ, მაგრამ თუ რეალობად იქცა, სჯობს, მაშინ ვისაუბროთ.

საექსპერტო წრეებში აქტიურად საუბრობენ, რომ რუსეთი როგორც უკრაინის, ასევე საქართველოს მიმართ ამუშავებს ფედერალიზაციის გეგმას და სხვათა შორის, ამასთან დაკავშირებით ქართული საზოგადოების პოზიცია აინტერესებდათ რამდენიმე თვის წინ საქართველოში მყოფ რუს ექსპერტებსაც. შესაძლებელია ამ თემის გააქტიურება მოინდომოს რუსეთმა, ე.წ პრორუსულ ძალებზე დაყრდნობით?

- არ ვფიქრობ, რომ რუსეთში შეიძლება ასეთი გეგმა არსებობდეს. თვითმმართველობა ჩვენთან საკმაოდ ძლიერია და სასურველია, კიდევ უფრო გაძლიერდეს, ეს არ არის ის შემთხვევა, როდესაც უნდა შევეწინააღმდეგოთ ამ პროცესს. რეგიონული პრინციპით განაწილება მეტ-ნაკლებად არსებობს, სიმართლე გითხრათ, ვერ ვხედავ, რომ რუსეთმა ამ კუთხით იმუშავოს. ან რაშია მათი ინტერესი, ეს მაინც და მაინც კარგად არ მესმის.

უკრაინაში ეს პროცესი გასაგებია, აღმოსავლეთ უკრაინაში ძირითადად რუსებით დასახლებული რეგიონებია, მაგრამ საქართველოში რატომ უნდა ჰქონდეს რუსეთს ამისი ინტერესი, არ მესმის. შესაძლოა ინტერესი ჰქონდეს კიდეც, მაგრამ ჩვენთან ამის საფუძველი არ არსებობს.