ევროკავშირის რიგებში განხეთქილებაა. ორი პროცესი ერთდროულად მიმდინარეობს: ულტრამემარჯვენე პარტიების მზარდი პოპულარობა და კრემლთან ურთიერთობის ნორმალიზების მომხრეთა რაოდენობის ზრდა. დაკარგავს თუ არა ევროკავშირი ერთიანობას რუსეთის ფედერაციასთან დაპირისპირებაში?!

დღეს ევროკავშირი 27 ქვეყანას მოიცავს. მათ შორის ხშირად წარმოიქმნება უთანხმოება. ამის ძირითად მიზეზად რჩება ეკონომიკური და პოლიტიკური უთანასწორობა. თუმცა, ახლა ამას დაემატა ულტრამემარჯვენე პარტიების მზარდი პოპულარობა და რუსეთისადმი მზარდი მხარდაჭერა უკრაინასთან დაპირისპირებაში.

მაგალითად, ავსტრიაში 1945 წლის შემდეგ პირველად გაიმარჯვა უკიდურესმა მემარჯვენეებმა. საპარლამენტო არჩევნებში თავისუფლების პარტიამ (FPO), რომელსაც მისი ოპონენტები ნეონაცისტურს უწოდებენ, ხმების 29,2% მოიპოვა. მის სათავეში დგას ჰერბერტ კიკლი, რომელმაც თავი „სახალხო კანცლერად“ გამოაცხადა. FPO მხარს უჭერს უკრაინაში ომის სწრაფად დასრულებას და მოსკოვთან თანამშრომლობას.

რუმინეთში საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურში კი ულტრამემარჯვენე კანდიდატი კალინ ჯორჯესკუ და ნაცისტების თანამშრომლი ჯონ ანტონესკუს გავიდნენ. თავის საარჩევნო კამპანიაში მან ასევე აღიარა, რომ თანაუგრძნობდა რუსეთის ლიდერს ვლადიმერ პუტინს და მხარს უჭერდა უკრაინის დახმარების შეწყვეტას.

ნაწილობრივ, კიევის დახმარების შეწყვეტის წინადადებამ ხელისუფლებაში მოიყვანა სლოვაკეთის ახალი პრეზიდენტი პიტერ პელეგრინი. მიუხედავად იმისა, რომ ამ შემთხვევაში ჰიტლერის მემკვიდრეობასთან კავშირი არ ყოფილა, ბრიუსელს მაინც აქვს შეშფოთების მიზეზი: ბრატისლავაში სხვა არავინაა, ვინც პრორუსული პრემიერ-მინისტრის რობერტ ფიცოს პოლიტიკას ეწინააღმდეგება.

ასევე არსებობს ტრადიციული „შავი ცხვრები“ ევროკავშირში - უნგრეთი და სერბეთი. ვიქტორ ორბანი უკვე ეწვია მოსკოვს პუტინთან შესახვედრად, მაგრამ ალექსანდრ ვუჩიჩი ახლა ემზადება რუსეთში ვიზიტისთვის. ამ დროს კი, დასავლეთი ათეულობით მილიარდ ევროს ხარჯავს კიევის დასახმარებლად. რა თქმა უნდა, ასეთი ვიზიტები ბრიუსელში გაღიზიანებას იწვევს.

საიდან იზრდებიან პოპულისტები?

სინამდვილეში, როდესაც ადამიანები ხმას აძლევენ ამა თუ იმ კანდიდატს, რომელიც რუსეთთან თანამშრომლობის მომხრეა, ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი ხმას კრემლს აძლევენ. ამომრჩეველი არ არის კმაყოფილი მმართველი პარტიების მიდგომებით შიდა საკითხების მოგვარების მიმართ.

ულტრამემარჯვენე მოძრაობების პოპულარობის ზრდა 2015 წელს დაიწყო, როდესაც ევროკავშირში მიგრაციის კრიზისმა სირიაში სამოქალაქო ომის ფონზე იფეთქა. იმ დროს ევროკავშირმა გამოაცხადა „ღია კარის“ პოლიტიკა მიგრანტებისთვის, მაგრამ არ დაამტკიცა კონტროლის საკმარისი დონე.

„კლინიკებში რიგები გაიზარდა და ქუჩებში უმუშევარი უცხოელები გამოჩნდნენ. მემარჯვენე ძალებმა ითამაშეს ხალხის გარკვეულ გაღიზიანებაზე და დაიწყეს მხარდაჭერის მოპოვება“, - ამბობს TRT-თან ევროპული ინფორმაციის ცენტრის დირექტორი ნიკოლაი ტოპორნინი.

ახლა ეს აისახება რუსეთთან თანამშრომლობაში. უკრაინის ომი წინასაარჩევნო პერიოდში პოლიტიკოსების საყვარელ თემად იქცა. კრემლთან ბიზნესის კეთების ადვოკატირებით, ისინი, როგორც ჩანს, აჩვენებენ, რომ ზრუნავენ საკუთარ მოქალაქეებზე. „რუმინეთი და რუმინელი ხალხი პირველ ადგილზეა“, - ამბობს საპრეზიდენტო კანდიდატი ჯორჯესკუ, რომელიც ემზადება არჩევნების მეორე ტურისთვის.

„რუსეთის მხარდაჭერა საგარეო პოლიტიკის საქმეა და ხალხი ნაკლებად ფიქრობს ამაზე - ხაზს უსვამს ექსპერტი. „მათ აწუხებთ მიგრაციის პრობლემები, ინფლაცია, ზოგან უმუშევრობა და სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის გაუარესება. მაშასადამე, ნაციონალისტური პოპულისტური ხასიათის უბრალო ლოზუნგები შესაძლოა ზოგიერთ ამომრჩეველს მოერგოს. ამას აბსოლუტურად არანაირი კავშირი არ აქვს რუსეთის იდეოლოგიურ მხარდაჭერასთან“ - აღნიშნა ნიკოლაი ტოპორნინმა.

ცვლილების დრო

მიუხედავად გარკვეული გაღიზიანებისა, რასაც ევროპული პროგრამები იწვევს, იქნება ეს მიგრაციის პოლიტიკა თუ „მწვანე დღის წესრიგი“, ეს არ ახდენს გავლენას ქვეყნების სურვილზე, შეინარჩუნონ ევროკავშირში წევრობის სურვილი. ბრიუსელის ყველაზე მნიშვნელოვანი კრიტიკოსებიც კი - უნგრეთი და სლოვაკეთი - არ აყენებენ ევროკავშირიდან გასვლის საკითხს. მათ აქვთ წვდომა ინოვაციურ ტექნოლოგიებზე და სარგებლობენ საზღვრებისა და საბაჟო პროცედურების არარსებობით.

ქვეყნიდან ყველა მიგრანტის გაძევება, რა თქმა უნდა, ვერ გააუმჯობესებს ეკონომიკურ მდგომარეობას და ვერ გააუმჯობესებს ევროპელების ცხოვრების ხარისხს. „თუ თქვენ უბრალოდ გსურთ გაზარდოთ ბიუჯეტის დანახარჯები სოციალურ საჭიროებებზე, მაშინ ჩნდება კითხვა: საიდან მოიტანთ ამ თანხას ბიუჯეტში, როგორ გამოიმუშავებთ მას? მათ აქ არ აქვთ აშკარა პროგრამა“, - ამბობს ტოპორნინი.

მაგრამ თუ კლასიკური პარტიები არაფერს აკეთებენ ხალხის ცხოვრების გასაუმჯობესებლად, დროთა განმავლობაში ისინი უბრალოდ დატოვებენ ხელისუფლებას. დღეს მემარჯვენე პოპულისტების მუშაობა უფრო მეტად მიმართულია ტრადიციული პოლიტიკური ასოციაციების მუშაობისკენ. თავის მხრივ, კმაყოფილება მოაქვს რუსი ოფიციალური პირებისთვის, რომლებიც სიამოვნებით აცხადებენ, რომ სადღაც, დასავლეთში, „მათმა“ კანდიდატმა გაიმარჯვა.

მიუხედავად იმისა, რომ პოპულისტები ხმებს იღებენ, მათი მხარდაჭერა არც ისე დიდია. როგორც ტოპორნინი აღნიშნავს, ზოგიერთ ქვეყანაში წარმატების მიუხედავად, ევროკავშირში მათი პოპულარობა საშუალოდ 20-25%-ს აღწევს. მარინ ლე პენი დაახლოებით იგივე რიცხვებს იღებს საფრანგეთში, იგივე ხდება გერმანიაშიც.

წყარო: https://www.trtrussian.com/politika/evropa-praveet-kreml-potiraet-ruki-18240528